Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Mayte*

Mayte*

25-03-2009 om 21:18

'hun' in plaats van 'zij'

Sinds een paar maanden maakt mijn dochter steeds weer de fout door 'hun' te zeggen waar 'zij' thuis hoort. (Bijvoorbeeld: hun hebben dat gedaan). Ik vind het heel storend en corrigeer haar iedere keer weer. Toch lijkt het onuitroeibaar in haar grammatica post te vatten. Alle kinderen die hier komen spelen uit haar klas gebruiken 'hun' in plaats van 'zij'. Zal ik hier de juffen op aanspreken, is dit een taalkundige trend waar ik me maar bij neer moet leggen of pikt ze uiteindelijk toch het juiste gebruik van deze voornaamwoorden vanzelf op?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
ijsvogeltje

ijsvogeltje

25-03-2009 om 21:28

Vreselijk

Vreselijk hè, ik vind het ook vreselijk storend. Ik denk niet dat het 'vanzelf' goed komt; er zijn ook veel volwassenen die dit consequent fout doen. Als je de indruk hebt dat veel klasgenootjes dezelfde fout maken, zou ik het inderdaad eens bij de leerkrachten aankaarten. Dan kunnen ze er in de klas wellicht ook wat meer aandacht aan besteden.

*Veertje*

*Veertje*

25-03-2009 om 21:42

Brrrrrr

Ik zal het je nog sterker vertellen. In mijn werk heb ik veel te maken met de Nederlandse taal en er zijn zelfs mensen (ik ga nu rillen) die vinden dat je 'hun' ook in de schrijftaal kunt gebruiken. Ik vind het vreselijk. Ik verbeter zelfs ouderen die het verkeerd zeggen. Soms heel onbeschoft, maar het floept er gewoon uit.
Dochter is pas vier en als zij het verkeerd zegt (wat met meerdere woorden gebeurt op deze leeftijd) herhaal ik een deel van de zin en corrigeer het als het ware.
Haar corrigeer ik nog niet echt, maar dat gaat vast niet lang duren.
Irritant hè dat hun het allemaal fout doen!

Mayte*

Mayte*

25-03-2009 om 22:05

Ja, het floept er bij mij ook uit

Dus ook bij vriendinnetjes van mijn dochter. Bij volwassenen doe ik dat dan weer niet, maar ik denk het natuurlijk wel.

Ik heb het overigens bij mijn dochter ook eerst gecorrigeerd door het betreffende deel van de zin op juiste wijze te herhalen. Maar het is zo hardnekkig, dat ik nu ook met dezelfde hardnekkigheid corrigeer. Inclusief uitleg op kleuterniveau.

Ook

Ook ik erger me wild aan mensen (klein en groot!) die zeggen 'ik maak meer taalfouten als hun'. Ik kan het ook vaak niet laten die mensen te corrigeren, maar het is onuitroeibaar ben ik bang...

*Veertje*

*Veertje*

25-03-2009 om 22:19

Hardnekkig

Toch blijft het moeilijk. Om bij dat woord te blijven, mijn vierjarige zegt consequent: moeluk.
Al ettelijke keren herhaalde ik: oh vind je dat moeilijk?
Maar het komt niet aan. Heb ondertussen regelmatig gezegd dat het woord als m o e i l i j k wordt uitgesproken. Zonder resultaat (ik hoorde haar wel een keer 's avonds in bed een keer of twintig moeluk moeluk moeijuk moeilijk murmelen).

Ik zou denk ik tegen de juf een 'hun-grap' maken en zeggen dat je het best storend vindt dat het zo vaak verkeerd wordt gebruikt. Ook wel apart dat zoveel vriendinnetjes het verkeerd blijven zeggen. Ha. Start een actie-committee met de ouders! Ja! Doen!

Hun maken zich wel druk zeg!

Mijn zoon van 4 maakt wel meer fouten in zijn taalgebruik dan alleen het woord "hun". Ik vind het wel schattig, en laat het lekker zo. Het komt wel goed hoor! Nu ben ik wel bang dat jullie mijn grammatica niet ok vinden...)

Annet

Annet

26-03-2009 om 11:04

Fouten maken mag maar als de omgeving het ook fout doet...

In onze regio wordt 'hun' heel vaak verkeerd gebruikt, niet alleen door kleuters. Daarom leer ik mijn kinderen vanaf 5-6 jaar aan dat ze 'zij' moeten zeggen. Ik wil niet dat ze dit soort taalfouten normaal vinden en het definitief overnemen. Wat hier ook veel gezegd wordt is: "Marietje zijn moeder" in plaats van "Marietjes moeder" of "Marietje haar moeder". En ja, dan roep ik vanaf kleuterleeftijd: is Marietje een jongetje?
Om taalfouten die gewoon bij de leeftijd horen, maak ik me niet zo druk. Die komen vanzelf goed.

Mayte*

Mayte*

26-03-2009 om 11:57

Geen onzin

Taal is je een heel belangrijk voertuig in de rest van je leven. Een visitekaartje in positieve of negatieve zin, een manier om de wereld om je heen goed te begrijpen, om je makkelijk uit te kunnen drukken. Juist op de kleuterleeftijd is het belangrijk dat kinderen goed hun moedertaal leren spreken. Mijn dochter maakte de 'hun' fout tot een paar maanden geleden niet. Dat neemt ze dus over van de kinderen uit haar klas. Het is dan belangrijk dat je als ouders corrigeert.
En ik ben helemaal niet zo'n taalpurist die voortdurend boven op haar nek zit. Ze mag volop kleuter zijn. Maar ik ben me wel bewust van mijn rol in haar taalontwikkeling. Dus net zoals ik verkeerd vervoegde verleden tijden corrigeer, verbeter ik deze fout ook. Het voelt alleen bij hun/zij een beetje als roeien tegen de stroom in.

Guinevere

Guinevere

26-03-2009 om 12:28

Was hier ook

Zoon van 6 zei dit een half jaar geleden ook opeens fout. "Hun hebben", dat werk. Dat moest beslist ook vanuit school komen, want wij zeggen dat niet.
Ik heb 'm consequent gecorrigeerd en het 'm op de juiste manier laten herhalen. En af en toe een beetje met 'm gedold: door zelf even alle zinnen goed fout te zeggen, de "hullie"'s, "zullie"'s en "hun"'s vlogen hem om de oren.
Het heeft in elk geval geholpen want ik hoor het nu bijna niet meer. Het lijkt me een goed idee om hier op school aandacht aan te besteden, het is een goede leeftijd om het op de juiste manier aan te leren. Probeer het op je 12e nog maar eens af te leren...

ijsvogeltje

ijsvogeltje

26-03-2009 om 13:25

Anne

"Mijn kind in groep 3 maakt nog ontzettend veel taalfouten."

Met alle respect, ik vind het niet echt gewoon dat een kind in groep 3 nog ontzettend veel taalfouten maakt. Dus juist als dat wel zo is, zou je daar als ouder wat meer bovenop moeten zitten. Taalfouten gaan niet 'vanzelf' over! Hoe moet het kind weten dat het fout is als zijn ouders er nooit iets van zeggen?

Mamvantwee

Mamvantwee

26-03-2009 om 14:28

Taalverandering

Ik vind het ook erg vervelend als mijn kinderen "hun" gebruiken in plaats van "zij". Maar helaas is het vanuit taalkundig oogpunt niet fout wat ze zeggen (overigens is er in de taalkunde zowat nooit iets fout, maar dat terzijde). Ik heb ooit gehoord dat het gebruik van "hun" niet alleen in het Nederlands voorkomt, maar ook in andere talen; het is een taalverandering die niet alleen te maken heeft met het wel of niet correct aanleren van je moedertaal. En ook niet met het napraten van anderen: dat is moedertaalontwikkeling trouwens ook niet.

Het gebruiken van het woordje "hun" op de plek van het onderwerp van de zin ontstaat als er een reden voor is, bijvoorbeeld een mogelijke verwarring. Misschien (maar dat weet ik verder niet hoor, is maar een idee) komt het omdat "zij" ook verwijst naar een vrouwelijk onderwerp, dit "zij" is ook een onderwerps-vorm en dan ontstaat een woordje "hun" om verwarring te voorkomen.
Voor wie deze verwarring nog begrijpt....

Niettemin verbeter ik mijn kinderen hier ook op. Brrr...kriebels krijg ik ervan.

Mayte*

Mayte*

26-03-2009 om 15:04

Onze taal

Ik heb naar aanleiding van dit onderwerp eens wat zitten googelen. En stuitte o.a. op dit artikeltje van 'Onze Taal' http://www.onzetaal.nl/advies/hunhebben.php

Het zou dus inderdaad best om een taalverandering kunnen gaan, aangezien het onderscheid tussen zij en hun nog een restant uit ons in ongebruik geraakte naamvallensysteem is. Desalniettemin aldus het advies van Onze Taal: 'wekt [het gebruik van hun in plaats van zij] bij velen sterke gevoelens van afschuw op, niet alleen in de schrijftaal, maar zelfs in de spreektaal. Het is daarom het best het gebruik van hun als onderwerp te vermijden; gebruik zij of ze.'

Mamvantwee, ik moest je berichtje even goed lezen om te begrijpen wat je bedoelde met die mogelijke verwarring en de reden dat er dan gekozen wordt voor 'hun'. Daar had ik nog niet aan gedacht. Het zou best kunnen dat kinderen daarom voor 'hun' kiezen.

Interessante materie. Maar ook ik blijf verbeteren.

Groet, Mayte

Guinevere

Guinevere

26-03-2009 om 21:00

Hun/zij

Ah, nu weet ik weer waarom mijn zoontje "hun" zei en niet "zij". Hij zei: "Ja, maar het gaat niet om meisjes, dus is het niet 'zij' maar 'hun'.". Tja, die redenering kon ik wel volgen eigenlijk. Desalniettemin fijn dat ie het heeft afgeleerd.

Mayte*

Mayte*

27-03-2009 om 07:21

Nuniet

Het zou er bij mij aan liggen hoe nabij deze vriendin mij was. Als het om een goede vriendin ging, waarbij er veel vertrouwen over en weer is, zou ik het wel zeggen. Als ze zich er namelijk niet van bewust is, gebruikt ze het misschien ook in situaties, zoals sollicitatiegesprekken of formele brieven, waarbij het in haar nadeel werkt.

Mathilde

Mathilde

27-03-2009 om 11:02

Volgende generatie

Het zou me niet verbazen als 'hun zeggen' over een generatie net zo gewoon is geworden als 'groter als'. En dan worden de taalregels vanzelf aangepast . Ik vind het gebruik van 'hun' nogal ordinair (dat mag ik vast niet zeggen, maar het voelt wel zo). Dat vind ik overigens ook van de uitspraak van het Nederlands die steeds populairder wordt, waarbij alle ei's en ij's worden vervangen door ai's, v's door een f en z door s. Zo hoor je steeds vaker faif in plaats van vijf, neuj in plaats van nee en sekur wetuh in plaats van zeker weten. Zelfs nieuwslezers maken er geregeld een potje van. Maar goed, mijn man lachte zich vroeger vaak een breuk om mijn wat scherp gearticuleerde hoog-hollands (hij dacht dat ik het voor de grap deed). Nou, dan heeft hij mijn oma nog niet gehoord, die spreekt echt heel mooi Nederlands .
Gelukkig is 'hun' in deze regio niet erg ingeburgerd, dat scheelt. Oudste van 5 moet alleen nog oefenen met de sterke werkwoorden, die vervoegt ze consequent als zwakke werkwoorden. Veel voorlezen, vaak goed voorzeggen, ik hoop dat het helpt . Verder heeft ze vooralsnog mijn bekakte dictie, dus ik doe mijn best hahaha.
Groetjes, Mathilde

MaximeM

MaximeM

27-03-2009 om 11:48

Verbeteren

Hoi,

Ik blijf ook verbeteren hoor. Zelf bleek ik het vroeger ook wel eens verkeerd te zeggen, maar een vriendin van mij (we waren allebei iets van 20 jaar) blééf me maar verbeteren. Binnen een paar maanden was ik er vanaf (niet van die vriendin maar van het hun zeggen)
Ik verbeter trouwens geen andere volwassenen (alleen mijn man, maar niet in gezelschap)... ik had trouwens een rij-instructeur die dan heel duidelijk kon zeggen HUN komen van rechts, dus HUN hebben voorrang (aii tenenkrommend, maar ik heb maar niets gezegd al die keren)
Ik erger me trouwens ook aan de schrijftaal 'me moeder'...kom ik zo vaak tegen, ook bij volwassenen. Of jou fiets, jou hond,.... raar toch, ik vind het zo raar staan en raar klinken. Ik maak zelf ook nog wel eens foutjes hoor, soms door de snelheid van het verhaal wat ik wil typen (schrijf ik ineens daar licht een boek)...terwijl ik écht wel weet dat het ligt moet zijn.

Maar goed, mijn kinderen zijn nu 10 en 13 en ik blijf ze verbeteren.

Maxime

Mamvantwee

Mamvantwee

27-03-2009 om 13:52

Spreektaal en schrijftaal

Er wordt wel eens vergeten (of men weet niet) dat de spreektaal de 'echte' taal is, en de schrijftaal in feite een afgesproken notatie is van de gesproken taal. Alles wat erop schrift aan 'taalfouten' wordt gemaakt, zijn dus geen taalfouten maar schendingen van de afgesproken regels hoe we de gesproken taal willen opschrijven. Dat is niets anders dan een setje afspraken: en het mooie is dat in vroeger tijden deze eerste spellingsregels zijn opgesteld door de hogere klasse, de hoger opgeleide mensen die konden schrijven. Het gewone volk om het maar zo te zeggen, had hier ook niets mee op, maar kon meestal toch niet lezen en schrijven, dus had er ook geen last van. En daar had je al de eerste kloof tussen de taal "hoe het hoort" en de taal "op straat". Die is er feitelijk nog steeds, zoveel spellingswijzigingen verder.

Het is wel grappig om te zien dat er ook mensen zijn die hun spraak gaan aanpassen aan de spellingsregels: bijvoorbeeld met nadruk panneNkoek zeggen, omdat we dit tegenwoordig zo moeten schrijven. Daarmee draaien ze de wereld op zijn kop, en laten de afgeleide notatie (spelling) voorgaan op de gesproken taal.

Met taalveranderingen hun/zij zie ik dit ook een beetje terugkomen. Een natuurlijk verandering kunnen we mooi of juist plat vinden klinken, maar het is wel de levende taal en de mensen die het spreken, die hiervoor (onbewust) kiezen. Dat kun je niet tegenhouden, helaas.

Goed voorbeeld van MaximeM: "groter als" wordt al veel meer geaccepteerd dan pakweg 10 jaar geleden. Het is inderdaad zo dat je aan de uitspraak een waardeoordeel hangt (afkomstig uit een hoger/lager milieu) en afhankelijk van waar je bij wilt horen, zul je zoveel mogelijk aan die normen willen voldoen. Daarom corrigeer ikzelf mijn kinderen ook, taalverandering of niet, ik vind "hun" en "groter als" ook horen bij een lagere sociale klasse....

groet, Mamvantwee

Mamvantwee

Mamvantwee

27-03-2009 om 13:53

Oef...

Tot zover mijn college....
sorry voor de lap tekst!

Agnet

Agnet

27-03-2009 om 20:30

Ik blijf toch verbeteren

of de taal nu gaat veranderen of niet. Consequent blijf ik "hun hebben" verbeteren, maar ook "hij heb" en "groter als" of "evenveel dan". Verbeteren is overigens steeds minder nodig, het kwartje lijkt gevallen te zijn. Verbeteren heeft dus wel effect.

Het beste is

om niet te zeggen "het is zij hebben" maar om terug te antwoorden met "hebben zij....?" Als je zelf, nadat iets fout gezegd is, het juiste voorbeeld geeft zonder te verbeteren schijnt het beter aan te komen bij het kind.

Maar ik vind ook dat kleuters nog best fouten mogen maken in hun uitspraak. Dat kan op latere leeftijd allemaal nog goed komen!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.