Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Iedere avond tig keer uit bed

Onze dochter (bijna 8 jaar) komt iedere avond tig keer uit bed om wat voor reden dan ook.
We hebben al meerdere dingen geprobeerd : beloonsysteem, nog even lezen in bed, beker warme melk, muziekje aan. Niets helpt.
Vanavond was het ook weer half 10, net zoals alle voorgaande avonden. Gevolg is dat ze bekaf is en haar lontje superkort is.
Wie heeft dé tip of ander advies?
groetjes, Sonja

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

06-04-2009 om 21:43

Toch belonen

Wij hadden hetzelfde. En dat hebben we kunnen oplossen door een magneetbord te gebruiken. Als het rijtje "niet uit bed komen" vol was kon ze een half uur op de Wii verdienen. En aangezien ze de Wii helemaal geweldig vind werkte dat dus. Want er werd op andere momenten dus echt niet ge-Wii-d

Iets wat hier ook goed heeft geholpen was voorlezen uit "Relax Kids." Dat zijn verhaaltjes die een heel ontspannend effect hebben waardoor het in slaap vallen wat makkelijker wordt.

Bij ons zijn het vaak fases als er iets spannends op de agenda staat. Op dit moment gaat het gelukkig weer goed.

Guinevere

Guinevere

06-04-2009 om 22:21

Waarom

Is het duidelijk waaróm ze uit bed komt? Heeft ze wel slaap? Kan het nog door de zomertijd komen? Hier is het bioritme van onze kinderen 0,0 aangepast. Het lukt gewoon niet dit jaar.
Of is dit iets dat altijd al speelde?

sonj@

sonj@

07-04-2009 om 08:14 Topicstarter

Uit bed

Het uit bed komen is helaas iets wat altijd al speelt. Soms gaat het even een kleine periode goed, maar dan weer lange tijd komt ze continu uit bed. Ze heeft denk ik wel slaap, maar grijpt iedere keer iets anders aan.
Voor het slapen gaan de dag evalueren (in bed) hielp helaas ook niet.
Het beloonsysteem opnieuw inzetten gaan we dan inderdaad maar weer proberen. Helaas is het hier ook zo bij dat "het haar niet zoveel kan schelen of ze de beloning verdient". Lastig hoor, maar alvast bedankt voor deze reacties.
groetjes, Sonja

Sonja

Als een beloning haar niets kan schelen en je het idee hebt dat ze wel moe is het moet je het misschien toch in straffen zoeken ipv in belonen. Je schrijft dat ze -tig keer uit bed komt met allerlei smoesjes. Het aantal keren dat ze uit bed komt gaat ze dus de volgende dag in minuten eerder naar bed (of per keer 5 minuten als ze niet -tig keer uit bed komt maar een keer of 2 a 3). Succes.

Uit bed....

als ze steeds uit bed komt met zo weinig woorden weer terug brengen zodat het aandacht effect vervalt. En inderdaad ,meer dan 2 keer eruit is morgen 10 minuten vroeger enz.
Ze moet leren dat tijd tijd is en dat ze niet hoeft te slapen maar wel in haar kamer meot blijven.
Lukt het een dag goed de volgende dag zonder aankondiging bv haar lievelingseten/toetje maken omdat je trots op haar bent. Wie weet helpt de combinatie dan?
Succes!

Guinevere

Guinevere

07-04-2009 om 11:29

Ja, of,...

Of elke keer gaan er 5 minuten computer of tv-tijd vanaf.
Maar als dit altijd al speelt: weet je zeker dat ze geen inslaapproblemen heeft? Zoon hier heeft een verstoorde melatonine-aanmaak en die slaapt zonder zijn dosis melatonine echt niet voor 23.00 (eigenlijk 22.00 dus). Dan blíjft ie er ook maar uitkomen, maar puur omdat ie niet zelf in slaap kan vallen.

Iris

Iris

07-04-2009 om 16:37

Enge dromen?

Ik herken het. Wij hebben ook zo'n periode met onze dochter van ook toen 8 gehad. Ze durfde niet te slapen, was bang, dacht over vanalles en nog wat na, en had heel vaak enge dromen.
De oplossing hier was: naast ons bed op de grond een matras met dekbed gelegd, en iedere keer als ze uit bed kwam en ze had weer iets engs gedroomd of zo, dan kon ze naast ons bed verder slapen. Wij werden er niet echt wakker van, want ze liep automatisch ernaar toe. We noemden het 'het enge dromenbedje', Ze willen kennelijk toch het veilige gevoel van bij je zijn. Ik vond het prima zo, wij konden weer slapen, en het ging vanzelf over.
Later lag het matras er ook voor onze zoon maar die had er minder last van. Het idee was ook al genoeg. Komisch was het toen ze wel eens op een nacht er allebei in wilden en dan was het al bezet!
Maar: misschien is het een idee?

Elisa Gemani

Elisa Gemani

08-04-2009 om 11:34

Herkenbaar

Heel herkenbaar. Mijn zoontje van nu acht deed dit ook tot voor kort. Beloningssysteem werkte niet, alle andere trucjes ook niet. In therapie leerde ik om zo min mogelijk aandacht aan hem te geven als hij uit bed kwam en ook heel duidelijk grenzen te stellen: "nu is het bedtijd en je mag er alleen uitkomen als je naar de wc moet." Door met hem te praten kwamen we erachter waarom hij het deed. Vooral omdat hij allerlei angsten had die naar boven kwamen 's avonds in zijn bed maar ook voor de aandacht die hij dan kreeg. Voor zijn angsten krijgt hij nu speltherapie en de aandacht krijgt hij 's avonds niet meer; overdag krijgt hij genoeg aandacht. Daarnaast slaapt hij nu als een roos op melatonine. Verder is de bedtijd erg strikt (20.30). Er wordt niet van afgeweken tenzij in uitzonderlijke gevallen. Ook het avondritueel is uitgebreid, duidelijk, consequent en rustig. Sinds twee maanden slaapt hij nu voor het eerst dus goed, zelfs nu hij Ritalin krijgt Succes; ik weet hoe zwaar het is...

blos

blos

08-04-2009 om 22:34

Andersom?

Het ligt een beetje eraan waarom je kind uit bed komt, denk ik. Bij zoon van ons lag het duidelijk ook aan onrust, en zonder melatonine is hij erg onrustig in bed. (maar werd het echt later dan 21.30!)
Verder spelen bij alletwee de kinderen hier wel wat angsten en gewoon vragen om aandacht. Hier is dat prima opgelost door heel consequent naar hen toe te gaan, dus hoeven ze niet meer naar ons toe te komen.
Het kost me soms wel tijd omdat er periodes zijn dat het best lang duurt eer ze slapen. Maar het is veel rustiger dan dat zij uit bed komen, zeker voor hen en ik heb meer de regie. Hoe vaak ik ga enz laat ik afhangen van de periode waarin ze zitten, als het kan bouw ik weer wat af (puur op gevoel) en heeft eentje het wat lastiger dan ga ik wat sneller weer naar boven. Of zorg dat ik sowieso boven bezig ben, en loop regelmatig de slaapkamer in.
Hier hoeven ze er niet meer uit, ze krijgen nu wat ze nodig hebben. De oudste van 7 een stukje veiligheid, maar hij heeft het steeds minder nodig moet ik zegggen. De jongste ook veiligheid maar ook een stukje aandacht, en dat krijgt ze soms ook best wel dan. Gewoon toch nog eventjes kletsen, toch even dat vertellen dat ze bij het naar bed gaan was vergeten te vertellen. Als ik zeg dat het echt klaar is nu dan is het dat ook. Ik houd het ook wel kort. Ook moeten ze met alle verzoeken etc in principe wachten tot ik kom, water bijv of pijntjes enz. Alleen als het echt ernstig is mogen ze komen. Jongste speelt daar nog wel wat mee maar eigenlijk nog maar minimaal, nu ik echt heel vaak naar ze toe ga.

sonj@

sonj@

09-04-2009 om 06:51 Topicstarter

Veiligheid

Tja, dat is wel een punt ja, veilighied. Ze heeft het één en ander meegemaakt in haar vroege leventje en heeft daardoor nu wel een hele boel veiligheid en bevestiging nodig.
Misschien moet ik het inderdaad meer zo zien. Ze voelt zich ongemakkelijk, niet vertrouwd en vraagt die bevestiging. Als ik er (nadat ze de zóveelste keer uit bed is gekomen) niet zoveel puf meer voor heb en mijn geduld een beetje opraakt, maakt haar dat waarschijnlijk weer onzeker.
Ze roept echter niet eerst, maar komt er direct uit. Het is dan denk ik verstandiger om direct naar haar toe te lopen zodra ik haar hoor komen en niet eerst af te wachten tot ze helemaal beneden is. (Maar de bank zit zo lekker na sommige vermoeiende dagen :S)
Nou goed, die aanpak ga ik proberen. Direct naar haar toe gaan en weer instoppen.
groetjes, Sonja

In de buurt blijven

Hoi,
mijn dochter van 6 heeft ook af en toe periodes dat ze steeds d'r bed uitkomt, of roept. Hier werkt het dan om op mijn eigen bed, in de kamer ernaast, tv te gaan kijken. Hoef je ook niet elke keer naar boven Ook helpt het wel om dan om elke 2 tot 5 minuten even mijn hoofd om het hoekje van haar deur te steken.

Succes, krik

Elisa Gemani

Elisa Gemani

09-04-2009 om 19:28

Uit bed

Mijn zoontje had dus een hechtingsstoornis en heeft een angststoornis. Het advies van de therapeuten bij het steeds-uit-bed-kom gebeuren was heel duidelijk: er zo min mogelijk op ingaan en er zeker niet zelf naar toe gaan. Je lost nl. niks op; het basisgevoel van onveiligheid haal je er niet mee weg. Dat gevoel moet uit het kind zelf komen en dat leer je niet aan door er aan toe te geven danwel er als ouder op te anticiperen. Gewoon heel consequent blijven en duidelijk zijn: in bed is in bed en dat is een tijd om te slapen voor het kind en een moment van rust 's avonds voor de ouder(s). Gevoelens van angst kunnen overdag besproken worden. Duidelijk maken dat je er als ouder wel bent voor je kind als het echt nodig is maar niet zomaar. Het kind moet zich zelf (weer) leren veilig voelen in hun fijne bed zonder de tussenkomst van de ouder(s). Dat kan een langdurig proces zijn maar bij ons heeft het dus gewerkt. Van bijna acht jaar lang toestanden met slapen heb ik nu een kind dat zonder problemen naar bed gaat en meteen in slaap valt en niet meer eruit komt.

blos

blos

09-04-2009 om 21:36

Elisa

Misschien heb je mijn posting niet goed gelezen, maar mijn oudste van 7 komt ook helemaal niet meer uit bed, hier heeft het er naar toe gaan dus zeker wel geholpen. Krijg een beetje jeuk van je posting. Iedereen zijn eigen manier maar het is geen evangelie ofzo. Ik krijg het gevoel dat je mijn manier diskwalificeert, en dat vind ik niet fijn.
Ik snap dat ook niet zo goed, waarom moeten kinderen ´s nachts opeens volledig zelfstandige wezens zijn, overdag zijn ze klein? (mogen ze ouders wel nodig hebben)
Sonja, hier ga ik er niet naar toe als ik de kinderen hoor, zou ik eigenlijk ook niet doen. Wat ik hier wilde is de regie terugkrijgen, dus ik bepaal wanneer ik ga. Dus echt om te voorkomen dat ze opstaan. In het begin (en soms weer in moeilijkere periodes) doen we dta in overleg. Dan vragen ze bijv of ik na 5 minuten wil komen. En als het soepeler gaat schat ik het zelf wat in. Hier zijn duidelijke afspraken gemaakt, ze mogen er zelf niet uit, tenzij toilet of iets heel belangrijks. Ze houden zich er prima aan omdat ze weten dat ik kom. Meestal kijk ik alleen even en aai even over de bol oid.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

09-04-2009 om 22:45

Uit bed

Zo is het zeker niet bedoeld maar ik wilde alleen aangeven wat hier dus wel en wat niet gewerkt heeft na al die jaren. Er zelf steeds naar toe gaan of erbij gaan liggen is voor mij sowieso nooit een optie geweest en de tips en handvaten van de therapeuten hebben absoluut goed geholpen. Gelukkig maar want de onderbroken avonden/nachten en het slaaptekort eisten niet alleen hun tol van mijn zoontje, maar ook van mij.

sonj@

sonj@

10-04-2009 om 06:58 Topicstarter

Blos en elisa

Dank jullie wel voor jullie ervaringen (en anderen ook uiteraard !).
Wat ik me echter wel afvroeg: hoe doen jullie dat dan als julie zeggen er niet naar toe te gaan. Onze dochter komt namelijk naar beneden. En dan? Haar terugsturen of haar negeren of? (Dan blijft ze op de bank zitten weet ik uit ervaring). Hoe deden jullie dat?
groetjes, Sonja

Elisa Gemani

Elisa Gemani

10-04-2009 om 18:43

Sonja

Ik bleef heel kalm en stoicijns. Met zo min mogelijk woorden rustig terugbrengen naar bed en alleen zeggen: "en nu fijn slapen in je lekkere bedje en er niet meer uitkomen". Verder geen aandacht aan geven. En ja, dat gebeurde vaak zo'n 10, 15 keer per avond/nacht. Ervoor zorgen dat zoonlief naar de wc geweest was, zijn water had etc. Dus feitelijk dat er geen echte reden was om zijn bed meer uit te komen. Als hij weer met smoesjes/aandacht trekken kwam, afkappen. Duidelijk maken dat mama er altijd voor hem is als hij mij echt nodig heeft, maar niet 's avonds/'s nachts. Door overdag veel met hem te praten over zijn angsten is er een knop omgegaan en ging het al veel beter, zeker toen hij merkte dat mama geen sjoege meer gaf. Het is echt even vervelend want je voelt je best schuldig voor korte tijd maar ik wist ook dat als je ze een vinger geeft ze meteen je hele arm grijpen. Ik heb hem dus ook nooit in bed genomen of ben erbij gaan liggen. Dan geef je ze nl toch weer een bevestiging voor hun gedrag/gevoelens. Maar als het om angsten gaat moet je die wel serieus nemen, alleen niet er 's avonds op ingaan. Overdag is er voor de aandacht/gezelligheid, 's avonds/'s nachts niet. Dan is het tijd om te slapen en voor de ouder(s) om bij te komen. Laat je dochter niet bij je op de bank komen zitten. Negeren hoeft ook niet maar wel kordaat en kalm optreden. Keer op keer op keer.

blos

blos

10-04-2009 om 22:16

Wat wil je?

Nou, hier werd dus duidelijk afgesproken, dat ze bed niet meer uit mochten. Maar dat hielp dus omdat ik ging. Als je dat afspreekt met dochter zou het genoeg moeten zijn? Hier kwam dochter wel nog uit bed in het begin maar die was toen 3 ofzo. Met jouw dochter moet meer af te spreken zijn. Als dochter toch kwam dan zei ik heel vriendelijk, nee, je mag niet uit bed, en bracht haar snel weer naar boven. Boven geen aandacht geven en zeggen; ik kom zo bij je kijken. En dan ev. wel even ingaan op haar vraag oid. Dus hier heel duidelijk het opstaan niet belonen, het is fijner om te wachten tot ik kom. (want dan is er wel kort aandacht enz)
Overigens: ik heb heel wat vingers gegeven inmiddels, ook ´s nachts hoewel de nacht in principe is om te slapen, ook voor mij, ik ben dan wel redelijk saai etc. Maar ik heb nog nooit gemerkt dat ze een arm willen. Ik heb dat altijd zo´n dooddoener gevonden waarvan ik de betekenis niet goed snap. Ik vind het allemaal wel meevallen. Bovendien geloof ik er heilig in dat kinderen ook gewoon willen slapen. Dus je kunt best samen ervoor gaan ipv een strijd ervan maken. (en zo´n lieverdjes heb ik niet dus ik snap het best, maar een beetje soepel ermee omgaan maakt echt nog geen monsters van ze)

Blos

hoi,
blos dan heb jij geluk gehad. ik dacht net als jij totdat ik zelf een kind kreeg die een (macht)spelletje maakt van het wel of niet slapen.

echt, jouw arm pakken ze niet,dan heb je geluk gehad.

sonj@

sonj@

15-04-2009 om 13:32 Topicstarter

Juiste aanpak?

Bedankt voor al jullie tips en adviezen.
Ik probeer nu haar in bed te houden door ieder halfuur nog even bij haar te gaan kijken. Dit zeg ik ook tegen haar "niet uit bed komen, mama komt zelf bij je". Ze komt desondanks er nog wel uit, maar dan stuur ik haar direct terug en zeg dat ik zo bij haar kom. (Ik loop dus niet meer direct mee). Hopelijk gaat het werken !
Gisteravond hadden we oppas die haar naar bed heeft gebracht en toen is ze er niet één keer uit geweest (vreemde ogen dwingen!) Wel werd ze vannacht in paniuek wakker: ze dacht dat ze haar pleister die om haar teen zat had opgegeten (Ach, het dromen zal ze wel van mij hebben, ik droomde vannacht dat spontaan mijn baarmoeder eruit kwam

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.