Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Ruzie: goed zo!

Wie kan me nog even duidelijk uitleggen waarom het goed is voor kinderen om ruzie te maken met broers (in dit geval)?
Ergens was het goed voor, voor láter, voor de echte wereld of zoiets. Gun me iig de illusie dat het érgens goed voor is, want zo af en toe word ik gillend gek van het geruzie hier. Drie kinderen zijn óók al niet handig, want het is altijd twee tegen één. En nee, de jongste is niet het zieligst, toevallig. Eigenlijk springt de middelste er altijd het beste uit, want
A. hij trekt zich de ruzies niet aan
B. hij doet mee met oudste
c. hij doet mee met jongste

Jongste is het geniepigst en het meest uitdagend en oudste is een puber. Het laatste krijgen we zeer binnenkort inzicht in, want echtgenoot krijgt van mij 'het puberende brein' op zijn verjaardag volgende week

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

02-04-2009 om 21:28

Ja hoor, silone

Ik kan je geruststellen: het grote sociale leren is in volle gang. Wat zul jij straks een geweldige grote zoons hebben die het uitstekend kunnen vinden!!
Veel sterkte tot die tijd...
Bijt op je kiezen en laat ze het zelf uitzoeken. En als dat kleine kliertje van jou zo nodig moet uitdagen, dan moet ie het maar weten he?

Emmawee

Emmawee

02-04-2009 om 22:24

Jullie zijn broers!

Ik vind het lastig, maar ik probeer het ze samen uit te laten zoeken en probeer dus niet in te grijpen of partij te kiezen.
Wel stel ik in het algemeen grenzen. "Zo praten we hier in huis toch niet tegen elkaar", of "Wees een beetje vriendelijk voor elkaar, jullie zijn broers!" En dat dan op een soort verontwaardigde, verbaasde toon.
Haha ze zijn nog maar 2,5 en (net) 6, dus ik moet dit nog heel lang zeggen, waarschijnlijk. Maar ik vind dat je best mag laten weten wat je zelf van hun geruzie vindt, zonder dat jij nu moet beslissen over het vraagstuk of het ene lego-blokje nog hoorde bij het bouwsel van de één, of best gebruikt mocht worden door de ander (bijvoorbeeld...).
Groeten, Maw.

Ships nee hé?

Hier 2 meiden die zelden of nooit ruzieén.....ja een beetje, soms. Maar niet echt noemenswaardig. Meestal kunnen ze het prima met elkaar vinden...
Dus? Slecht voor hun sociale leven? Hellup...worden het wel leuke vrouwen later???
o,jee....nooit bij stilgestaan...hoe krijg ik ze tegen elkaar opgezet?
groeten albana
(p.s. dit is een grapje en silone....even doorbijten meid!'t komt goed...)

margje van dijk

margje van dijk

03-04-2009 om 09:58

O, o, o

Ik begin er ook achter te komen wat dat gaat betekenen, puberteit (of zo).

Haat en nijd soms, tot op het bot, maar gelukkig daarnaast ook wel veel 'broederschap'.

Waar ik zelf de meeste moeite mee heb zijn de confrontaties met MIJ die met name mijn middelste aangaat. Om een indruk te geven:

"Dus ik moet op die oude fiets van < broer>?"
"Ja, die past jou toch geweldig? En het is een Gazelle, dat zijn goede fietsen hoor".
"Maar ze zijn wel oerlelijk. Wanneer krijg IK nou eens een nieuwe fiets? Waarom koop jij niet eens een mooie fiets voor mij? Je hebt zo veel geld!".
"We hebben wel veel geld, maar we moeten ook heel veel dingen betalen. En ik ga dus niet voor elk kind een nieuwe fiets kopen, dat snap je toch wel?"
"Veel dingen betalen? Dat moet iedereen. Ook de ouders van wie er maar één werkt. Maar jullie werken allebei. Dus er moet echt héél veel geld zijn. Waarom geef je dat nooit eens uit aan iets wat ik écht zó graag wil hebben? Jij denkt altijd alleen maar aan jezelf".
"Kom jij wat te kort of zo? Volgens mij koop ik ontzettend veel voor jou, en ook dingen die je graag wilt hebben"
"Nee, ik zal het je uitleggen. Jij koopt het liefst dingen voor mij waarvan JIJ denkt dat ik ze graag wil hebben. Maar dat is niet wat IK het liefst zou willen hebben. Een nintendo heb ik hier in huis bijvoorbeeld nog nooit gezien".
"Maar als je zo graag een nintendo wilt hebben dan koop je hem toch zelf? Je hebt toch bergen zakgeld?"
"Bergen zakgeld? Ik krijg het minste zakgeld van mijn hele klas. En als ik daar een nintendo voor moet kopen is het meteen op. Je snapt het punt niet: JIJ bent degene hier met het meeste geld. Want dat zakgeld krijg ik van papa, dus dat hoef jij zelfs niet eens te betalen. Dan kun JIJ toch wel eens iets voor mij kopen wat ik ECHT wil hebben? Een fiets of een nintendo of zo? Hou jij eigenlijk wel echt van mij?"
"Of ik wel van je hou? Schat, ik was elke week je kleren, en ik lees je heel vaak voor, zou ik dat doen als ik niet van je hield?"
"Jij leest mij alleen maar zo vaak voor omdat JIJ het zo leuk vindt. Je doet dat eigenlijk voor jezelf. Ik vind het ook wel leuk hoor, maar JIJ ook, dus dat doe je niet alleen maar voor mij".
"Maar telt het dan pas als ik het zelf niet leuk vind? Wat als ik nou veel leuk vind, dan kan ik dus nooit iets doen wat ik echt voor jou doe? Mooi is dat".
"Nou, ik merk het wel hoor. Je luistert ook nooit echt naar mij. Altijd als ik iets vertel onderbreek je me wel een keer. En als je wel doet alsof je luistert dan hoor ik aan je stem wel dat het nep is. Dan vind je weer dat je even naar me moet luisteren, maar je luister niet echt naar me. Bijvoorbeeld dat boek wat ik nu lees. Heb je ooit gevraagd op welke bladzijde ik al ben?"
"Nee, dat heb ik niet gevraagd, maar hoe kan ik weten dat jij wil dat ik dat vraag?"
"Dat is nou precies het hele punt. Ik zou zo graag eens willen dat jij zelf bedenkt wat ik belangrijk vind. Dan merk ik ook eens dat je van me houdt".

Enzovoort, enzovoort. En het kind is pas 9. Wat gaan we nog krijgen?

(Overigens heeft-ie het later wel weer goed gemaakt met me, ik kreeg opeens een mooi steentje in een doosje van hem. En toen heb ik hem gevraagd op welke bladzijde hij al in zijn boek was. Dat leverde me een enorme grijns en een knuffel op.)

Margje

Lol

Margjezoon: "Jij leest mij alleen maar zo vaak voor omdat JIJ het zo leuk vindt. Je doet dat eigenlijk voor jezelf. Ik vind het ook wel leuk hoor, maar JIJ ook, dus dat doe je niet alleen maar voor mij". Zou het aan de leeftijd liggen? Lètterlijk hetzelfde van mijn 9-jarige zoon... Ik lag krom toen ik de conversatie las.
Ook hier hebben de drie kinderen geregeld ruzie. Maar op "mammaaaaaaa, zeg hem/haar eens..." ga ik zo min mogelijk in. Als ik scheidsrechter of politieagent had willen worden had ik er wel voor geleerd, zeg ik dan meestal (voor welk argument ze evenmin vatbaar zijn). Gelukkig ook veel onderlinge solidariteit en soms heel creatieve manieren om samen te spelen.
Detail: vroeger hadden mijn zus en ik vrijwel geen ruzie, integendeel. We waren elkaars beste vriendin, gingen samen naar verenigingen en dergelijke en nu hebben we elkaar eigenlijk veel minder te melden dan onze zus-vriendinnen die als kind altijd met elkaar overhoop lagen. Niet dat ik nu onenigheid heb met mijn zus. Helemaal niet. Maar gezellig samen op stap of gezellig bij mekaar op de koffie, neuh. Daar zijn we de zussen niet naar.

Emmawee

Emmawee

03-04-2009 om 21:22

En...

je leert dat je je ongenoegen kunt uiten, zonder dat je daarmee van elkaar af bent. Bij ons thuis werd ruzie vaak gedempt, klaar, afgelopen, ophouden allebei. Ik heb daardoor vooral geleerd hoe ik conflicten uit de weg kan gaan, maar niet erg goed om voor mezelf op te komen. Daar heb ik best wel eens last van gehad.
Groeten, Maw.

koentje

koentje

03-04-2009 om 22:19

Door ruzie maken

worden moeders geduldklieren zwaar getraind...

ZENNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN

MaximeM

MaximeM

04-04-2009 om 11:34

Ligt er aan hoe

Hoi,

Ik vind ook dat het er aan ligt hoe je ruzie maakt. Het is natuurlijk een groot verschil of er wordt gegild, geschreeuwd of zelfs geslagen wordt. Of dat ze dingen afpakken, wegrennen of juist gaan huilen. Ik was vroeger de jongste en fysiek de minst sterke. Ik kon niet op tegen mijn broers. Werd wel eens waar niet echt geslagen hoor (alhoewel we ook wel eens knokten) maar zij waren letterlijk sterker, konden me bij mijn trui tegenhouden als ik iets wilde pakken wat zij ook wilden hebben. Zo verloor ik altijd natuurlijk. En als je verbaal sterker bent maar je broer doet zijn vingers in zijn oren en gaat nananananananana lopen roepen, dan krijg je wel zin om te meppen (ik als kind, haren trekken enzo) dus als mijn kinderen nu ruzie hebben zit ik er wel redelijk bovenop.
Zolang het een 'eerlijke' ruzie blijft laat ik het wel eens gaan, maar gaat er een kinderachtig of onredelijk doen dan kom ik tussenbeide en kan dan heel vervelend zijn. Ze moeten dan op de bank komen zitten en mogen beiden hun verhaal doen, ik probeer dan een conclusie of compromis te breien en laat ze elkaar hun excuses aanbieden als dat nodig is (hoefden wij thuis nooit te doen)
Soms heb ik een heel andere bui en waarschuw ze daar ook voor, dan ben ik een stuk korter door de bocht en mogen ze kiezen, ophouden of naar hun kamer vertrekken.

Maxime

MaximeM

MaximeM

04-04-2009 om 11:38

Rare zin

" Werd wel eens waar niet echt geslagen hoor " wat heb ik dit raar geschreven.... moet 'weliswaar' zijn natuurlijk, dat krijg je als je snel typt en niet naleest.

Maxime

angel3

angel3

04-04-2009 om 18:13

Leren ruzie maken

Ruzie maken moet je leren. Als je het nooit geleerd hebt of nooit de kans thuis hebt gekregen dit te leren dan ga je wellicht conflicten mijden en de lieve vrede bewaren en dat gaat vreten. OF je gaat figuurlijk om je heen slaan zonder dat er iets constructiefs uit voort komt en ach zo heeft ieder zijn eigen manier van ruzie maken.
Thuis met broers/zusjes kun je veilig leren ruzie maken. De liefde van je familie is onvoorwaardelijk. Dus kan het veilig.
Daar is het goed voor.
Maar nog steeds heeeeeeeeeel erg irritant

liedewij

liedewij

05-04-2009 om 21:32

Hier ook achter het behang

De afgelopen week werd ik er ook echt stapelgek van!!!!!Hoe leer je ze in vredesnaam enigszins met elkaar samen te leven zodat het voor ons allemaal nog leuk is. Want dat irriteert mij ook nog eens. Zij hebben ruzie en het hele gezin heeft een rot sfeer. Oorzaken zijn vaak de oudste(continu "als grapje" aan de ander zitten; net iets te hard,onbenullig, pesterig enz ) en z'n zusje daagt uit;even een irritant gebaar of liedje zingen om oudste op de kast te krijgen. nr 3 is ook niet voor de poes en huppelt er nog eens door heen en bemoeit zich links en rechts er nog even mee en nr 4 kakelt er lief maar hard ook nog doorheen. Vanavond had ik ze er alle 4 om 7 uur in liggen; ik was ze echt spuugzat. Ze sliepen zowaar ook nog voor 1/2 8. Maar ik kan soms(nu dus) al aan hikken tegen de dag van morgen en uitkijken naar de tijd dat ze uit huis gaan. Heb het even helemaal gehad met m'n kroost. Als we niet uitkijken krijgen we er ook nog echtelijke ruzies door . Bah, ons dagelijks leven wordt er regelmatig door verziekt.

Zo, enkel herkenning en een klaagzang maar geen enkele raad of bemoediging. Mensen uit m'n omgeving met volwassen kinderen zeggen dat het over gaat dus nog effe doorzetten.....

Liedewij

Hier hetzelfde

Hoi,
hier precies hetzelfde als bij liedewij hoor,alleen zijn het dan twee broers.
drama en soms ben ik het echt zat.

Silone

Silone

07-04-2009 om 18:44 Topicstarter

Ben ik weer!

Zo, even een paar dagen aan het behangen geweest. Maar gek, het is zo bobbelig geworden

Nee, momenteel gaat het wel weer weer goed in Silonehuis, want oudste heeft verkering hersteld, middelste voelt zich stoer en groot (want kwam er achter dat hij qua lichamelijke ontwikkeling een stuk verder is dan oudere broer) en jongste is helemaal blij want volgende week jarig.
Ik zoek ook niet echt oplossingen voor de ruzies, want als de buien er zijn, dan is het gewoon ruzie maken OM het ruzie maken. Niet om een speeltje oid,maar OM dwars te liggen. En alleen tegen elkaar, niet tegen mij, echtgenoot of vriendjes. Naar boven sturen is nauwelijks een optie bij ruzie in auto of caravan
M.a.w. het gaat op en af. Ze kúnnen fantastisch samen spelen en doen het ook best vaak, maar o,o,o dat ge-etter af en toe. Gruwel en ellende. Ik ben blij dat het niet alleen hier zo is. (En terugkijkend konden ik en mijn drie zussen er vroeger ook wat van). Nah, ja, maar weer extra genieten als het wel goed gaat.

Silone

Silone

08-04-2009 om 09:12 Topicstarter

Maar cobi

Heb jij daar dan nooit iets mee gedaan tijdens je opleiding? Komt dat niet aan bod bij ontwikkelingspsychologie? Of heb jij het idee dat ook in dat vak het maar een aanname is (ruzie maken met een hoger doel) en dat er daadwerkelijk nooit onderzoek naar is gedaan?
Zelf heb ik geen idee. Ik had alleen maar de hoop dat je plaats veroveren, discussiëren, manipuleren en 'fight for your rights' in een veilige omgeving, zoals de thuissituatie, oefenen voor later is. Jij betwijfelt dat dus sterk en haalt kinderen direct uit elkaar. Heeft dat dan ook het beoogde effect: dat de ruzies steeds minder voorkomen, omdat het geen zin heeft?

sax

sax

08-04-2009 om 10:18

Leerzaam

Broer is 'gezegend' met een gruwelijk kattig zusje. Als hij niet uitkijkt sneeuwt ze hem volledig onder en heeft hij geen levensruimte meer. Door de jaren heen heeft hij echt geleerd om tegen haar flink van zich af te bijten, en voor hem is dat absoluut goed, ik zie dat hij het ook op school beter kan nu.
Zusje is dus gezegend met een hele lieve broer. Vanmorgen sloeg ze hem, woedend, hij sloeg zachter terug, zij sloeg nog zachter, hij aaide terug, zij aaide hem en uiteindelijk hadden ze grote lol. Zij leert van hem verdraagzaamheid en onderhandelen.
En verder is het soms gekmakend en gil ik uiteindelijk hysterisch nog harder dan die twee en gooi ze vervolgens het huis uit, ga buiten maar ruzie maken (we wonen erg landelijk).

Tirza G.

Tirza G.

08-04-2009 om 11:32

Ik neig naar cobi

Ik heb een oudere zus en wij leefden en leven in onmin. Zij wilde mij niet, ik haar niet, klaar. Wat ik in elk geval geleerd heb in mijn jeugd met haar is manipuleren, jennen, zuigen, een pokerface opzetten, treiteren, sarren.........Ik won áltijd met alle spelletjes van haar, niet omdat ik zo goed was maar omdat ik feilloos doorzag wat zij wilde gaan doen. Kortom: ik ben een aanwinst voor de mensheid. Het "goeie" van ruziemaken zit hem wellicht wel in het durven aangaan van een confrontatie en weten dat dat niet het eind van de wereld is. Alhoewel je je dan net zo hard af kan vragen of conflicten vermijden nou echt zo'n ramp is.......

Tirza

Madeleine albright

schijnt gezegd te hebben dat ze al haar bemiddelingsvaardigheden heeft geleerd door haar 3 kids op te voeden.

Ik probeer toch vaak mijn kinderen te begeleiden bij ruzies. Beide partijen te vragen wat er aan de hand is zonder een oordeel te vellen. Ik dwing ze dan naar elkaar te luisteren en elkaar uit te laten praten. Dat helpt al veel, want veel ruzies zijn op misverstanden gebaseerd. Verder helpt het te vragen of ze zelf ideeen hebben hoe ze het op kunnen lossen. Als ze niet met ideeen komen, dan doe ik een paar suggesties. Op die manier train je ze toch om te communiceren en conflicten niet uit de weg te gaan. Heel veel volwassenen kunnen niet goed ruzies uitpraten. Het lijkt met teveel gevraagd om te verwachten dat je kinderen dat wel kunnen.

Heb laatst gelezen dat er een boek is genaamd "Siblings without Rivalry". Ik heb het zelf nog niet gelezen, maar is misschien interessant.

Silone

Silone

14-04-2009 om 08:41 Topicstarter

Cobi?

Ws ben je de draad uit het oog verloren, maar het was wel een serieuze vraag. Afkappen van ruzies, zorgt dat nu voor minder geruzie, of verschuift het gehannes alleen maar naar plekken en tijden waar jij er niet bij bent? M.a.w. opnieuw dezelfde vraag als in 't begin: hebben kinderen dit soort ruzies nodig om groot te worden of is het flauwekul?

Silone

Silone

15-04-2009 om 10:56 Topicstarter

Hmm

He jammer, dat er nu niet een module: "kinderen en ruzie maken" op de PABO is. Met dit soort opvoedkundige vragen, heb ik altijd maar de hoop dat mensen die professioneel met kinderen werken er verstand van hebben
Om even het beeld uit de wereld te helpen van een moeder die met de armen over elkaar geslagen toekijkt hoe haar kinderen elkaar verbaal in elkaar slaan met een hoger doel: ik heb dus veel last van die ruzies omdát ik dat soort sfeerverziekend gedrag niet tolereer. Ik ben (vind ik zelf) best consequent en trek duidelijk grenzen. Ik begrijp dan gewoon niet dat ze het telkens weer proberen. Vandaar mijn vraag, zit er een soort drang in kinderen, is het een leerporces?
Ruzies om iets of iemand kan ik nog begrijpen, maar dat uitlokkende getreiter, pppffff.
Overigens lijkt het op het kiespijn-tandarts-verhaal. Sinds ik de vraag hier heb geplaatst is de lucht geklaard.

Peetje

Peetje

18-04-2009 om 21:11

Ooo.... hier ook...

hoihoi,

even mijn herkenning laten blijken... Zachtaardige zoon (9,5 jr) kan sinds kort af en toe zo...ontzéttend vervelend zijn; drammen, stampen, zusje pesten (en die is niet voor de poes maar wel 4 jaar jonger...)...
En dat stukje over voorlezen: hier precies hetzelfde, vijrwel letterlijk (lezen die knullen soms mee ).
Nieuw op het repertoire: "ik doe het gewoon niet".. of het nou gaat om handenwassen (na sloot-, zand- en voetbalmiddag) of aan tafel komen voor t avondeten ('waarom maak jij nooít iets lekkers klaar"). Bij dat laatste zei ik trouwens (was vanavond dus nog vers in t geheugen); nou jongen, dan eet je toch niet mee.
En twee minuten later zat ie (vrolijk en vriendelijk) aan tafel: hmm mam, dat ziet er lekker uit. Duhhhhh, heb mn mond maar gehouden en alleen gezegd "fijn hoor".
Manlief mag m vanavond naar bed brengen... ik doe t 5x per week, nu mag hij even "genieten" .

Maar wat heeerrrlijk, hij is normaal .

groeten,
Peetje

Monique D*

Monique D*

19-04-2009 om 12:07

Sturing brengen, maar wel zelf laten oplossen

Als mijn kinderen ruzie met elkaar hebben probeer ik ze eerst zelf op te laten lossen. Kan dat niet, dan probeer ik het zo goed mogelijk te sturen. Bijvoorbeeld: de een wil NU achter de computer terwijl de andere erachter zit. En ze komen er niet uit, dan kijk ik hoe lang dat kind erachter zit en aan de hand daarvan bepaal ik wanneer het kind eraf gaat en het andere kind erachter mag. We maken ook afspraken hoe lang elk kind achter de pc mag.
Ze kunnen het ook uitstekend zelf oplossen als ik er niet ben (noodgedwongen). Ze belde een keer naar mijn werk. Ik zei dat ik vanuit mijn werk niets kan doen en dat ze het echt zelf moeten oplossen. Toen ik thuis kwam was die ruzie al opgelost!
Ik denk toch dat dit een goede training is voor later. Op de basisschool van mijn dochter krijgen ze ook een training in het oplossen van conflicten. Dat is dan mooi meegenomen. Ook ouders kunnen van de school een cursus krijgen over het oplossen van ruzies tussen kinderen (meestal is dit sturen als ze er zelf niet uitkomen).

Zelf oplossen?

Hoi,
hier probeer ik dat ook altijd, maar helaas loopt het dan op slaan,schelden en vechten uit.
als ik dan ga sturen zoals jij zegt monique bijv. wie zit het langst, dan neem ik een beslissing en dan...
zijn ze het er weer niet mee eens met allerlei argumenten. dan zijn ze opeens samen tegen mij,hahahaha.

Ik denk dat het er gewoon bij hoort, ik word er hier ook gek van. Het enige wat ik doe als het te ver gaat, is afpakken waar het om gaat en de hele dag niet mee spelen.

Monique D*

Monique D*

19-04-2009 om 13:02

Niet kunnen oplossen, dan beslis ik wat er gaat gebeuren

Als ze het zelf niet kunnen oplossen en het eindigt in geschreeuw dan gaat de stekker eruit en dan is het afgelopen met de computer. De bedoeling is dat als zij het niet zelf (met enige sturing van mij) moeten oplossen ik zal ingrijpen. En als ze zich tegen mij gaan keren.. tja, dan ben ik diegene die dan de laatste beslissing moet nemen. En dan kan het gebeuren dat ze zich tegen elkaar gaan keren.. en dan zit er niets anders op om ze uit elkaar te halen (de een gaat bijvoorbeeld naar de huiskamer en de ander in de slaapkamer of ze gaan naar hun eigen kamers of gaat buiten spelen) en dan drijft de boze bui wel over.
Het is niet altijd zo simpel als dat ik het hier vertel. Een keer kon ik ook niet tegen die ruzies en het liet zich ook niet door sturing van mij (of waarschuwingen omdat ik eenmaal moe was na een hele dag lang werken) oplossen. Omdat ik behoorlijk vermoeid was en even wilde slapen en het loste zich maar niet op heb ik alle stoppen uitgedraaid.. er ontstonden wel enorme protesten omdat er geen tv, pc, playstation, etc meer gebruikt konden worden. Ik zei dat ik de stroom weer aan zou zetten als zij weer rustig waren. Dan moeten ze mij de gelegenheid geven dat ik even kon slapen. En daar konden zij het mee doen..
Dit is ook gelijk een lesje "Rekening houden met elkaar"!

Idd

hoi ria,
idd dat kan ik niet altijd voor zijn. dan zijn ze bijv. met de pokemon kaarten bezig in de slaapkamer. de een vindt dat de ander valsspeelt. de ander pakt kaarten af en de een probeert ze af te pakken.
slaat "per ongeluk" en de ander slaat terug.

voordat ik door heb hoe erg hetis, is het alweer gebeurt. echt vechten is het niet hoor,maar ik vind het wel heel vervelend.
dan pak ik het gene dus weer af waar ze om vechten.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.