Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
liora

liora

07-07-2009 om 12:31

Zoon moet wennen aan broertje

Hallo allen,

Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Sinds een maand heb ik een tweede zoontje. Mijn oudste is net zes geworden. Tot de geboorte van de tweede waren we met z'n tweeen, ik ben een alleenstaande moeder.

Alles gaat goed, oudste is erg lief voor zijn baby broertje en ook lief tegen mij. Af en toe is hij wel wat lastiger, maar niet buitensporig.

Hij moet natuurlijk veel aandacht inleveren, en bovendien ben ik toch vermoeider en soms wat ongeduldiger (niet extreem hoor, maar het is voor iedereen nog wennen).

Nu bracht ik vanmorgen mijn oudste naar de naschoolse en toen zei hij dat hij het leuker vond toen we nog met z'n tweeen waren. Ik vroeg waarom en hij zei dat zijn broertje toch wel vaak huilt en dat het leuker was als kinderen al wat groter zijn bij de geboorte.

Ik zei dat ik het ook heel gezellig vond toen we nog met z'n tween waren, heb hem een knuffel gegeven. Vervolgens gezegd dat baby vbroertje als hij wat groter wordt minder zal huilen en dat het nu al minder wordt. En ook heb ik gezegd dat ik het fijn vond dat hij me dit vertelde, want dan weet ik hoe hij zich voelt.

Maar ik merk dat het me toch behoorlijk raakt. Ik ben dol op mijn baby, maar ik moet ook afscheid nemen van de lange tijd die ik alleen was met mijn oudste.

Hebben jullie nog tips hoe hiermee om te gaan of gewoon herkenning?

Liora

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

07-07-2009 om 13:17

Liora

Allereerst gefeliciteerd met de tweede!

En ik herken het wel en ik kan zeggen: het wordt vanzelf beter Ik denk dat mijn oudste wel een paar maanden de tijd nodig heeft gehad om sowieso aan het idee "zusje" te wennen en wij hadden ook nog eens de pech dat de jongste een huilbaby met aanverwante medische klachten was. Dus de echte rust en harmonie in huis heeft wat langer op zich laten wachten.

Wat bij ons hielp: boekjes lezen over het onderwerp en tijd/ruimte vinden om samen dingen te doen. Jouw jongste is nu nog heel vers van de pers maar binnenkort een oma of iemand anders een middagje op de kleine laten oppassen doet je oudste vast ook goed.

Succes in elk geval!

Tijgeroog

Tijgeroog

07-07-2009 om 13:37

Herkenbaar

Niet dezelfde situatie, wij hebben ook een vader in huis, en het leeftijdsverschil is veel kleiner. Maar toen m'n dochtertje net geboren was voelde ik me vaak erg schuldig (lang leve de hormonen , IK wilde zo graag een 2e kind en kijk eens hoeveel hij nu moet inleveren. Hij kon het niet onder woorden brengen, zoals jouw zoontje, maar ik merkte het wel aan 'm.
En ik denk er nog vaak aan terug, hoe ik me toen voelde. Want we zijn nu ruim 1,5 jaar verder en wat hebben ze een lol samen. Samen spelen, ze zijn helemaal weg van elkaar. Bij elke fase kunnen ze meer samen: beetje spelen, draaien, kruipen, lopen...
M'n schoonzusje heeft overigens kinderen met iets groter leeftijdsverschil dan bij jou, en die ervaart het op dezelfde manier.
Komt goed, komt allemaal goed...

Anneke

Anneke

07-07-2009 om 14:16

Aandacht!

Geef de oudste veel aandacht en ook alleen voor hem zonder de baby erbij als het kan.

Lange termijn denken....

over een paar jaar is je oudste dolblij met een speelmakkertje. Misschien lastig voor hem om daar nu het voordeel van te zien, maar wel goed voor jou om in gedachten te houden...dat het niet alleen maar leuk voor jou is...

ingrid

Tirza G.

Tirza G.

07-07-2009 om 15:02

Tja

De baby gaat voor, in mijn beleving. Je oudste is je oudste, heeft je tot moeder gemaakt, heeft jou zes jaar exclusief voor zichzelf alleen gehad.
Voor zo'n baby is het maar afwachten. Die heeft geen keuze waar-ie terecht komt. Die heeft er niet om gevraagd om niet de oudste te zijn, had-ie misschien best wel gewild. Die weet helemaal níks van het leven wat-ie tegemoet gaat, wie weet hoeveel enge gewelddadige brusjes hij boven zich krijgt bij zijn geboorte.........best spannend voor zo'n baby......
Wat ik wel veel deed, is tegen de baby vertellen hoe geweldig de oudste is. Zooooo, effe lekker schone broek en stráks, als jij nét zo groot bent als Oudste, kun je helemaal zelf naar de WC. Nououoou, daar is mamma blij mee hoor! En kijk eens wat Oudste op school heeft gedaan?! Een hele prachtige tekening, leuk he? Misschien kun jij later ook wel zo prachtig tekenen, dát zou fijn zijn!
Niet te lang he, ik deed het alleen toen ik dacht dat jongste nog niet snapte wat ik zei. Althans, dat hoopte ik dan maar

Tirza

Wat lief

Liora,

Wat heb jij goed gereageerd! Veel meer dan dat kan je niet doen denk ik. Iedereen moet wennen aan de nieuwe situatie. Jouw zoon komt net uit de kleutertijd, dan komt er net wat meer plek voor empathie en geduld. Maar ja, hij heeft jou inderdaad zes jaar voor zichzelf gehad en dat komt niet meer terug. Dat hij daar na een maand nog niet aan gewend is vind ik begrijpelijk.

Geef het gewoon tijd. Als je dat uitstraalt, dat er geen haast bij is en dat hij het op zijn eigen tempo mag doen, zal je zoon ook wel op den duur gaan wennen.

liora

liora

07-07-2009 om 22:03

Aandacht

dank voor de reacties.

Ik kan nog geen oppas regelen voor de baby, ik wil dat ook niet, dat voelt heel onnatuurlijk.

Ik doe nog alles met zoon: eten, voorlezen, leuke dingen, knuffelen, etc. Ik merk dat hij het heel fijn vindt te merken dat heel veel dingen ngo wel hetzelfde zijn. En ik vind dat ook fijn.

In het prille begin wile ik per se dat de baby sliep als we gingen eten, maar inmiddels heb ik weer begrepen dat het zo niet werkt met een baby. Vanavond gegeten en voorgelezen en zoon naar bed gebracht met baby op de arm en in de draagdoek. Zo went zoon er ook aan, en dan heb ik nog steeds exclusieve aandacht voor zoon, althans zo voel ik dat. Baby is namelijk altijd rustig als ik hem vasthoud, en slaapt heel erg veel.

Ik zal zeker ook in de toekomst dingen doen alleen met oudste, zonder baby, maar dat kan pas over een paar maanden op zijn vroegst.

Liora

angel3

angel3

08-07-2009 om 22:04

Heel herkenbaar

Hoi Liora nog gefeliciteerd. Erg herkenbaar hoor met name ook dat het je zo raakt. Onze zoon was 2,5 jr toen zusje kwam. Hij was erg van slag de eerste tijd. Toen ik hem een keer ging halen bij kdv ging hij overstuur tegen me roepen dat IK hem niet mocht halen. Hij wilde niks meer met mij te maken hebben (heeft niet heel lang geduurd). Dit raakte me niet zozeer om mezelf (o wat ben ik zielig) maar ik had zo met hem te doen. Ik voelde me heel schuldig in de zin van: wat zielig voor je dat je een zusje hebt nu. Dat klinkt gek maar ik heb het wel even zo gevoeld (wat heb ik je aangedaan
Tegen zusje was hij erg lief altijd (veranderde in kruipfase).
Maar nu.... laatst was zusje logeren en was ik met zoon uiteten gegaan. Hij vond er niks aan zonder zusje. HA HA. Wie had dat ooit gedacht...
Situatie is niet vergelijkbaar met jou verder maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.
Tips heb ik niet. Go with the flow. Zoals je het nu doet is het goed. Alle puzzelstukjes moeten weer even landen op de goede plek.
Suk6 en geniet van je 2 mannen

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.