Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Zo zat....brutaliteit

Hoi mensen,
ik ben de brutaliteit van mijn zoon van 9 zo zat...
herkenbaar?

Mijn vraag is nu, hoe te straffen? ik probeer niet overal op te reageren,maar het is momenteel vreselijk. Hij bemoeit zich met de opvoeding van de twee anderen, hij doet alsof hij alles weet en bovenop alles accepteert hij mijn gezag niet. Nu voer ik niet veel gezag,maar ik ben toch wel degene die beslist in huis en niet hij.

Ik stuur hem nu naar zijn kamer als hij te erg brutaal doet. hij loopt dan schreeuwend weg. ik waarschuw dat hij niet steeds weerwoorden moet geven anders komt er een kwartier bij. vervolgens schreeuwt hij dat het hem niets kan schelen en zegt nog wat. Hup, kwartier erbij.

Ik ben het zo zat, hij zit meerdere keren op zijn kamer hiervoor.

wie heeft tips?
groetjes,annemieke

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Zo herkenbaar

en dan voor beide kinderen hier, dochter van zo goed als 12 is gaan puberen geloof ik alles is "saai", "boeiend" of "duh!!!". en gewoon niet luisteren. Ik was het vorige week een keer zo zat dat ik haar bij beide armen heb gepakt en op de trap heb gezet (op haar kamer is geen straf want dat is leuk) net als toen ze klein was. en zowaar na een kleine 5 min kwam ze haar excuus aan bieden. Maar helaas het heeft maar een halve dag gewerkt. Nu dreig ik wel maar dan komt er die blik in haar ogen grrr... ik moet me dan zo inhouden.
Zoon van ruim acht heeft al weken een humeur om op te schieten, en heeft de ziekte van Pfheifer, maar hij is nog steeds energiek dus echt rusten lukt niet kan hem moeilijk op een stoel vastbinden.

tja aan mijn verhaal heb je ws niks maar ik wilde zeggen het is herkenbaar.

misschien komen er nog tips waar ik ook wat aan heb.

gr Ingmyr

annemir

annemir

21-07-2009 om 16:49 Topicstarter

Jawel hoor

Hoi,
jawel hoor ik heb er zeker wat aan, ik ben niet alleen!!
maar het gaat mij erom, wat doen we er aan?
niets zeggen kan m.i. niet omdat ik bang ben dat hij dan denkt dat we het accepteren.
op zijn kamer zetten helpt niet lijkt het wel.

vanmiddag was het zo geescaleerd dat hij een uur moest zitten. na 20 minuten gaf ik hem de kans om eens na te denken en te komen praten als hij dacht dat hij goed nagedacht had.
komt hij direct: ja mam, ik heb nagedacht, ik wil praten. oke zeg ik, wat wil je zeggen?
kijkt hij me dommig aan en zegt: ja jeetje, wat wil je nou eigenlijk. hup, weer zijn kamer in.
leek hem wel een goede manier om er eeerder uit te komen. na 10 minuten ben ik bij hem langs gegaan en hebben we een redelijk gesprek gehad over opvoeding, luisteren,enzo.
maar of het iets helpt??

Ik denk

en begrijp me niet verkeerd dat je vanmiddag gelijk wel weer heftig reageerde: je zoon wil praten maar reageert volgens jou verkeerd of wel in jouw ogen. ik denk niet dat je hem gelijk weer naar boven had moeten sturen maar gewoon had moeten zeggen; "nou ik wil graag dat je redelijk tegen me doet en ik snap dat je nu eigenlijk niet precies begrijpt wat ik bedoel maar dat ga ik je nu proberen uit te leggen". En dan samen gaan zitten en uit leggen wat je van hem wil en zijn gevoelens en die van jou erbij beschrijven. Ik doe dat ook weleens(wil het wel vaker doen maar ja de onmacht wint het vaak) en ga dan in op de gevoelens van beide partijen ook als ze bijv. ruzie hebben gehad met vriendje/vriendinnetje.
Meestal werkt het wel en gaan ze erover nadenken.
Ik hoor mijn oudste ook geregeld zeggen " mam ik weet dat je je nu boos voelt omdat ik wat fout doe maar zo bedoel ik het niet" En dan moet ik eigenlijk wel lachen want ze heeft donders goed door dat ze fout zit.

Je hebt later nog met hem gepraat begreep hij waarom hij naar boven moest??
Wel goed van je dat je naar hem bent toegegaan en hem niet in zijn sop hebt laten gaar koken.

gr Ingmyr

annemir

annemir

21-07-2009 om 22:20 Topicstarter

Nou..

Hoi,
nou weet je, dat heb ik ook al vaker geprobeerd,maar ik krijg sinds kort standaard het antwoord: ik heb je niet om uitleg gevraagd,maar gewoon om een antwoord.

de eerste keer snapte ik hem niet,maar hij bedoelt dus dat ik steeds zo veel wil praten en uitleggen. dus daar probeer ik een beetje mee te minderen.

wil je praten? goed, graag. maar zeg niet alleen maar: ik heb nagedacht,mag ik mijn kamer uit.
leg dan uit waar je over hebt nagedacht en toen ik dat vroeg,werd hij weer boos.

lastig vind ik het hoor...

Jujube

Jujube

21-07-2009 om 23:44

Misschien

Misschien heeft je zoon gewoon een beetje extra aandacht nodig. Zijn je andere kinderen jonger? Probeer tijd in te ruimen voor leuke dingen met je zoon. Geregeld samen een spelletje doen, een DVD'tje kijken, samen naar de bioscoop of gewoon naar de stad en ergens gezellig wat gaan drinken (en dus oppas regelen voor de jongere kinderen). Dus exclusieve aandacht (en positieve aandacht) voor hem. Dat je hem steeds maar naar zijn kamer stuurt zal niet helpen, vrees ik. Ik ben persoonlijk niet zo van het straffen, maar goed, dat is persoonlijk.
Groet,
Jujube

Prachtige tip van jujube

Ik kan me helemaal vinden in de tip van Jujube. Tijd voor minder straffen. Soms als zoon in mijn ogen een iets tè bijdehand weerwoord heeft zeg ik :"Ja schat, ik hou ook van jou."
Dat doet hem meer inzien hoe vervelend hij doet als mijn gemopper. Minder uitleggen, minder praten en minder preken. Hij weet best wat hij fout doet en weet best wanneer hij brutaal is.
Stop je energie in leuke momenten, inderdaad, doe samen iets gezelligs. "Als de kleintjes vanavond op bed liggen gaan wij een grote jongensfilm kijken." Je zit anders helemaal in een negatieve cirkel. Je zoon vraagt negatieve aandacht en dat is ook aandacht. Probeer het weer een positieve draai te geven.
Ik herken het wel, je wordt doodmoe van die vervelende sfeer in huis. Je zoon heeft er zelf ook last van, maar kan het niet doorbreken. Jij vast wel!

annemir

annemir

22-07-2009 om 08:27 Topicstarter

Goede tips

Hoi,
dat zijn idd goede tips! broertje is anderhalf jaar ouder en ze doen echt alles samen. Ik heb het al eens geprobeerd te doorbreken,maar ze trekken toch steeds naar elkaar. gaan ook samen naar bed,enz.
misschien moeten we dat eens gaan veranderen. aandacht voor oudste alleen. daar ga ik zeker wat mee doen.

verder denk ik al vanaf zijn geboorte dat er iets met hem is. altijd problemen met contact leggen en contacten onderhouden, weet niet wanneer wat te zeggen enzo.

vanmorgen bijv. lag ik gezellig nog even in bed met alle drie. middelste zegt: ik ga op de playstation. oke zeg k(altijd strijd wie eerst mag). vervolgens ligt hij nog even bij me, oudste vertrekt en gaat dus op de playstation. ik zeg oudste dat hij weg moet gaan en dat middelste mocht. een kwartier later mag hij dan.
begint hij weer te tieren...jullie zijn allemaal viezerikken hier.
en mama voorop.
ik heb hem dus weer naar zijn kamer gestuurd,wat had ik anders moeten doen?

Pippin

Pippin

22-07-2009 om 08:52

Twee lijnen

Aan de ene kant heb je gedrag van je kind dat niet door de beugel kan. Daar moet je op dat moment op reageren. Jij en je zoon zijn nu gewend dat hij de hele tijd straf krijgt. Hij weet inmiddels ook niet beter. Zijn gedrag verbeterd er niet door. Misschien kun je met hem op een rustig moment eens bespreken wat beter helpt. (een pot met dubbeltjes, waar elke keer een dubbeltje uit gaat als hij brutaal is bijvoorbeeld? Of hij moet elke keer als hij brutaal is buiten een rondje rennen? Of je spreekt met hem af dat je hem er twee keer aan herinnert dat hij niet meer brutaal zou zijn (op een rustige vrolijke manier: 'He, dat zou je toch niet meer zeggen!") En de derde keer volgt een sanctie.En dan er verder geen woorden aan vuil maken, want ik begrijp dat je zoon erg opstandig wordt wanneer jij erover wilt praten met hem op zulke momenten.
En de andere weg is misschien wel je zoon meer autonomie en verantwoordelijkheid geven. Toen onze zoon negen jaar was, was hij daar echt aan toe. Alleen naar de winkel om na het eten ijsjes te kopen voor het hele gezin bijvoorbeeld. Op de kleintjes passen. Samen met een van de ouders een dagje uit naar een museum. Alleen alvast naar huis gaan, als hij het zat is bij de winkels. Zelf appeltaart bakken, met alleen hulp van mij als hij erom vraagt. Zelf bedenken hoe hij zijn kamer anders ingericht wil hebben. Zelf kleding kiezen (zwart! ) Als de kleinsten op bed liggen naar tv programma's kijken die zij nog niet mogen zien.
Zo werd duidelijk dat hij al ouder is en dus ook de verantwoordelijkheden van een ouder kind kan dragen. En dat hield dan automatisch in dat hij ook verantwoordelijk met zijn taalgebruik om gaat. Bij ons was het argument dat zijn kleine broer zijn brutaliteiten overnam en dat dit zo asociaal klinkt, een brutale peuter, doorslaggevend.
Maar misschien doe je dit soort dingen al lang hoor. Succes.

annemir

annemir

22-07-2009 om 13:16 Topicstarter

Goed

Hoi,
goede tip idd om te proberen er vrolijker op te reageren, het luchtiger op te pakken.
we zijn net bij een vriendin op bezoek geweest. ze hadden zich prima gedragen, dus dat zei ik ook tegen ze.
zegt oudste: ik probeer niet meer brutaal te doen mama, ik probeer echt me goed te gedragen. Dat vond ik zo fijn!
Dat heb ik hem ook gezegd natuurlijk en dat ik dan zal proberen om niet meer zo heel boos te worden als het wel eens fout gaan.

Wat zou er nu gewerkt hebben toch het vele straffen of mijn zo boos worden?
affijn...we zijn er nog niet natuurlijk, maar het besef is er bij hem dat hij soms te ver gaat.

Hij krijgt al meer verantwoordelijkheden omdat hij ouder is, dat vindt hij idd fijn.
ze slapen helaas op een kamer dus ze gaan samen naar bed. we hebben het wel eens geprobeerd apart te doen,maar middelste wacht dan gewoon op hem.
toch ben ik zeker van plan om dat na de vkantie weer te doen. minimaal 1 dag per week dat hij een half uurtje later gaat.

Ik snap wel dat steeds straffen niet werkt en niet goed is,maar soms weet ik dan niet meer wat wel werkt eigenlijk.

bedankt voor jullie tips!
groetjes,annemieke

Weer achter de rug

het zijn fases ervaar ik hier, dochter1 kan buitengewoon puberaal doen (en dat terwijl ze nog maar 6,5 is).

ik ga Wil's tip ook uitproberen (ik hou ook van jou), ik heb namelijk zelf de neiging om heel erg fel te reageren als mevrouwtje te bijdehand doet en dan sta ik te schreeuwen en dat vind ik geen stijl.

en inderdaad, 1 op 1 aandacht een compliment geven, dat kost inderdaad soms wat moeite als je in zo'n fse met elkaar zit maar het klaart de lucht behoorlijk op. Afgelopen periode heb ik dat ook echt te weinig met haar gedaan ivm zwangerschap.

Akkefietje playstation

De middelste vraagt of hij op de Playstation mag. Hij krijgt toestemming van jou. Toch blijft hij nog even in bed liggen. Oudste grijpt zijn kans en kruipt erachter. Ik kan me er iets bij voorstellen.
Wat gebeurt er als jij niets doet? Je er even niet mee bemoeit? Jij hebt gezegd dat hij weg moet gaan achter de playstation, maar hoe reageerde middelste zelf?
Je middelste had ook kunnen zeggen:"Okè, dan had ik maar direct moeten gaan, kan ik straks na jou?"
Ik probeer bij dit soort conflicten er me zo min mogelijk mee te bemoeien. Mijn zoon is overigens enig kind dus dit soort conflicten herken ik van zoon met vriendjes.
Als het naar mijn idee uit de hand loopt, zeg ik:"Nu vinden jullie samen een oplossing anders gaat de Playstaion uit, dan mag er niemand meer achter."
Je zal versteld staan hoe snel ze tot een compromie komen. Vaak is het dan gebroederlijk met zijn tweeën een samenzweerdige blik. "Moeders, pffff, zijn overal hetzelfde...."
Ik behandel dit soort situaties vaak net of dat ik niet thuis ben. Er is een conflict en ik ben boodschappen doen. Ik weet van niks, hoe lossen de kinderen het dan zelf op? Mijn zoon kan dus ook prima alleen thuis zijn of met een vriendje. Ze breken dan de tent niet af...Als je als moeder altijd sust en politieagentje speelt, dan leren ze nooit zelf oplossingen te bedenken. En dingen oplossen zonder elkaar de hersenpan in te slaan....
Het gaat er vaak niet om wie er gelijk heeft. Ze vinden toch allemaal dat ze in hun recht staan. Ik ben op die momenten dus nogal meningloos.Werkt prima.

Zelfde tijd naar bed

Je zou eigenlijk oudste best iets later naar bed willen doen, maar middelste wacht op hem. Dat was bij ons vroeger ook. Ik was de jongste en mocht nog even in bed lezen. Mijn oudere broer en zus zaten nog in de woonkamer.
Het wachten was mijn probleem, niet die van de ouderen. Als zus naar bed ging moest de lamp uit.
Ik kreeg ook eerder drinken en wat lekkers. De ouderen genoten van dit verschil. Zij kregen drinken en lekkers bij het journaal. Dit zal niet lukken met peuters en kleuters maar op een bepaalde leeftijd is het verschil heel duidelijk toch? Ik was ook niet jaloers, ik had ook alle aandacht gekregen en hùp naar bed.
Dus het wachten van je middelste is zìjn probleem, niet van oudste.

annemir

annemir

22-07-2009 om 16:38 Topicstarter

Wil

Hoi,
wil tuurlijk heeft alles een reden. de reden dat ik me ermee bemoeide deze keer is omdat het al een tijdje zo gaat in de vakantie. we gaan de deur uit. we komen thuis en nog voordat de deur open is zegt oudste dat hij op de playstation gaat. middelste is altijd verdrietig,omdat hij het te laat bedenkt.
dit was de eerste keer dat hij het als eerste zei,vandaar dat ik hem eraf haalde

ik laat het ook weleens gaan. het gaat dan vaak van kwaad tot erger helaas. of ze komen huilend naar mij toe. ik probeer me er niet mee te bemoeien,maar is echt lastig.

ja, het is middelste zijn probleem als hij wakker ligt,dat is zo. maar toch vind ik het een beetje onzin vaak. ze vinden het heerlijk om nog even samen te dollen in bed, soms haal ik ze uit elkaar een in mijn bed, maar ze zoeken elkaar toch weer op.

ik ga het wel weer oppakken hoor, in ieder geval een keer in de week mag oudste dan langer opblijven...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.