Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Gespleten persoonlijkheid of fantasie?

Mijn dochtertje van 9 jaar heeft af en toe onverklaarbare boze aanvallen. Het past eigenlijk helemaal niet bij haar. Ze is een lief, sociaal en heerlijk kind, maar die buien begrijp ik niet goed. Een half jaar geleden begon ze met opmerkingen als 'ik vind dit leven stom' en 'ik wou dat ik er niet was'. Ik schrok mij werkelijk dood. Ze heeft volgens ons een heel gelukkig leventje, doet het goed op school, heeft leuke vriendinnetjes, we hebben het eigenlijk best goed. Een vriendin van mij is paranormaal begaafd en gaf aan dat het niets verontrustends is maar dat mijn dochtertje juist goed weet wat ze wil en niet wil en dat ze heftig is in haar emoties. Aan de andere kant is het een enorme binnenvetter want ze kan niet zeggen waarom ze boos is. Als ouder wil ik mijn kinderen het liefst altijd gelukkig zien en dat maakt dat mijn jongste het erg vindt wanneer ze een keer niet zo gezellig en gelukkig is, omdat ze denkt dat ze dan mij verdriet doet. Op zich was dat voor mij dus een wijze les. Want ik vind wel dat mijn kinderen moeten mogen zijn wie ze willen zijn, inclusief hun buien.
Maar nu zei gisteravond mijn dochtertje ineens dat zij niet boos was, maar iemand anders in haar. Ik dacht gelijk; shit..ze is schizofreem. Zojuist vertelde ze dat ze twee geesten in zich had en dat de ene de lieve was en de andere de boze. Maar dat de boze niet zo sterk was en dat bijna altijd de lieve voorop stond. Ze wil er niet graag over praten merk ik, maar ik vroeg mij af of iemand hier ervaring mee heeft of weet dat het 'bestaat'. Volgens wat google informatie lees ik dat jonge kinderen maar zelden last hebben van een gespleten persoonlijkheid en dat dit pas komt op ongeveer 15 jarige leeftijd. Nu is het wel een enorme wijsneus en strebertje, maar ze is nog maar negen.
Iemand die mij kan helpen?

gr. Linde*

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Voor de honderste keer..

Sorry voor de ergernis, maar schizofrenie is niet een gespleten geest. Dat is wel de letterlijke betekenis van de aanduiding, maar het ziektebeeld wordt gekenmerkt door psychotische aanvallen. Even een citaat van Wikipedia:
Ze gaan gepaard met een afwijkende beleving van de werkelijkheid, resulterend in onlogische gedachtepatronen, wanen, hallucinaties en in wisselende mate emotionele, denk- en gedragsstoornissen. Vroeger werd voor deze aandoening ook de term dementia praecox (=dementie op jonge leeftijd) gebruikt. Inmiddels is de terminologie belangrijk verfijnd.

Het woord schizofrenie betekent letterlijk "gespleten geest". Deze vertaling heeft tot nogal wat misverstanden rond schizofrenie geleid. Mensen die aan de ziekte lijden, hebben immers géén gespleten geest of hersenen die gespleten zouden functioneren. Ook is inmiddels bekend dat deze mensen géén gespleten persoonlijkheid hebben; ze bestaan niet uit meerdere, verschillende personen. Schizofrenie wordt namelijk vaak verward met dissociatieve identiteitsstoornis. De gespletenheid bij schizofrenie uit zich niet, zoals vaak wordt gedacht, in een meervoudige persoonlijkheid, maar in een beeld waarbij de samenhang in het denken, tussen waarneming en gedachten en tussen emoties en gedachten in ernstige mate is afgenomen, althans voor anderen minder goed invoelbaar is.

Ik raad je aan om eerst die begrippen wat nader te onderzoeken. Ik ken mensen van dichtbij die hieraan lijden en ik vind dat je zorgvuldig met de benaming om moet gaan.

Klaartje

Klaartje

25-08-2009 om 20:04

Rodebeuk

Ik denk niet dat Linde de bedoeling heeft om ook maar iemand voor het hoofd te stoten. Zij vraagt gewoon om hulp. Ik kan me voorstellen dat je het niet fijn vind dat allerlei termen door elkaar gegooid worden, maar niet iedereen weet hoe het precies in elkaar zit, omdat gelukkig niet iedereen er mee te krijgen maakt. Zij uit alleen haar ongerustheid over haar kind.
Ik weet hier niet veel van af Ilse, misschien kun je het eens aankaarten bij je huisarts?
Klaartje

Mwah...

Ik vind het zo op het eerste gehoor wel wat zwaar geschut hoor. Bedenk dat ze aan de start van de puberteit zit. Dit kan ook heftiger gaan dan je van je kleine meid gewend bent. Er komen gevoelens in haar die ze zelf nog niet kan plaatsen of benoemen.
Vertoont ze het gedrag vooral thuis (of nog specifieker: alleen naar jou??) of ook op school? Je reageert in dit draadje nogal geschrokken op het gedrag van je dochter. Ik kan me voorstellen dat als ze daar iets van merkt, dat ze dat ook een beetje gaat uitbuiten. Een vorm van aandacht vragen, kijken hoe ver ze kan gaan. Misschien krijgt ze ook wat mee van de gesprekken tussen jouw paranormale vriendin en jou? Dat soort materie is ook heeeel boeiend als je 9 bent.
Kortom: ik zou het in eerste instantie aan beginnende puberteit wijten, voor ik me zou verdiepen in allerlei ernstige psychiatrische stoornissen.
n@nny

Tirza G.

Tirza G.

25-08-2009 om 22:59

Vorming

Wat N@nny schrijft, die kant denk ik ook een beetje op. Een kind kan enorm schrikken van de woede in zichzelf, zeker als ze merken welk effect het op hun omgeving heeft. Als ze weer gekalmeerd zijn, is het gewoon griezelig om te beseffen dat dat óók een stukje van henzelf is. Ik had als kind vreselijke driftbuien, tot bloedens toe, en dat zou je niet zeggen als je me nu zag - ik ben de kalmte zelf. Onmacht en karakterontwikkeling, dat lijkt mij meer aan de orde dat een enge psychiatrische afwijking.

Tirza

Met tirza eens

Je dochter vind het ws moeilijk om te accepteren dat ze dit gedrag vertoont en de bijbehorende gevoelens heeft, misschien juist omdat ze altijd zo lief is. Om he acceptabeler te maken voor zichzelf personalisserd ze het gevoel en plaatst het daarmee buiten haar eigen verantwoordelijkheid. Het is haar manier om met de onmacht omtrend haar gevoelens om te gaan. Je dochter moet leren dat we allemaal verschillende kanten hebben en dat het soms ok is om boos te zijn. Als ze die gevoelens beter kan accepteren kan ze er ook beter mee omgaan. Zeg haar dat de twee 'geesten' in haar elkaar moeten leren begrijpen en vrienden moeten worden.
Het zijn twee zijdes van dezelfde munt.

Hes@

Hes@

26-08-2009 om 10:44

Mooi geformuleerd door je dochter!

Linde, jij bent de moeder dus jij voelt waarschijnlijk het beste aan of er iets mis is.

TOch wil ik je graag een paar dingen meegeven:

Geen enkel kind kan altijd vrolijk en gelukkig zijn. Dat bestaat niet en dat mag jij niet van haar en zij niet van zichzelf verwachten. Er is ergernis, er is boosheid en die moet er op de één of andere manier uit. Dus ook bij jouw dochter. Als ze meestal de braafheid zelve is dan zou het kunnen dat ze in normale doen veel boosheidjes binnenhoudt. De spreekwoordelijke druppel doet de emmer dan overlopen.

Ik vind dat ze het heel mooi verwoordt dat ze zelf ook niet zo goed begrijpt hoe het zit met die boosheid, dat ze er wel van schrikt. Ze denkt over haar emoties en vind er een heel mooi beeld bij dat ze met jou kan delen. Compliment voor je dochter!

Misschien kun je verdergaan met dit beeld? Dat je uitlegt dat iedereen een lieve en een boze kant heeft (gelukkig maar!) en dat het nodig is dat ze beide kanten accepteert en laat zien? Misschien kun je haar vragen zich voor te stellen dat de lieve kant zich omdraait naar de boze kant en de boze kant dan eens stevig omhelst? Of is dit te zweverig voor jou?

Rodebeuk

Toch vind ik het wel verstandig dat je dit misverstand mbt schizofrenie nog eens benadrukt. Juist als je wel vermoedens hebt in de richting van een dergelijke ernstige stoornis, is het goed als je wel weet waar je het over hebt, over welke aandoening het dan echt gaat. Helaas zijn er een paar waarvan de symptomen nogal op elkaar kunnen lijken.
Verder sluit ik me aan bij de spreeksters direct voor mij. Blijf alert, maar de versnelde ontwikkeling van je kind kan haar ook van de wijs brengen.
Andere vraag: "Ik dacht gelijk; shit..ze is schizofreen." Welke reden had je daarvoor? Komt er schizofrenie in je familie voor? Waarom dacht je meteen aan schizofrenie en niet aan iets anders?

De titel van voorgaand bericht impliceert dat het alleen voor rodebeuk zou zijn, maar het tweede gedeelte is natuurlijk rechtstreeks gericht aan Linde.

Linde*

Linde*

26-08-2009 om 14:21 Topicstarter

Bedankt voor jullie meedenken

Beste allemaal, wat een boel reacties op mijn vraag. Had ik helemaal niet verwacht.
Eerst even over 'voor de honderste keer'...het is mijn eerste keer hier Rodebeuk en ik zit hier niet om iemand voor het hoofd te stoten maar om te zoeken naar een antwoord. Ik heb niet eerst de excacte betekenis opgezocht en was nog niet op de hoogte van het feit dat gespleten persoonlijkheid niet meer gebruikt werd.

Los daarvan wil ik iedereen bedanken voor de reacties. Begrijp me goed, ik vind ook absoluut dat kinderen boos mogen zijn, woede mogen uiten, blij mogen zijn, verdrietig mogen zijn. Als moeder, maar ook zeker als mens, heb ik het liefst mijn naaste mensen in mijn omgeving gelukkig. Een dierbare vriendin zei ooit; je kind heeft recht om te huilen! Het is ook mijn les in het leven, ik wil liever alles vrolijk, blij en probleemloos. En ik weet ook dat het alleen maar goed is af en toe wat hobbels te nemen. Niets menselijks is mij vreemd.
Ja Hes, zeker ben ik blij dat mijn dochtertje dat zo goed kan verwoorden. Op die manier kan ik haar emoties beter volgen en begrijpen.

Ik heb wekelijks zo'n 500 kinderen mét ouders om mij heen ivm mijn werk, en roep ook tegen iedere ouder dat het heel goed is dat kinderen hun emoties laten zien, recht hebben op een boze bui etc. maar bij mijn jongste heb ik het gevoel dat het verder gaat dan dat. Vandaar dat ik mij af vroeg of er iets was. En hoe ik het beestje ook een naam geef, of het te maken had met 'meervoudige persoonlijkheden'. Ik vind het enorm sterk in haar karakter in haar willetje, maar geen pubertje. Om antwoord te geven op de vraag of het in de familie zit. Nee... dit niet, maar onze familie is wel 'gevoelig' voor het één of ander.
Ooit heb ik onze kinderen op afstand laten readen bij een spiritueel centrum in Groningen, daar zei degene die de reading deed ook dat mijn dochtertje heel 'boos' is. Boos als iets niet goed gaat, ze is een enorme streber. Ik masseer haar heel regelmatig, dan krijg ik haar weer goed in balans, dan voel ik haar onder mijn handen ontspannen. Bij haar moet ik iedere dag, tegen het naar bed toe gaan, zorgen dat het verloop rustig is, dat er ruimte is voor ontstpanning etc. Bij één hobbeltje in dat ritme kan ze vanuit het niets ineens boos worden, tegen zich zelf roepen; hou op (en roept dan haar naam), ze schopt de dekens van haar bed etc. En soms kan ik het dan niet opbrengen om rustig bij haar te gaan zitten, haar tot rust te brengen etc.
Poeh..wat een verhaal weer.
In ieder geval, nogmaals bedankt!

vr.groet,
Linde*

angel3

angel3

26-08-2009 om 23:03

Heel herkenbaar

nooit gedacht dat mijn zoon iets zou hebben ofzo. Hij is 6 en zegt ook vaak dat er een lieve pietje en een stoutje pietje in zijn hoofd zitten en dat hij soms iets moet doen van stoute pietje. Ik hoor dat wel vaker bij kinderen en zie het als de ontwikkeling van een geweten e.d. Jij hebt die stemmen toch ook of niet?
Nooit een stem in je hoofd die zegt dat je een sukkel bent of dat je dat anders had moeten doen of die zegt: wat een k^$%&$%t mens en dat je toch lief lacht.
Dat is toch hetzelfde?

Wat ik mijn zoon vertel is dat dat inderdaad zo is dat er meer pietjes in zijn hoofd zijn EN dat HIJ daar zelf de baas over is. Dus de 'smoes' stoute pietje in mijn hoofd zei dat ik dat moest doen daar komt hij niet mee weg

Die buien....prepuberen? onzeker? iets gebeurd op school? gepest?

sterkte....

angel3

angel3

26-08-2009 om 23:09

Linde

ik had je laatste post nog niet gelezen, maar ik herken ook mijn zoon wel. Hij zegt weleens tegen zichzelf sdat hij een sukkel is. OOk hij kan vaak boosheid niet verwoorden en wil alleen maar boos zijn of huilen. Ook hij kan alles van zich af schoppen in bed en onrustig zijn (niet meer zo vaak tegenwoordig).
Verdiep je eens in Hoog sensitiviteit. Missch herken je daar veel in. Onze zoon is een erg zachtaardig, gevoelig mannetje, die het kleuterleven (net kleuter af) best moeilijk vond. Hij kwam thuis met dingen als: waarom zeggen kinderen dat ze niet meer mijn vriend zijn als ik dit of dat niet doe? en daarna spelen ze toch weer met me? waarom willen ze dan zulke rare dingen tegen mij zeggen als het niet waar is...etcetc. Is al veel met de dood bezig geweest voordat hij 4 was. Kan zich erg goed inleven in anderen. Huilde met 5 jaar bij zielige tekenfilms en wist niet goed waarom. etc.
Is ze hoog sensitief misschien?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.