Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Lou

Lou

25-08-2009 om 21:37

Zo boos, wat kan ik doen?

Mijn dochter van 8 is zo boos! Het begon de laatste weken van de vakantie, ze is nu twee dagen naar school (groep 5) en is inderdaad wel heel erg blij om weer naar school te gaan. Afgelopen zondag werd ze ineens heel kwaad op mij, ze zei 'houd je bek' en gaf me een flinke schop. Ik was in eerste instantie meer verbijsterd dan kwaad omdat het zo ineens uit de lucht kwam vallen. Ze vroeg me namelijk iets en ik gaf haar gelijk, dus daar lag het echt niet aan

Voor zover ik weet zit haar niets dwars, behalve dat ze de vakantie te lang vond duren. Maar ze is de laatste tijd zo vreselijk brutaal en dwars dat dit akkefietje me laaiend maakte. Voor het eerst heb ik haar dan ook een zware straf gegeven: een week geen tv. Oké, heeft niets met schelden of schoppen te maken. En een week duurt erg lang en ze houdt ontzettend veel van tv kijken. En dan is het ook nog de eerste schoolweek, dus moe thuis, mama gaat eten koken en dan oef, geen tv aan. Kortom, een fikse straf vind ik zelf. Gisteren en vandaag had ze het daar dan ook erg moeilijk mee. Maar wat er nu bovenop komt is dat ze van die frustraie alleen nog maar bozer en brutaler wordt. Ze stampt naar boven, roept 'stomme rotmoeder' en 'ik luister nooit meer naar je' dat soort dingen.

Wat nu? Vanavond gleed ik in mijn ogen een beetje af want ik ben gaan dreigen. Weer zo brutaal, ze mocht niet meer lezen en zei doodleuk 'doe ik toch', toen heb ik het boek opgepakt en op de overloop neergelegd, waar ze het inderdaad kwam oprapen. Ik zei 'pak maar, neem maar mee, dan ligt het morgen in de prullenbak'.

Pffft. Dit is echt niet leuk meer. Het vreemde is dat ik haar ken in al haar acht jaar als een bijzonder gevoelig en zelfs zeer kwetsbaar meisje. Waar die brutaliteit ineens vandaan komt is me een raadsel. Als ik haar ernaar vraag op een rustig moment krijg ik toch gewoon weer de schuld (het komt bijvoorbeeld omdat 'ik van jou geen tv mag kijken'), en dan ook nog het verwijt dat ik erover begin, want dat 'mag niet' van haar.

Ik gooi het zo veel mogelijk over de boeg van de positieve aandacht. Maar hoe leuk we het tussendoor ook elke keer hebben, hoe goedgemutst ik ook aan elke dag begin, het is maar van zo'n korte duur, die buien komen telkens terug, en vaker, en erger, lijkt het wel.

Maar goed. Wat ik wilde vragen is: wat doe je als een straf als dit zo'n averechts effect lijkt te hebben? En: ben ik nu heel dom bezig, hoe moet het anders? Ik heb het gevoel nu ineens in een negatieve spiraal van straffen en dreigen te zitten.

groet,

Lou


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

25-08-2009 om 22:00

Ik denk

dat het niet zo is dat je straf een averechts effect heeft maar dat er gewoon iets vreselijk dwars is. Maar probeer nuchter na te denken: wat het dan ook is, wat haar dwars zit het kan nooit een goede reden zijn om jou te schoppen. Ik adviseer je dan ook om je straf wel vol te houden, want die is echt niet zo zwaar of onredelijk, zeker niet. Je mag, wat er ook aan de hand is met haar, wel even heel streng de boodschap uitzenden dat jij niet te schoppen bent!

Probeer verder door te gaan met die positieve aandacht en probeer zo veel mogelijk haar goede gedrag te benadrukken. Hopelijk krijg je snel boven tafel wat er aan de hand is met haar!

MaximeM

MaximeM

25-08-2009 om 23:49

Straffen

Hoi,

Ik zou zelf geen straf meer van een week bedenken als ik jou was, nu moet je hem wel volhouden, maar een week is lang hoor! Je hebt nu dus iedere dag weer een beetje ruzie om die straf. En zou je echt dat boek hebben weggegooid als ze het weer gepakt zou hebben? (ikzelf namelijk niet) dus zo'n straf zou ik nooit bedenken. Alleen straffen die uitvoerbaar zijn en in eerste instantie niet een hele week duren. (al is het maar uit eigen belang)
Heb je haar trouwens gevraagd waarom ze je schopte? En zo ja, wat was haar antwoord? Verder zou ik haar natuurlijk wel duidelijk hebben gemaakt dat ze niet mag schoppen en zo'n grote mond te hebben, verder zou ik haar de kans hebben gegeven het weer goed te maken met jou...door bijvoorbeeld voor straf een klusje in huis te laten uitvoeren en het dan samen weer goed te maken.

Succes
Maxime

Ook lang

Ik vindt een week straf ook bijzonder lang. 2 of 3 dagen is in mijn ogen al wel het maximum. Zelfs oudste (15) krijgt zo lang geen straf (ook hoogstens 2 á 3 dagen, b.v. huisarrest). Kan ze niet nóg bozer worden door het idee van 'onrechtvaardigheid' over de straf? Dat ze het té vindt (vindt je zelf geloof ik ook) en daardoor alleen maar meer de kont tegen de krib gooit?
Probeer eens met d'r te praten en er achter te komen hoe het komt. Gewoon nu....wie weet waar ze mee komt. En als ze je dan vertelt wat er is en hoe het komt kan je dat als reden aanvoeren dat die andere 2 straffen (die erna kwamen) dan maar niet doorgaan. En maak dan meteen afspraken. Als ze dat en dat zegt krijgt ze als straf dat en dat.Desnoods zet je 't op papier. Dan weet zij ook waar ze aan toe is. Die week geen t.v. die heeft ze gewoon en erna kan je dan met een 'schone lei' en afspraken op papier beginnen.
groeten albana

Pippin

Pippin

26-08-2009 om 09:14

Enne

Belonen als het goed gaat.
Ik zou met haar inderdaad bespreken dat de boze buien deel zijn van haar persoonlijkheid. Dat het heel erg goed kan zijn om boos te zijn. Maar, dat je booszijn wel moet leren. En omdat zij er niet zoveel ervaring mee heeft, is het voor haar moeilijker om te leren dan bijvoorbeeld voor mijn zoon... Dat gaan jullie dus samen oppakken. Ik zou samen met haar manieren bedenken om haar boosheid op een verantwoorde manier te uiten. (kussens stompen, krant verscheuren, weglopen, in discussie gaan) En dan benoemen wat foute manieren zijn.
En dan zou ik een leuke beloning afspreken. Elke dag (of als het erg vaak misgaat, elk dagdeel) waarop zij zich gedraagt volgens bovenstaande regels, krijgt zij bijvoorbeeld een sticker op een blad. Na tien stickers is er een beloning. (hier is uitkiezen wat we gaan eten die dag een hele gewilde, of een knutselgevalletje, of een boek).

Brenda129

Brenda129

26-08-2009 om 09:15

Straf

Ik geef zelf ook wel eens een straf van een week. Hangt er vanaf wat zoonlief heeft gedaan. Als hij bv een woedeuitbarsting heeft gehad dat hij zijn hele kamer overhoop heeft gehaalt en alles van de trap naar beneden heeft gegooit dan krijgt hij een week. Meestal gedraagt hij zich in de week van straf voorbeeldig. We hebben wel elke dag een gesprekje over deze straf. Of hij weet waarom hij deze straf heeft gekregen en of hij begrijpt waarom hij deze straf heeft gekregen.Ook bespreken we wat hij anders had kunnen doen. En maak ik vanaf de derde dag een afspraak met hem. Bij elke dag dat hij zich normaal gedraagt, gaat er 1 dag van de straf af. Zo kan hij bij goed gedrag zijn straf weer verkorten. Dit werkt bij hem heel goed. Het komt gelukkig bijna niet meer voor! Tijdens de korte gesprekjes probeer ik er ook achter te komen waarom hij hij zo bozig is. Bij zoon bleek het school gerelateerd te zijn. Ik merk het aan zijn gedrag als het op school niet helemaal naar zijn zin gaat. Dus ik kan er nu beter op inspelen.

Pippin

Pippin

26-08-2009 om 09:18

O jee

Ik zie dat ik twee draadjes door elkaar heb gehaald. Ik weet helemaal niet of jouw dochter weinig ervaring heeft met booszijn, dat was een meisje uit twee draadjes hierboven.. sorry. Ik moet nodig een kopje koffie.
Maar de rest van mijn posting vind ik nog wel gelden. Je kan beter belonen dan straffen. Het is ook veel leuker om te doen, belonen.
Succes

Hes@

Hes@

26-08-2009 om 11:01

Volhouden!

Nu je de straf hebt gegeven, moet je volhouden! Ondanks je twijfels of het niet te gek was.

Je dochter probeert je te dwingen de straf te veranderen. Ze mag best weten dat dat niet gaat. Die ruzies naar aanleiding van de straf horen er bij. SOmmige kinderen worden heel braaf, andere vechten zich bijna dood om te zien of ze er onderuit kunnen. Die machtstrijd moet je dus niet aangaan. Ze hoeft het niet leuk te vinden, ze hoeft het niet eerlijk te vinden, ze mag protesteren en kwaad zijn. Ze moet wel beleefd blijven. Bedenk even wat je gaat doen als ze weer heel boos en brutaal tegen je doet tijdens deze straf. Niks dramatisch, gewoon iets dat je gemakkelijk kunt uitvoeren en dat bij je past (even weglopen of zo)

Als deze week is afgelopen hebben jullie allebei veel geleerd. Je dochter dat ze zoiets beter niet weer kan doen omdat jij echt volhoudt (en dat is een rustig idee voor je kind, hoe hard ze nu ook vecht) en jij dat je haar in het vervolg liever 10 minuten op de mat zet.

Trouwens: het is niet zo gek dat een kind de laatste dagen van de vakantie driftig en moeilijk wordt, hoor. Het is zo ontzettend spannend om bijna weer naar school te gaan. Daar kun je nog best even met haar over praten (maar dus niet over de rechtvaardigheid van deze straf).

O ja, ga niet compenseren voor deze straf. Het is streng maar niet te streng. Je hebt haar niet afgerost of zo! Zij voelt je onzekerheid heel goed aan en speelt hem uit.

Heel veel sterkte!

Hebben wij dezelfde dochter?

Hallo Lou, ook zo'n pittige dochter in huis van acht? Die van mij is negen en de boze uitbarstingen zijn heel herkenbaar. Ik kreeg ook een keer naar mijn hoofd; stomme rot moeder, en na tien minuten begon ze vreselijk te huilen dat ze daar heel veel spijt van had. Ik denk dat ze gewoon met zichzelf overhoop ligt. De spanning voor een nieuwe klas, de lange vakantie, weg van structuur en vaste patronen. Veel kinderen doen het goed op patronen en structuren. Persoonlijk zal ik mijn kind nooit zo lang straffen. En ik ben zelfs van mening dat wanneer jij zelf nu ook denkt dat je de straf te zwaar hebt ingezet, je dat ook nog kunt 'recht zetten'. Ik heb ook wel eens een straf gegeven waarvan ik achteraf dacht dat het 'te' was. Toen vertelde ik mijn dochtertje ook dat ik er nog eens over nagedacht had en dat ik de straf te groot vond. Dat ik wel heel boos was, erg geschrokken over wat ze had gedaan, maar dat ik de straf wil afzwakken'. Volgens mij is dat eerlijk tegenover mijzelf én mijn kind. Ik weet ook dat ik nooit een straf moet geven die ik niet kan waarmaken en waar ik niet achter kan staan. Bij ons thuis is; ik wil je nu even niet zien, ben heel boos, ga maar even op je kamer zitten... al een hele 'grote straf' voor de kinderen. Dat ik ze heb 'afgesloten' vinden ze vaak al heel naar. Ik heb een dochter van 9 en 13, en het werkt nog altijd. Misschien is het je te soft, maar soms dan zeg ik, wanneer mijn dochtertje weer eens zo'n boze bui heeft; Komop J. we doen het opnieuw vandaag...we draaien even de tijd terug en we vergeten de boze bui. We pakken elkaar even stevig vast, dikke knuffel...en dan is het weer goed. Natuurlijk mogen ze niet over mijn grens heen gaan, maar soms is het leven voor een acht jarig ... of jonger en ouder, heel lastig...dan help ik haar niet met straf maar met inzicht en begrip. En soms mag ze dus even nadenken op haar kamer.

Succes,
Linde*

Lou

Lou

27-08-2009 om 21:35

We maken vorderingen

Het averechtse effect is voorbij! Wel min of meer toevallig, moet ik zeggen, want woensdag bleef een vriendinnetje spelen totdat we bijna gingen eten en donderdag gingen we bijna meteen eten toen ze thuis was. Maar toch, ik heb haar niet meer gehoord over de tv. Dat had ik op dinsdag nog niet voor mogelijk gehouden. Dus Koentje, ik denk dat je gelijk hebt.

Ik heb ook besloten de straf voort te zetten tot en met vrijdag, en dan als ‘beloning voor goed gedrag’ de zaterdag terug te geven. De zaterdag is namelijk een stuk erger dan doordeweeks. Dan hebben we het niet over een half uurtje tijdens eten koken, maar over haar uurtje alleen ’s ochtends totdat ik beneden kom, en dat uurtje vindt ze zo heerlijk. Oké, ik ook natuurlijk, maar bij de overweging om haar dat te gunnen denk ik toch vooral aan haar. Moet ze er niet morgen weer een puinhoop van maken natuurlijk, dan heeft ze dikke pech op zaterdagochtend.

Interessante reacties trouwens van jullie allemaal, hartelijk dank daarvoor. Ik heb ze een paar keer gelezen en overal zit wel wat in. Over dat dreigen met dat boek bijvoorbeeld (Maxime), dat was inderdaad een loos dreigement want ik zou nooit een boek van haar weggooien en dat weet ze ook. Daarom schreef ik dat ik me voelde afglijden en in die sfeer schreef ik ook mijn hulpoproep. Zo wil ik niet worden!

Ik ben er nog niet achter wat haar dwars zit. Uiteraard heb ik wel gevraagd waarom ze me schopte en ze zei dat ze het niet tegen kon houden omdat ze zo boos was. Waarom was ze dan zo boos, “nou gewoon, ja begin je nu alweer, poeh nou ik weet het niet, zo ben ik gewoon soms.” Tja, daar kom ik niet veel verder mee want ze was ze tot voor kort gewoon NIET. Dat weet ze zelf ook en ze begrijpt de vraag ook heel goed, maar ze weet geen antwoord. Op de een of andere manier denk ik ook niet dat ze iets achterhoudt. Ze is altijd eerlijk en gewetensvol geweest, ook over haar mindere kanten. Ze weet het gewoon echt niet. Nou ja, dat kan ook natuurlijk, en in dat geval gaat het misschien vanzelf over…?

Het schone-lei-idee (Albana) spreekt me ook erg aan. Ik weet nog niet hoe ik het ga invullen maar nu ik erover nadenk kan ik me best voorstellen dat dochter behoefte heeft aan meer duidelijkheid over de grenzen hier in huis. Duidelijk en consequent zijn, zijn niet mijn sterkste kanten moet ik eerlijk zeggen. Ik ben nogal een softie, zo eentje die heel lang geduldig blijft en dan ineens uit haar slof schiet. Niet best, ik weet het en het gaat al wel steeds beter maar ik merk dat ik daar heel bewust aan moet werken.

Pippin, mijn dochter heeft dus helaas wel ervaring met boos zijn, maar ze gaat er niet goed mee om dus ik vind dat je toch heel waardevolle tips geeft! Alleen het belonen is nu even niet aan de orde, vind ik. Natuurlijk is belonen leuker dan straffen maar ze is nu zó veel te ver gegaan dat ik nog wel achter mijn straf sta. Nou ja, min de zaterdag dan, haha.

Hes@, hartelijk dank voor je mooie en heldere reactie. Eigenlijk precies waar ik behoefte aan had.

Linde*, meestal ben ik net als jij. Maar ik ben te vaak te soft, vind ik zelf. Een half gegeven straf intrekken, iets roepen wat ik niet zo letterlijk meen en daarna eerlijk toegeven dat ik het niet zo meende. Zoals ik schreef, helderheid en duidelijkheid zijn niet mijn sterkste kanten. Op de een of andere manier was het nu anders dan anders. Niet alleen zat ik al te tijdje te worstelen met mijn eigen wazigheid, dit voorval ging alle perken te buiten omdat er zo helemaal géén aanleiding voor bestond en dochter out of the blue begon te schelden en te schoppen. Daarom zit ik nu meer op de lijn van andere reageerders: nu moet ik goed duidelijk maken dat ik niet te schoppen ben, en ja, dat doe ik dan nu met een lange straf. Voor het eerst, en wat mij betreft ook voor het laatst hoor. Hier gaan we absoluut geen gewoonte van maken!

Groet,

Lou

Lou

Lou

27-08-2009 om 21:38

Brenda

Ik zie dat ik iedereen bij naam noem behalve jou. Van jou heb ik de tip overgenomen om bij goed gedrag de straf iets te verminderen. Dank daarvoor!

groet,

Lou

ijsvogeltje

ijsvogeltje

27-08-2009 om 22:45

Lou

Mocht je dochter vaker dit soort boze buien hebben, dan zou je eens het boek 'het explosieve kind' kunnen lezen. Voor ons was het een eye-opener (en een opluchting: het valt hier eigenlijk heel erg mee!). Het geeft inzicht in het hoe en waarom van boze buien. En het meest belangrijk: hoe je hier als ouder mee kan omgaan, en je kind kan leren met moeilijke situaties om te gaan.

Lou

Lou

28-08-2009 om 17:18

Ijsvogeltje

Dank voor je tip. Ik ken het boek niet. Kun je mij vertellen hoe jij je zelf gedraagt tijdens zo'n boze bui? Ik ben daar nog niet helemaal uit. Of ik ga mee schreeuwen (niet goed) of ik loop weg (ook niet ideaal vind ik zelf) of ik ga haar negeren (waar ze nog bozer van wordt) of ik probeer de boel te sussen (wat soms wel, soms niet lukt en ook niet zo goed voelt als ze echt te ver gaat, dan moet ik juist streng zijn, denk ik). Wat doe jij?

groet,

Lou

Pippin

Pippin

28-08-2009 om 18:58

Tijdens de bui

Lou, wij hebben echt met onze handen in het haar gezeten met onze zoon. Het explosieve kind heeft bij ons heel veel handvatten gegeven om de situatie te verbeteren. (en een heel goed kinderpsycholoog) Ik had het drie jaar geleden niet durven geloven, maar onze zoon heeft bijna nooit meer driftbuien.

Als zoon echt door het lint ging, was er maar een oplossing. Zelf rustig blijven en hem afzonderen (deed hij meestal zelf wel) en hem verder op zijn kamer uit laten razen. Net zo lang tot hij weer rustig is. Omdat hij weleens dreigde met impulsieve acties die gevaarlijk zijn, gingen we elke keer om een hoekje kijken. Maar we zeiden niets en liepen gelijk weer weg. Zelf boos worden maakt het alleen maar erger, discussies kun je niet voeren in zo'n situatie, dreigen met straf heeft geen zin (het kind is de weg kwijt en niet meer voor rede vatbaar. Voor je het weet zit je aan extreem lange straffen vast, zoals een week geen tv kijken .
Als je dochter niet boos is, zou ik hier met haar afspraken over maken: 'Ik begrijp dat je soms heel boos wordt en dan niet meer weet wat je moet doen. Maar als je zo boos bent, kun je niet bij de rest van het gezin in de kamer zijn. Daarom breng ik je dan naar je kamer.'
Ik wil ook nog even wat zeggen over mijn stokpaardje, belonen. Juist als het slecht gaat, ga ik belonen. Ook al is het maar omdat ze wel een uurtje zonder ruzie met hun zusje spelen. Of omdat ze wel meegaan naar die verjaardag waar ze helemaal geen zin in hebben. Want het is zo belangrijk dat ze ervaren dat het wel goed kAn gaan. Dat die boze buien niet de norm zijn. En dat jij als ouder heus wel ziet dat ze het moeilijk hebben en met hen meeleeft. Want hoe afschuwelijk die buien voor ons als ouders zijn, ik ben ervan overtuigd dat het voor ons kind nog veel verschrikkelijker is om zo in en in boos te zijn. Ik moet altijd denken aan dat liedje van U2. 'You're stuck in the middle and you can't get out of it.'

Lou

Lou

28-08-2009 om 21:31

Pippin

Hm, dat klinkt toch nog wel een stuk extremer dan bij mijn dochter. Zij is geen explosief kind vind ik. Ze gaat ook niet door het lint. Ze is de laatste tijd gewoon erg brutaal en boos, en vaak zonder reden. Er hangt geen rood waas voor haar ogen, zeg maar, het is meer chagrijn dan drift. Dit vind ik al moeilijk genoeg om mee om te gaan!

Wat je over belonen zegt gaat wel enigszins op. Ik zie dat ze echt haar best heeft gedaan deze week en hoewel het niet altijd superbraaf is geweest (hoeft ook niet) heb ik haar dus zojuist beloond met de mededeling dat morgen de tv weer aan mag, eigenlijk een dag te vroeg. Strafvermindering is in dit geval ook belonen, toch? Ik moet zeggen dat ze erg leuk reageerde. Totaal verrast en geheel in de wolken.

Ik realiseer me ook dat het voor haar nog veel zwaarder is om zich zo te voelen dan voor mij om het aan te zien. Daarom snap ik ook wel heel goed wat je zegt over belonen en dat de boze buien niet de norm zijn. We gaan door met de positieve aandacht!

De buien zijn overigens al wel minder geworden, misschien dat de overgang vakantie-school er toch mee te maken had.

Dank en groet,

Lou

ijsvogeltje

ijsvogeltje

28-08-2009 om 22:33

Lou en pippin

Lou,
ik denk dat onze situatie behoorlijk lijkt op die van Pippin. En wij doen het dan ook soortgelijk: tijdens een driftbui apart zetten en min of meer laten gaan. Zeker geen discussie of stevige gesprekken. En boos worden werkt als olie op het vuur.
Als hij weer kalm is, proberen we er wel met hem over te praten, maar dat blijkt voor hem (7 jaar) wel heel moeilijk. Ik denk inderdaad dat het wat heftiger is dan bij jouw dochter, hier kunnen we het echt wel 'explosies' noemen.

Pippin, ik begrijp dat jullie ook bij een kinderspycholoog zijn geweest. Zou ik daar wat meer over mogen weten? Wat kon hij/zij voor jullie betekenen? Heeft jou kind een diagnose, of is dat niet nodig? Via de huisarts?

Pippin

Pippin

29-08-2009 om 11:05

Ijsvogeltje en lou

Via de huisarts zijn wij doorverwezen naar een kinderpsycholoog. Hij heeft ons ontzettend goed geholpen met oudergesprekken en met de behandeling van onze zoon. Je hebt daar geen diagnose voor nodig.
De psycholoog kan wel zelf een diagnose stellen. Onze zoon blijkt adhd te hebben.
Lou, dat boek is ook interessant als je kind niet zo heftig explodeert hoor. De auteur benoemt dat zelf ook. Ik vind eigenlijk dat dit boek een aanrader is voor iedereen die kinderen opvoed. Omdat het je leert met een nieuwe blik naar gedrag van het kind te kijken.
Wat goed trouwens dat het alweer wat beter gaat.

Guinevere

Guinevere

29-08-2009 om 11:18

Boek besteld

Door het verhaal van Pippin heb ik nu wel eindelijk eens een keer dat boek besteld. Zo af en toe heeft onze zoon ook van die buien waar je niet doorheen kan breken. Die kunnen dan uren duren, vreselijk. Ik ben reuze benieuwd wat het boek ervan zegt, ik wilde al naar een kinderpsycholoog gaan (maar heb daar eigenlijk geen zin in).

ijsvogeltje

ijsvogeltje

29-08-2009 om 11:58

Guineverre en pippin (ot)

Wij zitten nog steeds te twijfelen welk traject we met onze zoon willen inslaan. Ben daarom wel getriggerd door jouw opmerking Guineverre, dat je eigenlijk geen zin hebt om naar een kinderpsycholoog te gaan. Jouw kind heeft toch wel een diagnose? Betekent dit dat de persoon die de diagnose heeft gesteld verder geen begeleiding geeft/kan geven aan jouw kind?
Dat is nu precies het punt waarop wij twijfelen om te gaan voor een onderzoekstraject bij een kinderpsychiater. Mijn gevoel is (maar misschien zit ik er wel vreselijk naast) dat het doel daarvan is om een diagnose te stellen. Noem het maar het etiket. En dat dat het dan is. Maar dan? Wij weten inmiddels behoorlijk goed hoe zoon in elkaar steekt, wat zijn eigenaardigheden zijn en waar zijn problemen liggen. Misschien heeft dat wel een naam, misschien ook niet, maar dat vind ik eigenlijk niet zo interessant. Wat ik wel graag wil is dat hij beter leert hiermee om te gaan. Het boek heeft ons zeker geholpen, maar is niet genoeg.

Pippin, ik wist niet dat een kinderpsycholoog ook een diagnose mocht stellen, dacht dat alleen psychiaters dat mochten doen. Heeft jouw kind medicatie gekregen? Gaat dat dan ook via de psycholoog (want is toch geen arts?). Dat is eigenlijk de enige reden waarom ik wellicht wél een diagnose zou willen hebben. Als blijkt dat er medicatie bestaat die een deel van zijn problemen zou wegnemen, dan zou ik dat zeker willen overwegen.

Pippin

Pippin

29-08-2009 om 13:40

Ijsvogeltje

joh, ik herken zoveel in wat je schrijft. Zo stonden wij er ook in, drie jaar geleden. Wat de diagnose is, interesseerde ons niet zo. Meer van, wat moeten we met dit diep ongelukkige joch dat steeds weer opnieuw keihard tegen zijn eigen grenzen oploopt? We gingen erg twijfelen. Ligt het aan ons? Zijn we niet streng genoeg? We bleken juist te streng te zijn.
Een diagnose stellen, mag iedereen, dat is geen voorbehouden handeling. Maar het heeft natuurlijk helemaal geen zin om een diagnose te laten stellen door iemand die er geen verstand van heeft. Onze kinderpsycholoog heeft er wel veel verstand van. Hij is heel ervaren en zijn diagnose is voor ons precies hoe wij zoonlief zien en begrijpen, de puzzel klopt precies. (naast de adhd spelen er nog wat zaken). Ik denk dat dat het belangrijkste is. Kijkt degene echt naar je kind en heeft die verstand van zaken.
Onze zoon zat zo slecht in zijn vel, was zo onzeker en vond het zo verschrikkelijk om hulp te vragen/krijgen, dat wij het niet aandurfden om met hem naar een grote instelling/psychiater te gaan. Je krijgt dan vaak ook te maken met assistenten en stagaires en niet iedereen is even tactisch en verstandig. Onze zoon kon in die tijd door 1 verkeerde opmerking, gelijk helemaal in de anti-stand gaan. Dan was er niets meer met hem te beginnen. Daar hebben wij hem voor willen behoeden, vandaar onze keuze voor een vrijgevestigde kinderpsycholoog.
Het voordeel is dan dat behandeling en diagnostiek door dezelfde persoon worden gedaan. Het is dan in het begin veel minder belangrijk wat voor stempeltje iemand krijgt, de diagnose ontwikkelt zich dan steeds verder door voortschrijdend inzicht. Het is nooit een eenvoudig zwart-wit verhaal. Je kunt psychische stoornissen nu eenmaal niet meten.
Het voordeel van een instelling, is weer, dat je daar allelei cursussen en gespreksgroepen hebt voor ouders en kind. Maar dat was en is helemaal niets voor onze zoon, (hij houdt helemaal niet van groepjes en groepsgesprekken) en wij zijn na vele boeken gelezen te hebben zelf ook al behoorlijk kundig geworden volgens mij.
Onze zoon gebruikt medicijnen, voorgeschreven door een kinderarts die zich gespecialiseerd heeft in adhd. Deze man is ook zeer te zake kundig. Dat voelt dus erg goed zo. Zoon is dus nog niet naar een psychiater geweest en het gaat nu zo ontzettend goed, dat ik niet verwacht dat dit ooit nodig zou zijn. (maar ik zeg nooit nooit)
De diagnose van zoon was overigens ook handig voor het aanvragen van leerlinggebonden financiering op school. Onze basisschool is er helaas zo eentje die pas bereid is kinderen aangepast onderwijs te geven, als daar iets tegenover staat. Geen rugzakje hebben, betekent dat je geen inzet en aandacht van deze school hoeft te verwachten. In eerste instantie was dit helemaal niet nodig, zoon vertoonde aangepast gedrag op school. Maar een clash met een neurotische juf die volgens ons beter met pensioen kan gaan, was genoeg om die luchtbel door te prikken.

Guinevere

Guinevere

29-08-2009 om 14:01

Ijsvogeltje

De reden dat ik geen zin heb om met zoon naar de kinderpsycholoog te gaan is nogal praktisch. Die van ons zit nl. 30 km verderop. En het kost zoveel tijd, zo'n traject. Dat moet dan óf na school gepropt worden, kan maar één middag per week, óf het moet weer eens onder schooltijd.
Ik ga zo min mogelijk naar onze behandelaars toe, zolang ik alles zelf kan behappen. De diagnose hebben we al en ik heb gelukkig geen reden om daaraan te twijfelen, verder heb ik alleen herhalingsrecepten nodig van de artsen.
Sorry Lou, we dwalen wel erg af van jouw vraag!

Guinevere

Guinevere

29-08-2009 om 14:09

Ijsvogeltje2

Hm, nou ging ik alleen op mijn eigen verhaal in ipv op jouw verhaal.
Ik kan me je twijfel goed voorstellen. Toch vonden wij het wel fijn om een etiket te hebben, omdat we school daarmee om de oren konden slaan en hij júist daardoor indertijd tóch over mocht. En er wordt nu meer rekening met hem gehouden.
Als je bij een "vrijgevestigde" op consult gaat heeft dat ook het voordeel dat je de evt. diagnose voor jezelf kunt houden. En ik denk ook dat ze daar soms wel graag etiketten plakken. Beroepsmisvorming denk ik, alle "afwijkingen" passen in een hokje.
Wij zijn ook bij een "vrijgevestigde" in behandeling, gespecialiseerd in ADHD (voor zover ik er nog kom met zoon). Mijn ervaring was dat er érg goed naar ons is geluisterd. En we hadden geen last van wachtlijsten.

Guinevere

Guinevere

01-09-2009 om 12:21

Boek binnen

Cool, ik heb het boek over exploderende kinderen binnen. Ben reuze benieuwd, vooral of het aanslaat bij onze zoon (en bij mij, haha). Wij zijn in elk geval nu al vooruit gegaan omdat ik in deze draad heb gelezen dat straffen op bepaalde momenten gewoon geen zin heeft. Dan haal ik dus maar een paar keer diep adem en ga een beetje "mee" met mijn boze zoon, niet mee ín zijn boosheid, maar ik werk dan maar een beetje met zijn wens mee, zodat zijn dreigende bui weg kan drijven.
Lou, hoe gaat het nu bij jou?

Pippin

Pippin

01-09-2009 om 13:37

Straffen (beetje ot)

Guinevere, er zijn heel veel mensen die zeggen dat straffen bij adhd-ers helemaal zinloos is. Doordat zij problemen hebben met hun executionele functies, vergeten zij heel snel het gevoel dat zij hadden bij die straf van gisteren. Ze leven zo in het 'nu', dat eerdere straffen gewoon niet mee tellen. Dus gaan ze 'nu' weer opnieuw in de fout. Ze vergeten echt dat zo'n straf toch wel heel erg vervelend was. Ik vond dat heel herkenbaar bij onze zoon.
Hij wordt van straffen overigens ook nog ontzettend negatief en depri, dus eigenlijk straffen wij niet meer. En het is ook niet meer nodig.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

01-09-2009 om 19:57

Bedankt

Pippin en Guineverre, heel erg bedankt voor jullie reacties (en sorry Lou, voor de 'vervuiling' van je draadje). Ik heb er echt heel veel aan. Pippin, heel herkenbaar wat je schrijft over het 'leven in het nu' en het niet blijven hangen van straf. Dat is zó mijn zoon!
In de vakantie was hij 'net een gewoon kind'; sinds hij vorige week weer naar school is stuitert hij weer alle kanten op. Guineverre, jij hebt wel eens geschreven over valeriaan, dat geven we hem sinds een week ook. Geen idee of het echt iets doet voor hem, maar baat het niet, schaadt het niet.
Inmiddels een kleine praktijk met vier kinderpsychologen gevonden, notabene een kwartiertje fietsen hier vandaan. De website komt in ieder geval heel goed over, heldere visie, gaan heel erg uit van het probleem dat ouders en kind willen oplossen. Spreekt ons zeer aan. Manlief moet nog wel over een drempel hoor, voor hem is de stap naar een psycholoog wel groot. Maar ik denk dat we deze stap gewoon moeten zetten. Wij kunnen behoorlijk goed omgaan met zijn buien, zijn frustraties, zijn impulsiviteit, zijn gestuiter... nu hij zelf nog. Daarvoor wil ik graag de hulp van een deskundige. Deze week de huisarts maar eens bellen voor een verwijzing.

Lou

Lou

01-09-2009 om 20:53

Het gaat goed!

Dank Guinevere dat je nog even naar mijn dochter vraagt. Ik vind dit ondertussen helemaal geen draadvervuiling hoor, fijn juist dat anderen hier ook nog op ideeën komen. Dus praat lekker verder als je dat wilt.

Van mijn kant was het geen nieuws, goed nieuws. De zwaarste straf die ze ooit heeft gehad lijkt haar wel goed gedaan te hebben. Daarbij vindt ze het ook heel fijn dat ze weer elke dag naar school mag.

Waar het ook door komt, de echte boze brutale buien om niets zijn ons tot nu toe bespaard gebleven. Ook lijkt de tv wat aan belang te hebben ingeboet. Toch twee mooie resultaten. Het belangrijkste: ik heb mijn vrolijke lachebekje weer terug. Joepie!

groet van een blije

Lou

Pippin

Pippin

01-09-2009 om 23:02

Mooi

Lou, fijn joh, dat het echt beter gaat!

Hier ook

Hier ook een driftig stuiterend kind. Ijsvogeltje wat jij schrijft herken ik joh, in de vakantie een 'normaal' kind (hoewel nog wel redelijk heftig, maar zo veel minder) en school begint en het is weer bal en een hoop gestuiter.

ik heb een kinderpsycholoog gevonden op loopafstand. Gisteren zijn we voor het eerst geweest. Kreeg een goede indruk, 'eenmansbedrijf' en deze man lijkt niet over 1 nacht ijs te gaan, luistert goed enz.
Ben benieuwd...

Guinevere

Guinevere

02-09-2009 om 17:51

Sharon

Ah, Sharon, ik vroeg me al af hoe het nu ging. Heb je nog iets gehad aan die ambulante adviseur?

Guinevere

Die komt vanmiddag voor het eerst. Duurde even vanwege de vakantie. Ben benieuwd... Zij zal me voornamelijk helpen omgaan met de driftbuien en dwarsheid.

Guinevere

Guinevere

03-09-2009 om 20:08

En sharon?

En Sharon? Hoe was het vanmiddag?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.