Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Zoon zo verdrietig als ik werk

Hallo,
een vraag..ik heb drie kids, middelste is bijna 8 jaar oud. Een stoer kereltje, maar wel gevoelig.
Ik werkte tot vorige week twee dagen in de week, nu drie dagen in de week. Ik draai ploegendiensten, dus avond,vroeg,nacht,weekend.
Normaal nooit een probleem geweest,maar middelste zoon is nu al een paar weken heel verdrietig als ik avond of weekenddienst draai.
Overdag dienst gaat wel,dan zit hij toch op school. Maar avonddienst zorgt ervoor dat hij me na de lunch niet meer ziet tot de volgende ochtend.

Ik krijg hem dan savonds huilend aan de telefoon en van zijn vader hoor ik ook dat hij steeds huilt. Hij mist me.
Zijn vader is hartstikke lief voor hem, hij mag van alles doen en speelt spelletjes met hem.
toch mist hij me vreselijk. Het is een steen opmijn hart.

Heeft iemand enig idee of dit een fase is op deze leeftijd of dat er toch iets anders kan spelen?

groetjes,annemieke

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Geen hulp, maar

wel een hart onder de riem. Wat ontzettend sneu dat je zoon er zo'n moeite mee heeft dat je die avonddiensten draait.

Het lijkt mij ook wel moeilijk voor een kind dat hij z'n moeder een hele dag niet ziet (en ik zeg dit niet om je een schuldgevoel aan te praten). Dat hij er voorheen geen probleem van maakte en nu wel is misschien omdat hij wat ouder wordt en zich meer bewust is van hoe de dingen om hen heen gaan en dat het niet overal hetzelfde is?

Ook al doe je het niet opzettelijk, de afwezigheid van een ouder laat zijn sporen na op een kind, of het nu de moeder is of de vader. Is er een manier om die avonddiensten te beperken? Als dat niet mogelijk is, zal je zoon hierin hoe dan ook een weg moeten vinden. Ik hoop voor je dat het inderdaad een fase is. Gelukkig is je man hierin zo te lezen wel een steun.

Sterkte!

Chris

jippa

jippa

20-09-2009 om 23:34

Vind je het zelf erg?

Ik herken het wel een beetje. Mijn dochter is gewend dat ik veel werk, maar avonden weg daar protesteert ze altijd tegen. Vaak ook met huilen. Alleen blijft ze dat niet doen als ik eenmaal weg ben. Bij mijn man doet ze het niet. Zelfde met meerdaagse werkreisjes naar het buitenland. Ik vraag me wel eens af of ze voelt dat ik het zelf lastig vind. Heb jij er zelf moeite mee en dat hij dat dan voelt denk je? Verder wil ik je even een hart onder de riem steken, want het is niet leuk weggaan zo. Wel heel goed dat je man je steunt.

annemir

annemir

21-09-2009 om 21:37 Topicstarter

Bedankt

hoi,
bedankt voor jullie reakties! Ja, ik vind het zelf ook erg en misschien voelt hij dat ook wel?
ik ben vreselijk aan het overcompenseren. Als ik er dan wel ben, geef ik ze alle aandacht. daardoor raak ik vermoeid omdat ik buiten het werk nog andere dingen moet doen maar dus ook hen zoveel mogelijk tijd wil geven,zucht.

ik werk drie dagen in de week waarvan een of twee avonden. ik probeer iig niet meer om meer dan een avonddienst achter elkaar te hebben.

Ik heb hem uitgelegd waarom ik moet werken en waarom avonddienst voor mij prettig is en waarom ik ze dus draai. Het ging afgelopen week al wat beter gelukkig...

groetjes,annemieke

jippa

jippa

21-09-2009 om 22:06

Op de goede weg

Hoi Annemir, Ik denk als ik je reactie lees, dat je zoon inderdaad gevoelig is en jouw eigen moeite-ermee voelt. Als je minder erover twijfelt en het gewoon kort en helder uitlegt gaat het vast beter. Waarom voel je je zo schuldig vraag ik me af? van al dat overcompenseren wordt het echt niet beter hoor. En je man is toch thuis bij de kinderen? Let go zou ik zeggen. En succes,
Jippa

annemir

annemir

22-09-2009 om 18:27 Topicstarter

Jippa

Hoi jippa,
dat vraag ik me nou zo vaak af! waarom voel ik me zo schuldig? ik weet het niet. Ik wil gewoon mijn kinderen niets tekort doen.
Ik snap het ook niet. Vader is dan thuis idd en die doet het ook prima. Ik denk dat het vooral ook is omdat de kinderen zelf steeds aangeven hoezeer ze me missen.
Vader is toch anders denk ik. Ik moet het ook loslaten,absoluut.

Toch vragen ze alle drie elke dag: moet je vandaag werken? nee, oh gelukkig. ja? he bah mam...

Dat pa werkt maakt niet uit lijkt wel. Ik werk onregelmatig, dus ook weekenden. kids weten dus nooit goed waar ze aan toe zijn. Ik vertel ze wel alles duidelijk vantevoren hoor, dus ze weten precies wanneer ik wegga.

Dat eeuwige schuldgevoel en het gevoel het niet goed te doen, word ik gek van. Ik heb drie kids en ik heb altijd het gevoel dat ik ze tekort doe. Ik word er gek van

groejtes,annemieke

jippa

jippa

22-09-2009 om 22:00

Annemir

Hi, Ik herken het wel. Het zit deels ook bij de kinderen denk ik. Ik heb er eentje, die vaak met haar vader is en helemaal gek op hem is, maar ze reageert dus toch anders als ik wegga dan als hij weggaat. Ik probeer het echter wel echt bewust los te laten. Ze heeft het prima met hem, ik heb net zo'n volle baan als hij en het is goed zo. Zodra ik me er niet goed bij voel, merkt ze dat.
Ik kan me trouwens wel voorstellen dat het lastiger is als je onregelmatig werkt. Dat heb ik ook gedaan vroeger en ik vond het sowieso soms lastig meteen sociaal leven om in het weekend te gaan werken. OOk oen ik geen kind had.
Maar ik moet zeggen als ik jou zo lees lijkt me dat schuldgevoel echt niet nodig. Misschien heb ik makkelijk praten. In mijn omgeving werken de meeste vrouwen veel uren. Ik word er niet op aangekeken. Jij wel? Of zit het in je eigen hoofd? Hoe vaak werk je eigenlijk avonden en weekenden? Ik ben ervan overtuigd dat je een hele goede moeder kan zijn zonder er altijd te zijn hoor!

Groetjes, jippa

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.