Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Mobie

Mobie

30-11-2009 om 19:57

Hoe om te gaan met ruzie dochters

Vandaag was het weer zo ver.
Ik kom uit mijn werk. Manlief was al thuis en had de kinderen (twee dochters van 8 en 10) uit dansles gehaald. Volgens zijn verhaal ging het goed tot dat ze thuis kwamen. Jongste gaat languit op de bank liggen, oudste kan niet lekker meer zitten en ze beginnen weer met ruzie maken. De ene word hysterisch, de ander gaat schoppen en gillen. Ze waren weer lekker bezig.
Ik stap net binnen en hoor manlief al weer schelden. Dat hij gek van ze wordt, dat hij er niet meer tegen kan en als het zo door gaat, maar weg gaat.
Ik weet dat hij het niet meent maar vind het ook niet leuk dat hij het steeds zegt.
Als alles weer gesust is, nadat ik ook eerst boos wordt, ook allerlei dreigementen eruit gegooid heb (dat we maar geen sinterklaas gaan vieren, niet meer gaan paardrijden) en daarna gelukkig alles weer rustig is (omdat hun favoriete tv programma begonnen is) is manlief er nog niet klaar mee. Hij probeerd weer een gespek aan te gaan over dat ze zo vervelend zijn en dat dat niet normaal is. En weer beginnen we opnieuw, gillen schreeuwen en wild worden.
Ik zie het anders, vind het wel heel normaal maar wilde dat ik het anders aan kon pakken waardoor ik er beter mee om kon gaan. Ik denk dat kinderen best ruzie met elkaar mogen hebben maar elkaar geen pijn mogen doen. Als dat gebeurd word ik wel heel boos. En in dat geval wil ik nog wel eens een tik uitdelen. En dat is mijn moment waarop ik me niet kan beheersen. Ik probeer het echt maar als de een de ander pijn doet is mijn reaktie wel eens een beetje te snel. Daar is mijn man weer beter in.
Net kwam oudste weer uit haar bed. Ze had zo'n spijt dat ze zo boos had gedaan. Mijn arme gevoelige meisje. Met haar kan ik praten, trekt zich heel veel aan maar is ook zo gevoelig. Kleinste in dat geval kan je helemaal niet mee praten. Luisterd echt niet naar wat je zegt. Als ze in der hoofd heeft dat ze een snoepje wilt, blijft ze er op terug komen, wat je ook probeerd uit te leggen. Hoor je nou wat ik zeg? Nee, ik wil toch een snoepje. Echt gek wordt je er weleens van. Kan ze echt een uur volhouden.
Ik wil niet alle schuld op oudste der schouders leggen, en kleinste fladderd overal tussendoor.
Op dit moment is het soms echt niet leuk thuis, of zou het toch echt aan de komst van sinterklaas liggen?
De weekenden doen we heel veel voor onze kinderen. En op maandag en dinsdag werk ik maar de rest van de week ben ik er ook voor ze.
Weet me even geen raad en zoek herkenning. Vooral over hoe je er als man en vrouw mee omgaat.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Beiden straffen?

Hier zit er meer leeftijdsverschil tussen en ik vermoed dat daarom dit soort intermetzo's hier niet zo frequent waren als bij jullie (je zit elkaar minder in de weg omdat je allebei andere interesses hebt), maar als zoiets hier te vaak gebeurde kregen ze gewoon allebei straf. Niks uitzoeken wie wat deed, gewoon allebei naar hun kamer en kom maar terug als je weer gewoon kan doen en gezellig. Dit resulteerd er meestal in dat oudste binnen 3 minuten weer beneden was en gezellig kon doen en jongste op d'r kamer bleef omdat ze daar al met wat anders aan het spelen was...Het intermetzo was voorbij, de nare sfeer ook. Prima dus.
Wij hadden deze 'regel' al lang...dus ze zijn het gewend en kijken niet vreemd op als we zo reageren, maar als je tot nu toe niks gedaan hebt aan zulke conflicten zou ik eerst eens om tafel gaan zitten en erover praten. Dat jullie ervan mee moeten genieten en dat niet leuk vinden en dan stel je de regel voor.Beide ruziemakers naar boven, even afkoelen. Misschien vinden ze het zelf ook wel een goede oplossing..? En dan geldt vanaf nu deze nieuwe regel. En dan ook consequent toepassen. Eerst 1 keer waarschuwen en als dat niet (meteen) helpt, ingrijpen. Hier helpt waarschuwen meestal al, omdat ze weten dat als ze niet luisteren wij ingrijpen. Laat man ook dezelfde regel toepassen. En soms zijn ze er gewoon even aan toe om alleen te zijn...(jongste hier in ieder geval wel...die kan heerlijk alleen spelen...)
Het zal ook de tijd van het jaar zijn.
Allemaal spannende dingen, sint, kerst, diners op school, oud en nieuw en er is buiten minder aktiviteit, te spelen..Dus zitten ze maar binnen met al die opgekropte spanning en energie...
Heel logisch eigenlijk dat dat zich zo uit.
Ik herinner me ook een keer dat man en ik het niet met elkaar eens waren (ik wilde weg en man wilde thuis blijven en niet 'verplicht' mee...) ik was aan het koken en ondertussen discuseerden wij door met enigzins stemverheffing omdat de afzuigkap aan stond. Tot opeens jongste voor onze neus stond en aankondigde dat als we nu niet ophielden we naar onze 'kamer' konden gaan tot we weer gezellig konden doen. Ahum. De discussie was wel meteen over. Het resultaat weet ik niet meer...ik geloof dat ik alleen weg ben gegaan en man thuis heb gelaten. Wel alles in pais en vree.
groeten albana

*bella*

*bella*

01-12-2009 om 09:21

Alleen zijn

Zo herkenbaar haha. Hier 6 en 8 en áltijd ruzie om dat plekje op de bank. (jongste wil daar stunten) Wat hier zeker NIET werkt is ze isoleren van elkaar. Dat heb ik ondertussen wel geleerd. Vaker geprobeerd, zeker op momenten dat mi eentje duidelijk aangaf met rust gelaten te willen worden. Niet dus. Juist diegene wist niet hoe snel ´ie weer bij de ander moest komen. Zelfs met speelafspraakjes heb ik me nu heilig voorgenomen me NIET meer te mengen. Vriendinnetje van oudste gaf laatst aan graag met oudste alleen te spelen en klaagde bij mij over jongste die plakte. Ik probeerde jongste weg te plukken die flink ging muiten, het liep uit op een gigantisch conflict tussen haar en mij en uiteindelijk stuurde ik haar naar boven. En wat deed vriendinnetje? In plaats van rustig met oudste gaan spelen kwam ze me constant vragen wat jongste toch aan het doen was en ging ze steeds naar haar toe. Zo speelde ze uiteindelijk nog meer met jongste ook.
Ze zijn echt niet te scheiden, die twee van mij. Wel probeer ik ze soms te leren elkaar wat te negeren, als eentje heel slecht gestemd is bijv. (want dat loopt dan snel uit de hand) Maar ook dat schiet eigenlijk niet zo vreselijk op. Meestal is het hier dan ook een kwestie van ze samen corrigeren. Maar moeilijk soms hoor, rustig blijven is natuurlijk het devies maar zo´n conflict ontstaat zo ontzettend snel en al dat lawaai...ik word er ook soms stapel van.
Voorkomen kost een hoop energie maar je krijgt er veel voor terug. De momenten zie je vaak toch wel aankomen. Ze op dat moment even flink structureren kan zo´n moment ombuigen. En dat scheelt weer een leermoment want volgens mij is dat geruzie om niks ook gewoon snel een gewoonte. Het ´mag` hier dan ook niet. Bij lichamelijk geweld word ik echt heel boos, maar dat gebeurt niet zo vaak gelukkig. Maar een hoop gekrijs is ook niet alles.

Pippin

Pippin

01-12-2009 om 09:59

Waar gaat het om?

Mijn conclusie is, het gaat bij dit soort conflicten helemaal niet om de inzet (plekje op de bank, plekje in de auto) Het ging bij ons om het plekje in het gezin. Ben ik wel belangrijk genoeg? Word ik wel eerlijk behandeld?
Dat inzicht heeft ons heel erg geholpen om uit de negatieve spiraal te komen. Door dit te benoemen en de kinderen te vragen hoe belangrijk de inzet van de ruzie werkelijk voor diegene was. Als ze het heel belangrijk vinden, maken we er een eerlijke regel, of afspraak over, desnoods met een schema. Dat hebben we ook voor een aantal dingen een tijdje moeten doen. Wie het eerste op de pc mocht bijvoorbeeld.
Heel vaak bleek echter dat het voor één kind heel belangrijk was, en voor de anderen veel minder. Die anderen besloten dan om die ene maar de zin te geven, wetende dat zij in een andere situatie weer hún zin zouden krijgen.
En verder zelf niet mee gaan in de negativiteit. Als je je niet kan gedragen ga je maar naar boven. Kun je lekker zelf op het fijnste plekje van de bank zitten.

judiths mama

judiths mama

01-12-2009 om 21:21

Hoe het hier gaat

Een beetje hetzelfde als wat ik hiervoor al heb gelezen. Als ik geen zin heb om het geruzie aan te horen, gaan ze maar boven ruzie maken. Dan kunnen ze mij ook niet boos maken. Want dat herken ik wel, dat ik zelf chagrijnig wordt van het gekijf.
Maar een ding snap ik niet, je schrijft: "Ik denk dat kinderen best ruzie met elkaar mogen hebben maar elkaar geen pijn mogen doen. Als dat gebeurd word ik wel heel boos. En in dat geval wil ik nog wel eens een tik uitdelen." Ze mogen elkaar dus geen pijn doen, maar dan deel je zelf een tik uit, niet echt duidelijk naar de kinderen toe, lijkt me.
Hier gaan ze gewoon naar boven dus. Voordat ze boven aan de trap zijn, zijn ze vaak vergeten waar de ruzie over ging en gaan ze gezellig samen spelen.

Je schrijft verder nog het volgende:
"Als ze in der hoofd heeft dat ze een snoepje wilt, blijft ze er op terug komen, wat je ook probeerd uit te leggen. Hoor je nou wat ik zeg? Nee, ik wil toch een snoepje. Echt gek wordt je er weleens van. Kan ze echt een uur volhouden"
Soms moet je niet te veel uitleggen, denk ik. 'Nee' is ook een antwoord, en als hier de jongste ook maar blijft zeuren, stuur ik haar ook naar haar kamer. Dan is het vrij snel over. En ja, er zijn middagen dat ze veel op haar kamer zit. Soms is ze zo weer beneden, soms gaat ze daar lekker spelen, ook prima.

Problemen scheiden

Die twee hebben een probleem met elkaar. Paps heeft een probleem met die twee en jij met paps en die twee. Rustig praten moet, maar dat kan niet als die twee elkaar in de haren vliegen. Eerst rust maken dus.
Mijn 'strategie' was doodsimpel: zodra _ik_ last kreeg van zelfs maar een venijnig sfeertje, moesten ze alletwee apart. Ieder naar de eigen kamer en zich zo gedragen dat _ik_ nergens last van had. Hun probleem is hun probleem en niet het mijne.
Ze mochten weer bij elkaar als een van de twee dat beleefd kwam vragen aan mij. Dat was meestal binnen vijf minuten.
Praten deden we ook, maar nooit als er ruzie was. Juist als die er niet was. Ze mochten samen, of ieder apart een 'gesprek' aanvragen op een rustig moment. Ik had daar wel een model voor. Ik was dan voorzitter of zelfs rechter. Ik gaf het woord en dacht hardop mee. Ik deed moeite het standpunt van beide partijen te begrijpen. Dan volgde geen veroordeling, maar een tip over hoe je duidelijk naar elkaar kunt zijn zonder schreeuwen.
Ik zou met je man praten (als het rustig is, de kinderen naar bed zijn) en zo'n soort model verzinnen dat jullie beiden toepassen. Het is misschien zelfs wel slim om te stellen dat 'het gesprek' alleen mag worden aangevraagd bij de ouder die niet bij de ruzie was.
Groet,
Miriam Lavell

En gezeur hetzelfde

En gezeur om snoepjes of wat dan ook...als het nee is, blijft het nee en bij doorzeuren ga je dat ook maar boven doen..(dan hoef ik het niet meer aan te horen).Wedden dat het gezeur al over is voordat ze de trap op zijn?
groeten albana

Bastet

Bastet

03-12-2009 om 11:35

Albana

Nou nee hoor,de mijne gaat dan boven aan de trap doorzeuren.....
Groetjes,bastet

*bella*

*bella*

04-12-2009 om 09:51

Zeuren albana

Het probleem dat ik momenteel met dochter van 6 heb is dat ze juist zo moeilijk bij de les te houden is als IK iets van haar wil. Ik probeer al zoveel bij haar te leggen maar net zoiets als naar bed gaan is al een enorm probleem. Ze wil dus niet naar bed (en dus ook niet zich verzorgen want dat betekent naar bed) en gaat gewoon her en der zitten spelen. Het is al zo´n getrek aan haar. En natuurlijk is zij ook niet helemaal gek, dus kiest ze dat soort momenten uit om te zeuren. Zou ik geen last willen hebben van haar gezeur (dus haar apart zetten oid of zelf weggaan) is ze helemaal blij want dan kan ze lekker doorgaan met de dag rekken...
Soepeler hierin zijn is geen optie, ze loopt al oververmoeid rond waardoor eea eigenlijk juist weer erger wordt. De oplossing die ik zie is juist dat ze eens een tijd flink goed kan slapen maar ze voelt natuurlijk haarfijn aan dat ik dat graag wil.

Aaf

Aaf

04-12-2009 om 14:06

Hier een simpele oplossing,bella

Ik heb niet het hele draadje gelezen.
Bella, bij ons was het ook elke avond een enorm getrek en gedoe om ze naar boven te krijgen. We lezen ze altijd voor voordat ze gaan slapen. Dat schoot er vaak bij in doordat er ruzie was omdat ze niet mee naar boven wilden en ze als straf dan maar geen verhaaltje kregen.
Totdat mijn man het zat was. Hij stond op, liep naar boven en deelde vriendelijk doch beslist mee dat hij ze nu naar bed ging brengen, wie boven komt kan een verhaaltje krijgen. Ik geloofde m'n ogen niet.....ze dribbelden alle 4 achter hem aan. Voorheen bleven wij dus in de kamer en pushten hen, nu gaan wij naar boven en volgen ze dus uiteindelijk. Al maanden geen gezeur meer hier. De oplossing was hier wel erg simpel. Maar het werkte!

ishtar

ishtar

04-12-2009 om 14:15

Bella

wij hadden met jongste (5,5) ook altijd problemen met naar bed brengen, maar sinds wij er een wedstrijdje van maken (ik ben lekker toch eerder boven dan jij) rent hij altijd luid lachend dat hij alweer! gewonnen heeft de trap op.

*bella*

*bella*

07-12-2009 om 10:22

Mmmhh

Ik wil niet de negatieve moeder uithangen die geen enkel advies oke vindt maar helaas werken die dingen hier ook niet. Althans bij mij, want misschien ligt het aan mij. Al heel vaak gaan we al met allen naar boven (zoon gaat wel gewoon, is geen probleem) ik doe zelfs de lichten uit, en nog blijft ze ´plakken`. Beter werkt het hier om haar met een grap op te tillen en al spelende naar boven te vertrekken. (maar daar heb ik niet iedere dag het geduld voor) Maar dan. Dan ziet ze boven weer iets, maakt niet uit wat, en dan ´moet´ze weer eens nog even wat doen. Heb ik haar eindelijk zover dat we met tandeborstel klaarstaan, dan rent ze weer weg om nog even wat anders te doen enz enz enz.
De laatste tijd ben ik al vaker zonder haar gaan voorlezen, momenteel lees ik de kinderen samen uit een boek voor. Maar ik ben dan niet consequent, dan komt ze een kwartier later hardverscheurend huilend bij me, dan heeft ze natuurlijk een gedeelte van het boek gemist. Door het vreselijke gehuil van haar kan ik niet eens meer verder lezen. Soms begin ik dan gewoon weer opnieuw omdat we anders door haar bui weer een half uur verder zijn en ik het soms ook sneu voor haar vind. En soms vertellen we haar kort de inhoud van wat we al hebben gelezen. Maar rustig verloopt het dus nog steeds niet dan, is eigenlijk altijd wel wat, niet echt een oplossing dus.

Pippin

Pippin

07-12-2009 om 11:13

Bella

Misschien nog een tip die je niet ok vindt, maar ik geef hem lekker toch.
Jouw dochter klinkt als de mijne, namelijk, alleen is de mijne alweer wat ouder.
Wat hier hielp: We maakten een lijstje/schema met alles wat er elke avond moet gebeuren. Zij hield dat heel eigenwijs bij zich, bij alles wat ze af had zette ze een vinkje. Zo werd zij eigenaar van het probleem zeg maar. Wij herinnerden haar wel aan de lijst, als ze afgeleid raakte. Want wij gaan ervan uit dat ze daar niets aan kan doen (het afgeleid raken). De afspraak is dus dat wij haar dan even een reminder geven.
Verliep het allemaal goed, dan kreeg ze een zonnetje op een beloningslijst. Tien zonnetjes was een cadeautje.
Na een kado of drie was het niet meer nodig.
Enne voorlezen doen wij nooit gezamelijk. Maar dat komt doordat het bij ons een van de weinige momenten is dat onze kinderen een ouder echt voor zichzelf hebben.

aaf

aaf

08-12-2009 om 09:01

Inconsequent

Bella, ik denk als ik je reactie lees dat je het gedrag van je dochter in de hand werkt. Bij ons gaan wij dus naar boven met de mededeling dat er nu voorgelezen wordt. Dus niet straks, ook niet omdat het sneu is ofzo. Eigenlijk vind ik het ook niet sneu. Ze had toch de mogelijkheid een verhaaltje te krijgen? Ze koos er toch zelf voor om te laat aan te komen? Dat geeft de 1 ste keer een scene maar als jullie volhouden zal ze eieren voor haar geld kiezen. Maar als je vervolgens na een kwartier krokodillentranen alsnog gaat voorlezen neemt ze een loopje met je . Vervelend voor jullie maar ook zielig voor haar. Door zo inconsequent te zijn help je haar niet, weet ze niet waar ze aan toe is. Dat is veel zieliger dan geen verhaaltje.

Ik zeg niet dat het makkelijk is maar je moet doorzetten en consequent blijven. Het loont zich uiteindelijk.

*bella*

*bella*

10-12-2009 om 10:21

Dank

Dames bedankt voor het meedenken.
Pippin, grappig, maar ik zat daar de laatste tijd al aan te denken. Zou wel eens kunnen zijn dat dat precies is wat dochter nodig heeft! Dochter heeft dus vooral last van een luie moeder ik wist het wel maar deed het dus niet. Je bericht en je ervaring hebben me wel een goede duw gegeven, bedankt!
Aaf, ik wilde vooral aangeven dat het dus niet werkt zo hier. Misschien ligt dat echt aan mij, en lukt het me gewoon niet consequent te zijn. Maar misschien moet ik dan ook niet zo´n grof geschut inzetten. (mijn bedoeling was ook meer dreigen om haar erbij te krijgen, écht niet voorlezen kan ik gewoon niet) In andere dingen ben ik best wel consequent, maar soms werkt het gewoon niet bij dochter. Ik denk ook echt dat ze er niets aan kan doen, en dat ze geen loopje met me neemt, meestal dan. Het zijn mi dan ook geen krokodillentranen maar echt flink verdriet dan. Maar nogmaals misschien ligt dat aan mij en ben ik teveel een watje. Blijft toch staan dat het dus voor ons als gezin niet werkt. (want ook al zou ik me wel consequent opstellen op zo´n moment, door zo´n bui van haar is er hoe dan ook weer flink oponthoud, nu net wat ik dus niet wil! Vind het voor zoon ook vervelend als ik voor aan het lezen ben en er komt weer zo´n krijsend kind binnen)
Punt blijft dat er een machtsconflict vaak dreigt/beetje is. Ik wil vanalles van haar en dat voelt ze natuurlijk haarfijn aan. Ze heeft slechte tanden (slecht glazuur) waardoor het heel belangrijk is goed te poetsen. Ze laat zich wel poetsen hoor maar glipt dan tig keer tussendoor weg. Ook heeft ze eczeem waardoor ze gewoon erg goed ingesmeerd moet worden. En dat vindt ze ook erg vervelend. Het probleem ligt op de een of andere manier bij mij, die zaken zijn voor mij zo belangrijk dat ik het moeilijk iets los kan laten. Afwisselen heeft weinig zin want mijn partner heeft helemaal geen geduld met haar vaak.
Voorlezen doe ik sinds kort aan hun beiden. Wilde met zoon aan HP 4 beginnen en bij haar aan HP 1. Omdat het weer jaren geleden is dat ik zoon HP 1,2 en 3 voorlas stelde hij voor mee te luisteren met 1,2 en 3 voor ik aan 4 zou beginnen. Maar eigenlijk gaat dat best goed en is ook wel gezellig met drie. Dochter geniet ook erg en het is zeer belangrijk voor haar, het zegt me dus wel iets als ze blijft doorrommelen terwijl ik al begonnen ben met voorlezen, toch wel een teken dat ze het echt moeilijk vindt. (en wrs heeft, want eigenlijk ken ik dit gedrag niet van haar, is echt iets van de laatste maanden)

Aaf

Aaf

10-12-2009 om 21:11

Zoek het bij jezelf, bella

Wat ik nu ga schrijven klinkt vast niet aardig maar je loopt weg van het probleem.Bella, je hebt een probleem met je dochter. Ze loopt telkens weg met tanden poetsen, ze wil niet komen met voorlezen. Is vervolgens heel verdrietig omdat het voorlezen al begonnen is. Je zoon is de dupe, zijn voorleesmoment wordt verpest door z'n zus. Jij vindt het akelig, je dochter en zoon hebben er last van. En jij bent de enige die er wat aan kunt doen. Maar jij grijpt niet in, of halfslachtig zodat de situatie voort blijft bestaan. Je wil niet consequent zijn, je wil hoe dan ook voorlezen en je laat haar weglopen met tandenpoetsen. Anders is het voor zoon zo zielig als z'n zus weer drama maakt. Z'n zus is verdrietig en maakt een drama omdat ze door haar moeder beloond wordt. En dan kun je je verontschuldigen, dat doe je een paar keer in je postings, maar jij bent degene die dit in stand houdt. Doordat jij geen grenzen aangeeft bij dochter heeft zij de kans er een potje van te maken. Hierdoor zul je elke avond de strijd houden. Ik weet niet wat je horen wil. Maar je zult naar jezelf moeten kijken en je niet verschuilen achter; het werkt hier niet. Waarom werkt het niet? Omdat het halfslachtig uitgevoerd wordt. Misschien moet juist je partner met wat minder geduld het overnemen zodat het voor je dochter duidelijk is wat er van haar verwacht wordt. Want die duidelijkheid mist ze. Ze moet nu komen voor een verhaaltje maar als ze niet komt doen we het gewoon nog over. Ze moet nu komen voor tandenpoetsen en als ze wegloopt doen we het vervolgens gewoon nog een paar keer over. Ze zoekt de grens maar krijgt 'm niet. Heel sneu voor haar en nog meer sneu voor haar broer.

Dit is vast niet wat je horen wil maar er bestaat geen wondertruc waardoor een kind luistert als er dubbele boodschappen gegeven worden.

Aaf

*bella*

*bella*

11-12-2009 om 11:44

Sorry

Aaf, ik doe mijn best, maar snap echt helemaal niets van je bericht. Ik begrijp echt helemaal niet hoe je aan al die stellingen komt, ik stel mijn dochter geen grenzen enz. Omdat ik haar laat weglopen met tandenpoetsen? Zal haar eens proberen vast te binden de volgende keer. Knap ook dat je zo even kunt beoordelen dat ze meer duidelijkheid krijgt van een ongeduldige vader.

Aaf

Aaf

11-12-2009 om 14:25

Toch wel duidelijk

Ik heb m'n posting nog eens kritisch doorgelezen. Het verbaast mij dat je er niets van begrijpt. Ik geloof toch wel dat ik het duidelijk opgeschreven heb. Ik zeg inderdaad dat je in de voorbeelden die je beschrijft (weglopen bij tanden poetsen en niet komen als je gaat voorlezen) geen grenzen stelt.Dreigen geen verhaaltje voor te lezen en het later toch doen, tanden blijven poetsen elke keer weer terwijl ze elke keer wegloopt. Dat haal ik uit je postings ervoor.
"Knap ook dat je zo even kunt beoordelen dat ze meer duidelijkheid krijgt van een ongeduldige vader." Ik schreef dat het voor je dochter MISSCHIEN beter is dat haar vader-met wat minder geduld- deze taak overneemt. Misschien dat hij meer duidelijkheid kan scheppen. Dat is geen beoordelen maar een suggestie.

Maar ik reageerde uit goede wil, om met je mee te denken n.a.v. wat jij beschrijft. Ik stel mij dan de situaties voor in ons gezin en hoe ik dit op zou lossen en opgelost heb. Jij zegt enkel maar dit bij jullie niet werkt omdat jij het zo moeilijk vindt. Dan kun je 3 dingen doen;1)dit alles naast je neer leggen omdat het toch niet werkt. 2) proberen tips van een ander aan te nemen en kijken of het werkt 3) wachten op andere tips die je aanspreken. De keus is aan jou.

Ik wens je succes, Aaf

3kids mam

3kids mam

11-12-2009 om 20:47

Duidelijk

Ik denk dat het verhaal van Aaf best duidelijk is. Je schrijft dat je bijv. weer opnieuw begint met lezen of gaat samenvatten als dochter later erbij komt. Tevens geef je zelf aan dat je niet consequent bent en het moeilijk vindt.
Ik sluit me aan bij wat Aaf schrijft. Zelf zou ik bijvoorbeeld wat het lezen betreft zeggen, ben je al begonnen met voorlezen dan is dat jammer voor je dochter. Gaat ze drama maken dan is dat vervelend voor je zoon dus moet ze ergens anders gaan drama maken (gang of eigen kamer bijvoorbeeld). Als zoon is voorgelezen en lekker in bed ligt ga je dochter troosten en in bed leggen zonder verhaal.

*bella*

*bella*

11-12-2009 om 23:14

Aaf

Ergens begrijpen we elkaar toch niet Aaf, laten we het daar maar op houden dan. En het is meer de toon van je bericht waar ik moeite mee heb, dan de inhoud. Ik geef vanaf het begin aan dat ik ZELF niet consequent ben en dus WEET dat het probleem bij mij ligt, en dat ik dus blijkbaar niet-voorlezen niet als consequentie wil toepassen. Maar blijkbaar is je advies niet zo vrijblijvend?

Aaf

Aaf

12-12-2009 om 15:11

Nogmaals; aan jou de keus

Ik geloof niet dat het een kwestie is van elkaar niet begrijpen. Jij vraagt advies en roept vervolgens dat het toch niet werkt omdat je het niet wil.Aan jou de keus of je iets doet met een advies. Maar laat verder maar zitten. Ik hoop dat je eruit komt op een manier die bij jou past. Ik ben benieuwd of het je lukt.
Nogmaals succes gewenst,
Aaf

*bella*

*bella*

13-12-2009 om 21:30

Laatste keer

Aaf, het wordt iid een oneindig gehakketak zo, maar mijn laatste poging; ik waardeer advies heel erg. Dat wil niet zeggen dat ik het ook waardeer dat als ik gemotiveerd aangeef waarom het advies bij mij niet werkt ik de wind van voren krijg en zo´n beetje het predikaat waardeloze ouder opgeplakt krijg. Het lijkt alsof je het voelt als een aanval op je advies, terwijl er niets mis is met je advies. Het past mij alleen niet, juist omdat ik heel goed snap dat dubbele boodschappen niet werken. Dat je daaruit concludeert dat ik dus mijn dochter geen grenzen aangeef vind ik kort door de bocht en kwetsend.

Aaf

Aaf

14-12-2009 om 13:27

Bella

Nogmaals; ik wens je succes,

groeten Aaf

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.