Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Berber.

Berber.

16-12-2009 om 06:27

Oma (ernstig) ziek

De oma van mijn kleuter is ziek. Ernstig ziek als het even tegen zit. Vandaag gaat ze naar het ziekenhuis. We hebben onze zoon van 4 nog niks verteld omdat we geen idee hebben wat wel en wat niet te zeggen. Hebben jullie tips en ervaringen op dit gebied?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Pas als er wat duidelijkheid is

Wil je je kind voorbereiden op oma's ziek zijn op zich, of ook op haar evt. overlijden? Of is het nog niet zover? Dat maakt wel verschil voor hoe je het brengt. Ik zou pas iets vertellen als je er zelf duidelijkheid over hebt.
Mijn kinderen verloren afgelopen zomer hun opa (ze waren toen net 6, 4½ en 2½). We hebben hen pas verteld dat opa ernstig ziek was toen we dat zeker wisten. De oudste vroeg verder (wat heeft-ie dan, hoe heet die ziekte, ga je eraan dood), en die vragen heb ik beantwoord. Als ik iets niet wist, zei ik dat ook (bijv wanneer gaat hij dan dood).
Er zijn veel boeken en boekjes over dit onderwerp (tenminste over doodgaan, over ziek zijn vast ook, maar die ken ik niet).
Laat maar weten als je behoefte hebt aan titels.
Sterkte!

Ik denk

Dat ik dan iets zou zeggen als: oma gaat naar het zh, ze is erg ziek maar de dokters gaan héél erg hun best doen om haar beter te maken. En dan maar hopen dat-ie niet te veel doorvraagt in de zin van "en wat als dat niet lukt". Maar daar is hij misschien net te jong voor, ik kan me zo voorstellen dat een kleuter dan tevredengesteld is. Mijn middelste vroeg ook nauwelijks iets toen opa ziek was, nam alles een beetje zoals het kwam. Maar mocht hij toch doorvragen zou ik denk ik zo eerlijk mogelijk antwoorden zonder al te veel nare details uiteraard.
Ik zou hem idd ook te jong vinden om zich erge zorgen te gaan maken. Maar de informatie op zich, dat mensen (erg) ziek kunnen worden en doodgaan, heb ik altijd wel besproken hier. Het gebeurt nl. gewoon, hoe jong ze ook zijn, dat ze belangrijke anderen verliezen. Ik vind het fijn dat ze dan in elk geval een kader hebben, dat het allemaal niet uit de lucht komt vallen.

Chippie

Chippie

16-12-2009 om 11:11

Kinderen..

Kinderen vragen niet meer dan dat wat ze kunnen begrijpen. Ik zou nu nog niet vooruit lopen op zaken. Daarna zou ik aangeven wat de feitelijke situatie is. Oma is erg ziek. De vragen die dan komen zou ik eerlijk beantwoorden. Maar niet meer dan het antwoord geven waarom hij heeft gevraagd. Als er daarna nog een vraag komt, dan beantwoord je die ook. En als het antwoord "ja, oma gaat dood" moet zijn, reageren kleuters vaak met een "oh". Kleuters denken niet zoals wij denken. Je moet jouw gedachtes niet projecteren op je kind. Dus ook niet te veel zorgen maken dat hij zich vreselijke zorgen gaat maken etc.

Duidelijk en eerlijk zijn

Kinderen voelen haarfijn stemmingen en gevoelens aan. Hoewel ze daar niet allemaal op dezelfde manier op reageren natuurlijk. Maar als jij je zorgen maakt voelt je kind dat echt wel aan, dus er dan maar beter duidelijk en eerlijk over zijn naar hem toe en de vragen zo eerlijk mogelijk beantwoorden hoe moeilijk dat soms ook is. Mijn ervaring is dat kinderen het er soms even heel moeilijk mee hebben om vervolgens over te schakelen op geheel iets anders (soms iets vreselijks onbenulligs in onze ogen) en dat alles kan zo maar een paar keer aan de orde zijn op één dag. Sterkte gewenst in deze onzekere periode.

Sascha2

Sascha2

16-12-2009 om 16:03

Ai berber

Verdrietig! Sterkte hoor, de komende tijd.
x Sascha

100%mama

100%mama

16-12-2009 om 19:37

Maken hetzelfde mee

3 weken geleden is mijn oma met spoed opgenomen in het ziekenhuis met 1 zekerheid, dat ze hier niet meer uitkomt. Voor zoonlief is deze grootmoeder gewoon zijn oma, verschil kent hij niet en is helemaal verzot op haar. Ook hij is een erg gevoelig jongetje wat snel gaat overdenken "wat als dan wat". Toch zijn wij, welliswaar in Jip & Janneke taal, met hem rond de tafel gaan zitten en hebben eerlijk verteld dat het niet goed gaat met oma en dat oma het ziekenhuis niet meer levend zal verlaten. Onze mening is dat een kind wat erg gevoelig is het hele verhaal mag weten gezien hij door zijn gevoeligheid mij ook perfect aanvoeld. Ik kan hem links vertellen, maar door mijn houding merkt hij dat dit links niet helemaal klopt. En dan gaat hij denken "waarom mag ik het niet weten, wat voor ergs is er aan de hand?". Ik merk dat het hem een bepaalde rust heeft gegeven en dat we er samen en open over kunnen praten als hij die behoefte voelt.

Heel veel sterkte.....

Eerlijk zijn

wij hebben al een paar keer moeten vertellen aan onze jongens dat een opa of oma of laatst een dierbare tante van mij zo ziek waren dat ze gingen overlijden.
Wij hebben dat niet altijd meteen gedaan. Soms weet je dat dit nog een tijd gaat duren en dan help je een kind daar niet altijd mee.
Voorbeeld: toen we wisten dat mijn schoonmoeder een niet-operabele hersentumor had, moesten we dit wel vertellen, want ons leven stond letterlijk op zijn kop. Mijn man is toen tien weken lang eerst om de dag en daarna elke dag naar haar toe gegaan. Dat moet je uitleggen. Gevolg was wel dat de kinderen op een gegeven moment iets hadden van en dat ook echt zo vroegen: wanneer gaat ze nou eens dood! Klinkt bot, maar ik begreep het wel.

Goed. Ik zou dus afhankelijk van de ziekte die er uitkomt en de prognose die hier bij hoort besluiten of je al iets uitlegt of niet. Als je het uitlegt, houd het dan simpel en eenvoudig. Je hoeft de dood niet met mooie verhaaltjes te verpakken. Kinderen begrijpen veel en kunnen soms zeer verrassend reageren.
Mijn oudste zei toen mijn vader is gestorven. Wat fijn, nu is hij niet meer ziek (lang en zeer slopend ziekteproces). Ik vond dat zo mooi gezegd dat ik het gebruikt heb in mijn toespraak op de crematie. Zo voelde ik het namelijk eigenlijk ook wel, zoals mijn zoontje het verwoordde.

Sterkte de komende tijd Berber!

groetjes van Purk

Jakiro

Jakiro

23-12-2009 om 14:31

We hebben dus meer gemeen dan een tweeling...

Mijn schoonmoeder wordt volgende week geopereerd aan darmkanker.
We weten dat er geen grote uitzaaiingen zijn in lever en longen, maar pas na de operatie is bekend of haar lymfeklieren aangedaan zijn of niet.
Onze dochter van 13 hebben we alles verteld, toen de MRI-uitslagen bekend waren en er iets meer duidelijkheid was. De tweeling (inmiddels dus kleuter) weten alleen dat Oma vaak veel pijn aan haar buik heeft (is overigens niet waar, ze voelt niks) en dat de dokter gaat opereren om de pijn eruit te halen.
Helemaal voldoende volgens hun.
Mijn neefje (van 7) is niks verteld, maar kwam afgelopen zaterdag, op de verjaardag van de tweeling, vanuit het niets met de vraag of oma dood ging....
Hij had allemaal flarden van gesprekken opgevangen en daar zijn eigen conclusie aan verbonden.
Die van mij zeiden tegen hun grote neef dat Oma niet dood ging, maar dat de dokter alleen de pijn uit haar buik ging halen (en toen was het weer klaar)
Ik zou dus een basisverhaal vertellen en pas meer als er vragen komen.
Sterkte !!!
Jakiro

lukke

lukke

27-12-2009 om 12:40

Hier ook

Oma is heel erg ziek geweest, aan de beademing, we zijn twee keer geweest om 'afscheid te nemen'en uiteindelijk is ze er nog.

We zijn altijd heel eerlijk geweest: oma is heel erg ziek. Als ze vroeg of oma dood ging dan zeiden wij: misschien, oma is heel erg ziek en oud. En soms zag ze ons ook wel huilen.

Maar tegelijk kon ze weer met een ballon spelen op de gang van het ziekenhuis, of onder het bed op de IC een kleurplaat liggen te maken.

Wees eerlijk, maar maak het niet zwaar.

joos

joos

28-12-2009 om 15:37

Hier ook helaas

mijn vader is 2e kerstdag met een hartinfarct naar het ziekenhuis gebracht en het is niet de verwachting dat hij nog beter wordt. Mijn kinderen (5 en 8) zijn er verdrietig om, maar zijn voor de rest gewoon zichzelf. Blijven dus vragen om een snoepje, maken ruzie, spelen lief enz. En ik? Ik vind het zo moeilijk om gewoon te reageren als ze bijvoorbeeld ruzie maken. Ik zou dan wel uit willen schreeuwen: je opa ligt dood te gaan en jullie maken ruzie? Maar dat is niet eerlijk en dat weet ik ook wel. Dus dat doe ik ook niet. Wel heb ik ze uitgelegd dat ik mezelf absoluut niet ben en dus mopperig doe omdat ik verdrietig ben. En ook dat is niet eerlijk, maar ik vind het erg moeilijk.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.