Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Ontaarde moeder

Ontaarde moeder

25-01-2010 om 10:24

Van slag door kritiek op opvoeding kids

Gisteren kreeg ik de opmerking te horen dat ik mijn jongste kind het meeste aandacht geef. En dat ik hier echt iets aan moet doen. Dit na aanleiding van vervelende gedrag van dochter van 6. De opmerking komt van vriendin van oma die ik voor het eerst zie sinds ik kinderen heb. Mijn eerste reactie is. Goh zie je dat zo. Ik zal er eens op letten. Echter toen kwam er ook nog een opmerking van oma. Ja, misschien doet zoon van 6 daarom vaak zo vervelend.

Voelde me toen ineens zo onzeker worden over mezelf als moeder. Heb amper geslapen en voel me een ontaarde moeder. Waarom trek ik me zulk kritiek nou zo aan. Het is maar een momentopname van de vriendin van oma. Het is meer de opmerking van oma die me aan het twijfelen brengt.

Even over mijn kinderen. Mijn jongste van drie is erg ondernemend en ik moet vaak achter haar aan. Pakt alles wat niet mag. Verder komt ze vaak naar me toe voor aandacht. De andere twee kijken een film bij opa en oma. Dus rustig in ander kamertje. Dit heeft oma zelf opgezet, zo van dan hebben wij lekker rust. Aan tafel geef ik toe dat ik erg met mijn jonste bezig ben. Dit ook omdat ze alles grijpt en nog niet echt luisterd. De andere twee zitten rustig te eten. Maar er zijn zat momenten dat ik meer met de andere twee kinderen bezig ben. Het was meer een moment opname maar ik voel me zo rot hierover. Het valt me wel op dat ik de neiging heb om het meest met jongste bezig te zijn als we op visite zijn. Dat klopt wel... Het gaat meer vanzelf omdat de andere kinderen ouder en zelfstandiger zijn. Mijn dochter van 6 is ook erg ondernemend en kan heel druk doen. Middelste zoon is ietje rustiger van aard. Het vervelende gedrag is dan ruzie maken met elkaar en druk doen. Als mijn man erbij is kunnen we de aandacht beter verdelen. Twee kunnen het dan beter opvangen
Maar toch zit ik niet op deze opmerkingen te wachten
Wie herkend dit gevoel?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Nu pas?

Je hebt drie kinderen en je hebt dit rotte gevoel over kritiek nu pas? Dan heb je het lekker rustig gehad.
Kritiek zul je altijd krijgen. Of dat nu terecht is of niet. Wat mij opvalt is dat die kritiek vooral komt van mensen zonder kinderen of mensen die al laaaaang klaar zijn met opvoeden. De beste stuurlui staan aan wal denk ik dan maar. Het is wel rot, want meestal overvalt het je. Tegen mijn ouders kan ik lekker roepen "houd je mond, jij bent al aan de beurt geweest met opvoeden" (mits ongewenste of onterechte kritiek). Maar dat zeg je niet tegen iedereen natuurlijk
Ga eerst eens bij jezelf te rade waarom je je zo rot voelt. Is dat omdat de kritiek terecht is, dan weet je waar je aan moet werken, of is het omdat de kritiek onterecht is en vind je het vervelend dat anderen het verkeerde beeld krijgen? Ik denk het laatste. Laat het dan los. Jij hoeft je naar anderen niet te verantwoorden, alleen naar jezelf, partner en kinderen. Wat heb jij met hun beeld van jou te maken. Ze roepen iets en vergeten totaal om in hun kritiek mee te nemen dat jij:
- je kinderen het best kent en weet welk kind welke benadering behoeft
- weet wat er vooraf gegaan is aan het moment van kritiek. Misschien was je jongste de hele dag al bewerkelijk
- weet wat je doet bij de opvoeding en wat je daarmee wilt bereiken
Sterkte!

Tante Truus

Tante Truus

25-01-2010 om 11:12

Ach ja,

Mensen die zelf niet meer in de kleine kinderen zitten weten het allemaal zo goed hoe het moet. Maar ze zijn echt vergeten hoe het was hoor. Mijn kind is acht, ik heb een keigoed geweten maar ik weet al niet meer echt hoe het was toen ze een peuter was.
Waarom je het zo aantrekt? Nou gewoon, het is de zwaarste taak van je leven, je kan het nooit helemaal 'goed' doen (want wat is goed?, er zijn alleen keuzes en gevolgen, je doet altijd wel iets verkeerd al doe je nog zo je best) en toch wil je het zo goed mogelijk doen want je houdt stikveel van je kids en je gunt ze het beste. Een wurgcontract dus.
En misschien trek je het je ook zo aan omdat oma er al over gepraat lijkt te hebben met vriendin?
Mijn advies: laat het wat bezinken en doe dan gewoon hoe het jou goed lijkt, trek je niet te veel van die dames aan.

TT

Tante Truus

Tante Truus

25-01-2010 om 11:13

Haha

'ik heb een keigoed geweten" ja dat ook maar ik bedoel natuurlijk keigoed geheugen

Tante Truus

Tante Truus

25-01-2010 om 11:15

En trouwens

natuurlijk ben je meer bezig met de jongste. Ik was ook veel meer bezig met mijn kind toen hij drie was dan nu hij acht is. pff laat ze kletsen.

Mamvantwee

Mamvantwee

25-01-2010 om 11:29

Precies

Laat anderen maar kletsen, zeker de goedbedoelende oudere generatie die het vroeger allemaal anders deed en het nu anders zou doen...

Geef je oudste twee een extra knuffel en ren daarna de jongste achterna voordat er ongelukken gebeuren en bedenk maar dat over 3 jaar de jongste ook niet meer alle aandacht nodig heeft en krijgt.

"Vroeger" mochten de oudere kinderen de jongere kinderen opvoeden...andere tijden zeg maar.

groet, Mamvantwee

margje van dijk

margje van dijk

25-01-2010 om 12:17

Maar let wel op dat je niet 'blijft hangen' bij je jongste

Ik heb ooit eens op vakantie een gezin vanaf een afstandje beschouwd (tijdje bij in de buurt gestaan op een camping) en daar heb ik me heel erg verbaasd over hoe aanhankelijk ze het jongste kind maakten/hielden. Dat kind was de jongste van 3 en toch minstens een jaar of 6. Maar het kind huilde om de haverklap en rende dan naar mama. Alles deden ze voor hem, jas aan, schoenen strikken, op hem letten en commentaar geven als ze zaten te eten. Hun andere kinderen waren een paar jaar ouder en die deden alles zelf.

Ik heb toen bij mezelf bedacht: misschien zijn ze vergeten dat je voor een 6-jarige al die dingen ook niet meer hoeft te doen, dat er een moment komt dat een kind dat zelf moet gaan doen. Als je nog een volgend kind hebt, komt dat moment automatisch. Want dan neemt jongste de plek in. Maar dit jongste kind leek wel voor altijd jongste te (moeten) blijven.

Dus heb ik me op dat moment voorgenomen om dat niet te laten gebeuren bij mijn eigen jongste. En ik moet je zeggen, het valt niet altijd mee. Ongemerkt doe je toch meer voor hem, omdat je er nu eenmaal bij staat en geen ander kind eist je aandacht meer op.

Dus hoewel ik het helemaal eens ben met de vorige spreeksters (trek het je niet aan) wil ik je wel meegeven: maar vergeet niet je jongste kind ook op te voeden tot zelfstandigheid.

Ze kan niet altijd maar bij jou blijven komen zeuren. Ze is al drie jaar, ze kan best veel dingen zelf doen. Ze zal het nooit leren als jij er altijd bij blijft.

Ik zeg niet dat je dat doét, want ik ken jou en je kinderen niet, maar hou het wel in je achterhoofd.

Succes,
Margje

Vic

Vic

25-01-2010 om 12:31

Het sluipt erin

Mijn kinderen schelen bijna 6 jaar in leeftijd en oudste is al van jongsafaan een heel verstandig kind dat het liefst alles zelf doet. Jongste is het tegenovergestelde. Ik moet bekennen dat ik jongste lang heb gepamperd en gedrag door de vingers heb gezien omdat ze nog zo klein was (en zo schattig). Daar ben ik een jaar geleden mee gestopt omdat ik merkte dat ze af en toe dreigde te veranderen in een huisdraakje ('mama vindt mij toch het liefst'). Het was erin geslopen en dan is het alleen maar handig als iemand je erop wijst. Neemt niet weg dat ik er wel wakker van heb gelegen

Precies!

Ik heb toevallig drie vriendinnen die allemaal drie kinderen hebben, waarvan steeds de jongste een paar jaar onder de andere twee bungelt. Bij alle drie mijn vriendinnen is de jongste een zoontje, alle drie schattig om te zien. Mijn vriendinnen hebben alle drie de neiging hun jongste te pamperen. De jochies zijn toevallig ook nog alledrie zes jaar oud. Ze zijn 's nachts nog niet zindelijk, kunnen hun eigen veters niet strikken, enz. De moeders geven vaak hun oudste de opdracht de jongste te helpen... met iets wat de oudste op die leeftijd allang zelf kon.
Ontaarde moeder, ik zou als ik jou was mijn eigen gedrag de komende dagen observeren. Als je heel eerlijk tegen jezelf kunt zeggen dat de kritiek onterecht is, leg hem dan naast je neer. Vind je het wel (of een beetje) terecht, dan kun je er iets aan doen.
Kritiek is altijd vervelend, iemand heeft ooit eens tegen mij gezegd dat mijn dochter gepest werd omdat ik zelf veel te dominant ben. Pijnlijk! Ik ben ervan overtuigd dat dat niet de reden is dat ze werd gepest, maar ik probeer wel bewust meer rekening met haar mening te houden.

koentje

koentje

25-01-2010 om 16:07

Als

de twee dames jou goed gezind zijn mag je ervan uitgaan dat er iets inzit van hun kritiek. Je bent absoluut geen slechte moeder dus in elk geval moet je niet aan jezelf gaan twijfelen. Maar het kan geen kwaad om kritisch naar je omgang met je kinderen te kijken.
Ook een mogelijkheid is overigens dat de twee dames dit zeggen omdat ze er een beetje de pest inhadden dat zij zelf de hoeveelheid aandacht van jou naar hen toe ontoereikend vonden. Dat kan heel goed erachter zitten, bewust of onbewust.
Verder denk ikl dat het goed is dat de oudste twee door jou regelmatig becomplimernteerd worden omdat ze zo zelfstandig goed hun gangeteje gaan. Als je dat al niet deed is het handig daar beter op te letten.
Verder lijkt het mij de normaalste zaak van de wereld dat je dochter van drie meer aandacht opslokt.
Dus kortom: denk erover, maar doemdenk er niet over!

Ontaarde moeder

Ontaarde moeder

27-01-2010 om 09:55

Hmmm....

Bedankt voor al jullie lieve reacties. Ik voel me alweer ietje beter
Ik heb me wel voorgenomen om er op te letten of ik de aandacht wel eerlijk verdeel. Want er zal wel iets van waarheid in zitten en dat maakt me inderdaad geen slechte moeder. Alleen een moeder die fouten maakt. Ach ik ben niet perfect, dat wist ik al. Wat me wel al opvalt is dat ik de jongste meer knuffel. Dit omdat ze zelf graag knuffelt. De andere twee stoei ik meer mee, ze zijn niet zo knuffelig. Maar of dit aan mij ligt weet ik niet. Dus dat is al een punt van niet eerlijk verdelen. Pfff vind het wel moeilijk hoor. Maar verder geef ik ze wel alledrie aandacht appart. Dat hebben ze ook nodig.

Wat de kritiek betreft, ik zal er extra opletten dat ik de aandacht eerlijk verdeel. De vriendin van oma zag ik voor het eerst sinds ik kinderen heb, dus is het ook een moment opname. De relatie met oma is helaas niet zo goed. Dit omdat we best een heftige ruzie hebben gehad en elkaar toen 2 jaar niet gezien hebben. Omdat zij dat niet wou. Het vertrouwen is dus van bijde kanten geschaad. Vriendin van oma heeft dit verhaal dus van haar kant gehoord en ik voel me niet echt op mijn gemak. Voel me negatief bekeken zegmaar. Dan ben ik best wel zenuwachtig. Dus dit alles maakt het extra moeilijk. Verder heb ik best wel drukke kinderen, ze zitten vol energie. Jongst en oudste dochter zijn zeer druk en middelste zoon laat zich dan meeslepen. Dus bij oma op visite gaan is met drie stuiterballen in een klein flatje. Dit is ook al niet makkelijk voor mij.

Ga in ieder geval mijn best doen om ze wat meer complimentjes te geven etc. Misschien ook me wat meer verdiepen in boeken over positief opvoeden. Tips zijn welkom.

Toke

Toke

27-01-2010 om 19:39

Weegschaaltje

Ach lieve ontaarde moeder die helemaal geen ontaarde moeder is. Opvoeden en je kinderen laten opgroeien doe je niet met een weegschaaltje in je hand. Het is niet zo dat je je oudste kinderen tekort doet als je je jongste kind vaker knuffelt. Sommige kinderen zijn nou eenmaal knuffelig en andere kinderen helemaal niet. Maar die vinden het weer heerlijk om voorgelezen te worden of om samen een cake te bakken. Tja, ben je dan een ontaarde moeder doordat je met de andere nooit een cake bakt? Welnee.
Ik vind het nogal logisch dat je je kind van 3 veel meer directe aandacht geeft. Die vraagt ze ook. Je oudste kinderen vragen andersoortige aandacht en die geef jij vast ook wel. Maar je kunt dat niet goed met elkaar vergelijken. Dus hup, weg met dat weegschaaltje.
Overigens herkén ik je gevoel wel: heb me ook een tijdje afgevraagd of ik oudste eigenlijk niet wat te veel aan zijn lot overliet ten gunste van de jongste. Maar heel kritisch bekeken kwam ik er toen op uit dat het deels echt bij de leeftijd van de jongste hoorde en deels door de verschillende karakters kwam.
Over oma en haar vriendin: Van de vriendin zou ik me niks aantrekken, die kent jou en je kinderen niet/amper en het feit dat ze het meteen de eerste ontmoeting roept, pleit niet erg in haar voordeel. Moeilijker zou ik het hebben met oma. Zomaar ineens kritiek krijgen is niet leuk. Misschien vond oma dit al wel langer, maar zou ze het nooit gezegd hebben omdat ze jou respecteert. Misschien voelde ze zich nu aangemoedigd door haar vriendin. Ik weet niet precies hoe je ten opzichte van haar staat, maar ik zou gewoon eens met haar praten hierover. Hoe ze het nu precies bedoelde en dat het jou erg geraakt heeft.
Succes en niet te veel twijfelen hoor.

Heirthe

Heirthe

27-01-2010 om 21:20

Wees maar blij

dat je kinderen niet autistisch zijn, dan had je nog meer kritiek van buitenaf
Ik heb ook drie kinderen waarvan de oudste autistisch.
Ik ben er nog steeds niet aan gewend, al die kritiek en het doet me nog steeds af en toe heel erg pijn.
Waar bemoeit die vriendin van je oma zich mee zeg, ze ziet jullie een keer, dan hoor je geen kritiek te leveren. Dat is echt niet netjes.
Jij bent geen ontaarde moeder, je doet de dingen zo goed als je het kunt, hoe kun je dan ontaard zijn??
Sta er boven hoe moeilijk dit soort dingen ook zijn.

T&T

T&T

29-01-2010 om 10:09

Foske

"wees maar blij dat je kinderen niet autistisch zijn, dan had je nog meer kritiek van buitenaf"
Dat is absoluut zo!
Ik heb twee autistische kinderen, en nee, die behandel ik niet hetzelfde! ze vragen echt om een andere aanpak.
Buiten dat ze verschillen van elkaar verschillen ze dus ook aardig van het "gemiddelde kind" alleen ziet de buitenwereld niks aan ze, en dus wordt jij er als moeder op aangekeken als je dingen anders doet. Dat gedrag van moeder ziet de omgeving nl maar wat goed!
De laatste tijd merk ik dat mijn "auti aanpak" juist weer goede reacties geeft in mijn omgeving, zo van "nou die worden tenminste aangepakt!" ik kan nl heel streng zijn, en zeker tegen mijn zoon best hard (met de tact van een baksteen) voor hem is dat niet vervelend, voor hem is het duidelijk.
Doet soms wel goed om hier te lezen dat ouders met "normale" kinderen gewoon met dezelfde problemen worstelen ik heb al wat olifantenhuid gekweekt in de tussentijd... die heeft iedere (ietwat eigenwijze) ouder nodig.
Maar durf tegen de stroom in te zwemmen als het nodig is voor jou kind!
groetjes, Tess

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.