Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
bibi63

bibi63

13-02-2010 om 15:07

Hoe pak je dat nou aan (niet luisteren, brutaal 11-jarige)

Hoe pak je dat nu aan als je 11-jarige (overigens over het algemeen een lief kind), erg brutaal is en gewoon 'nee' roept als ik zeg dat ze maar even naar haar kamer moet gaan? Ik bedoel: ik word witheet, maar weet dat ik niet moet gaan schreeuwen, dreigen of wat dan ook. Dus moet me beheersen. Maar wat dan? Als zij gewoon nee zegt en het niet doet. Als ik haar bij haar arm wil pakken om haar richting kamer te diregeren, laat ze me gewoon rondjes om de tafel achter haar aan rennen. Ja, haha, achteraf lachwekkend natuurlijk, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Hoe doe je dat dan, zonder de fout in te gaan?
Ben benieuwd naar jullie reacties.
Groetjes,
Bibi

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Pippin

Pippin

13-02-2010 om 15:58

Misschien

Misschien kun je het, op een rustig moment, eens aan haar vragen. Wat vindt zij ervan? Vindt zij het zelf acceptabel, dat ze ongehoorzaam is?
En verder kun je natuurlijk machtsmiddelen gebruiken. Als je niet luistert krijg je straf (geen pc, geen mobiel, geen tv kijken, huisarrest) of 'als je niet naar me luistert, luister ik ook niet naar jou'. Een zorgstaking dus.
Maar ik zou eerst in een gesprek met haar gaan.

Puck

Puck

13-02-2010 om 18:19

Mmmm...

Als ze naar haar kamer moet en ze luistert niet, daar heb ik niet zo'n oplossing voor. Ik stuur ze namelijk nooit naar hun kamer. Maar hier wil het nog wel eens voorkomen dat als ik vraag of ze even wat voor me willen doen ik "nee" te horen krijg. Bijv. of ze even de tafel willen dekken, of een brief naat de brievenbus o.i.d. Krijg ik dan nee dan zeg ik alleen maar enigzins verbolgen: oke, dan doe ik het zelf wel. In het begin moest ik dan idd de tafel eens zelf dekken of zelf naar de brievenbus maar de gevolgen waren dat ik dus voor 1 persoon minder dekte en ineens geen tijd had als kind iets aan mij vroeg (tja, als jij even voor me naar de brievenbus geweest had, had ik nu tijd om je even met je huiswerk te helpen). Nu is alleen verzuchten dat ik het dan zelf wel weer doe meestal voldoende om de jeugd in beweging te krijgen.
En verder heb ik gemerkt dat 11 hier toch misschien ook wel het begin van puberen is en dat het alleen maar leuk is om mama op de kast te jagen. In dat geval werkt negeren hier het best. Ik zou in ieder geval stoppen met door de kamer rondjes achter je kind aan te rennen en je op te laten jutten.

koentje

koentje

14-02-2010 om 03:29

Als............

Jij niet binnen drie seconden onderweg bent naar boven, kun je nog een kwartier langer op je kamer blijven... of nog een half uur langer...

Niet vergeten dreigend erbij te kijken!

Waarom?

Waarom moest zij toen naar haar kamer? Had zij straf? Wan t wat er ook al eerder geschreven stond, ze willen uit dagen en je op de kast jagen, laat je dat niet gebeuren is hun doel niet berikt, dsu ik zou misschien vragen waarom zij niet naar haar kamer wil, dus je geeft haar nog wel de kans om dat ut te kunnen leggen.
Is het gewoon dwars zitten en krijg je geen antwoord waar je wat mee kunt, dan zou ik gewoon relaxed doen en zeggen dat zij dan wel een andere straf krijgt, verzin dan iets dan zij dus erger vindt. Die van mij is nu 14 en ik heb dit ook allemaal gehad, ik liet haar dan de keuze, wat wil je, nu gewoon naar je kamer gaan, laatste kans, of vandaag en morgen mag je niet meer achter de pc ( of iets passends)

Puck(ot)

precies mijn methode.Ik heb ook nog nooit kinderen naar hun kamer gestuurd of timeout gegeven maar op die manier die jij beschrijft zo voed ik ook op en het werkt.

bibi63

bibi63

14-02-2010 om 15:07

Reactie

Allereerst dank voor jullie reacties.
Op zich ben ik ook niet zo strafferig. Hou er niet van. Vind het zelf vervelend als ik zou zeggen bijv. 'je mag 3 dagen niet achter de PC', dat ik dat 3 dagen later nog steeds als straf moet uitvoeren. Naar de kamer sturen doe ik ook zelden. Dus het gaat mij eigenlijk ook niet zozeer om de straf. Waar het meer om gaat is dat soms gedrag niet tolereerbaar is. En als je daar wat van zegt, dat er dan een 'nou en' of iets dergelijks komt. Grrrrr. De tips van Puck zijn wellicht een optie. In ieder geval van dat negeren: als je zo reageert of zo tegen me praat, dan bekijk je het maar even en zoek je het maar uit.
Ik ga het proberen.
Groetjes,
Bibi

Puck

Puck

15-02-2010 om 13:26

Branco (ook o.t.)

Nou... uuuhh.... time outs hebben we in het verleden veelvuldig toegepast hoor. Vooral met een kind dat vreselijk uit zijn dak kan gaan en een ander die je tot het uiterste probeert te drijven om een reactie uit te lokken (verder zijn het hele normale kinderen hoor) bestond een time out uit het op de gang tot bedaren komen en weer binnen als paps of mams het zeggen. Maar dat was meer in de kleutertijd en iets daarna. Nu is het niet meer van toepassing. Naar de kamer sturen als straf heb ik nooit gedaan omdat ik vind dat hun eigen kamer een fijn plekje moet zijn waar je kunt spelen en slapen of om je even terug te trekken. Niet om een straf uit te zitten.

Hier ook een 11-jarige

en een 9 jarige. Als ik graag wil dat ze de tafel dekken bijvoorbeeld vraag ik dat niet. Ik zeg ".... ik wil graag dat je de tafel even dekt"

Het klinkt misschien simpel, maar op die manier lukt het wel. Want als ik vraag " Wil je de tafel dekken?" dan mogen ze ook nee zeggen. Terwijl het van mij uit eigenlijk niet eens een vraag is, maar iets waarvan ik graag wil dat ze het doen.

Ardennen

Ik vind wel dat er een verschil zitten tussen iets aan een collega vragen, of aan mijn kinderen.
En de vraag; wil je even de tafel dekken" is in mijn ogen echt wel een vraag waar ze nee op kunnen zeggen.
Op dat moment is het inderdaad meer een bevel, maar dan wel op een vriendelijke manier.

Een vraag is geen opdracht

En daarom vind ik dat je een vraag als een vraag moet stellen en een opdracht als een opdracht.

Als je kinderen iets vraag terwijl je eigenlijk vind dat ze dat gewoon moeten doen is dat geen vraag maar een opdracht die als vraag vermomt. En daar breng je kinderen mee in verwarring. Ik vind dat ook niet eerlijk. Je geeft ze het idee dat ze nee mogen zeggen, maar eigenlijk hebben ze dat recht dus niet.

Overigens neem ik van mijn collega's geen opdrachten aan, alleen verzoeken. En als mijn baas mij vraagt of ik iets wil doen, dan beschouw ik dat ook echt als een vraag. Als ie vindt dat ik het moet doen, moet ie zijn vraag maar anders stellen....

Inderdaad dees

Je middelste alinea verwoordt precies hoe ik het bedoel

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.