Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Wat te doen met een buurtterroristje


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Foske

"Ik vind het ook belachelijk dat ik mijn zoons niet verder dan de buurtspeeltuin zou moeten laten gaan, dat lukt echt niet meer met zulke grote jongens, sorry hoor."

Nou sorry, maar tuurlijk lukt dat wel! Jij bent toch de baas!

Waarmee ik overigens niet wil beweren dat het makkelijk is, maar met zo'n basishouding zal het je in ieder geval niet lukken om je kinderen de baas te blijven. Als je er zelf al niet meer in gelooft, houdt het echt op.

Overigens mag mijn 11 jarige hier echt alleen nog maar gewoon voor de deur spelen. Hij vraagt het altijd als hij ergens anders naar toe wil en dan is het aan mij om ja of nee te zeggen. Ik herken dus ook echt niet wat jij zegt.

In plaats van te lopen klagen en maar aan te geven waarom het allemaal niet lukt om ze voor de deur te houden, kun je mi beter je energie steken in het achterhalen methoden om ze daadwerkelijk om huis te houden. Maar goed dat hebben anderen ook al gezegd. En bovendien: Als je ze nu al niet meer in de hand hebt, gaat het er echt niet beter op worden als ze straks een jaar of 15 zijn en echt de weide wereld in gaan.

Het is echt jouw probleem en niet dat van de boze buitenwereld.

Nasha 1st

Nasha 1st

06-03-2010 om 21:58

Amen

>>En bovendien: Als je ze nu al niet meer in de hand hebt, gaat het er echt niet beter op worden als ze straks een jaar of 15 zijn en echt de weide wereld in gaan. < <

......

*bella*

*bella*

07-03-2010 om 00:40

Lemarchand

In je tweede posting gaf je aan dat je pas 1 keer eerder contact had gehad met de ouders. Toch ging je er al vanuit dat praten niets op zou lossen. Ook schreef je dat je al over melding bij de kinderbescherming had gedacht. Denk je nu echt, dat je met zo´n houding iets kunt bereiken bij ouders? Denk je echt, dat je die vooringenomenheid kunt verbergen, dat ze dat niet merken in contact? (niet dat ik je niet wil geloven hoor, over de ernst van de situatie, maar ik denk echt dat je stappen overslaat) (ik zou iig hels zijn als ouder zijnde, zou ik dit voelen bij een ouder die me kwam aanspreken over mijn kind.)
Verder vind ik het bijzonder, dat als de gevaren echt zo enorm zijn voor je kinderen, je toch niet besluit tot fors meer toezicht. Het gaat toch over jouw kinderen, die verantwoordelijkheid ligt toch niet bij zijn ouders? Als er ander gevaar zou zijn, bijv gevaarlijk water of verkeer, dan pas je toch ook op?

Lemarchand

Lemarchand

07-03-2010 om 05:25 Topicstarter

Bella

Ik ga er inderdaad van uit dat praten in dit geval niks oplost. We hebben inmiddels 3 keer contact gehad met zijn ouders en elke keer is de ervaring hetzelfde geweest. Een vader die van niets weet, een moeder die ontkent of liegt en een zoon die hetzelfde doet.

Je kunt me arrogant noemen, maar als je bijna 15 jaar in de geestelijke gezondheidszorg werkt, krijg je oog voor situaties en voor mensen en kun je zeer goed inschatten wat voor 'vlees je in de kuip' hebt. Je leert lichaamstaal lezen, je leert subtiele signalen opvangen en je ziet patronen van probleemgedrag.

Wat betreft meer toezicht. Je had kunnen lezen dat we dit al hebben verscherpt en kijken vaker (in het belang van onze zoon). Maar ik ga geen opvoedkundige taken overnemen van een andere ouder (die nooit buiten is om haar eigen kinderen in de gaten te houden). Het is niet mijn taak om een probleemkind constant in de gaten te houden als mijn kind buiten speelt. Ik signaleer en koppel terug naar zijn ouders, het is de taak van zijn ouders om daar wat mee te doen.

Zoals je in mijn latere posts heb kunnen lezen, sla ik geen stappen over. Tot nu toe hebben we contact gezocht met zowel de jongen zelf als met ouders, hebben we bij andere ouders navraag gedaan wat hun ervaringen zijn en om te vragen of zij al naar ouders zijn geweest. Tot nu toe wordt de verantwoordelijkheid nog steeds elke keer bij ouders teruggelegd (waar hij hoort), als ze hier na herhaaldelijke pogingen dan nog niks mee doen, dan gaan we eerst praten met de wijkagent.

Bastet

Bastet

07-03-2010 om 08:38

Lemarchand

Ik heb dat wel gedaan.Bij een paar vervelende knullen was tijdens het buiten spelen van mijn kinderen het feit dat ik vaak voor het raam stond te kijken,al voldoende.Ze wisten gewoon dat ik in actie zou komen als het mis ging.En ook als ze op ander plekken in ons buurtje speelden,deed uit het raam kijken van mijn slaapkamer,of even toevallig langslopen achterom wonderen.
Mijn kinderen voelden zich ook veiliger.Het gaf hen ook het gevoel dat het niet aan hen lag,en ik merkte dat ze zelf ook assertiever werden.Want ook dat moet kinderen geleerd worden,voor jezelf opkomen.
Groetjes,Bastet

*bella*

*bella*

07-03-2010 om 21:01

Poeh

Volgens mij gaan we er niet uitkomen! Ik kan niet veel meer doen dan weer in herhaling vallen, en daar kun jij dan wrs weer niks mee.
Ik blijf het krom vinden, zoals je redeneert. Je hebt het erover dat je drie keer contact hebt gehad. Maar de tweede keer al was al niet meer *echt*, want je had je oordeel al klaar. Tsja, dat vind ik iid niet alleen arrogant, maar ook gevaarlijk. Jij als werkende in de ggz zou toch alles moeten weten van verwachtingen waar mensen aan voldoen etc etc.
Dit is uiteraard niet persoonlijk naar jou gericht. Maar ik kan me wel voorstellen hoe er op soortgelijke wijze een patstelling kan onstaan, en hoe je zo als buurt een eigen terroristje kunt scheppen. (natuurlijk kan ik niet beweren dat dit bij jullie het geval is) Nogmaals, ik vind dat *jullie*, als buurt er niet zuiver mee omgaan. Ik blijf het vreemd vinden dat andere ouders geen verhaal zijn gaan halen bijv bij de ouders. Tenzij de verhalen lichtelijk overdreven zijn.
Overigens, de opvoeding van die jongen is jouw verantwoordelijkheid niet. Klopt, zou haast zeggen helaas, een beetje meer ´samen` zou kunnen schelen, maar de veiligheid van je eigen kind is wel altijd jouw verantwoordelijkheid.

Andersmans kinderen opvoeden

Ik ben van mening dat het helemaal geen kwaad kan om andermans kinderen zijdelings een beetje op te voeden.
Dat was vroeger de gewoonste zaak van de wereld.
In dit geval zou ik , als de ouders niet reageren en actie ondernemen, de wijkagent inschakelen. Dat helpt om een probleem zichtbaar te maken en kan later helpen om hulptroepen te mobiliseren.Bovendien zijn wijkagenten erop ingesteld om mensen te helpen sitauties op te lossen.Wellicht bewijs je de jongen in kwestie er een dienst mee.

Verder zou ik proberen om wat contact te krijgen met het jongetje.Bijvoorbeeld door hem ook erbij te roepen als er ijsjes uitgedeeld worden of als je met je zoon gaat voetballen.Positief benaderen.Misschien werkt het, zoniet dan merk je dat snel genoeg.Misschien schept het mogelijkheden om de situatie te verbeteren.

Damajo

mirreke

mirreke

09-03-2010 om 10:32

Terroristjesgedrag en morele verantwoordelijkheid van omstanders

is volgens mij een uiting van onvermogen. Een kind dat niet weet hoe het moet spelen, dat wellicht verkeerde voorbeelden te zien krijgt thuis. (Dat 'hoer' vind ik nogal vreemd, hoe kóm je erop om meisjes hoer te noemen...) Een kind dat wellicht juist graag met anderen wil meespelen, en negatieve aandacht is beter dan geen...
Ik denk net als Damajo dat er wellicht wat te winnen valt met positieve aandacht. Ik vind ook dat er niks mis is met het 'opvoeden' van andersmans kinderen. Waarom alleen maar wijzen naar die andere ouders, en niet eens kijken naar het kind? Het werkt blijkbaar niet, hoe het thuisgaat. En jij en jullie kinderen hebben er last van. In mijn geval zou mijn hart toch uitgaan naar het kind. Denk aan de boodschap die je vind in "Het Explosieve Kind". Een kind wil het altijd goed doen. Als het niet goed gaat is dat niet omdat het zo'n rotkind is, maar omdat het niet goed kán doen.
Ik denk dat jij juist laat zien wat er m.i. mis gaat in de maatschappij: We laten allemaal anderen ten onder gaan terwijl we erbij staan, onder het mom van 'het is mijn verantwoordelijkheid niet'. Nou én? Máák het eens jouw verantwoordelijkheid. Loop toch maar eens wat vaker naar buiten. Ga op het pleintje erbij zitten met een boek, krijg een praatje met zo'n jochie, niet omdat er, wéér, wat gebeurd is, maar gewoon uit interesse. Vaak is zo'n terroristenhouding een masker.
Weet je nog: it takes a village to raise a child. Ik ben er met hart en ziel van overtuigd dat het zo is, dat je betrokkenheid moet tonen, niet uit een soort veroordeling, (jóúw kind, jóúw taak, jóúw opvoeding, want ik, ik, ik wil er geen last van hebben), maar uit menselijkheid en warmte. Dit is ook een kind, en als hij misschien wat minder kansen heeft vanwege onmachtige ouders, nou, wat let je dan om je eigen hart wat meer te laten spreken?

Puck

Puck

09-03-2010 om 11:51

Mirreke

goed verwoord...

Lemarchand

Lemarchand

09-03-2010 om 15:57 Topicstarter

Mirreke

Ik ben het in grote lijnen met je eens. Op straat draagt iedereen verantwoordelijkheid. In dit geval echter hebben we al een heel traject aan 'positieve bekrachtiging' achter de rug, zitten we er regelmatig bij als er gespeeld wordt, hebben we talloze keren.

Toen wij hier kwamen wonen, hebben we hem behandeld als elk ander kind in de buurt, hij kon hier spelen, kreeg ijsjes en drinken net als de andere kinderen, werd hij betrokken bij het geweldloos oplossen van conflicten onderling. Het negatieve gedrag is er echter niet anders en minder door geworden. Het aanspreken op gedrag lijdt bij deze jongen niet tot verandering van gedrag, het uit de weg gaan van deze jongen lijdt niet tot verandering van het gedrag (hij zoekt de kinderen letterlijk op en gaat direct conflicten aan).

Het opvoeden van elkaars kinderen is inderdaad iets normaals en ik ben met je eens dat er in deze tijd een grote 'Ik' houding is. Wij proberen hier echter wel ons steentje bij te dragen (misschien wordt dat niet echt duidelijk uit de dingen die ik tot nu toe heb geschreven, maar het is ook lastig om 3 jaar ervaring in deze buurt in het kort samen te vatten). Het is echter wel een gezamelijke verantwoordelijkheid. Net zo goed dat ik verantwoordelijk ben voor het gedrag van mijn eigen kinderen zijn anderen dat voor hun eigen kinderen. En dat is nou juist waar hier de balans erg scheef staat en ik vind niet dat je het dan als omstander dan maar moet gaan overnemen.

Positief bekrachtigen

"Het aanspreken op gedrag lijdt bij deze jongen niet tot verandering van gedrag, het uit de weg gaan van deze jongen lijdt niet tot verandering van het gedrag".

Als het uit de klauwen loopt en de ouders reageren nergens op moet er iets mee- bijvoorbeeld een melding doen bij de wijkagent - vooral als het niet meer om een incident gaat en het ernstige gevolgen zou kunnen hebben.Ik vind echter dat je dan niet te lang moet dralen anders is het effect weg.

Verder is het heel goed mogelijk dat er iets mis is met het kind maar het kan nooit kwaad om gewenst gedrag consequent positief te bekrachtigen, dat zal men eventueel ook straks in hulpverlenersland als techiek gebruiken.Dus alert zijn als hij aan het skaten is of gewoon rondloopt en niets vervelend uithaald en je hand even opsteken. Het zijn maar kleine dingetjes maar het zal zowiezo iets bijdragen.
Zit hij op dezelfde school als jouw kinderen? Mogelijk kun je daar ook advies vragen.

Damajo

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.