Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Mamvanpittigding

Mamvanpittigding

11-03-2010 om 09:53

Dochter van 6 wil altijd haar zin

De opvoeding van mijn dochter vind ik soms zooo moeilijk. Vanmorgen liep het zo als het zovaak loopt. Ik zit nu echt bij te komen van haar pittige uitvallen.
Het begint al bij het opstaan. Ik maak brood met jam voor de kinderen klaar. Komt ze de keuken in en begint meteen te gillen "Ik lust alleen maar chocopasta". Dus ik zeg tegen haar dat ze dat al als lunch mee krijgt. Ze mag van mij 1 keer per dag chocopasta vandaar. Met kaas en worst wil ze echt niet. Dus doe ik iets waarvan ik weet dat ze het eet. Pfff. Het gillen begint na 5 minuten op mijn zenuwen te werken. Ik heb drie kinderen die ik allemmaal op tijd klaar moet krijgen. Dus zeg ik als je nu niet stopt met gillen en je boterham opeet ga je naar de gang. Gillen wordt nog harder dus naar de gang. Op de gang gilt ze hard (ook leuk voor onze nieuwe buren). Vervolgens haal ik haar en gaat ze eten. Het volgende drama is de tv zender die op mag, ik wil geen snelle tekenfilms in de ochtend. Dus ze gilt weer is vervolgens na 2 min weer stil en kijkt vol aandacht naar het programma wat mamma heeft opgezet (toch wel leuk). Vervolgens als ik haar haar doe gilt ze de hele tijd dat het pijn doet. Ik doe me best om zacht te doen pfff met een zachte borstel en antiklit. Daarna als ze zegt hoe ze haar haar wil, is het achteraf toch niet goed. De tijd tikt door. We waren om half zeven opgestaan en nu zijn we al bijna te laat. Ze gilt weer dat het opnieuw moet. Ik zeg nee, we moeten nu gaan. Jongste heeft ook nog een poepbroek dus nu sta ik echt onder tijdsdruk. Daarna verstopt dochter van 6 zich ergens in de straat. Dit als we echt weg moeten! Grrr inmiddels ben ik echt pissig. Evenlater als ze eindelijk alledrie achterin zitten en we wegrijden naar school. Zeg ik boos tegen dochter dat ze zelf haar verjaardags feestje met haar vriendinnetjes mag regelen want ik doe het niet meer. Mamma is nu boos... Haar reactie "nou dan ga ik lekker een slaapfeestje bij oma en opa doen". Zullen oma en opa leuk vinden met 8 jongens en meisjes en ook nog 2 zusjes

Even later als afscheid nemen bij haar klas voel ik me schuldig over opmerking dat ik haar feestje niet ga regelen. Dus zeg ik tegen haar dat ik toch haar feestje ga regelen. Dochter doet druk en lollig.

Mijn dochter is heel impulsief en wordt erg boos op mij als iets niet mag. Ze ziet mij dan als een spelbreker en zegt dingen als "ga jij maar uit dit huis". Ik wil een andere moeder. Ze is vaak heel brutaal en heeft dan weinig respect voor mij. Ik weet echt niet wat ik fout doe. Ik heb het gevoel dat onze karakters botsen. Verder luisterd ze vaak niet. Mijn kinderen hebben onderling ook vaak ruzie dus dat is ook moeilijk.

Als ik de kinderen straks uit school haal loopt het weer niet lekker. Dochter van 6 doet dan heel ontevreden en verveeld. Ik probeer wel samen een spelletje te doen of iets anders wat zij leuk vind. Daarbij ook nog de andere twee kinderen apparte aandacht geven. Maar niets is goed genoeg voor dochter. Speelafspraakje regelen. Dit wil ze niet/ of durft ze niet zegt ze. Meestal wil ze het onmogelijke (wat veel geld kos ofzo). Ze is heel bazig naar andere kinderen en geeft ze weinig ruimte. Dus speelafspraakjes zijn meestal maar eenmalig.

Wat kan ik doen om haar te leren om rekening met anderen te houden. Niet altijd haar zin te willen doen en te leren samen te werken. Ze zit op ballet maar dat is heel individulistisch. Daar leert ze dit dus ook niet. Wie heeft ook zo'n pittige dochter en weet raad. Want zo is het niet meer uit te houden bij ons thuis. Ze is echt ook een leuke lieve apparter meid maar ze kan zo moeilijk doen. Ik wil graag dat we het leuk hebben samen. Help! Belonen met stickers en cado heb ik al geprobeerd het werkte helaas niet.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
T&T

T&T

11-03-2010 om 10:57

Lange adem....

oooooh, dit is morgen niet over... ik herken het bij tijden wel van mijn eigen kinderen, ook die willen wel eens helemaal niks! en ik denk dat met periodes ieder kind dat wel heeft.
Wat jij nodig hebt is gewoon heeeel veel geduld maar wat mij ook op weg heeft geholpen is een korte cursus over communicatie met kinderen, en om te leren dingen positief te benaderen, zodat ik niet meet continu politie agentje aan het spelen was. Want honderd keer per dag NEE wordt heel vervelend, en lokt ook heel vervelende reacties uit.
Misschien heb je iets aan de boeken van Thomas Gordon, er zit echt heel veel in communicatie... en in een flinke portie geduld...
suc6, groetjes, Tess

Salie

Salie

11-03-2010 om 12:31

Heel herkenbaar hoor

Hier een dochter van bijna 7. Niks is goed, mevrouw is de baas. Ze regelt het wel even. Dit alleen thuis hoor, want op school trekt ze zich terug. Hier soms ook in de ochtend al tieren en schreeuwen.
Ik ben samen met mijn man gaan kijken waar gaat het nou fout en heel belangrijk wat willen wij. We krijgen nu heel duidelijke instructie. Het is dit of dit en anders niks. Hele duidelijke regels dus. En ja, dan is het huilen en schreeuwen, maar daar moet je even doorheen. Ze moeten weer weten wie de baas is. Onze dochter was altijd heel erg makkelijk. aan het handje mee, goed luisteren, maar dat was ineens over en ik denk dat we daarom te flexibel geweest zijn.
Een heel leuk en goed boek is ook: how to talk to your kids. Heel erg leerzaam.
Gr. Salie

Salie

Salie

11-03-2010 om 12:32

Foutje

ik schreef we krijgen nu heel duidelijk instructies, maar dat is natuurlijk: ze krijgen .

Polly Shearman

Polly Shearman

11-03-2010 om 13:01

Oei wat vreselijk herkenbaar

Ik wist niet dat meiden ook zo konden zijn,
Mijn oudste zoon ( bijna 11) is precies zoals je beschrijft, belonen, straffen helpt allemaal niks
Zijn impulsen zijn zo sterk dat het hem allemaal overkomt. Hij weet heel goed hoe het hoort, maar het overkomt hem gewoon. Na zo;n fijne ruzie heeft hij altijd spijt en belooft beterschap al weet ik dat dat nooit gaat komen.
Zoon heeft sinds kort de diagnose ADHD dat verklaard een boel. Met name dat onze opvoedmethode bij hem totaal geen effect hadden.

groet, polly

Guinevere

Guinevere

11-03-2010 om 13:29

Overlegmodel

Kan het zijn dat je pittige dochter meer inspraak wil hebben? Ik kan me bijv. wel voorstellen dat ze boos wordt als er voor haar besloten is wat er op haar brood zit. Dergelijke situaties kun je gemakkelijk vermijden, door haar te vragen wat ze wil: 's morgens pasta of pasta in het lunchpakket. Desnoods half/half (megadun pasta op het brood). Dit is natuurlijk maar een voorbeeld.
Ik denk dat je in het algemeen veel strijd kunt voorkomen door samen de mogelijkheden die van jou mogen te bekijken en haar dan de beste optie te laten kiezen. Dan verdwijnt haar machteloze gevoel grotendeels. En ze leert zo ook samenwerken, doordat ze zelf ook invloed krijgt op de besluitvorming.
Wij "werken" al langere tijd zo met onze zoon van 7, overigens met ADHD. Het aantal conflicten is hierdoor enorm verminderd. Lees ook eens "het explosieve kind" van Greene.
Overigens kun je situaties zoals jij beschrijft nooit helemaal uitbannen. Het gaat altijd wel ergens een keertje mis. Maar minder vaak, sinds we zoonlief meer betrekken en hem minder "opdragen" wat er moet gebeuren en hoe.

Pippin

Pippin

11-03-2010 om 14:53

Eens

Ik ben het heel erg eens met Guinevere. Die machtstrijd waar je nu in zit, daar bereik je niets mee. Ten minste wij niet. Zowel kind als ik gingen verder dan wij allebei wilden.
De geschiedenis herhaalt zich bij elk kind. Steeds rond de zes/zeven jaar. Want op die leeftijd hebben ze behoefte aan autonomie. En dat kost tijd, heel veel geduld en nog meer geduld.
Dus probeer zoveel mogelijk problemen van te voren op te lossen. Dat boek van Greene is echt een aanrader. En realiseer je dat 'gewoon luisteren en doen wat ik zeg' voor een bepaalde groep temperamentvolle kinderen een onhaalbare zaak is. Waar iedereen alleen maar diep ongelukkig van wordt.

moedervan6jarigedochter

moedervan6jarigedochter

11-03-2010 om 14:59

Ook al herkenbaar

Wij hebben in periodes ook veel heisa met onze dochter van zes. Op school en bij anderen is ze een engeltje, maar thuis is het regelmatig mis. Ik vind het moeilijk om er goed mee om te gaan. Ze kan bijzonder slecht tegen kritiek en boosheid, maar vraagt vaak op een negatieve manier aandacht en probeert door dreinen en piepen haar zin te krijgen.
Bij onze oudste hebben we dit soort problemen nooit gehad en het is flink wennen. Ik probeer het vervelende gedrag voor te zijn, want als ze eenmaal bezig is kan ik haar geen positieve aandacht meer geven (want dan zou ik het dreingedrag belonen). Vervelend gedrag negeer ik, en ik luister alleen als iets op een gewone toon gezegd wordt. Dat helpt wel iets, maar het blijft lastig. Het lijkt erop dat ze gewoon veel meer bevestiging en aandacht nodig heeft dan ons andere kind. Ze kan ook heel moeilijk aandacht delen. Vanmorgen snikte ze dat ze het zo moeilijk vindt als ik haar negeer of als ik boos ben. Toen ik haar daarop uitlegde dat ze daar zelf invloed op heeft zei ze dat ze het moeilijk vindt om het vervelende gedrag te stoppen.
Haar vader wordt echt heel boos als ze zo moeilijk doet en bij hem gebeurt het ook een stuk minder. Maar voor mijn gevoel is dit niet goed voor haar, en gedraagt ze zich beter uit angst voor zijn reactie. Ik ben zelf ook best streng voor haar want ze lijkt zich op zich wel goed te voelen bij duidelijke grenzen. Maar aan de andere kant zie ik ook een kind dat heel veel van zichzelf verwacht en niet altijd een erg positief zelfbeeld heeft. Ik vind het wel lastig om de balans te vinden tussen duidelijk zijn (en dus redelijk streng) en haar toch het gevoel te geven dat ze goed is zoals ze is.
We overleggen al veel en ik geef haar ook de mogelijkheid op een positieve manier in het middelpunt te staan. Zo help ik haar soms een taart te bakken waar iedereen ze iedereen dan oprecht blij mee maakt. Maar het blijft lastig. Ik lees mee voor meer tips.

Moek

Moek

11-03-2010 om 17:00

Ook zo'n dochter

Mijn dochter was precies hetzelfde: op school en bij anderen heel lief, thuis bazig en doordrammend. Niets was goed genoeg. Ze was ook niet erg gelukkig.

Het broodbeleg heb ik opgelost door haar het brood zelf te laten besmeren. Haren kammen: zelf doen en anders maar niet. Ze zag er dus een tijdje uit als een vogelverschrikker. Kennelijk kreeg ze daar opmerkingen over, want nu ziet ze er prachtig uit zonder dat ik er iets aan doe. Zo losten we het ene probleem na het andere langzaam op. Ze kreeg ook speltherapie voor haar angsten. Ze zit nu veeel beter in haar vel. Ik moet er wel bij zeggen dat ze geen ADHD of zoiets heeft, anders is het misschien veel moeilijker.

Maar inderdaad, "je doet het omdat ik het zeg" werkt niet bij ieder kind. Nu ze meer inspraak heeft - binnen bepaalde grenzen - is ze veel gelukkiger. Ze test de grenzen nog wel eens, maar op een rustiger manier, soms haast met een knipoog.

koentje

koentje

11-03-2010 om 17:09

Praktische tip

voor een deeeeeeeeeeeeeel van het probleem (vereist enige oefening...) haal diep adem als ze direct met gillen begint i.p.v. praten. Blijf rustig Zeg heel zachtjes:'Ik kan je niet verstaan als je zo hard praat'
En geef dan ook pas antwoord als ze normaal tegen je praat. Reageer ook niet op een andere manier op wat ze schreeuwt (zoals ineens de chocopasta pakken)

Salie: Iemand is alleen de baas als anderen doen wat 'de baas' zegt!!

Het is altijd heel makkelijk om anderen te vertellen hoe het moet. Heerlijk vind ik dat. Maar goed hoe anderen niet zien hoe ik zelf nog met de uitvoering worstel..........

Guinevere

Guinevere

11-03-2010 om 20:12

Ja pippin

"Ik ben het heel erg eens met Guinevere". Ik heb het dan ook grotendeels van jou geleerd, hahaha! Jouw insteek kwam op mij in het begin echt wel afwijkend over, maar nu is die manier voor mij vrijwel normaal geworden. Want het wérkt.

Mathilde

Mathilde

11-03-2010 om 20:47

Meer zelf laten doen

Wij hebben dit met onze oudste dochter (6,5) ook met periodes. Wat helpt, is om haar dan meer zelf laten doen. Voor je het weet, doe je namelijk te veel voor je kind en dat laat zij zich lekker aanleunen en begint zich prompt als een verwende prinses te gedragen. Blijkbaar is ze er dan erg aan meer verantwoordelijkheid toe .

Salie

Salie

11-03-2010 om 21:46

Koentje

"Iemand is alleen de baas als anderen doen wat 'de baas' zegt!!"

Je hebt gelijk hoor. Ik las mijn tekst nog eens door en daar staat, mevrouw is de baas. Nou, ik kan je vertellen dat is ze dus niet hoor. Dat is wat ze wil, maar gelukkig zijn we nog steeds zelf de baas.
Gr. Salie

Pippin

Pippin

12-03-2010 om 09:07

Guinevere

Zit ik hier te giechelen achter mijn toetsenbord.))
Afwijkend, maar het werkt wel! My life in a nutshell....

Dingen zelf laten ondervinden

Ik herken mijn oudste dochter in wat je omschrijft. Het gaat overigens nu prima met haar en mij. Maar vorig jaar kon ik dat kind wel wurgen, ik was zwanger en zij heeft mij maandenlang geterroriseerd met gemene opmerkingen, onhebbelijk gedrag naar vriendinnetjes, niet luisteren, schreeuwen etc. Dat kind was dus gewoon erg bang voor het idee dat er een baby kwam. Praten sávonds doe ik altijd al, maar dat wat ik dan zei had overdag geen werking meer, de angst was groter.

Ik denk dat jouw dochter ook onzeker is, wat angstig voor de oordelende wereld om haar heen en misschien is het ook wel een kind wat voor zichzelf allerlei eisen stelt. Je kan werken aan haar zelfvertrouwen door haar zelf dingen te laten ondervinden en niet telkens een vangnet te zijn als het dreigt fout te gaan. Zij verwijt jou dat je weet en ziet dat ze het soms niet zelf kan. Op de momenten dat ze dan zelf iets voor elkaar krijgt geef je een paar keer een duidelijk compliment. Wil ze niet meewerken dan vertel je de mogelijke consequentie en laat je haar het zelf ondervinden.

Zelf haar boterham laten smeren is misschien een optie, laat haar uit 2 smeersels kiezen bijvoorbeeld. Maar wil ze geen van 2'en dan heeft ze pech en dan geef jij niet verder toe. Desnoods krijgt ze dan geen boterham dan moet ze maar ondervinden dat ze later honger krijgt, ze is oud genoeg om dat principe wel te begrijpen. Smeert ze d'r eigen boterham wel dan geef je haar daar een duidelijk compliment over.

Idem met d'r haar. Dan borstelt ze het maar zelf. Ik heb mijn dochter weer een pony geknipt en haar een borstel gegeven en haar zelf d'r haar laten doen. Kleren kan je haar s'avonds laten uitkiezen, uit 2 setjes laten kiezen bijvoorbeeld en dan alleen tips geven of iets te koud of te warm is "goh wat heb je dat goed uitgezocht maar is dat truitje niet te koud, misschien is een extra shirt eronder handig ?", wil ze niet dan moet ze zelf ondervinden dat ze het koud heeft. Qua smaak zal ze soms rare dingen uitkiezen bij elkaar maar dat verbeterd in de loop van de tijd wel.

En indd commentaar van anderen heeft veel meer effect dan dat wat je moeder zegt.

Judo

trouwens een vriendin van mij heeft d'r dochter op judo gedaan. Daar heeft dat meisje zoveel geleerd !

"feest" van herkenning

hier ook zo'n 6-jarige: het is nooit goed. Ze kan mij zo het bloed onder de nagels halen met haar standaard moeilijk gedrag. Ik heb al vanalles geprobeerd: meer inspraak, duidelijke afspraken, maar niks helpt; ze wil altijd maar meer of anders.
Bv.: gisteren was het boekenbeurs op school. Geen enkel boek vond ze leuk, maar wel de boekentas van Geronimo Stilton die als extra te krijgen was bij aankoop van een aantal boeken. Een hele scene, drama want ze moest en zou die boekentas krijgen. Niet dus en uiteindelijk zonder boek voor haar vertrokken. Dat zoon wel een boek heeft gekozen is uiteraard 'helemaal niet eerlijk' -al heb ik haar uitgelegd dat zij een boek zal krijgen uit de boekenwinkel.

En vanmorgen moest ik alweer boos zijn (ze hangt tegenwoordig graag de clown uit thuis), wat haar de opmerking ontlokte 'of ik nu echt boos geboren ben?', al voegde ze eraan toe dat ik een eingelijk een lieve mama ben maar veel te vaak boos. Da's toch effe slikken.

Ik loop niet hoog op met al die opvoedingsboeken maar misschien moet ik er mij toch maar eens aan wagen. En ik die dacht dat dit maar rond 9 jaar zou komen ;-(

Hier overigens een kind dat niet met andere kinderen van haar leeftijd wil spelen, wegens 'onnozele spelletjes' en zich graag begeeft bij meisjes die een pak ouder zijn. Ik dacht dat dit de oorzaak zou zijn van haar gedrag.

Mamvanpittigding

Mamvanpittigding

12-03-2010 om 10:01

Aha!

Bedankt voor alle reacties. Ik heb er echt heel veel aan. De drempel om echt hulp te gaan zoeken ligt net iets te hoog en is misschien ook niet echt nodig.

T&T ik zag toevallig dat ze bij het consultatiebureau een Gordon cursus geven. Ik ga deze cursus doen

Ik twijfel wel eens of ze misschien niet ADHD heeft. Maar ik herken niet alle kenmerken. Bv ze kan zich wel goed consentreren als ze iets heel interesant vindt. Bv knutselen. Ze vergeet dan echt alles om zich heen. Als er een vriendinnetje komt spelen en ze gaan knutselen dan vergeet ze dus helaas ook het vriendinnetje. Wel heeft de juf gezegd dat ze vaak afwezig is in de klas. Ik zal bij haar rapport bespreking vragen of ze al met anderen samen speelt. Ze kan wel heel goed me volwassenen overweg. Vreemden op straat verteld ze hele verhalen aan. Vooral ouderen zijn hier zeer gecharmeerd van. Consentreren in drukke ruimte bv zwemles gaat niet zo goed. Ze gaat dan heel druk doen en laat zich door alles afleiden. Ik denk meer dat dit bepaalde karaktertrekken zijn maar niet ADHD. Maar nogmaals ik heb er vaak over getwijfeld. Ze is ook wel eens verdrietig dat ze in haar klas niet echt een vriendinnetje heeft.

Maar ik dwaal af, ik zie inderdaad dat ik het anders aan moet pakken. Mijn man is strenger dan ik en daar luisterd ze wel goed naar. Net zoals bij Moedervan6jarigedochter. Maar ik denk inderdaad dat ze dan gewoon luisterd omdat ze anders bang is. Zware boze mannelijke stem maakt toch meer indruk dan mijn hoge stem. Ik wil niet strenger worden maar ik ga proberen om meer te overleggen. Bedankt Guinevere en anderen! Somd als ik zie wat andere 6 jarige al mogen dan denk ik oei, ik geloof dat ik achter loop...
Het is ook goed voor haar zelfvertrouwen om haar meer zelf te laten doen. Dus ik ga ervoor. Moek, het haarkam idee vind ik grappig Alleen je weet niet wat voor bos haar mijn dochter heeft. Ze heeft veel haar en heeeeel fijn. Ze slaapt met haar hoofd onder de dekens. Gevolg een Neandertaler look de volgende ochtend. Ha,ha als ik haar zelf haar haar laat doen. Krijg ik binnen een week Jeugdzorg aan de deur. Maar gisteravond heb ik besloten om voor het slapen gaan haar haar te kammen en te vlechten en zij krijgt meteen wat extra aandacht. Het duurt een kwartier door alle klitten. Ze leest dan voor uit "de mooiste vis van zee". Haar lievelingsboek, Allebei weer blij
Ik heb haar ook gevraagd wat ze op haar brood wil morgenochtend. Dus ik ga haar inderdaad meer zelf laten doen. Zelf smeren mag ze dan als er geen tijdsdruk is. Verder ook meer vrijheid met bv tot hoever ze buiten mag. Ze mag nu alleen op de stoep voor de deur. Wellicht is dit ook te beschermend?

Koentje, geduld hebben helpt inderdaad. Het lukt me altijd veel beter als ik uitgerust ben. Dus stap ik maar weer extra vroeg mijn bed in. Ik heb eigenlijk 9 uur slaap nodig. Als ik minder slaap krijg dan ben ik minder geduldig. Allemaal een prettig weekend en ik ga er voor, uitgerust en vol goede moed.

Mamvanpittigding

Mamvanpittigding

12-03-2010 om 10:04

Wow nog meer reacties....

Ik zie dat terwijl ik aan het schrijven was er nog drie nieuwe reacties zijn geplaatst net voor mijn reactie. Ik ga ze meeteen lezen )

Ivm zelfvertrouwen

Ivm. een reaktie wat hoger. Ik weet niet hoe het bij jouw kind zit maar mijn dochter heeft m.i. teveel zelfvertrouwen. Zoveel dat ze best denkt alles zelf beter te weten en dat ze zelf haar beslissingen kan nemen.

Guinevere

Guinevere

12-03-2010 om 10:17

Geen diagnose aanpraten, maar

Ik wil je geen diagnose aanpraten, maar het concentratiegedrag van je dochter is juist typerend voor AD(H)D. Dit is er bij ons ook lang de oorzaak van geweest dat we dachten dat zoon geen ADHD had, want hij kon zo geconcentreerd bezig zijn met bepaalde dingen. Ja, maar dat zijn allemaal dingen die zijn interesse hebben. En dan kan een ADHD-er zich wél concentreren.

Pippin

Pippin

12-03-2010 om 10:26

Misverstand

Mama van pittig ding, ik moet even een ding recht zetten. Het is een misverstand dat kinderen met adhd zich NOOIT zouden kunnen concentreren. Wat jij beschrijft, het helemaal opgaan in iets wat zij leuk vindt en daar dan zelfs niet meer met een vriendinnetje willen spelen, is een mooie beschrijving van hyperfocus. Dat is een vaardigheid die juist heel veel adhd-ers hebben. Ze sluiten zich even helemaal af van de prikkels om zich heen. Mijn man en mijn zoon kunnen hun hyperfocus inmiddels aan-en-uit zetten. Het is een overlevingsstrategie.
Maar ik wil daarmee niet zeggen dat je dochter adhd heeft! Want ik ken haar niet eens.
Als jij twijfels hebt, kun misschien overwegen om haar te laten onderzoeken. Over adhd bestaan veel vooroordelen en misverstanden. De belangrijkste daarvan zijn:
Adhd is Alle Dagen Heel Druk. Dus als een kind niet compleet op en neer stuitert, kán het geen adhd zijn.
Adhd-ers kunnen zich nooit concentreren. Dus als een kind wel geconcentreerd dingen kan doen die het leuk vindt, kán het geen adhd zijn.
Adhd-ers hebben niet genoeg aandacht. Dus als een kind wel aandacht heeft voor 'leuke' dingen, kán het geen adhd zijn.
Helaas worden deze misverstanden ook nog steeds verkondigd door mensen, waarvan je zou verwachten dat ze beter weten, bijvoorbeeld sommige huisartsen en leerkrachten. (van het consultatiebureau en de schoolarts hoef je helemaal geen kennis te verwachten op dit gebied).
Adhd-ers zijn goed te helpen met de juiste benadering en behandeling. Het uitblijven van deze behandeling kan heel veel schade aanrichten. Ik vind het altijd jammer als deze diagnose over het hoofd wordt gezien, door vooroordelen.

Rafelkap

Rafelkap

12-03-2010 om 17:23

Anders doen

Ik denk dat je een paar dingen anders kan doen. Chocopasta? Gewoon niet meer kopen, of in ieder geval de keuzen in beleg minderen, dat je daar geen strijd meer over hebt. Tv in de ochtend? Tv is voor na 17-en. Naar de gang sturen? Ben ik geen voorstander van, daar zijn andere tactieken voor (zie opvoedkundeboeken), bovendien, als er duidelijkheid is neemt de weerstand op den duur af. En als jij haast hebt wordt zij (extra) dwars. Dus allemaal vroeger opstaan. Lees eens een goed boek over communicatie, bv gordon of how2talk2kids. Volgens mij heb je daar veel aan.

Gedrag afkeuren

Mijn dochter is niet zo extreem pittig als hier wordt beschreven, maar kan bij tijd en wijle natuurlijk ook een draakje zijn. Ik had altijd de neiging om te zeggen "wat ben je toch een ...." en dan wat ik van haar vond: lastpak/zeurpiet/drammertje enz. Tot dochter een keer begon te huilen omdat ze dacht dat ik haar niet meer lief vond. Ik moest haar uitleggen dat het haar gedrag was waar ik even gek van werd en dat ik natuurlijk nog steeds stapel op haar was. Dat hielp wel. Ik kan haar nu aanspreken op haar gedrag en dan ziet ze het los van mijn gevoelens voor haar. Dus: als zij het gedrag verandert, is ze weer het kind waar ik zo dol op ben. Dat is voor haar gemakkelijker.

ayla

ayla

13-03-2010 om 06:56

Ook herkenning

wij hadden die fase vorig jaar, ze zat duidelijk niet lekker in haar vel, op school voelde ze zich niet prettig, ze was vaak druk etc Thuis was het vaak schreeuwen en gillen en huilen. Die kleren die ze aandeed zaten niet lekker, het eten was vies, had ik iets op haar brood gedaan dan wilde ze het opeens niet meer. Om gek van te worden, vooral ook omdat zij wel altijd pittig is geweest maar ook altijd lief. Als ik dan vroeg wat nu eigenlijk he probleem was dan kwam er snikkend uit: jullie luisteren niet naar me. Ik ben toen ook meer in overleg gaan doen, wat wil je morgen aan, vind je dat lekker zitten, doe maar zelf je haar kammen, wil je je haar los of niet. Wat wil je op je boterham. en ga zo maar door. Dt werkte toen veel beter, blijkbaar had ze het toen nodig om zelf die keuzes te kunnen maken. En Eureka, sinds een tijdje is het pobleem grotendeels weg, we merken dat ze zich beter voelt en meer zelf vertrouwen heeft. Ik mag weer kiezen wat ze aan doe en ik mag zelfs haar beleg kiezen. Ik vraag het wel maar dan zegt ze gewoon kies jij maar. Manlief heeft nog wel eens de neiging ove haar heen te walsen, hij is ook pittig en dan krijgen we ook meteen een gilbui. Even bij haar zitten en luisteren werkt veel beter.

Trouwens ook hier is er een licht vermoeden van ADD, maar ook zij kan heel geconcenteerd zijn bij de dingen die ze interessant vind

Adhd

Ik val gigantisch in herhaling, maar je beschrijft exact het gedrag van mijn dochter op een slechte morgen en die heeft inderdaad ook ADHD.

Verder zijn ook de hyperfocus enz. heel herkenbaar, net als het gedrag tijdens de zwemles om maar eens een voorbeeld te noemen ...

Wij zijn de hulpverlening ingegaan met haar en daar kregen wij de volgende uitspraak mee: "Dan past het plaatje van de werkelijkheid niet bij het plaatje in haar hoofd" en dat was voor ons echt een eye-opener. Deze kinderen kunnen door de chaos in hun hoofd extreem op zoek zijn naar vaste structuren en raken dan helemaal in de war als de werkelijk zich anders ontvouwt dan dat zij in hun hoofd hadden. Ze worden gestuurd door een bepaalde impuls en dan zal en moet het zo gaan als dat zij voor ogen hebben.

Onze dochter is nu 8 en het is al een stuk rustiger 's morgens. Deels omdat ze nu meer zelf kan doen (haren kammen bv) en deels omdat ze nu ook meer grip op de wereld heeft.

Ik denk ook dat je eens zou moeten bekijken wat je haar zelf kunt laten bepalen, maar ik vind ook (itt tot andere ADHD-moeders blijkbaar) dat je ook moet uitkijken voor teveel keuzes. Ik vind dat zij in de korte periode van jullie ochtendritueel best veel zelf mag bepalen en opnieuw bepalen en daar zou ik ook voorzichtig mee zijn. Te veel keuzes zorgt voor een gebrek aan houvast. Wij zijn daarom met pictogrammen gaan werken en hebben haar mee laten kiezen in de werkvolgorde en uitvoering. Maar van die werkwijze wijken wij dus niet meer af, al heeft mijn dochter er trouwens ook een handje van om bepaalde discussies steeds opnieuw te willen voeren. Als ze iets in haar hoofd heeft laat ze dat echt niet zomaar los. Dat heeft niets te maken met inconsequentie van onze kant, maar alles met de impuls die haar gedrag stuurt. En dat was dus ook echt een eye-opener voor mij.

Wij doen trouwens ook haar haar 's avonds in een vlecht en dat scheelt echt gigaveel. Zelfs als 's avonds niet alle klitten eruit gekamd zijn, zit het 's morgens veel en veel beter. Het lijkt bij haar wel of haar haar dus 's nachts veel meer in de war raakt dan overdag. Op zich niet verwonderlijk trouwens, als je ziet hoe ze iedere morgen wakker wordt.

Verder reageer ik niet op schreeuwen. Ik zeg dan ook: sorry, ik kan je niet verstaan.

Wat ik een groot probleem bij mijn dochter vind, is dat als ze een vraag stelt, ze je dan niet laat uitpraten als je die beantwoord. Ze gaat dan verder met praten en in blijft in haar verhaal, hoort dan dus totaal ook niet waarom iets niet mag, voelt zich heel erg onbegrepen en ontploft.
Zo vermoeiend, vooral 's morgens als ik toch al niet op mijn best ben en erg onder tijdsdruk sta. Ik weet dat dit bij het zelfde plaatje in haar hoofd past en dat je haar moet laten leeglopen, maar pffff.......

Voor de rest klopt het ook dat alle genoemde vooroordelen niet kloppen. Mijn dochter is niet alle dagen heel druk. Ze kan bij tijd en wijlen erg druk zijn, maar ook heel rustig. Ze is verder wel erg impulsief, kan een heel kort lontje hebben, krijgt vaak maar de helf mee van wat er om haar heen gebeurt, kan zelden meer dan een opdracht tegelijk aan, is altijd alles kwijt en als ze het nog wel heeft is het vaak kapot en als ze iets kwijt is heeft ze dus ook echt geen idee meer waar ze het heeft gelaten of hoe iets daar gekomen is. Verder valt ze tig keer op een dag, kan niet stil zitten, maakt de meest onmogelijk capriolen op de bank, op krukjes en op haar stoel en valt dan dus voor de zoveelste keer en begint dan weer opnieuw, bedenkt de meest onmogelijk plannen en voert die ook nog gewoon uit (via de verwarming en vensterbank bovenop haar klerenkast klimmen ofzo....) en is voor de rest een vrolijke, bewerkelijke spring in het veld.
Het is dus echt Geen slecht opgevoed, moeilijk te hanteren druk kind met een gedragsprobleem, zoals de buitenwereld dit soort kinderen zo vaak ziet. Ze is gewoon zoals ze is en en zo is het goed.

Zo dat is er even uit .

Pippin

Pippin

14-03-2010 om 15:13

Nog even

Ik ben iemand die ervoor pleit om het kind veel keuzes (autonomie) te geven. Maar dan niet op het moment zelf hoor! Zo bedoelde ik het niet. Ik bedoel dat je met haar bespreekt hoe de ochtend verloopt op een rustig moment. Bijvoorbeeld in de auto, of als je samen aan het spelen bent. En dan kun je afspreken hoe ZIJ de ochtend zou willen. En wat jouw randvoorwaarden zijn. (bijvoorbeeld, op tijd, aangekleed en gekamd op school aankomen, minimaal een boterham eten en een beker drinken). En op dat moment kun je haar veel keuzes geven. Je maakt dan samen een structuur en vervolgens houd je elkaar daaraan. Als het niet (meer) werkt, ga je opnieuw op een rustig moment nieuwe afspraken maken. Zo bedoelde ik het ))

Guinevere

Guinevere

14-03-2010 om 21:18

Ik doe lekker afwijkend (o.t.)

Mijn ADHD-zoon heeft een flinke hekel aan structuur. Die floreert pas als hij zijn eigen keuzes mag maken. Ja, ook op het moment zelf. Wat hij wel nodig heeft. zoals elk kind, zijn duidelijke regels. Je zegt nu dat je chocopasta wilt, dan krijg je dat ook en we gaan niet nog 3 keer wisselen.
Maar ik moet wel zeggen dat hij een meester is in het overzien van dagelijkse situaties, en het plannen van zaken die daarmee samengaan. Dus hij heeft geen enkel probleem met zulke dingen en lijkt dan ook nergens op de beschrijving die Dees van haar dochter gaf. Ook bij ADHD, geen 2 kinderen hetzelfde.

Mamvanpittigding

Mamvanpittigding

14-03-2010 om 22:46

Adhd twijfels

Sasvangent, jeetje dat stukje wat je schrijft over je dochter bij de boekenbeurs. Het had echt mijn dochters reactie kunnen zijn

Al jullie reacties heeft me toch weer aan het denken gezet. Opnieuw gegoogeld naar mogelijke eigenschappen van Adhd kinderen. Zoveel herkenning... Zou mijn dochter toch Adhd hebben? Ik wil haar toch wel laten testen. Alleen hoe pak ik dat aan?

Wat me wel tegenhoud is dat ze op school niet echt een probleem heeft. Ze heeft een goed rapport dus de juf ziet ook geen probleem. Ze leest alleen te langzaam. Ze zegt zelf een hekel aan lezen te hebben. Maar dat heeft niets met Adhd te maken.

Het enige kleine probleem dat ze op school had was in groep 1 en gedeelte van groep 2 met de juf. De juf vond haar een moeilijk corrigeerbaar kind. Maar toen ze meer gewend was aan school ging het beter. Verder staat er altijd in haar rapport iets in de zin van "ze is een kind met een zeer zterke wil". Ze zien het geen vriendinnetjes hebben meer als dat ze appart is of dat komt nog wel. Ze speelt steeds met iemand anders en hecht zich aan niemand. Maar ze kan wel lief zijn voor anderen en heeft veel zelfvertrouwen volgens de juf. Dus niets aan de hand. Maar toch merk ik dat ze buitengesloten wordt. Ze zit nu bijna altijd naast een jongen in de klas en alle vriendinnetjes zitten bij elkaar. Er worden toch wel groepjes gevormd. Ergens maak ik me hier wel zorgen over. Alle speelafspraken waar zij buiten valt. Is dit echt niet erg voor haar?
Als ik vraag wie ze wil uitnodigen voor haar verjaardag veranderd het steeds weer welke kinderen zullen komen.
Als er niet echt een probleem is heeft het dan zin je kind te laten testen?

Zelfs de positieve eigenschappen die kunnen voorkomen bij kinderen met Adhd zijn zo van toepassing op mijn dochter.

Hier het stukje tekst over positieve eigenschappen die Adhd kinderen kunnen hebben van Engelse website over Adhd:

Creativity – Children who have ADD/ADHD can be marvelously creative and imaginative. Creativiteit - Kinderen die ADD / ADHD wonderlijk kan creatief zijn en fantasierijk. The child who daydreams and has ten different thoughts at once can become a master problem-solver, a fountain of ideas, or an inventive artist. Het kind die dagdromen en heeft tien verschillende gedachten in een keer kan uitgroeien tot een meester probleemoplosser, een fontein van ideeën, of een inventieve kunstenaar.
Flexibility – Because children with ADD/ADHD consider a lot of options at once, they don't become set on one alternative early on and are more open to different ideas. Flexibiliteit - Omdat kinderen met ADD / ADHD overwegen veel opties in een keer, zij niet worden ingesteld op een alternatieve vroeg op en zijn meer open voor verschillende ideeën.
Enthusiasm and spontaneity – Children with ADD/ADHD are rarely boring! Enthousiasme en spontaniteit - Kinderen met ADD / ADHD zijn zelden saai! They're interested in a lot of different things and have lively personalities. Ze zijn geïnteresseerd in een veel verschillende dingen en zijn levendige persoonlijkheden. In short, if they're not exasperating you (and sometimes even when they are), they're a lot of fun to be with. Kortom, als ze niet je bent ergerlijk (en soms zelfs als ze zijn), zijn ze veel plezier om bij.
Energy and drive – When kids with ADD/ADHD are motivated, they work or play hard and strive to succeed. Energie en drive - Bij kinderen met ADD / ADHD zijn gemotiveerd, ze werken of spelen hard en streven te slagen. It actually may be difficult to distract them from a task that interests them, especially if the activity is interactive or hands-on. Eigenlijk kan moeilijk zijn om ze af te leiden van een taak die de belangen van hen, vooral als de activiteit of interactieve hands-on.

Ongelovelijk precies mijn dochter. Bv. Als ik haar probeer te stoppen. Terwijl ze bezig is met iets. Zo van, over 10 minuten gaan we naar ballet. Dan moet ik haar uiteindelijk letterlijk bij de hand nemen en haar schoenen aangeven anders komt ze gewoon niet. En boos dat ze is. Ik ben net bezig met (vul maar in) en wil niet naar (vul maar in) Uiteindelijk heeft ze het reuze naar haar zin bij de volgende bezigheid. Alleen het kost zoveel energie om haar te stoppen met waar ze mee bezig is. Maar als ik lees over kinderen met Adhd begrijp ik haar veel beter.

Nog een grappig spontane uitlating van mijn dochter. Van de week toen ik haar bij school ophaalde. Rende ze ineens op de schoolhoofd af en spring hem in zijn armen. Terwijl ze hem omhelst zegt ze :oooh ik vind je zo lief meester ... De arme man wist niet waar hij kijken moest. Het was toch een iets te intieme reactie van dochter waar hij duidelijk niet op zat te wachten. Ik heb dochter later wel uitgelegd dat dat niet echt gebruikelijk is om iemand zo te omhelzen. Doet mamma toch ook niet bij de buurman zei ik nog. Vond ze een heel lollig idee

Hoe hebben jullie dat aangepakt toen je een vermoeden had van Adhd bij je kind. Ik kan me natuurlijk ook vergissen...misschien is het helemaal niet zo. Dus grote twijfels over wat verder te doen. Ik ben heel blij met al jullie reacties. Zoveel herkenning had ik niete verwacht.

Mamvanpittigding

Mamvanpittigding

14-03-2010 om 23:10

Dees

Het is dus echt Geen slecht opgevoed, moeilijk te hanteren druk kind met een gedragsprobleem, zoals de buitenwereld dit soort kinderen zo vaak ziet. Ze is gewoon zoals ze is en en zo is het goed.

Dees, je hebt hierin helemaal gelijk !
Ik ga me in de toekomst ook minder schamen voor blikken van anderen. Zo van die moeder kan haar kind niet opvoeden. Althans zo voelen de blikken van anderen, als mijn kind boos op me is en heisa maakt, als anderen toekijken. Ze kijken maar

Pippin

Pippin

15-03-2010 om 09:19

Wij

Wij hebben onze zoon laten testen door een vrijgevestigde behandelaar, bij ons was het een kinderpsycholoog. Je kunt ook kiezen om het via bureau jeugdzorg te laten doen, een andere mogelijkheid is een ggz instelling, of een gespecialiseerd bureau. Er zijn ook ziekenhuizen met speciale adhd-poli klinieken. Allerlei keuze dus.
Wij hebben voor een vrijgevestigde gekozen, omdat onze zoon een slecht zelfbeeld heeft. Wij wilden hem niet blootstellen aan allerlei stagaires, assistenten, intakers en dergelijke. Want daar heb je met een grote instelling veel meer mee te maken.
Verder wil ik je niet ongerust maken, maar of een kind op school problemen heeft, zegt niet veel over wel of niet adhd. Het zegt alleen iets over het compensatievermogen van het kind. Onze zoon had ook geen problemen op school. Zijn kleuterjuf vond hem zelfs 'onopvallend'. Volgens zijn psycholoog komen bij veel kinderen de problemen pas in groep 3 of 4 naar boven. Omdat dan de compensatiemechanismen niet meer voldoende werken.
Laten we het er maar op houden dat ze dat nu niet meer over hem zeggen....

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.