Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Hoe leg je subtiel uit dat je sportklasje zonder vriendje wil?

Ha,

even een vraagje. Zoonlief (4,5) heeft vriendje waar ie al vanaf 2 veel mee speelt. Ze zitten nu ook op zelfde school, spelen dagelijks op schoolplein, zitten op dezelfde overblijf waar ze vooral met elkaar spelen en zien elkaar af en toe ook nog buiten school om. Allemaal prima. Maar nu gaat zoonlief sinds kort naar een sportlesje. Moeder van vriendje -ook beginnend vriendin van mij- heeft aangegeven dat zij dat ook erg graag wil gaan doen met vriendje. Maw: ook die activiteit en daginvulling zal dan met datzelfde vriendje gedaan worden.

Omdat zoonlief geneigd is zich helemaal op 1 vriendje te richten zou ik het wel fijn vinden als hij af en toe ook vriendschappen met andere kindjes aangaat. Al was het maar voor de afwisseling en zn sociale leven iets breder te trekken. Ook ik zou het leuk vinden om met andere ouders in contact te komen maar als vriendin erbij is, is dat stuk moeilijker. Bovendien zal zoonlief naar verwachting geen contact leggen met andere kinderen omdat vriendje er is.

Ik weet ook wel dat het het beste is om al deze argumenten gewoon tegen vriendin te zeggen, maar ik zie er erg tegenop om haar te kwetsten of haar het gevoel te geven dat ik haar kind afwijs of niet voldoende vind als vriendje. Zoonlief zal het prima vinden, dus ja, waar bemoei ik me mee kan je ook denken.

Kortom: wat is wijsheid?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Niets zeggen

Dit zul je moeten uitzitten.

Het kan gewoon niet, zeggen dat je niet wilt dat het vriendje ook naar het sportklasje gaat.

Je kunt wel in een wat bredere context met je beginnende vriendin praten over hoe jullie tegen hun vriendschap aankijken, en in de loop van het gesprek aansturen op gescheiden activiteiten... maar gewoon zeggen dat je liever niet hebt dat ze naar dat sportclubje gaan is not done.

Inderdaad

Als iemand dat tegen mij zou zeggen zou ik me toch heel ongemakkelijk voelen denk ik. Je vriendin ziet het waarschijnlijk als groot voordeel dat haar zoontje dan al iemand kent daar.
Maar indirect het onderwerp van andere vriendjes aankaarten is een prima idee.

vlinder72

vlinder72

23-03-2010 om 11:30

Niets zegggen

Gewoon laten gaan. Je zoontje heeft veel plezier met dat jongetje. Als hij straks wat ouder is kan je hem gaan stimuleren of ook eens een ander kindje te vragen om mee te spelen. Maar ook hij heeft dat jongetje nodig dus laat het zo. De juf op school van mijn kinderen vond het altijd prima als kinderen in het begin zo naar elkaar toe trokken pas als ze genoeg zelfvertrouwen kregen gaan ze op zoek naar andere kindjes. Vaak weken ze dan ook wel wat meer los van elkaar. Dus laat het nu zo. Het is toch geen sportklasje waarop hij jarenlang zit. Straks gaat hij misschien wel voetballen en dan komt hij in een team met heel andere kindjes.

Komt vaak vanzelf goed

Als ze wat ouder worden gaan ze meestal vanzelf wat breder vriendjes zoeken. Hier tenminste de ervaring dat de vriendjes/vriendinnetjes op die leeftijd wisselden zoals de seizoenen dat doen. Oudste is nu 13 jaar en heeft nog één echt goede vriend over vanuit de kleutertijd, verder nog steeds wat los/vast vrienden (of kennissen, net hoe snel je iemand de benaming "vriend" wil geven). Hij zit op voetbal dus komt genoeg kinderen van zijn leeftijd tegen maar hij heeft zelf geen behoefte aan rijen vrienden.
Maar aan de andere kant herken ik je gevoel wel, hetzelfde gehad met een "vriendin", als ik het haar van mijn dochter een stuk korter liet knippen, dan zij ook. Als ik een bepaald soort schoen of kleding kocht voor mijn dochter, zij ook. Dochter ging op dansles, haar dochter ook. En zo nog -tig voorbeelden, op een gegeven moment ging ik steeds minder vertellen en liet ik net aangeschafte kleding of schoenen niet zien, die zag ze dan vanzelf als dochter het een keer aan had.
Maar zomaar zeggen dat je niet wilt dat haar kind ook naar hetzelfde sportclubje gaat ligt wat moeilijk. Dan inderdaad breder trekken en bespreken dat ze ook als individu dingen moeten leren doen en ondernemen.

vlinder72

vlinder72

23-03-2010 om 11:54

Maggietel

De tip van Maggietel om het breder te trekken is een heel goede tip. je zou als je kind de volgende keer iets alleen gaat doen. Bijvoorbeeld zwemles zoiets kunnen zeggen als. "Hij vindt het wel spannend zo zonder .... maar ik vind het wel knap van hem dat hij het durft. Voor het eerst zonder ..... Ze zullen toch vaker moeten leren om dingen zonder elkaar te doen". Zo hou je het algemeen. Ik kan mij niet voorstellen dat zij dan direct hetzelfde zwemlesgroepje gaat uitzoeken. Nu met dat sportclubje is het te laat. Maar er komt vast nog meer.

Rafelkap

Rafelkap

23-03-2010 om 13:13

Plakmoeder

En wat vind jij van die moeder? Volgens mij een beetje een plakmoeder Dat speelt ws ook mee. Probeer het spelen met andere kinderen uit de klas en buurt aan te moedigen, vraag je kind wie hij aardig vindt en wil spelen en maak zelf contact met andere moeders op het schoolplein. Op deze leeftijd gaan de afspraakjes nog veel op initiatief van de moeder dus maak daar gebruik van!

krin

krin

23-03-2010 om 14:14

Ik weet het niet

je zoon heeft nu een goede vriend; hij is die jongen nog niet zat, zo te lezen. Jij zou het beter vinden als hij meer vriendjes kreeg, maar waarom zou je daar zo nadrukkelijk in sturen? Als hij nou tien was en het was uit angst dat hij zich vastklampte aan één vriend, dan was het een ander verhaal. Geef je zoon de kans zelf vrienden te maken en te houden. Dat jij het benauwend dreigt te gaan vinden, wil niet zeggen dat het kwaad kan voor je zoon.
Ik snap dat niet goed, die behoefte om te sturen in vriendschappen. Als er nou iets is dat zo vanzelf mogelijk moet gaan, is het dat wel, lijkt me. Maar misschien is dat te veel vanuit mezelf geredeneerd. Ik had aan één vriendinnetje al meer dan genoeg toen ik klein was en zou het niet fijn hebben gevonden als mijn ouders daar invloed op hadden willen uitoefenen. En die eenkennigheid heeft mij niet gehinderd in het sluiten van nieuwe vriendschappen op de lange duur, ter geruststelling.

Tango

Tango

23-03-2010 om 16:30

Vriendjes

Tangozoon van 5 heeft ook een beste vriendje waar hij al sinds zijn tweede jaar mee omgaat. Hij benoemt het zelf altijd als zijn beste vriendje. Ze hebben ook samen op peutermuziek e.d. gezeten, met moeders erbij, maar ja het scheelt dat moeder van vriendje en ikzelf het ook goed met elkaar kunnen vinden.
Nu zitten ze allebei op zwemles en ik had het niet zo'n probleem gevonden als ze bij elkaar hadden gezeten, is nu niet zo wegens niveauverschil qua zwemmen tussen beide kinderen.
Overigens speelt Tangozoon ook geregeld met andere klasgenootjes. Meestal eenmaal per week met zijn beste vriend en eenmaal per week met een ander vriendje, als zijn beste vriend zwemles heeft. Je kunt dit inderdaad zelf een beetje sturen.
Ik vind het juist wel leuk dat zulke jonge kinderen al zo'n hechte vriendschap hebben met elkaar. Mijn dochter van 8 heeft dat nooit zo gehad eigenlijk. Had steeds wisselende vriendinnen.

jopi

jopi

23-03-2010 om 21:25 Topicstarter

Okidoki

Dank voor de feedback. Fijn om even andere invalshoeken te lezen. Ik denk dat het inderdaad iets te kort door de bocht gaat om het sporten exclusief te houden op deze termijn.
Misschien ben ik wel ietwat dominant in het idee dat ik beter weet dan zoontje wat goed voor hem is. Maar met 4,5 lijkt me dat ook niet geheel onterecht.
Het is niet zo dat ik hechte vriendschap of beste vriendjes afkeur, integendeel. Het is inderdaad juist heerlijk voor hem dat ie dit heeft. Het is meer dat op deze leeftijd vriendschappen nog samen met ouders worden beleefd: halen en brengen op playdates, samen op de zwemles, samen in de speeltuin, samen bij de sportclub etc. En maar praten met elkaar, en alles delen over je kind. Het feit dat mijn zoon graag met dit jongetje speelt, bepaalt dus ook een groot deel van mijn dagelijkse invuling en dat vind ik soms gewoon wat beperkt. Zeker omdat ik vaak nogal verschil van mening over opvoeding met haar. Zij keurt gedrag goed dat ik afkeur, zij grijpt niet in waar ik dat wel zou doen en ze heeft kortom andere ideeen over wat wel en niet kan. Zoonlief kopieert dat gedrag dan ook en ik baal daar dan weer van.

Waarschijnlijk is dat het meest gevoelige punt. Eigenlijk gaat dit draadje dus over: hoe bespreek je met een kennis/vriendin verschil van opvoeding

vlinder72

vlinder72

23-03-2010 om 21:37

Nou, niet

Bij jouw thuis gelden jouw regels en bij haar thuis haar regels. Iedereen voedt zijn of haar kinderen nou eenmaal anders op.

Yta Chalne

Yta Chalne

23-03-2010 om 21:55

Nou..

Mijn jongste is ook 4,5 maar ik herken het 'vriendschappen samen met ouders beleven' helemaal niet. En ook niet het praten en alles delen over je kind. Kun je niet beter zelf, onafhankelijk van je kind, je wereld wat vergroten? Het klinkt me erg benauwend. Dan kan je zoon gewoon in zijn kleine vertrouwde wereldje blijven en hoeft hij niet voor jouw contacten te netwerken met nieuwe vriendjes

jopi

jopi

23-03-2010 om 23:27 Topicstarter

Huh?

Yta, praat jij dan niet met de ouders van je de vriendjes van je kind(eren)? Je levert ze toch niet af en gaat meteen weer weg? Je vraagt toch ook de ouders even binnen als een kind gebracht wordt of opgehaald om te spelen? Je praat toch tijdens de zwemles over iets? Als je kind lang met een ander kind speelt ga je hoe dan ook vaak de ouders tegenkomen. In mijn geval dus al een paar jaar. Een paar jaar over koetjes en kalfjes of het weer praten kan ik niet. Zo klein en benauwend is mijn (gedachten)wereldje namelijk niet, om je van dat idee ook meteen maar af te helpen.

Rieneke van der Graaf

Rieneke van der Graaf

24-03-2010 om 10:30

Als mijn dochter van net 5 ergens gaat spelen, blijf ik er niet bij. Als zij een vriendje/ vriendinnetje te spelen heeft, blijft die ouder ook niet. Bijna altijd is het spelen direcht na school, en gaat dochter dus met de andere ouder mee, of vriendje/vriendinnetje met mij. Als ik al een gesprek heb met de andere ouder, is dat bij het ophalen. Want dan willen de kids nog even iets afmaken, even iets laten zien, nog even........ (tijdrekken ) Het gebeurt bijna nooit dat ik dan nog een tijd bij de andere ouder blijf of dat die andere ouder bij mij blijft 'plakken'. Heel soms wel hoor, maar meestal niet. Bovendien heb ik nog 2 kinderen thuis (9 & 10 jaar) en moet ik gaan beginnen met etenkoken.
Het is weleens gebeurt dat de moeder van een vriendje van zoon hier de hele middag op de bank heeft gezeten, maar dat was omdat haar zoon het eng vond om elders te gaan spelen, en het wel durfde als moeder in de buurt was. Die moeder is maar 1x gebleven, daarna durfde haar zoon alleen bij ons te spelen.
Ik begrijo dus jopi dat jij en/ of andere moeder erbij blijft als de kinderen samen spelen of dat jij/ andere moeder aan het begin en het einde van het spelen blijft 'plakken'? Voor mij zou dat niets zijn, voor jou wellicht wel.
Overigens praat ik genoeg met de andere ouders hoor, maar dan wel voornamelijk op het schoolplein tijdens het wachten of als de school net begonnen is.

Mathilde

Mathilde

24-03-2010 om 10:59

Terugtrekken

Mijn kinderen hebben ook een beste vriend/in, waar ze het allerliefste samen mee spelen en die ze al heel lang kennen. Ik vind dat wel mooi, dus wat mij betreft mogen ze daar altijd mee afspreken en ook clubjes mee samen doen. Ze komen er vanzelf wel achter dat het soms niet zo handig is om maar 1 vriend/in te hebben, want als diegene dan een keertje niet kan afspreken heb je geen andere optie. Mijn dochter (6,5) weet nu dat ze het contact met andere meisjes ook een beetje warm moet houden .
Van de ouders zou ik me niet zoveel aantrekken hoor. Straks komen ze met hun grote liefde thuis en die heeft misschien ook verschrikkelijke ouders, daar doe je niks aan . Om maar eens een van de OOL motto's van stal te halen: erger u niet, verwonder u slechts .

buzz

buzz

24-03-2010 om 11:13

Hier

ongeveer zelfde situatie, ik liep een moeder in de straat tegen het lijf toen mijn zoontje 2 was, het klikte metteen tussen de kleintjes, en tussen de mama,s eigenljk ook, wekelijkse afspraak ene week hier andere week daar, 2 uurtjes spelen en wij koffie drinken.
Naar de zelfde peuterspeelzaal, ik de zelfde speeltuin spelen, en altijd met elkaar.
De peuterjuf vond het moeilijk om een evaluatie te schrijven over haar en mijn zoon, omdat ze zo op elkaar gericht waren. Eigenlijk gaf de juf aan dat ze toch hun horizon een beetje moesten verbreden (niet letterlijk maar het kwam er wel op neer) Door omstandigheden zitten ze niet op de zelfde school (helaas echt waar) maar ook juist misschien wel goed, ik merk dat mijn kind in het begin heel onzeker was zonder zijn allerbeste vriendje, en hoorde aan haar het zelfde, dat begint nu bij allebij beter te gaan. Ze hebben vriendjes van school en van thuis en dat is heel gezond, gezonder als maar 1 persoon (beetje erg zwartwit gezecht maar zo zit het ongeveer) En toch ergens in mijn achterhoofd vind ik het jammer want het is een erg leuk stel samen,
Zijn er geen 2 gym groepen? Is er geen andere sport die mogelijk is? Kan je het er niet met de mama over hebben, ok zou het er met die mama best over kunnen hebben. Je kan natuurlijk niet iemand anders gaan vertellen wat die wel of niet moet doen, maar als er andere opties zijn, kleutergym een wijkje verder, een andere dag, of kleuterdans ipv gym kiezen. Dan zou je zelf een andere keus kunnen maken en het die moeder uitleggen. Lijkt me heel normaal. Ik die mijn....naar die gym, want ze zien elkaar al zo veel, niets mis mee, maar ik vind dat hij ook eens een beetje met andere kinderen om moet gaan, en dat doet hij gewoonweg niet als...er bij is.
Ik snap je probleem en vind het helemaal niet zo raar dat je dat denkt. Als je het maar echt voor je kind denkt en niet voor je eigen contacten...want dan zou het beter zijn, als je voor je zelf wat zoekt om te doen om andere contacten te krijgen.
groetjus

Yta Chalne

Yta Chalne

24-03-2010 om 11:44

Jopi

Ik lever idd af en ga weer weg. Of, wat meestal gebeurt, ik neem bij school een extra kind in ontvangst en vertrek. Mijn kinderen zijn soms jarenlang vrienden met een kind waarvan ik de ouders maar oppervlakkig ken, ik zie me ook eerlijk gezegd niet bevriend raken met alle ouders van alle vriendjes...ik wist niet dat dat erbij hoorde Als ik met andere ouders bevriend raak is omdat ik zélf graag met ze omga. De vriendinnen met wie ik van alles bespreek hebben geen van allen een kind van 4, dus ook daar ken ik het probleem niet. Ik denk écht dat je die koppeling een beetje moet loslaten. Vriendelijk groeten en af en toe een oppervlakkig schoolpleinpraatje is prima en afdoende.

jopi

jopi

25-03-2010 om 21:36 Topicstarter

Reactie

Dank voor jullie meedenken dames. Wel grappig dat er opeens de conclusie lijkt te worden getrokken dat ik een contactarme moeder ben die snakt naar andere moeders en urenlang blijft plakken op playdates.

Nope. Ik denk wel dat het verschil maakt of je de moeder van het vaste vriendje al een aantal jaar dagelijks dan wel een paar keer per week ziet omdat zoonlief er mee speelt, of dat je af en toe een ouder voorbij ziet schuiven van een onregelmatig spelend kindje.

Maar met deze moeder is dat dus niet meer zo. Als het aan zoonlief ligt speelt hij met haar zoontje op alle vrije dagen en in het weekend. Hij vraagt het bijna iedere dag. En dus zie je elkaar veel meer en in mijn geval dus ook al een paar jaar lang, dan met een aanwaaiend los vriendje. En is er dus min of meer een vriendschap ontstaan/ontwikkeld omdat je elkaar veel ziet en dan is met elkaar praten dus veel vanzelfsprekender dan je kind afleveren en weer gaan.

Ik kan het niet veel duidelijker maken dan dit. Maar dank nogmaals voor alle feedback, ik ga de sporttas inpakken voor morgen als ik gezellig met het vriendje en de moeder er direct vanuit school naar toe fiets. Want ja, ze gaat mee en nee, ik kan dan niet stilzwijgend naast haar fietsen

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.