Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Naar buitenland ook als de kids niet willen?

Beste allemaal,

Mijn man kan solliciteren naar een baan voor 3 jaar op Curacao. Mij lijkt het wel wat. Maar onze oudste kids (9 jaar en 11 jaar) schoten volledig in de stress. Vooral de oudste is een kind dat erg hecht aan 'veiligheid' in die zin dat hij precies weet wat hij verwachten kan, en vertrouwdheid. Nu kunnen we daar in meegaan en de komende tig-jaar hier gewoon blijven wonen. Maar zou het voor hem zelf ook niet beter zijn als hij ook leert dat hij zich zonder die vertrouwdheid ook prima kan redden. (met een stabiel thuisfront om hem te helpen?) En daarbij, hoor ik van iedereen, dat het voor kinderen toch ook wel echt wat oplevert aan ervaringen van het wonen in het buitenland. Wat vinden jullie?

groetjes,

Judit

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
or

or

30-03-2010 om 13:48

Ik zou het niet doen

Ik ben zelf op negenjarige leeftijd geëmigreerd en ik vond het heel moeilijk. In een klap ben je al je vriendjes kwijt + je wordt een vreemde eend in de bijt. Op deze leeftijd ben je je al teveel bewust van culturele verschillen. Sowieso heb je in de puberteit al een identiteitscrisis, dus ik denk dat een emigratie erboven op dan ook niet helpt.

Maar dat zijn mijn 2cts. Misschien hebben anderen positievere ervaringen.

Aaf

Aaf

30-03-2010 om 14:16

Ja, ik zou wel gaan

Ik heb zelf geen ervaring. Maar mijn vriendin is met haar gezin 21/2 jaar geleden naar Maleisie verhuisd. In eerste instantie ook voor 3 jaar. Haar kinderen waren destijds 11, 8 en 6. Het was natuurlijk wennen en m.n. de oudste zat er echt niet op te wachten. Uiteindelijk valt het heel erg mee. het is even slikken maar via school is er snel weer contact met andere kinderen. Het is nu zelfs zo dat ze overwegen om opnieuw te tekenen voor 3 jaar. De kinderen willen niet meer terug naar Nederland! Ze komen jaarlijks in de zomer naar Nederland op vakantie. Via skype houden ze nog wat contact met vriendjes en veel contact met opa en oma.
Broer van een andere vriendin wonen voor een paar jaar op Aruba. Op Curacao en Aruba is een grote nederlandse gemeenschap. Je krijgt vast veel bezoek van familie/bekenden.
Ik zou het doen! Voor jullie als gezin een mooie ervaring. Oudste draait vast uiteindelijk wel bij. Maar ik zag net het vorige bericht; misschien ben ik te optimistisch. Ik zou het zien als een enorme kans!

Wel doen

Ik zou het wel doen, sterker nog wij hebben het gedaan. De kinderen waren iets jonger (8 en 10 jaar), zagen erg op tegen de niuwe woonomgeving, maar hebben genoten van de ervaring. Het heeft letterlijk en figuurlijk hun wereldbeeld verruimd.

Maylise

Maylise

30-03-2010 om 17:15

Lastig

Wij gaan deze zomer ook verhuizen. Niet zo ver weg maar wel naar een ander land (Frankrijk). Mijn jongste kinderen zijn 10 en 13 en zij hebben er ook allebei absoluut geen zin in. Voor hun vind ik het ook niet leuk en ik denk dat het leuker/beter voor ze zou zijn als we hier zouden blijven. Natuurlijk zullen ze daar ook wel wennen en zich thuis voelen uiteindelijk. Alleen de tussenliggende periode van afscheid nemen en ergens wennen is gewoon niet leuk. Ik zou het voor hun dus fijner vinden om hier te blijven.

We hebben deze beslissing om bepaalde redenen genomen die voor ons wel dusdanig van belang zijn dat we dit doen. Ik denk echter niet dat dit persé in belang is van mijn kinderen. Natuurlijk is het ook niet slecht voor ze maar ik denk wel dat ze het er heel moeilijk mee gaan hebben,afscheid nemen van de vriendjes en familie hier, daar weer wennen aan een nieuwe school, ander systeem, andere mensen... Ik verwacht toch heel wat boze, emotionele buien de komende tijd.

In jullie geval lijkt het me erg lastig dat als jullie voor drie jaar weggaan, de kinderen zich waarschijnlijk daar echt goed gaan thuis voelen en dan weer terug moeten. Ze komen dan ook op een leeftijd terug in Nederland die lastig zal zijn om weer te wennen en opnieuw vrienden te maken. Juist dat twee keer weer opnieuw dat proces te moeten mee maken met oudere kinderen zou mij voor alle partijen heel zwaar lijken.

Verder kan een verblijf ergens anders natuurlijk zeker een verrijking zijn, nieuwe taal, nieuwe mensen, nieuwe ideeën... Het zal zeker een verrijking zijn van hun leven.

Ik weet niet wat ik zou doen. De beslissing zou ik vooral van andere factoren af laten hangen. Ik zou het niet wel of niet doen vanwege de kinderen.

Maylise

koentje

koentje

30-03-2010 om 17:30

Maylise; zijn

kinderen niet belangrijk genoeg dan, Maylise?
Ik zou iets als dit zeker niet doen, vooral voor mijn zoon niet. Nou zit ik wel in de situatie dat ik een zoon heb met ADHD en ? en dat ik blij ben dat we gesetteld zijn, een goede school voor hem hebben en hij zijn vriendjes en vertrouwde buurt. Ook voor de medicatie controle en zijn behandeling zouden we dan weer naar een ander moeten. Nee, ik zou het zeker niet doen.

Ik vind het eigenlijk ook een beetje nare opmerkingen. Zo van alle overwegingen zijn belangrijk. Maar ik zou het niet wel of niet doen vanwege kinderen...?
Hoe bedoel je dat precies?

Maylise

Maylise

30-03-2010 om 17:47

Koentje

Natuurlijk zijn kinderen belangrijk. Ik denk alleen niet dat je van te voren kan zeggen of de kinderen er uiteindelijk op terug kijken als een goede beslissing of niet. Ik zou nooit ergens heen verhuizen waar geen goede school is of waar het om andere redenen niet goed voor de kinderen zou zijn.

In dit geval gaat het om Curaçao. Ik ken het daar niet maar ik dat het daar voor kinderen best leuk kan zijn en dat er ook goede scholen en zo zijn. Het is dus ook niet zo dat Judith haar kinderen heel erg tekort zal doen door daar heen te verhuizen.

Dus dan is het gewoon heel lastig om te zeggen of het voor de kinderen een goede beslissing zou zijn.

Ik zou de beslissing dus niet van de kinderen laten afhangen, gewoon omdat je niet kan zeggen van te voren of het voor hun een goede beslissing is. De randvoorwaarden op Curaçao lijken me best in orde te zijn en verder zal het heel erg van de kinderen zelf afhangen hoe ze uiteindelijk dit zullen beleven.

Over het algemeen is het zo bij verre verhuizingen dat hierbij ook nog 100.000 andere dingen meespelen. Ik weet niet waarom Judith en haar man deze verhuizing verder overwegen maar ik zou die beweegredenen inderdaad een grotere rol laten spelen omdat je helemaal niks zinnigs kunt zeggen van hoe het voor de kinderen zal zijn.

Maylise

Judith2

Judith2

30-03-2010 om 19:01 Topicstarter

Overwegingen

Tja wat zijn onze overwegingen om te gaan? Laat ik het zo zeggen: we hoeven beslist niet weg. We hebben hier een leuk huis, leuk dorp (maar wel dorp) en alletwee een leuke baan. Maar ook de sleur, en wat ik al schreef, de komende 20 jaar is dan ongeveer hetzelfde. En nu: ja, eerlijk gezegd: het avontuur lokt ook wel een beetje. Het weer natuurlijk ook . Verder denk ik, dat de randvoorwaarden goed zijn. We hebben een stabiel gezin met niet al te gekke dingen. Eigenlijk zie ik de problemen voor de jongste twee meiden ook helemaal niet. Behalve natuurlijk afscheid nemen nu, en wennen daar. Maar zoals gezegd: de oudste is net een diepgewortelde boom die je niet zo makkelijk verplaatst. Heel lang heb ik gedacht dat we daar het beste maar in mee kunnen gaan. Want je wilt niet dat hij een of ander trauma oploopt. Maar nu denk ik: niets in je leven is voor altijd zoals je het nu hebt en misschien is het ook goed voor hem om dat ook te ervaren? Of zou dat op deze manier te rigoreus zijn?
Bedankt alvast voor jullie reacties,
Judith

Geerdientje

Geerdientje

31-03-2010 om 09:10

Sleur

Om sleur te doorbreken zijn er ook andere manieren natuurlijk, daarvoor hoef je niet te emigreren naar een ver land.
Als je oudste idd is zoals je hem omschrijft zadel je hem wel op met 2, 3x een ingrijpende verandering die hem niet in de koude kleren zal gaan zitten, wees eerlijk. Op een leeftijd die niet zo heel makkelijk is. Door de emigratie nog even in een nieuwe klas wennen voor 1 jaar (groep 8) en dan naar de middelbare school (ook nieuw) voor 2 jaar en vervolgens weer terug en weer wennen in de 3e op een nieuwe school in Nederland (weer nieuw). Nog afgezien van de taal, gewoonten, cultuurverschillen en nog afgezien wat dit gaat doen met zijn cito en dus zijn toekomst.
Of hij hierdoor getraumatiseerd zal worden? Dat kun je niet voorspellen, maar de kans zit er natuurlijk wel in, als hij is zoals je hem omschrijft. Als je dat echt niet wilt, zoals je zegt, moet er je er niet aan beginnen lijkt mij. Waarom wil je je kinderen aan den lijve laten ondervinden dat niets in het leven blijvend is? Harde les hoor voor jonge kinderen! Daar komen ze volgens mij snel genoeg achter en kunnen ze ook leren op kleinere schaal, daarvoor hoef je niet je hele boeltje te verkassen! En nogmaals, sleur (JOUW sleur!) kan op een andere manier worden doorbroken.

Aaf

Aaf

31-03-2010 om 09:40

Stabiel gezin

Je hebt een stabiel gezin zeg je. Alleen je oudste is een kind dat enorm aan veiligheid hangt. Dat gezin is z'n veiligheid. Natuurlijk vallen er een hoop zekerheden weg. Maar moet je daar jullie leven op vast gaan zetten? Als het een geestelijk gezond kind is zou ik dat niet doen. Soms gebeuren er dingen in je leven die anders gaan dan je in eerste instantie zou willen. Zo nu ook bij hem. En wie zegt dat hij het straks niet geweldig heeft? Er zijn ook voor hem toch heel veel leuke dingen? Ja dat vraagt aanpassing. Niet makkelijk maar toch ook weer niet ononverkomelijk.
Wij overwegen al langere tijd om een jaar weg te gaan met ons gezin. Een reis van een jaar. Drie van onze 4 kinderen zullen zich schikken en er iets moois van maken. Onze 2de is ook enorm gehecht aan haar vriendinnen, haar spullen en haar kamertje. We doen haar met deze reis geen plezier. Moeten we het daarom niet doen? Of maken we er als gezin wat van- het heeft toch ook zoveel leuke dingen voor haar? En ik ben er van overtuigd dat het haar uiteindelijk veel brengt, dat ze andere dingen leert dan in haar eigen vertrouwde wereldje.
Ik zou de sprong wagen. Het is nu of nooit. Over een paar jaar wordt het alleen maar lastiger. Bekijk het positief. Denk je echt dat hij zich 3 jaar lang vervelend zal voelen? Drie jaar is lang hoor. Kinderen leggen contact, krijgen weer vriendjes. Lekker naar het strand, surfen, sporten. De taal is geen probleem. Ik vraag mij af of je het niet te zwaar maakt. Een trauma oplopen kan maar vind ik een groot woord voor een verandering die ook voordelig uit kan pakken.

or

or

31-03-2010 om 09:55

Eens met didi

"Ik heb juist geleerd dat je je niet te veel moet hechten, want alles is maar tijdelijk."

Ik hoor dit heel vaak van kinderen die vaak in hun jeugd verhuisd zijn. Ik ben iets van negen keer verhuisd en ik kon en kan het niet echt waarderen. Op zich vind ik dat het niet erg voor kinderen hoeft te zijn om te verhuizen, maar alleen tot een zekere leeftijd, ongeveer 8.

Het valt me ook op dat in dit draadje de jubeltonen komen van ouders met dezelfde plannen maar niet van mensen die als kind deze ervaring hebben gehad.

Misschien zou je wat boeken bij de bieb kunnen halen over de gevolgen van emigratie op kinderen?

Balletmama76

Balletmama76

31-03-2010 om 10:03

Koentje

Ik vind mijn kind ook het belangrijkste van deze wereld - maar ik vind dan ook weer, dat belangrijke keuzes voor het gezin vooral door de ouders gemaakt moeten worden. Een verhuizing (al dan niet om zakelijke redenen) is zo'n keuze.

Dat neemt natuurlijk niet weg, dat je het je kinderen moet uitleggen, waarom deze keuze de beste voor jullie gezin is.

In onzere wereld wordt het tegenwordig steeds belangrijker, dat je mobiel bent en je ook kan aanpassen aan andere culturen en leefomstandigheiden. Hier zullen Judith's kinderen ook later in hun leven dus tegenaanlopen. Een leefervaring in het buitenland nu kan erbij helpen, om dit aanpassingsvermogen te ontwikkelen.

Natuurlijk is het zeker op het begin effe wennen, maar op lange zicht zullen Judith's kinderen hier toch baat van hebben.

Judith2

Judith2

31-03-2010 om 10:18 Topicstarter

Voor geerdientje en didi

Hai,

Geerdientje je schrijft dat hij een lastige overgang heeft, er van uitgaande dat hij op Curacao nog groep 8 zou moeten doen. Gelukkig is dat niet het geval. Hij zit nu in groep 8 en zal na de zomer naar de middelbare school gaan. Dat scheelt, voor mij, een heleboel. Zelf heb ik een verhuizing meegemaakt en moest op een nieuwe school nog in groep 8 (nee, eerlijk zijn: klas 6) beginnen. Dat vond ik heel vervelend. Afscheid van je basisschool en de musical etc. met een klas die je nauwelijks hebt meegemaakt. Ik denk dat als dat aan de orde was, we het niet deden! En ja, ik ben ook vaak verhuisd als kind. Heb het echt vervelend gevonden maar ik kan me wel heel goed aan nieuwe vrienden hechten. Heb dus niet de problemen die Didi beschrijft. Ik maak juist wel redelijk makkelijk weer contact en bouw nieuwe vriendschappen op.
Ik ben het eens met balletmama die zegt dat we in deze wereld moeten leren omgaan met verschillende culturen en ik denk dat het een verrijking voor onze kinderen kan zijn als ze leren dat de wereld groter is dan ons dorp. En dat er mensen zijn die finaal anders leven en dat dat ook goed is.
Maar ik ben het ook eens dat sleur an sich niet HET argument kan zijn om zo'n ingrijpende beslissing te nemen. Mijn indruk is dat het vooral voor de andere kinderen een bijzonder waardevolle ervaring zal en kan zijn. En dat dat het voor oudste ook kan worden. Maar ja, ik hik aan tegen het verdriet dat hij er ook van zal hebben. Dat is het eigenlijk. Ik blijf het lastig vinden...
groetjes,
Judith

Aaf

Aaf

31-03-2010 om 14:41

Overdreven

Didi;"Dit soort 'uitstapjes' is eigenlijk alleen geschikt voor gezinnen met zeer avontuurlijke kinderen."

Vind ik echt wel overdreven . Er zijn zoveel expatkinderen,kinderen van ontwikkelingswerkers/zendelingen e.d. Denk je echt nou echt dat ze allemaal of doodongelukkig of zeer avontuurlijk zijn?

Judith 2 ; voor jullie is dit nu toch de juiste tijd? Zoon gaat naar voortgezet onderwijs, was hier in nederland ook in een ander/nieuw onderwijssysteem terecht gekomen. Drie jaar is best lang, zoon kan leuke vriendschappen opbouwen. In deze tijd van skype en internet is er zelfs de mogelijkheid vriendschappen op afstand te onderhouden.

Ik ben zelf als kind tot m'n 13de 5 keer verhuisd-binnen nederland. Vond het niet altijd leuk maar heb er geen trauma's aan over gehouden. Wij wonen met onze kinderen nu al 10 jaar op dezelfde plek. Ik zou wel willen verhuizen-zou qua werk ook handiger zijn- maar manlief wil niet. Ik denk ook juist dat het voor de kinderen wel goed is. Verder kijken dan je neus lang is en je school en je voetbalclub en je buurtjes en alle vertrouwde dingen om je heen.

Sleur mag geen reden zijn om naar Curacao te gaan. Waarom niet? Waarom moet je 20 jaar op dezelfde plek blijven wonen? Is op zich niets mis mee maar als je de mogelijkheid hebt op een andere(aangename)plek te wonen, gewoon omdat het je daar ook prettig/leuk/mooi/spannend lijkt, is dat toch prima? Er zijn andere dingen om de sleur van je leven te doorbreken. Maar ik zou dit nu juist wel een goede reden vinden.

Expatkinderen

Daar zijn er een hoop van hoor. Ik had er veel van in mijn kennissenkring... ze zijn hun veelreizende jeugd meestal niet vergeten en hebben er vaak een uitgesproken mening over. Ik zie eigenlijk twee reacties. Óf ze gaan ook veel reizen óf ze haten al dat verhuizen en kiezen er zelf voor om (de rest van) hun hele leven in NL en dan soms ook nog in één provincie te blijven.

In mijn familie zijn heel veel mensen over de grens getrouwd of geemigreerd en ik neig naar blijven. Ik zou dus niet zo snel zomaar voor de fun drie jaar verkassen. Ik vind dat hier erg makkelijk over de kinderen wordt heengestapt in sommige reacties. De redenering van Maylise kan ik juist weer wel heel goed begrijpen: andere dingen kunnen prima voorgaan op kinderen en dan moeten ze gewoon mee. Dan is het niet anders.

Maar het hele idee om een prima lopend gezin uit NL te plukken en op een eiland te poten voor de fun... daar kan ik niet zo goed bij.

"Reizen meneer Bommel, ik kan het u niet genoeg afraden... men neemt altijd zichzelf mee."

Het is zo makkelijk om niet te zien wat je hebt! Hoeveel mensen zouden wel niet in hun handen knijpen bij het leven van Judith en haar gezin op dit moment. Misschien moeten ze naar Curaçao om in te zien wat alle mooie kanten van hun bestaan nu zijn. Alleen de oudste heeft dat niet nodig, die weet het al..

En wat betreft het wennen aan stress-dingen voor kinderen: die redenering volg ik niet. Het is een prachtige start om uit een rustig harmonieus nest te vliegen als je eraan toe bent.

Primavera

Primavera

31-03-2010 om 17:34

En de rest van het gezin dan?

Koentje:"Ik hoor dit heel vaak van kinderen die vaak in hun jeugd verhuisd zijn. Ik ben iets van negen keer verhuisd en ik kon en kan het niet echt waarderen. Op zich vind ik dat het niet erg voor kinderen hoeft te zijn om te verhuizen, maar alleen tot een zekere leeftijd, ongeveer 8. Het valt me ook op dat in dit draadje de jubeltonen komen van ouders met dezelfde plannen maar niet van mensen die als kind deze ervaring hebben gehad."
Och, ik ben in mijn jeugd een stuk of 10 keer binnen Nederland verhuisd en ik sta er nog steeds positief tegenover. Daarna ben ik in mijn eentje geëmigreerd en nog 8 keer verhuisd en ik vindt het juist heel prettig dat de toekomst nog steeds open ligt. Het kan zijn dat ik de rest van mijn leven in dit kleine dorpje blijf wonen of dat ik nog eens verhuis of emigreer. Ik zie wel wat er op ons pad komt.
Dat het hele gezin zich vast moet poten in de sleur, omdat één kind dat wel prettig vindt is ook niet alles. Persoonlijk zou ik als jongere zus hartgrondig balen als ik zo'n leuk avontuur en unieke ervaring zou moeten missen alleen maar omdat er een oudere broer is die zich niet wil verplaatsen.
Eerlijk gezegd vindt ik de reden de sleur te ontbreken juist een keigoede reden. Gezamenlijke dromen en toekomstplannen maken een relatie beter en steviger. Persoonlijk vermoed ik dat een stuk minder relaties zouden stranden als mensen vaker samen plannen zouden maken tegen sleur ipv te wachten totdat eentje dat vervolgens heel klassiek onbewust doet door buiten het huwelijk op iemand anders verliefd te worden.
Kijk het is wat anders als een kind in het gezin door handicap of ziekte gebonden is aan de zorg die het alleen in een bepaald land of bepaalde plaats kan krijgen of als het daar geen goede scholing kan krijgen. Dan hèb je gewoon geen keuze, maar anders zou ik niet een droom alleen maar voor één honkvast kind laten lopen. Als hij nu naar het V.O. zal gaan verandert er toch al van alles en zullen oude vriendschappen verwateren en nieuwe gemaakt worden.
Groeten Primavera

Primavera

Primavera

31-03-2010 om 17:36

Koentje = or

Sorry, scheef gekeken. Het citaat was niet van Koentje maar van Or

Geerdientje

Geerdientje

31-03-2010 om 18:20

Hmm

Dat je zoon naar het VO gaat, maakt wel verschil idd. Persoonlijk zou ik er denk ik niet beginnen met iemand die zo'n moeite heeft met verkassen, maar ik ben jou natuurlijk niet! Heb je gelegenheid om er eerst eens op vakantie te gaan, scholen te bezoeken ed? Contact te leggen met mensen die de stap al hebben genomen? Misschien met kinderen in de leeftijd van jouw kinderen?
Je moet denk ik ook kunnen accepteren/opvangen als het toch niet lukt (als je zoon echt niet kan aarden bijv). Kun je dan naar je gevoel na een jaar gewoon teruggaan naar Nederland? Als je man bijv nu een goede baan opzegt voor 3 jaar Curacao lijkt het me dat nl een moeilijker beslissing dan dat hij nu zonder werk zit, bijvoorbeeld.

Sleur is natuurlijk best een goede reden om grote stappen te nemen in je leven, maar dat geldt voor JOUW leven, als je daar dan 3 of 4 mensen in meeneemt, moet je de stappen die je zet toch nog een tikkeltje beter overwegen, zeker als je een 'gewortelde boom' in je gezin hebt. Je houdt toch rekening met elkaar? (tenminste dat is mijn mening) Ik vind het juist goed dat Judith2 zich dat realiseert en het welzijn van haar kinderen in haar beslissing mee laat wegen.

Aaf

Aaf

31-03-2010 om 18:57

Blijft mij bezig houden

Ik loop er nu de hele middag over na te denken. Ah, ben gewoon jaloers. Voor ons zit het er nu niet in vanwege ernstige ziekte van een onzer ouders. Maar als dit op je pad komt is het logisch dat je er goed over nadenkt. Des te meer omdat je kinderen hebt. Natuurlijk kijk je naar scholen, gezondheidszorg e.d. Wat dit betrefd is Curacao geen spannende bestemming. Er is een grote nederlandse gemeenschap. Als je een beetje je best doet kun je nu al vrij makkelijk contacten leggen( ik kan zo 3 gezinnen bedenken die ik vaag ken die er wonen voor een aantal jaar). Misschien zijn er meer collega's? Ik zou dit alles ook goed overwegen. Maar voor mij zou het niet de vraag zijn of we gaan maar hoe ik mijn honkvaste zoon ga begeleiden in deze stap. En natuurlijk hou je rekening met elkaar. Maar een kind van 11 kan de gevolgen niet overzien. Kan niet overzien wat de meerwaarde kan zijn van deze onderneming. Ziet alleen maar wat hij achterlaat. Het zou voor mij als ouder geen reden zijn om 20 jaar lang op dezelfde plek te moeten blijven.

Ik heb 2 keer in het buitenland gewoond. Beide keren zonder kinderen. Mijn ervaring is dat je als stel in het buitenland meer op elkaar aangewezen bent. Het verstevigt je relatie, je onderneemt meer samen. Ik kan mij voorstellen dat dat ook als gezin zo werkt. Dat het je als gezin sterker maakt.

"Reizen meneer Bommel, ik kan het u niet genoeg afraden... men neemt altijd zichzelf mee."

Ja, je neemt jezelf mee. En je gezin. De veilige basis blijft bestaan. Een mooi vangnet om verdriet, heimwee, ongenoegen mee op te vangen en mooie, leuke, nieuwe dingen mee te beleven.

Rode Beuk; je verhaal over dat mensen zich in hun handen knijpen om wat Judth heeft vind ik vreemd. Ze heeft geluk met een stabiel gezin, baan, man enz. Maar is dat een reden om altijd maar op je plek te blijven zitten? Mag je daarom niet met je gezin ergens anders je leven leven omdat dat anders, prettig,mooi,uitdagend is? Dat de oudste nu al weet wat hij heeft is flauwekul. Oudste weet nu wat hij heeft maar heeft geen idee wat er verder in de wereld te koop is. Dat je ook gelukkig kunt zijn op andere plekken.
Misschien heeft oudste meer begeleiding nodig dan de andere kinderen. Misschien komt hij tot de conclusie dat het in Nederland leuker is. Misschien niet. De tijd zal het leren. als je thuis blijft zitten zul je het nooit weten.

Aaf

Ik probeerde aan te geven dat mensen soms op reis gaan om iets te vinden, daar heb je heel veel parabels en oude verhalen over, en die mensen zijn dan lang, lang onderweg... en uiteindelijk komen ze weer uit waar ze vertrokken zijn en vinden ze daar wat ze al die tijd zochten.

De reis was dan wel nodig om te beseffen dat thuis op hen te wachten lag wat ze zochten. Zonder de reis zouden ze dat niet hebben geleerd. Maar soms heb ik toch de neiging om mensen te vragen of ze die reis niet over kunnen slaan??

Ik realiseer me (want ik loop alllaaaaaang mee op OOL) dat ik een heel specifieke invalshoek heb omdat er bij mij in de familie zoveel mensen zijn geemigreerd, zowel gedwongen als vrijwillig. Daardoor heb ik zonder zelf te hoeven emigreren ontzettend veel gezien en gereisd op jonge leeftijd, ben met meer talen en culturen opgegroeid enzenz. Ik heb dus zelf wel heel veel vruchten geplukt van al dat gereis. En mijn eigen houding van zie nou eens waar je bent en wat je daar allemaal hebt is ingegeven door de vele mensen die ik gezien heb die toch weer terug wilden toen ze ouder werden. Maar ondertussen heb ik wel al de buit binnen met die talen en het over de grens kijken enzo.

het is dus ook maar voor wat het waard is...

Even zo...

Even zo...

31-03-2010 om 21:39

Onze grote droom....

Het leek ons zo leuk, zo geweldig voor de kinderen, etc. En nu? We hebben makkelijke kinderen, op vakantie altijd meteen vriendjes, flexibel, geen problemen met verhuizen, we reizen de hele wereld over, etc. We krijgen leuke kansen aangeboden. En voor de kinderen doe ik het dus niet. Wat me vooral tegenhoudt is het feit dat je je kinderen 2 x in 3 jaar bloot stelt aan een grote verandering. Bij terugkomst zul je ook weer moeten integreren.

Je hebt het over 'sleur'. Ik zie bij veel geemigreerden dat het eerste jaar spannend is, en dan slaat de sleur toe. De meereizende partner heeft vaak geen baan. Je ziet overal dezelfde mensen (echte integratie lukt zelden). De NL school, de NL club, NLse feestjes, de expatbuurt. Iedere dag aan het zwembad, ieder weekend naar het strand gaat toch vervelen.

Is curacao niet even groot als texel?

Als je wat meer culturele interesse hebt, weet ik niet of het wel zo leuk daar is voor drie jaar.

Aaf

Aaf

01-04-2010 om 08:57

Rode beuk

Ik begrijp wel wat je bedoelt met "de hele wereld rond en dan thuis vinden wat je zocht". Het is waar dat je meer waardeert wat je thuis hebt als je weg geweest bent. Maar leven op een andere plek hoeft echt niet altijd ingegeven te zijn door een zoektocht naar van alles en nog wat. Dat je er vanzelfsprekend achteraan zegt dat honkvaste zoon deze wijsheid al in pacht heeft is onzin. Ik ken legio mensen die geen stappen willen/durven/kunnen zetten omdat ze liever veilig in hun vertrouwde omgeving blijven. En daar is niets mis mee. Maar om van al deze mensen te zeggen dat ze al gevonden hebben wat ze zochten...Nee, het is hangen blijven in hetzelfde; hun eigen Albert Hein, stacaravan aan zee en weet ik wat nog meer.Vertrouwd.
Maar er is toch ook niets mis mee als je af en toe hieruit wil. Dat je andere mensen leert kennen, een andere woonomgeving waar veel anders is dan thuis. Dat je kunt kennismaken met een ander ritme, ander klimaat, andere geur en ander voedsel. Sommige dingen waardeer je en ander doen je snakken naar huis. Maar het vormt je, verruimt je blik. Dit geldt voor jou maar ook voor je kinderen. Dat uiteindelijk bijna iedereen terug naar huis verlangt en ook gaat doet daar niets aan af. Ik zie 3 jaar er tussenuit ook niet als emigratie, je weet immers dat je weer terug komt. Integreren gaat ook niet, is ook niet de bedoeling in die 3 jaar. Ik zie het als een waardevolle break waar je van kunt genieten en je voordeel mee kunt doen. Voor het honkvaste kind is dit een grotere stap maar wie weet heeft hij het straks enorm naar z'n zin. Het is een eenmalige verhuizing dus m.i. geen getrek en gedoe van hot naar her. Of Curacao een leuke bestemming is of niet is een ieders persoonlijke voorkeur. In elk geval is het er veilig,gezondheidszorg op peil en onderwijs zal ook wel in orde zijn(weet ik niet zou ik me wel goed in verdiepen) Dus in die zin niet een heel riskante onderneming.
Ach, ik beredeneer ook maar door wat ik gezien en meegemaakt heb. Ik ken je inderdaad al heel lang van OOL. Ik ben blij met wat ik heb maar kan toch ook enorm verlangen naar zoveel andere mooie, leuke, prettige ervaringen. Vanuit mijn warme nest in Nederland waar ik uiteindelijk altijd weer zal terug keren. Maar de wereld is zoveel groter!Dat is ook wat ik mijn kinderen mee wil geven. Daarvoor hoef je niet perse op reis maar het kan wel een geweldige manier zijn!

Hier een expat kind

Ik was elf, mijn broer acht toen we vanuit het zuiden van Nederland naar Indonesie vertrokken. Daarvoor hadden we al een verhuizing meegemaakt vanuit het noorden naar het zuiden van Nederland. Na zes jaar Indonesie vertrokken we naar Brazilie. Ik heb mijn universiteit in Engeland gedaan, mijn broer heeft zijn middelbare school in Luxemburg afgemaakt en is nu bijna klaar met zijn studie in Nederland. Ondertussen woon ik na een paar maanden studie in Nederland een paar maanden in Nieuw Zeeland voor ik naar Zuid Afrika vertrek.

Het opgroeien in het buitenland heeft mijn leven erg veranderd. Ik ben iemand geworden die vijf talen spreekt, makkelijk reist en overal kan werken. Er zijn nadelen, zonder partner heb ik niet echt iets wat me aan een land bindt (mijn broer heeft dat meer, die is getrouwd met een Nederlandse) en het eeuwige uitleggen waarom ik zo'n accent heb (vooral in het Engels) is soms irritant.

Toen wij weg gingen zijn we gevraagd of we wilden blijven. Wij wilden mee. Wij zijn overal altijd in gekend. Studies aan het Koninlijk Instituut voor de Tropen werden voor ons op kinderniveau gedaan. Schoolkeuzes mochten we zelf doen en toen er op een gegeven moment een plaatsing werd gesuggereerd die we niet zagen zitten gingen we niet.

Ik denk dus dat het heel leuk kan zijn. Maar als je kinderen na lang na denken niet willen moet je niet gaan. Het is namelijk ook af en toe erg moeilijk om weg te zijn van thuis en iedereen in het gezin moet die keus dus willen maken.

Mariel

krin

krin

01-04-2010 om 10:52

Twee dingen

Je hebt kleefkruid en je hebt kiezeltjes (de 'rolling stones', zeg maar). Dat zijn twee mensentypes die elkaar niet snel zullen begrijpen; iemand die geniet van en uitkijkt naar verandering, vindt het honkvaste type eigenlijk maar saai en denkt dat hij vooral (en onbegrijpelijk) aan zijn stacaravan gehecht is, en een honkvast type heeft bijna medelijden met iemand die zich zo slecht kan hechten dat hij het steeds maar weer verderop zoekt. Ze kijken natuurlijk allebei met de verkeerde blik naar de ander. Als die twee soorten in één gezin zitten, moet je uitmaken welk type het meest te lijden heeft onder een keuze die tegen zijn aard ingaat. En wie er getalsmatig in het voordeel zijn, speelt ook mee. Met die gedachte zou ik zeggen, zelfs als extreem kleefkruidtype: gaan.
Want mijn tweede punt: kleefkruid hecht wel weer. Over drie jaar, als de rest van het gezin weer aan een overstap toe is, heeft kleefkruidje zich waarschijnlijk weer met zoveel draadjes vastgehecht dat het wéér even moeilijk wordt om terug te gaan als het was om heen te gaan. Nu doen, dus, maar niet te vaak. En toon begrip.
Het is een karaktertrekje dat je nooit helemaal kunt uitslijten, als je dat al moet willen. Ik heb al moeite met een verhuizing binnen dezelfde wijk, en stiekem zit ik (na 20 jaar) nog steeds vast aan mijn ouderlijk huis. Dus tja.

Nu makkelijker dan straks

Je honkvaste oudste moet toch al van school wisselen, dus nu is een mooi moment. Hoe ouder je kinderen worden des te lastiger het wordt.
Daarnaast blijf je gewoon in het koninkrijk, dus echt overdreven groot zullen de verschillen ook niet zijn.

Daarbij: het gaat toch om een sollicitatie? Meestal loopt het storm op dit soort vacatures, dus de kans DAT je ook echt kunt gaan is klein.

Ten laatste: ik vind dat kinderen best mogen weten waar je mee bezig bent op dit punt, en dat ze best een mening mogen hebben. Maar als puntje bij paaltje komt hebben ze niet veel te willen wat mij betreft.

Sawo

Sawo

04-04-2010 om 15:23

Nee liever niet

Hoi Judith

Wij zijn ook tijdelijk in het buitenland gewoond met onze (destijds) jonge kinderen. Ik heb destijds veel ongelukkige pubers gezien, inclusief zelfmoordpogingen. Puber zijn is niet makkelijk en in het buitenland nog veel moeilijker omdat je niet past in de culturele setting. Als je kinderen er zelf niet veel voor voelen zou ik het nog even uitstellen. Over 10 jaar is een veel betere moment.

Veranderingen vinden er al voldoende plaats voor kinderen van die leeftijd.

Ik ken Curacao zelf niet misschien is het daar allemaal makkelijker dan in Zuid America waar wij woonden.
succes

saar

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.