Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Er wordt bij ons geschreeuwd

Het is weer eens zover; we zitten wederom in een schreeuw, pest, ik gun jou niks-periode. Hoe doen andere gezinnen dat toch? Ons gezin bestaat uit manlief, 2 zoons ( 9 en 7 jaren oud), dochter (5 jaren oud) en mijn eigen persoontje, vrouwlief. Wij zijn zeer gelukkig met elkaar, houden van elkaar, knuffelen elkaar, zeggen het tegen elkaar dat we elkaar lief vinden, geven elkaar complimentjes,doen spelletjes, lachen en zijn zeer betrokken bij elkaars wel en wee en activiteiten. Klinkt allemaal heel koeteldekoetel nietwaar? Maar toch: zodra er iets iemand niet bevalt van een ander binnen ons gezin wordt er meestal niet gesproken maar geschreeuwd. En ja, als de een begint te schreeuwen begint de tweede ook te schreeuwen, begint de derde te schreeuwen en voor ik het weet is het een kakafonie van geschreeuw en gehuil. En als het moet wordt er ook nog een schop of duw uit gedeeld. Dit drijft mij soms tot wanhoop. Ik heb zelf ook nogal een karaktertje maar ik haat het geschreeuw waartoe zo snel wordt over gegaan. En ik doe er uiteindelijk zelf ook aan mee, uit pure onmacht zie ik in zo'n situatie meestal geen andere uitweg dan ook te gaan schreeuwen. Liefst een of ander dreigement omdat dat het enige lijkt te zijn waar die drie bloedjes van kinderen nog gevoelig voor lijken te zijn. Manlief is helemaal geen schreeuwer maar kan zich soms ook niet inhouden. Onze kinderen zijn sowieso wel druktemakers hoor. Altijd aktief, springerig, voetballen, judo, testosteron giert altijd rond. Dochter is een pittig dametje maar oh zo lief. We besteden in zo'n periode altijd veel tijd aan de manier waarop we communiceren binnen ons gezin, hoe dat eigenlijk zou moeten gaan en hoe wij dat van elkaar kunnen leren. Manlief organiseert regelmatig een meditatiesessie waarin we ons richten op de liefde. Nou ja, dit gaat natuurlijk met het nodig gegiegel gepaard maar de kinderen vinden het ook op een of andere manier wel interessant. Maar 5 minuten later kan het alweer een heksenketel zijn. En dan kijk ik naar de buren. Of vooral, ik luister naar de buren. Net als bij ons 3 kinderen, van dezelfde leeftijd ook nog, maar daar wordt nooit geschreeuwd. Ik kan daar soms jaloers op zijn. Probeer dit dan te relativeren door te bedenken dat buuf zeer passief-agressief is en haar kinderen dit feilloos kopieren. Hetgeen ook niet is wat ik wil natuurlijk. Maar toch, dat geschreeuw zit me danig dwars. Ik zou eigenlijk willen dat het altijd gezellig is bij ons. Dat dat irreeel is begrijp ik maar ik wil ook niet zo'n typisch schreewgezin zijn. Ik probeer e.e.a regelmatig te relativeren door te bedenken dat we i.i.g geen van allen van ons hart een moordkuil maken, dat we altijd weten wat er bij de ander speelt e.d. Maar ik zou het graag anders willen. Iemand een idee?

Groet, Coya

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Oh ja

de passief agressieve buurvrouw, zo herkenbaar. Ik heb daar niets mee, met onderkoelde mensen, ik vind dat doorgaans onprettige types.

Ik ga binnenkort naar een gedragstherapeut, dit met een andere intentie dan het schreeuwen/agressief worden af te leren maar ik zal het zeker even ook ter spraken brengen.

Ik ga dit draadje zeker volgen.

Tine Winkel

Tine Winkel

24-04-2010 om 12:13

Herkenbaar

Ik vrees dat ik je niet tot hulp zal zijn. Ik kan alleen zeggen dat het heel herkenbaar is. Wij hebben twee dochters, 6 en 9, en soms gaat het een poos goed en dan gunnen ze elkaar het licht in de ogen weer niet. Soms inclusief schoppen en slaan. Ik probeer dat toch echt niet voor te lezen op die manier, maar, zoals je zelf al aangeeft, soms begin je zelf ook mee te schreeuwen (nee, gelukkig kan ik me inhouden waar het gaat om schoppen en slaan). Ik heb wel eens iemand horen zeggen dat je ruzie maken ook moet leren en dat dat het beste kan binnen het veilige gezin (of iets in die trant). Dat troost me dan weer een beetje. Maar moe word ik er wel van.

Ik heb me zelf nu maar op een soort van 'leestherapie' gezet: ik lees elke dag 10 tot 15 minuten opvoedtips uit allerhande boeken en daarvan probeer ik dan e.e.a. in praktijk te brengen. Vaak wordt het daardoor wel rustiger in huis. Mijn broer had om die reden een boek met opvoedtips op het toilet liggen: leesvoer waar je wat van opsteekt ...

Tine

Positief jessica, vraag aan jou

Ik vind dat een heel goed idee, toevallig heb ik laatst met mijn dochter (7) zo'n gesprek gehad, uit dat gesprek kwam als resultaat dat zij behoefte heeft aan eigen zeggenschap= geen bemoeienis, een eigen territorium waar niet mijn honderd regels gelden.

Nu zou ik dan op mijn beurt iets bedenken waar ze die zeggenschap geheel over zou krijgen. Wat is dan een goed idee ?

bijvoorbeeld: haar kamer. Ik zou dan af kunnen spreken dat ze die op woensdagavond helemaal opgeruimd kan opleveren (schoonmaakster komt op donderdag) en verder geen bemoeienis. Maar wat gebeurt er dan: dan is die kamer de rest van de week onbegaanbaar. Gewoon dan onbegaanbaar laten ?

En ik weet zelf dus niets anders te verzinnen waar ik haar zonder ik mij er mee bemoei vrij in kan laten. Weet jij iets te verzinnen ?

angel3

angel3

25-04-2010 om 21:50

Manda

ga onbegaanbaar laten. Is hier ook weleens. Boeit mij niet zo. Is alleen speelgoed.
Een keer in de week inderdaad opruimen. Dat lukt niet alleen voor hem. Dat is toch lastig, dus ik help hem soms wel.
Kleding kan ook zoiets zijn.Noodgedwongen moet ik wel bij dochter van 4. Het is elke dag zo n enorme strijd. Ze zoekt het maar uit en ik hoop dat ze zelf tot inkeer komt als ze in een t shirt loopt met 10 graden buiten. Maar om de een of andere reden gaat het altijd goed en heeft ze nergens last van. Ze heeft een zeer uitgesproken smaak. Zo liep ze vandaag in een jurk met daaronder nog een rok waardoor ze een 'strook' extra had (strokenjurk)..... maar dit terzijde.
Je kunt haar ook een klusje geven waardoor ze zelf verantwoordelijkheid voelt. Volgens mij vinden kinderen dat ook fijn. Planten water geven? weet ik veel...
Zoiets? ik denk met je mee, is hier ook wel een issue.

Klusjes

ze heeft 2 cavia's, ze vindt het al vervelend om die dagelijks schoon water te geven. De planten/boompjes water geven is een goed idee dat vindt ze denk ik al leuker en dat combineren met het caviaflesje.

heb net met vriend afgesproken dat ze dan haar kamer zelf mag 'beheren', op 1 voorwaarde dat het op woensdagavond opgeruimd moet zijn waar we dan bij helpen EN dat het enigzins beloopbaar is richting haar bed anders vallen/staan we ergens op s'nachts.

Aaf

Aaf

26-04-2010 om 10:12

Manda

Als je dochter zelf aan geeft meer vrijheid te willen kun je haar ook uitleggen dat dat kan als zij hier verantwoordelijk mee om gaat. Dus dagelijks de cavia's doen hoort daar dan gewoon bij. Wekelijks haar kamertje opruimen ook. andere klusjes bij ons zijn; tuin 's avonds opruimen als je gespeeld hebt, zelf schooltas klaar maken voor de volgende dag, bij de dokter/tandarts zelf vertellen waarvoor je komt, zelf een vriendinnetje bellen en je afspraakjes regelen.Denken om je gymspullen mee naar school te nemen enz. Hoort allemaal bij groot worden. Natuurlijk gaat dit niet allemaal gelijk goed maar daar leert ze van. Geen zin om je dieren te verzorgen? dan ben je er dus nog te jong voor en kun je de verantwoordelijkheid niet aan. Ze leert het vanzelf en zal het fijn vinden dat ze het kan doen op haar tijd en haar manier. En natuurlijk je trots laten blijken als blijkt dat ze zelf haar schooltas piekfijn in orde heeft.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.