Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Deur dicht fobie

Hallo,

Ik heb een vraagje.
Onze dochter van bijna 6 jaar heeft altijd (ook als baby) al de neiging gehad om fobieen te ontwikkelen.
Toen ze 1 jaar was, was ze extreem bang voor touwjes en koortjes aan kleding. Als ik die bijv. aan mijn jas had, kwam ze niet op schoot of in de buurt.
Ze heeft er nog een hekel aan maar ze is er niet meer echt bang voor.
daarna zagen we in periodes dat ze soms weer nieuwe angsten ontwikkelde (meestal gewoon, zoals elk kind dat wel heeft)

Nu sinds de vakantie, is ze bang voor deuren opslot van kleedhokjes en toiletten. Ze heeft nooit vast gezeten of problemen gehad met een deur openen, dat zegt ze zelf)
Maar de angst wordt steeds meer een fobie. Nu mag de deur niet eens meer dicht.
Vandaag (op visite bij oma) moest de wcdeur even dicht. Ze was aan het poepen en de voordeur stond open, dus de toiletdeur moest dicht.
Ik ben bij haar in de wc gaan zitten (de deur was niet opslot!) Het was hystirie, paniek en uiteindelijk heeft ze niet gepoept.
Eenmaal thuis, heeft ze nog 2 keer op de wc gezeten (met mij erbij de de deur gewoon dicht) maar de poep komt gewoon niet meer.
Gisteren waren we naar het circus en dufde ze eerst de tent niet in, want ze had gehoort dat de tent dicht ging.
Nadat ik de nooduitgangen had laten zien, ging het weer.
Morgen gaan we met de trein weg, ik ben benieuwd of ze dat ook eng vind (ze vond het nooit eng)

Ik ben een beetje bang dat ze het gaat uitbreiden.
Heeft iemand tips hoe er mee om te gaan?

Moet ik oefenen en proberen te doorbreken, met alle drama's van dien. Hiermee ben ik bang dat ik er juist de aandacht op vestig en het daarmee vererger.

Negeren is ook een optie en een tijd gewoon toestaan dat de deuren van kleedhokjes en wc's niet dicht gaan.
Hopen dat het overwaaid??!! Maar is dat dan verstandig?

Ik hoor graag of andere fobie gevoelige kindjes hebben en hoe die hier meeomgaan.

groet ilse

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

03-08-2010 om 00:13

Is het erg?

ik ben 34 en ben zolang ik me kan herinneren bang geweest in kleine gesloten ruimtes. Ik laat eigenlijk altijd de wc deur open staan, tenzij ik buiten de deur ben, maar dan voel ik me echt niet gemakkelijk. Het heeft niets te maken met of de deur op slot zit, maar echt met de gesloten ruimte.

Ik zou gewoon de deuren open laten staan. Waarschijnlijk waait het wel over. Het zal in elk geval niet beter worden met verplichte dichte deuren! Als ze er nog last van heeft tegen de tijd dat ze 10 is, kun je misschien eens een afspraak met een psycholoog erover maken ofzo. Ik heb er eigenlijk weinig last van verder, en zie geen noodzaak om ervan af te komen.

Losjes

Ik zou er in eerste instantie losjes met omgaan. Forceren wakkert de angst aan. Zeg ik als ervaringsdeskundige, haha, als klein kind had ik een angst voor balonnen en o wee degene die mij toch probeerde over te halen bij een ballon in de buurt te komen. Daar was een eigen tempo voor nodig (okee, angst voor gesloten deuren is wel wat onpraktischer dan angst voor balonnen). Mijn eigen dochter heeft een diepe afkeer van overgeven, richting emetofobie. Een paar jaar geleden was ze zo nerveus (er zal wel een buikgriepje langs zijn gekomen) dat ze constant dacht dat ze moest overgeven. Ze ontwikkelde een kuchje, wat het gevoel te moeten braken nog verergerde. Ik ben naar de huisarts geweest om lichamelijke oorzaken uit te sluiten. Ze mocht van mij een emmertje voor het geval dat en zo liep ze een poos met een emmertje onder haar kin rond, ze viel er zelfs mee in slaap! Uiteindelijk werd het onhandig en eisten andere dingen haar aandacht op en werd het emmertje vergeten. Overgeven is nog wel een gevoelig punt, maar staat niet meer op de voorgrond.
In tweede instantie kun je altijd nog professionele hulp zoeken.
Succes!

morena1

morena1

03-08-2010 om 23:04 Topicstarter

Reactie: is het erg?

Hoi

als eerste natuurlijk bedankt voor beide reacties.
Opzich is een beetje angst niet erg.
Ikzelf ken het gevoel ook wel en doe vreemde toiletten ook liever niet opslot. Een lift is ook niet mijn favoriet als ik alleen in moet stappen (mobieltje bij de hand is wel een heel veilig gevoel, dat geef ik toe)

Maar het is vooral de uitbreiding waar ik bang voor ben.
We zijn vandaag oma gaan ophalen op schiphol.
In de trein (waar ze al veel vaker in is geweest) schrok ze van de eerste tunnel. Ze bleef maar paniekerig vragen: kan ie altijd remmen, wat moet je doen als de deur niet meer opengaat. Ja mama zie die die raampjes: die kunnen open en ik kan er altjd doorheen he, als de deur niet opengaat?
De tweede tunnel was het paniek: huilen, het was zo donker !! Het idee dat het station in de tunnel was maakte de angst nog erger.

Met haar ogen dicht en huilend zijn we samen uitgestapt.
Daarna had ze pijn in haar buik, wilde niet eten en na een half uur kanpte ze weer op.

wat ik ook merk is dat het niet helpt als wij als ouders bij haar zijn in de ruimte. Ze zoekt wel troost, maar het vermindert de angst niet. Ik vind dat ze moet leren op ons te vertrouwen.
Alleen hoeft ze NOOIT in een kleine of afgesloten ruimte te zijn.

Groet Ilse

Controle

De angst gaat denk ik niet om de afgesloten ruimte op zich, maar om de controle te verliezen. Een best reƫle angst natuurlijk, die volwassenen ook vaak hebben in diverse situaties. Het verschil tussen de volwassene en het kind is dat de volwassene verder kan redeneren over waarom een situatie ondanks geen controle toch veilig kan zijn. Een kind kan dat niet. Misschien kun je iets vinden wat haar een gevoel van controle of veiligheid anderszins teruggeeft. Zoals mogen kijken bij de machinist?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.