Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Voel mij slechte moeder na driftbui

Ik moet even mijn hart luchten....

Gisteren heeft mijn oudste zoon (7) een enorme driftbui gehad. En het liep enorm uit de hand.

Het begon met een zeuren om iets wat hij van mij moest doen, en hij zei iets brutaals (ik weet niet eens meer wat). Ik zei dat hij even naar zijn kamer moest gaan. Hij wilde niet en ik werd al wat bozer. Ik zei dat hij kon kiezen: zelf naar zijn kamer lopen, of anders zou ik hem tillen. Ik zei ook: "Als je zelf loopt is er niet zoveel aan de hand, maar als ik je ga tillen doet het altijd pijn, dat weet je". (Hij laat zich dan als een slappe pop hangen, en krijst dat ik hem zeer doe). Hij rent weg, dus ik pak hem op en wil hem naar boven tillen. Kennelijk deed het hem zeer, en werd hij zo boos dat hij mij met een vuist een uithaalde op mijn kin. Voor ik het wist had ik hem een tik teruggegeven (niet hard, maar toch!). Toen was het hek van de dam, hij bleef maar schreeuwen, schoppen en slaan. Ik moest hem echt vasthouden bij armen en benen op het bed, zodat hij mij niet zou slaan of schoppen. Ik probeerde wel weer rustig te worden, maar verloor toch mijn geduld en heb enorm tegen hem geschreeuwd. Gelukkig nam mijn man het op dat moment over, maar het heeft nog een hele tijd geduurd voordat hij weer rustig werd. Mijn jongste was helemaal overstuur, die heb ik getroost.

Ik heb naderhand nog nagepraat met mijn zoon, en mijn excuses aangeboden voor dat ik heb teruggeslagen. Ik heb hem uitgelegd dat slaan echt onacceptabel is, maar dat ik hem ook niet had mogen terugslaan. We hebben ook besproken hoe we kunnen voorkomen dat dit nog een keer gebeurd: als ik hem zeg dat hij boven even moet afkoelen mag hij op onze slaapkamer gaan zitten (zelf), en als hij mij dan roept dat ik dan bij hem kom zitten. Ik heb ook gezegd dat ik in het vervolg mijn best doe om rustiger te reageren op zijn boosheid.

Ik voel mij nu zo'n slechte moeder, ik heb gisteren echt een potje zitten janken! Als ik terugdenk, zie ik verschillende momenten waarop het mis ging, en waar IK iets anders had moeten doen, maar op dat moment was ik zo kwaad (die brutale mond, die klap....).

Mijn zoon is een hele zachtaardige, gevoelige jongen, maar heel af en toe krijgt hij zo'n driftbui waarbij hij zichzelf helemaal verliest. Ik merk dat ik het moeilijker vind rustig te blijven nu mijn zoon ouder wordt, omdat hij het nu persoonlijk maakt. Als peuter was hij gewoon boos en verdrietig, maar nu gaat het gepaard met zo'n brutale mond.

Hoe gaan jullie met dit soort situaties om, en hoe bewaren jullie je geduld?

groeten, Kaatjecato.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mamvantwee

Mamvantwee

31-08-2010 om 09:27

Je bent geen slechte moeder

Ik vind dat je heel goed hebt gereageerd. Je hebt weliswaar een tik uitgedeeld, maar je hebt ook gezegd dat je dat niet had moeten doen. Je hebt kortom uitgelegd dat je een fout hebt gemaakt. Maar zijn gedrag daarmee niet goedgepraat, want daar ging het in eerste instantie om.

Ik vind het eigenlijk wel goed dat een kind leert dat ook volwassenen hun grenzen hebben. Dat jij als moeder ook fouten kunt maken, maar dat je die fout daarna uitlegt, je excuses aanbiedt. Daar leert hij ook van.

En hoewel ik mijn kinderen nog nooit geslagen heb, wel eens iets te hard pak of duw, vind ik het helemaal niet zo'n zonde om je kind tijdens zo'n driftbui een tik te geven. Maak het jezelf niet moeilijker dan nodig, want nogmaals, ik vind je verhaal niet schokkend ofzo.

Succes met de verdere opvoeding!

groet, Mamvantwee

liora

liora

31-08-2010 om 09:29

Kaatjecato

Conclusie:

1. Je bent gewoon een mens en je kunt je geduld verliezen.

2. Je hebt je zoon geleerd dat als jij iets verkeerd doet, jij je excuses aanbiedt en bedenkt hoe je dit in het vervolg beter kunt aanpakken.

Slechte moeder? Totaal niet! Ik herken dit, je bent niet altijd de verstandigste alleen omdat je de moeder bent. Ik herken ook het rotgevoel als zoiets gebeurt. Dat rotgevoel is goed want het motiveert je om het de volgende keer rustiger aan te pakken.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Guinevere

Guinevere

31-08-2010 om 10:46

Gevoel

Je bent me voor met je draadje, ik had er hier ook eentje (8 jaar) met zo'n bui. Dus ik zit nu ook te balen en me af te vragen wat ik anders had moeten doen. En ja, die van mij heeft een flinke zet voor zijn achterste gekregen vanmorgen.
Hier had meneer vanmorgen geen zin om zich aan te kleden, zat te dromen met zijn kleren in zijn handen. Dus ik spoorde hem een beetje aan. En toen werd ik uitgescholden voor weet ik wat allemaal! Dus toen heb ik gevraagd of hij zich dan maar op de gang verder wilde aankleden, vervolgens begon hij daar stennis te maken. Dus huppa, kleed je dan maar op de zolder aan. Doet ie niet, dus toen heb ik 'm zelf naar boven gebracht. Eten voor hem klaargezet en ik ben weer terug in bed gegaan. Ik had er zó de smoor in, sta ik daar mijn best voor te doen 's morgens. Dus dan maar niet, doe het maar zelf allemaal. Uiteindelijk heb ik hem geholpen zelf zijn trommeltje te maken en heb ik 'm in zijn eentje naar school laten lopen in plaats van brengen. Vermoedelijk is hij daardoor te laat gekomen.
Dus hier ook een rotgevoel, gedeelde smart is halve smart? De trappelende woedeaanvallen blijven hier gelukkig al een tijdje uit, maar zijn nu dus vervangen door lelijke woorden mijn kant op. Ik weet ook niet goed wat ik eraan moet doen, behalve hem op dergelijke momenten lekker in zijn sop gaar laten koken. Meestal gaat hij dan héél snel "sorry" roepen, maar vertikt het zijn straf te ondergaan omdat hij sorry heeft gezegd. Daar ga ik niet in mee, éérst ga je op de trap en dan is het tijd voor sorry.

liora

liora

31-08-2010 om 14:43

Guinevere

Ha Guinevere,

Mijn oudste denkt ook dat sorry betekent:

Alles is weer goed
Je krijgt nu geen straf meer
We hebben het er niet meer over
En je kunt gewoon chagrijnig blijven

Niet dus! Ik denk dat niet boos worden de sleutel is, maar dat lukt mij niet zo goed.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Guinevere

Guinevere

31-08-2010 om 16:14

Precies liora

Ja, dat is precies wat zoon bedoelt. "Ik zeg sorry, dus zand erover! Klaar!". Ja, lekker makkelijk...

koentje

koentje

31-08-2010 om 17:02

Herkenbaar

'sorry, sorry, sorry;mama wil je me alsjeblieft vergeven???'

Ja hoor schat. Maar je dacht toch niet dat dan ineens wel op de computer mag he, vanmiddag?
(oh, wat een heks voel ik me dan)

Hier ook

Ook 7, lief, rustig, gevoelig ventje met behoorlijk e driftbuien. En ook ik sleur hem de trap op, (en ik raak gefrusteerd dat ie me te groot wordt en te zwaar.)
Ik voel me eeeeenorm schuldig elke x keer weer, ben ook alleenstaande moeder dus ik vind dan tegelijkertijd dat ie ook een toevluchtsoord moet hebben, maar dat moet ik niet al te snel doen natuurlijk, hij moet ook maar eens weten dat ik boos ben op hem en dat voelen, even...
Maar we praten het net zoals bij jou ook zo uit, en ook ik bied excuses aan voor mijn reacties...
Maar mijn ouders zeggen dat we ons niet steeds zo schuldig moet voelen als we boos en streng zijn geweest...
Maar dat doe ik (zeker als alleenstaande moeder helemaal) echt heeel erg..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hier ook

Ook 7, lief, rustig, gevoelig ventje met behoorlijk e driftbuien. En ook ik sleur hem de trap op, (en ik raak gefrusteerd dat ie me te groot wordt en te zwaar.)
Ik voel me eeeeenorm schuldig elke x keer weer, ben ook alleenstaande moeder dus ik vind dan tegelijkertijd dat ie ook een toevluchtsoord moet hebben, maar dat moet ik niet al te snel doen natuurlijk, hij moet ook maar eens weten dat ik boos ben op hem en dat voelen, even...
Maar we praten het net zoals bij jou ook zo uit, en ook ik bied excuses aan voor mijn reacties...
Maar mijn ouders zeggen dat we ons niet steeds zo schuldig moet voelen als we boos en streng zijn geweest...
Maar dat doe ik (zeker als alleenstaande moeder helemaal) echt heeel erg..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Anna

Anna

31-08-2010 om 23:18

7-jarige met driftbuien

Bij mijn dochter liepen die driftbuien, en mijn reactie daarop, zo uit de hand dat ik via de huisarts hulp heb gevraagd. De therapeute waarnaar we doorverwezen werden vertelde dat driftbuien eigenlijk niet bij een 'normale' 7-jarige horen. Dat is kleutergedrag dat rond het 7e jaar grotendeels verdwenen moet zijn. Uiteindelijk bleken de driftbuien onderliggende oorzaken te hebben en na een aantal maanden speltherapie en ouderbegeleiding kwamen ze ook niet meer voor.

Anna

Is dat echt zo? Mijn zoon was trouwens bijna 7 met die buien,( maar dat zal niet uitmaken natuurlijk), maar hoort dat ook niet gewoon bij kijken hoever hij kan gaan met een grote mond of met het schoppen e.d ??
Nou vermoed ik bovendien bij mijn zoon dat ie hoogsensitief is en dan gewoon op die momenten niet weet hoe hij moet omgaan met zijn boosheid of wat ook. Of is dat dan precies wat jij bedoelt.....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Lou

Lou

01-09-2010 om 11:00

En nog eentje

Tja, hier helaas ook herkenning, met dochter van 9, die af en toe uit haar vel knapte toen ze 8 was. Hoewel, laatst gebeurde het ook weer. Oef, die steen in je maag die je dan naderhand voelt. Waarom kan ik niet de wijste zijn? Ik maakte een heel domme sarcastische opmerking, iets waar ze absoluut niet tegen kan en hoppa, daar begon het brullen en slaan en schoppen weer. Wat voelde ik me rot!

Nou ja, in elk geval ben je dus niet de enige, kaatjecato!

Wat ik trouwens heb gedaan met mijn dochter is op een rustig moment samen een oplossing verzonnen voor het voorkómen van zo'n escalatie. Ze stelde voor om bij het eerste begin van een ruzie je hand op te steken en te zeggen: stop. Gek genoeg werkte dat ook wel een beetje. Alleen moet je het wel echt op tijd doen, anders staat het rode waas alweer voor haar ogen en heeft ze geen boodschap meer aan een rustig opgestoken hand. Misschien kan je zoon (door jou gestuurd) ook zoiets verzinnen?

Verder heb ik me "gewoon" heilig voorgenomen om rustig te blijven als ze uit haar slof schiet. Dat werkt nog het beste. Ik flap er nog wel eens iets doms uit maar als ze echt over de rooie gaat blijf ik rustig en denk ik aan hoe rot dit is voor haar. Zij wil immers ook liever een gezellige dag. Ze doet het niet om mij te pesten. Als ik daaraan denk, ebt mijn eigen boosheid weg en voel ik medelijden met mijn arme driftige meisje. Dat is het meest concrete antwoord dat ik kan geven op je vraag: hoe bewaar je je geduld?

Het sorry zeggen liep hier overigens ook de spuigaten uit. Hou je bek mama, sorry mama, stomme mama, sorry mama. Ik zeg dan: sorry is niet genoeg. Laat zien dat het je spijt en verander je gedrag, dáár gaat het om. Die boodschap is helaas nog niet helemaal geland.

Ik voel mij

ook regelmatig een slechte moeder, dan ben ik moe en heb ik staan schreeuwen tegen mijn 7 jarige. Echt een labiele idioot voel ik mij dan.

Laatste maanden is het veel minder, oudste zit beter in haar vel en heeft mij minder nodig om zich tegen af te zetten.

Tirza G.

Tirza G.

02-09-2010 om 13:32

Eeeeeeh manda

Schreeuwen tegen je kind ligt bij jou, niet bij je kind. Ook al zijn ze nog zo strontvervelend, dat maakt het schreeuwen misschien wel verklaarbaar, maar niet excuseerbaar.

Tirza

Starry Night

Starry Night

05-09-2010 om 02:35

Onsympathiek

Drift, lichamelijk en verbaal geweld zijn onsympathieke uitingen die nergens binnen onze maatschappij geaccepteerd worden. Daarom lijkt mij dat een kind het meest gebaat is bij een reactie thuis die de reactie buitenshuis het dichtst benadert: primair en eerlijk. Dán leer je je kind namelijk wat de gevolgen zijn van zijn gedrag.
Daarmee propageer ik uiteraard niet het terugmeppen of terugschreeuwen, want dan verlaag je je tot hetzelfde gedrag en dat leidt tot niets. Maar bijzonder vriendelijk en begripvol toon ik me dus ook niet.

Tirza G.

Tirza G.

05-09-2010 om 14:46

Verantwoordelijkheid

Trouwens, Starry Night, jíj zat nog laat aan de computer, goeie help
Wat mij in Manda's posting trof, was het leggen van de verantwoordelijkheid voor háár (schreeuw)gedrag bij haar dochter. Omdat dochter nu weer leuker/gezelliger doet, hoeft zij niet meer zo vaak te schreeuwen. Eh....daar heb ik moeite mee. Je bent zélf verantwoordelijk voor je gedrag en jij zou als volwassene jezelf moeten kunnen beheersen tegenover een kind. Daarmee keur je het vervelende gedrag van dochter niet automatisch goed, maar daar gaat het mij eigenlijk niet om. Het gaat mij om het denkpatroon: jíj bent lastig, dus ik móet wel schreeuwen.

Tirza

Starry Night

Starry Night

05-09-2010 om 15:32

Ik miste jullie

Vandaar dat ik bij thuiskomst meteen OOL weer eens opzocht

Wat betreft het schreeuwen: ik denk dat het eerder zelfs andersom is. Hoe meer je zelf schreeuwt, hoe minder je bereikt wat je beoogt (je kind kalm krijgen). Schreeuwen lokt schreeuwen uit, agressie agressie. Dus Manda's dochter zou evengoed kunnen zeggen: "Sinds mama niet meer zo schreeuwt zit ik beter in mijn vel" Volgens mij is het vaak een wisselwerking.

Starry Night

Starry Night

05-09-2010 om 16:20

Beemer

Ik denk dat Tirza doelt op de zinsnede "en heeft mij minder nodig om zich tegen af te zetten."

Daarmee suggereer je natuurlijk inderdaad wel een beetje dat oudste dit gedrag louter vertoont om moeders een beetje dwars te gaan zitten
Overigens zadelt mijn eigen dertienjarige dochter mij ook geregeld met dat gevoel op en ontlokt haar vader en mij herhaaldelijk machteloze uitvallen, dus herkennen doe ik dat zeker. Maar ik merk dat die uitvallen totaal averechts werken en haar alleen de hakken dieper in het zand doen planten. En dat ze zich zo tegenover ons gedraagt komt natuurlijk alleen omdat ze van ons houdt en ons vertrouwt, dûhûh. Weet ik best

Tirza G.

Tirza G.

05-09-2010 om 21:45

Precies

Oudste zit beter in haar vel en heeft mij minder nodig om zich tegen af te zetten.
Ik heb dat gelezen als: kind maakt een moeilijke periode door (om welke reden dan ook) en is niet te genieten. Moeder reageert door geschreeuw. En nu dat dochter beter in haar vel zit, he he, is het geschreeuw over. Kortom: dochter roept het over zichzelf af door haar gedrag. Zoiets.

Tirza

Tirza je hebt helemaal gelijk, ik ben compleet verantwoordelijk voor al mijn reacties en gedragingen, los van hoe een ander mij behandeld.

Maar het gaat dus wel eens mis, dan laat ik mij emotioneel gaan. Dus aangezien ik dat vreselijk vond heb ik afgelopen maanden nogal geinvesteerd in mijzelf, nadenken, sporten, praten, afgelopen week nog een workshopje gevolgd etc.

Eigenlijk kom ik nu telkens tot de conclusie dat zodra ik voel dat het niet allemaal geweldig hoeft te zijn of gaan ik ook minder stress voel. Dus ook minder stress voel als oudste zich moeilijk gedraagt en de confrontatie opzoekt. Dus er is hier wat aan het veranderen, heel stilletjes maar ik kom er wel. En ik zal wel moeten, de jongste is met 14 maanden een veel pittigere dame dan de oudste toen was

Maar misschien is dat wel heel anders dan bij kaatjecato. Ik had niet de indruk uit haar posting dat dit een dagelijks terug kerende kwestie is van die driftbuien, toch ?

Fransien

Fransien

06-09-2010 om 09:55

Ook een moeder is een gewoon mens

En een kind van 7 kan gewoon te ver gaan, en dan merken dat er nu echt een grens overschreden is, en dat het echt veel te ver was. Dat maakt de moeder nog geen slechte moeder of een slecht mens. En een moeder is ook niet de enige die hier een rol speelt, een kind heeft ook een eigen stel hersens en een eigen stukje verantwoordelijkheid, al is de verantwoordelijkheid flink kleiner dan die van de volwassene.
Een kind van 7 wat niet luistert en dan op een normale manier de trap naar zijn kamer op gedragen wordt, da's heel normaal, moet hij tegen kunnen. Slap laten hangen, tsja, hij is al 7, hij weet ook dat hij dat beter niet kan doen omdat dat heel lastig tillen is. Aanstellen dat je dan gigantisch veel pijn hebt, ahum, eigen schuld niet beklaagd. Bovendien lees ik niet dat moeder hem expres zo tilt dat het het meeste pijn doet, integendeel. Je moeder slaan, dat is pas onacceptabel! Dat moeder in een reflex terugslaat, want een kind van 7 is best erg sterk, en de primaire reactie op geslagen worden bij boosheid is terugslaan, is goed te begrijpen. Dat maakt het niet de beste reactie, maar het is wel heel goed te begrijpen. Moeder heeft daarna zoon tegen zichzelf beschermt en is er later op terug gekomen. Ze heeft ook de jongste getroost en beschermd. Volgens mij heeft moeder zichzelf niets anders te verwijten dan dat ze een gewoon mens is, met gewone reacties.
Zoon lijkt mij een kind wat nog niet goed met woede om kan gaan, hij verliest zich in driftbuien. Moeder kan eens rustig met zoon gaan praten om hem te helpen zijn woede (en waarschijnlijk zijn andere emoties ook) onder controle te krijgen, dat zou hem helpen om beter in zijn vel te gaan zitten. Moeder schrijft dat het een heel gevoelige jongen is, dus waarschijnlijk komt alles bij hem veel sterker binnen dan bij gemiddelde kinderen. Dus zou het voor hem goed zijn om een stuk afstand in te proberen te bouwen tussen zijn emoties en hemzelf, dan verliest hij zich er niet in. Dat zal hij zelf moeten doen, maar moeder kan hem daarbij helpen.
En wat moeder betreft, die is en blijft mens, en dat is ook een goede voor zoon om te weten.

kaatjecato

kaatjecato

06-09-2010 om 10:20 Topicstarter

Bedankt...en hoe het nu is

Bedankt voor al jullie reacties!

Deze driftbuien komen inderdaad niet vaak voor bij mijn zoon, maar als het gebeurt zijn ze wel heftig. Als baby en peuter had hij dit ook al, ze worden steeds minder frequent.
Soms heb ik JUIST doordat ze zo weinig voorkomen, moeite om rustig te reageren als het gebeurd. Dat klinkt misschien raar, maar laat ik het uitleggen. Het gedrag komt dan zo volkomen onverwacht (of in een nieuwe vorm) dat ik er dan nog geen goed antwoord op heb. De eerste keer dat mijn kinderen iets 'nieuws' in hun gedrag uitproberen heb ik dat ook vaak. Pas als ik wat afstand heb genomen van wat er mis ging, kan ik goed bedenken wat er precies gebeurde en hoe ik daar het beste op kan reageren.

Bij mij heeft het er trouwens ook mee te maken dat ik op het moment zelf niet helemaal lekker in mijn vel zit, en sneller geprikkeld reageer.

Mijn jongste heeft trouwens het voorbeeld goed afgekeken: want die heeft de afgelopen week drie keer eenzelfde soort driftbui gehad, met hetzelfde verloop. Gelukkig lukte het mij nu om wel rustig maar consequent te blijven

Fransien

Fransien

06-09-2010 om 10:49

Het is niet erg om even perplex te zijn

Misschien kun je dat in je voordeel gebruiken. Als jij even paf staat van nieuw gedrag kun je dat benoemen en vragen waar kindlief last van heeft, dat het zo raar doet. Als gedrag vaak voorkomt, ken je de riedel, is het een patroon geworden. Als gedrag zelden voorkomt, is het veel lastiger omdat er dan geen ingesleten standaard reactie is. En ja, je jongste helpt je wel mee om lekker te kunnen oefenen met rustig en kalm te blijven, hopelijk leert de jongste nu direct dat driftbuien geen effect hebben en alleen maar lastig voor hem/haarzelf zijn.
Joh, wees niet te hard voor jezelf. Bij jou is terugslaan of schelden helemaal niet normaal, en wordt het zo te horen ook niet. Dat het je een keertje gebeurd, tsja, hoort ook bij het leven. Moeders zijn niet perfect en daar kunnen kinderen best tegen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.