6-jarige vraagt veel negatieve aandacht
Even mijn hart luchten.
Onze 6-jarige dochter vraagt veel negatieve aandacht, is vaak boos en brutaal.
Ze is heel autonoom. Trekt haar eigen pad. Ze is slim en creatief, doet het goed op school en heeft veel vriendjes en vriendinnetjes.
Maar thuis is het een dagelijks gevecht. Ik neem me elke dag voor niet boos te worden en dingen meer op z'n beloop te laten. Het lukt me niet. Als ik niet zo op haar let, doet ze echt alles waarvan ze weet dat het niet mag.
Daar komt bij dat ze weinig gevoel heeft voor de behoeften van anderen.
Ze heeft altijd het gevoel dat ze tekort komt. Wil altijd precies hetgeen hebben waar haar jongere zusje mee speelt. Als we consequent zijn in het bestraffen van haar gedrag verergert dat de zaak alleen maar. Omdat zij vaak ongewenst gedrag vertoont, zit ze vaak op het halletje en daardoor voelt ze zich nog meer de benadeelde partij. Natuurlijk belonen we haar als ze bv rekening houdt met haar zus of als ze goed luistert.
Daar tegenover staat dat ze heel gevoelig is en situaties altijd perfect aanvoelt (ook mijn wanhoop betreffende de situatie natuurlijk). Ze is zelf ook erg verdrietig over hoe het nu allemaal gaat, maar ze lijkt er niet zo veel aan te kunnen doen.
Het probleem ligt misschien ook wel bij mij (snel boos)...
Misschien roept mijn verhaal herkenning op bij iemand. Ik zou zo graag wat tips krijgen om deze vicieuze cirkel te doorbreken!
Tike
Herkenbaar
In grote lijnen wel herkenbaar, ook van mij uit snel geirriteerd of boos, waardoor ik steeds meer de negatieve kant ging zien.
De laatste tijd gaat het beter, omdat ik mezelf voor ogen hou:
- Heel de dag op school, dus ze moeten even een uitlaadklep hebben en vragen om aandacht (lekker even samen gek doen, druk doen, kinderdisco, samen stoeien, zodat ze kunnen ontladen).;
- Probeer af en toe een 1 op 1 activiteit te doen, samen broodjes bakken, helpen met eten koken (komkommertjes snijden, aardappels wassen), Lukt me ook niet op de dagen dat ik werk hoor en de sportclubjes alweer staan te wachten.
- Gedrag soms ook negeren, laat ze maar even in haar soppie gaar koken, dan draaien ze meestal wel bij.
- Duidelijk benoemen wat je niet fijn vind aan het gedrag, met doe eens normaal kan een kind niet veel; maar "ik wil dat je dat speelgoed terug geeft aan je zusje, dat mag je niet zomaar afpakken. Dat vraag je eerst."
Ik moet wel zeggen, dat ik brutaal gedrag of commanderen "pak dit....nu" dus absoluut niet tollereer.
Het is even doorzetten, maar probeer elke dag een moment van de dag te pakken, waar je wel samen trots op kan zijn. (al gaan er misschien nog 10 mis).
Mama vond het fijn dat je vandaag.....
Dagboekje
Hier soms ook last van een negatieve spiraal met zoon. Om er meer grip op te krijgen houd ik nu een dagboekje bij van onze ruzies. Het is wel confronterend om al mijn foute reacties (ik heb ook moeite met niet boos worden) op te moeten schrijven en ik heb het idee dat het opschrijven alleen dus al helpt. Plus dat er subtielere dingen boven tafel komen, zoals dat zoon dus juist helemaal niet blij wordt van dingen als 'fijn dat het goed ging vandaag', dat herinnert hem blijkbaar nog te nadrukkelijk aan de vorige keer dat het niet goed ging.
Zoon heeft trouwens in slechte periodes ook de neiging om speciaal dingen te doen om mij te ergeren, en het lukt hem dan ook vaak om me op de kast te krijgen. Het enige wat hiertegen (en dan ook meteen heel goed!) helpt is negeren. En dan ook echt gewoon volkomen: luchtig en goedgehumeurd blijven. Ik had nogal de neiging om weliswaar niet boos te worden (met veel moeite...) maar wel heel negatieve dingen te zeggen tegen hem, en dat werkte echt volkomen averechts. Ook hiervoor is zo'n dagboekje weer fijn, want niets heerlijker dan trots op te kunnen schrijven dat het je vandaag gelukt is om goed te reageren.
