Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Sanne

Sanne

04-10-2010 om 19:07

1e keer spelen bij klasgenoot?

Mijn zoontje is 4,5 en heeft het prima naar zijn zin op school. Vandaag werd ik aangesproken door een moeder dat haar zoontje graag wilde dat mijn zoontje komt spelen. Ik schrok er eigenlijk van want ik ben daar zelf niet aan toe. Het was ook een buitenlandse moeder die gebrekkig Nederlands sprak en ook dat gaf me niet veel vertrouwen. Uiteraard begrijp ik dat dit er nu eenmaal bijhoort maar mijn zoontje heeft het er nooit over. Ik wil hem ook niet alleen laten gaan want ik wil eerst weten waar hij dan precies gaat spelen en wie hun dan in de gaten houdt. Nu had ik voor mezelf bedacht dat het kindje dan maar hier moet spelen.....of ik ga mee en blijf bij het speeladres. Alleen heb ik ook nog een dochter van 3 die dan ook mee zou moeten.

Hoe gaan jullie hier mee om?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ben benieuwd

Ik had deze vraag ook al een tijdje in mn hoofd, maar mijn zoontje (gelukkig) is nog niet gevraagd. Wat is eigenlijk de leeftijd dat dit eigenlijk ook leuk is? Of is daar geen norm over?
Ik zou in jou geval (en ik denk dat ik dat ook zou doen) eerst meegaan en vragen of je een half uurtje mag blijven, bakkie koffie/thee doen. Ik zou iig de eerste keer meegaan met mn zoontje, maar is dat dan weer niet raar? (zit ik me nu weer af te vragen)

Sanne

Sanne

04-10-2010 om 19:58

Ja precies

.....is dat dan niet raar? Maar aan de andere kant is het mijn zoontje en ik heb ook zo mijn ideeen over wat goed voor hem is. Maar ik vind gewoon moeilijk om dat op een nette manier te zeggen. Ze overviel me gewoon met die vraag (wij waren daar gewoon niet mee bezig) waardoor ik dichtklapte. A.s. woensdag kon echt niet omdat ik dan moet werken en ze bij opa zijn maar volgende week zou kunnen. Heb dus tegen haar gezegd dat het volgende week zou kunnen maar ben niet specifiek geweest waar. Mijn zoontje vertelde echter dat dat jongetje heel gaaf speelgoed had (waarschijnlijk een X-box of zoiets) en dat hij dat graag aan mijn zoontje wilde laten zien....

Doen

Mij kleuter van 4,5 spreekt standaard twee keer per week af, maar ze is onwijs sociaal en heeft een grote zus waar ze het van kent. Ik vind het zelf een goede bijdage leveren aan de sociale ontwikkeling van een kind. Voor mama zal het even wennen zijn dit nieuwe "loslaten" maar voor je het weet zie je ook de voordelen

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Vic

Vic

04-10-2010 om 20:29

De eerste keer

Bij mijn oudste ben ik de eerste keer mee geweest, en ben ik na een kopje thee weer weg gegaan. Dat is volgens mij helemaal niet vreemd. Bij jongste heb ik daar destijds helemaal niet meer aan gedacht. Die laat ik al vanaf de eerste schoolweek bij min of meer wildvreemden (ouders die ik 5 minuten per week spreek) spelen. Je groeit er een beetje in. Oudste heeft zelfs bij vriendinnen gelogeerd waarvan ik de ouders alleen een keer had gezien op een ouderavond

Sanne

Sanne

04-10-2010 om 20:46

Wat voor vlees in de kuip

Hallo Picasso en Vic,

Ik snap dat als je een ouder kind hebt dat je dan makkelijker bent daarin. Dat moet ook wel omdat je anders een dagtaak eraan had. Maar je wilt toch wel weten wat voor vlees je in de kuip hebt? Tuurlijk hoef je niet alles van ze te weten maar ik wil 'de sfeer' proeven die rondhangt in hun huis. Ik zou mezelf wel iets aan kunnen doen als er iets zou gebeuren. En logeren....daar moet ik echt niet aan denken. Dat mag hij pas als ie 10 jaar is of zo!

Gewoon doen!

Je moet het gewoon een keer doen hoor! En het is zeker niet raar als je de eerste keer bij 'nieuwe' speelvriendjes mee naar binnen gaat om even kennis te maken. Ook wel handig om je telefoonnummer achter te laten voor het geval er iets is.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

04-10-2010 om 21:07

Leuk

Ik ben de eerste keer gewoon meegegaan, even een kopje koffie gedronken en toen zei mijn zoontje dat ik wel wel mocht gaan Was ik best trots op, want eerder was hij niet zo'n held bij vreemden. Inmiddels zijn we een half jaar verder en gaat hij wel eens mee met vriendjes waar ik nog nooit ben thuis geweest. Ook een kwestie van wennen denk ik.

*bella*

*bella*

04-10-2010 om 21:10

Haha

Mijn zoon had toen hij 4 was ook afgesproken met een klasgenootje, en moeder stapte dus vrolijk mee naar binnen met nog een jonger kind. Hoewel ik het best gezellig vond en geen enkel probleem, was ik wel heel verbaasd! Ging er helemaal vanuit dat ik alleen het kind op bezoek kreeg.
Tsja, iets gebeuren, ik heb absoluut niet de illusie dat als ik sfeer gesnoven heb dat ik kan voorkomen dat er ´iets gebeurt´. Maar ik snap het natuurlijk wel. Maar heb het zelf dus helemaal niet. (tenzij mijn gevoel echt alarm zou hebben geslagen bij ouders, maar daar hoef ik hun huis niet voor te zien)

Mama van Jesse

Mama van Jesse

04-10-2010 om 21:46

Net achter de rug!

Ja, hier ook eentje van net 4.

Ik kreeg de vraag van de beide kindjes en ook ik voelde me een beetje overvallen.
Gelukkig kende ik de moeder een beetje. Die stelde voor om jongetje te brengen en na twee uurtjes weer te halen. Kreeg niet de indruk dat ze wilde blijven en dat klopte. Twee genoeglijke uurtjes gehad - ik heb ze bijna niet gehoord!
Deze week gaat zoontje daar heen. Omdat ik ook nog een baby heb, stelde ze voor beide kinderen gelijk vanuit school mee te nemen in de auto en zoontje bij haar te laten eten tussen de middag.
Ik heb het aarzelend aangenomen, maar zoon ziet het helemaal zitten! We zullen zien, woensdag!

Nieuwe fase, ik vind het spannend maar ook leuk!

Groetjes en probeer er ook van te genieten!

Sanne

als je zoontje het leuk lijkt om bij het klasgenootje te spelen, zou ik hem lekker mee laten gaan. Moeder in kwestie spreekt wellicht gebrekkig Nederlands, maar probeert wel de afspraak te regelen. Vergt wellicht heel wat moed voor haar. Ze zal vast onzeker zijn over haar kennis van de nederlandse taal, haar uitspraak etc.

Leg uit dat het de eerste keer is voor je zoontje en breng hem bij het desbetreffende klasgenootje. In het begin zou ik niet te lang afspreken. Twee uurtjes is prima. Waarschijnlijk krijg je een superenthousiaste zoon terug.

groetjes van Purk

Sanne

Wat voor "vlees je in de kuip" hebt weet je vaak na een jaar nog niet, of wel. Volg daarin gewoon je eigen gevoel. Al doende leert men.

Ik had een keer ernstige twijfels over een bepaald klasgenootje en moeder. Toch maar laten spelen want als je het niet probeert weet je niks...... Dochter is toen zonder gordel in de auto vervoerd (!) en toen dochter door papa werd opgehaald was de situatie in het huis daar erg vaag. Liepen allerlei mensen rond, slechte buurt en nog wat dingen. Met dat vriendinnetje mag ze dus niet meer afspreken

Destijds bij mijn oudste waren de eerste afspraakjes bij ons thuis. Vond zij prettig en ik ook wel handig.

Oh en nog een kleine tip: zorg dat je de 06 nummers krijgt van de moeders van de vriendjes/vriendinnetjes. En zeker als je kind mee gaat uit school, vraag gewoon of je een sms'je kan krijgen als ze thuis zijn. Vinden de medeouders echt niet erg/raar!

Welke ouders?

Hoi
hier hetzelfde. het ligt er absoluut aan welke ouders het kindje heeft, ook al mag je niet zomaar oordelen.
mijn dochter is net 4 en ik laat haar echt nog niet achter hoor bij vreemde ouders die ik niet ken, of die gebrekkig nederlands spreken of in ons geval, die het niet zo nauw nemen met regels,hygiene en veiligheid.

dan maar het kindje hier, andere ouders zijn wat makkelijker dan ik denk ik.

Annemir

Waarom zou je je kind niet willen achterlaten bij ouders die gebrekkig Nederlands spreken? Of bedoel jij met gebrekkig dat het zo slecht is dat er geen begin van communicatie mogelijk is? Ik bedoel maar, 'gebrekkig Nederlands' bestrijkt nogal een hoop soorten Nederlands.

Groeten,

Temet

Tijgeroog

Tijgeroog

05-10-2010 om 11:27

Ik ben blijkbaar makkelijk

Mijn zoontje was ook nooit zo makkelijk als ik 'm ergens achter liet, maar tegen de tijd dat hij 4 werd vond hij het toch wel erg leuk. Dus op de eerste dag op school wilde hij al mee met een jongetje dat hij nog van de psz kende. Ik vond het goed, maar wel spannend.
Maar het ging goed, hij heeft inmiddels heel vaak met andere kinderen afgesproken. Soms hier, soms bij andere kinderen.
Hij is ook 2 keer bij meisjes geweest waar de moeders niet of nauwelijks Nederlands spreken, en de kinderen ook niet. Dat vond ik wel weer opnieuw spannend, maar ik "kende" beide moeders al wel, op de psz hadden we ook altijd al heel vriendelijke naar elkaar geknikt en geprobeerd om elkaar met handen en voeten iets te vertellen. De kinderen spraken op dat moment ook geen Nederlands, maar m'n zoontje had daar geen moeite mee.
"Maar hoe praten jullie dan met elkaar?"
"We praten niet, we spelen."
Inmiddels is m'n dochtertje 3 en die spreekt ook af. Met de klasgenootjes van m'n zoon, of met de zusjes van zijn klasgenootjes.

Pelle

Ik bedoelde het niet als controlemiddel, maar als geruststelling voor een onzekere moeder Ik stelde het laatst voor om te doen toen ik een kindje mee zou nemen tijdens de lunch. Ik zag de onzekere blik van de moeder 's ochtends en bood aan een sms'je te sturen. Vond ze heel fijn. En nu doen we het eigenlijk wel vaker.

donderkopje

donderkopje

05-10-2010 om 12:02

Tikkie overbezorgd?

Sanne, ben je niet een tikke overbezorgd?

"Ik schrok er eigenlijk van want ik ben daar zelf niet aan toe"

Schrikken als je kind uitgenodigd word voor een speelafspraakje? Het is toch leuk als je kind vriendjes krijgt en andere kinderen hem leuk vinden? Ik zou dat juist stimuleren en zeker niet afwijzen "omdat jij er niet aan toe bent". Maar jij hoeft toch ook niet te gaan spelen? Ik hoor je helemaal niet over je zoon praten maar alleen over je eigen beleving. Misschien is hij er namelijk wel aan toe?

Ook dat je zegt dat je kind pas mag gaan logeren als ie 10 is omdat "jij er niet aan moet denken". Een kind van 10 mag niet logeren omdat zn moeder het niet aankan of eng vindt? Jammer voor je kind, ik vermoed dat die allang voor zn 10e wel eens ergens wil logeren.

Tuurlijk moet je je goed voelen bij de ouders en het vriendje waar je je kind voor het eerst gaat spelen. Ga de eerste keer mee, drink een kopje koffie, kom na een uurtje of wat weer terug en wissel telefoonnummers uit. Ik heb nog nooit meegemaakt dat het ergens te vies of te gevaarlijk was of een nare sfeer om te spelen. En als de ouders gebrekkig Nederlands spreken so what? De jochies vinden elkaar leuk, dat is toch enige dat telt, en blijkbaar begrijpen zij elkaar wel.
Het zal echt nog wel vaker voorkomen dat je kind een vriendje krijgt dat jij niet ziet zitten, of dat je zn ouders niet ziet zitten of dat je het milieu waar het uitkomt afwijkt van dat van jou. Het fijne is dat jij geen vriendschap met dat kind of zn ouders hoeft te sluiten en dat kinderen nog wel openstaan voor dingen die anders zijn. Zie het als een goed voorbeeld!

Het loslaten is begonnen Sanne, wellicht voor jou voor de eerste keer, maar laat je eigen angsten, onzekerheden of controledrang niet prevaleren boven een gezonde ontwikeling van je kind.

En vooral: veel speelplezier!

Eens met donderkopje

Ik heb drie kinderen (10-7-bijna 4) waarvan de jongste net twee weken op school zit. Ze is vanmiddag aan haar vierde speelafspraak toe. Ik laat haar lekker meegaan. Ik ken de meeste ouders wel van gezicht en stel me wel voor aan degenen die ik nooit eerder heb gesproken. Ik kende alleen jongensmoeders omdat de oudste twee jongens zijn. Ik krijg nu ineens te maken met meisjesmoeders en -vaders Door school zijn klassenlijsten met telefoonnummers verstrekt dus iedereen weet elkaar te bereiken.

Het is echt loslaten en vertrouwen hebben. Ook logeren: als het niet goed gaat haal je hem toch weer op? Laat hem eerst eens bij familie logeren, dan komt er een neefje of vriendje bij jou, zo kun je dat opbouwen. Hier wordt door onze kinderen heel wat afgelogeerd.

Ik heb een zwager en schooonzus die één kind hebben dat helemaal verstikt wordt door hun weliswaar goed bedoelde zorgen. Het kind zelf (bijna 6) durft niks, nog niet van een glijbaan af(!), is niet assertief en heeft in zijn schoolcarrière nog nooit een speelafspraak gehad...

Sanne

Sanne

05-10-2010 om 13:20

I know!

Tuurlijk weet ik dat ik overbezorgd ben. En ik heb ook niet de illusie dat je ouders in een uurtje kunt scannen. En misschien is het wel dat het milieu waar ik in ben opgegroeid anders is dan waar ik mijn kind achterlaat om te spelen maar ik vind veel ouders makkelijk. Zo van....we kijken wel en zien wel wat er van komt. Uiteindelijk is het wel mijn verantwoordelijkheid dat ze veilig zijn. Verder ben ik echt heel makkelijk. Hier spelen vind ik verder geen probleem en ik zou het alleen maar fijn vinden als een moeder blijft zodat we elkaar beter leren kennen. Het ging mij erom dat het een nieuwe fase is waar ik de ervaringen van andere wil horen over wat de regels een beetje zijn. Maar ik lees vooral positieve verhalen dus dan geeft me een gerust gevoel. En dat van logeren vanaf zijn tiende is natuurlijk niet letterlijk. Ik wilde alleen maar aangeven dat dat wederom een hele nieuwe fase is!

Mamvantwee

Mamvantwee

05-10-2010 om 13:57

Went snel hoor

Mijn dochter had na een maandje in groep 0 haar eerste speelafspraak. En mijn zoontje al in de eerste week van groep 1. Ze waren allebei net 4. Het went heel snel, kan ik je zeggen.

Ik laat het afspreken helemaal over aan de kinderen. Wel check ik de afspraak even met de betreffende ouder, zodat ik weet waar mijn kind is, maar daarna mag hij/zij gewoon vanaf het schoolplein mee naar huis van het vriendje of vriendinnetje. Hier wordt het uit-spelende kind altijd opgehaald door de eigen ouder. Dus een adressenlijst en telefoonlijst van school is wel handig.

De meeste ouders ken ik ook niet. Ik ga ervan uit dat zij mijn kind net zo behandelen als hun eigen kind. Dus als ze friet eten 's middags / nooit hun handen wassen na de wc-gang / de hele dag voor de tv hangen, dan doet mijn kind dat ook...denk ik. Ik vind het wel een leerzame ervaring en heel belangrijk voor het sociale welbevinden van mijn koters.

Dus heb vertrouwen. Geniet van de uurtjes rust (die vind ik nu heel waardevol, wat een heerljkheid als beide kinderen ergens anders spelen!).

groet, Mamvantwee

Is ook zo

ik las al deze verhalen en het eerste wat ik dacht: "ook in dit stuk, moet ik mn kind leren loslaten"
Straks zal hij hier ook op het plein met andere kinderen spelen en hij zal steeds meer zijn grenzen gaan verleggen.
Toch blijft zo'n eerste date erg spannend.
En mamavantwee, wat waren jouw koters er snel bij met afspreken? Mijn zoontje zit nu 1,5 maand op school en wil nog helemaal niet afspreken. Ik vind het niet erg, maar is dat dan niet vreemd?

Mamvantwee

Mamvantwee

05-10-2010 om 14:23

Snel of niet

Nee, natuurlijk is het niet vreemd, thein. Elk kind is anders. Die van mij waren er snel bij ja, maar dat was waarschijnlijk toeval. Ik heb geen idee wat gemiddeld is in groep 1.

Mijn dochter werd gevraagd, en wilde wel mee (maar was ook wel een beetje bang). Ze is toen gaan spelen en had direct de smaak te pakken.

Mijn zoontje is nr 2 en wist al hoe dat ging van zijn grote zus. Dus ja, die stapte gewoon op het vriendje-van-de-dag af en vroeg of hij bij hem mocht spelen. Dat jochie was daar eigenlijk nog niet aan toe zag ik, en zijn moeder vroeg aan mij hoe dat nou ging, dat afspreken na school...voelde ik me opeens een ervaren moeder zeg!

groet, Mamvantwee

Ik zeg ook doen!

Hier ook redelijk snel afspreken. Hij vindt het erg leuk.

Wel grappig omdat ik net op een moeder afstapte waarvan haar zoontje nog nooit had afgesproken. Ze keek ook even van : oh jee nu gaat het beginnen. We hebben afgesproken dat hij maar een uurtje komt spelen.

Het ligt ook heel erg aan het kindje wat komt spelen. Sommige zijn heel druk en andere weer erg rustig.

groetjes lisa

Loslaten?

Hoi,
loslaten? als een kind net 4 is? nee sorry, nog niet. tuurlijk wel al wat meer,maar bij vreemde mensen spelen gaat er bij mij echt neit in zo vroeg.

ik heb genoeg gelezen over misbruik bij kinderen, "vreemde"vaders. no way dus.
ben ik te overbezorgd? laat ik zeggen dat er met een van mijn kinderen iets is gebeurd waardoor ik wantrouwender ben geworden naar mensen.

met de jongens was ik wel iets makkelijker,maar mijn meisje is nog zo klein. loslaten doe ik wel,maar niet zo snel als jullie dus.

ik vind een klein meisje zomaar meegeven aan ouders echt neit normaal.
er was een meisje in de klas van mijn dochter die met haar wilde spelen. ouders kende ik van schoolplein.
beiden zwarte of geen tanden, kinderen oude en te kleine kleding. zonder onaardig te doen, ouders waar ik niet mee omga(niet dat ik veel beter ben,maar ik weet niet hoe ik het moet omschrijven)
daarbij een grote hond.

ik heb het meisje bij ons laten spelen. ik vroeg aan juf wat ze ervan vond...ze twijfelde even en zei toen ook: laat haar maar niet daar spelen. prima mensen,maar moeite met structuur zeg maar.

dat bedoel ik dus....daar laat ik mijn kindje niet bij spelen zo jong

Clara72

Clara72

07-10-2010 om 06:36

Mee eens

Annemir,

Ik ben inderdaad ook bang voor misbruik o.i.d. Misschien wel wat overbezorgd maar als zoiets eenmaal gebeurt dan tekent dat je leven. Ik vind ook dat veel mensen te veel vertrouwen hebben. God weet wat er allemaal gebeurt en een kindje dat net 4 is is veel te naief. Ik ben ook van mening om eerst mee te gaan en anders komt het kindje maar hier spelen. Als ze 6 jaar zijn vind ik het een ander verhaal..dan zijn ze gewoon veel mondiger!

Er zit voor mij wel een grens aan

..als je alleen maar voorzichtig bent onthoud je je kind enorm veel ervaringen. Uiteindelijk zelfs zijn eigen leven.

Een vriendin van mij is verkracht op haar 14de en die hamerde er altijd op dat je je niet moet laten vangen door je eigen angsten.

Waarom zouden bijvoorbeeld andere ouders hun kind wel moeten laten spelen bij Clara? Haar kunnen ze dan toch ook niet vertrouwen? Dan krijg je een samenleving met allemaal eilandjes van losse gezinnetjes die elkaar eng vinden.

Ik ben juist expres in een (stads)wijk gaan wonen waar de kinderen vanaf een jaar of 5 alleen naar buiten gaan. Natuurlijk ben je voorzichtig, je gaat de kat niet op het spek binden.

Maar in een gevangeniscel kun je je niet ontwikkelen, en als je alle andere ouders op school niet vertrouwt dan blijft er veel te weinig over.

amk

amk

07-10-2010 om 09:22

de meeste nare dingen gebeuren in de directe familie omgeving. Maar daar hoor je niet zo veel over omdat je ook nog de keuze hebt om dingen niet naar buiten te brengen.

Ik ben het met rb eens dat je een kooi creeerd voor je zelf als je je laat leiden door angst. Ook ik heb nare dingen meegemaakt, maar laat mijn kind gewoon spelen daar waar ik denk dat het kan, en andersom ook.
Want als ik hun niet vertrouw, waarom zouden de andere ouders mij dan vertrouwen?

Jesse_1

Jesse_1

07-10-2010 om 11:30

Tja

Ik ben zelf (blijkbaar) erg goed van vertrouwen.
De oudste 2 waren van zichzelf niet zo dapper, die wilden liever eerst bij ons thuis spelen en ergens anders moest ik eerst even mee thee/koffie drinken. Dat vonden de andere ouders trouwens helemaal niet gek hoor!
De jongste wilde meteen overal wel spelen.
Bij ons op school geen ouders waarvan ik vermoed dat het thuis een bende is waar de keuringsdienst zou moeten komen ruimen, en verder kun je het toch niet aan de buitenkant zien.
Jesse

Leven ontnemen

hoi,
ik geloof niet dat ik mijn dochter haar leven of ervaringen ontneem door nog een jaartje rustig aan te doen.
ze zijn nog zo klein en kwetsbaar. als ik op straat kindjes van 5 alleen buiten spelen,verbaasd mij dat.
ik zou dat nooit doen. er kan zoveel gebeuren, ze zijn nog te jong om situaties goed in te schatten.

nee, laat mij maar overbezorgd zijn. Ik zou het mezelf nooit vergeven als er iets gebeurd.

e.e.a. is ook afhankelijk van waar je woont uiteraard. Ik heb ervaring met een stad, dat is misschien toch anders dan met een dorp.

hier halen kinderen helaas van alles uit, vaak zonder dat ouders er iets aan doen. dat doen hun kinderen niet.
mijn dochter mist niets. ze heeft het enorm naar haar zin op school en speelt de hele dag.
thuis mag ze dan rustig aan doen, met haar broers of met ons. of als we zelf mee naar buiten gaan.

Jesse_1

Jesse_1

07-10-2010 om 15:22

Pelle

Ik bedoelde in zijn algemeenheid dat ik niet vermoed dat er huishoudens zijn waar òf het een smerige bende is òf waar mijn kind misbruikt zou (kunnen) worden omdat je dat niet aan de buitenkant kunt zien.
(Volgens mij werd er eerder in dit draadje ook iets gezegd over huizen waar het te vies was om je kind te laten spelen en daar reageerde ik ook nog op.)
"Sowieso vind ik dat geen graadmeter voor wat betreft de kans op misbruik van een kind."
Ik ken helemaal geen graadmeter helaas, behalve mijn eigen gevoel. Ik ken slechts één persoon waar ikzelf de kriebels van krijg en waarbij ik blij ben dat ik geen dochter heb die daar wil spelen (jaja, jongens kan het ook overkomen), gewoon omdat het een 'vreemde' man is.
Jesse

Clara72

Clara72

07-10-2010 om 19:54

Ze zijn pas 4

.....en het is precies wat Annemir zegt. Kinderen van die leeftijd kunnen dingen nog slecht inschatten en kunnen de consequenties niet overzien. Laatst zag ik 2 meisjes spelen van (4 jaar!) alleen buiten spelen. Onvoorstelbaar vind ik dat!!! Je kan als ouder er niet vanuit gaan dat een kind van 4 'nee' zegt tegen bijvoorbeeld een enge man of grotere kinderen die wilde spelletjes doen. Als ze 6 of 7 zijn dan zijn ze ook al een stuk wijzer. Alles gaat al zo snel. Ik vind het zowiewo allemaal vreemd dat je met 4 al speelafspraken moet maken?! Je kunt toch gewoon op school spelen, thuis met papa, mama, broer, zus. En vaak zijn er ook nog leeftijdgenoten om mee te spelen binnen de familie og vriendenkring van papa en mama waar je mee naartoe kunt gaan samen met de kleintjes. Ik heb ze nu nog liever thuis, veilig. En als ze eenmaal naar groep 3 gaan zien we wel verder. Een gevangenis bouw ik helemaal niet want ze hebben dus al genoeg speelvriendjes in huiselijke kring.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.