Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
bezorgde moeder

bezorgde moeder

01-11-2010 om 09:37

Idealen beschermen?

Goedenmorgen,

Graag jullie mening: onze dochter (9.5) zegt al sinds haar vierde jaar dat ze dokter wil worden. Toendertijd heb ik dat zo gelaten, prima. Maar ze zegt het nog steeds, en is er heilig van overtuigd dat ze later arts is. Vooropgesteld maakt het mij totaal niet uit wat ze gaat worden, wil ze arts worden prima, wil ze iets anders worden ook goed. Maar ik twijfel zo of ze het niveau heeft om arts te worden, wat nu als blijkt dat ze helemaal het niveau niet heeft? We hebben haar meerdere malen verteld dat ze goed, lang en veel moet studeren, maar dit hindert haar helemaal niet.
Wat is wijsheid, ga ik haar weer wat met beide benen op de grond zetten? Een gesprek met de meester, om in ieder geval te vragen hoe hij er over denkt? Het maar zo laten, met als gevolg dat ze misschien wel heel hard met beide benen op de grond gezet gaat worden?
Ik wil écht dat jullie weten dat het ons niets uitmaakt wat dochterlief gaat doen, als ze maar gelukkig is!

Graag jullie mening,

Een bezorgde moeder

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Chippie

Chippie

01-11-2010 om 09:43

Gewoon zo laten....

Daar komt ze vanzelf toch wel achter. En dat hoeft geen harde klap te zijn, dat gaat geleidelijk. Bovendien kun je het ook opvatten dat ze graag iets in medische wereld wil. Prima, daar zijn allerlei functies op allerlei niveau's. Maar waarschijnlijk wil ze over een paar jaar kapster worden of ....

Ik zou écht niet naar de meester gaan. In mijn ogen sla je dan een behoorlijke flater. Stel dat ze de capaciteiten zou kunnen hebben dan kan die beste man echt niet inschatten of ze ook het doorzettingsvermogen heeft, of ze in 4 vwo geen leuke knul tegenkomt met wie ze een beachbar wil beginnen, of ze door de loting heen komt, of ze tegen bleod kan, of ze die lange werkdagen dan nog ziet zitten, etc.

T&T

T&T

01-11-2010 om 09:48

Ach...

Laat een meiske van 9,5 haar dromen nog effe lekker hoog stellen wie weet hoe ze zich ontwikkeld? Tijdens haar middelbare school en studie worden vanzelf haar mogelijkheden en beperkingen wel zichtbaarder, en daarop zal ze DAN haar toekomstbeeld misschien wel wat moeten aanpassen. Tegen die tijd begrijpt ze ook beter waarom dat plan bijgesteld moet (veel studeren zal haar nu nog niet zo veel zeggen). En er zijn nog zo veel leuke goede beroepen in die hoek te vinden die ze WEL zou kunnen; ook dat word gaandeweg wel meer duidelijk, geen dokter, maar wel verpleegster, of assistente, ik noem maar wat. Waarom wil ze precies dokter worden? die drive kan ze misschien in een ander beroep ook wel kwijt.
groetjes, Tess

kobalt

kobalt

01-11-2010 om 09:52

Ik ken een arts

... die is begonnen met mavo, toen mbo, propadeuse hbo en vervolgens geneeskunde is gaan studeren. Het was een lange weg, en ze was het van tevoren niet van plan, maar ze is nu wel huisarts.

kobalt

kobalt

01-11-2010 om 09:54

Ah pelle ook al

Kijk, Pelle kent ook al iemand die die weg ongeveer is gegaan.
Lekker laten dromen dus, die dochter van jou.

angel3

angel3

01-11-2010 om 09:55

Mega herkenbaar

ik wilde al vanaf heel jongsafaan kraamverzorgster worden. Ik was dol op baby's. Op een gegeven moment zeiden mijn ouders: nou gezien je schoolresultaten zou je misschien nog wel meer kunnen. Toen wilde ik kinderarts worden. Jaren echt supergraag gewild tot ik in 4 gymnasium zat en de exacte vakken totaal niet gingen. Ik kan me nog herinneren wat mijn mentor zei: als je ooit nog van deze school af wil komen zou ik in elk geval scheikunde en natuurkunde laten vallen
Het klinkt nu wat harder dan hoe het gezegd is/overkwam op mij. Ik heb het toen wel goed opgepakt. Ik had die conclusie zelf ook al getrokken. Ik heb dus geen exacte vakken gedaan. Alsnog hebben mijn ouders altijd aangegeven dat dat niet hoefde te betekenen dat ik dan geen arts meer kon worden. Op de uni kun je toelatingsexamens doen voor die vakken. Ik heb er toen zelf voor gekozen dat niet te doen. Ik ben iets heel anders gaan doen omdat ik het toen niet goed meer wist. Ik ben een jaar naar het buitenland gegaan en een alpha vak gaan studeren en nu bij een bedrijf werkzaam in de marketing.
Bij tijd en wijle vind ik het nog weleens jammer maar ik geloof niet dat ik zoveel doorzettingsvermogen/drive gehad zou hebben om en die toelatingen te doen en te zwoegen op die exacte vakken en dan 10 jaar te studeren..... In die zin is het prima zo
Dus laat lekker. Ze komt er vanzelf wel achter..... en wie weet!!!!! is ze een knokker en komt ze er alsnog omdat ze het WIL!

bezorgde moeder

bezorgde moeder

01-11-2010 om 09:57

Oke

jullie idee'en zijn duidelijk. Het arts zijn heeft ze niet van een vreemde, mijn broer is arts. Dus ze heeft een redelijk voorbeeld. Ik ben alleen zo bang dat ze haar zelfvertrouwen kwijt gaat raken als haar meester (nu of in verdere groepen) gaat zeggen dat ze het niveau niet heeft. Maar inderdaad, vele wegen leiden naar Rome....

Bedankt voor de reacties,

Bezorgde moeder

Vic

Vic

01-11-2010 om 10:03

Lijkt me onwaarschijnlijk

"Ik ben alleen zo bang dat ze haar zelfvertrouwen kwijt gaat raken als haar meester (nu of in verdere groepen) gaat zeggen dat ze het niveau niet heeft."
Dat gaat zo'n leerkracht toch niet zeggen. Het kan natuurlijk best dat ze straks naar het VMBO gaat, maar dan nog kun je er best komen als je doorzet. Ik geloof niet dat je alles kunt als je het maar genoeg wilt, maar gaandeweg is er nog voldoende tijd om je dromen bij te stellen. Mijn zusje is via LBO en MBO op de pabo gekomen, wat ze als klein meisje al voor ogen had. Ikzelf wilde piloot worden, bleek een betakneusje en heb me daar vrij snel bij neergelegd. Ik lijd er niet meer dagelijks onder

Fiorucci

Fiorucci

01-11-2010 om 10:27

Welnee

Een goede leerkracht zegt zoiets toch niet! Ik ken een jongen die na een vmbo-T advies puur op wilskracht nu zijn havo-eindexamen gaat doen, daarna VWO doet en dan chirurg wil worden.

Jeetje

ik snap de commotie niet zo, zij wil arts worden, nou laat haar lekker die kant op gaan en je ziet vanzelf wel wat het wordt.

Mijn dochter wil beroemd worden, popster, nou is ze niet behebt met een zangstem maar wat maakt dat nu uit, ze maakt met iedereen een praatje in de wijk zodat ze al wat bekendheid heeft voor later. Oh ja en anders wil ze wel dierenarts worden of een combi er van Ik vind het allemaal prima, geen idee wat ze wel wordt, misschien toch kleinkunst of kunstacademie (mode ?).

Even een andere invalshoek

Ik zou wel terloops 2 dingen ter sprake brengen:
1. wat haar leuk lijkt aan het vak 'arts' (en in welke andere beroepen dat soort werkzaamheden ook voorkomen)
2. (en nog belangrijker) ik zou met haar samen benoemen waar ze goed in is, wat haar eigenschappen zijn. Niet om haar vast te zetten maar om haar iets meer naar zichzelf te laten kijken. Daar kan ze later profijt van hebben. Niet "jij kunt nooit..." of "jij doet altijd...|" maar wel "jij vindt het makkelijk om hard te werken als..." of "de tijd gaat hard voor jou als je lekker aan het ...".
Dat soort dingen.

miepje

miepje

01-11-2010 om 14:09

"dat gaat zo'n leerkracht toch niet zeggen"

nou, zeg dat niet et hard!
Het is mijzelf (en ok, dat is tig jaar geleden) meerdere malen gebeurd dat leerkrachten en mentoren zeiden dat ik dat toch niet kon. Helaas ga je dat wel geloven.....
Lijkt me duidelijk dat ik vind dat ze dat lekker moet mogen willen, en als ze dat zo sterk en al zo lang wil dan kan die wilskracht alleen al haar een behoorlijk eind op weg helpen.

Eens met sinilid

Tenzij je dochter nu een erg laag niveau heeft, kan je nu toch echt niet weten wat ze aankan? Ergens geraken is veel meer dan het "cognitieve" niveau hebben.
Doorzettingsvermogen, interesse, karakter, ... spelen toch allemaal een rol. Laat haar gewoon lekker dromen, en wie weet, wordt haar droom gewoon realiteit.

Dat negatief denken gaat ze straks nog aanvoelen, dat kan toch de bedoeling niet zijn? Gewoon zeggen dat ze er hard zal voor moeten leren en werken en dat zulke dingen al beginnen op de basisschool.

Tirza G.

Tirza G.

01-11-2010 om 17:56

Wat je wel zou kunnen doen

is er nu niet meer serieus op in gaan. Dat doen jullie, tenminste, dat leid ik af uit de opmerkingen die jullie maken over lang en hard studeren enzo. Je zou toch ook kunnen zeggen: ach meid, dat zien we tegen die tijd wel weer? En als ze dan zegt: ja maar ik wil het echt echt echt dan zeg je: tuurlijk schat. Ik spreek je over tien jaar nog wel een keer. Klaar.

Tirza

Fiorucci

Fiorucci

01-11-2010 om 18:14

Miepje (ot)

Als een leerkracht zoiets zegt, zeg ik tegen mijn kind dat een leraar ook maar een mens is en ook weleens uit zijn nek kletst..

Gewoon lekker laten...

Gewoon lekker laten je dochter en tzt wordt het vanzelf duidelijk. Als ze het niveau niet heeft kan ze altijd in een ander medisch/verzorgend beroep aan de slag. Tegen die tijd samen in kaart brengen (of met decaan) wat het nu is, dat ze zo graag arts wil worden. Daar kun je dan weer op verder, bij wijze van spreke als voedingassistent, verzorgende, ab-er, fysiotherapeut, verpleegkundige enzovoort.

Ik zou haar niet voorbarig haar idealen ontnemen dus.

Geef het de tijd en gun haar haar idealen

Ze ontdekt al doende vanzelf welke weg bij haar past. Maak je daar nu nog geen zorgen om.

Wat heeft ze eraan als ze nu al weet dat haar ideaal onhaalbaar is.

Bezorgde moeder

Bezorgde moeder

01-11-2010 om 21:57

Wat reacties

Bedankt voor alle reacties, we hebben besloten om het nog maar eventjes te laten gaan. Ik weet écht niet wat voor een niveau ze heeft, dus ik weet niet of ze het wel of niet kan halen. Maar ben zo bang dat ze haar ideaal beeld moet laten varen. Misschien moet IK mijn angst laten varen Dat ga ik maar eens proberen.

Met vriendelijke groeten,

(minder) bezorgde moeder

Sera

Sera

02-11-2010 om 02:05

Natuurlijk kan ze arts worden

waarom zou je dochter geen arts kunnen worden? Als ze het graag genoeg wilt zal het haar heus wel lukken. Intelligentie is helemaal niet zo'n belangrijke factor. Het gaat veel meer om bereidheid om hard te werken, te studeren en veel tijd te investeren. Als je echt graag een bepaalde studie wilt doen dan lukt dat heus wel. Ik vertel mijn kinderen dat je altijd in jezelf moet blijven geloven want als je niet in jezelf gelooft zal niemand anders dat ook doen en dat je vaak hard moet werken om je dromen waar te maken.

Voor die momenten dat je even niet gelooft dat je iets kan bereiken heb ik hier een stukje uit Winnie de Poeh aan de muur hangen:

If ever there is tomorrow when we’re not together.. there is something you must always remember. You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think. But the most important thing is, even if we’re apart.. I’ll always be with you.

Het meest erge volgens mij

wat een kind kan horen is dat 1 van zijn ouders -of nog erger beide- zeggen dat ze iets niet kan omdat ze het intellect er niet voor zouden hebben.

Dus, jij kan alles worden als je je er toe zet !

Ze is pas 9...

...dus ik zou niet gaan kijken of het wel haalbaar is, maar gewoon meegaan met haar fantasie. Ze kan toch nog alle kanten uit, je hoeft haar toch nog niet in te schrijven bij een universiteit ofzo? Het is gewoon een kinderidee. Net als jongetjes brandweerman, astronaut of piloot willen worden.
Mijn dochter wil trouwen met een rijke man. Tja, de kans is ook groot dat dat niet gaat lukken...

Jaymza

Jaymza

02-11-2010 om 23:45

Niet ontmoedigen!

Mijn dochter wilde op die leeftijd altijd dierenarts worden. In groep 8 zei de school dat VWO te hoog gegrepen was. Ik zei dat ze perse wilde studeren en dus vwo nodig had en ze dan maar in een combinatieklas moest, dan kon ze zichzelf bewijzen. Zo gebeurde het.
Ze was supergemotiveerd, en is inmiddels probleemloos afgestudeerd als arts.
Ontmoedig je dochter niet voor ze begonnen is.

Jaymza

Zo slim hoef je niet te zijn

Om arts te worden hoor. Wel heb je een paar handige handen, doorzettingsvermogen, communicatievaardigheden en een stapel geduld nodig.

Zou me dus geen zorgen maken en niet alleen het lange studeren benadrukken maar meer zoals rodebeuk ook andere dingen gaan bespreken die ze goed kan en zo.

Mariel (nu arts, wilde altijd juf worden)

Inhakend op mariel

Mijn moeder ligt nu in een verpleegtehuis. Weer heel veel respect gekregen voor verzorgenden. Net zoals ik toen ik in het ziekenhuis lag heel veel respect kreeg voor verpleegkundigen. Nadat een arts een ingreep heeft verricht moet de kracht vrijgemaakt worden in het lichaam om van die ingreep te herstellen. Slaap, de goede pijnmedicatie, de goede lifestyle.. al die dingen en nog heel veel dingen die ik nu niet noem (vitale functies in de gaten houden, risico op complicaties inschatten) worden allemaal door de verpleging in de gaten gehouden. En vooral dat idee dat de verpleging de patiënt in verbinding breng met zijn eigen kracht, die los helpt te maken om tot genezing te komen, vind ik heel machtig.

De zorg in een verpleeghuis is weer anders, daar gaat het vooral over een goed ritme vinden, zoveel mogelijk autonomie en controle maar ook duidelijkheid voor de gast scheppen. Zoooo fijn als mijn moeder nu een goede dag heeft! Dat is echt goud waard.

Nou ja, waar het me maar om gaat, "arts" is een heel abstract idee voor een meisje van 9. Er zijn zoveel kanten aan de zorg. Als ze groter wordt en ze heeft antwoorden gevonden op de vragen die ik eerder heb opgesomd kan ze vanzelf zien welk beroep in de zorg het best bij haar past, en dat kan best iets anders zijn dan arts. Of juist wel arts, ook goed.

Geen reden voor remmen in ieder geval.

Annet

Annet

03-11-2010 om 20:32

Hier andersom

Zoon van 8 vroeg aan mij welk beroep ik voor later bij hem vond passen. Ik heb gezegd dat ik dokter wel bij hem vond passen.
Vervolgens hoor ik van de oppas terug dat hij van zijn moeder dokter moet worden...... (((
Ik heb het opnieuw uitgelegd en hoop dat hij de 'foute' uitleg laat zitten op school, bso, sportclub, vriendjes. Want zo word je heel makkelijke als een pusherige moeder gezien...

Oh ja joh annet

..ik zeg dat al jaren. Oudste anesthesist en de jongste chirurg. Dit vanwege het verschil in karakter. Het eerste specialisme houdt volgens mijn moeder vooral van patiënten die niets terug zeggen, het tweede moet het hebben van trekken en duwen. Haantjes.

Nog nooit gehoord dat ik daarmee arrogant zou zijn.

Overigens zeg ik het nooit tegen de kinderen maar alleen maar voor de gein tegen al die andere artsen in de familie als ze over mijn kinderen zeuren .. en dat doen ze nogal eens.

Daar zijn het artsen voor (tien geinsmileys...)

Mgoed, leuk, weer een parallelletje!

Jade

Jade

03-11-2010 om 21:51

Bezorgde moeder:

"Misschien moet IK mijn angst laten varen "

Dat is een heel goed idee

Mijn zoon heeft vanaf de basisschool (ook rond de leeftijd van jouw dochter) dat hij architect wil worden. Ik heb het altijd zo gelaten, zelfs al wist ik niet wat voor richting hij uit zou gaan. Het idee is iets veranderd (gaat nu richting gameontwerper), en hij zal eraan moeten trekken, maar ik heb nooit geroepen dat ik bang ben dat hij dat niet kan gaan doen of zo.

Want wie bepaalt dat dan??

De tijd zal het leren of het haar gaat lukken of niet, daar moet ze ZELF achterkomen......

Tirza G.

Tirza G.

03-11-2010 om 22:22

Mijn dochter

heeft vandaag besloten géén dokter te worden. Of althans, nog niet nu. Ze heeft haar studie-visie verlegd (gelukkig kan dat op de uni waar ze op zit). Wat een opluchting. Alleen: hoe vertellen we het de familie (inderdaad, bestaande uit).

Tirza

+ Slimme Brunette +

+ Slimme Brunette +

04-11-2010 om 00:15

Nog veel te jong om er een punt van te maken

Astronaut wilde ik worden en anders maar bergbeklimster ofzo. Ik kan me niet herinneren dat mijn ouders commentaar leverden, ze zullen wel gedacht hebben: ach, het is nog maar een kind. Wat te denken van alle jongetjes die profvoetballer of autocoureur willen worden? Gaan die ouders ook serieuze gesprekken aan over de haalbaarheid?

Laat je kind eerst gewoon maar eens naar de middelbare school gaan, pas dan is het tijd voor gesprekken met leerkrachten. Rond mijn veertiende kwam ik er vanzelf achter dat astronaut te hoog gegrepen was: ik ben slecht in exacte vakken, houd niet van sport (conditie!) en bovendien zijn er erg weinig vacatures. Pubers kunnen al heel aardig inschatten of hun wensen realistisch zijn, laat je basisschoolkindje nu
nog even lekker dromen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.