Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Zonnetje

Zonnetje

14-11-2010 om 19:45

Hoogbegaafd kind en opvoeding

Ik heb 3 hoogbegaafde kinderen van 7, 5 en 4 (waarschijnlijk ook hb) en de opvoeding vind ik erg zwaar. Steeds maar weer grenzen verkennen. Iets mag niet, dan de discussie aangaan of toch doen en dan maar straf. Druk, druk, druk, het is bij ons altijd druk want ze rennen, gillen en zijn heel actief. Als het ochtend is uitslapen tot 7 uur? Nee, mag net want om 5 uur zijn ze al klaar wakker, terwijl ze om half 9 naar bed gaan. Ik weet me soms geen raad met die energie.... Klopt het dat slimme kinderen moeilijker opvoedbaar zijn of doe ik iets verkeerd?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

14-11-2010 om 20:47

Nou

Nou, ik durf niet te beweren dat onze jongste (3,5 jaar) hb is, maar hij is slim. Dat valt ons zelf op, maar ook de buitenwereld attendeert ons daar voortdurend op.
In elk geval, wat jij beschrijft over je kinderen, is vrijwel volledig op hem van toepassing. Een grens is geen grens. Daar ga je inderdaad over discussiëren. En dat de hele dag door. Altijd met alles tot aan het gaatje gaan, zeg maar. En DRUK! Niet te temmen is hij (nee, beslist geen ADHD). Hij was veeleisend vanaf zijn geboorte, kan ik wel zeggen.
Ik denk dat het 'm inderdaad in de slimheid zit, ze kunnen niet alleen alles beter uitspelen op argumenten, maar doorzien situaties ook heel snel. Bovendien denk ik dat zulke kinderen voortdurend uitdaging zoeken. Ik ken een HB meisje van 7 van dichtbij, die vertoont hetzelfde gedrag.
Dus ja, ik denk dat het ermee samen hangt. Of je iets verkeerd doet kan ik natuurlijk niet zeggen.

billie

billie

14-11-2010 om 21:13

Ja en ja

Ja, slimmere kinderen kunnen specifieke behoeften hebben in de opvoeding en ja, je doet iets fout-)
Nou ja, fout, zo kijk ik er zelf altijd tegenaan want ik denk wel dat alles mogelijk is, maar je moet de juist modus vinden. Niet dat ik die altijd vind maar ik blijf er wel naar op zoek, in die zin leg ik de verantwoordelijkheid wel bij mezelf en niet bij de kinderen want dan kun je dus niet verder komen. Het kan altijd beter.
En ohja, ik wil er ook duidelijk bij vermelden dat ik een hoop opvoedmoeilijkheden die ik andere ouders hoor vertellen weer helemaal niet herken, dus ik denk dat er ook een hoop voordelen zijn te verzinnen met slimmere kinderen. Ze hebben dan ook naar mijn idee niet zozeer méér nodig als wel soms net wat anders. Slapen is iid vaak een bekend probleem maar ik heb bijv mijn zoon helemaal niet hoeven helpen met zindelijk worden, ging volledig vanzelf. Hij voedt heel vaak zichzelf op, lijkt het wel. Maar iid, de aandacht die hij weer op andere terreinen vraagt compenseert behoorlijk! (en ik heb maar 2 kinderen, kan me voorstellen dat drie kort op elkaar sowieso veel vraagt)

Niet hb

Hier twee kinderen die volgens mij niet hb zijn maar volgens hun juffen wel Erg Slim. En volgens mij lukt het opvoeden prima Krijg altijd complimenten op visite dat ze zo lief en rustig zijn. Ja er worden veel vragen gesteld, er moet altijd van alles ontdekt worden en ze luisteren soms erg slecht. Maar dat lijkt mij niet meer dan normaal.......

ayla

ayla

15-11-2010 om 09:07

Hier in ieder geval 1 HB exemplaar en eentje waarvan ook al is gezegd dat hij wel erg slim is. En ja ze gaan altijd tot het uiterste, vooral de oudste heeft daar een handje aan. Over alles discussie en praten nooit iets zomaar aannemen. Ik vind het vaak ontzettend vermoeiend. Ik vraag me ook wel eens af of ik iets verkeerd doe. Ik denk dat het een hele andere manier van opvoeden nodig heeft. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op mijn kinderen, vreselijk trots op wie ze zijn maar soms zou ik willen dat het iets makkelijker ging

Toch ook wel

hier een 7 jarig meisje dat niet echt druk is maar wel heel veel energie heeft. Dat vertaalt zich oa. in weinig slaap, altijd "iets te doen" moet hebben en niet wil luisteren, moeilijk moet doen en haar eigen zin doordrijven. Ik vraag mij ook regelmatig af hoe ik het tij kan keren: aan discussieren doet ze al regelmatig niet meer, ze neemt haar eigen beslissingen, en daar valt niet meer over te praten want ze heeft "beslist" (kan je wel haarfijn uitleggen waarom dit en niet dat).

Verder moet ze ook altijd iets nieuws uitvinden/hebben waar ze zich dan vol overgave op stort, totdat ze dan plots geen zin meer heeft. Dan is het voorbij en ik vind best vervelend: eerst alles, dan niets meer, en op naar het volgende.

Ze doet ook heel wat buiten school wat ten koste van mijn tijd is maar zonder dat aanbod wordt ze thuis moeilijker, koppiger en nog eigenwijzer.

Maar: ik vind het ook voordelen hebben hoor: ik kan van haar dingen vragen en haar verantwoordelijkheid geven wat je niet altijd ziet bij haar leeftijdsgenoten. Dat is best handig, maar heeft als keerzijde dat ze gewoon altijd haar eigen zin wil doen. Dus eigenlijk is dat mijn fout die nog moeilijk recht te zetten valt. Als je aan de ene kant je kind veel verantwoordelijkheid geeft en kind mee laat beslissen, kan je dat niet meer omkeren. En ook: hoe meer je kind omgaat met oudere kinderen, hoe meer je kind zich zo gaat gedragen en bepaalde visies van mij niet meer accepteert.

Ik denk -zoals Billie zegt- dat de opvoeding gewoon soms anders is, of moet zijn.

Verkeerd is natuurlijk het verkeerde woord

..en drie zo snel op elkaar is altijd druk.

Maar als je het nou zo op de moeder af vraagt, en op zich vertel je nog niet zo heel veel, dan denk ik toch dat er wel ruimte is om dingen anders te doen.

Toen onze oudste zijn IQ test had gehad wegens gedoe op school zei de tester "met dit kind moet je nooit over zakgeld onderhandelen", omdat hij V meer had dan P.
Maar wat wil het geval, geen haar op mijn hoofd die erover denkt om met dit kind over zakgeld te onderhandelen. Ik had daar dus nooit een centje last van gehad. Niet dat ik hem onderdruk ofzo, maar je moet ze leren omgaan met al dat gedenk en geredeneer. Er is een tijd en een plek voor alles.

Paar algemene tips:
- voorsorteren. Dus niet je laten verrassen door de situatie.
- structuur. Voorspelbaar ritme. Heel belangrijk is om van te voren afwijkingen aan te kondigen of als zodanig te benoemen. Anders wek je verwachtingen. Dus als iets mag wat anders niet mag heel expliciet zeggen dat het _alleen_ vandaag mag.
- niet straffen maar gewoon de consequenties benoemen. Als je je hier niet aan kunt houden, dan moet je terug in de box/kun je niet buiten spelen. Verdiep je in CPS (collaborative problem solving), een klassieker op OOL. Heeft ook heel erg met dingen vóór zijn te maken. Je gaat met je kind zitten en benoemt wat hij lijkt te willen. Spreekt je eigen zorg daarbij uit en zoekt samen naar een oplossing.
- sowieso heel veel benoemen. Als ze gaan redeneren, dus wegvluchten in de ratio, ga ik daar nooit op in als ik het vermoeden heb dat er een gevoel achter ligt. Dus ik help ze dan het gesprek naar een nuttiger niveau, het gevoel, te tillen. Of omlaag te duwen, net hoe je kijkt. Bijvoorbeeld kleuter komt met een of ander slimmigheidje om ergens onderuit te komen. Dan hoef je daar helemaal niet op in te gaan met iets slims terug (dat zou idd supervermoeiend zijn, en dan laat je de kleuter de agenda bepalen), maar je kan gewoon meteen erdoorheen knippen en terughalen wat dat kind wil ontwijken. Dat kan heel vriendelijk, "X, je begint nu over die kast, maar het is nu tijd om uit te kleden, en ik wil graag nog voorlezen."

Het fijnste vind ik gewoon lekker knuffelen met de kinderen, het is helemaal niet nodig om alleen maar te praten en te redeneren/discussiëren. Wel zal ik toegeven dat het nodig is om nog beter zelf je grenzen en behoeftes te onderzoeken. Dat is namelijk uiteindelijk de lading achter jouw boodschappen aan de kinderen. Als jij ze goed kunt uitleggen dat je een half uur 's avonds nodig hebt om de volgende dag aan te kunnen, en je bent bereid om dat nog een aantal keren toe te lichten, dan voorkom je eindeloos heen en weer geloop, gestraf en gedreig. Als je echt authentiek je eigen behoeftes aangeeft, komt dat veel beter aan dan dreigementen.

Zelfde geldt dus voor de ochtend. Om vijf uur wakker hoef je niet te pikken. Ja, wakker zijn kun je niet reguleren maar ze zullen jou toch echt moeten laten slapen. En hoe dat het beste kan, daarover kan je dan met CPS op een rustig moment met ze overleggen.

Oh ja, allerlaatste tip: zet ze aan het werk. Doe niets meer voor ze. Dat doet mijn man fout, en die is dus gesloopt na een dag met de jongste. Laat ze alles zelf doen, zelf uitproberen, zelf pakken, zelf oplossen. In de tijd dat ze daarmee bezig zijn kunnen ze niet aan je kop kwekken.
En geniet.

Kendra

Kendra

15-11-2010 om 13:53

Het is gewoon vermoeiend

Iedereen zegt allemaal zinvolle dingen. Wij passen een aantal daarvan ook al toe in ons dagelijkse leven met drie hb-ers die dicht bij elkaar in leeftijd zitten. Weet je, het is echt gewoon soms erg vermoeiend. Vooral als je even helemaal geen zin hebt in al die vragen en al die discussies. Ik heb gemerkt wat voor mij een valkuil is. Als ik op gegeven moment stel dat iets wel of niet doorgaat en dat de discussie daarover gesloten is, dat een kind dan toch allerlei nieuwe argument gaat aanvoeren of oude argumenten anders formuleert en dat ik me dan laat verleiden opnieuw in discussie te gaan. Sinds ik dat doorheb kan ik de grens makkelijker handhaven.
En wat rodebeuk zegt over aan het werk zetten werkt hier ook. Trouwens ook bij al die vragen, vraag het wikipedia maar, zoek het maar op in de bieb of wat denk je zelf.

Asa Torell

Asa Torell

15-11-2010 om 14:08

Of hier in huis iemand hb is weet ik niet, wel was ikzelf zo'n goedlerend kind met allerlei tienen, exacte studie gedaan, en ik was heel braaf, ik discussieerde helemaal niet.
Zoon daarentegen (geen ontwikkelingsvoorsprong) kan er wat van, elke tweede zin begint met 'ja maar' . Maar ik denk dat hij dat gewoon van ons geleerd heeft: man en ik discussieren/onderhandelen veel met elkaar over wie wat moet doen in huis. En ik leg zelf graag aan de kinderen uit waarom iets wel/niet mag. Ja, dat nodigt dan natuurlijk andersom ook uit tot argumentatie en discussie.
Ik word er soms wel moe van, maar net als Rodebeuk ervaar ik ook het voordeel dat er vaak met ik-boodschappen goed uit te leggen valt waarom iets moet. En bovendien kan ik goed onderhandelen en compromissen sluiten met zoon, dat vind ik juist weer een enorm voordeel.
Ik zou dus niet te veel nadenken over het 'moeilijker zijn van hb kinderen in de opvoeding' maar gewoon aannemen dat je een paar eigengereide discussieerders in huis hebt en dat je daar je weg in moet vinden.

Tirza G.

Tirza G.

15-11-2010 om 16:19

En uiteraard de onvolprezen

apenootjes. Dat was hier op een gegeven moment mijn reactie na 136 waarom-vragen. Ze vragen soms ook gewoon maar door om wat te doen te hebben, net zoals andere kinderen 150 keer met een autootje heen en weer sjezen vragen zij 150 vragen achter elkaar. Gewoon, omdat het kan. Ja schat, apenootjes. Ze (20 en 16) gebruiken het nu zelf - tegen elkaar

Tirza

Even veel korter (want rustig nagedacht)

Opties:
1. apenootjes (dus meteen antwoord weigeren)
2. verwijzen dat ze antwoord ergens anders moeten zoeken
3. gevoel achter de vraag benoemen en oppervlakkige vraag negeren
4. voor jezelf de keus voelen dat je niet op een discussiestart hoeft in te gaan. Het is jouw volledige vrijheid om een discussie te weigeren.
5. laat kinderen dingen zelf doen waar ze heel lang over doen terwijl het jou nog geen minuut zou kosten. Je bereikt daarmee dat ze even bezig zijn. Help ze op weg en geef handreikingen onderweg, nog steeds heb je dan meer rust omdat ze zich focussen op die taak ipv op jou.

Wat ik zelf nog het leukst vind is om heel rustig en vraag uit te kauwen. Geen antwoord geven maar vooral teruggeven wat ze zeggen, doorvragen, details uitzoeken van wat ze willen weten, ze uitnodigen om dingen van alle kanten te bekijken. Alle vaart uit het proces halen zodat je uiteindelijk samen stil staat in de tijd. Dat is zeg maar het totale tegengestelde van een flitsende discussie.

Ach, alweer te veel woorden! Ik ga maar naar bed.

Zonnetje

Zonnetje

18-11-2010 om 09:36

Bedankt

Bedankt allemaal,
Het veel zelf laten doen ben ik deze week mee begonnen. Dochter van 7 kwam zelf met het idee om haar eigen sjaal te breien. Want dat scheelt weer geld mam. Ha ha vond ik wel grappig. Dus daar is ze wel even zoet mee.

Verder ben ik natuurlijk heel blij met hoe ze zijn. Want altijd enthousiast om iets te gaan ondernemen. Wat ik heel leuk vind is om samen op onderzoek uit te gaan. De natuur in met een vogelwaaier. Of samen op muziekles werkt hier ook heel goed. Het is leuk om dezelfde hobby's te hebben als je kinderen. Zo zijn we ook gek op spelletjes doen zoals monepoly en schaken. Ik ga zeker aan de slag met alle tips. De kerst vakantie kijk ik niet naar uit want dan slaat de verveling weer toe.... Iemand nog tips om de kerstvakantie te overleven? Uit logeren bij grootouders kan niet want die wonen allemaal ver weg. Nu ja, ik ga zeker jullie tips uitproberen en misschien toch wat meer lezen over opvoeding....

Guinevere

Guinevere

18-11-2010 om 11:14

Kerstvakantie

Voor de kerstvakantie heb ik een goede tip: origami! Het is uitdagend, het resultaat is mooi, het verveelt niet en ze zijn er zo heeeeeeeeeeeeeerlijk rustig bij. Of een familiepuzzel van 1000 stukjes?

Vera*

Vera*

18-11-2010 om 11:18

Guinevere

Bedankt voor de origamitip. Ik ga nog snel even sint shoppen.

Vera

Renata

Renata

18-11-2010 om 12:50

Sporten, knutselen, musea, theater

Lekker veel laten sporten is ook een manier om hun energie kwijt te kunnen! In de kerstvakantie op een schaatscursus? Of koop een knutselboek. Ook leuk is om ze zelf de hele kerstversiering te laten knutselen. Alle kerstballen, linten, engeltjes, suikerhartjes in de boom hangen. Verder is er in ieder museum een rondleiding in de kerstvakantie (ook leuk voor jezelf), of laat ze deelnemen aan een workshop. Ik ga ook vaak met ze naar theatervoorstellingen. Mijn zoon heeft ook zo'n razende nieuwsgierigheid en is supereigenwijs. Hij gaat op zondag lekker in het Stedelijk Museum naar een (gratis) kinderworkshop. Misschien heb ik makkelijk spreken, want ik woon in Amsterdam en daar is gewoon veel te doen.

Kerstvakantie: juist lekker rustig aan doen

..om te beginnen een allesmagdag. Dan is de kop eraf.
Verder een kieslijst maken met alles wat jullie zouden kunnen gaan doen. Evt twee lijsten, een uit en een thuis.

Zeker niet heel veel dingen doen maar juist lekker thuis kneuteren met zijn allen. Wel altijd in de ochtend even naar buiten.

Vaak willen de kinderen de eerste week nergens heen, en musea in andere plaatsen wordt al gauw te veel. Doen we hooguit 1x. Ze moeten juist weer in de rust komen en uit zichzelf eigen vermaak gaan creëren. Niet eindeloos mee op sleeptouw.

Mens, ik kijk er juist naar uit!

Zonnetje

Zonnetje

19-11-2010 om 09:38

Leuke tips

Rodebeuk, ik heb juist het gevoel dat ik dan heel veel moet doen met de kinderen. Maar ik wil eigenlijk ook liever een rustige vakantie met af en toe een uitje. Routine is soms een probleem. Het is een goede tip om elke dag al in de ochtend naar buiten te gaan. In de middag pas weg gaan werkt hier eigenlijk niet zo goed. Dan gaan ze stuiteren... Als ze buiten zijn geweest dan lekker thuis knutselen of gewoon gezellig spelen klinkt goed. Zo'n "alles mag dag" is een leuk idee, ga ik onze vakantie zeker mee beginnen.
Guinevere, we hebben origami uitgeprobeerd! Het is echt een succes. Oudste is nu druk bezig om heel veel kraanvogels te maken deze: http://www.onlineklas.nl/lessen/creatief/origamikraanvogel/origamikraanvogel.html
De twee jongste zullen het ook leuk vinden
Verder zat ik te denken om naar een museum in de beurt te gaan. Dat wordt dan waarschijnlijk het Museon in Den Haag. Ik heb geen auto en met de trein met 3 drukke kinderen zie ik niet zitten. Maar nogmaals ik ga proberen wat minder te moeten en me schuldig te voelen. Dichtbij is er genoeg te doen. Het idee over een schaatscursus spreekt me ook wel aan. Lekker gezellige wintersfeer. Het lijkt me ook wel fijn als het voor de kinderen duidelijk is wat we gaan doen. Zodat ze weten waar ze aan toe zijn. Ik ga nu alvast plannen en het op de kalender schrijven. Met lekker heel veel rustmomenten erbij... Ik zie de kerstvakantie al wat meer positief in. Groetjes Zonnetje

Zonnetje

..de cirkel is rond (maar wat wil je met jouw nick want volgens mij heb ik je al eerder in dit draadje de tip gegeven om meer zelf de regie te nemen.

Mijn ervaring is dat kinderen er heel rustig van worden als ze weten waar ze aan toe zijn. Het geeft heel veel onrust als alles kan, als je over alles kunt discussieren, als je altijd kunt proberen om toch weer iets gedaan te krijgen.

Dus als jij nu schrijft dat het je fijn lijkt als het voor de kinderen duidelijk is wat je gaat doen dan heb je inderdaad precies dat punt te pakken.

Nog even over die treinreis naar een museum met drie schavuitjes. Dat is inderdaad als bijzaak op een museum dag geen lolletje. Vooral als jij je in je eentje ervoor veantwoordelijk voelt dat het gesmeerd verloopt (hier ook geen auto). Maar als je het als aparte activiteit beschouwt kan het heel goed een optie zijn. Je laat het kind van 7 de trein uitzoeken, het kind van 6 de website van het museum, het kind van 4 mag een lijstje tekenen of schrijven met wat jullie mee moeten nemen.

Lekker voor gaan zitten.

Voor je het weet ben je al 2 dagen verder alleen met de voorbereidingen!

Mijn ervaring van die kieslijsten voor uit en thuis is dat het heel goed werkt om echt Alle ideeën op te schrijven, om helemaal leeg te lopen met zijn allen. Dat geeft ook rust want je hoeft je wensen niet meer in je hoofd te hebben, die staan gewoon op papier. Als er dan een dagdeel vrij is kan je meteen kijken wat de opties zijn, dat werkt veel sneller en prettiger. Uiteindelijk doen we maar een klein gedeelte van de dingen die op de kieslijst staan, wel grappig hoe dat werkt. Opschrijven is soms al genoeg.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.