Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
jeltje

jeltje

03-12-2010 om 22:08

Ingrijpen bij speelafspraakjes?

Ik merk dat ik speelafspraakjes van mijn zoon (net 5) vaak erg lastig vind om gade te slaan. Gedurende het spel krijgen de jongetjes zo nu en dan wat woorden, waarbij ik met name mijn zoon regelmatig best wel onuitstaanbaar vind. Bijvoorbeeld omdat het vriendje niet met het favoriete playmobil-riddertje mag spelen, of als zoon boos wordt omdat het vriendje een spelletje wint.

Ik denk dat het geen uitzonderlijke situaties zijn, en dat mijn zoon ook niet onaardiger is dan zijn vriendjes. Ik ben natuurlijk veel meer gefocust op zijn gedrag dan op dat van zijn vriendjes en ben daardoor veel kritischer.

Maar wat ik dus lastig vind is in hoeverre je nou moet ingrijpen. Hoort het er nou gewoon bij, een beetje gekibbel over en weer en lossen ze het zelf wel op? Of is het toch verstandig om te gaan bemiddelen en oplossingen aan te dragen?

Vandaag was het weer raak: zoon is deze week jarig geweest en heeft playmobiel drakenburcht gekregen. Vriendje mocht vandaag niet met de draak spelen. Ik begreep dat wel van zoon, maar vond dat wel erg onaardig. Zoon was onvermurwbaar, en vriendje riep uiteindelijk uit dat zoon nooooooit meer zijn vriendje mocht zijn, en noooooooit meer bij hem mocht komen spelen. (Ze hebben het wel weer bijgelegd, maar vooral doordat vriendje het erbij liet zitten).

Nou was ik zelf als kind wat verlegen en een erge pleaser. Ik vond het enorm belangrijk om erbij te horen en wilde daar alles voor doen. Ten koste van mezelf ook. Dus enerzijds bewonder ik de eigenheid van mijn zoon die zich absoluut niet laat beinvloeden door de kans dat hij niet aardig gevonden word. Anderzijds moet ik op mijn handen zitten omdat ik de hele tijd denk : geef nou gewoon even toe, dan vindt hij je veel aardiger!!

Kortom, hoe gaan jullie om met gekibbel en gedoe? Ingrijpen of zelf laten oplossen? Overigens werkt één strategie vaak wel goed: afleiden. Dus op zo'n moment stel ik vaak voor iets te eten, naar buiten te gaan of iets anders te gaan doen. Maar ik merk dat ik me dus eigenlijk het hele speelafspraakje gespannen voel over of mijn zoon wel aardig genoeg doet. Raar toch?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Lastig is dat

Jeltje schrijft:
"Maar wat ik dus lastig vind is in hoeverre je nou moet ingrijpen. Hoort het er nou gewoon bij, een beetje gekibbel over en weer en lossen ze het zelf wel op? Of is het toch verstandig om te gaan bemiddelen en oplossingen aan te dragen?"

Beiden: kinderen van deze leeftijd oefenen oa met het begrip vriendje en de duur en intentie ervan. Vragen over de dood en de onherroepelijkheid ervan komen ook in de kleutertijd. Dat zal je om de haverklap horen. Ook dingen als "ik ga je dood slaan of jij moet dood". Over doodslaan etc zeg ik hier dat dat niet leuk is om te zeggen en waarom. Dat 'jij bent mijn vriend niet meer' verbieden te zeggen heeft geen zin. Je kan hem hierin begeleiden: langzaam inzicht geven maar niet in dat hij het zegt maar waarom hij het zegt.. bijv of hij het moeilijk vindt als vriendje met de draak wil spelen terwijl die net nieuw is.. dan kan je bijv een oplossing aandragen met een gangbaar "feit" door te zeggen dat je snapt dat dat met zoiets nieuws lastig voor hem is (je geeft geen waardeoordeel over het al dan niet delen want dat moet hij nog leren) maar dat als er een vriendje komt spelen het wel de bedoeling is dat er gespeeld wordt met *al* het speelgoed door iedereen die er is.

Als oplossing kan je aandragen dat hij 1 ding mag kiezen dat weggezet wordt en waar niet mee gespeeld wordt. Dat zal vast dat zijn wat hij het leukste vindt en het liefste aan zijn vriendje laat zien. Daarover kan ook duidelijk zijn: we zetten het weg zodat je het niet ziet en mee wil spelen maar als jij toch zegt dat je ermee wil spelen of het wil laten zien terwijl vriendje er is, is het om mee te spelen.

Dus geef hem de tools om het zelf te doen.
En af en toe afleiden. Vriendjes niet lang over de vloer helpt ook (zo'n 2 uur is hier max).

vlinder72

vlinder72

04-12-2010 om 12:07

Mijn zoon

was ook een ramp. Paniek als er ergens meegespeeld werd. Vooral met zijn playmobil want dat moest persé zo blijven staan. Of hij veranderde opeens van mening en dan wou hij toch niet met dat kind spelen of hij wou niet bij iemand spelen.

Uiteindelijk heb ik besloten dat kinderen alleen bij ons beneden mochten spelen. Had ik ook die drama's met dat playmobil niet meer. En in geval van nood had ik een grote doos met klein achter de hand. Konden ze met klei aan tafel spelen.

Is allemaal goed gekomen. Was eigenlijk alleen in groep 1 en een deel van groep 2 aan de hand. Zoon zit nu in groep 5 en iedereen komt hier spelen. Hij nodigt juist kinderen uit om in zijn kamer met playmobil te spelen.

Volgens mij kan je je kind niet sociaal maken tenminste niet als ze nog zo jong zijn. Hij snapt het gewoon niet. Het is zijn playmobil en hij wil er alleen zelf meespelen. Ik zou niet te moeilijk doen en lastige situaties vermijden. Dus weg met die drakenburcht tot hij wel zover is dat hij er samen met iemand mee wil spelen.

Grappig genoeg heb ik dat soort speelproblemen nooit met zoon 2 of dochter 3 gehad. Die vinden alles best.

liora

liora

04-12-2010 om 14:43

Herkenbaar

Wordt wel beter naarmate ze ouder worden. Ik greep wel in want mijn zoon was soms echt vreselijk.

Ik merkte wel dat het met sommige kinderen beter ging en probeerde dan vooral die kinderen hier uit te nodigen.

Nu (7,5) is het geen probleem meer!

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

sidneysheldon

sidneysheldon

04-12-2010 om 19:39

Haha

mijn zoon zit in tranen op het schoolplein omdat er toch echt een vriendje mee moet, ok, vriendje gaat mee naar huis en vervolgens gaat meneer alleen zitten DS-en....

Krekeltje

Krekeltje

06-12-2010 om 11:01

Herkenbaar

Ik vind het heel herkenbaar. Ook ik wil zelf altijd aardig gevonden worden en ben redelijk onzeker. Mijn kinderen zijn heel zelfverzekerd en het kan ze niet zo veel schelen wat anderen van hun vinden. Met als gevolg dat ik me ze steeds uitleg hoe het hoort. Dus als er een vriendinnetje komt spelen zeg ik tegen dochter van 7. He, vergeet je je vriendinnetje niet, want dochter gaat rustig ineens iets heel anders doen zonder vriendinnetje. Hier heb momenteel een probleem met een vriendje van mijn zoon. Als dit jongetje komt spelen dan zijn mijn zoontje en hij ontzettend vervelend. Gooien met speelgoed, slaan, schoppen, gillen en niet luisteren.
Ik heb zijn moeder al moeten bellen om hem op te halen omdat ze echt te ver waren gegaan. Dit heeft ietsje geholpen maar ik moet heel duidelijk grenzen aangeven en ze op de gang zetten als het nodig is. Als mijn zoontje bij dit jongetje speelt gebeurd hetzelfde. Het is gewoon de combi van deze twee deugnieten samen. Daarom heb ik de speelafspraakjes met dit jongetje niet meer dan 1 x per twee weken.

Sidney schreef:
mijn zoon zit in tranen op het schoolplein omdat er toch echt een vriendje mee moet, ok, vriendje gaat mee naar huis en vervolgens gaat meneer alleen zitten DS-en....

Misschien een idee om de ds weg te leggen als er bezoek komt Dit doe ik altijd omdat er anders niet gespeeld wordt, ook gooide een keer een vriendje de ds op de grond toen hij boos was omdat z'n beurt voorbij was. Gelukkig hebben we tapijt... Maar vanaf die dat heb ik deze regel, geen ds tijdens speelafspraakjes en bezoek.
Ook zet ik breekbaar speelgoed weg, want er breekt helaas nogal eens wat tijdens een speelafspraakje...
Ik moet zeggen dat sinds de ds niet meer mag sommige vriendjes niet meer bij ons thuis willen spelen maar liever bij hun thuis want daar mag het wel. Maar ik wil wel dat de speelafspraakjes om en om zijn, dus ongeveer net zo vaak bij ons thuis. Hmmmm lastig hoor.

Mathilde

Mathilde

07-12-2010 om 10:32

Voorsorteren

Volgens mij noemde iemand anders op dit forum (weet niet meer wie) het 'voorsorteren'. Dat doe ik dus met speelafspraakjes. Dat je zoon zijn draak niet wil afstaan, is begrijpelijk, je gast zou dit in zijn eigen huis ook wel eens kunnen doen als jouw zoon daar komt spelen . Daarom is het voorsorteren zo handig: dan maak je van tevoren afspraken over waar wel en waar niet mee gespeeld mag worden van je zoon. Je kunt ook afspraken maken over gedrag, ook met gasten trouwens. Tv kijken mag niet, computeren niet te lang. Bij te veel wangedrag: einde speelafspraakje. 'Meltdown' bij maken speelafspraakje: jij bent te moe en kunt dus niet afspreken.
Zoon is 4,5, dochter 7. Bij haar verlopen speelafspraakjes al lang heel soepel, daar heeft ze nu ook de leeftijd wel voor. Zoon kost het wat meer moeite qua sociaal gedrag en hij haalt graag ondeugende streken uit. Dus daar zit ik nog behoorlijk bovenop. Ik doe voor, ik leg uit en regelmatig speel ik ook even mee. Rampzalige combinaties mogen gewoon een hele tijd niet meer komen spelen, ik heb echt geen zin in vechtende en gooiende kinderen in huis. Bij verbale ruzies kijk ik eerst of ze het zelf kunnen oplossen. Je mag best ruzie maken, maar echte vrienden lossen ruzies ook weer op . En als ze erg stuiterig zijn, ga ik ermee naar buiten of naar de speeltuin.
Overigens heb ik meer werk aan mijn eigen kinderen bij een speelafspraakje dan aan de 'gast'. Andersom is dat ook zo. Kom ik zoon ophalen, dan heeft hij zich altijd keurig gedragen. Nu thuis nog .

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.