Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
ayla

ayla

07-12-2010 om 09:07

Een draak van een 6 jarige

De laatste weken heb ik steeds meer het idée dat onze 6 jarige draak vervroegd in de pubertijd komt :-0 Ze is zo verschrikkelijk tegendraads en heeft op alles een weerwoord. Ik weet echter niet goed wat hiermee te doen. Het is een heel slim kind dat best een rot tijd achter de rug heeft, schoolwissel, klas versneld en we zijn een tijd soepel met haar geweest omdat ze gewoon altijd vrij makkelijk was, maar nu…….
Voorbeeld, vanochtend vroeg ik dochter haar haar te kammen, ze wilde niet, ik vroeg het nog een keer en geef har haar borstel, ze gaat gewoon iets anders doen, ik zeg het nog een keer en ga iets anders doen, als ik na 10 minuten ga kijken is er nog niets gebeurd. Ik begin dus alweer op haar te mopperen en zij haalt haar schouders op, eet haar boterham en gaat verder spelen. Ik haar haar naar de keuken en zeg dat ze nu hier waar ik bij ben haar haar moet borstelen, dat weigert ze dus, ik waarschuw dat ze straf krijgt, ze weigert nog steeds en gaat weer spelen. Op dat moment heb ik haar speelafspraakje voor morgen afgenomen als straf. Toen kwamen de tranen natuurlijk want ze wist niet dat z die straf zou krijgen. Ergens heb ik het idee dat ik iets fout heb aangepakt maar ik weet gewoon niet wat ik anders op dat moment moet doen. Geen TV, computer etc afpakken deert haar niet, op haar kamer opsluiten ook niet.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Jesse_1

Jesse_1

07-12-2010 om 09:38

Waarom?

Het eerste wat in mij opkomt: heb je haar gevraagd waarom ze haar haar niet wilde borstelen?
Jesse

ayla

ayla

07-12-2010 om 09:43

Nee

Nee dat heb ik niet gedaan. Dit is een voorbeeld van vele in die trant afgelopen weken. Ik heb afgelopen weekend nog met haar gesproken en haar uitgelegd dat ik gewoon wil dat ze doet wat ik vraag en dat ik dan geen tegensputteren, smoesjes etc wil maar gewoon even dat doen wat ik vraag. Het helpt gewoon niet. Ik vraag me wel eens af of het komt doordat ze opeens als 6 jarige in een 4/5 combi klas zit, dat ze ergens een nieuw evenwicht moet zoeken ofzo

Monique73

Monique73

07-12-2010 om 09:52

Niet te veel

Ik zou er niet teveel achter gaan zoeken zoals 6-jarige in een combiklas. Kijk ik naar mijn (ook slimme) dochter op die leeftijd, dan was zij vaak aan het uitproberen hoe ver ze kon gaan, wanneer man of ik zou gaan ingrijpen. Ze was als het ware haar grenzen aan het verkennen. "Eens kijken hoe vaak mama zegt: niet doen of juist wel doen" Maar wel verontwaardigd zijn als er een forse straf volgde. Het verschil is dat ik van tevoren aankondigde dat als dochter nog een keer iets wel of niet zou doen, er dit of dat zou gaan gebeuren. Daardoor voelde ik mij ook niet rot over de opglegde straf.

Hier ook

De mijne is 9, maar is al vanaf haar 3e zo (). Ook vrij slim en de psycholoog stelde vast dat ze graag gelijk aan haar ouders is of erboven staat. Wat ik je als tip zou geven is niet teveel achter haar aan gaan en niet te vaak vragen (je hoeft toch niet te bedelen). Gewoon al vrij snel stellen dat er een keuze is: haren borstelen of consequentie (en wat die consequentie is). Bedenk goed of de consequentie een gevoelige snaar raakt (als je dochter je goed wilt plagen zal ze graag iets ervoor opgeven "dan ga ik maar vroeg naar bed, wat scheelt het mij" zou de mijne zeggen, je merkt zelf al dat veel dingen zoals geen tv geen indruk maken) of die in verhouding is met wat er gebeurt en of je hem ook daadwerkelijk wilt/kunt uitvoeren. Je moet dus even vooruit denken en anticiperen op het gedrag eigenlijk.
Wat ook helpt bij die kleine draakjes is, als ze goed luisteren en in dit geval bv dus toch de haren borstelen, ze daar even een kort compliment voor geven, dat motiveert voor de volgende keer. En om toch tegemoet te komen in die behoefte aan zelfstandigheid is (soms ook als beloning) het voor kleine draakjes erg leuk om 'grotemensentaakjes' te krijgen, zoals helpen bij koken etc.
O en ik schrijf het mooi theoretisch, maar het lukt mij ook niet altijd . Gewoon proberen zo consequent mogelijk te zijn.

Mamvantwee

Mamvantwee

07-12-2010 om 09:57

Hier ook zo'n 6-jarige

Niet versneld, wel slim, maar in mijn ogen met gewoon gedrag voor een 6-jarige meid. Ze wordt ook steeds wereldwijzer, en alle gedrag wordt uitgeprobeerd. Ook is het natuurlijk erg belangrijk om haar eigen persoontje te laten gelden. Ik ben dan ook veel meer aan het onderhandelen, vooraf afspraken maken en ik betrek haar in de beslissingen. Lijkt mij gewoon en gezond gedrag.

groet, Mamvantwee

T&T

T&T

07-12-2010 om 09:59

Pick your battles!

Hoe belangrijk is het dat ze haar haar kamt? Mijn dochter is daar eigenlijk altijd een draak mee, en dus word haar haar kortgeknipt! klaar!
Zoon is iets anders, die heeft al iedere ochtend een probleem met aankleden... zucht... ik dreig dan dat ik hem in zijn pyama naar school zal brengen, tot nu toe is dreigen genoeg helemaal toen zijn vriendje echt een keer in pyama op school verscheen hahahahaha ben die moeder echt dankbaar!
Maar goed, jou dochter heeft de laatste tijd nogal wat veranderingen doorgemaakt, en ze voelt zich nu veilig genoeg om de grenzen opnieuw op te zoeken, het is aan jou om die grenzen aan te geven!
Ik heb wel twee soorten grenzen: sommige zijn nog voor discussie vatbaar (ik wil die groene broek niet aan) andere absoluut niet! (ik wil mijn tanden niet poetsen) en bij het tweede soort moet je dat meteen heel duidelijk maken en daar ook sterk in blijven staan. Dat is moeilijk, maak er daarom niet teveel, en stuur haar maar eens als "floddertje" naar school.
groetjes, Tess

Haha tess

Hier is er ook wel eens eentje op de sokken bij school afgezet (schoenen lagen in de auto hoor). Niet zo straf als in de pyjama, maar desalniettemin duidelijk genoeg. Om niet naar school te hoeven had ze haar schoenen verstopt, vandaar. Dat is nooit meer gebeurd.

Hanne.

Hanne.

07-12-2010 om 10:20

Ook niet schokkend

Ik vind het ook niet echt een 'ernstig' voorbeeld maar misschien dat het aan het voorbeeld ligt.

Mijn 4 jarige vertoont dit gedrag standaard! Doen wat mama vraagt op het moment dat mama het vraagt! echt niet. Als zij het wil en op het moment dat zij het wil. Straf geven? Als 2 jarige zetten we haar op de mat, zoals we bij haar oudere zus gewend waren. Na 2 minuten mocht ze terug komen, maar kwam niet. Vond het veel te leuk op de mat. (zat met een pluisje oid te spelen).

Ik ben van de 'pick your battles' strategie geworden. De dingen die echt belangrijk zijn ga ik de strijd over aan (tandenpoetsen, schone onderbroek etc). Haren kammen, brood eten etc heb ik haar probleem van gemaakt. Als zij met ongekamde haren en een lege buik naar school vertrekt is dat haar probleem. (hoewel, als ze in groep 2 bij de GGD vertelt dat ze niet ontbijt wordt het vast weer mijn probleem, maar dat zien we dan wel weer)

Scheelt een stuk in de stress 's morgens

Mamvantwee

Mamvantwee

07-12-2010 om 10:26

Ja idd, haar probleem van maken

Dat is gewoon het beste. Er zijn basisregels die het leven veilig en leefbaar houden (en die gelden gewoon altijd) en er zijn regels of afspraken die het leuk maken, maar daar mag ze best zelf van afwijken, dan heeft ze er alleen zelf last van.

Hier ook gezeur over haren kammen, schoenen aan (en vooral welke), wel/niet een jas aan naar buiten, aan tafel eten, liegen, je broer pesten... Bij sommige dingen ben ik gewoon altijd de baas, en als ze niet luistert, krijgt ze zonder pardon straf.

Maar bij andere dingen (niet eten, niet willen aankleden 's morgens, niet de tafel dekken als het haar beurt is), maak ik het gewoon haar probleem. Bijvoorbeeld tafel dekken: ik heb het drie keer gevraagd, en als er dan niets gebeurt, ga ik gewoon demonstratief op de bank een boekje lezen. Als zij de tafel niet dekt, kunnen we niet eten en om half 8 gaat zij naar bed; papa en ik eten daarna wel samen. Het is één keer zo ver gekomen: er was geen tijd meer voor een toetje. Sindsdien is tafel dekken geen probleem meer.

groet, Mamvantwee

billie

billie

07-12-2010 om 10:37

Wel ernstig voorbeeld

Ik vind het wel een heel goed voorbeeld, want ook al lijkt het klein, Ayla maakt er wel (imo) iets groots van. In die zin vind ik het een situatie waaruit je veel kunt leren.
Het lijkt me juist belangrijk, wil je iig uit die spiraal komen, te kijken wat er precies misgaat en waarom. Wat ik me bijv kan voorstellen is dat dit een signaal van dochter is om meer regie te willen. Dat krijgt ze nu niet voor elkaar, want ze wordt nog kleiner behandeld want ze heeft minder zeggenschap over haar afspraakjes etc. Dus moet ze de volgende keer harder haar best gaan doen om te laten zien dat ze het er niet mee eens is enz.
Ik vind 6 een mooie leeftijd om er zelf aan te gaan denken je haar te kammen. En jouw dochter is dan nog eens (veel)ouder qua ontwikkelingleeftijd. Maak gewoon goede afspraken met haar, laat haar kiezen of ze een herinnering wil van jou of niet. En bespreek de dingen die hierin fout kunnen gaan, wat als enz. Hier in huis loopt het ook niet vlekkeloos met haren kammen, maar het is wel simpel, haren kammen of kort, dan hoeft het nl niet. Van mij mag dochter niet met onverzorgde haren de deur uit, kan bij haar echt niet, maar goed, dat is gewoon mijn grens voorlopig. Maar een speelafspraakje afpakken vind ik een beetje kinderachtig, niet? Mijn dochter vindt haren afknippen natuurlijk ook een straf, maar die valt door mij wel te rechtvaardigen en het is niet als straf bedoeld. Daar zijn slimme kinderen heel gevoelig voor! En uiteraard moet je eerlijk zijn, een straf zo onaangekondigd, puur uit frustratie van jouw kant, ze voelen haarfijn aan dat dat niet klopt. Het leuke is dan weer dat je ze heel goed kunt uitleggen hoe dat komt, ik bied gewoon in zo'n geval mijn excuses aan, leg het uit en klaar.

ayla

ayla

07-12-2010 om 10:50

Reactie

Het is ook maar iets kleins maar als je ontelbaar van die voorbeelden iedere dag hebt wordt het groot.
Ik vond mijn straf trouwens niet onaangekondigd. Ik heb haar twee keer gewaarschuwd dat als ze niet haar haren zou borstelen er een straf zou volgen. Ze liep heel bewust weg en ging spelen en ze kan mij echt niet wijsmaken dat ze niet wist dat ik het zou vergeten. Nu naderhand gezien is het misschien niet de meest handige straf maar ik zoek ook iets waar ik haar echt mee kan raken om haar duidelijk te maken dat datgene waar ze nu mee bezig is gewoon niet kan. Haren afknippen is niet echt een optie omdat ze over een half jaar de communie doet en we allemaal willen dat ze dan lang haar heeft

ayla

ayla

07-12-2010 om 10:56

Trouwens

Ze heeft trouwens over het algemeen vrij veel zeggenschap en mag veel meer dan de gemiddelde 6 jarige. Ze mag alleen haar afspraakjes regelen, er naar toe lopen en zelf naar huis komen en dit is ook echt de eerste keer dat ik haar verbied om af te spreken. Normaal bemoei ik me daar niet meer mee. Wij zijn er ons bewust van dat ze ouder is in haar ontwikkelingsleeftijd maar dat maakt het juist vaak moeilijk vind ik, hoe moet ik haar nou behandelen, als de 6 jarige die ze in leeftijd is of de 9 jarige die ze in ontwikkeling en verbaal is. Ik moet haar ’s ochtends nog steeds helpen met opstaan, aankleden, het opstart gedeelte en dat vind ik niet erg, anders duurt het een uur voordat ze onder is, het enige wat ik van haar vraag in de ochtend is haar kammen en boterham eten en daar heeft ze drie kwartier voor !!!!

Klein?

Het voorbeeld van haren borstelen betreft misschien een futiliteit, maar ik kan me best voorstellen dat Ayla het gevoel heeft of uit ervaring weet dat het niet alleen dit is maar een hele verandering in de houding van haar kind en misschien een voorbode van ergere problemen. Hoewel ik ook altijd 'pick your battles' probeer toe te passen kun je echt soms onbedoeld in een machtsstrijd terecht komen. Die kan in de kleine en in de grote dingen zitten. Je kunt beter meteen bij de kleine dingen op het juiste spoor komen te zitten dan er straks niet meer tegenop kunnen boksen.
De straf 'geen speelafspraakje' lijkt mij ook wat rigoreus en niet in verhouding, maar dat is dus een bekende valstrik. Je laten meeslepen en uit frustratie op zo'n consequentie uitkomen. Vandaar dat het ook belangrijk is te anticiperen. Ayla weet nu dat deze fase is aangebroken en er nog wel wat meer strijd (over grote en kleine dingen) zal komen. Haren knippen zou ik bv nooit als consequentie nemen, dat vind ik dan weer te ingrijpend en het gaat natuurlijk niet om de haren, maar het niet willen luisteren en zelf willen beslissen. Daarom ook probeer ik mijn kind op het ene gebied juist weer meer zelfstandigheid en keuzevrijheid te geven.

Ayla

Misschien kun je, op een moment dat er geen strijd is, een keer met haar praten en uitleggen dat zij zo verstandig is dat zij al zelf van en naar speelafspraakjes mag lopen en dergelijke, maar dat eigen haren kammen daar ook bij hoort en als nu blijkt dat ze dat niet kan, jij je misschien toch 'vergist' hebt en ze toch niet zo 'groot' is als jij dacht. Zelf al bepaalde dingen MOGEN doen, houdt ook in, zelf al bepaalde dingen MOETEN doen en daar is ze misschien wel gevoelig voor?

Jesse_1

Jesse_1

07-12-2010 om 11:02

Zes keer

Als ik het goed geteld heb, heb je ZES keer haar gevraagd haar haar te kammen. Dat vind ik op één ochtend (te) veel. Vandaar mijn vraag of je haar had gevraagd waarom. Het begint er al mee dat je haar vroeg haar haar te kammen en dat ze zei/aangaf dat ze niet wilde. Op dat moment moet je al (m.i., beste stuurlui staan aan wal ingrijpen. Vragen waarom niet en in de kiem smoren (is er een goede reden: oplossen, is er geen goede reden, klaar; je kamt nu je haren, geen smoesjes). Dus niet van haar horen dat ze niet wil, die reactie dus in feite negeren (?) en verwachten ze het toch doet.
Wat ik zelf vaak doe is aangeven wanneer ik wil dat het gebeurd is (dus: om 8.15 wil ik dat je helemaal klaar staat om weg te gaan, dus ook met je haren gekamd.)
Jesse (moeder van 3 jongens, dus geen gezeur met haren kammen)

KGO

KGO

07-12-2010 om 11:07

Schema maken

Hoi Ayla,

Waarom maak je niet gewoon een schema voor het ochtendritueel. En daar zet je dan alles op wat er moet gebeuren (haren borstelen, tanden poetsen etc etc). Als dat allemaal klaar is mag ze spelen (als er nog tijd is). Dat lijstje moet gewoon gebeuren. En je kan het ook gewoon ophangen in de keuken/kamer.
Het is gewoon vergelijkbaar met school: daar hebben ze toch ook een dag of weekplanning. Lekker voorspelbaar en je dochter weet elke ochtend waar ze aan toe is. Geen discussie meer over mogelijk, gewoon een afspraak.
Ik had het gedaan voor m'n oudste die het echt nodig heeft (ASS); maar de middelste en jongste kijken er vaker op en houden zich eraan. Het is gewoon zo uiteindelijk. Als je dat lijstje hebt kun je ook er consequenties aan verbinden: (wat als ze het goed doet, wat als ze het niet goed doet).

Karin

Ayla

hier hebben we ook zo'n fases gehad, maar ik mag tot mijn opluchting zeggen dat dochter met 7 jaar er blijkbaar wat 'uitgegroeid' is. Er is dus misschien hoop voor de toekomst .

Ik denk dat ik dochter toen toch meer als 'ouder' heb behandeld. Ze heeft veel inspraak in wat ze doet/niet doet en het feit dat ze een zekere controle heeft over haar leven en activiteiten, maakt dat ze redelijker is geworden.

Natuurlijk loopt het niet altijd vlot en als ze toch over bepaalde grenzen gaat, probeer ik heel kort op de bal te spelen. Verprusts ze bv. 's avonds haar tijd met traag eten, wel, dan is haar avond korter (dat meld ik rustig als een feit en dan ziet ze maar zelf). Meestal kiest ze wel eieren voor haar geld. Soms niet maar het zijn kinderen hé, dus gewoon effe koppig zijn, moet ook wel eens kunnen.

Die straffen ter plekke moeten bedenken is niet handig. Ik had daar ook problemen mee want dan kom je met iets op de proppen dat soms niet eens uitvoerbaar is en dan wordt de straf kwijtgescholden, niet handig en het maakt je zwakker in je positie. Ik zou dus op voorhand met haar afspreken wat een straf zal zijn (ik liet dochter zelf een straf bedenken die ik 'goed genoeg als straf moest vinden', vond ze niks goed, vond ik wel wat).

Maar ach, verbaal weten ze altijd wel wat te vinden. Zo stelde dochter hier nog afgelopen weekend dat ze 'niet stout was' maar 'gewoon maar kuren had' en 'kuren hebben is niet hetzelfde als stout zijn'. Tja, zucht.

Succes hoor met je draakje!

Trouwens, luistert ze wel op school?

ayla

ayla

07-12-2010 om 11:59

Reactie

Het is niet ongebruikelijk dat je haar dingen drie tot 4 keer moet vragen omdat ze snel afgeleid is. Dat was vanochtend in het begin ook zo. Ayladochter ga je haar borstelen, ja is goed, loopt naar de kast ziet de trein van kleine broer en vergeet het haar borstelen. Ik zie het gebeuren en zeg dus nog een keer dat ze op weg was naar de kast, ja straks zegt ze dan, nee niet straks nu zeg ik dan en ga brood voor broertje maken, als ik terug kom zie ik haar spelen, waarschuw haar nog een keer en dan zegt ze dat ze geen zin heeft, waarop ik antwoord dat ik het te druk heb en dat zij dat nu echt even zelf moet doen, geef haar zelfs de borstel. Ze doet een halve poging maar vergeet het weer en gaat weer spelen, ik kom terug en zeg haar dat ze eerst moet eten en dan haar haar borstelen. Brood eten doet ze maar dan gaat ze weer spelen. Op dat moment haal ik haar naar de keuken en zeg dat ze nu haar haren moet borstelen. Ik was toen nog niet eens echt boos ik had vooral het idee dat ze weer eens verstrooid was. Toen begon ze echter bewust te weigeren en dat ging me wat te ver. Dat ze iets niet doet omdat ze verstrooid is etc kan ik mee leven, zo ben ik ook in bepaalde mate maar dat ze het gewoon weigert dat gaat me te ver.

Nog een ander voorbeeld waar ik naderhand totaal niet wist wat ik er nou mee moest. Dochter heeft drie maanden geleden haar pony afgeknipt. Of eigenlijk moet ik zeggen, ik denk dat dochter haar pony heeft afgeknipt, zelf zwijgt ze in alle toonaarden erover. Ze weet het niet meer, heeft niets gemerkt, misschien was het iemand anders in ieder geval niks wist ze meer en het is dus ook nooit duidelijk geworden wie in haar haren geknipt heeft. Nu vond ik afgelopen weekend weer een pluk haren op haar kamer. Dus flink boos op haar geworden, naar haar kamer gestuurd en alle scharen afgepakt maar weer zwijgt ze volledig wie dat heeft gedaan en wat ik ook zeg niets zorgt ervoor dat ze zegt wie die haren heeft afgeknipt. Ze huilt tranen met tuiten en zweert bij hoog en laag dat ze echt niets weet. Wat moet ik hiermee?

Sasvangent, op school ook niet altijd. En daar is het vaak een combi van verstrooidheid, dwarsliggen en gewoon niet aanwezig zijn. Zo had ze een paar weken terug zangles, dochter haar reactie: ja daaggg dat ga ik niet doen, dat vind ik stom en saai. Toen is ze in haar eentje op de gang een boek gaan lezen. Dat heeft z e erna nog 2 keer gedaan en beide keren is ze alleen op de gang een boek gaan lezen.

Guinevere

Guinevere

07-12-2010 om 12:13

Hier

Ayla, als mijn ongeconcentreerde zoon 's morgens niet meewerkt of vergeet zich aan te kleden, dan verhuist hij mét zijn kleding naar het kleedje in de gang. En daar blijft hij zolang hij zich niet heeft aangekleed (of iets anders). Daar is geen enkele afleiding, behalve zijn eigen gedachten. Moet je eens zien hoe snel hij dan klaar is!
Voor het overige: leg inderdaad de consequenties van haar gedrag bij haarzelf neer. Of die consequentie nou een straf is (vooraf bepaald) of dat ze met een pluishoofd op school komt, en iedereen erom lacht. En als ze blijft weigeren haar eigen haar te verzorgen, dan is het gevolg toch dat ze dit kapsel niet kan houden, communie of niet. Jij kunt wel willen dat ze dan lang haar heeft, maar is dat nou echt belangrijk?

T&T

T&T

07-12-2010 om 12:17

Ach ja, dat haar...

Het valt me op dat tegenwoordig echt alle meisjes lang haar hebben, ga er maar eens op letten. Die van mij is dus een uitzondering, en dan heeft ze nog wel een heel meisjesachtig bob lijntje hoor mama heeft echt kort haar (ook uit praktische overwegingen) maar aan zo'n kapsel krijg ik haar echt niet!
Ik vind kort haar ook helemaal geen drama, en zie het absoluut niet als straf; als jij het iedere ochtend zo moeilijk vind om je haar te borstelen dan knip ik het kort. probleem opgelost. is ook niet als straf bedoeld, en mijn moeder deed met mij vroeger precies hetzelfde zelfs kort voor de communie, waarop de kapper zich ook nog eens verknipte, en ik op alle foto's sta in prachtige jurk met zo'n kort rattekoppie... oh ja, en een enig diadeempje erin, haha.
Maar goed, het gaat natuurlijk niet alleen maar om dat stomme haar, ze is gewoon dwars, EN dromerig EN snel afgeleid...hmmm geen handige combi. Duidelijke afspraken dus, over dingen die echt belangrijk zijn, en duidelijk zijn wanneer het gebeurd (is hierboven ook al genoemd) als mijn zoon zijn schoenen aan moet doen kan ik wel 10x op hem roepen, en in het beste geval einigd het verhaal dan dat hij met 1 schoen door het huis loopt en de andere kwijt is... zucht... dus ik loop naar hem toe, zet de schoenen voor zijn neus en zeg "ik wil graag dat je nu je schoenen aan doet" en dan ook wachten tot hij dat gaat doen, vooral niet weglopen dan kan het nog wel eens mis gaan maar goed, die van mij hebben dan ook echt een uitgebreide gebruiksaanwijzing
groetjes, Tess

ayla

ayla

07-12-2010 om 13:11

Zucht

Tja ik kan de straf niet meer terugpakken, ik zorg wel op een andere manier dat het toch nog leuk wordt morgen, samen de kerstboom opzetten etc en voor de volgende keer zal ik niet uit frustratie zo maar een straf roepen.

Fiorucci

Fiorucci

07-12-2010 om 13:22

Klopt

Het blijft een meisje van zes, die voorsprong doet daar niks aan af. Hier ook een slimmerikje, die beter engels spreekt dan menig volwassene, maar ze blijft gewoon een grietje van tien...

Mijn dochter is 9....

En we hebben idd elke morgen drie moeder-dochter minuten...haren kammen, kapsel 'maken'. Eerlijk gezegd had ik geen idee dat 6 jarige meisjes dat allemaal al horen te kunnen.

Maarre...ik zou met een dwarsliggend kind idd kiezen waarover ik strijd wil voeren. het leven meot wel een beetje leuk blijven. Tandenpoetsen, beetje gezond eten en zo,je een afspraken houden wat betreft hoe laat je thuis bent en zo......ja, daar hebben we vaste regels voor. Hoe warm je je aankleedt, of je jas dicht zit, kapsels en haren, nee, daar ga ik eigenlijk zelden of nooit de strijd over aan. Tenminste niet op alledaagse dagen.

Ingrid

Nasha 1st

Nasha 1st

07-12-2010 om 13:54

Dan toch niet....

Ik zou het geen 6 keer vragen Ayla...Als kinderen hier dwars zijn en bijv haren kammen niet willen doen, nou, dan toch niet? JIJ loopt met een ongekamd hoofd op school, IK niet...Zo ook met kleding....niet willen aankleden, nou, dan toch niet? Maar je gaat in pyjama mee naar school....Een kind wat snel afgeleid is steeds maar achter haar broek zitten leert ook niet om zelf na te denken (waarom zou ze, mama waarschuwt toch wel....)

Zus

Zus

07-12-2010 om 14:17

Haar (eigenlijk ot)

Mijn dochters zijn 9 en bijna 8 en elke ochtend doe ik hun haar. Ik wil niet eens dat ze het zelf doen, haha, ik vind het zelf veel te leuk om knotjes te maken, te vlechten, te borstelen.
En verder, tja, periode dat ze niks willen doen wat je van ze vraagt herken ik wel. Bij zaken die echt belangrijk zijn zette ik door, maar bij eigenlijk onbelangrijke dingen liet ik het meestal gaan. Ook vaak genoeg een dipje gehad, dat het bijna een machtsstrijd werd. Maar ik weet nu veel beter wat wel en niet werkt bij mijn kinderen. Daarom vind ik het ook lastig om andere ouders te 'adviseren', omdat wat bij het ene kind werkt, bij het andere kind totaal niet werkt.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

07-12-2010 om 14:47

Aan het handje nemen

...en 'rust en regelmaat'.
Onze jongste is ook heel snel afgeleid. We kunnen 6 x roepen dat hij iets moet doen, maar het komt niet goed binnen ofzo. Wat wel werkt: duidelijke afspraken, vaste patronen en korte opdrachten. En soms letterlijk aan de hand nemen.
Als iets moet worden gedaan: dichtbij staan, oogcontact maken, evt. hand vast pakken/hand op schouder leggen en dan korte duidelijke instructie geven (ik wil dat je nu je tanden gaat poetsen). Bij twijfel laten we hem zelf de instructie herhalen. Of we begeleiden hem er wat extra bij. ´Kom, we gaan nu samen naar boven om je tanden te poetsen´.

Specifiek

op je mailtje (reactie) met het voorbeeld over haren kammen/spelen/eten. Zit het schema eigenlijk wel strak en duidelijk genoeg in elkaar? Waarom mag ze al gaan eten als ze nog niet eens deftig is aangekleed en haar haar nog niet gekamd is? Ik zou haar al meteen terugsturen. Eerst alles ivm. kleding/haar; dan pas dan eten en tanden poetsen en dan pas spelen [en nog even bedenken waneer ze schoenen en jas moet aandoen.]
Als het niet lukt (zoals dus blijkt), zou ik tijdelijk echt bij haar gaan staan en alles punt per punt zeggen en herhalen - dochter hier zou dat helemaal niet leuk vinden, dat ik zo op haar huid zou zitten. Ik zou duidelijk maken dat ik achter haar blijf lopen als een hondje totdat ik zie dat ze het alleen kan. Het zou mijn dochter serieus motiveren. Je man moet zich dan misschien even concentreren op je zoontje.

En dan van die pony knippen: dochter heeft hier vorig jaar -toen ze 6 was dus- een deel van haar voorste haar afgetrokken (een ouder vriendinnetje was daar mee begonnen en ze had lekker meegedaan). Het zag er echt zielig uit, zo'n reeks afgetrokken haartjes; zeker voor een ijdel kind als mijn dochter. Ze heeft daar toen toch serieus ruzie over gekregen van mij (en het verhaal van schaapjes die van de berg afspringen, of ze zomaar mee gaat springen) en ik heb geconcludeerd dat zij er als een kind met raar haar bijliep totdat het weer was bijgegroeid en dat ik dat niet leuk zou vinden. Trouwens, die haartjes zijn nog altijd niet helemaal terug gegroeid. Maar ze zal zoiets nooit meer doen, zeker weten. Vind Ayladochter het dan niet sneu dat ze er met raar haar bijloopt? Als het haar allemaal toch niks kan schelen, dan moet de schaar er misschien maar eens echt in? Lang haar kan enkel als kind zich daar ook naar kan gedragen. Dan ben je wel streng. Maar wat kan je anders? Pony’s worden niet per ongeluk en zeker ongemerkt afgeknipt. Ze liegt dus hoogstwaarschijnlijk en dat is wel erg. Daar zou dochter -van mij- best nog een aparte straf voor krijgen. Maar ik ben dan ook redelijk snel boos en ongeduldig (en ik denk jij niet .

En dan de zangles in school: kind heeft er hier ook wel een handje van weg om zich te onttrekken aan dingen waar ze geen zin in heeft; en ze speelt dat -als jongste van de klas- ook wel handig uit. Zo heeft ze een tijdlang de juf haar agenda laten invullen omdat ze er zelf geen zin in had. Ze kijkt wat zielig, zucht en kreunt wat en hup, daar komt de juf aangesneld, plannetje gelukt.
Wat ik ga doen is met kerstrapport uitdrukkelijk aan de juf zeggen dat ze van dochter gewoon moet eisen wat ze van de rest eist. Iedereen vult zelf agenda in? Dochter ook, geen privileges, ook niks “snel apart gaan zitten en het zelf doen” als iedereen samenwerkt. Want onbewust zal de juf wel denken ‘ach, kind is jonger, ik laat ze maar’. Maar dat werkt eerder verwarrend voor dochter omdat er met 2 maten wordt gerekend voor zaken waar dat echt niet nodig is. Ik merk dat dochter dat wel doorheeft en ze naar eigen inzicht daar wel eens misbruik van maakt. Dat geeft overigens ook het idee dat ze zomaar zelf vanalles mag beslissen naar eigen inzicht. Enne, zover zijn we nog niet lieve meid.

Ik hoop dat je er wat aan hebt, aan mijn lange mail.

Tirza G.

Tirza G.

07-12-2010 om 17:14

Ik weet van niks (over afgeknipt haar)

Dat is een normale reactie van een zesjarige. Het hoort bij de gewetensvorming. Op die leeftijd realiseren kinderen zich, dat daden gevolgen hebben. Alleen: dat beseffen ze pas, als ze worden bevraagd op hun daden. En de meest logische oplossing is dan eenvoudig: dat heb ik niet gedaan. Zo ontwijk je de consequentie. Toch? Een hele bekende is bijv. ook: dat deed IK niet (slaan, duwen) dat deed mijn HAND. Ja tuurlijk schat

Tirza

Oh ja

zoek even 1,5 jaar geleden mijn nicknaam op en je vindt dezelfde dingen toen mijn oudste dus ook 6 was.

Oh ja, het is soms lastig, pittig en dus heb je veel geduld nodig en moet je aanleren dingen op een manier te zeggen die wel effect hebben. Verder heb ik de strijd om haar haren opgegeven, ze heeft een jaar er bij gelopen als een ongewassen ongeborstelde Neil (the young ones http://fotos.subefotos.com/eb7dae2ba61699657a7def38fcd10a55o.jpg). Maar sinds de zomervakantie borsteld mevrouwtje de hele dag haar haren, doet er anti klit spray in en is in de weer met haarbanden, speldjes en andere prullie.

Net nog

dochter van bijna 8 ontpopt zich tot schreeuwende huilende hysterisch kwade draak omdat haar vader zegt dat ze nu toch echt naar boven moet.

en dan komt hij nog even boven en dan zegt zij "rot dag, rot dag, alles wat stom".

En dan hebben we dus een heel vrolijk kind gehad de hele dag die leuk de hele middag over en weer kinderen had en lekker gegeten, fijn nog een spelletje mocht spelen met mij. Ze zal wel moe zijn, het is allemaal wat heftig geweest met sinterklaas.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.