Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Esc

Esc

26-12-2010 om 20:31

Dwingen dwingen dwingen

Ik schreef een paar weken geleden dat onze dochter van 4 zo vreselijk eigenwijs is, toen kreeg ik een goede tip: ze zit net op school, moet daar de hele dag luisteren en gooit dus thuis vaker de kont tegen de krib. Ik heb meer van zulke inzichten nodig want we worden bij tijd en wijle echt gek van d'r! Op sommige dagen voelt het alsof ze ons constant haar wil probeert op te leggen, en lijkt het wel alsof het totaal niet uitmaakt hoe we reageren. Wat kunnen we nu het beste doen? We leggen elke keer uit dat het niet leuk is, maar het lijkt dus totaal niet uit te maken. Moeten we een andere aanpak proberen? Het gaat echt om: ik wil koprol maken, oké drie keer, na drie keer wil ze nog een keer, wij zeggen nee, zij drammen en zeuren en boos op de grond gaan zitten enzo. Mama brengt je naar bed, nee ze wil dat papa het doet. Mag ik naar het buurmeisje, nee mag niet, schreeuwen: Ik Wil ..!! etc. En ze praat constant en met opzet door ons heen. We leggen heel vaak uit dat ze er niet doorheen moet praten als iemand anders praat (en ze krijgt echt de hele dag aandacht, heus!), dat doen we bij haar ook niet, en soms gaat ze echt met opzet hard erdoorheen zingen als ik aan het praten ben. Echt, grrr....

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Massi Nissa

Massi Nissa

26-12-2010 om 21:59

Wat hier meestal werkt

Hier heb ik drie standaard reacties die ik afwissel. 1) Afleiden. Dat lukt het beste met humor: kietelen, achterna zitten, dat werk. Of zeg dat je net op het punt staat om de bedden af te halen en dat dat een geweldig moment is om op het grote bed te springen. Zoiets.
2) Negeren. Gewoon helemaal niet reageren, alleen iets als "Als je zo boos tegen mij praat, wil ik niet naar je luisteren. Ik luister alleen als je vriendelijk praat." Ik ga er dan zelfs bij zingen o.i.d. om aan te geven dat ik er niet ben als afreageerapparaat.
3) Uit je slof schieten. En dan zo dat het een flink schrikeffect heeft. Moet je niet te vaak doen, maar af en toe werkt het wonderen. Kind heeft de grenzen weer even duidelijk voor ogen. Wat ik hier dan meestal doe is het kind in de eigen kamer zetten met een korte mededeling. Ik reageer niet op dingen als tegen de deur schoppen (moeilijk, maar wel belangrijk). Pas als ze de deur opendoet en aangeeft dat ze normaal gaat doen, reageer ik.
Als kind erg moe is of gewoon teveel prikkels heeft gekregen (bijvoorbeeld omdat er een druk nichtje op bezoek is), ga ik er meestal niet hard tegenin. Dat loopt op drama's uit. Dan probeer ik 1 en 2.
Groetjes
Massi
3)

dc

dc

26-12-2010 om 23:54

Speerpunten

Vaak in zo'n strijd verlies je het consistent zijn, dat is mij overkomen. Ik heb toen samen met mijn man een aantal speerpunten uitgekozen waar naar geluisterd moest worden, en de rest genegeerd. Een week iedere keer naar haar kamer sturen bij een paar punten, moet duidelijk zijn.

Verder van te voren duidelijk aankondigen wat er gaat gebeuren en proberen haar daarin een keuze te geven. Bijvoorbeeld, je gaat over een half uur naar bed, wil je dat papa of mama je naar bed brengt? En bij het naar bed brengen vragen om een verhaaltje uit te kiezen.

Constant en met opzet door ons heenpraten, wordt bij ons direkt bestraft trouwens. Dat is een van de punten die ik niet kan hebben. Ik leg dan niets uit, soms moet een kind ook gewoon luisteren hoor!

Maar volgens mij ga je veel te veel in discussie. Als mijn 4 jarige zoon na een nee op de grond gaat rollen, dan loop ik weg. En als hij me daar lastig valt, dan mag hij naar z'n kamer tot hij weer normaal kan doen. Het gebeurt niet echt veel trouwens.

Esc

Esc

27-12-2010 om 09:56

Jullie hebben waarschijnlijk gelijk...

Ik zat het ook al te denken gisteravond nadat ik dit had gepost... het is vakantie, we zijn de hele dag met haar bezig en dat heeft nog nooit zo goed gewerkt. Ze is een mensen-mens, en wij allebei niet zo haha. Ze leeft echt op van mensen en afleiding, ik heb toen ze 6 maanden was hier wel eens een berichtje gepost met: ik krijg haar niet moe! Ik word er echt wel eens wanhopig van dat ik steeds iets voor haar moet verzinnen (véél speelafspraakjes, dat werkt als een tierelier), ik blijf zelf zonder moeite een week binnen Maar goed, met een 'rustige' vakantie wordt het negatieve gedrag dus erger, even kort door de bocht gezegd. Ik denk dat het inderdaad tijd is om wat dingen af te spreken die echt belangrijk zijn, en de rest te negeren. Want dat is denk ik inderdaad het probleem: dat we o-ve-ral op reageren. Zucht!

Kletsmajoor

Hier een meisje van 4 (gaat sinds oktober naar school), dat sinds een week of 2 de oren van je hoofd kletst. Ze ratelt maar door en stopt alleen als ze slaapt, TV kijkt of met de DS of iPad speelt.
O wee als je onderbreekt, want dat wordt ze woedend en gilt dat dat ze nog met haar verhaal bezig was. En als je pech hebt, weet ze niet meer waar ze het over had en dan krijg je dat ook nog even te horen.
Het lukt me niet fatsoenlijk (in haar ogen dan) te onderbreken, maar ja, soms moet je iets vragen of iets zeggen (helemaal als je gaat eten of weg gaat en de jas/schoenen moeten aan.....)
Humor, boos worden, negeren, soms werkt het, maar vaker niet.
Luisteren doet ze zowiezo niet want ze praat alleen maar. Moet vaak na 3-4 keer wel boos worden en dat begint nu echt niet meer leuk te worden, want het kost zoooooo veel energie.
Maar goed, dat kan dus te maken hebben met het vaak stil moeten zijn op school........tja, er is altijd wel een excuus, maar soms moet het maar gewoon klaar zijn toch

Wat ik doe

Als eerste vermaak ik mijn kinderen niet(jongste is 4), tuurlijk speel ik af en toe met ze,lees ik een boekje voor of verzin ik iets, maar ik ga niet de hele dag wat voor ze verzinnen. Uit verveling onstaan juist de leukste spellen, alleen ze moeten wel de kans krijgen om zich te vervelen.
Drammen pik ik niet, soms wordt ik boos(werkt eigenlijk niet), maar als het lukt zet ik haar bijtijds op de gang, wil je niet luisteren ga je maar op de gang. Dus niet naar bed willen, vraag ik twee keer en dan is het gang. Ze wilde een tijdje haar pyama niet aan, nu doe ik het alsvolgt, na het eten ruim ik op en dan gaat gelijk pyama aan en mag ze nog spelen. dat werkt hier goed, dan is alleen het naar bovengaan soms een ramp. Niet eten is ook op de gang etc etc etc.
Het lastige is dat je soms een dag hebt dat ze meer op de gang zitten dan in de kamer, maar daarna gaat het wel weer lange tijd heel goed, dus dan doe ik het toch maar.
Succes Muizemeis

Piketpaaltjes

Jij bepaalt het speelveld en daar binnen mag zij kiezen.
Dus: je mag een boterham met pindakaas of jan.. en als dat goed gaat mag ze een boterham met hartigs. Je mag ook gerust zeggen dat je het niet leuk vindt als ze x doet maar wel als ze y doet. Je kan ook best beginnen met waarom iets niet of iets wel goed/niet goed is. Altijd wijzen op hoe het wel of beter kan. Anders weet ze de weg niet en blijft ze ronddwalen in wat niet mag.

saas

saas

27-12-2010 om 19:15

Hoe doe ik het

Mijn dochter van 5 kan ook een draak zijn.

Ik heb drie hoofdregels (en dat kan voor ieder kind anders zijn denk ik zo, afhankelijk van gedrag)

Alsjeblieft en dankjewel
we zeggen netjes iedereen gedag
geen grote mond

Mijn dochter is dus vooral verbaal nogal lastig.

Het helpt te herinneren aan die regels, en consequent zijn. Aanstelleritis wordt genegeerd of ze gaat lekker naar haar kamer. Ze kan terugkomen als ze weer normaal doet. Ik probeer hierbij mijn stem niet te verheffen (alsof ze geen indruk maakt). OVerigens als ik haar naar haar kamer stuur (dus geen straf maar even time out) komt ze soms een uur later pas naar beneden. Kinderen pakken alle aandacht die ze kunnen pakken, maar ik denk idd ook dat verveling en even geen aandacht heel goed is.

Ook vooral lekker je eigen ding doen.! Hoop dat je er iets aan hebt
Succes!

bertje1

bertje1

28-12-2010 om 14:51

Consequenter zijn!

je moet echt consequent zijn, nee is nee en niet nog een koprol. ook al krijg je vreselijke drama's. volhouden!

dc

dc

28-12-2010 om 15:09

Consequent

Dat hangt echt van het kind af hoor. Hier helpt het vooral om te zeggen "dit is de laatste keer", en "dit is echt de allerlaatste keer". Ik ben van nature niet zo'n dwingeland, en het consequent zijn laat ik regelmatig schieten, maar mijn kinderen luisteren over het algemeen wel heel erg goed.

Guinevere

Guinevere

28-12-2010 om 17:27

Hier ook eentje

Hier thuis hebben we ook te maken met een kind van het meest stijfkoppige model. Hij is nog geen 4, maar van jongs af aan vertoont hij al gedrag waarbij hij zijn wil tot aan onze uiterste geduldigheidslimiet probeert door te drukken. Daarbij is hij van mening dat: 1. Hij altijd gelijk heeft. 2. Hij de baas in huis is. 3. Hij elk besluit van ons ter discussie moet stellen.
Het klinkt bij ons dus allemaal alsof hij een kind is waar je je handen aan vol hebt, maar dat valt in de uitvoering meestal best mee. Hoe pakken wij hem aan? Om te beginnen: pick your battles. Ik geloof niet dat het veel gaat opleveren om de hele dag strijd te voeren met een jong kind. Dus pik er de strijdpunten uit die je het belangrijkste vindt, de rest kan later nog worden aangepakt.
Ten tweede, relativeer het gedrag. Ik denk dat je dochter heel goed weet hoe ze zich moet gedragen, ze heeft er alleen geen zin in op dat specifieke moment. Bovendien genereert ze aandacht met haar negatieve gedrag.
Als derde, moet ze zelf de gevolgen ondervinden van het niet luisteren. Ga je niet mee na die 3 koprollen? Dan gaan papa en mama vast weg (bijvoorbeeld). Gil je erdoor heen, ook al ben je gewaarschuwd? Gillen doe je maar op de gang. Etc.
Ter illustratie: Momenteel zit ik hier dus met een peuter naast me op de bank. En een bak pistachenootjes. Ik mag die van hem pellen. De schillen doe ik in het gele bakje, de nootjes in het blauwe. Ja, dat moest van hem natuurlijk andersom, wat ik onzin vind. Hij gaat dus zelf alles van het ene naar het andere bakje verhuizen omdat ik het niet goed doe. Duidelijk een gevalletje "laat maar waaien", ga ik me niet druk over maken. En even later komt mijn man binnen, peuterzoon attendeert hem op de pistachenootjes: "Kijk papa, daar staat MIJN bak nootjes! Jij mag er ook wel een paar...".

Guinevere

Guinevere

28-12-2010 om 18:13

Nog wat illustratie

Ik zit momenteel al 10 minuten met hem in "discussie". Hij vindt dat IK de houten treinbaan moet opruimen. Want ik heb zoon geholpen met neerleggen. "Nu graag!", zegt hij er dan nog achteraan. Heel lollig.

Massi Nissa

Massi Nissa

28-12-2010 om 19:44

Hier ook

Het is tien over half acht en dochter ligt vanuit haar bed smoezen te roepen om eruit te mogen: ik heb dorst, ik moet geloof ik nog een beetje plassen, etc. Lekker dwingen, altijd leuk. Ik ben oostindisch doof, gelukkig.
Dochter kreeg trouwens maandagmiddag net na de dierentuin een giga driftbui, zo erg dat ik de buren elk moment aan de deur verwachtte, al dan niet vergezeld van politie. De aanleiding was: ze mocht niet meer op de computer (had net een half uur Barbie electronisch aangekleed en ik vond het welletjes). Horen en zien verging me. Poot stijf gehouden, kaken op elkaar geklemd en na een kwartier gekrijs was het voorbij. Nog even geknuffeld, samen bedacht wat ze dan wel kon doen en hoppa, dat was ook weer voorbij.
Ik denk wel regelmatig: hoe wordt dat als ze veertien is? Poe hee.
Groetjes
Massi

buzz

buzz

29-12-2010 om 07:56

2 verschillende

Hier een jongetje van 5 die erg gevoelig is, en best heel goed luisterd.
BV, Zo nu naar bed want het is tijd de 5 min zijn om, ja maar mama dit programma duurt nog maar heel even, en als ik dan kijk dan duurt het echt nog maar 2 min. Als ik zou zeggen nee tijd is tijd dan zouden we een drama hebben, nou ok, als het afgelopen is metteen naar boven. (zelf zou ik ook het einde van een programma wat ik zat te kijken niet willen missen, en zo heeft hij altijd een goede rede waar ik echt goed in kan komen. Daarintegen mijn dochter is een echte dwingeland (ze is 3 en een half) zij is koppig kan hardnekkig dwingen, 1 keer toegeven betekend weer een week proberen haar zin te krijgen, wil nooit iets nieuws proberen te eten en doet het ook echt niet. Is vaak niet voor rede vatbaar enz enz. Nee is nee is de basis regel. Ik denk van te voren goed na nee is nee, dus voor ik nee zeg denk ik goed na.
Oh en dan is het best moeilijk om 2 kinderen op een andere manier op te moeten voeden. Maar stukje bij beetje gaat het beter en beter, de aanhouder wint. En inderdaad van te voren afspraken maken. en haar er aan herinneren.
Dan zecht ze ohja en doet ze wel wat ze moet doen. Ook drijgen, als jij niet naar mij luisterd luister ik niet na jou. Waarom zou ik na je luisteren en dingen voor je doen als jij niets voor mij doet wat we hebben afgesproken. Heel vervelend want zo ben ik helemaal niet, maar het helpt wel, wie weet is het over een tijd niet meer nodig.

Esc

Esc

29-12-2010 om 12:35

Oh wat fijn

Oh wat fijn al deze reacties! Het gaat de laatste tijd echt heel goed met mij, in de zin dat ik niet meteen denk dat ik wel iets fout zal doen, maar na zo'n draakdag denk ik dan toch uiteindelijk: 'Het zal wel aan mij liggen, ik ben hier niet geschikt voor.', etc. Ik denk dan ook heel diep na over de keuze voor het krijgen van kinderen en dat die soms zo vanzelfsprekend gemaakt lijkt te worden en wat ik had gedaan als ik weet wat ik nu weet, discussies met mezelf waar je he-le-maal niets aan hebt, en die ook op slag verdwenen zijn als de volgende dag alles weer koek en ei lijkt? Gisteravond mocht ze logeren bij een vriendinnetje, wij zijn meteen de stad in gegaan, koffiedrinken, uit eten, naar de film, vanochtend uitslapen, en ik voel me bijna schuldig over hoe ik ervan geniet. 'Vroeger deden we dit twee keer per week', zeg ik steeds tegen mijn man, ook een gedachte waar je niks aan hebt Maar goed, ik dwaal af. Als ik jullie reacties lees, denk ik steeds: 'Maar dat doe ik allemaal al!' dus dat is heel fijn. Ik ben ook erg voor 'niet de hele dag vermaken' en dat doe ik ook echt niet (mijn man wel, die wordt gillend gek van zo'n hangerig kind, maar ik laat haar rustig een hele dag dweilen, en dan aan het eind nog even boodschappen doen ofzo. toen ik haar na de herfstvakantie vroeg welke dag ze het leukst vond, zei ze met een gelukzalige blik in de ogen: lekker rustig bij jou thuis mama! Daar dan.). Ik doe wel dingen waarvan ik weet dat zij ze geweldig vindt, zoals naar het zwembad. En ja, ze mag op de computer en soms naar de bioscoop of het theater, allemaal dingen die wij vroeger niet hadden. Zucht. Ik vind het ook niet leuk om steeds zo streng te zijn of soms het gevoel te hebben dat ik de hele dag loop te dreigen, daarom heb ik veel aan die opmerkingen over: een paar dingen uitkiezen die echt niet mogen, een heel stel die je steeds opnieuw uitlegt, en de rest negeren. O, en de toneelschool bellen: of ze alsjbelieft een utzondering willen maken en haar nu alvast aan willen nemen

judiths mama

judiths mama

29-12-2010 om 17:33

3 keer koprollen...

wat ik hier dan soms doe, is aan haar vragen hoeveel koprollen ze nog gaat doen. Als ze dan zelf komt, met 3, of 5 of weet ik veel wat, stopt ze vaak ook echt.
En dat gevoel van vrijheid als ze een keertje logeren, klinkt heel bekend. Heerlijk vind ik dat. Mijn schoonmoeder wil dan dat we gelijk een weekendje naar Brugge gaan ofzo, terwijl ik het al heerlijk vind om 's ochtends lekker uitgebreid te ontbijten zonder 'mama, mama' aan mijn hoofd!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.