Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Wandelende driftbui

Dat is op dit moment zo'n beetje de omschrijving van dochter van vier. Alle zinnen beginnen met "ik wil" en dan "ja maar". Werkelijk alles lijkt ze aan te grijpen om te ontvlammen. Begint bij het ontwaken; een verkeerde opmerking of woord of kussen dat verkeerd ligt of andere pijama die ineens aan moet, het maakt niet uit, alles ontaardt op dit moment in huil- en schreeuwbuien.
Ik begin aan het einde van mijn latijn te raken. Ik heb genegeerd, met humor benaderd, boos geworden. Ik weet niet meer wat ik moet.
Ik begin de dag inmiddels met buikpijn en een verhoogde hartslag. Dat is toch niet normaal?? Op maandag ben ik weer blij dat ik kan werken.
De momenten dat ze opgewekt is, geniet ik met driedubbele teugen, knuffelt ze, doen we leuke dingen, heus wel, maar nu wegen die negatieve buien zo zwaar.
Ik twijfel erg aan mezelf.
Komend weekend gaan we met de auto op vakantie en ik zie er zooo tegenop.
Is het weer zo'n "vierjarigen-periode" en hoe ga ik die cirkel doorbreken?
Tips meer dan welkom!


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
vlinder72

vlinder72

18-01-2011 om 16:19

woont mijn dochter opeens bij jullie in huis?

Mijn dochter is ook zo. Ze reageert overal zo heftig op. Alles wat ik zeg is verkeerd. Als het niet gaat zoals madame blieft dan ontploft ze. Maar ze kan ook zo lief zijn en zo gezellig. Ik weet het zelf ook niet meer. Negeren, boos worden, niets helpt. Dus ik lees met interesse mee. Mijn dochter is overigens vijf jaar en is op school echt een engeltje. Alleen thuis grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Esc

Esc

19-01-2011 om 08:16

Pick your battles

Zo herkenbaar! Ik zei het een paar weken geleden nog tegen mijn man 'savonds, helemaal sip. Ik had het gevoel dat ik de hele dag had lopen dreigen en onderhandelen en alles wat ik kreeg was: 'jamaar'. Toen heb ik ook hier advies gevraagd en hebben we afgesproken 1. een paar dingen mogen en kunnen echt niet, daar reageren we altijd fel op, 2. een aantal dingen zullen we tot in den treure blijven herhalen, 3. de rest negeren. Oh, en mijn ervaring is dat na zo'n 'darmdag' altijd een betere dag komt. En laatst ben ik echt boos voor haar gaan zitten, recht aangekeken en iets gesist over 'de hele dag boos tegen mama doen'. De rest van de dag was het over.

Chris35

Chris35

19-01-2011 om 10:50 Topicstarter

Tja

Door sommige buien te negeren, pick ik mijn battles al, anders is het de hele dag oorlog.
Ik begrijp gewoon niet wat er op zo'n moment in dat koppie omgaat.
Vanmorgen ging het goed totdat ze haar laarzen aan moest doen. Ik vroeg nog of ze de grijze of zwarte aanwilde. Na drie keer vragen zei ik dt ik dan wel zou kiezen. Toen zei ze nee en liep naar boven om laarzen te zoeken en ze riep boosdat ze helemaal geen leuke laarzen had en bla bla. Dus ik zei dat ze dan maar op haar sokken naar school moest. Toen ging ze boos op de trap zitten, want ze wilde nieuwe schoenen. Na wat gedoe heb ik harr opgepakt, op de bank gezet, grijze laarzen aangetrokken. Verbaast me dat me dat gelukt is met haar geschop. Toen jas aan, op de fiets gezet en ik kwaad en zij huilend achterop naar school.
Ht is maar twee minuten fiersen, dus veel tijd om uit te huilen had ze niet. Toen nog wat gezeur over handschoenen. Ik heb het allemaal verder genegeerd en haar in de klas gebracht.
Na een knuffel weggegaan en buiten gezwaaid. Ze kon toen al weer lachen.
Maar ik zat huilend op de fiets naar huis en voel me goed beroerd.
Ik begrijp het niet en wil dat het stopt.

vlinder72

vlinder72

19-01-2011 om 12:17

Chris

Misschien kan ik je toch nog een beetje helpen. Dat gedoe met kleren/schoenen aan doen komt mij heel bekend voor. En huilend op de fiets ook. En daarna zelf helemaal overstuur zijn trouwens ook. Ik heb zelfs mijn dochter wel eens 's avonds laat toen ze al sliep geknuffeld. Gewoon om even heel lief tegen haar te kunnen doen zonder dat ze boos kijkt en iets onaardigs zegt.

Maar dat gedoe met kleren en schoenen hebben wij niet meer. Iedere avond legt ze zelf (eventueel samen met mij) haar kleren voor de dag erna klaar. Inclusief sokken en schoenen. Wij nemen er alle tijd voor want dat vindt ze leuk. Zo van: staat dit shirt bij dat rokje etc. De kleren leggen wij in de buurt van haar bed en afspraak is (en daar houden wij ons strikt aan) dat zij niet naar beneden mag gaan in haar pyama. Doet ze dat namelijk wel dan krijgen wij haar kleren en schoenen niet aan. Want dan ziet ze van alles. Haar broers doen vervelend. Ze moet eerst nog eten. En voor je weet is het alweer 8 uur. Moeten wij gaan soebatten en eindigt het weer in een drama.

Beneden hoeft ze dan alleen nog te eten, haar haar te borstelen en haar tanden te poetsen. En dat moet lukken in ruim een half uur.

Hier ook

Hier ook hetzelfde met dichter van 4. Ik word zo geïriteerd van haar echt erg

(null)

Esc

Esc

19-01-2011 om 17:35

Chris

Je zit er echt een beetje doorheen he? Kun je op de een of andere manier een time-out nemen? Ik kan me goed voorstellen hoe frustrerend het is... Kan haar papa een keer iets met haar gaan doen?
Wat me nog te binnen schoot toen ik je verhaal over die laarzen las, is dat ik ook wel eens duidelijk naar haar laat merken dat ik de kwestie negeer. Dus zoals inderdaad met aankleden of schoenen zeg ik zoiets als: 'Ik wil je nu helpen, ik zit er nu klaar voor. Straks niet meer.' Ik heb dan wel zo'n luie donder die dan vaak meteen in de houding springt. En als dit soort kiesmomenten niet goed gaan, dan niet laten kiezen. Hier gaat dat ook van: 'Wil je je laarzen aandoen', 'Doe je laarzen aan', 'Laarzen aan, nu.' en dan ga ik alvast weg. Geen idee of dit allemaal pedagogisch verantwoord is hoor, maar op darmdagen ben ik tevreden met wat werkt.

Massi Nissa

Massi Nissa

19-01-2011 om 19:59

Ja, gewoon de lijn helemaal volgen

Nou ja, gewoon, ik sta me ook regelmatig blauw te ergeren aan mijn dochter - wat is dat met kleuterdochters? En hoe bozer, gehaaster of vermoeider ik ben, hoe dwarser het kind (vanzelfsprekend).
Hoe dan ook, twee kleine tips. Ten eerste: aftellen. Heb ik ooit afgekeken van Temet en het werkt echt, mits je het niet te vaak gebruikt (hier gemiddeld een keer per dag). Ik zeg dan met zo'n dreigende grafstem: "Dingetje, kom je tanden poetsen. Ik tel tot drie. Een...." en dan staat ze al naast me.
Ten tweede: laten voelen wat de gevolgen zijn. Geen schoenen of laarzen = op je sokken mee naar buiten = koude, natte voeten. Hoef je maar een keer te doen. Misschien is het een tikje sadistisch, maar het werkt echt. Zo heb ik haar ook al een keer bij de bso laten staan. Ze wilde niet mee naar huis, huilen, schoppen, schreeuwen. Ik draaide me om en liep zo de deur uit. Heb zeker tien minuten achter de bso naar de lucht gekeken om weer kalm te worden (ik was woest en vreselijk opgelaten), maar toen ik terugkwam, trof ik een lammetje.
Ik vind dit ook een lastige leeftijd. Enerzijds heeft zo'n klein ukje je nog zo nodig en anderzijds ben je als moeder het eeuwige broddellapje.
Groetjes
Massi

Chris35

Chris35

19-01-2011 om 21:45 Topicstarter

The story continues.....

Uit school meten gaan eten, ging goed totdat ze vond dat ze moest winnen en dat ik moest stoppen met eten, zodat zij kon winnen.
Ik heb dat eventjes meegsepeeld totdat ze zag dat mijn beker al leeg was. Hupsakee, dar ging ze weer. Op de gang gezet. Krijsen, schoppen, brullen dat ze deed! Dat de buren niet aanbelden, verbaast me elke dag weer. Ze heeft er een half uur gezeten en ik heb de stofzuiger aangezet want ik werd helemaal gek.
Het was erna even stil totdat er weer iets anders was. Toen heb ik haar op haar kamer gezet en ben voor de tv gaan zitten. Ik hoorde dat ze met spullen aan het gooien was en ik heb daar maar even niet op gereageerd. Na een kwartier was het stil en was ze in slaap gevallen. Maar ja, ze moest naar gym en ik was bang dat als ik haar zou laten slapen, ze weer woest zou worden omdat ze gym dan zou missen. Met heel veel herrie heb ik haar omgekleed, in de auto gekwakt en naar gym gereden. Onderweg werd ze rustig en leek ze alles weer zijn te vergeten, terwijl ik het zweet op mn rug had staan.
Gymen ging goed.
Thuis ook wel eventjes, totdat we gingen eten. De appelmoes vloog bijna naar het plafond, dus gang op. Ze bleef zaniken dus uiteindelijk bord weggehaald en yoghurt gegeven.
Ik was boven en ze kwam naar me toe voor een knuffel en "sorry voor deze dag" ( moest van papa, maar ze deed het wel, maar beseft ze het wel????)
Naar bed gaan ging goed, vantevoren kleren uitgezocht en nu maar hopen dat dit het diepste punt was, want ik kreeg vnamiddag bijna een waas voor mn ogen.
Time out? Oeh, zou er zo graag alleen tussenuit willen, maar ja, we gaan komend weekend een week met vakantie. Met mn ouders, dus ik hoop dat dat wat afleiding geeft.....
Bedankt vor jullie reacties, het is een kleine troost dat er nog meer van deze sujetten rondlopen, maar in mijn omgeving zijn al die kinderen zooo zoet , braaf en lief, dat ik me echt afvraag waar ik toch de verkeerde afslag heb genomen.
Chris

francesca

francesca

19-01-2011 om 22:09

Dat werkt bij mijn draakje echt niet

Mijn roze draakje was ook vier en dat mocht de hele wereld weten. De tips die hier genoemd zijn, werkten bij haar helemaal niet. Tellen zoals Massi noemt? Werkte perfect bij haar broers (nog steeds trouwens, haha), maar madame telde gewoon zelf door als ik bij 1 begon, aangevuld met 'en wat ga je nu doen, mama?' Ik pak altijd door, ben reuze consequent, maar het lijkt haar niets te doen. Wat Massi schreef over de BSO en haar dochtertje ken ik ook. Die van mij was alleen na een kwartier niet gekalmeerd en schreeuwde me toe dat ik de stomste mama was en dat ze toch echt niet met me meeging. Totaal niet onder de indruk. Of de keren dat ze in de supermarkt haar zin (lees: snoep, koek, boekje, wat dan ook) niet kreeg en weigerde verder te gaan. Ik kon weglopen wat ik wilde, maar ze was er niet van onder de indruk. Ik heb haar eens echt heel lang laten zitten (in overleg met de manager van de supermarkt die stiekem een oogje in het zeil hield. Hij had ook zo'n dochter gehad en vond het allang prachtig om te zien). Ze heeft bijna een uur zingend op de grond van de supermarkt alle dora's, donald duckjes en andere tijdschriften gelezen. Zelfs op aandringen van de manager wenste ze niet te gaan kijken waar haar mama was. Ik heb lange tijd geen boodschappen meer met haar gedaan.
Ze zocht ook altijd ruzie met haar broers en vader, dus ik was niet het enige slachtoffer. Echt alles moest op haar manier en aan haar eisen voldoen. Dat houd je niet vol. We hebben heel duidelijke regels in huis en ze weet precies wat wel mag en wat niet. Hoe strakker we die regels hanteren hoe beter het met haar gaat. Er wordt niet gezeurd om snoep/koek, we hebben twee snoepmomenten per dag (ze heeft heel snel leren klokkijken, haha). Zeur je toch, dan krijg je geen snoepje en na twee keer zeuren moet je naar je kamer tot ik je weer kom ophalen. Zo streng wilde ik mijn kinderen niet opvoeden, maar zonder dit soort regels lijkt mijn dochter het niet te redden.
En o ja, negeren is wat ik als eerste heb geprobeerd en wat helemaal niet helpt. Dochterlief ging daarvan helemaal door het lint en begon dingen te slopen, van behang tot meubilair, tot kleding en zichzelf...
Ze is nu vijf en het gaat een heel stuk beter. Als ik het vergelijk met een jaar geleden, zie ik hoe rustiger ze geworden is. Vergeleken met veel leeftijdgenootjes is ze nog steeds heel erg pittig en uiteindelijk maakt ze het vooral moeilijk voor zichzelf. Dat is sneu, want ze is mijn draakje, mijn prachtige dochter waar ik toch ook zo heerlijk van kan genieten. En er komt een dag dat je er zelfs om kunt lachen. En om af te sluiten met zo'n voorbeeld: dochter (3 jaar toen en al volop in de draakjesfase) zat in winkelwagentje toen ik mijn boodschappen ging afrekenen. Ze was erg chagrijnig. De cassiere vroeg: "Heeft u ook een bonuskaart?" Waarop dochter snoeihard door de winkel krijste: "Bemoei je eens met je eigen zaken!" Ik kon door de grond zakken, de cassiere en de bedrijfsmanager die het hoorde (dezelfde die een jaar later bij haar bleef) schoten daverend in de lach. Nu twee jaar later vind ik het nog steeds heel brutaal, maar ik kan er eigenlijk ook hartelijk om lachen.
Chris, succes met je dochter. Het wordt echt beter!
Francesca
PS. Dat van die kleren klaarleggen is een goede tip. Werkte hier ook perfect. Ze gaat soms als een zuurstok naar school, maar de ochtendstress zijn wij helemaal kwijt.

Limi

Limi

20-01-2011 om 14:01

Winnen met eten

Hee, dat drama hadden wij ook gisteren! Ik ben helemaal verrast
Ik heb maar voor mezelf een extra boterham gepakt zodat hij kon winnen (nadat ik natuurlijk al geërgerd had gereageerd dat hij door moest eten als hij wilde winnen - maar natuurlijk werkte dat niet). Zoontje is net 4. Ik gooide het al op net naar school en vreselijk moe zijn, maar pffff.

Zijn nieuwste obsessie is als eerste de school in willen, en als er dan groep 8ers ons onderweg voorbij rennen, schiet hij hélemaal in de stress. Ik moet ze terug lassoën of zo.

Oh wat een herkening!

Mijn dochtertje wordt 1 april 5 jaar, maar al deze verhalen is mijn dochter helemaal............ Mijn dochtertje ging een keer zo ver met geen schoenen aan willen trekken dat ik haar dus idd op haar sokken heb laten lopen. De schat was toen 3 jaar en ik was aan het winkelen. Ik ging iets passen en zij wilde mee doen. Prima dacht ik toen nog, maar echt alles ging uit en zo ook haar nieuwe laarsen............ En die wilde niet meer aan dus toen ik echt geen andere uitweg meer zag heb ik haar laarsen opgepakt in de wandelwagen gezet, haar bij de handen gepakt en zo mee de winkel uit genomen. Het was november geloof ik en het regende. Ik heb haar het hele eind naar de auto laten lopen en eenmaal daar begon ze te huilen. Mijn hart brak echt op dat moment geloof me. Toen ik vroeg waarom ze zo moest huilen vertelde ze me dat haar sokken zu zo vies waren geworden. DUs toen ik vroeg hoe dat nou toch zou komen zei ze zelf dat dat kwam omdat zij haar laarsen niet aan wilde trekken. Dus ik vroeg wat ze nu voortaan dan zou doen en toen kwam er dus uit dat ze toch maar haar laarsen aan zou trekken. De volgende ochtend wilde ze weer haar laarsen niet aan. Ik zei tegen muppetkind dat ze dan maar zonder laarsen naar het kdv moest gaan. Nou ze had ze binnen 3 seconden aan haar voeten hoor en ik heb haar daarna nooit meer gehoord. Helaas zijn we nu een jaar zeker verder en dit soort moment zijn er nog steeds. Wat muppetkind in haar kop heeft heeft ze nergens anders zitten en je moet wel van hele goede huizen komen om haar op andere gedachte te krijgen....... En ze kan ook rustig ineens naar je toe komen en vol overgave zeggen dat ze mij en papa de aller aller aller lievelingste papa en mama vind........... Dan smelt ik ook direct hihi. Ja ik blijf dit een erg lastige leeftijd vinden.................... Want naar haar kamer sturen resulteerd in een kind dat echt helemaal over de rooie gaat en niet meer kan stoppen met huilen. Zet ik haar in de gang dan gaat ze daar zitten spelen of ze lacht je gewooon uit. Of ze zegt doodleuk als ze stout is: zet mij maar in de gang hoor mama..... Ja en dan wil tot 100 teelen soms niet meer werken.
Heel veel sucses Chris. Ik herken het dus ook, maar ja dat helpt jou ook niet echt nu, dat snap ik wel.

Groetjes Muppet

Massi Nissa

Massi Nissa

20-01-2011 om 15:42

Vraagje

Chris, is je dochter misschien ook een beetje overvraagd? Ik heb er natuurlijk totaal geen zicht op bij jou, maar ik merk dat onze dochter vooral moeilijk doet als haar programma te vol is. Als we bijvoorbeeld d ehele zondag op familiebezoek zijn geweest, is ze maandag (en de rest van de week) onmogelijk. Is het geen idee om even een paar keer niet naar gym te gaan en haar 's middags te laten slapen?
Hier is dochter trouwens ook behoorlijk in de stress van een jongetje in haar groep die zomaar uit het niets slaat. De juf heeft al aangegeven dat ze druk met hem bezig zijn en dat hij inderdaad ineens heel agressief kan doen. Dochter kan daar helemaal niets mee, wordt ontzettend boos en verdrietig en leeft dat dan vooral bij mij thuis uit. Het helpt haar dan wel als ze het aan mij kan vertellen en als ik enorm met haar meeleef. Ik merk dat 'school', hoezeer ze er ook al jaren naar uit heeft gekeken, veel zwaarder valt dan we van te voren hadden ingeschat Ze moet voortdurend van alles en kan niet meer haar eigen gangetje gaan. Daar wringt de schoen hier heel erg, dat is echt de crux van dit moment: ze moet gewoon heel veel. Dan weer moet ze stil zijn in de kring, dan mag ze niet in de huishoek want die zit vol, dan mept dat jongetje ineens. Intussen is mama ook nog flink zwanger en heeft die wat minder geduld. Kortom, er wordt veel van haar verwacht en dat uit zich in moeheid en dwarsliggen.
Het was altijd al een pittig kind en dat zal ze ook blijven, maar dit is een lastige periode voor elk kind, die beginnende kleutertijd. Ik knuffel haar trouwens ook heel veel en innig als ze gaat slapen, ik wil per se dat ze met een fijn gevoel inslaapt. Dan maar tien minuten langer praten, liedjes zingen, kietelen en gek doen, als ze zich maar geliefd en geborgen weet.
Groetjes
Massi

Chris35

Chris35

20-01-2011 om 16:16 Topicstarter

Massinissa

Ik heb me dat ook al afgevraagd, juist omdat die overgang van KDV naar groep 1 en 2 dagen (het zijn maar 2 uurtjes maar toch) BSO wel ene grote overschakeling zijn. Maar tot op heden, of eigenlijk tot de kerstvakantie, was er geen vuiltje aan de lucht. Daarna is de ellende eigenlijk begonnen. En 's nachts ook vaak wakker, vanmorgen weer een drama om 5 uur. Uiteindelijk tussen ons in neergelegd en toen sliep ze nog lekker.
Gisterenmiddag was ze in slaap gevallen omdat die drifbtui zijn tol eiste, maar normaliter is dat uurtje gym geen probleem. In het weekend hebben we vaak geen afspraken of uitjes. 's Avonds ook niet en door de week 's avonds al helemaal niet.
Misschien onderschat ik het ondanks mijn voorzichtigheid
toch nog te veel.
Ik zal het ook eens bij de juf aankaarten, ben benieuwd of zij een verandering heeft gemerkt.

Esc

Esc

22-01-2011 om 15:05

Haaahaha francesca )

'Heeft u ook een bonuskaart?' 'Bemoei je met je eigen zaken!' Ik rolde bijna van de bank van het lachen )

Esc

Esc

22-01-2011 om 15:14

Door school...

Ik heb zelf nauwelijks verandering gemerkt qua gedrag door het starten met school, maar ik kreeg hier destijds wel de tip dat ze nu ineens de hele dag in het gareel moeten lopen en dan thuis wel eens extra heftig de grenzen willen proberen. Dat houd ik nu wel steeds in m'n achterhoofd.
Ik vraag me zelf ook regelmatig af of ons kind nu één van de weinige is die zo regelmatig een gooi naar de macht doet. Ik vergelijk het zelf altijd maar een beetje met een hond: die wil ook het liefst de baas zijn, maar als hij dat eenmaal zou zijn, zou hij toch ook niet weten wat hij met die positie zou moeten.
Nog even een voorbeeld van wat hier net gebeurde: dochter had bij uitzondering brood gegeten voor de TV (wij waren met haar kamer bezig, lekkage gehad, opnieuw geverfd). Vraagt ze of ik een ander programma op wil zetten, zie ik dat ze haar bordje op de kop op de bank heeft gegooid. Dus ik zeg: 'Eerst je bordje opruimen.', gaat ze me met opzet staan negeren! Dus rug naar me toe en schalks achterom gluren. Ik waarschuw nog een keer, maar ze was het echt niet van plan. Ik heb de afstandsbediening opgeruimd en ben weer naar boven gegaan. Ze brulde op een gegeven moment zo hard dat mijn man bezorgd kwam vragen of iets moest doen... :/

Renata

Renata

26-01-2011 om 19:06

Opluchting

Mensen: bedankt.

Ik heb al een kleine week PRECIES dezelfde problemen met mijn vierjarige zoon die op alles wat niet mag 'dat mag best' zegt en als ik me dan omdraai doet hij het gewoon toch. Hij kijkt me ook glazig aan en het lijkt of niks binnenkomt. Driftbuien om machtdingetjes 'je MOET me tillen' 'ik wil NU iets lekkers', 'je MAG niet lezen, voordat ik dat autootje heb gevonden'.

Ik negeer het, of zet hem op de trap om af te koelen of ik word boos (want ja, hij haalt het bloed onder m'n nagels vandaan, zooooo moeilijk om te negeren). Maar als ik dan jullie reacties lees, dan besef ik weer dat het gewoon een fase is en dat het ECHT over gaat. Gelukkig! Want 's avonds voel ik me ook rot en moet ik soms huilen. Dit helpt enorm om het beter te dragen!

Ze zuigt me leeg

Mijn vierenhalv jarige zuigt me helemaal leeg. En gek genoeg kan ik niet eens precies opschrijven wat ze doet.
Ze is zo aan het zieken,zaniken en dwars doen dat ik geen energie meer over heb.
Elke dag wacht ik tot ze naar bed gaat, zodat we weer kunnen leven en normaal doen.

Ik had nooit verwacht dat een vierjarige dit kon. Mijn jongens zijn nooit zo geweest.

Chris35

Chris35

31-01-2011 om 16:58 Topicstarter

Annemir

poeh, ik dacht dat ik de enige was met die zwarte gedachtes! Het lijkt sociaal ongewenst om zo over je gevoel over je kind te praten. Alles moet maar peachy zijn, lijkt wel.
In de vakantie vorige week was mijn dochter op enkele momentjes na, een engeltje. Als een blad aan een boom gedraaid. Van het weekend thuisgekomen merk ik dat het toch weer anders wordt en hier en daar komen er weer scheurtjes in het goede humeur. Zouden we hier met negatieve energie te maken hebben ofzo.......??
De komende dagen zijn we met zn tweetjes en ik hoop maar dat we het gezellig kunnen houden......

Massi Nissa

Massi Nissa

31-01-2011 om 20:15

Annemir

Moest daarnet nog aan je denken toen ik wilde dat dochter zich uitkleedde in de badkamer. Eerst duurde het al een jaar voor ze eindelijk in de badkamer was, vervolgens kroop ze onder de wastafel en uiteindelijk schopte ze me tegen mijn been onder het mom van 'jij bent heel erg stom'.
Ik weet nog hoe er allerlei scenario's in mijn hoofd voorbijvlogen: heel hard gaan krijsen, kind in de badkamer opsluiten (licht uit, zei een hekserig stemmetje er nog bij), weglopen en opgeven (dan maar geen schone dochter), het busje opbellen en vragen of ik een nachtje mocht komen bijslapen in het gekkenhuis (ik slaap niet door de zwangerschap, heeft dochter niets mee te maken gelukkig).
Uiteindelijk heb ik dochter opgetild en dan wel zo dat haar hoofd naar beneden hing en in haar billen gebeten. Dat vond ze natuurlijk geweldig en ze vergat meteen dat ze vervelend aan het doen was. Ik heb er een heel theater van gemaakt (brrr wat een vieze billen heb jij, bah, je moet ze eerst wassen, hoor, want zo kan ik niet verder eten) en het werd toch nog gezellig.
Heb je wel eens bekeken wanneer ze op haar ergst is? Hier is dat na schooltijd, als we allebei moe zijn en ik weinig tijd heb want het is al zo laat en ze moet op tijd naar bed en ik wil zelf ook niet te laat maar ik moet nog zoveel en eigenlijk willen we allebei alleen maar languit onderuit op de bank (ofzoiets). Dan botst het enorm hier. Of die potentie hangt in de lucht, zeg maar, vaak komt het gelukkig niet tot botsen omdat ik ook wel inzie dat ik van een vierjarige niet kan verwachten wat ik zelf nauwelijks kan opbrengen (geduld, verstandig gedrag e.d.).
Ik vond jouw posting ook herkenbaar. Hier is het nog niet zo erg dat ik blij ben als ze in bed ligt, we hebben allebei namelijk een kort lontje maar we blijven ook allebei nooit lang hangen in een bui. Dat 'zuigen' wat jij beschrijft ken ik dus niet. Wel het eeuwige uitproberen, of is dat hetzelfde?
Hoe dan ook, sterkte met je kleuter .
Groetjes
Massi

Ik denk en hoop...

ik denk en hoop dat het weer eens een "groeispurt"is. dan zijn ze zooooo vervelend, de jongens hadden dat ook. sterke eigen wil denk ik.

ze is elke ochtend om half 5-5 uur wakker. snachts 4 keer eruit. dat sinds we 4 weken geleden gestopt zijn met de speen. ze slaapt niet lekker meer. daar word je natuurlijk super sjaggie van.

massi nassi...dat grapjes ergens van maken doe ik ook vaak, maar momenteel lukt me dat niet echt meer. tuurlijk komt het door irritatie over en weer en vermoeidheid.

volgens de jongens ben ik niet extra sjagerijnig ofzo. zij zuigt me gewoon leeg. gisteren was ze lief. zegt ze tegen me: als ik lief ben, doe jij ook lief he mama.
zo aandoenlijk en tegelijk zo zielig. ze kan er misschien ook niets aan doen.
ze is pas 4, ik moet leren mezelf in te houden.

Dat heb ik mezelf nu ook voorgenomen. voor ogen houden dat het een klein meisje is en me proberen niet gek te laten maken.

hahahaha, nou succes hoor. jullie ook.
en chris...ik ben altijd open en eerlijk over dit soort dingen. is het not done? ik weet het, maar als ik het niet af en toe opschrijf word ik echt gillend gek.

Annemir

Is ze gevoelig voor beloningen a la de stickerkaarten? Dat zou je dan in elk geval kunnen inzetten om wat aan dat vroege opstaan te doen. Haar aanleren dat ze niet voor een bepaalde tijd jou mag lastigvallen. En elke keer als ze tot die tijd op haar kamer blijft een sticker. En na zoveel stickers een cadeautje, je kent de riedel.

Wat zij dan verder doet moet zij weten, maar dan kan jij in elk geval lekker slapen. En als je beter slaapt kan je ook meer hebben.

Iets vergelijkbaars met 's nachts eruit komen, nouja, je kunt het allemaal zelf wel bedenken.

Sterkte ermee

Temet

Temet

Hoi,
temet het zou misschien kunnen werken. ware het niet dat ik er een hard hoofd in heb.
ze wil naar de huiskamer. is dat voor 6 uur, dan zet ik haar op de bank, licht uit en tv uit. gewoon zitten. ze mag ons niet wakker maken.
ze zit in het weekend dan echt tot een uur of 8 te wachten tot we komen, het deert haar niet.
we maken het dus zo ongezellig mogelijk.

snachts erui? ze plast veel, ook overdag. urine is nagekeken. we denken dat ze niet goed uitplast of dat het een kwestie is van aandacht.
sinds 2 dagen heb ik nu een lampje aan in de gang. ze mag me niet wakker maken,maar zelf gaan plassen.
dat lukt. gisterenavond is ze zelf gaan plassen. alleen om kwart voor 5 kwam ze naar me toe dat ze niet meer wilde slapen.
ik heb haar terug naar bed gebracht, het was veel te vroeg. nou zegt ze dan ga ik huilen.
prima zeg ik,als je je broers maar niet wakker maakt. toen is ze toch weer gaan slapen tot 6 uur. ik was al in de huiskamer om naar mijn werk te gaan.
al met al is ze dus te vaak wakker, het is niet gezond lijkt me.

Chris35

Chris35

01-02-2011 om 11:00 Topicstarter

Annemir

Ik zei dat het lijkt alsof het not done is om zo eerlijk over je grillige kids te praten, want ik heb nu dus ook zo'n kleuter en iedereen om me heen kijkt me aan of ik gek ben, me aanstel e.d. dus krijg ik de neiging mn mond maar te houden en hier af en toe mn hart te luchten.

Van dat vroeg wakker worden; dat had mijn dochter ook en dan kwam ze bij ons spoken. Alleen naar beneden mag ze niet. We hebben een mooie prinsessenlamp gekocht (mocht ze zelf uitzoeken) en er een timer tussengezet. Na een paar dagen had ze het door en nu komt ze braaf pas naar ons toe als de lamp aan is.
Is dat misschien het proberen waard?

Lamp

Inderdaad, de lamp-met-tijdklok. Ik zou het zeker proberen, een tijdschakelaar kost een habbekrats. Wij zijn er met zoon al mee begonnen toen hij ruim 2 was, want die werd veel te vroeg wakker voor mijn teer gestel. Ging vervolgens bij ons in bed (vond ik niet erg) en sliep dan niet meer maar ging mij porren (vond ik wel erg). Inmiddels slaapt hij trouwens langer door in de winter.

Jouw dochter is 4 en kan dus meer. Ik zou de lamp-met-klok- proberen (al dan niet gekoppeld aan een stickerkaart) met de boodschap: je blijft op je kamer tot de lamp aan is. Je zou kunnen zeggen dat ze wel het grote licht in de kamer mag aandoen en mag gaan lezen of spelen, maar tot die ene speciale lamp aan is mogen jullie niet wakker worden gemaakt.

Het kan dat zij niet genoeg slaapt. Of je daar wat aan kan doen is de vraag, maar je kan in elk geval wel proberen te zorgen dat je zelf genoeg slaapt. Da's dan tenminste iets .

Nog even terug naar onze situatie vroeger: zoon werd meermalen per nacht wakker (niet om te plassen) en werd erg vroeg wakker. Dat laatste heb ik het eerst aangepakt. Toen ik vervolgens zwanger raakte van nr 2 besefte ik dat ik de onderbrekingen van de nacht door zoon en door de baby t.z.t. vermoedelijk niet heelhuids zou doorkomen en toen heb ik zoon geprobeerd af te leren ons 's nachts te storen. Dat duurde langer, maar lukte wel. Hij was toen bijna 3,5. Maar ik teken aan dat zoon een vrij gezeglijk ventje was en is, dus ik heb tamelijk makkelijk praten.

Groeten,

Temet

hoi chris,
ik snapte je wel hoor, ik bedoelde ook dat anderen het not done vinden en ik het toch doe

tijdklok? maar als ze smorgens bij me komt en dan zeg ik dat het nog geen tijd is,dat pikt ze ook niet. dan weigert ze te gaan slapen. lijkt me dat dat met zo'n tijdklok niet veel anders is.
het is gewoon een strijd die ze aangaat. en eigenlijk wil ik het geen aandacht geven.
ik ben al blij als ze snachts alleen gaat plassen, zoals vannacht, dat hebben we al gewonnen.
en vanmorgen is ze dan toch in slaap gevallen.

god, ik hoop echt dat het tijdelijk is. het is zo'n schatje normaal gesproken

Annemir

Als eerste kun je proberen eerder een grens aan te geven, zodat ze je mischien minder leegzuigt. Het kost even investering, maar daarna helpt het wel.
Ik gebruik ook de tijdklok met het lampje, ze mag pas bij me komen als het lampje brand, anders blijft ze op haar kamer. Ik heb haar een paar keer naar haar kamer gebracht, en het helpt. Laatst was ze al om 6.00 aan het spelen, en ik haar gewaarschuwd dat ze beter kan blijven liggen, omdat ze anders later moe is. En inderdaad later op de dag was ze heel moe e, wilde ze eigenlijk al om 16.00 naar bed. Niet dus ik haar verteld dat dat komt omdat ze zo vroeg was gaan spelen................ en het heeft geholpen, ze blijft in bed liggen.
Sterkte muizemeis

Annemir

"tijdklok? maar als ze smorgens bij me komt en dan zeg ik dat het nog geen tijd is,dat pikt ze ook niet. dan weigert ze te gaan slapen"

Ik weet niet of ik me misschien onduidelijk heb uitgedrukt. Mijn idee zou zijn: of ze slaapt of niet maakt vooralsnog niet uit, maar ze moet in haar kamer blijven. Dan slaapt ze maar niet, ook best, maar jij kan dan tenminste doorslapen.

In de praktijk zal het er vaak toe leiden dat ze wel degelijk weer gaat slapen.

Ik heb het destijds zo aangepakt uit puur egoïsme. Zoals gezegd, zoon was toen ruim 2. Die sliep op de creche nog tussen de middag. Maar ik niet, en als die grapjas om 5 uur bij ons in bed kwam en vervolgens de boel op stelten begon te zetten was mijn hele dag naar de Filistijnen want ik kan slecht tegen slaapgebrek. Mijn grootste prioriteit was dus om ervoor te zorgen dat zoon mij niet te vroeg lastig viel. Of hij dan wakker was of niet was mij feitelijk een biet. Uiteindelijk leidde het er wel degelijk toe dat hij langer bleef doorslapen.

Groeten,

Temet

amk

amk

01-02-2011 om 13:29

Dwingen tot slapen lukt niet

wel op de kamer blijven en jou niet lastig vallen.
Mijn dochter heeft al vanaf haar 3e een nachtlampje met een timer er tussen. Als het lampje uit is mag ze uit haar kamer. Voor die tijd moet ze vooral mij niet wakker maken. Wat ze zelf doet interesseert me niet. Ik zet er zelfs 's avonds nog een boterham in een trommeltje naast in het weekend, anders heeft ze namelijk honger. Goedemorgen zit er hier niet in als begroeting. De liefde van dit kind gaat door haar maag.

Massi Nissa

Massi Nissa

01-02-2011 om 18:14

Hier ook

Herkenbaar hoor, hier ook een dochter die 's ochtends eerder wakker is dan wij zijn, vooral in het weekend - doordeweeks staan dochter en ik om half zeven op en meestal slaapt ze keurig tot die tijd. Hier is nu de routine dat ze mag komen vragen hoe laat het is (ik slaap toch heel licht). Is het bijna tijd om op te staan - half acht ofzo - dan mag ze bij ons in bed. Is het eerder, dan moet ze haar eigen bed weer in en wachten tot ik haar roep. Vaak gaat ze dan wel liggen zingen, maar daar heb ik totaal geen last van.
Overdag kan ze ook erg lastig doen, de laatste tijd ook weer in winkels (was een hele tijd over). Ik weet maar een ding: hoe rustiger ik zelf blijf, hoe beter het afloopt. Als ik ontplof, wordt het steevast een soort soap. En ik houd er niet zo van om ongewild anderen dit soort vermaak te bieden en plein public.
Het lastigst is het om een list te verzinnen als je zelf erg moe bent en over je grens heen bent. Vandaar dat je je eerder al moet wapenen, zoals Temet al zegt: met stickervellen, tijdklokken, allerlei plannen-B en alternatieve rampscenario's, zodat je de boel een beetje voor bent.
O ja, af en toe een speelafspraakje bij een ander zodat jij zelf een paar uur kunt bijkomen - ik zegen de dag dat wij een buurmeisje kregen.
Groetjes
Massi

Temet

"Ik heb het destijds zo aangepakt uit puur egoïsme. Zoals gezegd, zoon was toen ruim 2. Die sliep op de creche nog tussen de middag. Maar ik niet, en als die grapjas om 5 uur bij ons in bed kwam en vervolgens de boel op stelten begon te zetten was mijn hele dag naar de Filistijnen want ik kan slecht tegen slaapgebrek. Mijn grootste prioriteit was dus om ervoor te zorgen dat zoon mij niet te vroeg lastig viel. Of hij dan wakker was of niet was mij feitelijk een biet. Uiteindelijk leidde het er wel degelijk toe dat hij langer bleef doorslapen. "

Ik vind dit geen egoisme, maar gezond verstand. Als jij keer op keer niet slaapt is het niet goed, en las je het eenvoudig kunt oplossen dan is er niets aan de hand.

Muizemeis

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.