Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Karin van der Valk

Karin van der Valk

01-02-2011 om 01:22

Wegloper

Hoi allemaal,

Ik wordt af en toe gek van dit kleine mannetje.
Hij loopt steeds weg, ook met vreemden loopt hij net zo makkelijk mee. Ik ben hem al eens kwijt geweest op het strand, toen kwam een meneer hem gelukkig terug brengen maar ik wordt er angstig van.
Zijn er anderen met dit zelfde probleem? en hoe kan ik dit afleren?

groetjes, Kaar

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Afleren?

Zou fijn zijn als iemand die methode heeft om een kind zoiets af te leren. Maar eigenlijk denk ik dat je het nu vooral moet ziet te voorkomen. En zorgen dat hij een mobiel nummer van jezelf en anderen bij zich heeft als het toch zover komt. Je kind is niet de enige die wel eens weggelopen is en door vreemden thuisgebracht denk ik, vraag maar eens om je heen.
Doe jezelf een plezier en pas de omgeving aan aan het kind. Beoordeel vooraf bij uitjes waar je maatregelen kunt nemen. Ga sommige uitjes gewoon niet te vaak aan omdat je er zelf een dweil van wordt. En ga er bij voorbaat al vanuit dat hij zal weglopen zodat het niet elke keer een stress is als het toch weer gebeurt.
Ik heb weleens met dochter, toen een stuk jonger dan jou zoon, op een barbecue van mijn werk gezeten waar de campus open was naar een drukke straatweg weg metro en tram. Dat zou ik nou niet meer doen, dat werd voortdurend achter kind aanhollen. En ik wist het. Beter was de kinderboerderij waar het hek dicht is, dan blijf je ook opletten maar er is een drempel en anderen letten ook op, of een tuin met een hekje, dan nog opletten als iemand het hek uitging.
En hopelijk gaat je zoon het beter begrijpen als hij iets groter is, maar je blijft het beoordelen.

Ja, afleren

Hoe oud is je zoontje? Want met 4 jaar moet je toch echt wel aan hem duidelijk kunnen maken dat weglopen niet mag, en met vreemde mensen meegaan al helemaal niet.
Mijn peuter deed dit ook, vandaar dat ik me afvraag of je wellicht niet in de verkeerde rubriek heb gepost of is je zoontje heel impulsief?

Ik vind weglopen en met vreemden meegaan zeer ongewenst want gevaarlijk. Ik ben daar altijd heel streng in geweest en vind situaties dan ontwijken of wachten tot het met de jaren overgaat te riskant en niet reeeel. Het kan op ieder moment van de dag gebeuren, en je maakt jezelf gek door continue je kind in de gaten te moeten houden.

Je kind moet beseffen dat het niet mag. Dus: uitspreken wat je verwacht en waarom en de consequenties benoemen als dat niet gebeurt: we gaan nu dit en dat doen, ik wil niet dat je wegloopt want dan maakt mama zich zorgen, of dan kan ik je niet meer vinden, en als je wel wegloopt: dan gaan we weg of naar huis. Niet boos, gewoon rustig. Duidelijk.
En vertel: afspraak is afspraak. Dus laat hem vooraf akkoord gaan met de afspraak.
Benoem de afspraak voor vertrek, en bij aankomst nog eens zodat hij het niet vergeten kan zijn. Rustig, duidelijk, op ooghoogte.

Loopt ie toch weg? Wees dan vooral heel rustig en consequent. Herinner hem aan de afspraak en wat je had gezegd dat zou gebeuren als hij zich er niet aan hield en dat jullie dus nu echt weggaan.

Hij zal waarschijnlijk brullen, of boos zijn. Maar dat is dan de les die je hem de volgende keer kan meegeven bij het volgende uitje. Weet je nog hoe vervelend je het vond toen mama besloot naar huis te gaan omdat je je niet aan de afspraak hield? Dat gaan we vandaag proberen te voorkomen, dus gaan we vandaag opnieuw de afspraak maken: niet weglopen etc....

Tis net opvoeden

En inderdaad: schrijf dat 06 nummer op zn arm!

Sterkte!

Oh ja

Vertel ook tot waar je zoontje mag lopen, of tot hoever hij mag gaan. Dan is duidelijk voor hem wanneer hij te ver gaat. Trek een streep in het zand, of tot aan het einde van de stoep, of zoiets.
Maak de grens concreet.

Inspreken

Zeker moet je concreet inspreken wat je van een kind verwacht en dat dan handhaven. Toch zijn kinderen verschillend en daar moet je op inspelen.
Sommige kinderen ontwikkelen zich wat taalbegrip trager of zijn inderdaad impulsiever of nieuwsgieriger of gewoon lopertjes zonder zorgen.
Bij mijn kinderen pasten de adviezen vaak niet, die waren voor kinderen van een andere leeftijd, dat zag ik dan wel weer later. Je stemt je af op de realiteit en op het niveau en de ontwikkeling van je kind.

donderkopje

donderkopje

03-02-2011 om 20:51

Beetje vaag maar prima

Ha Anna J.

Ik snap eerlijk gezegd niet zo goed wat nou de reden is waarom jouw kinderen niet in staat waren om in de kleuterleeftijd te laten luisteren naar de regels die je als ouders stelt.

Traag taalbegrip? Mmm. Ik ken weinig kinderen van 4 die het woord "nee" of "mag niet" of "niet doen" niet kennen. Tenzij we het echt over zorgkinderen hebben?

Impuslief gedrag, nieuwsgierigheid of "gewoon lopertjes" (?) is gedrag dat iedere dreumus, peuter, kleuter vertoont en hopenlijk altijd zal behouden. Niks mis mee met impusiviteit of spontane acties.

Maar als je kind zichzelf daarmee in gevaar brengt of de moeder over de zeik brengt en de vraagsteller Karin vraagt om een manier (en jij zelf zegt: als daar maar een methode voor is), dan is corrigeren en consequent zijn dus mijn "mijn methode". Opvoeden, grenzen stellen.

Maar blijkbaar is dat niet altijd zo makkelijk gezegd als gedaan....

Karin van der Valk

Karin van der Valk

04-02-2011 om 04:55

Tja

Tja, luisteren en blijven volhouden maar. Het blijft me verbazen, ik heb hem al zo vaak gecorrigeerd maar het boeit hem niet hij is gewoon nieuwsgierig en een allemans-vriend. Hij is overigens 3,5.De tip van het telefoonnummer is een goeie. Ik ben even gaan googelen en las een artikel over tijdelijke tatouages onder de titel "Kinderen nooit meer kwijt met tijdelijke tattoo" nu nog even zoeken waar meer info kan krijgen wat dat lijkt me wel een goede oplossing, morgen weer verder googelen. Ga nu lekker mijn mandje in. In ieder geval hartelijk dank voor jullie reacties. ik blijf volhouden !

dc

dc

04-02-2011 om 08:02

Naamkettinkje

Ik had rond die leeftijd voor mijn oudste een naamkettinkje met onze telefoonnummers erop:
http://www.naamplaatje.nl/bestellen

En ik was heel hard. Weglopen, en gelijk naar huis. Na 2 keer krijsen hadden ze het wel door en bleven ze de volgende keer in de buurt. Mijn speelregel is dat ik ze wil kunnen zien. Als ze uit zicht willen, dan moeten ze me halen en ga ik mee.

Mover

Mover

04-02-2011 om 09:41

Riempje

Hier hadden we een hondenriem, zo'n flexi-band om de pols gedaan. In de dierentuin, in een winkelcentrum, oid. Ging moverkind aan de haal, dan kon ik afhankelijk van de situatie de lengte bepalen. Druk, korte lijn, ruimte, lange lijn.
Vond moverkind niet altijd leuk (er was geen alternatief, en dat werd heel duidelijk gemaakt). Ik vond de opmerkingen die ik kreeg van vreemden ook niet altijd leuk. Maar het heeft mij en mijn kind veel vrijheid opgeleverd.
Groetjes, Mover

Donderkopje

Natuurlijk was ik zelf ook verbaasd over zaken. Voor ik zelf kinderen had had ik er al heel wat meegemaakt en voor gezorgd.
Achteraf, na de diagnose werden een aantal zaken me pas goed duidelijk.
Kinderen met autisme, PDD-NOS of Asperger kunnen vaak zeer slecht tegen kritiek. En dat was bij mijn kinderen absoluut het geval. Een kleine correctie kon tot een uren durend hysterisch drama leiden. Dat leer je snel af als moeder. En daar komt natuurlijk ook het conflict vandaan dat je met de reguliere moeders hebt. Hun kind zet ook weleens een keel op of een voet dwars, dus dan ben je gewoon een grenzeloze moeder als je niet doorzet. Maar bij mijn kinderen was de reactie zo extreem, de emoties van kinderen met autisme gaan in een flits van 0 naar 10, dat dat geen haalbare kaart is. Jijzelf en het kind raken daarvan voortdurend uit balans. Eigenlijk is dat ook weer heel goed voor je opvoedingsvaardigheden want dan ga je van alles uitproberen en ben je er steeds bewuster mee bezig om je af te stemmen op je kind. En je leert zaken voorkomen en tijdig concreet inspreken, wat je dan weer kwalijk genomen wordt, dat je alles voor het kind aan het voorkauwen bent, laat het kind toch eens zelf ontdekken, dat kan ie wel!
En dan is het toch echt dat je uit moet kijken waar je een conflict over aangaat.

Geen autisme oid

Overigens denk ik dat er ook zonder een stoornis redenen kunnen zijn waarom het een kind niet al te snel lukt om zich aan zo'n essentiele regel te houden. Je kunt dan blijven proberen het erin te prenten maar op die leeftijd wil je ook geen risico lopen. En dus drijf je de zaak niet op de spits maar past je aan en probeert het later nog eens, want kinderen groeien en ontwikkelen zich.

Neutraal en meer tijd nemen

Achteraf vraag ik me af of ik mogelijk nog meer tijd had moeten geven aan mijn kinderen om mijn instructie te laten doordringen, autisme is een informatieverwerkingsstoornis, preciezer controleren of ze wel begrepen hebben wat ik ze opdraag, en daarbij een strict neutrale toon gebruiken. Nee zeggen en dan verwachten dat je kind dat direct opvolgt is dan te hoog gegrepen. Ik ben een zeer geduldige ouder, altijd al geweest. Maar ik wist niet hoe het werkte bij autisme. En bij andere kinderen was ik gewend meer en sneller respons te krijgen.
Overigens liep mijn dochter voor haar 2e jaar steeds weg. De periode daarna tot kinderen een jaar of 6 waren was eigenlijk nogal rustig.
Het begon daarna weer, omdat school blijkbaar dezelfde transisite niet kon maken en direct van kinderen te hoog gegrepen respons verwachtte. Daar reageerden ze op met absolute onderwerping. Om te voorkomen dat iemand boos zou worden of een dialoog aan zou gaan die ze niet zouden kunnen volgen laat staan goed op kunnen reageren.

Karin

Een tijdelijke tatoo hoef je echt niet van internet te halen: neem iedere willekeurige afwasbare balpen en schrijf je nummer op de arm van je kind.
En idd: het naamplaatje, dat hadden we hier ook huis. Nooit gedragen want zoonlief vond het niet lekker zitten maar inhetverledenbehaalderesultatenbiedengeengarantievoordetoekomst natuurijk dus wellicht dat die van jou het wel prima vindt.

Nu je schrijft dat ie 3,5 is snap ik het ook wel wat beter en is weglopen en met vreemden meegaan inderdaad minder raar dan als ie al ouder dan 4 zou zijn.

Annej; armbandje

AnneJ, wel naar dat mensen er altijd iets van moeten vinden! Mijn zoontje is in het openbaar vrij meegaand, maar kan thuis soms ontzettend "moeilijk te sturen" zijn (lees: enorme meltdown uit frustratie). Als ik dan in de supermarkt iemand tegen kom met een kind dat een meltdown heeft, probeer ik óf net te doen of ik niks hoor, óf ik mompel even "goh, herkenbaar.."

Armbandje

Oh ja, dat wilde ik nog zeggen: je kunt volgens mij bij de HEMA van die waterproof armbandjes kopen (of anders bij Goedgemerkt.nl) waarop je met watervaste stift je telefoonnummer kunt schrijven. Het zijn bandjes die een kind niet zelf los kan maken (soort concertbandje).

Onze zoon was ook een weglopertje. Wat hielp was ELKE keer weer vóór we naar buiten gingen rustig de regels bespreken (op de stoep blijven, niet verder dan vijf stappen van mamma, hand vasthouden als 't druk is of bij oversteken, etc) net zo vaak tot 't doordrong.

Karin van der Valk

Karin van der Valk

04-02-2011 om 23:51

Tattoos besteld

Wederom heel erg bedankt voor jullie reacties.
Soms denk je wat doe ik fout, maar het zal wel overgaan.
Voorlopig heb ik stoere tattoos besteld, je kunt ze op maat bestellen met eventueel de naam, en in ieder geval telefoonnummer van je eigen mobiel erop. De naam erop heb ik wat problemen mee, je weet maar nooit wie of wat daar mee kan. Ze hebben hele leuke designs, ik denk dat mijn manneke daar minder problemen mee heeft dan een viltstift,en voor €12.50 voor 18 tattoos wil ik het wel proberen. ik zal jullie wel laten weten of het bevalt, het maken en verzenden duurt ongeveer 4 dagen, ik ben benieuwd.

Ueberhilde

Hmm, ja, je begrip voor andere ouders neemt wel toe als je zelf ook zo'n worsteling hebt. Ik denk dat zo'n begrijpende mompel ook veel meer helpt dan een oordeel.

donderkopje

donderkopje

06-02-2011 om 14:42

Annaj

Als je kind asperger, autisme of Pdd-nos heeft dan begrijp ik dat je daar op een andere manier mee om moet gaan dan met kinderen die dat niet hebben.

Had je dat in je eerste posting geschreven, dan was het meteen duidelijk geweest dat jouw situatie ietwat anders is dan het 'gewone' kind dat grenzen opzoekt en dat daar dus ook andere regels beter bij werken.
Nu snap ik het dus wel

Donderkopje

Fijn dat ik overkom Donderkopje. Maar daar had ik in die jaren toch echt geen tekst bij. Heel frustrerend. Al dit soort dingen overkomt je als ouder voor de eerste keer. Dan is het fijn als er zo'n forum is.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.