Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Eddie Brummelman

Eddie Brummelman

23-02-2011 om 13:41

Wat doen complimentjes met kinderen? geef uw mening op www.ouder-en-kind.tk

Toestemming van Forumredactie

Kinderen krijgen dagelijks veel complimentjes – van ouders, vrienden, leraren en vele anderen. Mijn collega’s en ik, onderzoekers van Universiteit Utrecht, zijn benieuwd naar uw opvattingen over de effecten van complimentjes op kinderen.

Bent u een ouder met één of meerdere kinderen tussen de 8 en 12 jaar? Dan bent u van harte uitgenodigd om onze online vragenlijst in te vullen op www.ouder-en-kind.tk. Dit is volledig anoniem en duurt ongeveer 6 minuten.

Met deelname levert u een belangrijke bijdrage aan ons onderzoek. Als de resultaten van het onderzoek bekend zijn, zullen we hierover een stukje schrijven voor ouders.nl. Zo hopen we wat voor jullie terug te kunnen doen.

Ik hoop op uw deelname!

Met vriendelijke groeten,

Eddie Brummelman, E.Brummelman[at]uu.nl

In samenwerking met:
Prof. dr. Bram Orobio de Castro
dr. Sander Thomaes
dr. Geertjan Overbeek

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

23-02-2011 om 17:08

Ingevuld en vraag

Ligt het nou aan mij of wordt dezelfde vraag soms in 5-voud opnieuw gesteld?

Eddie Brummelman

Eddie Brummelman

23-02-2011 om 17:13

Dat klopt

Hoi Guinevere, de meeste vragen verschillen van elkaar (al is het soms subtiel), maar soms wordt inderdaad eenzelfde soort vraag meerdere malen gesteld. Dit is om te voorkomen dat een eventuele tikfout te zwaar weegt.

Met vriendelijke groeten,

Eddie Brummelman

Lou

Lou

23-02-2011 om 17:18

Ingevuld

Leuk onderzoek, ben benieuwd naar de uitkomsten.

Leeftijd

Als moeder van 2 letterlijk denkende kinderen denk ik dat de leeftijdsbepaling moet zijn: 9, 10 en 11. Kinderen van 8 en 12 vallen er dan buiten.
Heb ik daar mijn mening gegeven op al die vragen dat complimentjes positief zijn voor kind en dan houdt haar zelfbeeld niet echt over!
Als hier een 1-op-1 relatie wordt gelegd heb ik het weer gedaan als ouder.

+ Brunette +

+ Brunette +

24-02-2011 om 17:02

Bewust complimenten geven

Zouden er echt ouders zijn die expres complimenten geven, dus dat je er tijdens het zeggen bij denkt: "Ik benoem dit gedrag zodat mijn kind zich er beter van voelt."? Ik roep meestal maar wat, het is mijn dochter, ik houd van haar en zie haar gedrag nogal door een roze bril. Het is eerder bij slecht gedrag dat ik me moet voorhouden dat ik iets moet zeggen in het kader van de opvoeding.

Ik ben gezegend met een dochter met weinig zelfvertrouwen maar aardig wat zelfinzicht. Complimentjes heeft ze hard nodig om haar zelfvertrouwen op te vijzelen. Maar complimentjes die voor haar gevoel niet terecht zijn (omdat ze bijvoorbeeld iets prijzen waarvoor ze geen moeite heeft gedaan of hoeven doen, of iets waar ze voor haar gevoel onvoldoende invloed op kan uitoefenen) maken haar boos. Daarom vinden wij het éxtra belangrijk om vooral de INZET te belonen met complimentjes, en niet de prestatie - die haar meestal aan komt waaien.

Om haar intussen tóch meer zelfvertrouwen te geven, denk ik dus heel bewust na over welke complimentjes ik geef en hoe ik die breng. Inderdaad met de gedachte op de achtergrond "ik benoem dit zodat mijn dochter zich er beter door voelt".

Vroeger "riep ik ook maar wat", maar ik merkte dat dochter er niet blij mee was, met al die moederlijke voor-mij-doe-je-het-altijd-goed. Ze werd boos en mopperde dan "dat IS helemaal niet goed, dat was vet makkelijk !". Omdat ik ook wel graag wil dat mijn complimentjes ook iets bereiken, dat mijn dochter ze inderdaad voelt als aanmoediging en dat ze inderdaad helpen voor haar zelfvertrouwen, moet ik er dus bewuster mee bezig zijn.

Martine

Lou

Lou

25-02-2011 om 11:08

Het bericht van Martine had ik bijna letterlijk ook kunnen schrijven. Dochter heeft weinig zelfvertrouwen en geen superfijn zelfbeeld. Van gemeende complimenten die ook echt ergens op slaan, groeit ze. Dat heeft ze hard nodig. En ze weet het zelf ook. Ze vertelde eens dat het thuis zo veel leuker was dan op school. Waarom? "Jullie zijn tenminste aardig." En even later: "Hier doe ik tenminste af en toe iets goed." Er wordt gewerkt aan de sfeer op school, maar thuis heeft ze dus echt haar portie complimenten wel nodig. Los van alle complimentjes die ik gedachteloos uitdeel, denk ik er dus ook wel over na en maak ik vaak ook heel bewuste complimenten.

+ Brunette +

+ Brunette +

25-02-2011 om 11:37

Martine en lou

Hmmm, ik snap het, als je kind niet zoveel zelfvertrouwen heeft is het zinvol om dit doelbewust op te vijzelen. Daar hoef ik gelukkig niet aan want mijn dochter zit voorzover ik weet best lekker in haar vel. Dus blijf ik maar te pas en te onpas roepen hoe lief, intelligent en mooi ze is.

Denk erom hoor, te veel complimentjes kan schadelijk zijn, mede dankzij mijn moeder ben ik gezegend met behoorlijk veel zelfvertrouwen, grenzend aan arrogantie, en dat terwijl ik mijn school niet heb afgemaakt, in flutbaantjes blijf hangen, een oen ben in liefdesrelaties en ben ook nog een tikje slonzige moeder.

Lou

Lou

25-02-2011 om 13:11

Brunette

"Dus blijf ik maar te pas en te onpas roepen hoe lief, intelligent en mooi ze is."
Maar dat is óók prima. Niet alleen onzekere kinderen hebben complimenten nodig. Alleen wat extra.

Het gevaar van arrogantie is hier nog zo ver weg dat ik me daar voorlopig (helaas, zou ik bijna zeggen) nog niet druk over hoef te maken. Of was het een grapje, dat je ook te veel complimentjes kan geven? Ik kan me er namelijk serieus wel iets bij voorstellen.

Vic

Vic

25-02-2011 om 13:34

Ik vind het altijd wel lastig

In hoeverre moet je de inzet belonen en mag je ook complimenten geven voor dingen die je kind komen aanwaaien? Als mijn dochter een goed cijfer haalt op school, zonder noemenswaardige inzet, zeg ik meestal wel dat ik daar blij mee ben. Niet dat ik trots ben, of 'goed gedaan' o.i.d. Aan de andere kant geef ik complimenten voor de inzet, zelfs als het resultaat niet heel goed is. En dat vind ik een lastige. We hadden ooit eens een gevalletje tekenwedstrijd. Kinderen kregen een bepaald thema en moesten daarover een krijttekening maken. Dochter had een van de beste ideeën om het thema weer te geven, en de prijs ging naar een perfecte tekening (die m.i. minder met het thema van doen had). Dochter natuurlijk teleurgesteld en wilde graag van mij horen dat ze goed kan tekenen. Dat zeg ik dan niet, maar dan geef ik wel een compliment over haar ideeën en inzet. Ik kom daar niet altijd mee weg, want dan voelt ze zich door mij niet gesteund.

+ Brunette +

+ Brunette +

25-02-2011 om 19:36

Complimentjes als dochterlief zoet aan het spelen is, daar ben ik mee opgehouden. De reactie is óf "mamma, laat me met rust" óf ik haal haar ermee uit haar concentratie en dan vraagt ze opeens of ze tv mag kijken.

De tekening die wel origineel maar technisch niet zo goed is: dat kan toch gewoon gezegd worden? Laat haar anders eens moderne kunst zien, hang een verhaal op over Karel Appel.

Of ik arrogant ben? Ik geloof het niet, wel heb ik mezelf heel lang als "veelbelovend" gezien, maar ben daarmee opgehouden toen ik tegen de veertig liep.

Vic

Vic

25-02-2011 om 19:54

Realistisch

"De tekening die wel origineel maar technisch niet zo goed is: dat kan toch gewoon gezegd worden?"
Ja, dat vind ik ook, maar mijn dochter wil heel graag horen dat ze goed kan tekenen. Ik wil juist dat ze een realistisch beeld heeft van haar eigen talenten. Ze heeft bijv. een vriendinnetje dat nu met een zelf geschreven en gezongen liedje meedoet met een online talentenjacht. De ouders van het vriendinnetje hebben gezegd dat het een heel goed liedje/performance is. En het is dus eigenlijk helemaal niet zo goed. Het thema is goed, het is heel knap dat ze zelf een liedje heeft geschreven, maar ik zou mijn kind zichzelf dus niet zo op internet laten zetten.

Kiki

Kiki

25-02-2011 om 22:43

Ik vind het net als vic moeilijk

mijn oudste is natuurlijk wat jonger. Ik ben hier illegaal. Maar hij is niet knap als hij een houten puzzel van zijn jongere broertje in elkaar zet. "knap he mamma, ik ben een knappe jongen" Ik ga dan niet zeggen dat het knap is, want dat is het niet. Ik denk niet dat mijn zoontje tekort komt in de complimenten, anders gaat hij maar naar zijn opa en oma.

Mijn man en mijn mans familie zijn gezegend met een gigantisch groot ego en oprechte bewondering voor elk futiel dingetje voor elk lid van het gezin. Als ik behoefte heb aan bewondering ga ik naar mijn schoonouders en niet mijn ouders, want die vinden toch niets goed. Als ik ongegeneerd wil griepen over iets, ga ik naar mijn schoonouders want dan krijg ik gelijk (maakt niet uit hoe fout ik zit)

Maar een compliment van mijn ouders vind ik veel fijner, want die zijn niet zo complimenterend (verre van) Dus dan weet je dat ze echt trots zijn als ze eens een keer iets goed vinden.

Dat gedwongen complimentjes geven vind ik dus helemaal niets, dag moge duidelijk zijn

pooh bear

pooh bear

26-02-2011 om 10:48

Hier

Hier ook een dochter met erg weinig zelfvertrouwen.
Op school lukken heel veel dingen haar ook niet zo goed. Dus ja voor de dingen die wel lukken krijgt ze heel veel complimentjes van mij maar ook van de juf.
Hier groeit ze echt van.
En als ze heel erg haar best heeft gedaan op iets wat voor haar moeilijk is krijgt ze ook complimentjes van mij.

Het gebeurt ook regelmatig dat ze juist commentaar krijgt op iets wat ze heeft gedaan (vooral door andere kinderen in de klas) Daar kan ze echt heel verdrietig over zijn.

Lou

Lou

26-02-2011 om 15:42

De neef van lidwientje

"We hadden laatst een grappige discussie met mijn neef van 13, die vond dat je niet van jezelf mocht zeggen dat je iets goed kan. Het ging over mijn tekenwerk, ik had beaamd dat ik goed kon tekenen toen iemand daarnaar vroeg. Hij vond dat je dat nooit kon doen. Het leek mij wel jammer dat je zo over je eigen pretaties of capaciteiten moet denken."

Het klinkt alsof hij iets te rechtlijnig was in de les dat je niet mag opscheppen. Het verschil zit denk ik in: "toen iemand daarnaar vroeg". Je begint zelf ook niet een gesprek met de mededeling: "Ik kan goed tekenen." Maar als iemand je vraagt of je goed kan tekenen, mag je natuurlijk gerust ja zeggen. Misschien had hij dat verschil niet helemaal duidelijk voor ogen. Of moet hij dat nog leren. Het is zeker jammer als je niet eens hardop mag zeggen waar je goed in bent, als iemand dat van je wil weten.

MRI

MRI

27-02-2011 om 14:00

Wat ik hier nog niet hoor..

en waar ik zelf nog wel eens over twijfel: je hebt het risico dat je met complimentjes de nadruk gaat leggen op wat bepaalde zaken opleveren in plaats van het proces zelf. Dus: ja het is een mooie tekening maar heeft hij er ook lol in gehad? en: nee die tekening is niet fraai, maar was het lekker om te doen. In het kader van positief opvoeden heb ik mijn kind altijd overladen met complimenten, ook vanuit de gedachte dat haar/zijn problematiek (genderdysforie) al onzekermakend genoeg was. Maar nu denk ik vaak: geef je niet juist de boodschap dat de buitenwereld je (producten) moet goedkeuren om okay te zijn? Maak je ze daarmee niet afhankelijk van die goedkeuring?
Neem me ten goede, ik geef nog steeds veel complimenten maar ik schuif ook op naar "heb je er lol in? dat is namelijk ook heel belangrijk". Het zal ook wel aan de leeftijdsfase liggen en mijn eigen ontwikkeling. Mijn kind is bijna tien.

MariaRosa

Vic

Vic

27-02-2011 om 14:23

Lol hebben

Dat speelt wel mee natuurlijk, maar mijn kinderen zijn slim genoeg om te kunnen begrijpen dat je bijv. een tekening niet mooi vindt als je zegt 'goh, ik zie dat je er plezier aan hebt beleefd'.
Misschien ben ik wel te eerlijk. Laatst was jongste nogal onzeker omdat ze met de bso naar dansles (zumba) ging. Ze wilde niet omdat ze naar haar zeggen niet kan dansen. Toen heb ik gezegd dat iedereen kan dansen, maar dat het er bij sommige mensen wat sierlijker en mooier uitziet dan bij anderen, maar dat het erom gaat dat je er plezier in hebt.

Lou

Lou

27-02-2011 om 14:50

Lol hoeft geen compliment

MariaRosa:
"je hebt het risico dat je met complimentjes de nadruk gaat leggen op wat bepaalde zaken opleveren in plaats van het proces zelf."

Vind ik wel meevallen, eerlijk gezegd. Complimenten geef je omdat het kind bevestiging nodig heeft, inderdaad van de buitenwereld. Die bevestiging kan zij nog niet uit haarzelf halen. Van bevestiging van buitenaf groeit ze. Los daarvan kan ze ook meer of minder lol in iets hebben. Je kunt een matige tekening maken en daar veel schik in hebben, tuurlijk. En dat is ook belangrijk. Maar voor die lol hoef je dan weer geen compliment te krijgen. Het plezier vindt ze wel in zichzelf, de bevestiging dat ze goed bezig is, niet.

Afhankelijk worden van goedkeuring zie ik ook niet zozeer als risico. Als het goed is groeit een kind er wel in, dat het steeds minder bevestiging van buitenaf nodig heeft. Denk ik.

MRI

MRI

27-02-2011 om 16:35

Lou

Ik weet of we elkaar begrijpen. Als jij zegt "Dat speelt wel mee natuurlijk, maar mijn kinderen zijn slim genoeg om te kunnen begrijpen dat je bijv. een tekening niet mooi vindt als je zegt 'goh, ik zie dat je er plezier aan hebt beleefd'."
dan geef je toch te kennen dat jij het belangrijker vindt dat een tekening mooi is dan dat zij er lol aan beleefd hebben? En dat jij dat ook aan hen geleerd hebt? Natuurlijk wordt het dan een soort trucje als je de lol gaat benadrukken. Nee, ik bedoel dat ik het proces sowieso belangrijker vind dan het product (en dat als je op de procesmatige kant gaat zitten dat vaak ook nog als bijkomstigheid heeft dat de producten beter worden maar dat doet er dan niet meer zoveel toe). Snap je?

groet, MR

Lou

Lou

27-02-2011 om 18:17

Mariarosa

Dat was Vic die dat zei. Ik vind meer dat je een kind niet kunt complimenteren met de lol die het eraan heeft beleefd. Je kunt wel zéggen dat je het proces belangrijker vindt, en dat kan ook wel een heel zinvolle boodschap zijn. Maar dat staat mijns inziens los van de behoefte aan complimenten, die kinderen ook hebben.

klaver

klaver

28-02-2011 om 21:58

Jesper juul

ik heb tien jaar geleden een boek gelezen van Jesper Juul, genaamd 'Je capabele kind'. Wat toen voor mij een eyeopener was, was dat je door bepaalde resultaten en bepaald gedrag te prijzen impliciet zegt dat je van je kind houdt omdat het die eigenschap/dat talent heeft/ dat gedrag vertoont. Je zou daarmee aangeven dat je liefde niet onvoorwaardelijk is. Een tip die ik heb toegepast, was om wanneer mijn kind een prestatie toonde niet te zeggen 'wat goed/mooi', maar, bijvoorbeeld bij een tekening,: 'ik zie twee hoge bomen. je hebt ook de blaadjes erin getekend. etc. ' Of als je kind van de glijbaan gaat:' dat was snel o.i.d) Aandacht geven dus. Het met je kind meebeleven
Juul besteedt hier een aantal hoofdstukken aan. Voor de nuances verwijs ik daarom graag naar 'Je capabele kind'.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.