Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Angelique K

Angelique K

13-03-2011 om 09:43

Speelgoedwapens etc

Hoi,

Mijn jongste zoon van bijna 6 is een heerlijk gezellig kereltje. Niet agressief maar juist heel sociaal.

Wat ik zo raar vind is dat hij zo bezig is met geweren en bommen/granaten. Mijn andere 2 zoons hielden zich hier helemaal niet mee bezig.

Nu is er een tijdje weer de A-team op televisie en hij vindt dit geweldig spannend. Volgens mij wil hij dit gewoon na doen.

Mijn vraag is eigenlijk. Moet ik het tegenhouden dat hij er mee bezig is of hoort het bij jongens?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Sera

Sera

13-03-2011 om 12:11

Hier

Mijn man is nogal pacifistisch ingesteld en die wilde absoluut niet dat onze kinderen met wapens en geweld in aanraking zouden komen. Ik had daar zelf niet zo'n standpunt over dus in het begin ben ik er in meegegaan. De eerste jaren ging het prima maar op een gegeven moment kwamen er toch bepaalde vraagstukken naar boven. Bijvoorbeeld over computerspelletjes. Natuurlijk mogen ze geen spellen die echt alleen om geweld draaien maar mag een spel als Zelda bijvoorbeeld wel? Daar worden ook wapens in gebruikt. Van mijn man mocht dat eerst ook niet maar ik vond dat je niet alles tegen kunt houden.
Hetzelfde hebben we ook gehad met tv programma's en met bepaalde nepwapens.

Geweld is een onderdeel van de mens en iedereen heeft een duistere kant. In het spel kan je de grenzen van die duistere kant ook leren kennen in zekere zin. Niet iedereen zal daar zo mee omgaan maar als een kind dat wel heeft houdt dat niet in dat hij een agressief persoon is verder. Het is misschien ook een onderdeel van evenwichtig opgroeien.

Ik ben het trouwens wel met mijn man eens dat we in een maatschappij leven waarin je via populaire cultuur veel met geweld in aanraking komt en daar proberen we onze kinderen wel zoveel als het mogelijk is in te beschermen. ik vind dat ook anders dan als ze zelf bijvoorbeeld oorlogje gaan spelen.

We verbieden het niet als ze oorlogje of zo willen spelen maar we leggen wel uit waarom het misschien niet zo'n leuk spelletje is en dat er ook andere spellen die ze kunnen spelen en die misschien net zo spannend kunnen zijn (ontdekkingsreizigers of als het persé iets met geweld moet zijn cowboy of zo)

Nepwapens willen we nog steeds niet in huis hebben maar op mijn aanraden hebben we twee jaar geleden een uitzondering gemaakt voor een houten zwaard en schild die onze zoon zo verschrikkelijk graag wilde hebben. Onder protest is mijn man er mee akkoord gegaan.

A-team vind ik voor een 6jarige vrij heftig. Het is natuurlijk heel cartoonesk geweld en niemand gaat ooit dood of zo maar er komen wel zaken in voor die ik voor een 6jarige niet geschikt zou vinden (bijvoorbeeld drugs, mafia, vrouwen versieren en natuurlijk heel veel wapens). Ik zou een 6jarige nog niet naar het A-team laten kijken. Niet omdat ik de show zelf zo erg vindt maar omdat ik een 6jarige echt nog te jong daarvoor vindt. Met een jaar of 11 zou het wel mogen maar op 6jarige leeftijd nee.

Angelique K

Angelique K

13-03-2011 om 12:50

Ben het er helemaal mee eens

Ik ben het helemaal met je eens en ook met je man. We hebben geweldspelletjes etc. heel lang tegen kunnen houden. Ook onderling vechten. Wel ben ik van mening dat dit ook niet helemaal goed is. Net zoals jij schrijft is het een onderdeel van de samenleving(hoe wreed het ook is).

Onze oudste is nu 10 jaar en gaat al versneld naar het voortgezet onderwijs. Wat betekent dat je soms zaken moet toegeven. Spelletjes worden dan wel boven gedaan waar de andere 2 niet bij mogen zijn.

Wat betreft tv programma's is dit wat moeilijker. Wij hebben maar een mogelijkheid van 1 televisie (wonen in een dorp met slecht ontvangst;-(). Als de twee van 8 en 10 iets willen zien kan ik de jongste daar niet altijd bij weghouden. De a-team was in eerste instantie verboden maar bij de jongste in de klas bekijken alle jongens deze serie. Ja en wat doe je dan als manlief er niet zoveel op tegen heeft!!

Het blijft altijd moeilijk dit onderwerp. In ieder geval proberen we zoveel mogelijk ons aan het leeftijdsadvies te houden. Meestal lukt dit maar een enkele keer niet.

Ik maak me ook niet gelijk zorgen over de speelgoed wapens en papieren geweren. Zal je advies opvolgen en hem ook een andere spelmethode voorstellen (cowboy, indiaan etc..)

Groetjes,

Angelique

Jongens

Volgens mij hoort het gewoon bij jongens. Ze schieten ook met takken als ze geen nepgeweertjes krijgen, dus dat schiet ook niet op. Ze verzinnen toch wel dat soort spelletjes.
En cowboy en indiaantje laten spelen is nou ook niet echt vredelievend . ;0)

Fiorucci

Fiorucci

13-03-2011 om 18:04

Mee eens

Boys will be boys....is ook weer een fase in hun ontwikkeling, ik liet ze altijd lekker (met grenzen uiteraard), op school mochten ze al helemaal niks, daar gingen de juffen al in de contramine bij een robbertje stoeien.

*bella*

*bella*

13-03-2011 om 23:12

Laveren

Voor mij was het de eerste jaren wel lastig. Ik was zo ontzettend tegen geweld. Nu sta ik daar veel neutraler in. En zie ook wel dat het maar mijn mening is. Geweld neemt een grote plaats in in de wereld, of ik dat nu leuk vind of niet.
Zoon, 9, is helemaal gek van strijd. Het liefst rondom ridders, lotr, dat soort dingen. Maar elke soort van strijd is interessant. Het is een ontzetttende vredelievende jongen, zou letterlijk nooit een vlieg kwaad doen. Nu hij ouder is laat ik hem ook meer, hij kan nu veel beter relativeren natuurlijk dan toen hij jonger was. Zo rond de zes was ik wel nog best streng.
En misschien wat hypocriet, maar te realistisch mag het van mij toch niet zijn. Ik vind een zwaardgevecht toch heel wat anders dan een gevecht met tanks. Dus hij mag van mij geen computerspelletje doen met tanks bijv. Hij snapt dat heel goed. Hij tekent ze dan wel weer, en dat mag weer wel. Het is toch ook een kwestie van doseren. Ik zie wel vaker in speelgoedwinkels jongere kinderen met mams 16 plus spellen kopen, dan schrik ik altijd wel hoor. Zou van mij echt niet mogen. Maar met iets als gewoon spel bemoei ik me niet, in hun spel mag (bijna) alles.

Sera

Sera

14-03-2011 om 05:30

Verschil

Het verschil voor mij tussen oorlogje spelen en cowboy spelen is dat oorlog per definitie gewelddadig is. Cowboy kan je ook op een andere manier spelen, zonder heel veel geweld. Daarnaast is het meer fantasie spel en minder realistisch. Ik heb overigens mijn kinderen nooit verboden om oorlogje te spelen maar ik heb ze wel uitgelegd waarom dat niet zo'n fijn spel is.

De grens trekken vind ik trouwens ook moeilijk. Mijn zoon van 8 is dol op spellen spelen en nu heeft hij ook risk en stratego ontdekt en dat is natuurlijk ook oorlog. We spelen het wel gewoon daar niet van. We spelen ook Monopoly en dat is ook niet echt de ideale maatschappij die we voorstaan of zo.

Waar de grens nu precies ligt weet ik ook niet. Geweren mogen niet, spellen op de computer die draaien om schieten ook niet, tv mag bijvoorbeeld Pokemon wel maar ik zou ze nog niet naar een echte oorlogsserie laten kijken, zelf spelen mag alles maar we leggen wel uit waarom bepaalde spellen minder leuk zijn.

Fiorucci

Fiorucci

14-03-2011 om 07:03

Tuurlijk berber

Tuurlijk, het blijft schipperen. Mijn zoons mochten ook weleens iets zien waarvan ik halverwege dacht: Oesp, toch minder geschikt. maar ik greep het dan wel aan door er met hen over te praten, terloops, tijdens het kijken.

Fiorucci

Fiorucci

14-03-2011 om 09:05

Berber

Dat hoort er gewoon bij denk ik, dat doe je nu eenmaal met ridders en zwaarden. Ridders gaan niet samen winkelen natuurlijk...
Nou uitleggen...ik ga meer terloops in gesprek zeg, maar: Jee dat was een heavy stukje, dat zag er eng /heftig/ etc uit. Daar kreeg ik dan vanzelf wel reactie op. En ik roep weleens uit: Do not try this at home, vrij naar de aftiteling van Jack Ass..

Geen zoons

wel veel neefjes, ik heb er niets mee, ik heb met pelle jaren terug al eens een pittige discussie gevoerd over een soldaten outfit en echt lijkende wapens.

Ik vind dat kinderen best met zelf gemaakte wapens mogen spelen, zo'n plastic zwaard vind ik ook nog wel leuk en zo'n klapperpistooltje ook nog wel. Maar echt lijkende wapens (van die halve zwarte mitrailleurs) heb ik nooit voor ze gekocht en heb ik ze ook nooit mee zien lopen. Verder vind ik army prints ordinair, gewoon niet mijn smaak, de trend is ook weer voorbij ik zie nog weinig kinderen met die prints lopen.

Overigens speelt mijn 16 jarige neef vreselijke online war games, kan hij uren zoet mee zijn, hij spreekt dan ook Engels want het is zo'n internationaal ding waar ze teams vormen, allemaal erg geavanceerd. Van zijn moeder mag hij dat, van mij had het niet gemogen.

Bennikki

Bennikki

14-03-2011 om 10:47

Interessant

Mijn zoon van 6 (bijna 7) loopt het liefst de hele dag in zijn pilotenlegeruniform. En dan nog het liefst met zoveel mogelijk attributen. Een machinegeweer of revolver mag van mij dan niet. Het gaat hem eigenlijk om de stoerheid die zo'n soldaat uitstraalt denk ik, zoon gaat het liefst 'op bivak' met veldflessen en zakmessen en hij 'kookt' dan in een ketel boven het 'vuur'.
Maar een ridder wil hij ook soms zijn, inclusief zwaard en schild en speer en boog.
Toch heeft hij een vreselijke hekel aan agressie en geweld en dat is dan denk ik ook de reden dat ik het allemaal goed vind. Hij zal nooit vechten of iemand slaan of schelden. Hij wil later ook geen soldaat worden want hij wil zelf geen pijn hebben en anderen geen pijn doen. Dus ik vind het best wel een dillemma want ik zie anderen (de juf bijvoorbeeld, of andere moeders, of winkelpersoneel) wel eens een beetje ontstemd kijken; het ziet er natuurlijk ook niet uit denk ik, zo'n joch in uniform, (al vinden de meeste mannen het wél erg leuk) en had ik alleen dochters gehad dan had ik misschien ook wel afkeurend gekeken. Ik ben ook niet de hele tijd bezig om oorlog uit te leggen of geweld af te keuren. Dat hoeft bij hem ook niet en toch blijft die fascinatie voor soldaten en ridders (voorlopig) bestaan. Hij wil ook alles weten over de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Laatst waren we op een militaitre begraafplaats en dan moet ik álle namen voorlezen. Plus de leeftijd waarop ze waren gesneuveld. En dan heeft hij echt tranen in zijn ogen. "Ze waren nog zo jong toen ze doodgingen".
Ha, ik schrijf dit op en nu denk ik opeens: dit is toch wel apart. Het lijkt soms wel alsof hij in een vorig leven soldaat is geweest. Wel weer jammer dat ik niet in vorige levens geloof

Bennikki

Bennikki

14-03-2011 om 10:49

Dilemma

is het dus, dillemma ziet er echt niet uit.

Nou pelle

ik heb eens in het archief gezocht en oh oh wat was dat een heerlijke heftige discussie (overigens merk ik dan meteen dat ik afgelopen jaren zoveel milder geworden ben .

Maar ik ben het nog steeds wel met die standpunten eens maar voel ik ze minder heftig. Ik geloof niet in uitspraken als "typisch voor jongens, typisch voor meisjes" omdat het als eerste generaliserend is en daarmee schep je ook allerlei verwachtingen, en als tweede dat je daarmee dingen waar je het eigenlijk niet mee eens bent toch accepteert.

Echt lijkende speelgoedwapens mogen niet maar ik had toendertijd een buurjongetje die er lekker wel een paar had, met geluid en alles erop en eraan.

Nou bijvoorbeeld meisjes

over meisjes zijn er ook allerlei uitspraken, sommige kloppen in mijn ervaring en beleving andere daar herken ik mijn dochters niet in.

Nou zijn er hier wel perioden dat de dames onderling niet al te vriendelijk tegen elkaar zijn "typisch meidenfenijn" noemen ze dat hier op school maar ik zwicht daar niet voor onder het mom "zo zijn ze nou eenmaal", nee hoor dan spreek ik ze direct aan.

Ik had toevallig gisteren 3 jongetjes op bezoek en na een schep ijs had ik dus 5 kinderen die door het hoge suikergehalte bijna door de erker vlogen. Mijn dochter doet dan net zo hard mee, die bespringt en vecht en stoeit net zo hard. Ach en dan vind ik het ook wel grappig om te zien hoe mijn kleine dreumes samen met die andere kleine dreumes heel erg hard mee gilt en over de grond rolt. Maar goed, die moeder vond het niets en heeft haar stelletje tot rust gewaarschuwd onder een sanctie (dan gaan we direct naar huis) waar ze direct stil van werden.

Maar goed, ik heb een stille voorkeur voor vrolijke enthousiaste kinderen die druk en veel echt spelen/fantaseren, daar hebben ze echt geen wapentuig voor nodig.

Krin

Krin

14-03-2011 om 13:07

Hormonaal

Ik denk dat competitiedrang in jongens ingebakken zit (natuurlijk bij de een meer dan de ander), en dat leidt tot krachtpatserij, wedstrijdjes ver-spugen dan wel -plassen, vechten, ingewikkelde wij-tegen-hullie spelletjes en ga zo maar door. En daar komen wapens natuurlijk goed bij van pas.
Mijn principes in dezen gaan niet verder dan geen camouflagedessins en geen doodshoofden, geen al te geavanceerd schiettuig en hier en daar een stichtelijk woord. Maar goed, zoon is niet erg militaristisch aangelegd, heb ik het idee, dus mijn principes kosten tot nu toe weinig moeite.

norma

norma

14-03-2011 om 13:27

Geweertjes

Mijn zoon mocht ook nooit geweertjes,tot hij ze zelf ontdekte op de kermis.Tijdens en na de kermis zijn de kinderen dus druk met oorlogje spelen.
Nu heeft hij Lego Ninjago,is ook met wapens.Ik zie het als fantasie,ik heb echt niet het idee dat hij er agressief van wordt.
Oorlogje spelen is toch ook niet iets nieuws??Ik heb dat zelf vroeger ook veel gedaan.
Ik ken een militair met een zoon van 11,die jongen loopt in camouflage kleding en vindt alles van het leger en soldaten geweldig,heeft een legertas als schooltas.Ik zie dat kind niet als kindsoldaat,maar ik zie een jongen die op zijn vader wil lijken,net als zoveel jongens op die leeftijd.Kind zegt ook dat zijn vader in het leger zit om ons land en ons te beschermen ,niet om te vechten.
Ik zie het oorlogje spelen als een spel,waar kinderen hun energie in kwijt kunnen,ze moeten rennen,vluchten,verstoppen,tactisch zijn.

norma

norma

14-03-2011 om 13:31

En?

Zijn jullie dan ook tegen het speelgoed van Nerf??
En mogen jullie kinderen ook geen paintball feestje geven als ze ouder zijn???

Sera

Sera

14-03-2011 om 13:34

Weet ik niet

Ik hou er ook niet van om generaliserende uitspraken te doen. Ik vind dat je mensend daarmee namelijk beperkt. In mijn mans (verre) familie is een zwaar christelijk gezin dat kinderen echt beperkt in mijn ogen. Van jongsaf aan geven ze de kinderen echt een typische mannelijke of vrouwelijke rol mee. Hun dochters mogen wel met autootjes spelen maar dan zegt de moeder er altijd iets bij als 'de auto's van je broertje' of 'ze spelen nu met het jongensspeelgoed'. De meisjes dragen ook altijd rokken. Vorige maand had ik een foto van mijn jongste zoontje op facebook geplaatst met zo'n glitter verkleed jurk aan. Ze schreef me gelijk een berichtje dat ik die foto weg moest halen en dat het nu nog niet zo erg was maar dat we dit wel moesten ontmoedigen want je wist nooit waartoe dat allemaal kon leiden.

Bij mijn kinderen zie ik het verschil ook niet zo. Ze spelen overal mee. Ze zijn niet echt typische jongens of meisjes als die al bestaan.

Sera

Sera

14-03-2011 om 13:39

Norma

Ik kan er niks aan doen maar ik vind camouflage kleding gewoon echt niet staan bij een kind. Kind zelf ziet het anders maar ik vind het gewoon niet leuk. Mijn man zou het helemaal niet willen. Overigens is zijn vader beroepsmilitair geweest en zitten er wel meer militairen binnen zijn familie. Geen probleem verder. Als mijn zoon nav foto's van opa in uniform of een bezoek aan een neef van mijn man die militair is zegt dat hij ook soldaten kleding wil dan legegn we hem uit dat het voor volwassenen is die daarvoor hard getraind hebben en niet voor kinderen.

Nerfguns ken ik niet. Die hebben we niet. Ik weet niet of dat zou mogen. We hebben wel een paar waterpistooltjes ergens in de kast liggen.

Paintbal is toch pas voor oudere kinderen? Als ze die leeftijd hebben mogen ze zelf beslissen. Net zoals dat ik nu geen schietspelen wil maar als ze 16 zijn dan zou het misschien wel mogen. Nu niet want ik vind dat niks. Er zijn genoeg spellen zonder excessief geweld te krijgen.

Pomme

Pomme

14-03-2011 om 13:41

Wapens

Mijn zoon mocht van ons toen hij een jaar of 3, 4, 5 was ook niet met geweerachtige wapens spelen. Te agressief, te echt, lief jongetje, agressie etc. Totdat hij ze zelf ging maken van duplo, lego en knex. Hij maakte alleen nog maar wapens van die constructiematerialen die steeds geavanceerder werden. Toen heb ik (en man) het maar laten gaan.
Zoon (nu 11) speelt met zijn vriendjes allerlei spelletjes buiten waarbij het eigenlijk altijd draait om schieten. Ze spelen dat of bouwen hutten, liefst met gebruikmaking van echt gereedschap. Soms heeft er 1 (of meer) daarbij een militair pak aan.
Ik houd er niet van maar het lijkt voor zoon en vrienden een soort van uitlaatklep te zijn. Ze mogen op het schoolplein niet vechtachtige spelletjes doen en ook bal- en tikspelletjes rond een thema (HP, LOTR, Napoleon etc) worden vrij snel na introductie verboden door leerkracht dan wel overblijfjuf.
Zoon en vriendjes gebruiken veel fantasie bij hun schietspelletjes in de buurt. Ook hier zoeken ze thema's waarbij ze ook nog allerlei schilde, applicaties oid voor verzinnen. Ze hebben veel lol.
En toch zijn het keurige en nette jongens die verder niet agressief zijn, integendeel, het zijn watjes en laten over zich heen lopen of zich verjagen door de etters van de buurt. Wij, ouders, laten ze daarom maar lekker opgaan in hun spel en fantasie. Schieten hoort daar helaas bij. Ze hebben geen heel erg realistische wapens. In de zomer gebruiken ze ook waterpistoelen en op dit moment gebruiken ze veel nerv pistolen.
Oh ja, ze doen ook wel eens een schietspelletje op de Wii, PSP etc. of ze bouwen hele slagvelden, dorpen, fortificaties via computerspellen.

norma

norma

14-03-2011 om 14:04

Sera en pomme

Mijn vader was ook militair,de man had al zijn spullen bewaard voor zijn kleinzoon en wilde deze spullen een paar jaar terug meebrengen,dat mocht niet van mij,zoon had en heeft niets met het leger,ik ga het hem niet aanbieden.Ik koop zelfs geen effen legergroen voor zoon of mezelf.Maar zo een jongen die op zijn pa wil lijken vind ik wel iets schattigs hebben,al is het dan in camouflage kleding.

Pomme zo zie ik het ook,en of het nu indiaantje spelen,oorlogje spelen,spionnen spelen of hut veroveren heet,maakt me niet uit,het is een spel,de kinderen zien het ook als spel.

Wij hoorde vroeger niets over oorlog,er was geen jeugdjournaal,op school sprak men er niet over,ik werd als kind ,echt kind gehouden,ik wist niets van volwassene problemen en wij noemde het ook oorlogje spelen,volgens mij deden wij het ook op school,jongens tegen de meisjes.

Tirza G.

Tirza G.

14-03-2011 om 15:50

Boys

Tja, ik heb een wátje van een zoon met een duidelijk aanwezige oudere zuster. Hij speelde liefdevol met haar met de Barbies mee, waar zie je ze nog. Alleen: hij greep Barb wel bij haar lange blonde lokken en slingerde er mee in het rond, onder het slaken van aanvalskreten. Toch echt ander spelgedrag.

Tirza

Fiorucci

Fiorucci

14-03-2011 om 17:58

Boys

Ik bedoel het natuurlijk niet zo generaliserend hoor, maar ik vind wel dat jongens die willen stoeien/mekaar achterna zitten met takken etc. ook de kans moeten krijgen, en meiden ook natuurlijk, maar die zijn er niet zoveel.

Angelique K

Angelique K

14-03-2011 om 19:28

Geweldig jullie reacties bedankt

Hoi allemaal,

Ik zit al jaren niet meer op ouders online. In de beginjaren van mijn oudste zoon was ik dagelijks gebruiker. Dit weekend dus een onderwerp gepost omdat je als moeder van 3 ook wel eens onzeker bent.

Ben zo verrast door jullie reacties en dat doet mij erg goed. Gewoon je nuchtere verstand gebruiken. Ga het lijntje nog zeker blijven volgen.

Groetjes en bedankt voor de reacties,

Angelique

tonny

tonny

14-03-2011 om 20:00

Camouflagepak, geweren, legermanie

en het ging allemaal vanzelf over.

Dat soldaatjesgebeuren hoort er bij de meeste jongens gewoon bij. Een natuurgetrouw machinegeweer heb ik hier nooit toegelaten, maar wat was mijn zoon blij met al het moois dat zijn oudere neef vond in het bos bij een militair oefentterrein. Hij heeft genoten van een bezoek aan het legermuseum in Delft, heeft een niet te stoppen spreekbeurt gehouden in groep 6.
Heb nog een foto van hem in camouflagepak, toen gekocht via Groter Groeien geloof ik, die hadden allerlei stoere verkleedspullen, ook brandweerhelmen en zo.

Nu is hij een enorm toegewijde lieve vader. Niks militairs meer aan te ontdekken.

Het is heerlijk dat de jochies hier oorlogje kunnen spélen.
Dat het allemaal niet echt is.

Oh, wat lijkt dát me afschuwelijk!!!

Tink

Tink

14-03-2011 om 23:46

Ooit

... nog bijna ruzie gekregen met schoonmoeder omdat we onze oudste zoon voor zijn verjaardag een ridderpak en een zwaard en schild hadden gegeven. Dat kon écht niet volgens haar, dat gewelddadige speelgoed.
Tja. Elke tak werd een zwaard of een pistool, van Duplo blokken bouwde hij een geweer (en zijn broertje doet precies hetzelfde) dus wij hadden niet de illusie dat je dat kunt tegenhouden eigenlijk .
Het hoort erbij inderdaad en tegen de tijd dat ze 18 zijn hebben ze vast wel andere interesses!

Emmawee

Emmawee

15-03-2011 om 22:03

"ik wil het niet zien, ik wil het niet horen..."

"ga maar lekker buiten spelen met jullie vechtverhalen. Ik hou niet zo van geweld." zeg ik en dat weten ze en ze zijn zeer bereid rekening met me te houden
Ook weten ze dat ik niet ben gediend van die gemene uitspraken over Pokémon of Ben 10, zo van "dan gaat hij hem lekker helemaal doodmaken", ofzo. Dat keur ik af.
Laatst speelden ze een spiderman-spel (zelf bedacht) waarbij zij de slechteriken waren die tegen de 'goeden' gingen vechten. En toen reageerden ze ook echt gemeen op een Spiderman-filmpje waarin Spiderman en Firefly gevangen waren. Zo van 'haha net goed, stomme Spiderman, wij winnen lekker toch!' Toen heb ik de DVD uitgezet en ben boos geworden. Ze schrokken daar wel van, maar begrepen gelukkig wel wat het probleem was.

Maar zo'n Nerf pistool is echt best gaaf!! En geweldig buitenspeelgoed... Hmmm...

Groeten, Maw.

notje

notje

15-03-2011 om 22:04

Jammer

Ik heb een aantal pogingen gedaan om een documentaire te vinden die hier over gaat.De man die de docu maakt heeft een zoontje,thuis hebben ze geen speelgoedwapens.Als ze bij iemand anders zijn ziet hij zijn zoon een speelgoed zwaard pakken en hij weet meteen wat hij ermee moet doen.
Het is een interessante docu,en er wordt duidelijk dat competitiedrang er bij jongens veel meer aanwezig is.
Ik baal dat ik hem niet kan vinden.
Mijn zoon is ook zo'n jongetje dat graag met wapens speelt.Hij heeft ook wel een zwaard,maar hij maakt net zo goed een pistool met de duplo.

Ja en nee

Ik heb niet alles gelezen maar ben al eens eerder in een discussie als deze geweest en kreeg wel wat felle reacties op het feit dat mijn zoon (toen 5) niet met een vriendje mag spelen als deze een pistool (op echt gelijkend) waarin plastic kogeltjes horen bij zich heeft. Het is bij wet verboden zo'n speelgoedwapen te hebben en zoon mag er echt niet meer spelen, hij komt wel naar buiten als ze met een bal gaan spelen en als ze dan toch willen schieten, dan nemen ze maar een mooie boomtak. Zoon weet ook waarom: de kogeltjes kunnen verwonden, mensen kunnen schrikken van het echt lijkende wapen.
Verder houd ik het niet tegen, het zit er in, het moet er uit en dan kan ik tenminste de grenzen bewaken. Nerf is hier populair (met schietschijfhesjes, het is een spel van tactiek en behendigheid). Het Monsters inc spel waarin Pinokkio wordt neergeslagen door het Peperkoeken Mannetje, ik lig er niet wakker van. Kung Fu Panda naspelen vind ik wat minder, is het per ongeluk raak komt er toch snel ruzie van.
Leuk vond ik het toen ze klein waren: dochter zat altijd met haar kinderstemmetje te kletsen tegen haar poppen en knuffels, terwijl zoontje met vliegtuig- en raceautogeluiden door de kamer rende .

Pelle

O ja, dat was het (weet ik het weer)

+ Brunette +

+ Brunette +

18-03-2011 om 14:56

Reactie van een pacifiste

Ach joh, het hoort er gewoon bij. Ik speelde als meisje ook graag stoere spelletjes. Het is allemaal spontaan goed gekomen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.