Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Brutaal!

Mijn oudste dochter van 9jaar (net 1 maand) is zo brutaal de laatste tijd. Het begon eind van vorig jaar dat ze brutaal praatte en graag haar eigen dingen doet. Ik zei dan dat ik niet wilde dat ze zo praat tegen me, want ik ben geen vriendinnetje van haar. En we kunnen niet altijd doen wat zij wilt, want we doen ook weleens wat haar zusje wilt, of wat ik wil. Ok zei ze toen. Een paar dagen later hetzelfde maar ook op straat en op school praat ze me constant tegen of discusseert ze over alles ook tegen ouders van vriendinnen doet ze dat.
Ze hoeft niet alles te doen wat ik wil, en een discussie ga ik niet uit de weg, maar soms doen we wat ik wil of blijven we thuis. Alles wil ze ter discussie stellen en ze respecteert mijn mening niet. Zij wil graag bepalen hoe haar dag eruit gaat zien. Ze wil ook alles, van paardrijden tot kleding. En als het niet kan staat ze te tetteren. Ze denkt ook dat alles kan en mag, maarja ik heb geen geldboom in de tuin en we werken er hard voor. Het interesseert haar niets en blijft brutaal. Sinds 2 maanden geef ik haar dan huisarrest. Dat werkte wel de 1e keer. Nu heeft ze inmiddels voor de 3e keer huisarrest en het lijkt haar niet te raken. Na een aantal dagen, begint het brutale gedrag weer en doet ze lekker haar eigen zin. Ze wilt ook niet meewerken tot iets leuks. Elke actie staat ter discussie en uiteindelijk vind ze alleen haar dingen leuk en schreeuwt ze tegen me.
Ik vind dat huisarrest ook niet leuk maar ja wat moet ik dan. Hoe kan ik tot haar doordringen dat je respect voor je ouders hebt, en dat je aardig en vriendelijk bent en dat niet alles kan wat je maar wilt. Ik wil liever iets positiefs eraan toevoegen maar kom er niet uit.

Hebben jullie een idee wat ik hieraan kan doen om het te veranderen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

19-04-2011 om 11:53

Ja!

Punt een: straf moet ook helemaal niet leuk zijn: dus dat is prima dat zij het niet leuk vindt (dat jij het zelf niet leuk vindt...tja, dat hoort erbij)Zet het van je af!
Je kunt overwegen om haar nog met andere dingen te dwingen meer respect voor je te tonen, door andere straffen te verzinnen. Inkorten op zakgeld, tijd op computer inkorten enz.
En nog veel beter zou zijn is dat je het omdraait naar het positieve in die zin dat je haar bij goed gedrag bepaalde dingen toe gaat staan. Een beloning dus.
Je kunt haar nu behoorlijk inperken; computertijd e.d. en dan pas weer tijd erbij geven als zij het verdient met goed gedrag.
Dit is moeilijker naarmate je elf al te veel vrijheid in dat soort dingen gegeven hebt, voor die tijd.
Maar in ieder geval schreeuwt ze met haar gedrag om grenzen en aan jou de schone taak die te geven.

En daarnaast kun je je proberen af te vragen of er iets anders kan zijn waardoor ze zo tegendraads is de laatste tijd. Wat zit haar dwars? Wat overigens nooit een reden kan zijn om het gedrag niet aan te pakken. Maar wel iets kan zijn om ook iets aan de oorzaak te gaan doen.

Guinevere

Guinevere

19-04-2011 om 13:50

Hier ook een

Hier een bijna 9-jarige zoon die steeds brutaler wordt. Naar aanleiding van een ander draadje op OO, kort geleden, dat geloof ik ging over "ik haat je", heb ik besloten maar wat meer eelt te kweken. Ik zie het niet (meer) als persoonlijk, maar als een Fase. Zolang het niet té erg word, probeer ik het mild te sturen, o.a. door aan te geven dat ik ook maar een mens ben met gevoel. Het scheelt wel dat onze zoon meestal goed voor rede vatbaar is. Jammer genoeg vaak wel achteraf, maar voor de volgende keer helpt dat wel.

Verantwoordelijkheid

Geef je dochter veel meer verantwoordelijkheden.
Dan heeft ze helemaal geen tijd om zich tegen je te verzetten.

Hier ook een 'brutale' negenjarige maar ik noem het nooit zo. Ik zorg gewoon dat hij zijn eigen brood smeert voor school, zijn spullen aan het opruimen is, helpt met koken enz.. en dan niet zeggen hóe hij het moet doen maar het hem lekker helemaal zelf laten uitzoeken.

Dit zijn juist superleuke jaren omdat een schoolkind van deze leeftijd nog superaanspreekbaar is en geen kleuterbuien meer heeft. Geniet ervan, en probeer die conflicten niet aan te gaan.

Asa Torell

Asa Torell

19-04-2011 om 20:27

Rodebeuk (enigszins ot)

Hier een 7-jarige die ik graag meer zelf zou willen laten doen (vooral brood smeren inderdaad!). Maar dat gaat hier maar uiterst moeizaam en leidt tot veel 'ik moet ook a-ha-lles doen' drama. Hoe los jij dat op?

Moek

Moek

19-04-2011 om 22:38

Asa: "het is hier niet het hilton hotel."

Met dank aan mijn vader, die dat vroeger tegen ons zei als we wat te zeuren hadden.

Bij mij moeten er heel wat boterhammen gesmeerd worden. Ik ben alleen bereid dat te doen als er niet gezeurd wordt over het beleg. Dus wie daar controle over wil hebben en liever niet elke dag pindakaas heeft (omdat dat voor mij makkelijk smeert), zal er zelf voor moeten zorgen. Dat werkte hier als een trein, ze doen het nu allemaal en bedenken creatieve en heerlijke combinaties.

Ik moet nog dergelijke logische oplossingen bedenken voor andere zaken als kamer opruimen en zo, dat is me nog niet gelukt! Maar die combi van controle en verantoordelijkheid werkt hier dus goed.

Meer ruimte

hier een dochter van 8 die fases heeft, volgens mij nog geen pre-puber. Maar nu zit ze in zo'n fase dat ze emotioneel wordt als ze niet nog een uur Spangas mag kijken, of als ze geen dure slippers krijgt, of als we niet in de tuin gaan eten, of als we niet naar de Efteling gaan zoals x en y en y en x (want ze kent maar 2 kinderen die naar de efteling gaan dus herhaalt ze die 2x die namen, hahaha).

Gezeur over spullen is mijn eigen schuld, afgelopen weken heeft ze weer te veel gekregen concludeer ik dan, dat zeg ik dan ook tegen haar. (En dan zegt zij dus "ja dat komt door jouuuuu omdat JIJ mij te veel geeeeeft, daarom doe ik zoooo").

Anyway mevrouwtje vindt het geweldig om haar vrijheid wat te vergroten, mag nog wat lezen in bed, mag nu wat meer beslissen over spullen die ze koopt (snoep), kort alleen thuis blijven, verder de wijk in . Ik sta bij dat laatste doodsangsten uit want ik ben bang dat ze onder een auto komt.

Hier

heb ik een zoon van 7, die 's morgens echt o-ve-ral moeilijk over doet. Van boterhammen smeren/eten tot zijn medicijnen nemen tot zich aankleden.
Ik ben misschien hard voor ze, maar aankleden doen ze vanaf 5 ZELF, niet aangekleed is naar school in wat je dan wel aan hebt (gelukkig nog niet hoeven uitvoeren). Boterhammen wil ik idd smeren als er niet gezeurd wordt "'t is alweer pasta mahammmm..." Fruit voor schoolpauze gaat mee als ze eraan denken, ik zeg dan wel 2x op een morgen dat ze het niet moeten vergeten...
En mijn uk help ik natuurlijk nog mee, die is pas 4, die moet het ritme nog leren krijgen.
En als ze iets niet kunnen of willen dat ik help, dan kan dat netjes gevraagd worden (ipv eerder: jij MOET helpen mammie).

(de medicatie die ik net noemde, is omdat hij ADHD heeft)
Maar ik krijg regelmatig van de oudste van alles over me heen en dan betekent dat geen computer meer de 1e keer, geen tv de tweede keer en vroeg naar bed de 3e keer. Hier werkt t wel meestal

Asa

Misschien zit jouw zoon nog op het randje, dat ie nog niet zo de voordelen ziet/voelt van het zelf doen.

Verder ben ik altijd nogal berekenend. Oftewel ik doe aan afpersen en omkopen.

Dusss... als hij níet zelf die dingen doet is er weer iets anders waar ík dan geen tijd voor heb. Kan ff geen voorbeeld bedenken. Ik hou het heel dicht bij mezelf, bijvoorbeeld als man en ik niet alle bakjes en bekers hoeven te doen hebben wij een prettiger begin van de dag. Dat telt ook. Het is een kwestie van je ongenoegen mooi omschrijven/benoemen.

Kunt u hier wat mee?

Asa Torell

Asa Torell

20-04-2011 om 21:06

Ah zo dus (ot)

Dat zelf doen gaat dus blijkbaar nergens helemaal vanzelf, maar na langere tijd enige vorm van dwang/afpersing te gebruiken komt het in de routine van kind. Daar hopen we dan maar op , en nu ik er zo bij nadenk heeft de weekend-zelf-smeren regel alweer een paar weken niet tot hernieuwd geklaag geleid.

Hahahahahaha asa

Hoe kom je er bij? Dat zelfdoen vanzelf zou gaan?

Nou ja, we kennen elkaar, dus je weet dat ik je niet uitlach.

Nee, allicht gaat dat niet vanzelf. There is no such thing as a free lunch!
Afpersen tot ze het huis uit gaan... gnar...

Even serieus: het helpt wel heel erg goed in andere opzichten, dus je krijgt dubbele opbrengst van je steekpenningen. Doordat ze zich verantwoordelijk voelen hebben ze minder tijd om op een vervelende manier met hun ouders om te gaan (zie startposting van dit draadje), en ze krijgen ook meer trots of zelfvertrouwen of hoe dat heet.

Nee, echt, deze dwang heeft driedubbel rendement!

ayla

ayla

21-04-2011 om 11:49

Zucht

Dochter heeft ook van die fases ook al moet ze nog 7 worden. Brutaal, op alles een weerwoord, het randje bij alles opzoeken. Niets willen doen “waarommmmmmm moet ik altijd naar boven lopen….., waarommmmm moet ik dit doen, ik moet altijd alles doen”. En gisteren was heeft ze met een 9 jarig vriendinnetje ijsjes uit onze vriezer zitten gappen. Ze krijgt van ons vrij veel vrijheid omdat ik dacht dat ze vrij verstandig was maar dan gebeurt zo iets en als je haar erop aanspreekt. : jullie zijn zo flauwwww, ik krijg hier nooit iets….”

Moek

Moek

21-04-2011 om 14:17

Ayla

Die van mij stond op krap tweejarige leeftijd in de gang en riep: "Niet meewerken! Niet meewerken!". Ondertussen kronkelde ze zo dat ik haar jas niet aan kon krijgen, met een grote grijns op haar gezicht. Helaas kreeg ik toen de slappe lach, wat natuurlijk niet erg bevorderlijk was, maar ik kon het niet helpen.

Sera

Sera

21-04-2011 om 14:57

Hier

Ik kan me goed vinden in wat Rodebeuk zegt over meer verantwoordelijkheid geven.

Zelf doe ik het zo:

1) brutaal gedrag is nooit acceptabel. Wat brutaal precies is heb ik de kinderen vaak uitgelegd. Brutaal gedrag = straf bijvoorbeeld naar de kamer sturen of geen tv mogen kijken of iets anders. Wel leg ik goed uit waarom ik straf geef. Echter brutaal gedragen vind ik echt niet goed. Dat moesten we vroeger thuis ook niet proberen. Ik wil dat mijn kinderen naar mij toe en naar anderen toe beleefd zijn.

2) op een ander tijdstip kan je praten over waarom een kind zich zo gedraagt. Samen met het kind er over praten en een oplossing proberen te vinden. Bij mijn zoon gaat het bijvoorbeeld niet om brutaal zijn maar wel om onredelijk boos worden. We bedenken samen ideeën wat hij kan doen als hij zo boos wordt (even naar buiten met de hond is zijn favoriete oplossing). Daar praten we dus niet over het moment zelf over maar later.

3) autonomie geven op andere gebieden (zelf mogen kiezen wat op brood, wat mee naar school, welke kleren aan....) Dan voelen ze zich groot en bovendien hebben ze dan het gevoel zelf meer controle op zaken te hebben.

Ik probeer zelf begripvol te zijn naar de kinderen toe als ze een slechte dag hebben of zich niet lekker voelen maar ik blijf wel heel streng als het gaat om de grenzen. Bij mijn oudste dochter was dat nooit nodig maar bij mijn jongste dochter merk ik nu al dat dit echt moet. Zij moet echt weten dat er consequenties zijn voor haar gedrag.

*bella*

*bella*

22-04-2011 om 09:44

Maar wat is brutaal?

Verantwoordelijkheid lijkt me ook het sleutelwoord als ik het zo lees. Wensen zijn prima, zie maar hoe je het voor elkaar krijgt. Dat ze niet ales kan krijgen wat ze wilt, kan ze beter zelf ervaren dan dat het haar verteld wordt. Willen is trouwens prima, misschien helpt het om lekker samen te dromen. En misschien meer ruimte, maar misschien geef je dat al. Uitstapjes ed gaan hier in overleg, ik vind dat 9-jarige zoon hier zeker zijn stem in heeft. Tegensputteren mag hier ook, ze hoeven het niet met me eens te zijn. (als ze het maar wel doen..) Maar misschien vind ik niet zo snel iets brutaal, dat kan ook.

Sera

Sera

24-04-2011 om 12:47

Bella

Ik vind mijn dochter van 6 soms echt brutaal. Bijvoorbeeld tegen mij zeggen: jij bent stom als ze iets niet mag. Of als we een bepaald drinken/koekje niet in huis hebben (en wel 100 ander dingen) gaan lopen jammeren dat we nooit wat hebben en dat ze zo zielig is. Of bijvoorbeeld zeuren dat ze nooit wat mag. Dan haalt ze echt het bloed onder mijn nagels vandaan en moet ik me inhouden om haar niet eens goed de waarheid te zeggen en te laten voelen. Natuurlijk laat ik haar die waarheid wel weten maar op een iets meer pedagogisch verantwoordelijke manier dan mijn eerste ingeving is.

Ik weet ook niet waarom ze zich zo gedraagt. Natuurlijk begrens ik haar en geef haar straf maar ze gaat er alsnog mee door. Moeilijk is dat. Ik heb duidelijk niet het opvoedkundig talent van mijn moeder geërfd. Vroeger thuis hadden we er echt niet eens aan gedacht om zulke dingen te zeggen. Je wist gewoon dat dit een grens was die heel gevaarlijk was om over te gaan. Mijn dochter heeft helaas veel minder ontzag voor mij. Moeilijk om mee om te gaan inderdaad. Bij mijn twee oudste kinderen heb ik dat nooit zo gehad. Dat zijn helemaal geen brutale kinderen maar juist heel lief en beleefd.

Ik probeer in elk geval streng te blijven en te zorgen dat dit laagje beschaving er op komt.

Overigens een week bij mijn moeder logeren heeft geen zin want daar gedraagt ze zich als een engeltje. Blijkbaar ligt het echt aan mij.

Marijke

Marijke

24-04-2011 om 22:02

Begrip

Ik zeg ook vaak tegen mijn bijna 10-jarige: jij snapt er ook niet veel van, hè? Als jij narrig doet, doen wij dat ook. Jij aardig, wij aardig. Jij vraagt netjes om koek/snoep/chips dan krijg je, in redelijkheid, dat ook. Eis je het: jammer dan, dan krijg je niets. Brutaal: naar je kamer. Redelijke verzoeken: redelijke antwoorden. Gezellig? Langer opblijven, dagje uit oid. Werkt tot nu toe als een trein!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.