Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
liora

liora

14-08-2011 om 22:26

Nee ik ga niet naar mijn kamer

Hoi allen,

Ik heb een groot probleem. Ik heb geen 'sanctie' meer als mijn zoon vervelend doet. Als ik zeg dat hij naar zijn kamer moet, gaat hij gewoon niet.
Ik had bedacht dat ik dan wegga, maar dat werkt niet want dan loopt hij achter me aan. Vandaag toch doorgezet, ik ging de tuin in met jongste, en hij heeft compleet hysterisch gebruld.
Later besproken met hem en hij zei dat hij zich buitengesloten voelde. Dat vind ik natuurlijk heel naar.
Maar soms is hij zo klierig dat ik echt wil dat hij even tien minuten weg is zodat we beiden tot bedaren kunnen komen.
Wie weet raad? Wat nu namelijk gebeurt is dat het totaal escaleert en ik me de redt van de dag schuldig voel omdat ik echt heel boos ben geworden.

Liora

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
jessica 5

jessica 5

15-08-2011 om 00:32

Verveling?

Kinderen worden vaak "klierig" omdat ze zich vervelen. En natuurlijk krijgen ze met dit gedrag de aandacht.
Heeft hij nu ook nog vakantie?.
Bekijk eerst eens even op welke momenten begint dit klierige gedrag?. Schrijf dit eens op. Als je dat goed in kaart hebt gebracht kom je zelf misschien ook wel tot een oplossing waardoor het klier gedrag zal afnemen.

Asa Torell

Asa Torell

15-08-2011 om 09:35

Hier precies zo

Het weigeren weg te gaan, het achter me aan komen, en het vervolgens woedend worden van beide partijen. Ik heb me wel eens in de wc verschanst waarna er vervolgens woedend tegen de deur geschopt werd! En ik geloof dat er ook hetzelfde buitengesloten gevoel bij hoort, van zoon. Zelfs alleen al opmerkingen als 'ik praat niet meer met je' vindt hij echt verschrikkelijk.
Het enige wat soms werkt is het kliergedrag negeren, of althans zelf rustig blijven, dan escaleert de situatie meestal niet zo. Ik heb er maar de conclusie uit getrokken dat straffen geven niet echt een goede aanpak is... dat als het nu al niet gaat, je het over een paar jaar helemaal kunt schudden. Maar ja, dat rustig blijven van mezelf lukt echt niet altijd... Kortom ik lees ook mee voor meer tips!

Serwe

Serwe

15-08-2011 om 15:14

Twee kanten

Aan de ene kant vind ik het absoluut niet kunnen dat een kind van die leeftijd weigert naar zijn kamer te gaan als je hem stuurt. Als de ouders een kind naar zijn kamer sturen dan hoort het kind gewoon te gaan. Ik zou heel boos worden als een kind dat zou weigeren. Ik ben namelijk de moeder en de kinderen moeten dus tot op zekere hoogte doen wat ik zeg. Als ik een kind naar de kamer zou sturen en het kind zou weigeren dan zou ik het kind daarvoor nog een extra straf geven. Ik zou mijn kind niet de controle willen geven over de situatie.

Op een ander rustiger moment zou ik met het kind samen gaan overleggen over misschien een betere manier om uit de situatie te komen. Misschien heeft het kind zelf betere ideeen. Zo vind mijn dochter het fijn om als ze boos is even naar buiten te gaan. We hebben een grote tuin en ook een hut voor de kinderen en daar gaat ze graag even heen als ze boos is. Ze komt dan terug als ze weer rustig is en weer lief kan zijn. Naar haar kamer vind ze minder fijn. Bovendien vind ze het vooral fijn dat zij op deze manier kan bepalen hoe lang de straf duurt. Ik vind het prima als ze na 5 minuten weer terug komt als ze dan weer lief kan zijn.

Misschien werkt het voor jouw zoon anders maar ik zou samen met hem gaan kijken of hij een manier weet om af te koelen waar hij mee kan leven.

Mijn kinderen snappen heel goed dat als je boos bent op elkaar je soms kwetsende dingen zegt en dat het beter is om te wachten met praten tot je geen kwetsende dingen meer zal zeggen omdat woorden ook heel veel pijn kunnen doen.

Ik zou dus kijken of ik dit vanuit een samenwerkend perspectief zou kunnen benaderen ipv uit een perspectief waarbij jij degene is die bepaalt hoe hij af moet koelen.

Dat staat echter los van het feit dat als hem een directe opdracht geeft hij ook gewoon moet gehoorzamen. Ik zou hem dus wel straf geven voor het niet opvolgen van de opdracht. Als een kind op deze leeftijd al weigert om mij te gehoorzamen dan zou ik mijn hart vast houden voor later. Nu kan ik de kleintjes nog makkelijk fysiek de baas maar de grote jongens al lang niet meer. Ik zou het dan ook niet op fysieke kracht aan laten komen maar wel op geestelijk overwicht.

Daarnaast zou ik op een rustig moment samen met zoon een oplossing proberen te vinden. Ik vind samenwerken met mijn kinderen altijd het prettigst maar ze weten wel dat uiteindelijk ik de baas ben en de grenzen aangeef.

Vic

Vic

15-08-2011 om 15:26

Leeftijd

Met mijn oudste heb ik ook van die aanvaringen gehad toen ze 9 was. Heel vervelend was dat, want ze nam mij op zulke momenten gewoon niet serieus en dan sta je met je handen in je haar. Toen ik een aantal malen een flinke straf had gegeven (2 dagen geen tv, wat voor haar heel erg is), luisterde ze alweer een stuk beter. Inmiddels sta ik soms verbaasd over hoeveel gezag ik heb. Dochter is bijna net zo lang als ik en een stuk sterker (haha, dat krijg je op een gegeven moment), maar ze weet goed dat ik het laatste woord heb en drijft zaken ook niet meer op de spits.

liora

liora

15-08-2011 om 15:59

Lastig

Hoi allemaal,

Alvast heel veel dank voor de reacties tot nu toe. Er zitten erg goede suggesties bij en ik ga die zeker met zoon bespreken. Ik zal hem inderdaad uitleggen dat ik zijn broertje natuurlijk niet kan straffen, dat snap hij ook wel. En ook dat het doel is om escalatie te voorkomen, niet om hem buiten te sluiten.

Ik vind het ook een goed plan om een sanctie achter de hand te hebben voor als hij echt weigert, alleen ik hou zelf niet zo van geen tv, of niet wii-en, als het 'vergrijp' er niks mee te maken heeft. Ik zoek altijd een soort logica in straf.

Verder heb ik totaal het overwicht, het is eerder te, hij is erg gevoelig en ik ben best een dominant type. Ik ben daardoor juist erg bang hem tezeer in een hoek te drukken, ik ben natuurlijk totaal de baas, maar wil dat niet misbruiken.
Mijn eigen moeder was heel naar daarin. Liet me rustig voor straf een dag in de garage zitten, of een middag buiten op straat. Heel naar, vreselijk voelde ik me dan, dat herinner ik me erg goed. Ik wil dus absoluut niet zo zijn. En toen zoon gisteren zo vreselijk van streek was en zich zo alleen voelde, herinnerde ik me dat ook allemaal weer.

Ik wil dus echt een redelijke, duidelijke en voorspelbare moeder zijn. Helaas ben ik best opvliegend, ongeduldig en kan ik echt heel boos worden. Ik ga niet slaan en ook geen erg kwetsende dingen zeggen. Maar weg moeten gaan, is voor een kind ook al erg kwetsend natuurlijk.

Liora

Samen apart

Wat je misschien nog zou kunnen proberen is met kind even samen apart te gaan. Bij mijn dochter hielp soms dat ik haar meenam naar de gang en bij haar bleef tot we beiden gekalmeerd waren. Prikkelarme omgeving en geen mogelijkheden om met de spullen te gaan smijten of zo. Maar inderdaad het vraagt ook heel veel zelfbeheersing en geduld van jezelf. En je overgeven aan het moment, alles laten vallen tot het opgelost is, het gas uitdraaien e.d.
Zoon, op veel jongere leeftijd, dreef ik in de hoek van de kamer en gaf hem de keus om iets leuks te gaan doen, tekenen of met de lego spelen, in plaats van gedoe. En dan net zo lang wachten tot het gaat gebeuren en er op toezien dat het ook goed gaat. Dan pas weer afhaken emotioneel.

Tirza G.

Tirza G.

15-08-2011 om 19:21

Scheiden

Je moet het denk ik niet groter maken dan het is. Je haalt je eigen jeugdellende erbij en dat is helemaal niet van toepassing. Je haalt er een kant van je karakter bij die je niet zo fraai vindt en dat is ook helemaal niet van toepassing. Je haalt er een eigenschap van je zoon bij die zo ongeveer ieder kind van die leeftijd heeft en dat is eigenlijk ook niet zo aan de orde. Maak het niet groter dan het is. Jij wilt een straf uitvoeren en hij verzet zich daartegen. Met alle middelen die hem ter beschikking staan. Hij kent blijkbaar precies je zwakke plekken: buitengesloten voelen, verstoten worden door de komst van zijn broertje en machtsmisbruik. En daar maakt-ie gebruik van, omdat hij weet dat het werkt. Slim ventje

Tirza

Asa Torell

Asa Torell

15-08-2011 om 20:49

Annej

Jouw tips ga ik proberen! Hier ben ik al helemaal niet van de straf (zelfs dat wegsturen is niet eens zo bedoeld, alleen als afkoelmogelijkheid) en zeker niet van de ongerelateerde sancties. Die helpen hier trouwens ook helemaal niet, voorzover ik of man het wel heb geprobeerd(t).

liora

liora

15-08-2011 om 21:52

Tirza

Dank voor je verfrissende en nuchtere kijk op de zaak, daar kan ik wat mee!

Vera*

Vera*

15-08-2011 om 22:05

Nadenken

Als er een kind zat te klieren of te vervelen moest die maar even op de gang gaan nadenken over wat hij/zij had gedaan en waarom wij dat niet wilden/goed vonden.
Wij riepen dan ook regelmatig of er al nagedacht was, zoja wat ze er over konden zeggen en/of dat ze begrepen WAAROM ze even moesten gaan nadenken. Als er een goed antwoord was mocht dat ook weer in de kamer gemeld worden. Bij een 'fout' antwoord mochten ze weer naar de gang om nog even verder na te denken.
Zo duurde de 'straf' dan ook (meestal) niet lang maar hadden ze wel een verplicht bezinnings-/nadenkmoment.

Vera

herfst

herfst

15-08-2011 om 22:38

Hier ook

Hier ook gehad vandaag! Hij wilde niet, ik boos, hij boos, ik schreeuwen, niet mooi hoor..
Daarna wel uitgepraat maar veel tekst kwam er niet van zijn kant helaas.
Ik weet het soms ook niet meer. Fijn om hier herkenning en tips te lezen.

Wat ik wel gedaan had was achteraf nog een briefje schrijven met een voorstel voor een oplossing en daarna hebben we samen nog erover gepraat, kort eventjes.

Maarja . Uitdaging...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

jessica 5

jessica 5

16-08-2011 om 00:54

Liora

Kijk nou eens even goed wanneer dat klier gedrag begint. Hoe ontstaat het en hoe zou je dat kunnen voorkomen. Als je dat weet kun je je zelf en je zoon heel wat stress besparen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.