Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Polly Shearman

Polly Shearman

25-08-2011 om 09:48

Dingen die ik niet begrijp

Ik begrijp soms(vaak) niet hoe de hersens van mijn zoons werken.
voorbeeld: zoon is mobiel kwijt( of ieder ander iets, vul maar in) ik zeg: denk na wanneer had je hem voor het laatst.
Geen idee mama!! had je hem gisteren nog? weet ik niet mama

Mijn zoons kunnen niet terug denken waar ze iets voor het laatst hadden, ze kunnen niet hun gangen nagaan zoals ik doe.
Ik ben ook wel eens wat kwijt ( niet vaak) maar dan ga ik na, oh gisteren kwam ik thuis met de auto, heb met de sleutels de deur open gemaakt, dus ze moeten ergens liggen, oh ja en ik moest nodig naar de wc! En ja hoor dan vind ik mijn sleutels in het fontijntje in de wc.

Mijn zoons kunnen dat niet! echt niet! manlief trouwens ook niet, die gaat gewoon op alle plekken zoeken waar hij ooit de sleutels heeft gezien maar zijn gangen na gaan kan hij niet.
Ik vind dit een van de meest onbegrijpelijke dingen in het leven.
Waarom kunnen ze dat niet??? Het resultaat is dat de heren gewoon heel vaak iets kwijt zijn en dan gelijk voor lange tijd. Soms komt het wel weer boven water, maar dan is het meer toeval.
Heeft iemand enig idee hoe dat werkt?!?
Als ze trouwens een stukje lego kwijt zijn, dan weten ze ineens wel weer dat het achter de wasmand in de badkamer ligt!??!?!

Groet, Polly

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rafelkap

Rafelkap

25-08-2011 om 10:11

Hersenen

Dat schijnt allemaal heel anders te werken, google maar eens op mannenhersenen:
http://martevansanten.wordpress.com/2009/02/17/mannen-en-vrouwenhersenen-werken-anders/

Probeer het meer als hun eigen probleem te zien als ze iets kwijtraken. Dan was het voor hen kennelijk niet belangrijk. Lego is blijkbaar wel belangrijk, hier ook bij oudste van 6,5. Die is ook slecht in zoeken.

Hier ook

Zoon is zo vaak zijn schoenen kwijt, echt belachelijk zo vaak als hij die kwijt is. Zijn mobiel ook trouwens, maar die kun je nog wel eens vinden door hem te bellen. Dan gaat hij zoeken, dat wil in zijn geval zeggen doelloos door de kamer lopen en rond kijken, natuurlijk niet iets optillen ofzo en ik weet ook redelijk zeker dat zijn schoenen niet tegen het plafond geplakt zullen zitten, toch kijkt hij regelmatig die kant op.
Helaas, ik mag niks zeggen, ik ben ook constant alles kwijt, ik kan wel mijn gangen nagaan, dat wel, maar als ik mijn sleutels een week niet gebruikt heb kan ik dat ook niet meer. Het meest irritant is dat je wéét dat je het pas nog ergens hebt zien liggen, maar niet meer waar of wanneer.
Het ergste is nog dat we allebei een geweldig geheugen hebben, de meest absurde dingen weten we gewoon, maar waar je je spullen neer hebt gelegd hoort daar kennelijk niet bij.

krin

krin

25-08-2011 om 11:55

Hier ook

Man en zoon. Ik verwonder me er niet meer over, erger mij slechts. Want zoeken bestaat wat hen betreft uit paniekeren en op een plek rondjes draaien zonder ook daadwerkelijk te kijken. Net zolang tot ik het niet meer uithou en zeg waar het gezochte ligt (want helaas weet ik dat in 95% van de gevallen) of zelf te gaan zoeken. Door zelf te bedenken wat voor route ze mogelijk hebben afgelegd, want daarover nadenken kunnen ze tegen die tijd ook niet meer.
In theorie laat ik ze het echter zelf oplossen en varieert mijn reactie op 'waar is...' tussen 'waar je het gelaten hebt' en de tegenvraag 'waar heb je het het laatst gehad?' Soms afgemaakt met: 'zoeken doe je met je hoofd'. Met die zin heeft mijn moeder het mij bijgebracht, dus ooit zou het kwartje toch moeten vallen? Of is het toch aanleg?
Man, overigens, snapt mijn ergernis niet. Die adviseert mij steevast één antwoord paraat te hebben bij de 'waar is...' vraag, hetzelfde antwoord dat hij zelf geeft als ik hem eens vraag waar iets is. Gewoon: 'weet ik niet'.

Vera*

Vera*

25-08-2011 om 12:00

Oostindisch blind (en -doof was ie al)

Zoon kan ook niets vinden, vreselijk irritant is dat. Hij kan bijv. de appelmoes in de trapkast niet vinden terwijl er nog minstens vijf potten op hun vaste plek staan. Hij zegt ook niet dat ie iets kwijt is en zegt dan dat ie iets niet nodig heeft of wil aantrekken. Tegenwoordig heb ik dat door en zeg hem dat ik het binnen vijf minuten wil zien, dan moet hij het wel opbiechten.

Vera

Kallisto

Kallisto

25-08-2011 om 12:34

Hier ook

Herkenning alom. De heren op mijn werk kunnen trouwens ook niet zoeken. Jongste zoon kan het soms weer wel, maar dat kan ook komen doordat de dingen waarvan ik denk dat hij ze kwijt is, meestal juist door hemzelf verstopt zijn. En dat onthoudt hij prima.
Wat ik ook niet snap, is hoe jongens opeens van de bank kunnen vallen terwijl ze rustig zitten te lezen of televisie te kijken. "Het gebeurt gewoon", zeggen ze dan. Maar hoe dan? Mij gebeurt het nooit.

Heb er zelf last van

ik kan ook moeilijk mijn gangen terug nagaan en ik vergeet heel veel. Ik weet al vaak niet meer wat ik ging doen als ik in mijn voorraadkelder dringend een pak melk kwam halen terwijl mijn saus staat aan te branden. Ik vergeet dat ik was had ingezet, ik vergeet dat ik al 3 weken vuilniszakken moet kopen... . Ik vind het ongelovelijk erg van mezelf maar ik vergeet alles wat niet vaststaat (zoals elke maandag sport).

Ik ben net terug van vakantie en ben verschillende dingen kwijtgeraakt -wat niet zo bleek te zijn. Mijn kinderen helpen mij dan altijd zoeken, ze kennen mij onderhand (hip hip hoera voor dochter die ooit mijn sleutelbos in onze diepvriezer terugvond!). Ik kon werkelijk niet bedenken wat die sleutels daar deden. En ik heb nochtans een goed geheugen voor vanalles wat ik niet wil onthouden. Raar.

Ik maak dan ook telkens lijstjes van dingen die ik moet doen/kopen/bellen/... maar laat mijn lijstjes op werk liggen, of thuis, of ik vind ze niet meer. Ik lijk wel kampioen lijstjesmaker. Ik ben op dat vlak een vreselijk warhoofd. Ik zit ook altijd met zoveel in mijn hoofd dat die kleine dingen er niet meer bijkunnen ofzo denk ik. Man ergert zich er dood aan... . Mijn mobiel staat ook altijd uit, of de batterij is plat, ik denk er gewoon niet aan om hen in te schakelen.
Ik hoop dat ik toch niet de enige vrouw zal zijn die hier lijdende aan is?

Merel

Merel

25-08-2011 om 15:06

Sasvangent

Jee Sasvangent, ik zou ook gek van je worden )) Hoe kan het he, een vriendin van mij is ook zo'n warhoofd (word ik ook gek van) maar bij haar is vorig jaar ADD geconstateerd (n.a.v. een onderzoekje bij haar kind) en dat heeft wel veel duidelijk gemaakt.
Ik zelf heb wel veel baat bij mijn computer, daar zit een outlook agenda op die pop-up schermpjes laat zien bij alles wat ik in mijn agenda schrijf. Dat scheelt heel veel, ik werk hier thuis veel achter de computer (werk thuis) anders heeft het natuurlijk niet zo veel zin. Misschien is dat wat voor jou? En desnoods laat je je man je herinneren dat je iedere avond je mobiel in de oplader stopt, en gewoon nooit meer uitzetten die mobiel (dan kan je hem ook niet vergeten aan te zetten In die mobiel kan je ook boodschappenlijstjes zetten trouwens (moet je hem niet vergeten mee te nemen)

Merel

Merel

25-08-2011 om 15:10

Nog iets

Ik herken trouwens van mijn man dat hij ook steevast vraagt waar iets ligt (zonder nog gezocht te hebben) als ik dan meteen zeg 'weet ik niet' .... dan is ie eigenlijk een beetje boos/geirriteerd. Het liefst heeft ie dat ik opspring en mee ga zoeken. (wat ik pas doe als hij het echt niet kan vinden en ook écht gezocht heeft) (niet na 3 keer rondkijken in een kamer)
Verder ziet hij ook niets, laatst was hij bij mensen thuis geweest en ik vroeg of ze dat nieuwe bankstel al hadden, ...dat wist hij dus niet, hij had er notabene op gezeten maar wist niet hoe het eruit zag.

Holiday

Holiday

25-08-2011 om 17:41

Yep herkenbaar

Als ze trouwens een stukje lego kwijt zijn, dan weten ze ineens wel weer dat het achter de wasmand in de badkamer ligt!??!?!

Dan heeft hij het daar later nog eens zien liggen en herinnert zich dat. Die mobiel is achteloos ergens neergelegd en daarna niet meer (bewust) gezien.

Terugdenken van waar heb ik het het laatst gebruikt, kunnen ze hier ook niet. Ik word er altijd zo radeloos van. Denk dan eens na, waar heb je.....etc. En dan zo'n reactie van weet ik dat! Hoe moet ik dat weten..

Moedeloos word je ervan!

Holiday

Holiday

25-08-2011 om 17:44

O ja

Mijn moeder roept er een heilige voor aan.
Heilige Antonius beste vrind zorg dat ik mijn sleutels vind.

Werkt als een tierelier.

Polly Shearman

Polly Shearman

25-08-2011 om 21:13

Irritant.

Dat is het gewoon, irritant. Middelste zoon is trouwens briljant in het vinden van dingen die hij niet bewust zoekt. Contact lenzen vind hij altijd. De mooiste steentjes, haaientanden, en als we naar de speeltuin of strand gaan komt hij steenvast met 4,50 euro thuis. Ik hoef hem nooit geld mee te geven naar het zwembad voor een ijsje. Want dat vind hij altijd. Hij duikt ook in iedere winkel onder de toonbank, dat word beloond, want daar ligt altijd wel geld. Vreemd kind.

Tango

Tango

25-08-2011 om 22:45

Vreemd?

Dan heb ik ook zo'n vreemd kind, Polly. Tangozoon vind ook altijd van alles: knikkers, speeltjes en geld, maar ook onzinnige dingen raapt hij op zoals knopen, stokken, stenen etc. Verder inderdaad hetzelfde probleem, als hij iets kwijt is, kan hij niet achterhalen waar het ligt. Tangodochter heeft dat overigens ook hoor. Ik hoor mezelf ook altijd zeggen als er een vraagt: waar is mij.....? Waar je het neergelegd hebt/uitgedaan hebt of waar heb je het het laatst gebruikt? Pfff, moe word je ervan. Volgens mij is het vaak ook gemakzucht hoor. Het is toch veel makkelijker als mama het zoekt voor je?

@merel

tja, ik heb al wel eens aan ADD gedacht, maar daar kan je toch niets aan doen. Het hindert mijn normale leven niet dus ga ik gewoon door.

Maar verder heb ik inderdaad het probleem dat ik op een computer werk op het werk die niet verbonden is met mijn computer thuis (die ik trouwens zelden opzet omdat ik al de hele dag op de computer zit). En zo worden afspraken niet op elkaar afgestemd, waarvoor ik dan een lijstje maak dat ik thuis moet overschrijven enzo (dat kwijt geraakt tussen boodschappen en kindersportzakken). Ik ben ook helemaal niet mee met de moderne techniek, en als het aan mij lag, had ik helemaal geen gsm.

Toch bedankt voor de tip hoor!

Zou het niet bij kinderen horen?

Zijn nog niet zo gestresst dat ze alles haarscherp opslaan.

Hier was het middelste kind op dinsdag ziek. Bleef dus thuis. Toen de oppasmoeder de andere kids ophaalde, hadden die geen idee waar hun zusje was. Pas na een half uur zoeken door de hele school herinnerde zich er een dat zus ziek thuis lag.

Leuk

Ik kan me weer niet voorstellen dat mensen het wel weten. Ik ben mijn hele leven al altijd alles kwijt! Mijn kind van 6 die nooit iets kwijt is let al op dat we niet naar de winkel gaan zonder geld, is het terug gaan inmiddels wel zat.

Als ik binnen kom ben ik in mijn hoofd bv druk met wat we gaan eten. Dan leg ik mijn sleutels ergens neer, maar weet ik veel waar, daar denk ik dan niet aan, ik denk aan het eten

Loes

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.