Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
zoutvaatje

zoutvaatje

06-09-2011 om 10:53

Zoon geeft mij de schuld van scheiding

Mijn man en ik gaan scheiden, de beslissing is vrijdag gevallen. Allemaal erg vers dus.
Ons zoontje A. van 7 heeft het er moeilijk mee, is verdrietig en boos. Zijn vader heeft hem verteld dat hij elk weekend bij hem zal zijn en door de week bij mij. A. vind dat oneerlijk omdat hij vaker bij mij dan bij zijn vader zal zijn. Hij is vooral boos op mij en geeft mij de schuld, omdat ik meer dagen zal hebben.
Nu heeft hij ineens zijn vader op een gigantisch voetstuk gezet, begroet hem met luid gejuich, wil alleen bij hem zijn enz.
Vanmorgen in de auto naar school zei hij dat hij altijd van papa zal houden en dat dat nooit minder kan worden. "Mooi, dat is goed" dacht ik nog. Maar daar achteraan zei hij dat hij dat van mij niet zo zeker wist. En dat doet zo'n pijn. Ik weet wel dat ik het moet relativeren en dat hij het uit boosheid zegt, maar jemig wat doet het pijn.
Ik ben zo bang dat de band die ik met hem heb slechter wordt.
Hoe maak ik hem duidelijk dat het niet mijn schuld is?
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat hij het misschien nodig heeft om iemand de schuld te geven...
Dus moet ik misschien een tijdje de schuld op me nemen, zodat hij de tijd krijgt het een beetje te verwerken?

zoutvaatje


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Roosje Katoen

Roosje Katoen

06-09-2011 om 11:35

Nee

Dat lijkt me ook heel pijnlijk om te horen. Vergeet niet dat het nog maar een kind is die ook niet weet wat hij met zijn gevoelens aan moet.

Je moet niet de schuld op je nemen, maar eerlijk uitleggen hoe het zit (papa en mama houden niet meer van elkaar) en vooral dat het niet zijn eigen schuld is. Kinderen hebben nogal de neiging de oorzaak van een scheiding bij zichzelf te zoeken. Het zou ook wel fijn zijn als zijn vader hetzelfde tegen hem zegt.

Overigens vind ik de verdeling weekenden bij papa en doordeweeks bij mama niet zo handig. Dit betekent dat jij de stressvolle doordeweekse schooldagen op je mag nemen en papa lekker kan lanterfanten en leuke dingen met hem kan doen in het weekend. Dat bevestigt dan gelijk dat het bij jou veel minder leuk is dan bij papa, hij van alles moet, dat jij strenger bent en noem maar op. Dus daar zou ik nog eens goed over nadenken!

Sterkte, het is niet makkelijk allemaal!

zoutvaatje

zoutvaatje

06-09-2011 om 12:03

Niet aan gedacht

Tot nu toe heb ik het inderdaad steeds zo uitgelegd dat het komt omdat we niet meer van elkaar houden, dat we daardoor steeds ruzie hadden en dat dat voor alle drie niet leuk is.
Ook uitgelegd dat we voor hem een heel ander soort liefde voelen, dat dat nooit kan weggaan of zelfs minder worden. En dat het zijn schuld niet is, dat het echt iets tussen papa en mama is.

Wat je zegt over die verdeling week/weekend, daar had ik nog niet bij stilgestaan!
Maar het is allemaal nog ingewikkelder want hij gaat hier 150 km vandaan wonen... Hij zegt dat hij A. elke vrijdag of zaterdag wil komen ophalen en op zondag terugbrengen, maar volgens mij is dat niet realistisch. Dan zou hij elk weekend 600 km moeten afleggen! En A. zit dan elk weekend 3,5 uur in de auto...

Serwe

Serwe

06-09-2011 om 12:11

Zoutvaatje

Het is natuurlijk ook jullie schuld. Daar kan je kort over wezen tegen je zoon. Niet alleen jouw schuld maar ook die van je man.Natuurlijk is hij boos en verdrietig.
Overigens dat hij zijn woede op jou uit betekend niet dat hij minder van jou houdt. Het kan ook zijn dat het juist 'veiliger' voor hem is om boos op jou te zien omdat hij 100% zeker weet dat wat er ook gebeurd en wat hij ook zegt en hoe hij ook doet jij er voor hem zal zijn. Natuurlijk volkomen onbewust maar het zegt echt niks over zijn gevoelens voor jou.

Verder ben ik het met Roosje eens dat de verdeling niet echt fijn is. Ik zou er eerder voor kiezen om je ex ook twee doordeweekse dagen met zijn zoon te laten doorbrengen en dan het weekend om en om. Dan hebben jullie allebei een weekend met hem, dat is wel zo 'eerlijk'

koentje

koentje

06-09-2011 om 12:40

Ach joh....

probeer te accepteren dat hij het moeilijk heeft en zich op jou afreageert.
Hij voelt de liefde voor zijn vader sterker omdat hij die moet missen. Maar dat wil niet zeggen dat hij minder voor jou voelt.Als ze later groot zijn, zullen ze al terugkijkend echt wel zien hoeveel jij voor ze gedaan hebt en wat een veilige plek jij was.
Nu even niet...

Caitlynn

Caitlynn

06-09-2011 om 12:55

Afreageren

Het lijkt mij dat je zoontje even moet afreageren. Een scheiding is niet niks voor zo'n mannetje. Het is net als eerder is gezegd: waar kinderen zich het veiligst voelen, daar durven ze zich te uitten en af te reageren, hou dat in je achterhoofd als je weer eens soortgelijke opmerkingen naar je hoofd geslingerd krijgt. Blijf vooral kalm en leg het hem nogmaals, al is het wellicht voor de 100ste keer nog eens duidelijk uit hoe het zit. Blijf eerlijk en neem dus niet de schuld op je, want dat is nergens voor nodig. Ik heb aan mijn kinderen gemerkt dat ze tijdens mijn scheiding veel behoefte hadden aan duidelijkheid, regels en bevestiging. Ik vind overigens als je zoontje zulke opmerkingen naar je hoofd slingert dat je hem vervolgens ook uit kan leggen waarom dat niet zo'n aardige opmerking is voor zijn mamma en dat je daar best verdrietig over bent.

bibi63

bibi63

06-09-2011 om 15:11

Ja maar

zoontje zit op school, dus hoe kan pa dat door de weeks dan doen als hij 150 km verder woont. Dat feit (dat ver weg gaan wonen), is absoluut niet handig van pa (weet niet zijn reden natuurlijk). Verder is het natuurlijk wel zo, dat als je ELK weekend je kind alleen hebt, je zelf totaal geen gelegenheid hebt voor je eigen sociale leven. Daar moet pa ook maar eens over denken.
Ik denk dat de verdeling anders moet, maar hoe? als pa zo ver weg woont en zoontje naar school moet.
Gr. Bibi

Roosje Katoen

Roosje Katoen

06-09-2011 om 16:07

Standaard

Dan kom je al gauw op de 'standaard'-verdeling van om het weekend naar de vader. Ik vraag me dan inderdaad ook af of het echt nodig is om 150 km verderop te gaan wonen, maar goed. Hij zal er wel iets belangrijks te doen hebben.

Caitlynn

Caitlynn

06-09-2011 om 16:12

Verdeling en afspraken (o.t.)

De verdeling is een kwestie van voors en tegens tegen elkaar wegstrepen. Mijn echtgenoot zou de opbouw van zijn sociale leven zo opzij zetten voor (de omgang met) zijn kind. En een andere verdeling is nou ook weer niet zo heel moeilijk. Een oplossing zou kunnen zijn misschien 1 keer in de maand een weekend bij moeder, en dat weer compenseren met extra vakantie bij vader.
Het is sowieso niet handig om zo ver uit elkaar te wonen, voor zover vader betrokken wil blijven bij de ontwikkeling van zijn kind. Wat te denken van ouderavonden, sportwedstrijden, bezoekjes aan specialisten, schooluitvoeringen e.d. Je zoon is nog lang geen 18 en er komt nog zoveel op jullie pad. Het is elke keer toch een hele rit op en neer voor bijvoorbeeld een 10 minutengesprek op school. Ik verwacht dat daar veel van op de schouders van moeder terechtkomt, waar situaties uit voort kunnen komen, die moeder wellicht wat frustraties kunnen geven. Been there, done that, dus ik hoop dat je in tegenstelling tot mij, wel hele goede afspraken maakt met vader over dit soort dingen.

zoutvaatje

zoutvaatje

06-09-2011 om 20:04

Zie die verdeling somber in

Bedankt voor de reacties van mensen die zeggen dat hij zich moet afreageren en dat hij dat doet bij degene die het veiligst voelt. Dat heeft me geholpen het weer even te relativeren.

Hoe de verdeling gaat worden, ik heb nog geen idee. Maar ik blijf het idee van 300 km reizen per weekend voor A niet fijn vinden.
De reden dat mijn man 150 km verderop wil wonen is dat hij daar woonde toen we elkaar leerden kennen, en hij daar (na 9 jaar!) al zijn vrienden nog steeds heeft zitten en hier geen vrienden heeft gemaakt. Het is dus voor zijn vrienden dat hij daar terug wil. En is nu dus hard aan het solliciteren voor een baan aldaar.
Wat betreft de betrokkenheid bij ouderavonden, specialisten e.d, dat is altijd al miniem geweest. Hij stelde dat hij na zijn werk te moe was, geen tijd had enz enz... Alleen na lang aandringen is hij een enkel keertje mokkend mee geweest...

Meeverhuizen

Waarom verhuizen jullie niet gewoon mee met papa zodat zoon en papa gewoon bij elkaar in de buurt blijven?

Terpi

Terpi

08-09-2011 om 08:21

Lol dirksmama

Uiteraard is dat een goede oplossing, je gaat scheiden (leefgebied overhoop), je kind en jezelf worden ontworteld en moeten 150 kilometer verderop maar een netwerk gaan opbouwen (leefgebied overhoop) en je zegt je baan op net als je ex en hoop aldaar werk te vinden in deze tijd van crisis (leefgebied overhoop) en gaat dan een woning proberen te vinden Het kan aan mijn kortzichtige blik liggen hoor maar HOE is dat precies een goede oplossing voor het gegeven dat de vader in deze ervoor kiest om bij het kind weg te verhuizen?

merel

merel

08-09-2011 om 09:47

Lastig

Een vriendin van mij is na haar scheiding een tijd 100 km verderop gaan wonen. Man en zij spraken altijd halverwege af zodat ze voor zichzelf de rit een beetje konden verdelen. Voor het kind is het natuurlijk nog steeds heel ver en lang rijden.
Het enige positieve wat ik kan bedenken is dat je man (of jullie samen als je het verdeeld) een tijd in de auto zit en kan praten met elkaar. Dus of papa 1,5 uur of jullie beiden 45 minuten. Zie het als een soort van quality time dan maar.
Zelf zou ik voorlopig nog maar niet verhuizen, als ik je man was. Het is wel erg veel voor zo'n jong kind om te moeten reizen ieder weekend. En zijn vrienden die hij zo mist, daar kan hij dan dus alleen doordeweeks mee afspreken?
Kan hij dan niet beter gewoon bij jullie in de buurt blijven wonen, samen met jou een ander schema maken en zo nu en dan een weekend daar gaan bivakkeren? (of is hij al verhuisd?)

Rafelkap

Rafelkap

08-09-2011 om 10:52

Wiens belang

Dus eigenlijk wil man alleen in z'n eigen belang zo ver weg gaan verhuizen en denkt hij dan helemaal niet z'n kind? Tjsa.. Pas later zal je zoontje dit misschien snappen, nu is papa nog de grote held en de 'verwen'-weekenden zullen dat er niet beter op maken. Jij moet de zure vruchten plukken..

Aan de andere kant: 300 km klinkt veel, maar is verdeeld over twee dagen en 150 km is pak 'em beet anderhalf uur achtermekaar in de auto. Dat valt best mee. In Australie lachen ze om zulke afstanden Als man zelf wil chaufferen kan je daar vrees ik niet veel tegenin brengen. Probeer jij maar het voor jou zelf en voor je zoontje zo prettig mogelijk te laten verlopen. Wel pijnlijk allemaal voor je.. Sterkte!

Waarom niet?

Zo te lezen verhuist papa omdat ie zich 9 jar ontworteld gevoeld heeft. Dan mag mama zich op haar beurt toch ook wel eens ontworteld voelen? Lijkt me voor kind beter om papa in de volgende straat te hebben.

Rafelkap

Rafelkap

11-09-2011 om 19:28

Dirksmama

Ik vind eigenlijk wel dat je gelijk hebt, voor het kind dan, niet als 'straf voor de moeder' om zich ook lekker ontworteld te voelen. Trouwens, misschien komt zoutvaatje ook wel uit die contreien?
Als het even kan niet in dezelfde straat om wel een eigen leven op te gaan bouwen, misschien een naburig dorp? Natuurlijk is het wel een gedoe, zoutvaatje moet ook ander werk zoeken(weet niet of dit mogelijk is), kind weg van vriendjes en omgeving, maar wel met het grote voordeel dat beide ouders dichtbij zijn..

Zo bedoel ik het niet

Ik bedoel het niet als 'straf' voor de moeder, maar ik lees hier eigenlijk dat iemand zich 9 jaar blijkbaar niet op z'n plaats heeft gevoeld en gewoon weer 'naar huis' wil. En dan vraag ik me af, is het dan niet beter om mee te gaan 'naar huis'. Als daar het hele netwerk van papa is, dan heeft kind daar toch ook vooral baat bij?

Rafelkap

Rafelkap

12-09-2011 om 09:46

Met kind overleggen

Bij een kind van al 9 vind ik wel dat je moet overleggen of het wil verhuizen. Overigens vind ik verhuizen voor een kind niet zo verschrikkelijk erg, met het voordeel dat de vader dichtbij woont. Ik ben rond die leeftijd ook zelf verhuisd zonder problemen, snel weer gewend. Bij mij werd dat verhuizen na 12 jaar moeilijker.
Maar geen idee of dit allemaal wel praktisch lukt voor zoutvaatje. Kan me ook voorstellen dat die het het even bij het oude wil laten, al genoeg veranderingen en belissingen te nemen. Verhuizen richting vader kan altijd later, als moeder en kind dat zien zitten.

Rafelkap

Rafelkap

12-09-2011 om 17:18

Maar

Nee maar een kind tegen z'n zin in laten verhuizen is ook weer niks. Het is eigenlijk allemaal niks. Beter is dat ouders niet scheiden Beter is ook dat vader en moeder dichtbij elkaar wonen voor de band met het kind.

Het kind is 7

Geen 9, hangt dus van kind af hoe erg het aan woonplaats hangt.

Persoonlijk vind ik ouders die scheiden zonder dat er sprake is van een geweldssituatie wrede mensen. Persoonlijk vind ik dat je tot je kinderen oud genoeg zijn om op zichzelf te gaan (jaar of 16) je je eigen belangen maar even op een lager pitje moet zetten en het maar even nog een paar jaar met elkaar moet uithouden. Daar is ook gewoon hulp en begeleiding voor te vinden. Persoonlijk vind ik echtscheiding in veel gevallen vooral een uiting van de onvolwassenheid van de volwassenen.

Fiorucci

Fiorucci

13-09-2011 om 06:57

Dirksmama ot

Veel kinderen zijn op hun 16e nog helemaal niet toe aan op zichzelf wonen. Wachten in een ongelukkig huwelijk tot je kinderen het huis uit zijn is een erg nare en eenzame situatie. Het kan leiden tot een ijzige sfeer waarin ik liever niet zou leven. Uiteraard is het voor een kind het fijnste als ouders gelukkig zijn en samen blijven, maar soms kan de sfeer in huis echt verbeteren door een scheiding, ook als er gen geweld in het spel is.

amk

amk

13-09-2011 om 10:47

Dirksmama

ik had van die ouders. Nou ze hadden wat mij betreft heel wat jaren eerder moeten scheiden want dit heeft tot een dusdanige verwijdering geleid dat zelfs met profesionele hulp het contact met mijn moeder niet meer goed gekomen is.

Scheiden kan prima gaan, mits de exelieden normaal met elkaar om blijven gaan en het belang van de kinderen voorop stellen. Elkaar de leuke dingen gunnen met de kinderen en het kind een goed contact met beide ouders laten hebben. Ook al doet het jezelf pijn.

Dat zie ik bij mijn huidige vriend van wie zijn ouders ook gescheiden zijn en die nog gewoon met elkaar omgaan. Verjaardagen vieren is daar geen probleem ze komen gewoon beiden. Ze komen ook nog bij elkaar op verjaardag. Dat is bij mijn ouders niet mogelijk. Ik vier mijn verjaardag bij voorkeur maar niet bv.

Onvolwassen

Mensen die zo ijzig blijven vind ik flink onvolwassen. Al zijn ze inmiddels grootouders.

Sancy

Sancy

13-09-2011 om 10:55

Dirksmama

ben jij een reli-gekkie of zo?

Dirksmama

Ja maar goed, dan blijk je ooit een kat in de zak gekocht te hebben op de relatiemarkt en heb je zo'n onvolwassen ijzigerd getroffen. En dan ben jij dus reuze volwassen, dit even voor het idee. Mag je je dan in jouw optiek wel aan de ijzigheid onttrekken door een scheiding of moet je in het belang van de kinderen maar blijven aanmodderen?

En wat nou als je er depressief van wordt? Mag je dan wel weg?

En wat nou als je geslagen wordt maar het valt eigenlijk wel mee, ik bedoel, af en toe sla je eens terug en zo heel veel pijn doet het nou ook weer niet, moet je dan blijven?

Want ik zie eerlijk gezegd niet per se in waarom fysiek geweld per definitie een scheiding wel zou rechtvaardigen en geestelijk geweld niet. Kan de geweldpleger nog zo onvolwassen zijn, als je ermee zit opgescheept moet je wat. Of mag je niks?

En trouwens: als de een onvolwassen is en om die reden opstapt, is de ander dan ook onvolwassen? Had hij/zij maar een betere partner uit moeten kiezen?

Vragen, vragen ...

Groeten,

Temet

m ik

m ik

13-09-2011 om 11:04

Tssss dirksmama

tjongejonge, ik zou eerst niet op jou reageren, maar ga dat nu wel doen. Onvolwassen en alleen bij geweld is scheiden geoorloofd??? Kom op zeg !
Ja, ik ben ook gescheiden en nee tuurlijk is dat niet de beste oplossing voor kinderen. Maar in een huwelijk wat alleen maar om bedrog bleek te draaien, waar daardoor alleen nog maar ruzies waren en waar ik uitendelijk flink overspannen en in een flinke depressie doorkwam, maar géén geweld werd gebruikt zou ik mezelf voor aan de kant moeten zetten omdat dat beter zou zijn voor de kinderen?!? Kom op zeg ! Alsof dat een situatie is waarin je kinderen wilt laten opgroeien.
We hebben een zo goed mogelijk contact gehouden in het belang van de kinderen. Met verjaardagen, 1e communie, etc. zijn we er gewoon allebei mét nieuwe partners en zonder ruzie. Maar waarom zou ik me eigenlijk verdedigen tegenover dit soort kortzichtige teksten/mens

Rafelkap

Rafelkap

13-09-2011 om 13:13

Izar

Met die smiley bedoelde ik geen veroordeling, maar dat dan dit probleem en dit draadje er niet was. Dat is natuurlijk onmogelijk, waar mensen lief hebben komt soms verdriet. Of eigenlijk altijd, al is het huwelijk goed dan gaat er uiteindelijk weer iemand dood.. Om scheiden te voorkomen kan je besluiten niemand meer toe te laten, maar dat is ook weer zo eenzaam. En nu durf ik geen smiley meer te plaatsen
Ik denk ook dat scheiden soms beter is voor de kinderen, het is kiezen tussen twee kwaden, een verschrikkelijk moeilijke keuze. Het meest ideale is dan dat ouders dichtbij elkaar wonen, zowel praktisch als voor de band met het kind, zo zie ik dat om me heen. Helaas heeft de man van zoutvaatje andere plannen en het maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Zij kan ofwel zich erbij neerleggen of (evt. na verloop van tijd) ook verhuizen, ook weer kiezen tussen twee kwaden.
Ik spreek regelmatig een moeder die verdriet heeft omdat haar zoon na het weekend niet meer mee naar (haar) huis wil. Ze is natuurlijk bang hem kwijt te raken, erg moeilijk allemaal.

Rafelkap

Rafelkap

13-09-2011 om 13:53

Izar (ot)

Ik gebruik ook wel smileys als ik bedoel dat ik scheelkijk omdat ik iets onmogelijks opschrijf. Dus niet altijd om te lachen.
Naja, we begrijpen elkaar. Ik denk dat het bij liefhebben onvermijdelijk is dat je een risico loopt dat het mis gaat. En ik vind niet dat er sprake is van schuld. Mensen kunnen nu eenmaal veranderen en zich allebei een andere kant uit ontwikkelen, met de beste bedoelingen.

Lizelotje

Lizelotje

13-09-2011 om 14:17

Dirksmama

Mijn ouders hebben ook gewacht tot ze dachten dat ik oud genoeg was.Zo fout,mijn ouders deden hun best,ik heb ze nooit ruzie horen maken,volgens mij deden ze dat zelfs niet meer,maar ik ben opgegroeid met spanning in huis,ontevreden volwassenen die toneel aan het spelen waren.Als kind voel je dit goed aan.Pas nog kwam ik een vroegere vriendin van me tegen en zelfs zei vroeg aan me wat er vroeger was bij mij thuis,zoveel spanning,geen gezellige sfeer.Mijn ouders hadden geen ruzie,maakte nooit respectloze opmerkingen ,maar knuffelde ook nooit,lachte nooit,waren nooit vrolijk of ontspannen.Mijn moeder is hertrouwd en is nu zo anders.Jammer dat ze jaren ongelukkig is geweest om het voor mij goed te willen doen.

Kiki

Kiki

13-09-2011 om 15:03

Wat een idiote opmerking zeg!

Dat zeg je toch niet. Iedere ouder maakt daar een eigen afweging in en het ideale plaatje is inderdaad om als paar samen de opvoeding en de verantwoordelijkheid te delen. Soms gaat het in het leven niet zoals je je hebt voorgesteld en dan moet je, helaas, de verwachtingen bijstellen. Zo bleef mijn moeder met een peuter en een baby alleen achter.

Niemand neemt kinderen met het idee dat ze er X jaar later alleen voor staan. Niemand kiest vrijwillig voor een scheiding, niemand doet zoiets lichtzinnig. De kunst is om op een respectvolle manier de tegenslagen in het leven het hoofd te bieden, of dat nou een scheiding is, een verhuizing is of een overlijden is.

Mijn opa en oma zijn 50 jaar getrouwd geweest, 50 miserabele jaren voor hunzelf en de kinderen. Maar scheiden deed je niet, want dat mag niet van de kerk.

Resultaat zijn dertien zwaar getraumatiseerde kinderen (want stoppen met kinderen krijgen deed je natuurlijk al helemaal niet) die maar wat blij zouden zijn geweest als hun ouders uit elkaar zouden gaan.

Maar goed, het is altijd makkelijk oordelen over het huwelijk van een ander, want je bent natuurlijk volledig op de hoogte van de ins en outs en wat er zich achter zo'n voordeur afspeelt!

Jade

Jade

13-09-2011 om 21:42

Dirksmama,

wat zat er in je koffie of thee??

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.