Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Hilde

Hilde

29-11-2011 om 15:45

Weerbaar?

Ik ben nieuw op dit forum; tenminste, ik lees al wel een heelt ijd mee, maar heb nog nooit een bericht geplaatst. Nu eindelijk een inlognaam, dus zal actiever worden. Ik merk dat ik veel constructiefs haal uit de reacties, dus wil ook graag mijn vraag plaatsen.

Ik heb 1 kind, een dochter van bijna 6, die heel dromerig en gevoelig is. Eeen sprookjeself, die ook echt jonger lijkt dan ze is. Cognitief alles in orde, maar nog erg speels etc. Ze heeft een heel groot hart, is empatisch en omdat ze denkt dat de hele wereld net zo aardig is als haar ouders en directe omgeving, ligt dat hart ook regelmatig echt op straat. Daar bedoel ik mee dat ze heel open van alles vertelt, aan iedereen.
Ik zie nu dat ze steeds vaker 'afgedist 'wordt door vriendinnetjes ne klasgenoten. Alsof het leuk, cool etc. is om (op je 5e!!) al de DUH houding aan te nemen.
Ik zie haar dan echt gekwetst worden, even dat hartje helemaal dichtgaan. Getver! Waarom zou je op deze leeftijd al alles op deze manier afserveren?
Ik twijfel nu zo erg of ik mijn kind weerbaarder moet maken (dus de wereld accepteren zoals hij is en het kind veranderen) of dat moet weigeren; het kind met al haar liefde en openheid -klinkt een beetje zweverig, maar toch is dat wat ze doet- zo moet laten doorgaan. Met risico dat ze steeds gekwetst wordt. Ik wil natuurlijk ook niet dat ze erbuiten valt, of zelfs gepests gaat worden. Moeilijk hoor.
Misschien hebben ervaren moeders (het is tenslotte mijn eerste en enig kind) zinnige woorden hierover....?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

29-11-2011 om 17:02

Moeilijk hoor

Ik kan er weinig zinnigs over zeggen. Ik was ook zo'n overgevoelig kind, en ben langzamerhand wijzer geworden. Maar nooit zo erg gekwetst dat ik afgesloten ben ofzo.

Wat mij veel helpt is het besef waarom andere mensen anders doen. Mijn grote zus kwetste me regelmatig echt enorm, en pas toen ik besefte dat zij helemaal niet snapte hoeveel pijn ik had omdat zij zo helemaal niet voelde, kon ik ermee omgaan. Ik zou dus met haar praten over haar gevoelens, en dat andere mensen anders kunnen voelen.

Hombre

Hombre

29-11-2011 om 20:50

Onmogelijk denk ik

Ik denk dat het onmogelijk is voor en ouder om zijn/haar kind echt weerbaarder te maken. Het kind moet het zelf doen en zich aanpassen aan de - deels - vijandige wereld of die wereld aanpassen aan haar. Die klasgenootjes zijn zoals ze zijn en waarschijnlijk een goede voorbereiding op het leven waarin zij zich zal moeten redden. Zelfs als ze pas vijf is.

Ik heb ook nog zo'n schatje (pas 2), maar die heeft zo'n broer van 5 die hem (naar ik hoop) wel op het harde leven voorbereidt. Als hij die aankan, kan hij straks heel wat hebben

Valkyre

Valkyre

29-11-2011 om 23:59

Dc (ot)

Het lijkt wel of je die tekst woord voor woord uit mijn hoofd hebt gehaald! Ik was precies zo'n kind, met een (zelfs voor "normale" begrippen) nogal botte zus. Maar ook ik heb het langzaam moeten accepteren dat zij zo is. Het blijft nog weleens lastig hoor, maar ik kan er veel beter mee omgaan.

En on topic:

Praat erover dat andere mensen anders voelen. En wijs haar ook op de waarde van hoe zij is: ik heb bijvoorbeeld heel veel aan die gevoeligheid bij bepaalde onderdelen van mijn werk (assessments, lesgeven). Ik kan bijvoorbeeld zeer snel beoordelen of iemand in de verdediging gaat schieten of dicht dreigr te klappen oid, en kan dat vaak ook goed bijsturen. Een soort intuitieve conflicthantering, daar ben ik ook handig in. En ik word door zowel mijn collega's als door mijn beste vrienden ook gewaardeerd om die eigenschappen. Laat haar bewust worden van wat de verschillen zijn, en leer haar dat haar kwaliteiten van waarde zijn. Je echt wapenen tegen het te open of gevoelig zijn kan niet echt, is mijn ervaring. Maar je kunt wel enige afstand houden van mensen die wat al te lomp met je gevoelens omgaan.

Sterkte ermee, en geniet van dat opene.

groet, Valkyre

buzz

buzz

30-11-2011 om 12:05

Praten en misschien spelen

Met mijn zoontje heb ik op advies van school gepraat er over en spelletjes gedaan.
Spelletjes na praten.
Kort gesprekje...hij verteld dit is er gebeurd op school en dat vond ik niet leuk, wat heb je gedaan niets.
En dan dat oefenen.
Ok, mama speelt nu een stout kindje en ik ga je plagen (iets afpakken waar hij mee aan het spelen was, een scheldwoord gebruiken, hem duwen Ik noem maar wat )
En dan samen zo veel mogelijk oplossingen verzinnen, wat hij kan zeggen voornamelijk om te laten blijken dat hij daar niet van gediend is. Nu huilt hij minder komt beter voor zichzelf op en hoeft toch niet te worden zoals de andere zijn om zich staande te houden.
Met als consequentie. Dat hij maar 2 vriendjes heeft en verder vriendinnetjes, meisjes vinden hem lief, jongens over het algemeen niet stoer genoeg. Daar zit hij niet mee, hij houd toch niet van auto's zoals hij zelf zegt.

dc

dc

30-11-2011 om 23:03

Valkyre ot

Gelukkig is mijn zus vrij normaal hoor. De situatie was het niet. Ze is bijna 4 jaar ouder, en was eigenlijk zo'n beetje onze hele jeugd alleen verantwoordelijk voor me zonder begeleiding. Dus dat ging af en toe vrij hard er aan toe. Achteraf gezien snap ik ook dat zij gewoon een beetje ruimte nodig had af en toe. Ik ben nu in elk geval erg blij met haar. Ze is niet zo'n emotionele muts als ik, en kan me vaak binnen 2 zinnen weer met beide voeten op aarde zetten (en ze is verder ook wel erg lief).

Tigerfeet

Tigerfeet

03-12-2011 om 19:19

Wat ik doe

Mijn dochtertje is ook zo'n dromertje. Nu zit ze op de vrije school en mag ze nog een jaartje extra kleuteren. Ik weet dat extra kleuteren voor sommigen not done is, maar ik ben er voor indien nodig. Haar oudere broer heeft ook een derde jaar gekleuterd voor hij naar de eerste ging en was daardoor wat steviger en kon zich prima handhaven en daardoor ook lekker leren.
Tigerfeet

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.