Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Heleentje

Heleentje

09-03-2012 om 15:07

Dochter 7 liegt

Ik heb een dochtertje die best intelligent is. Of ze hoogbegaafd is weet ik niet hoor, maar ze zit wel in het gevorderenklasje van haar groep en ze leert heel makkelijk.
Ze is ook altijd al heel zelfstandig geweest. Nu komen we er regelmatig achter dat ze liegt en ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan.
Ze liegt bijvoorbeeld om haar zin te krijgen. Vanochtend vertelde ze bijvoorbeeld dat een vriendinnetje haar deze week maar bleef pesten en dat ze daarom niet naar school wilde gaan vandaag.
Ze had deze week al eerder verteld dat dat vriendinnetje haar gepest had dus het had best waar kunnen zijn. Dus ik stelde nog wat vragen en gaf aan dat ik het bij de juf zou navragen (aangezien ze vertelde dat ze het de juf ook al verteld had).
Toen vertelde ze snel dat het niet echt waar was. Ze had gewoon geen zin om naar school te gaan. Waarom ze erover loog kon ze niet vertellen. " weet ik niet"
Vorige week was er ook al een moeder van een vriendinnetje die mij vroeg of het klopte dat mijn man en ik gaan scheiden, want dat had mijn dochter aan enkele vriendinnetjes verteld. Helemaal niet waar!
Ik heb haar ermee geconfronteerd en ze vertelde dat ze het inderdaad had verteld omdat ze het wel een leuk idee vond. Dan kon ze bij papa een poes en bij mij een goudvis krijgen.

Dit was niet de eerste keer dat ze loog maar de laatste tijd merken we het steeds vaker. Hoe kan ik haar nou geloven als ze iedere keer tegen mij liegt?

Heeft iemand een idee hoe ik hier mee om moet gaan?
Moet ik boos worden of juist rustig blijven? Straffen of knuffelen omdat ze blijkbaar aandacht wil oid?

Bedankt

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Heb je het over mijn zoon?

Mijn kind loog ook heel erg op die leeftijd. Fantaseren vond ik wat aardiger klinken. Wij zijn ook gescheiden, ik werd gefeliciteerd op het schoolplein met mijn zwangerschap, en we hadden een tweede huis met een paard in de wei.Het tegendeel was waar. Tja, mijn zoon was en is enig kind.Gewoon vader, moeder en zoon, geen scheiding met 2 mooie slaapkamers,geen wereldreizen, geen luxe villa, geen interessant spectaculair leven.
Iedereen in de klas maakte van alles mee,zoon had het idee dat die kinderen een veel interessanter leven hadden dan hij. Dus hij kleurde zijn leven ook wat "rozer". Ik ben hem blijven vertellen dat het niet nodig was om te "liegen". Dat als hij dan wèl iets bijzonders had te vertellen wat wel waar was, de mensen hem ook niet meer zouden geloven. Het heeft een tijd geduurd, maar het is langzaamaan steeds minder geworden. De kinderen kregen ook steeds vaker door dat wat hij vertelde verzonnen was, en kwamen zijn verhaal bij mij controleren.
"Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel". Het liegen/fantaseren ging over.
Ook werd hij steeds meer tevreden met zijn eigen leventje, het was wel veilig en goed zo, dat "burgerlijke bestaan", het gras was toch niet altijd groener bij een ander.
Je dochter loog ook omdat ze niet naar school wilde. Dat is weer een ander soort liegen. Ze weet dat jij het waarschijnlijk niet goed vindt dat ze zomaar thuis blijft, dus ze verzint een smoes. Toen ze toch toegaf dat het pestverhaal een leugen was zou je kunnen zeggen dat je blij bent dat ze alsnog eerlijk was. "Je moet wel naar school, maar misschien kunnen we na schooltijd samen iets leuks gaan doen? Of een vriendinnetje uitnodigen?"

Zus

Zus

09-03-2012 om 22:45

Liegen

Mijn kinderen heb ik ook weleens op een leugen betrapt, van dezelfde orde. Maar ik reageer er wel streng op. Ik vind liegen om welke reden dan ook, niet acceptabel en dat vertel ik ze. Zij vinden het zelf ook erg irritant als vriendjes onware verhalen ophangen, zij meeleven en dan blijkt er niks van waar te zijn. Nee, ik kap dat onmiddellijk af, liegen doe je niet.

Zus

Zus

09-03-2012 om 22:47

Overigens

Ik wil er dus niet mee zeggen dat het abnormaal is als kinderen liegen. Alleen dat ik het zo snel mogelijk afleer.

Heleentje

Heleentje

10-03-2012 om 01:37

Afleren

Ja, maar hoe heb je dat gedaan dan. Straffen?

Ik geloof haar dus inderdaad niet meer. Waardoor ik ook niet heel gevoelig reageer als er misschien wel echt iets aan de hand is. Ik heb zelfs al een paar keer ronduit gezegd dat ik nu dus niet weet of ik haar wel moet geloven. Hoe hard moet dat zijn als er wel iets aan de hand zou zijn.

Maar ik begrijp dat dit bij de leeftijd hoort? Ik hoor hierover niets van andere moeders.

Heleentje

Heleentje

10-03-2012 om 01:38

Afleren

Ja, maar hoe heb je dat gedaan dan. Straffen?

Ik geloof haar dus inderdaad niet meer. Waardoor ik ook niet heel gevoelig reageer als er misschien wel echt iets aan de hand is. Ik heb zelfs al een paar keer ronduit gezegd dat ik nu dus niet weet of ik haar wel moet geloven. Hoe hard moet dat zijn als er wel iets aan de hand zou zijn.

Maar ik begrijp dat dit bij de leeftijd hoort? Ik hoor hierover niets van andere moeders.

dc

dc

10-03-2012 om 08:54

Fantasie

Je dochter is gewoon gezegend met een flinke portie fantasie. Ik weet nog dat ik het zelf ook deed als kind En straffen had geen zin, want soms ging ik er zo diep in, dat ik het zelf geloofde!

Ik zou gewoon rustig blijven herhalen, zonder boos te worden, dat ze geen dingen moet vertellen die niet waar zijn. En een andere outlet voor haar fantasie zoeken. Misschien vindt ze het leuk om verhaaltjes te verzinnen en te vertellen? Met tekeningen erbij? Dan heb je ook een mooie gelegenheid om het verschil uit te leggen tussen waarheid en fantasie.

Volgens mij hoort het niet bij leeftijd, maar bij karakter. Ik zie het nu al bij mijn 4-jarige. Ook gezegend met heel veel fantasie.

Zus

Zus

10-03-2012 om 10:12

Heleentje

Ik dacht dat het bij leeftijd hoorde, omdat hun vriendinnetjes en vriendjes het ook deden?
Nee, niet straffen, maar ik zei dan, toch bozig, want geirriteerd: Je liegt en dat wil ik niet hebben. Vertel nu dan hoe het echt zit. Ze vonden het dan zelf genant op de leugen betrapt te zijn ( (goed liegen kunnen ze nl ook niet ) en nu doen ze het nauwelijks meer. Zeker sinds ze een zeer fantasierijk vriendinnetje hadden die zoveel verhalen ophing, dat ze er geen zin meer in hadden.

Heel normaal en niet te zwaar aan tillen

Dit is echt normaal hoor. Op deze leeftijd kunnen ze voor het eerst bewust onware verhalen vertellen. Een vaardigheid die geoefend moet worden. Niet te zwaar aan tillen. Niet voor straffen. Gewoon zeggen dat het niet mag en jezelf aanleten controlevragen te stellen: Is dit echt zo gebeurd of zou het zo gebeurd kunnen zijn? Als ik dit aan de juf vraag wat zegt ze dan? Belangrijk is vooral dat ze weet.dat jij het altijd door hebt als er een onwaarheidje is.

Bah wat negatief zus

ik zie het net als DC vooral als zeer uitgebreide fantasie.

Hebben hier ook periodes zo. Ik ga dan niet boos of streng worden. Volgens mij schiet je daar niets mee op. Meestal vraag ik door, vraag naar details. Of ik maak een grapje, door de reactie merk je dan ook wel of vriendin X echt een zingende hamster of twee vaders of zes tenen per voet heeft. Of ik vraag iets als 'is het waar. Of is het echt evht helemaal waar?'

koentje

koentje

10-03-2012 om 17:56

Heleentje...

ik heb een zoon die heel dom is! Hij liegt ook! Blijkbaar is je dochter niet slim genoeg om echt goed te liegen....
Ik zou er niet zwaar aan tillen. Mijn zoon had ooit een juf op school wijsgemaakt dat we een hondje kregen. Ze sprak me aan en vroeg hoe het ging met de pup. Dus stond ik haar met open mond aan te staren....
Later vroeg mijn zoon of we eerst nog even naar de winkel konden,uit school. Nee, heb ik serieus gezegd. ;'We moeten nodig naar huis' Na een paar keer herhalen vroeg hij naar het waarom. 'de pup moet nodig een plasje doen'. Zijn beurt om met open mond te staren.
Hij liegt ook wel eens minder leuke leugentjes zoals jouw dochter, om er zelf beter van te worden. Daar ben ik wel feler op. Ik heb hem ook wel eens een tijdje steeds bij alles niet serieus genomen: zo van'ik weet het niet hoor, misschien zit je nu weer te liegen dus ik kan je niet vertrouwen...'

Tineke

Tineke

10-03-2012 om 18:24

Ach, liegen

Liegen is domweg een ontkenning. (Heb jij snoep gepakt? Nee)
Fantaseren is in je zelf of met behulp van dingen die je in je omgeving ziet een nieuw verhaal bedenken.
Misschien wordt de dochter van Heleentje wel een groot schrijfster. Maar ja, als je het gaat afleren gaat er een talent verloren. Waar zouden we zijn zonder de fantasievolle mensen? Nou ja, notaris is ook een aardig beroep.

Ef

Ef

10-03-2012 om 22:41

Horror weekend

Nou, zei de juf, afgelopen maandag tegen mij, jullie hebben wel een horror weekend achter de rug hé? Bleek zoon in de klas verteld te hebben dat tijdens een weekendje weg zijn broer in een wild stromende rivier was gevallen en daarbij zijn been, o nee, zijn arm op wel 25 plaatsen had gebroken... (ehm, broer had zijn vinger tussen de deur gehad en was op de eerste hulp geweest voor een foto...)
juf vond het wel grappig en vroeg of hij zulke verhalen ook thuis over school vertelde. Ja dus, ik kan inmiddels een spannend boek schrijven over wat de juf allemaal uithaalt in de klas volgens zoon.
Ik maak me er nog niet druk om, hij is zes en de verhalen zijn zo over de top dat ik meteen door heb of iets klopt of niet, en ik laat wel merken door een grapje dat ik de verhalen niet helemaal geloof. (er zit vaak wel ergens een kern van waarheid in)

Robin

Robin

11-03-2012 om 12:03

Fantaseren of liegen

en toch zou het voor mij wel een groot verschil maken met waarover gelogen wordt.
Spannende verhalen die zwaar over de top zijn en waarvan je dus ook meteen weet dat ze gefantaseerd zijn vind ik heel anders dan hetgeen Heleentje in haar beginpost schrijft. Dan zou je je kind dus nooit meer kunnen vertrouwen in hetgeen ze zegt. Dingen over pesten, scheiding enz.

Sancy

Sancy

11-03-2012 om 12:16

Robin

"Spannende verhalen die zwaar over de top zijn en waarvan je dus ook meteen weet dat ze gefantaseerd zijn vind ik heel anders dan hetgeen Heleentje in haar beginpost schrijft. Dan zou je je kind dus nooit meer kunnen vertrouwen in hetgeen ze zegt. Dingen over pesten, scheiding enz. "
Maar waar ligt die grens dan, en wie bepaalt dat? Wat jij moeilijk herkent als fantasie en dus als leugen bestempelt, kan toch - voor dat kind althans - zó zwaar over de top zijn dat het duidelijk gefantaseerd is?

Tineke

Tineke

11-03-2012 om 17:49

Robin

Robin: "Dan zou je je kind dus nooit meer kunnen vertrouwen in hetgeen ze zegt."
Behalve de klassiek autisten, verzint elk kind 'sprookjes'. Heel normaal, hoort erbij, je hoeft het niet altijd leuk te vinden, maar het is geen drama. Integendeel, het is een gezonde ontwikkeling. Klassiek autisten hebben het lastiger, zo zonder fantasie.
Met je fantasie kun je je voorstellen wat er zou gebeuren als... Een vaardigheid die we altijd nodig hebben, het helpt ons bijv. plannen en anticiperen op wat komen gaat. Ofwel: het is een bijzonder nuttige vaardigheid, die je niet moet afnemen.

Robin

Robin

12-03-2012 om 02:11

Voorbeelden

Wat voor mij het verschil zou maken? Daar zou ik dan nu zelf even wat bij moeten verzinnen.
Voorbeeldjes die ik wel *grappig* zou vinden, en volgens mij genoemd zijn:
mijn vader heeft zes tenen
ik heb een zingende hamster
Waar ik wel moeite mee zou hebben en het ook echt zou proberen af te leren zijn dingen als:
Ik ben vandaag heel erg gepest door Marietje
De juf heeft mij straf gegeven voor iets wat ik niet heb gedaan
De ouders van jantje gaan scheiden
De opa van pietje is dood

Tineke

Tineke

12-03-2012 om 07:52

Oefenen en spelen

Kinderen oefenen alle vaardigheden die ze nodig hebben, zo bootsen peuters en kleuters vaak huishoudelijk spel na. Zijn ze dan echt aan het koken, stofzuigen, boodschappen doen? Welnee, het is fantasie, zo oefenen ze. Spel is een manier om de wereld te ontdekken en te leren hanteren. Ietsje ouder ontstaat meer rollenspel, dan wordt er schooltje gespeeld, cowboy-boef en hele verhalen met playmobil, petshop of barbies. Allemaal wereld ontdekken en leren hanteren.
Tot zover vindt niemand het een probleem. Maar diezelfde ontwikkeling vindt ook plaats in de verbale ontwikkeling. Er wordt gespeeld met fantasie en werkelijkheid, er wordt gespeeld met de reacties van de volwassene. En wie (te) stevig doorvraagt naar 'de waarheid', krijgt vaak te horen dat het wél echt waar was. Het kind heeft het immers écht gedacht. Ook dat de hamster kan zingen, maar net zo goed dat ouders gaan scheiden. Het is verbaal spelen met de materie van de wereld om het kind.
Ik vind het dus onzin van een kind te verlangen dat het altijd de platte waarheid spreekt. Het hoort bij de taakomschrijving van de ouder om niet alles klakkeloos te geloven wat een kind zegt. En daar hoeft het vertrouwen in het kind niet onder te lijden, integendeel, zoals gezegd: het is een bijzonder gezonde ontwikkeling en het is veel zorgwekkender als het kind nooit sprookjes vertelt.

Heleentje

Heleentje

14-03-2012 om 08:50

Fantaseren/liegen

Nou Robin, ik heb de grens tussen liegen en fantaseren dus op dezelfde grens liggen als jij.
De voorbeelden die jij noemt zijn precies de dingen waar ik tegenaan loop.

Misschien is het wel mijn taak om niet alles van mijn kind te geloven maar ik kan blijkbaar die grens moeilijk vinden tussen wat wel en niet waar is. Je gaat er toch in eerste instantie vanuit dat je (of een) kind niet liegt. Dan kunnen we het wel fantaseren noemen maar als de verhalen geloofwaardig zijn en ze verteld ze om haar zin ergens in te krijgen.. vind ik het toch wel veel op manipulatie (liegen) lijken.
En hoe andere mensen nu naar mijn dochter gaan kijken vind ik toch ook vervelend, om eerlijk te zijn.
Een vriendin gaf al aan een hekel te hebben aan kinderen die niet de waarheid vertellen. Tja, nu kan ik daar in principe niets aan doen.. maar het kwetst toch.
En ik kan dan alleen maar uiten dat ik het ook heel moeilijk vindt maar niet weet hoe ik er mee om moet gaan.

Maar misschien hebben jullie verder wel gelijk hoor en moet ik er iets meer ontspannen in gaan staan. Hopen dat de fase snel voorbij gaat.

En notaris lijkt mij trouwens inderdaad een prima beroep

Tineke

Tineke

15-03-2012 om 08:28

Kinderfantasie

Heleentje, het is niet zo moeilijk. Ga er gewoon vanuit dat je kind regelmatig sprookjes vertelt, en zie het vervolgens als iets gezonds. Meer hoef je niet te doen.
Er was ooit een moeder die tamelijk boos naar school belde. Haar kind was het namelijk helemaal zat. Op vrijdag, bij de kooklessen, mocht hij altijd alleen maar groente snijden. Hij wilde ook eens in de pannen roeren. En moeder gaf hem groot gelijk. Tsja. De waarheid was dat er helemaal nooit kooklessen waren geweest op school.
Toch denk ik dat de zoon moeder wel iets wilde vertellen, door het in dit sprookje te gieten had hij plots de volle aandacht. Het was een oplopende irritatie, waarvoor hij bij moeder wel gehoor vond. Misschien bedoelde hij wel dat de rijtjes sommen zo saai waren (wat had ma dan gezegd??), of dat hij niet van knutselen hield op de vrijdag (had hij dan gehoor gevonden bij ma?).
Probeer het fantaseren, het spelen met de werkelijkheid, in elk geval niet op een volwassen manier te interpreteren. Manipuleren is echt zo'n volwassen term.
Een kind speelt met de werkelijkheid en weet ook echt nog niet wat wel of niet kan. Ukkies geloven dat je hen niet ziet als ze hun oogjes dicht hebben. Als ik zeg dat ik geen koekje heb gepakt, heb ik het niet gepakt. Als ik zeg dat ze me pesten is het misschien ook wel waar.
Probeer ook achter het verhaal te kijken. Wat wil je kind je op deze manier vertellen?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.