Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Sanne

Sanne

13-04-2012 om 16:26

Dwars en "nee" (zoon 9 jr)

Onze zoon heeft al last van dwarzigheid/nee zeggen vanaf de peuterpubertijd/zijn tweede, is nooit meer overgegaan.

Zegt vaak nee, doet niet (meteen, pas na veel aansporen en soms boos worden) wat je wilt, reageert vaak negatief op wat anderen doen (zus heeft iets knaps gedaan, eerste vraag van hem "en wanneer ging het fout"?). Aan de andere kant kan hij zoooooo lief doen, lekker knuffelen en op schoot zitten, komt vaak 's ochtends vroeg bij ons in bed liggen, kan super vrolijk zijn.
we maken ons wel zorgen om zijn dwarse gedrag. Heeft niet veel vriendjes (gelukkig een hele goede en een andere redelijk goede), en veel dingen (sporten bijv) gaan minder goed omdat hij niet luistert, niet doet wat anderen zeggen. Dwars en eigenwijs dus. Daarnaast is hij ook nog wat speels (en het is een augustus kind dus jong in de klas).
Erg jammer, omdat hij slim en sportief is, maar door weinig inzet/meewerken onder zijn niveau presteert en (vermoedelijk) door zijn negatieve gedrag sociaal ook niet zo goed ligt (vind ik nog jammerder voor hem, lijdt hij volgens mij soms wel onder, al doet hij stoer alsof het hem niets kan schelen als niemand met hem wil spelen).

Heeft iemand nog tips wat we zouden kunnen doen om dit bij te sturen?

Soms denk ik zelfs aan therapie (bij voorkeur niet), maar weet niet wat die zou kunnen bereiken, vermoedelijk moeten wij het toch doen c.q. hem corrigeren.

We hebben natuurlijk al met hem gepraat en uitgelegd, genegeerd etc. Maar goed, alle ideeën en suggesties zijn van harte welkom.

Tot slot, toch maar even: hij heeft het van niemand
vreemd (vader kan ook erg in de nee-mood zijn). Dat maakt het ook wel moeilijk, zit in de genen. Toch wil ik (en ook mijn man) het wel bijsturen, indien mogelijk.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Karmijn

Karmijn

13-04-2012 om 19:05

Toch therapie

Het lijkt mij het beste om toch te kijken of je een leuke kindertherapeut in de buurt kunt vinden, die zelfbeeld versterkende therapie kan geven aan hem.

Bij ons in de buurt is er bijvoorbeeld een acteerclub die gericht is op dit soort dingen (ze geven dus geen voorstellingen), maar ik zit ook te denken aan intergrale kindertherapie. Daar heb ik hele goede dingen van gehoord.

Weet je, meestal leer je bij een therapeut iets, wat je in principe zelf ook had kunnen bedenken. Maar je hebt het niet bedacht, anders was het probleem er niet meer. En dan kan iemand je precies op het goede spoor zetten. En natuurlijk moet je thuis dan ook aan het werk. Net als met logopedie of fysiotherapie. Als je dat thuis niet oefent, heeft het ook geen zin. Maar toch kan het soms net dat zetje geven.

Sanne

Sanne

14-04-2012 om 14:27

Zelfbeeldversterkende therapie?

Als gezegd: ik krijg liever tips die niet met therapie te maken hebben, dat kan altijd nog als we het niet met andere dingen kunnen bijsturen.

Maar goed wat jouw suggestie betreft, ik weet niet of voor onze zoon "zelfbeeldversterkende therapie" de juiste therapie is (afgezien van het feit dat ).
Ik weet nl. niet of hij een te laag zelfbeeld heeft (dat versterkt moet worden), want hij vind zichzelf juist heel erg slim en heel goed met van alles. Zingt soms ook een liedje "Ik ben zo goed, ik ben zo goed".... . Hij zit volgens mij vol zelfvertrouwen, zelfs een beetje teveel denk ik, maar misschien heb ik het helemaal verkeerd.

Denk je dat hij dan nog zelfbeeldversterkende therapie nodig heeft?

En mochten we therapie overwegen, hoe vind je dan een geschikte die bij hem past? Iets met acteren lijkt me helemaal niets voor hem, om maar wat te noemen.

En wat is integrale therapie?

Karmijn

Karmijn

14-04-2012 om 15:52

Tja

Ik ken je zoon natuurlijk niet, maar van wat je over hem schrijft, klinkt het als een jongen die zichzelf heel erg sterk moet maken, omdat hij mensen in zijn omgeving bedreigend vindt. Wat jij vertelt over hoe hij reageert op een succes van zijn zus bijvoorbeeld, maar ook het negatieve in het algemeen. Maar goed, psychologie van de koude grond en een forum, misschien zit ik er wel helemaal naast?
Onze zoon heeft een heel negatief zelfbeeld gehad en die vertoonde veel gedrag van wat jij beschrijft. Zo ook zichzelf heel slim en goed vinden. Dat was een schil. Je zegt dat je heel goed bent, omdat je van jezelf vindt dat je heel goed moet zijn, omdat de gedachte dat je niet goed zou zijn onacceptabel en bedreigend vindt. Iedereen die kritiek op hem had, kreeg te maken met een woedend kind. Diep in zijn hart was onze zoon namelijk juist heel onzeker en vond hij zichzelf mislukt. Hij moest eerst door die oppervlakkige schil heen, voor zijn zelfbeeld realistisch werd. Hij zegt nu weleens: 'Ik ben wel oke.' Dat is veel gezonder.
Snap je wat ik bedoel?

Ik schreef trouwens intergrale therapie, maar ik geloof nu dat het intergratieve therapie heet. In zorgenkinderen schreven een paar ouders over de positieve effecten ervan. De therapeut werkt een paar sessies met het kind aan een specifiek probleem en zet het kind zo op een ander gedachten spoor.

Maar goed als je die therapie niet ziet zitten, kun je zelf ook met je kind aan zijn zelfbeeld werken. Je kunt dat op verschillende manieren doen. Door realistisch feedback te geven bijvoorbeeld, met name over het proces van wat hij doet en niet het resultaat.
Door hem autonomie en verantwoordelijkheid te geven en zelf te betrekken bij problemen. Wij hebben heel veel gehad aan de methode van 'het explosieve kind', maar je zou je ook kunnen verdiepen in de theorieen van Gordon of van How2talk2kids.
Mijn ervaring is alleen dat corrigeren niet werkt, omdat onze zoon daarvan alleen maar negatiever werd. Het was van groot belang om te zorgen dat wij niet tegenover hem kwamen te staan, maar naast hem bleven staan. Het was hier dus niet straffen en belonen, maar coachen, waarbij hij zelf eigenaar werd van het probleem en wij hem hielpen om oplossingen te vinden. Eerst met kleine dingetjes (ik vind wat we vanavond eten niet lekker), later met ook grotere zaken (ruzie met een meester).

Sanne

Sanne

14-04-2012 om 17:17

Karmijn, toch wel herkenbaar!

Nu je het uitgebreider beschrijft denk ik, volgens mij heb je gelijk! Erg herkenbaar, en zou misschien zomaar dus kunnen kloppen.

Wat is dat van 'het explosieve kind'. Ook een boek?
Ik zal ook eens kijken of dat van Gordon of van How2talk2kids me aanspreekt. Van die laatste heb ik al positieve verhalen gelezen.

Nu jij echter zo schrijft, denk ik dat zo'n therapie wellicht inderdaad versnellend kan werken (vreemde ogen dwingen ook, he?).

Denk dat we eerst proberen met zo'n boek of zo zelf aan de slag te gaan. Als dat niet het gewenste effect heeft, is therapie misschien toch wel zinvol. Hoe vind ik dan een goede therepeut? Alleen googlen op bijv "integratieve therapie" of zijn er andere methodes? Ik heb nl. de indruk dat de ene therapeut beter is dan de andere..., maar hoe vind je nou een goede?

Tot slot: heb je zo al een concrete tip (voorbeeld hoe te handelen als hij weer "nee" zegt) voordat ik een van de boeken gelezen heb...? (ben nl ff erg druk, dus kost weer even tijd)

Karmijn

Karmijn

14-04-2012 om 17:57

Geen quick fix

Sanne, helaas kan ik je geen quick fix bieden. Dit zijn dingen waar veel tijd over heen gaat. Je zoon heeft bepaalde patronen aangeleerd en het kost tijd om die weer af te leren.
Wat je in ieder geval kan helpen, is als je het met andere lenzen gaat bekijken. Het 'nee' is namelijk helemaal geen probleem. Het is juist heel erg goed als kinderen 'nee' durven te zeggen. Als kinderen hun grenzen aangeven.
Het probleem is, dat jij bepaalde verwachtingen hebt en dat je zoon daar niet aan voldoet.
De methode van 'het explosieve kind' (dat is een boek http://www.nieuwezijds.nl/Boek/9789057123122/Het-explosieve-kind-/) is erop gericht dat je via een stappenplan die verwachtingen op elkaar afstemt. Het is best lastig om aan te leren, maar als het eenmaal gelukt is, is het geweldig. Ten minste, hier wel.

Maar goed het gaat om verwachtingen en niet om het nee. Misschien dat die gedachte al helpt. Dat jij dus je best doet, om te snappen welke verwachtingen je zoon heeft, waardoor hij dat 'nee' zegt. Een voorbeeldje: bij onze zoon ging het op school vaak niet lekker, als er iets 'leuks' was op school. Dat kwam doordat onze zoon bij 'iets leuks' heel andere verwachtingen heeft dan die leerkracht. En hij dus altijd teleurgesteld raakte. Die teleurstelling maakte dat hij negatief over zichzelf ging denken. 'Iedereen heeft plezier behalve ik.'
Nou ja, zoiets. Snap je een beetje wat ik bedoel? Onze zoon heeft moeten leren om te begrijpen hoe dat zit met die verwachtingen. Hoe het kan dat die van hem zo anders zijn, dan die van de volwassenen om hem heen. Daar heeft hij hulp bij gehad van een kinderpsycholoog.

Syl

Syl

14-04-2012 om 23:32

Kijk ook eens op

de website van Greene: www.livesinthebalance.org
(ik hoop dat je goed Engels kunt?) Hij gaat uit van het principe dat kinderen het altijd goed willen doen. Doen ze iets niet goed (ongehoorzaam) dan weten ze niet hoe ze het wel goed moeten doen. Het is dus een niet kunnen en niet een niet willen.
Ik heb zelf ook een Gordon cursus gevolgd. (de theorie van Gordon en Greene lijken veel op elkaar). Heel leerzaam, maar het kost even tijd en inspanning.
Hoewel ik de theorieën dus inmiddels wel kende, heeft bij mij wel even geduurd hoor, voordat ik er van overtuigd ben geworden dat het ook voor mijn zoon gold!
Ik dacht aanvankelijk nl dat hij echt dwars was en ongehoorzaam en ik was daarom ook regelmatig boos op hem, snel geïrriteerd, je kent dat vast wel. Het leek of ik hem anders niet kon bereiken.
Pas na een test bij een psych kwam boven water dat hij een heel slecht zelfbeeld had, onzeker was en hij scoorde helemaal niet opstandig of recalcitrant! Daar schrok ik heel erg van en was voor mij een eye-opener. Ik heb het over een heel andere boeg gegooid en Gordon en Greene echt gaan toepassen: meer complimenten, rustig blijven, niet boos worden, wel duidelijk zeggen wat ik wil en van hem verwacht, met hem praten. Dat gaat heel goed. Niet dat hij nu was in mijn handen is, maar hij is wel rustiger en de sfeer thuis is stukken verbeterd. Neem even de tijd om een goede aanpak met hem te vinden. Echt, het werpt zijn vruchten af en zal je zoveel lucht geven!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.