Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Meredith

Meredith

07-05-2012 om 19:41

Bloed onder de nagels.....

Ons zoontje van nu bijna 4,5 is de laatste weken niet te hanteren. Niet luisteren, volledig het tegenovergestelde doen van wat je wil en hoe duidelijker/strenger we vragen zich te gedragen hoe harder hij zich 'misdraagt'. Soms heb ik het gevoel dat we zelfs door hem uitgelachen worden.... Op school en de BSO gedraagt hij zich prima; hij is daar ook blij en speelt met plezier. Het is alleen thuis dat 'ie af en toe niet te handhaven is.
Hebben jullie tips om hier mee om te gaan? Want eerlijk gezegd word ik er behoorlijk gestoord van...

Meredith

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mea Proefrok

Mea Proefrok

07-05-2012 om 21:18

Niet luisteren

Hier een dochter van 5,5 die al jaren met regelmaat niet luistert (volslagen oostindisch doof) en brutaal is (alles uitprobeert om te zien hoe het overkomt). Ik merk eigenlijk dat we er het beste maar weinig aandacht aan kunnen besteden. Als luisteren op dat moment niet alleen maar prettig zou zijn, maar echt belangrijk is, tel ik tot drie. Dat werkt gek genoeg meestal.
Het wisselt hier enorm. Soms is ze erg dwars en soms (vaak) is ze juist ontzettend lief.
O ja, misschien geldt dit absoluut niet voor jou of je man, maar hier hebben wij beiden nog wel eens de neiging om onze eigen slechte bui om te zetten in het leggen van een berg zout op elke slak bij onze dochter. Ineens vallen we dan overal over. Gegarandeerd boze, dwarse dochter (en volkomen terecht, het schaap).

Meredith

Meredith

07-05-2012 om 21:36

Daar zit wel wat in....

Hmmm: het klopt wel dat hij erg gevoelig is voor onze buien en (in het geval van de laatste weken)onze stress. Niet leuk, wel waar....
Tot drie tellen is inderdaad ook bij ons beproefd recept; al reageert hij daar
steeds minder goed op. In de hoek zetten, waar we maar weer eens aan zijn begonnen, werkt alleen maar tegengesteld..... En negeren is vaak de betere oplossing, maar kan niet altijd (of lukt mij gewoon niet al zou ik zo graag willen).
Ik merk dat ik nu ten einde raad mijn stem behoorlijk verhef en dat werkt (uiteraard!) al helemaal niet... Ben dus eigenlijk aan het zoeken naar maniertjes om de cirkel te doorbreken, want daar lijken we nu een beetje in vast te zitten....

dc

dc

07-05-2012 om 21:51

Ja hoor

Heel herkenbaar. Ik zou soms willen dat die kinderen zich gewoon eens als volwassenen zouden gedragen (als het me allemaal teveel wordt, dan roep ik wel eens "hou nou eens op met jullie als kinderen te gedragen! Tot grote hilariteit van de kinderen. En na een goede gezamelijke lachbui kunnen we weer wat vrolijker verder).

Om de zoveel tijd komt het zeker met de tweede weer terug, en na een paar ruzies over zijn gedrag onder ons (mijn man vindt dat hij "gewoon moet luisteren" en foetert hem dan uit, wat alleen maar averechts werkt, en hij vindt mij veel te makkelijk), werken we weer een strategie uit. En elke keer zelfde strategie: we kiezen een paar speerpunten uit, negeren de rest, en zeggen iets 1 keer. Als hij dan niet luistert moet hij in time-out (hoek ofzo). En dat tot hij luistert. 2 dagen strijd, en dan luistert hij weer een tijdje goed. Belangrijk is hem niet te laten zien dat je boos bent, maar dat hij alleen zichzelf ermee heeft. En verder, ook heel belangrijk, bij alles wat goed gaat hem de hemel inprijzen. En als je het echt zat bent, probeer dan iets te vinden dat jullie uit de situatie haalt. In het park in de plassen stampen ofzo. Of een verhaaltje lezen samen.

Ik denk dat er meerdere dingen spelen. Ten eerste is thuis veilig om grenzen te testen, en ten tweede is het thuis makkelijk om grenzen te laten vervagen. Ik weet niet hoe het bij jullie thuis gaat, maar ik ben met zoveel andere dingen bezig, dat ik eigenlijk na een tijdje weer te makkelijk word. En hij heeft gewoon echt een duidelijke lijn nodig, die op de creche wel gegeven wordt.

Met de oudste heb ik dit soort strubbelingen eigenlijk zelden. Die luistert gewoon Maar het maakt het opvoeden wel interessant zo!

caropiet

caropiet

08-05-2012 om 13:02

Misschien een idee?

Voor mijn dochter van 4 hebben we kort geleden de Booskaart geintroduceerd. Als ze boos is, raakt ze volledig de controle over zichzelf kwijt en dan wil je niet in de buurt staan. Nu mag ze een sticker plakken op de booskaart als ze zich 'gedraagt' wanneer ze boos is. Boos zijn mag, maar niet niemand pijn doen en niet krijsen. Het lijkt te werken....

Misschien is dat om te vormen voor jou situatie? Een sticker als hij na een waarschuwing wel wil luisteren bijvoorbeeld?

Irene

Irene

08-05-2012 om 13:16

Dc (ot)

Hier heeft dochter van 3 wel eens stampvoetend staan brullen: "ik gedraag me niet als een klein kind!"

Guinevere

Guinevere

08-05-2012 om 16:11

Ha, hier nog een

Hier heb ik ook te kampen met zo'n kleuter (net 5). Hij heeft vooral thuis nogal sterk de neiging om zich te gedragen alsof hij een paar jaar ouder is, en dus alles kan en mag. Beweert gewoon dat hij dingen wél mag/kan, zelfs als wij het tegendeel beweren. Van de BSO kreeg ik weer een observatieverslag mee naar huis waarin juist staat wat een voorbeeldig kind het toch is. Dan hebben ze hem hier thuis nog niet meegemaakt...
Hier geen beloningssystemen oid, maar wel het laten ondervinden van de gevolgen van zijn gedrag. Lastpakje zijn bij het naar bed brengen? Nou, dan gaat papa/mama maar naar beneden, dan doe je het maar allemaal zelf. Gillen en krijsen als je je zin niet krijgt bij een spelletje? Einde spelletje. Etc. Het begint nu wel enigzins vrucht af te werpen, deze aanpak.
En Mea, wat kom ik jou toch vaak tegen in draadjes als dit, onze kinderen zijn toch duidelijk "soortgenoten".

Guinevere

Guinevere

08-05-2012 om 19:57

En onderstreping

Meneer onderstreepte het geheel zojuist nog even (bij het niet naar bed willen gaan, want het is pas 8 uur) (beeld je hier een operazangstem bij in): "Papaaaa en mamaaaa zijn niet slim genoeg om naaaaaaaaaaa te dehenken, alleen iiiiik ben slihim genoeg om nahaa te dehenken....".

Mama_Lynn

Mama_Lynn

09-05-2012 om 08:03

Wat een herkenning

Hier een dochter van net 5. Een schattig, lief, voorbeeldig meisje-meisje. Op school, in onze omgeving altijd krijgen we wel een opmerking in de trant van 'wat is het toch een lief meisje'. En dat is ze ook. Maar thuis is het ook een draakje. Een draakje dat schreeuwt als ze haar zin niet krijgt, dat gilt, stampt en met de deuren smijt. Dat 's morgens haar bed niet uit te branden is en als een klein ukkepukje geholpen wil worden terwijl ze alles prima zelf kan.
Soms is de oorzaak heel duidelijk: dan is ze echt heel moe van school (dat vreet toch energie) of het is iets wat bij haar hoort (opstaan als ze wakker gemaakt wordt is niet haar ding) of inderdaad wat mea zegt, dat je je eigen slechte / vermoeide bui projecteert en overal over valt. En soms heb je geen idee waar die dwarse bui vandaan komt. Soms heb ik geduld, soms niet. Sommige dingen laat ik gaan en sommige dingen mogen gewoon echt niet. Zodra ze haar broertje echt pijn gaat doen (slaan, een schop oid) dan grijp ik altijd in. Gillen mag ze op de gang, maar vaak helpt het ook om gewoon te benoemen wat er aan de hand is. Je bent boos he...Volgens mij ben je heel erg moe, kom eens hier (even knuffelen)...enz.
Maar het is heel herkenbaar, ik worstel er hier ook mee, want je wordt er soms gewoon gek van.

Lynn

Mea Proefrok

Mea Proefrok

09-05-2012 om 13:54

Guinevere

Haha, over tien jaar zitten we samen in Puberteit te genieten van onze voorbeeldige tieners. Want die hebben al die buien allang gehad. Stel ik me zo voor.

Vic

Vic

09-05-2012 om 16:48

Mea

Het is eigenlijk niet aardig van me, maar ik moet je uit de droom helpen Mijn oudste was een pittige kleuter, ging heel jong prepuberen en is nu gezellig 'echt' aan het puberen. De jongste is maar kort een dwarse kleuter geweest, maar ik ga er maar vanuit dat het nu even op adem komen is voor haar puberteit over een jaar of 5

judiths mama

judiths mama

09-05-2012 om 22:27

Thuis afreageren

4,5 jaar... Druk op school, overblijven, bso. Overal andere regels, de hele dag spelen met vriendjes en vriendinnetjes, is hij gewoon moe?
Hier helpt erkennen van gevoelens, even samen met kind boos zijn op iedereen.
Soms gewoon even knuffelen in plaats van een strijd voeren is ook wel eens goed.
En als het echt alleen maar huilen is en niks helpt, dan gaat dochter even op haar kamer huilen/ boos zijn tot ze weer klaar is.

Succes, ik herken het

Meredith

Meredith

11-05-2012 om 19:52

We hebben het nu even voor elkaar...

Hallo allemaal. Fijn om te lezen dat ik niet gek ben en niet de enige met zo'n heerlijk, soms enorm dwars kind. Het zal een combinatie van karakter, fijngevoeligheid én inderdaad ook vermoeidheid zijn. De verschillende vrije dagen op school maken het ook niet makkelijker om ons klein 'structuurdenkertje' houvast te geven.
De afgelopen dagen hebben een combinatie op hem losgelaten van negeren, accepteren en complimenten/knuffels geven. Gillen? We doen net of het ons niks doet (moeilijk!!!!). Doe je je schoenen van kwaadheid uit terwijl het regent? Prima: dan loop je op natte sokken over straat (moeilijk!!!). Eet je niet mee? Prima, dan ga je zonder eten naar bed. En doe je iets goed? Dan word je overladen met knuffels en kusjes (makkelijk!). Het is even doorbijten, maar na drie dagen hebben we een prinsje thuis.
Totdat de volgende crisis zich aandient waarschijnlijk .
Bedankt en jullie ook veel succes en plezier met deze uitdagingen.
Meredith

Mea Proefrok

Mea Proefrok

12-05-2012 om 09:26

Wat goed!

Meredith, wat goed zeg dat het jullie is gelukt om zijn buien om te buigen. Vrolijk en positief blijven is hier ook de enige echte remedie. Ik merk dat ik onze kleuter regelmatig overvraag door ervanuit te gaan dat ze goed met emoties kan omgaan.

Guinevere

Guinevere

12-05-2012 om 19:45

Zeker mooi

Super dat het nu goed gaat. Ik merk trouwens dat we hier ook wel van "crisis naar crisis" gaan, na elke crisis nemen we de een of andere maatregel (of herstellen een oude in ere) en dan gaat het weer een tijdje goed, totdat we onze nieuwe levenswijze weer laten versloffen en daar toch enigzins voor afgestraft worden, dan moeten we weer iets verzinnen etc.
En sommige kinderen testen nu eenmaal meer je grenzen uit dan andere. Karaktertjes...
Tot ziens in Pubertijd dan maar (of juist niet)! :-S

Wat een herkenning!

Oooh wat ben ik blij om te lezen dat ik niet de enige ben met een lieve, schattige,maar ook vreselijke draak, driftkop van een zoontje..

Ik heb net een heel verhaal neergezet en toen verder gaan lezen, maar wat een herkenning!!

Je rolt idd van de ene goede week in de volgende tegendraadse bui...Hier is dat niet anders. Man, ik wilde dat ik dit forum eerder had opgezocht.. Ben heel blij om te lezen dat ik niet de enige moeder ben die af en toe met haar handen in het haar zit.....

Ben nu alweer een beetje op weg om een nieuwe plan de campange aan te zwengelen hahaha!!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.