Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Afje

Afje

30-05-2012 om 18:15

Krijsende peuter/kleuter

Hallo,

Ik ben nieuw op dit forum en normaal "ben ik er niet zo van", maar nu heb ik toch wel het punt bereikt waarop ik eens wat tips zou willen ontvangen.

Mijn dochter van bijna 4 krijst de hele buurt bij elkaar als ze haar zin niet krijgt. Ze accepteert absoluut geen nee. En met krijsen bedoel ik ook echt KRIJSEN.... alsof ze geslacht wordt. (sorry voor de omschrijving). Het is zelfs zo erg dat ik het zou begrijpen als de buren de kinderbescherming zouden bellen. Ze krijst ook niet af en toe, maar heeft zo'n drie driftbuien per dag. Ze is nog net drie en praten heeft tot nu toe weinig opgeleverd. Ze weet niet waarom ze het doet en ze wil ook "niks vertellen". Ik ben behoorlijk consequent en ook best geduldig, maar af en toe ben ik ook helemaal klaar met haar gekrijs. Help... heeft iemand een advies hoe hier mee om te gaan?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
krin

krin

30-05-2012 om 20:44

Je bent consequent en geduldig, zeg je. Dat is mooi, want dat zul je nog een tijdje moeten blijven. Heel veel kinderen hebben rond die leeftijd de drakenfase, en als je niet uitkijkt, word je er zelf ook een
Praten heeft meestal weinig nut, of het moet zijn om te vertellen wat je consequent (en rustig, heeeeel rustig) telkens zal doen als ze zo tekeergaat. Op de gang zetten, op de trap, in de keuken, gezicht naar de muur, maakt niet uit, maar even afzonderen (ook voor je eigen geduldvoorraad). Steeds weer. En dan komt het moment dat het beter gaat, en of dat nou opgroeien of opvoeden is, daar krijg je nooit een antwoord op.
In de tussentijd kan het ook helpen om je 'nee's' kritisch onder de loep te nemen. Soms zeg je nee en denk je achteraf, ach, had best gekund. Situaties voor zijn, helpt ook. Ruim de tijd nemen voor bijvoorbeeld schoenen aantrekken vermindert de druk op jou, op haar en op de situatie. Op minder slakken zout leggen scheelt ook confrontaties. Je met een grapje erdoorheen slaan helpt vaak ook. Uitbundig complimenteren voor alle momenten dat het wel gezellig is en soepel gaat, helpt ook (aan beide kanten).
Succes!

Moe en honger?

Kan het zijn dat ze dan moe is of hongerig? Dan kunnen kinderen ook snel uit hun vel springen, ga je zelf maar na. Iets eerder te eten geven, geen lastige dingen meer doen, minder slakken zout inderdaad. Afleiden en het gekrijs maar accepteren helpt.
Het is een fase het gaat voorbij.

Wisse

Wisse

31-05-2012 om 01:42

Praten/uitleggen vs. afzonderen/straffen

Hmm, bij ons heeft praten en uitleggen juist ontzettend veel nut, vanaf zeer jong; het is zelfs het enige dat werkt. Op de gang zetten, consequent 'nee' zeggen, etc... het hielp en helpt bij ons kind niet, integendeel, het werkt alleen maar averechts.

Ik heb het wel geprobeerd, maar nooit ondervonden/begrepen wat het nut is van op de gang zetten, strafbankjes, consequent alleen maar 'nee' zeggen, etc. Op de gang of in de hoek zetten of zo was bij ons kind vrijwel onmogelijk, hoe doe je dat zonder geweld te gebruiken?! En hoeveel geweld wil je dan gebruiken? Het leek mij een heilloze weg.

En natuurlijk heeft praten het meest zin als kind enigszins rustig is. Het meest zinvol is dus om op rustige momenten de regels, wensen, gevaren etc. uit te leggen. Soms is een keer voldoende, soms moet het vaak (blijmoedig!) herhaald worden.

Maar ook driftbuien kunnen, naast het even laten uitrazen, hier het beste bedwongen worden d.m.v. praten.

Gevolg (of oorzaak?) hiervan is dat kind enorm voorloopt met taal, dat we heel veel praten, en dat kind al heel veel begrijpt en over dingen nadenkt.

Zo zie je maar, ieder kind (of iedere ouder?) is anders!

Op de creche zeiden de leidsters over ons kind dat hij zich al zo goed met taal kon uitdrukken en dat hij daardoor weinig last had van driftbuien (die hij overigens thuis wel kan hebben, hij heeft een flink temperament, en wordt vooral woedend als er zomaar 'nee' gezegd wordt of als wij boos worden. Hier is 'remedie' dus juist oorzaak van de kwaal en dat kan dan tot een uitzichtloze situatie leiden...)

Je zou je dus ook kunnen richten op het verbeteren van de talige communicatie met kind, misschien helpt dat op den duur.

En inderdaad: preventie. Bedenk achteraf: hoe had ik het beter kunnen aanpakken, en probeer dat de volgende keer te doen. Tijdig veranderingen aankondigen. Niet: je moet nu uit bad, of nu je schoenen aan trekken; maar: zometeen ga je uit bad, je kan nu nog even dit of dat doen, maar daarna wil ik dat je de stop er uit trekt en als het bad dan leeg is droog ik je af; of: zometeen gaan we weg, daar en daar naartoe, je kan nu nog even dit of dat, maar daarna gaan we jas en schoenen aantrekken; zoiets. En vertellen waarom iets zo moet, helpt bij ons ook enorm.

krin

krin

31-05-2012 om 09:10

Ja wisse

Hier ook een verbaal ijzersterk kind. Sterk genoeg om ook op zijn vierde al elk dreigend conflict in een eindeloze discussie te laten verzanden, compleet met jij-bakken. Dus praten in de zin van voorbereiden, vertellen wat er gebeurt of moet gebeuren, zeggen waarom, tuurlijk, automatisch. Maar gesprekken over waarom het kind zo doet, neu. Misschien op rustiger momenten.
En ja, afzonderen is soms moeilijk. En ik heb altijd met afschuw naar de Nanny gekeken. Maar als er hier iemand door het lint gaat (of ging) en zichzelf, het huisraad of mij dreigt te slopen, dan moet er iets gebeuren. Uit de situatie halen is dan het enige wat helpt. Praten komt later. Al probeer ik dat natuurlijk meestal voor te zijn (het geweld, niet het praten).

Wisse

"Op de creche zeiden de leidsters over ons kind dat hij zich al zo goed met taal kon uitdrukken en dat hij daardoor weinig last had van driftbuien "

Dat dacht ik bij mijn oudste ook. Hij was een uitzonderlijk goede prater - iedereen maakte daar altijd opmerkingen over - en had zeer weinig driftbuien. Ik zag een verband, temeer daar altijd wordt gezegd dat peuters driftbuien krijgen omdat ze zich niet goed verbaal kunnen uitdrukken.

Toen kregen we nummer 2. Madam is ook een zeer goede prater, en daarnaast een enorme drifkop. Zoals ik altijd zeg "minimaal 3 aanvaringen voor het ontbijt". Sindsdien weet ik dat het verband op wensdenken berust

Groeten,

Temet

Wat ook kan

Hier een peuter die minder haast heeft met praten (ook 2talig en de tweede), maar die qua karakter zich iets minder opwindt dan grote broer.

Hoedanook - het blijft aftellen tot ze groter zijn, daar ben ik zeker van. Oudste heeft me echt aan mezelf doen twijfelen en nu hij 5 is, gaat het zoveel beter. In zijn geval is emotionele en cognitieve ontwikkeling zeer behulpzaam, denk ik.
Dat hangt natuurlijk samen met het kunnen uiten van gevoelens enz.

Totdat het beter gaat, maar blijven proberen hoe je dochter best te benaderen.
Succes!

angelina ballerina

angelina ballerina

31-05-2012 om 21:36

Bevestigen in haar gevoel

Zowel bij mijn oudste, als bij de jongste, die ruim 3,5 is en ook in die fase zit, werkt bevestigen in zijn of haar gevoel heel goed. Kind is boos omdat het iets niet mag, niet wil, niet leuk vindt etc. Vervolgens heb ik eigenlijk 3 stappen.
1) Bevestigen in gevoel. Ik begrijp dat je het jammer vindt dat je nu geen snoepje mag...., ik snap dat je nog even in de speeltuin wilt blijven maar...., ik begrijp heel goed dat je verdrietig bent omdat..... etc. Ik merk dat de kinderen het heel fijn vinden dat ze voelen dat je ze begrijpt.
2) Uitleg. Je mag nu geen snoepje omdat je er al een gehad hebt en snoepjes slecht zijn voor je tanden, of we kunnen nu niet in de speeltuin blijven omdat..... Ik leg altijd alles uit. Ik heb het gevoel dat ze het daardoor meestal wel begrijpen. Misschien niet willen begrijpen maar omdat je al bevestigd hebt dat je heel goed begrijpt dat ze er boos-verdrietig over zijn staan ze er wel meer voor open. En vervolgens:
3) Alternatief bieden. Vandaag heb je al een snoepje gehad maar morgen mag je er weer 1 of zullen we samen kijken wanneer we weer naar de speeltuin kunnen gaan, wat dacht je van dit weekend samen met papa etc.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Bij oudste en jongste werkt het hier echt heel goed terwijl zij als we dit niet toepassen echt heel boos kunnen worden. Bij middelste echter niet. Zij was in die fase meteen woedend en er viel niks meer mee te beginnen. Haar zette we echt op de gang om af te koelen en zelfs als ze dan was afgekoeld had praten totaal geen zin. We hebben wat dat punt betreft echt de fase uitgezeten zonder passende oplossing. Inmiddels heeft ze het bijna niet meer, ze is nu 5, maar als er nog eens een keer iets is, is ze nog steeds niet voor rede vatbaar. Ze praat ook niet over haar gevoelens en wil al helemaal niet dat wij er iets over zeggen, dus dat blijft lastig.

Aankondigen

De tip is al langsgekomen maar ik wil m toch ook nog even benadrukken: aankondigen. We gaan zo eten, we gaan zo weg, je moet zo naar bed etc. En omdat 'zo' een rekbaar begrip is kondig ik het zoveel mogelijk concreet aan (je mag dit nog afzien en dan ga je naar bed''als de wijzer op mijn horloge hier staat gaan we weer naar huis')

Het scheelt echt, en dat dat zo is merk ik als ik het een keer vergeet te doen: herrie in de tent.

Groeten,

Temet

Wisse

Wisse

01-06-2012 om 01:03

Krin +"erkennen van gevoel"

"Hier ook een verbaal ijzersterk kind. Sterk genoeg om ook op zijn vierde al elk dreigend conflict in een eindeloze discussie te laten verzanden, compleet met jij-bakken. Dus praten in de zin van voorbereiden, vertellen wat er gebeurt of moet gebeuren, zeggen waarom, tuurlijk, automatisch. Maar gesprekken over waarom het kind zo doet, neu. ... En ja, afzonderen is soms moeilijk. .. Maar als er hier iemand door het lint gaat (of ging) en zichzelf, het huisraad of mij dreigt te slopen, dan moet er iets gebeuren. Uit de situatie halen is dan het enige wat helpt. Praten komt later."

Krin, hier helpt/lukt "uit de situatie halen" dus niet op die manier. Wegzetten werkt alleen maar escalerend. Wat wel werkt is als kind zelf aangeeft alleen te willen zijn, niet lastig gevallen wil worden, ons wegstuurt. Op zo'n moment is dat dan maar het beste wat je kan doen. Soort overprikkeling denk ik.

De enige manier om ons kind "uit de situatie te halen" is praten, op de goede manier. Dat is dus zoeken wat nu precies te zeggen, wanneer het aanslaat. (Want die "goede manier", die vinden we zeker niet altijd meteen.) "Bevestigen in het gevoel", wat iemand anders hier zei, is inderdaad heel heilzaam hier. En ik probeer dan met praten te zoeken waar de pijn nu echt zit, wat het nu precies was waardoor kind door het lint ging. Als ik dat dan vind en kind daarin erken (=niet:gelijk geven, maar wel: bevestigen in gevoel), dan is de bui meteen vrijwel helemaal over. Wonderbaarlijk. Wat ook helpt is dan inderdaad een oplossing of alternatief samen bedenken. Dan blijkt het heel makkelijk om tot een compromis of oplossing te komen.

In een jij-bakken-discussie verzanden we nooit echt. Tuurlijk maakt kind wel eens een jij-bak, en als kind gelijk heeft, dan erken ik dat, leg uit waarom dat dan wel kan, of wat het verschil is, of zeg gewoon dat dat ook niet goed was van mij, of leg uit wat het verschil tussen een ouder en een kind is. Als ouder probeer ik de regie over het gesprek te houden en het gesprek zo nodig bij te sturen.

Wisse

Wisse

01-06-2012 om 01:09

Temet

Tja Temet, dit was wat de crecheleidster zeiden, heel vleiend, maar thuis werd kind wel degelijk driftig hoor! Het is juist een kind met een enorm temperament. Maar ook wel weer vaak "bereikbaar", als we vooruitlopen op wat komen gaat, (voor)tijdig iets aankaarten. Maar ja dat lukt niet altijd en dan kon het ook flink onweren hier

Dus tja ieder kind is anders inderdaad, iedere ouder ook, het is steeds zoeken naar de "gebruiksaanwijzing" van je kind die het best bij je past, zoiets...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.