Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Negatieve spiraal

Na de zoveelste aanvaring met onze kleuter van 4 ga ik toch maar eens op zoek naar tips en truukjes om het weer gezellig te krijgen hier in huis..

Ik ben moeder van 2 jongens. 1 van 9 en 1 van 4.
Die van 9 is een heerlijk rustig joch, af en toe wat lomp en te makkelijk maar eigenlijk nooit problemen.

Die van 4 daar integen.. pffff ik wordt er doodmoe van.
Hij neemt geen genoegen met nee, scheld, dreigt met schoppen en heel hard slaan,slaat soms ook, gooit zich dramatisch op de grond als ie zijn zin niet krijgt.

Vanmorgen was het dan ook weer helemaal is omdat het niet ging zoals hij het wilde. En sloeg mij op de rug. Hij had gelijk door dat het foute boel was en riep gelijk sorry.. Maar ik wil dat absoluut niet en heb hem toch even op de trap gezet. Toen ging hij door het lint, hij had al sorry gezegt dus wilde niet op de trap. Toen ik hem van de trap wilde halen deed hij heel dreigend (grote ogen, arm naar achter voor weer een uithaal) ben even weggelopen waarop hij begon te schelden met sukkel, stomme mama, stomme sukkel. Ik heb hem toen boven gezet en het leek even of ie de boel afbrak, met de deur gooien schoppen tegen de deur enz. Heb hem even uit laten razen en toen het stil was naar boven gegaan, nog steeds wilde hij niet luisteren en duwde me weg. heb hem opgepakt en op schoot gezet waarna ik zowat een kopstoot kreeg. Ben weer even weggelopen.
Uiteindelijk was ie kalm en kon ik tegen hem praten. toen was het weer goed en ging hij gezellig mee naar beneden. Het ging goed tot we naar school moesten, hij wilde een vest aan, dat wilde ik niet, want het regende, hoppa weer door het lint.. Gillen dat ie niet naar school wilde, weer schelden. Heb er even niets op uitgedaan, behalve hem aan de hand genomen (anders liep hij weg) Weer sukkel gillen.. Toen heb ik hem.. ja ik weet het, helemaal fout, een schop onder zijn kont gegeven... Daarna was het alleen nog maar huilen en gillen dat ie niet naar school wilde. Ik heb het genegeerd en uiteindelijk in de klas was het over en zwaaide hij me vrolijk uit..

Dit soort buien heeft hij dus regelmatig. Bij slaan gaat ie gelijk op de trap. En bij schelden gaat hij naar boven...

We hebben ook nog leuke momenten hoor, gelukkig wel, maar dit is loodzwaar. Ook als je van andere moeders hoort, waar hij speelt, dat het zo'n leuk knulletje is!!

Ik probeer consequent te blijven, zelf op mijn woorden te passen..Maar ik ben zo bang dat we falikant de mist in gaan.. Bij mijn man heeft ie ook weleens die buien, maar geen gescheld. Het is net of de jongte me continue probeert uit te lokken..

Achteraf denk ik dat ik dat excuus gewoon had moeten aanvaarden, dan was het niet zo uit de hand gelopen, maar ik weet niet meer hoe ik het eruit moet krijgen, belonen werkt maar kort, stickers plakken enzo. Als hij een paar uur gezellig is zeg ik dat ook tegen hem, dat ik trots ben enzo... Maar op een of andere manier vallen we beiden steeds terug in oud gedrag.. Het is een mama's kindje.. Is het liefste bij me. Maar het volgende moment lijkt het wel of ie een hekel aan mij heeft..

Heb net een ander iets gelezen over iets minder nee en minder korreltjes zout.. Maar zodra we dat doen pakt hij een heel vaatje (bij wijze van...)Iets meer humor.. Dat hebben we ook vaker gehoord, we hebben hier aleens videohometraining gehad. heeft goed geholpen... Maar als hij om de haverklap zo'n bui heeft is het moeilijk om er de humor van in te zien..

Hij is verbaal heel erg sterk en volgens het consultatieburo en kinderdagverblijf loopt hij voor op de rest (merk er op school nog niet veel van..Zal het eens aan de juf vragen) Op de BSO laat ie nu ook wel eens een andere kant van hem zien..

Maar ik wil het weer gezellig hebben... Mijn oudste krijgt er naar mijn idee minder aandacht door omdat de jongste steeds om aandacht vraagt en dan vooral de negatieve aandacht. Wie oh wie kan mij wat handvatten geven waarmee we aan het werk kunnen???

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Tjoener

Een jaar of anderhalf geleden heb ik hier ook regelmatig gepost en vragen gesteld ondat ik het zo zwaar vond met oudste zoon. Die is nu 5,5 en zit veel beter in zijn vel en ik geloof echt dat puur ontwikkelen en groter worden veel helpt voor hem.
Ik denk ook dat veel moeders de volle laag krijgen omdat een kind zich vaak het allerveiligst bij haar voelt. (als jij eens ontploft, verandert dat niet zomaar hoor) Jij bent een soort meubelstuk en dat is tegelijk een ondankbare en mooie rol, vind ik.

Als je zoekt op 'onhandelbaar' , 'kleuter', wanhoop, gedrag enz in het forumarchief zul je heel wat tegenkomen!
Ik had eigenlijk het meest aan verhalen van anderen - puur de herkenning helpt al behoorlijk. Ook om dingen te relativeren en weer eenfrisse start te maken. Want als je eenmaal in die spiraal zit.. Pff.
Paar conctete dingen:
- pick your battles: laat hem lekker in zijn vest gaan en geef regenjasje mee
- zorg zelf voor een break voor jou, iets leuks/rustigs waardoor je kunt resetten en je zoon weer positief ziet
- plan een 'quality moment' met hem samen, bijv zijn babyboek samen bekijken.

En graaf eens in het archief op trefwoorden en er komt vast nog wel wat advies, evaringsdeskundigen genoeg!

Succes in ieder geval!

dc

dc

04-06-2012 om 21:50

Herkenbaar hoor

Mijn oudste is een makkelijk meegaand kind, maar de 2e, die nu 4 is, poe hee. Om de zoveel tijd heeft hij weer een periode dat hij hard tegen alles ingaat, alles wat ik zeg negeer, en de ene crisis na de ander heeft. Hij is zo koppig als een ezel, weet precies wat hij wil, en accepteert geen nee. Of hij doet gewoon wat hij wil, ook al zeg ik nee, of hij onderhandelt tot hij ja krijgt. Echt ontzettend vermoeiend. (Maar ik zie een gouden carriere voor hem in de handel later, hi hi).

Wat hier in meer of mindere mate werkt: elke dag even iets alleen met hem doen. Boekje lezen, puzzelen, kietelsessie. Hem betrekken bij wat ik doe, hij helpt graag. Weinig regels hanteren (hij heeft de hele winter ongeveer zonder jas rondgelopen, maar op een gegeven moment vroeg hij wel om handschoenen, dus hij laat zichzelf niet bevriezen gelukkig), maar heel consequent zijn met de regels (heel moeilijk, zie bovenstaande). Verder elke dag zorgen dat hij kan rennen en vooral veel negeren en alles wat goed gaat de hemel inprijzen. Straffen werkt hier echt averechts. Hij gooit dan z'n kont in de krib, en wordt echt onmogelijk. Ik zeg dus 1 keer nee, en probeer hem dan af te leiden met iets anders. Dramabuien negeer ik. Ik zeg dat hij voor een knuffel mag komen als hij klaar is, en dat doet hij dan ook, en dan is de lucht vaak geklaard.

De oudste gaat een uur later naar bed, dus dan lees ik meestal nog met hem (of mijn man), zo hou ik nog een beetje evenwicht voor de oudste.

Als jij verder nog dingen vindt die helpen, dan hou ik me aanbevolen. Ik probeer het vooral te zien als een opvoedkundige uitdaging, en niet persoonlijk. Later is zo'n karakter echt een pluspunt, maar nu is het even moeilijk om te sturen.

ayla

ayla

05-06-2012 om 11:44

Ook

twee van die.

maar mijn jongste is toch wel het ergste. dodelijk vermoeiend soms. Volgens mij zegt hij puur nee om tegen mij in te kunnen gaan. En driftbuien.... hij sloeg vroeger zijn hoofd tegen de grond en of deur waarop hij weer begon te gillen dat hij pijn had.

Bij ons werkt toch redelijk pick your battles, wil hij vest aan? prima, ik ben niet diegene die nat wordt. Zijn probleem dus. Vooral bij slimmere kinderen werkt dat echt wel. Ik merk dat bij die van mij enige keuzevrijheid redelijk werkt, ze willen kunnen mee beslissen. Maar moeten daarna wel op de blaren zitten als het niet goed gaat.

Verder heeft vooral de jongste een tomeloze energie. Als hij die niet kwijt kan dan wordt hij lastig. Dus gaat vader hier iedere avond als het enigzins kan met hem voetballen of tennissen. Daarna is hij vaak nat en bezweet maar wel gelukkig en tevreden. Een beetje negatieve energie kwijt.

Valkyre

Valkyre

05-06-2012 om 12:01

Hoe is het op school?

Je kind is vier; hoe lang zit hij al op school? Hier duurde het wel een paar maanden voor Spruitje weer normaal gedrag ging vertonen; hij was gewoon erg moe van het wennen aan school. Verder is het op dit moment erg druk op school, met schoolreisje, schoolfeest, themawerken etc. Dat maakt dat onze kleuter van vijf ook weer erg de grenzen aftast. Soms heb ik het gevoel dat ik allllles drie keer moet zeggen.

Straffen werkt hier ook niet; wat beter werkt (hier ook zo'n verbaal begaafd kind) is op een rustg moment een gesprekje over de regels; op papier inzichtelijk maken (met plaatjes/picto's) wat de regels zijn en daar zo rustig mogelijk naar verwijzen (door de knieën, kind aankijken).

Wat heb je van de videocoaching geleerd? Probeer dat weer even op een rijtje te krijgen. Misschien springt er een tip uit die je weer even vergeten was.

Veel sterkte!

Valkyre

Valkyre

05-06-2012 om 12:08

Oh ja

Wat ik nog over school wilde zeggen:
Kleuters moeten soms erg wennen aan alle dingen die ze ineens "moeten," zoals in de kring zitten, stil zijn, op je beurt wachten, samenwerken, etc. Dan is het eigenlijk logisch dat ze thuis even niks willen, en zelf willen bepalen wat er gaat gebeuren. Hier laten we zoveel mogelijk keuzes (wil je het rode shirt aan of het groene, worst of kaas op je brood, nu buitenspelen of straks) aan hem over. Dan accepteert hij ook veel makkelijker de dingen die wel moeten (zoals die regenjas).

En verder: bouw je genoeg rust in? De laatste weken voor de zomervakantie kunnen erg druk zijn op school. Doe eens lekker een weekendje niks (behalve buiten spelen, eendjes voeren). Ook na school even lekker laten uitrazen buiten en nergens mee naartoe slepen, als het even kan. Liever een rustig muziekje dan tv. Zo min mogelijk prikkels. Op tijd naar bed.

Succes!

tjoener14

tjoener14

06-06-2012 om 09:33 Topicstarter

Bedankt

Dank voor al jullie reacties!
Blij dat ik niet de enige ben die ermee stoeit. Gelukkig liggen mijn man en ik redelijk op 1 lijn, al schiet ik eerder uit mijn slof dan hij en geef ik ook weer eerder toe..

De afgelopen dagen ben ik idd vooral bezig geweest met wat we hebben geleerd uit de videohometraining en wat Vertigo al zegt: pick your battles.. Is het echt de moeite waard om daar een conflict over te krijgen?

Vanmorgen was een mooi voorbeeld:

Hij wilde brood. 2 boterhammen, dat krijgt ie niet op, dus als compromis heb ik 1 boterham doormidden gesneden.
Maar toen werd ie boos,omdat ik chocopasta erop had gedaan en dat wilde hij niet, maar hij was vergeten te zeggen wat ie wel wilde. Ben toen eerst bij mezelf nagegaan of dit dus de moeite waard was, dat vond ik niet.. Heb hem op schoot genomen en verteld dat ik begreep dat ie boos was enz.. 2 tel later staat ie op. loopt naar zijn stoel en gaat zitten en begint te eten... YES!! Overwonnen!!!

Hij heeft nu idd een vest aan naar school hahaha.

Hij zit nu 2 maanden op school, idd denk ik dat vermoeidheid ook mee begint te spelen.. Maar toen hij nog niet naar school was hadden we ook steeds strijd.

Ze moeten hier nog 7 weken naar school, een keer een dag thuishouden is eigenlijk geen optie, want meneer is slim genoeg om dat tegen me te gebruiken hahaha.

Op tijd naar bed gaat ie wel, hij ligt er rond 7 uur in. smiddags na school plan ik ook weinig. Lekker uitrusten. Is het droog dan gaan we ook zoveel mogelijk naar buiten. Het is een buitenkind. Een weekeind kamperen heeft ons geleerd dat als hij maar buiten is en zijn gang kan gaan je geen kind aan hem hebt. helaas is hij nog te jong om de hele middag alleen buiten te spelen. De tuin is hier te klein. In het weekeind gaan we graag naar mijn ouders of schoonvader want die hebben de ruimte.

Op school doet hij het erg goed, hij doet leuk mee en geen problemen gehoord.

Wat ook mooi was, normaal als ik smorgens naar mijn werk ga schreeuwt ie de hele zooi bij elkaar dat ik niet weg mag gaan, dat ik bij hem moet blijven enz.. Natuurlijk ga ik gewoon weg en rek ik het afscheid niet. Afgelopen dinsdag werd hij wakker toen ik wegging, vroeg of ik naar mijn werk ging. Dus ik zeg ja, dat moet ik altijd op dinsdag. Je mag niet weggaan zegt ie. Dus ik zeg weer dat ie dat altijd zegt en dat ik toch altijd ga. Ok zegt ie, mag ik dan zwaaien? Dus heb zijn gordijn opengedaan, kus en knuffel en ik kon gaan. ben nog nooit zo blij naar mijn werk gegaan in tijden als nu. Hopen dat dat de volgende keer ook zo gaat...

Maar ik vind het heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.

Andere tips heb ik zelf nog niet.

Negeren en pick your battles vind ik tot nu toe de beste hahaha. Nu volhouden en niet terugvallen in oud gedrag..

guera

guera

06-06-2012 om 16:03

Erkennen

Volgens mij is je kind erkennen in zijn gevoel altijd een hele goede. Dat helpt hier bijna altijd en brengt de lucht er weer in. 'ik begrijp dat je boos bent.... etc'Ik zie dat je verdreitig bent etc.
Ook wat minder op zijn nek zitten inderdaad zoals met zo'n vestje. Mijn dochter loopt in de winter zonder sokken in haar laarsjes. Ze vindt sokken vreselijk! Sokken doe ik in haar tas.
Ze loopt in de meest bijzondere creaties al vanaf dat ze 2 is. Mij boiet het niet, krijg er alleen maar strijd om.
En toen ze niet naar de bso wilde een tijdje zei ik in het begin: ja maar je weet toch dat...bla bla geld verdienen , kan er niks aan doen zus en zo.
DRAMA!
Toen zei ik een keer: ik snap dat je niet naar de bso wil. Ik zou ook wel de heeeeeeeeeeeeeeeeeeele dag bij jou willen zijn. Maar dat kan jammer genoeg niet.

Niks aan de hand. Ze keek naar me. Voelde zich gezien in haar verdriet en toen was het goed.

Het boek how to talk to kids is ook een goeie.

Ik straf zelf echt nooit behalve een consequentie maatregel. Maar op de trap of in de gang heb ik nooit hoeven doen. Van te voren afspreken. Gillen doen we niet. Doe je het toch? dan in de tuin, want anders worden we doof. Het lijkt misschien hetzelfde als: gillen? hup naar de gang. Maar het is echt anders. Het heeft veel meer te maken met het kind duidelijk maken wat een logische consequentie is van het gedrag.

Suk6

dc

dc

06-06-2012 om 21:46

Even hart onder de riem

2 weken geleden was ik weer aardig wanhopig, zo tegendraads dat hij was. Heeft me zelfs een paar keer geslagen en een keer geschopt...

Sinds vrijdag is hij opeens weer een superlief meegaand kind. Blijkbaar grenzen weer gevonden, rust in z'n kop, en het huis lijkt weer op paradijs op aarde

Al lijken de periodes oneindig, vergeet niet dat het periodes zijn. En schrijf over de goede dingen op, zodat je het weer kunt teruglezen als het huilen je nader staat dan het lachen. Dat helpt mij echt enorm!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.