Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
daantje123

daantje123

14-06-2012 om 09:42

Pokemon verslaving? laten gaan of niet? (lang verhaal)

Beste mede-ouders,

ik heb twee zoons, van 10 en 11 jaar. De jongste is een flierefluiter, heeft vriendjes, speelt (ook) buiten, maar de oudste is een ander verhaal.
Enkele jaren geleden spaarden ze allebei pokemonkaarten. Ze mochten niet ruilen, maar wel mee spelen en af en toe kregen ze een pakketje.
Dat is helemaal uit de hand gelopen. De oudste (toen 6) kon alleen nog maar denken en praten over pokemon en ook tijdens de vakantie was hij alleen maar daar mee bezig. Toen we vroegen of hij ze eens weg wilde leggen kreeg hij letterlijk afkickverschijnselen. Was er echt ziek van.
Die kaarten zijn toen naar zolder gegaan (in de container vond ik ook zonde en echt te ver gaan) en zouden op zolder blijven tot de kinderen 'groot' zouden zijn.

Een paar weken geleden kwamen de jongens bij ons met een heel doordacht en weloverwogen verhaal. Of ze de kaarten weer mochten hebben om er samen mee te spelen.
Overlegd, goedgevonden onder de voorwaarde dat ze ook nog met 'het gewone leven' zouden meedoen en geen geld zouden uitgeven aan nieuwe kaarten.
Oke, helemaal blij en lekker samen met de kaarten gespeeld.
Jongste speelt af en toe mee, maar doet ook andere dingen.
Oudste: kan niet meer aan iets anders denken! Zelfs tijdens school en overhoringen vertelde hij. Nu is hij heel slim en haalt hij goede cijfers, dus dat is misschien niet zo erg. Maar hij speelt online pokemon spellen (ik heb meegekeken, het ziet er onschuldig uit) en wil ook meedoen met kampioenschappen.
Mmmm, aan de ene kant vind ik het leuk dat hij echt ergens voor gaat, aan de andere kant vind ik het echt zonde er geld aan uit te geven, maar ik begrijp ook wel dat hij dan niet verder kan komen...
Ik heb er geen goed gevoel bij. Ben bang dat jij in een isolement terecht komt (klinkt wel erg zwaar als ik het zo opschrijf, maar dat denk ik wel) want op school praat hij er maar niet meer over. Hij merkte dat anderen het gek vonden en hem er mee gingen plagen (hij zit in groep 7).
Mijn zoon doet bewust andere dingen (er ligt nu een puzzel op tafel) maar niet omdat hij het leuke vindt, maar omdat hij dan weer pokemon 'verdient'...

Wat is wijsheid Ik weet het echt niet eerlijk gezegd. Mijn man wordt al knettergek als hij het woord pokemon hoort. Hij vindt het onzin en vindt het vooral erg jammer dat onze zoon (zijn stiefzoon, maar dat is al jaren en gaat goed) niet meer meedoet met ons gezinsleven.
Ik vind het zelf ook niet leuk.....

Toen we weer toestonden dat er met de kaarten gespeeld kan worden, hebben we ook gezegd dat we gaan evalueren na een aantal weken. Inmiddels zijn er 2 maanden voorbij en ik weet niet wat ik moet doen.
Iemand een idee?
Alvast heel hartelijk dank voor het meedenken!

Daan

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

14-06-2012 om 10:04

Heftig hoor

zo een obsessie!
Het deed me eigenlijk al snel denken aan autisme, maar dat hoeft niet perse, iemand kan ook zomaar een obsessie ontwikkelen denk ik.
In ieder geval is het belangrijk dat je grenzen stelt, dat doe je al denk ik. Ik zou denk ik een tijd vaststellen die hij eraan mag besteden en verder de kaarten innemen. Verder zou ik er ook perk en paal aanstellen in hoeverre hij erover wil praten. Ook met duidelijke grenzen; bijv. wel tussendoor, maar niet tijdens het eten.
Maar ik zou het niet laten gaan. Hij verliest zich erin en als het ook kinderen van schoool zo opvalt en jullie irriteert dan zit er echt iets heel ongezonds aan.

daantje123

daantje123

14-06-2012 om 10:25

@koentje

dank je wel voor je snelle reactie.
Toen hij heel klein was heb ik wel eens aan autisme gedacht en ben daar ook voor naar een psycholoog geweest met hem. Hij heeft geen autisme (gelukkig) maar is wel hoogbegaafd.
Misschien had ik dat er nog wel even bij kunnen vermelden, want daardoor past hij ook al niet helemaal in de groep op school. Het is wel een hele sociale klas en hij voelt zich er veilig, dus dat hebben we zo gelaten. In overleg met school krijgt hij wel extra uitdaging.
Nu heeft jij dus pokemon gevonden.....

Misschien ook nog professionele hulp zoeken, of is dat overdreven?

daantje123

daantje123

14-06-2012 om 10:26

Jij = hij

zag ik te laat....

koentje

koentje

14-06-2012 om 11:35

Het kan

nooit kwaad om professionele hulp te zoeken. Als hij 'niets' heeft krijgt hij het er ook niet van. En je kunt waarschijnlijk goed advies krijgen over hoe hiermee om te gaan. Ik vind het niet overdreven. Het kan ook zijn dat hij het op e.o.a. manier nodig heeft zich zo ergens in te storten omdat er iets anders achter zit. En dat kun je maar opgelost hebben!

Ilva

Ilva

14-06-2012 om 15:05

Hier ook een beetje

Ik heb hier ook een jongentje van 9 helemaal gek van pokemon. Eerst kon hij ook aan niets anders denken. Nu gaat het veel beter. Hij kijkt nog graag op tv, speelt graag met vriendje met de kaarten en ruilt zo nu en dan. Maar de regels zijn, aan tafel wordt er niet over pokemon gesproken (of over bakugan of dat soort dingen, ik weet de namen niet eens meer). De andere jongens spelen er ook mee, maar veel meer intensief. Maar ze hebben wel veel plezier ermee met z'n drieen. Een beetje beperken is wel nodig maar hier is het ergste alweer voorbij.

daantje123

daantje123

14-06-2012 om 18:00

@ilva

Dan je voor je reactie! Er is dus nog hoop....
Ik denk trouwens de het misschien ook uit een soort verveling komt, dat hij zich er zo op stort. Ik ben er nog niet helemaal uit.
De tip om er tijdens het eten niet over te praten ga ik in ieder geval vast invoeren!

Daan

Niet druk maken

Hier ook een hoogbegaafde 13-jarige die op zijn 6e Pokemon ontdekt heeft. Kaarten heb ik altijd kunnen tegenhouden (in de piek periode gaf dat op scholen vechtpartijen), maar hij heeft wel allerlei DS-spelletjes, DVD's met films en samen met zijn zus tientallen kleine plastic poppetjes.
En daar kunnen ze uren heel zoet mee spelen. Hele battles spelen ze na, verzinnen ze zelf.
Zoon is wat volhardender, zusje bij vlagen.
Tja, in Nederland vallen ze wel op, weinig van hun vriendjes hebben Pokemon of mogen het hebben.

Gut, ik vind er weinig aan, al ben ik er niet tegen omdat het onderhuids occult zou kunnen zijn of zo.

Maar het geeft ze allebei al jarenlang veel plezier en op de gekste plekken van de wereld kwamen ze erdoor met anderen kinderen in contact: hadden ze meteen iets om over te praten.

De een blijft doormeieren over voetbal, de ander over Pokemon. Ik zou je zoon er lekker mee laten spelen (en als hij zin heeft om er met iemand in Indonesië over te mailen dan hoor ik het wel van je).

daantje123

daantje123

14-06-2012 om 19:14

Indonesië

@Dirksmama, bedankt ook voor jouw reactie!
Bij jullie kan het dus wel zonder kaarten? Dat zou het wel een stuk leuker maken voor wat betreft de sfeer hier in huis....
En mailen met Indonesië....dat zou eigenlijk wel leuk zijn!
Hoe kunnen we dat doen?

daantje123

daantje123

15-06-2012 om 00:01

Toch niet

Ik dacht dat mijn oudste het leuk zou vinden om te mailen, maar toch niet..... Was wel een leuk idee!

Facebook

Zoonlief zit ook op Facebook maar niet erg fanatiek.

Nee, die kaarten vinden ze hier thuis helemaal niets. Even nagevraagd bij dochter, we schijnen ooit een paar albums op een rommelmarkt gekocht te hebben, maar die liggen vooral stof te verzamelen (maar ze mogen niet weg 'want later zijn ze geld waard mama'). Hier is het echt de hele tijd battles spelen, ze verzinnen aan de hand van de films de meeste zelf.
Dochter is meer vna eht creatieve en die ontwerpt nu haar eigen pokemons.

Ach andere meisjes tekenen dan weer paarden en elfjes denk ik maar.

+ Brunette +

+ Brunette +

16-06-2012 om 01:09

Andere tijden, andere helden.

Heb zelf ook niets met Pokemon maar mijn dochter wel. Ze is sowieso rage-gevoelig. Dan is het weer dit, dan weer dat. Zolang het me niet te veel geld kost, mag ze van mij meedoen. Ach, waren de tekenfilmfiguren waar we zelf vroeger gek op waren zo verheffend?

Eventjes zo

Eventjes zo

16-06-2012 om 18:59

Hier zoon ook,

maar nu een stuk minder dan vroeger. Ik kon t niet meer horen, evolutie zus en evolutie zo. Ik heb m gelaten. Anderen hebben t over voetbal of muziek, hij over pokemon. Inmiddels zit hij op 't v.o. En het zwakt enorm af. Maar hij is nogsteeds in zijn nopjes als er een pokemonfilm op komt of als hier een jonger kind komt die ook dol is op pokemon en hij er dus legaal over kan praten.

Ik zou er niks achter zoeken, het gaat vanzelf weer over.

daantje123

daantje123

19-06-2012 om 10:28

Update

Hoi allemaal,

heel erg bedankt voor jullie reacties!
Inmiddels heb ik met zoon afgesproken dat hij er tijdens het eten niet meer over praat en dat werkt wonderwel! Het is gelijk zo'n stuk gezelliger, dat mijn man uit zichzelf later op de avond aan hem vroeg hoe het met Pokemon ging.
Kwam zoonlief naar me toe om te vertellen dat hij dat zo leuk vond! Iedereen blij en een stuk meer rust. Hoe simpel kan het zijn

Annet

Annet

20-06-2012 om 00:33

Klinkt goed

Leuk dat een simpele tip zo goed kan werken. Daarom ben ik ook zo blij met OOL. Je krijgt allerlei adviezen en pikt er voor de korte termijn iets uit dat misschien direct kan werken. Uiteraard bewaar je de andere tips in je achterhoofd voor de lange termijn en andere situaties.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.