Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

Mamasan

Mamasan

30-10-2008 om 17:41

Waarom doe je het werk dat je doet?

In mijn zoektocht naar wat anders probeer ik te vinden wat de motivatie zou moeten zijn om een bepaalde functie of bepaald werk te gaan doen. Het werk dat ik doe vond ik in het begin erg leuk, spannend, uitdagend, maar na zes jaar begint het een herhaling van een geleerd kunstje te worden. Ik doe nog niets anders omdat mijn werk heel goed te combineren is met mijn gezin én omdat ik niet zo goed weet wat ik dan moet doen. Ik overweeg een managementtraject maar ik weet eigenlijk niet zo goed waarom. Waarschijnlijk omdat ik dat best zou kunnen en om te bewijzen dat ik dat kan (maar tegenover wie?). Ik denk dat ik dat ook 'best leuk' vind, maar is dat goed genoeg?
Waarom doe je het werk dat je doet? Hoe kan het dat sommige mensen jarenlang (10+ jaar) hetzelfde werk doen en het nog steeds leuk vinden?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
reina

reina

30-10-2008 om 17:50

Afwisseling

Ik werk in het onderwijs, maar altijd met 'speciale' kinderen, eerst op VSO-LOM (ruim 20 jaar!), daarna met uitvallers op het MBO, nu met moeilijk-lerende pubers. Het werk is echt elke dag anders en verrassend. En daardoor gaat het nooit vervelen.

Angela67

Angela67

30-10-2008 om 20:07

Zelfde truukje maar dan ergens anders?

Hoi Mamasan,
ik doe nu iets wat ik erg leuk vind (projectmgt) maar doe dat 'nog steeds' (4 jaar) bij dezelfde plek waar ik dit eerst deed. Ik ben nog niet klaar hier, want er zijn nog redelijk onontgonnen terreinen, maar ik werk er wel naar toe om 'hetzelfe kunstje' bij een ander bedrijf (heel andere omgeving) ook te kunnen. Ik weet niet zeker of ik daar dan ook bewust naar ga solliciteren, maar het houdt me wel scherp. Dwz ik probeer me te bekwamen in de onderdelen die ik niet zo goed kan en die ik bijv. mbv cursus, intervisie etc. kan bijspijkeren. Wellicht dat jij jouw baan ook in een totaal andere omgeving kan doen? Ik werk nu bij een bank, maar zou misschien best wel tzt in bijv. een non-profit omgeving willen werken. Lijkt me een totaal ander dynamiek op projectmgtvlak.
Overigens: netwerkgesprekken in je omgeving organiseren om gewoon - echt vrijblijvend - te praten met mensen die iets doen wat jij enigszins intrigerend vindt, kunnen heel verhelderend werken. Misschien dat je hiermee je blikveld verbreedt (totaal andere werkomgeving), oordelen bij kan stellen, illusies kunt laten versplinteren , etc. In ieder geval gesprekken aangaan die niet tot doel hebben te solliciteren, maar gewoon, uit zakelijke belangstelling.
Succes,
Angela

Sancy

Sancy

31-10-2008 om 09:33

Fladder (ot)

euh, jij bent toch wel de professional die je baas zoekt?

Sancy

Sancy

31-10-2008 om 09:41

En dan on topic

Ik herken het gevoel van 'herhaling van een geleerd kunstje' wel. Dat had ik bij mijn vorige werkgever ook na een jaar of 5-6. Ik heb nu dezelfde functie als toen maar bij een andere werkgever en doordat ik in een andere organisatie zit, is er weer genoeg uitdaging (in processen, collega's, bedrijfsstrategie) om het een aantal jaren vol te houden. maar intussen ben ik ook bezig met een studie om straks wat meer mogelijkheden te hebben.
ik weet niet hoe sommige mensen hetzelfde werk jarenlang kunnen volhouden. een deel zal voldoening uit zijn werk halen vermoed ik, door de werkzaamheden zelf, door de omgeving of door andere dingen. andere mensen beschouwen hun werk misschien als noodzakelijk en storten zich op een hobby om een uitlaatklep te hebben. sommige mensen hebben meer behoefte aan persoonlijke groei en ontwikkeling, anderen zijn tevreden met wat ze doen en hoeven niet zo nodig wat anders. Maar waarom? Tsja, dat vind ik lastig, ik ben niet zo'n persoon.

Ik doe wat ik doe

omdat ik toch wat wil doen en vanwege de sociale kontakten.

Helaas geen carrière of ontplooïngsmogelijkheden, geen uitdaging, geen inspirerende bezigheden.

Maar ik ben er toch blij mee, al heb ik lang moeten wennen, het is verd*md moeilijk om iets zo anders te doen dan waar je hart ligt, op een niveau wat nogal wat lager ligt dan mijn ´kunnen´..

Dat laatste klinkt misschien arrogant, maar zo bedoel ik het niet, het is gewoon moeilijk om ver onder je ´kunnen´ te moeten werken en allerlei ideeën te hebben die niet meegenomen worden omdat het ´te moeilijk zou zijn´..

Maar als het lijf het af laat weten en het alternatief is thuiszitten, dan weet ik het wél, en maak ik er wat leuks van, heb plezier en geklets met collega´s en patiënten.

Ik werk maar 3 halve dagen (en soms is me dat ook nog flink uitputtend) en ik hoop toch dat ik het zo nog lang vol kan houden!

Faith

Faith

31-10-2008 om 18:32

En ik

Ik werk op deze plek omdat ik na mijn eerste hbo opleiding (ik wilde graag met verstandelijk gehandicapten werken) geen baan kreeg op mijn niveau en na een jaar heb gesolliciteerd, Ik kon werken en een tweede hbo opleiding doen op kosten van de werkgever (2 dagen studeren en 20 uur werken). En daar zit ik nog steeds, ik vind het heerlijk werk en heb me inmiddels kunnen specialiseren tot twee onderdelen die helemaal bij mij passen. Bibliotheekwerk op de jeugdafdeling, collectievorming en het organiseren van diverse activiteiten. EN hier komt mijn vorige HBO opleiding ook weer van pas, met veel aandacht voor het organiseren van activiteiten.
Maar al met al ligt het vaak toch aan veel toevalligheden. Faith

Massi Nissa

Massi Nissa

31-10-2008 om 21:23

Hetzelfde als reina

Ik werk ook in een voormalige VSO-LOM-omgeving. Reina, ik heb een nieuwe nick, maar je weet misschien nog wel wie ik ben . Inderdaad, dit werk is geen dag hetzelfde. Bovendien mag ik van mijn directeur op vrijwel alle cursussen die mij interesseren (en met het werk te maken hebben), krijg ik regelmatig een nieuw cluster of nieuwe taken of nieuwe kerncollega's of stagiaires. En elk jaar nieuwe leerlingen.
Ik doe er wel vaak een klusje bij als vertalen of redactiewerk voor een uitgever. Op termijn denk ik dat dit werk wel heel erg zwaar is om tot je 65ste vol te houden, het vergt veel. Ik zie mezelf nog wel eens iets anders gaan doen. Het onderwijs helemaal verlaten lijkt me eerlijk gezegd vreselijk. Ik heb me vandaag nog halfdood gelachen, ik zou niet voor langere tijd zonder tieners kunnen geloof ik.
Groetjes
Missa

Madressilva

Madressilva

31-10-2008 om 23:28

Omdat....

het bij me past en ik het echt heel erg leuk vind. Ik ben trainer bij een grote bank. Mijn werk is heel divers, ik kan er m'n creativiteit in kwijt, ben in staat mensen te motiveren en na te laten denken over hoe ze hun werk nog beter kunnen doen dan ze al doen. Het is zeer afwisselend, ik heb niet alleen te maken met adviseurs, maar ook met klanten, managementteams, opleiders, trainingsburo's, trainers die mij weer trainen, collega-trainers, medewerkers van t facilitair bedrijf etc. Heerlijk Ik voel me als een vis in t water, of als een spin in t web

wendelien

wendelien

01-11-2008 om 09:56

Ineens

blijk ik al 10 jaar bij dezelfde broodheer te werken - een record. Soms benauwt het me, want er is verder weinig perspectief. Maar inhoudelijk is er wel regelmatig afwisseling en uitdaging. Verder heb ik weinig reistijd, is er voldoende flexibiliteit en heb ik redelijk wat zeggenschap en grote zelfstandigheid. Ik ben overigens opgeleid voor dit werk.

Waarom

omdat ik er voor opgeleid ben, het zelf ontwikkeld heb en zelfstandig ben. Al mijn pogingen voor een werkgever te werken waren kort en krachtig

verder vind ik het werk zelf (uitvogelen wie mijn klanten zijn, hoe het pand 'tikt' en hoe dat samen moet gaan wereken) vind ik echt heel erg gaaf, maatwerk leveren en dus een exclusief product ontwikkelen.

De bijkomende zaken als administratie, acquisitie etc vind ik minder.

Kaaskopje

Kaaskopje

01-11-2008 om 13:24

Oorspronkelijk omdat het moest (heel verhaal)

Ik zat in de situatie dat ik werk móest zoeken, daarom doe ik het werk wat ik nu doe.
Ik was gewend om mezelf als sukkeltje te zien die niet zoveel kon. En eigenlijk was dat laatste ook echt zo. Ik had alleen een mavo-4 en typediploma. Ik had daarna namelijk geen school meer afgemaakt met een diploma. Ik heb een visueel probleem, namelijk flink bijziend, waardoor ik al regelmatig geconfronteerd was met afwijzingen bij sollicitaties en mijn ouders hebben mij wel erg opgevoed met het idee dat het voor mij erg moeilijk zou worden met mijn ogen. Dan ga je daar naar denken. Ik ben op mijn 19de bij een werkvoorzieningschap terecht gekomen, op de administratie. Ik voelde me daar eigenlijk niet thuis en heb er daardoor met de pet naar gegooid. Uiteindelijk ben ik voor 100 procent in de WAO terecht gekomen en dat vond ik wel makkelijk. Maar aan die situatie kwam een einde. Ik kwam in de ww en mocht daarom een opleiding doen. Dat was een openbarig voor mij. Ik vond het heerlijk om zo bezig te zijn. Het was een simulatiekantoor, dus het was net of ik collega's had in plaats van klasgenoten. Na de opleiding heb ik een paar baantjes gehad, maar ook hier liep ik weer tegen mijn 'minpuntjes' op. Weer zat ik dus thuis. Ik heb in die periode wel thuiswerk gedaan. Telewerk wat ik min of meer vrijwillig deed. Dat kwam eigenlijk wel mooi uit met kleine kinderen. Maar toen kwam er dus toch weer een moment dat ik werk móest zoeken. Zo kwam ik bij mijn huidige werkgever terecht en dat is voor mij heel goed geweest. Mijn kwaliteit ligt dan niet bij mijn ogen, maar wel bij mijn stem. Grappig genoeg heeft mijn oma dat vroeger al opgemerkt. 'Kind wat heb jij toch een mooie telefoonstem!' zei ze toen ze mij aan de telefoon kreeg op mijn 17de. Het werk wat ik nu doe geeft mij echt voldoening, ook al denken sommige mensen dat het vreselijk moet zijn voor ons

Nasha the first

Nasha the first

01-11-2008 om 13:53

Kaaskopje

Ik doe hetzelfde als jij, en het valt best mee, al stond ik ook niet echt te trappelen in het begin....mijn baan nu is ook een beetje uit nood geboren, ik geef nu info over arbeids en ontslagrecht, daarvoor werkte ik op de afdeling ontslag. Maar omdat het goed ging met de economie, minder werk, en dus moest ik (ondanks 17 jaar dienstverband) weg.... ((

Toen deze kans kwam heb ik hem toch aangegrepen, zeker omdat al mijn rechten bleven staan, mijn dienstverband enzovoort....Straks gaan we fuseren met een grote instantie, en mijn hoop is dat er dan leuke banen bij gaan komen, door mensen die vertrekken of wat dan ook....mijn kans komt wel )

Kaaskopje

Kaaskopje

01-11-2008 om 15:16

Dienstverband

Zo te lezen heb jij dus ook een vast dienstverband. Dat is in deze 'branche' wel een prettige zekerheid moet ik zeggen. Ik had na twee contracten al een vast contract en daardoor viel er een flinke last van mijn schouders. En zo, door dat moeten werken, kan het gebeuren dat de kans érg groot is dat ik ooit iemand van OO aan de telefoon krijg3 Miljoen klanten enzo...

Nasha the first

Nasha the first

01-11-2008 om 16:10

Ouders Online-klanten...

wie weet, heb ik die ook weleens aan de lijn gehad....ja, mijn dienstverband is nu ruim 18 jaar ))

19 jaar

Ik zit 19 jaar bij dezelfde werkgever, wel op verschillende afdelingen, en nog steeds met veel plezier omdat ik er de kans krijg mijn eigen gang te gaan en nieuwe ideeën te ontwikkelen en omdat men mij optimaal de kans biedt mijn kinderopvang flexibel te regelen.Dat helpt enorm en ik ben eigenlijk nooit ziek door overbelasting.
Momenteel bezoek ik al bijna weer 10 jaar psychiatrisch patiënten thuis en inventariseer ik waar hulp nodig is. Heel erg afwisselend en leuk, ik zou niets anders weten wat ik leuker zou vinden. Ja misschien fotograferen. Dat kan ik er nog naast gaan doen misschien.

Damajo

Petra Pakje

Petra Pakje

02-11-2008 om 22:14

Benina

Ik vind het erg leuk om je reactie te lezen, het lijkt mij namelijk (en ik weet uit ervaring) dat in een winkel werken zo ontzettend niets voor mij is. Zelf werk ik freelance en alleen, en dat is voor mij ideaal. Kan me goed voorstellen dat andere mensen daar weer niet aan moeten denken. Werken in een winkel is voor mij (gekleurd door ervaring) een soort schrikbeeld geworden, en vraag me altijd af of andere mensen het wel naar hun zin hebben daar, maar zo te lezen wel! Het hangt er vast en zeker vanaf in wat voor winkel en wat voor klanten, uiteraard.

Nou,

voornamelijk omdat ik het leuk vind, en omdat ik geld moet hebben. Ik werk nu als programmeur in de ICT. Vroeger heb ik in de zorg gewerkt met verstandelijk gehandicapten, maar dat had ik na een paar jaar wel gezien. Via een omscholingstraject ben ik bij de ICT begonnen, al had ik eerst veel twijfels of ik het wel zou kunnen.
Ik heb ruim 12 jaar bij hetzelfde bedrijf gewerkt (belastingdienst ICT) en ben begin dit jaar overgestapt naar een heel klein bedrijf dicht bij huis. Het werk is afwisselend omdat er steeds nieuwe ontwikkelingen zijn, en andere projecten. Ik vind het leuk en het past bij me, het geeft voldoening als ik weer wat af heb. Ik werk 3 dagen per week.

Omdat

ten eerste werk ik om financieel onafhankelijk te blijven.
ten tweede vind ik werken met kinderen enorm leuk ,geen dag is hetzelfde ,en ik krijg er energie van.
ten derde heb ik ook nog hele leuke collega,s.
ten vierde woon ik op slechts 7 minuten fietsen van mijn werkten vijfde is mijn baan heel goed te combineren met mijn gezin( 4 kids).
ik heb deze baan sinds zes jaar en voorlopig zit ik hier nog prima.
kortom: ik ben een geluksvogel.

Mamasan

Mamasan

03-11-2008 om 14:37

Leuke reacties

Ik zie 'mijn' argument van de combinatie werk/zorg vaker terug komen. Misschien moet ik maar gewoon tevreden zijn met wat ik heb? Ik wou dat ik ook een hobby of talent had, dan zou ik daar nog wat mee kunnen. Ik heb vorige week wel twee heel leuke dagen gehad op mijn werk. Ik was gevraagd voor een werkconferentie waar we in multidisciplinaire groepen moesten brainstormen over de reorganisatie die volgend jaar wordt doorgevoerd. Op dat soort bijeenkomsten merk ik altijd dat als je als eerste een idee oppert en een structuur op het bord kalkt, de rest vaak gewoon volgt en daarop gaat verder denken. Het is wel erg leuk als je merkt dat je ideeën gewaardeerd worden Dat werkt overigens niet altijd want zodra er een 'haantje' bij zit wordt het een stuk lastiger.
Ik werk nu als belastingcontroleur (jaja, de meest gehate persoon van het land en ben daarnaast teamcoördinator. Het leukst vind ik het plannen en aansturen van mijn team, beoordelen van het werk van collega's en gesprekken bij bedrijven. Het minst leuk vind ik het controlewerk, dat is helaas zo'n 60% van mijn werk.

jacci

jacci

03-11-2008 om 20:55

Ook een winkelbeest

Ik ben er ook een. Begonnen met zaterdagbaantje ooit in de vorige eeuw, helemaal leuk. Tijdens de studie 5 jaar wat anders gedaan, maar later toch weer vakantiewerk in de winkel. Weer er 10 jaar uitgeweest(kids) en weer terug in de winkel. Nu een maatje groter, groothandel. Ik heb het heel erg naar mijn zin. Ondertussen ongeschoold ook gek op administratief gepiel en dat heeft de baan die ik nu doe ook. Jacci

Sassefras

Sassefras

03-11-2008 om 22:41

Haha benina! (ot)

Dan weet ik nu waar jij werkt! Alhoewel, er zijn 2 mogelijkheden. Bij de BP, of die in Vdv?
Grappig, ik heb ook 17 jaar in een grootwinkelbedrijf gewerkt en heb het daar ook altijd erg naar mijn zin gehad. Ik werk sinds 2,5 jaar niet meer en begin het momenteel best wel een beetje te missen, en werken in een babyzaak heeft mij altijd al heel erg leuk geleken. Toevallig zag ik een paar weken geleden een advertentie in de krant waarin er iemand gevraagd werd voor een parttime baan bij de BP en ik heb serieus overwogen te reageren. Maar helaas zonk de moed mij in de schoenen bij het idee dan op korte termijn opvang te moeten regelen voor 4 kinderen. Achteraf stom; het ontbrak mij gewoon nog even aan een portie moed en doorzettingsvermogen....
Geef je mij de volgende keer een seintje als er weer eens iemand gevraagd word?
Groetjes, Sassefras

Mamasan

Mamasan

05-11-2008 om 13:48

Is salaris van belang?

Ik werk o.a. omdat ik het belangrijk vind dat ik mezelf en mijn kinderen kan onderhouden. Met bijv. een winkelmedewerkersalaris (ik schat zo'n 1300 euro netto bij fulltime) is dat bijna niet mogelijk. Hoewel ik vind dat salaris ondergeschikt is aan de inhoud van mijn werk en het plezier dat ik eraan beleef, zitten daar dus wel grenzen aan. Oftewel, minder dan ik nu verdien moet het niet worden. Hoe zien jullie dat?

Mamvantwee

Mamvantwee

05-11-2008 om 14:07

Salaris

Ja, dat is zeker een punt. Ik doe dit werk nu nog net geen half jaar, en twijfel enisgzins of ik het wel leuk vind. Maar ja, salaris is wel leuk, en als ik nu weer iets anders moet gaan zoeken is het maar de vraag of ik dit ook zal vinden én of het goed betaalt. Dus dat is wel een factor die meetelt.

Overigens was mijn vorige baan veel minder goed betalend en dat beviel me prima. Dus het salaris is niet het allerbelangrijkste.

Inge M

Inge M

05-11-2008 om 21:15

Ja, salaris is belangrijk

Niet alleen om het geld op zich, maar ook om de erkenning van je werk, je functie en je prestaties.
Daarom wil ik betaald worden naar het niveau van mijn werk. Het maakt me niet uit of dat past bij cao, verwachtingen werkgever, budget of wat dan ook. Ik wil marktconform betaald worden, en als marktconform betekent dat prestaties meetellen, dan tellen die voor mij ook mee.
Ik ben dus niet dankbaar voor de kans die een werkgever mij biedt. En die houding zie ik juist veel terug bij vrouwen. En dat zie ik dan weer als reden dat vrouwen minder verdienen dan mannen (voor dezelfde functies) èn als reden dat typische vrouwenbanen relatief omlaag gaan in salaris. Èn als reden dat vrouwen minder goed onderhandelen over hun salaris.

Kaaskopje

Kaaskopje

05-11-2008 om 21:26

Met mijn winkelbediendensalaris

voel ik me om eerlijk te zijn al de koning te rijk. Ik zou bij een ander bedrijf misschien iets meer kunnen verdienen in een gelijkwaardige baan, maar dat heb ik er niet voor over. Ik werk liever voor iets minder bij een bedrijf waar ik als mens en collega goed gedij, dan op mijn tenen te lopen voor het salaris.

Mamvantwee

Mamvantwee

07-11-2008 om 15:57

Salaris is ook maar 1 van de factoren

Wat voor iedereen hier zo te lezen geldt, is dat salaris maar een onderdeel is van het geheel. En dat is mi logisch. Voor iedereen is het een persoonlijke afweging wat het belangrijkste is: de secundaire arbeidsvoorwaarden, de mate van vertrouwd zijn bij je huidige werkgever, de omgang met je collega's, of bijvoorbeeld factoren als reistijd en mogelijkheid tot deeltijdwerk. Ik noem er maar een paar.

Geldt voor mij ook, en toch voelt het ergens onderhuids alsof er iets 'wringt'. Als ik dan denk aan de mogelijkheid om iets anders te zoeken, komt de angst op: verdien ik ik in een nieuwe baan wel hetzelfde? Is het werk daar wel leuk? En vind ik wel iets op niveau, enigszins te bereizen, etc. In die afweging staat salaris dan al gauw in de top-2 van mijn prioriteiten.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.