Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

Vic

Vic

20-04-2011 om 22:45

Calorieën in witte wijn

Omdat mijn vrouwelijke rondingen de laatste maanden iets te opvallend aanwezig zijn geworden rond mijn broekband, had ik besloten om door de weeks geen wijn meer te drinken (alleen nog op do/vrij/zat). Nu googelde ik net eens en zag dat er in een glas witte wijn 'maar' 70 calorieën zitten. Dat is natuurlijk meer dan in water of cola light, maar die 140 calorieën per dag gaan natuurlijk weinig verschil maken. Of zet witte wijn eerder aan rond je taille dan andere voeding/dranken? En klopt die 70 wel?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Bibi72

Bibi72

20-04-2011 om 23:08

Volgens het voedingcentrum

Volgens het voedingscentrum bevat droge witte wijn 67 calorieën en zoete witte wijn 144 calorieën. Scheelt dus wel welke witte wijn je drinkt!

Vic

Vic

20-04-2011 om 23:16

Droog

Zoete vind ik brrrr

Pluk53

Pluk53

21-04-2011 om 10:42

10%

afvallen schijnt/blijkt voor veel personen een vreselijk moeilijke opgave te zijn. De definitieve "oplossing" is uiteindelijk een evenwicht tussen je bewegingspatroon en je inname, wat je levenslang moet vasthouden (volhouden klinkt weer zo dramatisch). 140Kcal is wel ~10% van een daghoeveelheid die vaak gekozen wordt om actief af te vallen. En het zijn "snelle" calorieen, die geen verzadiging geven, en razendsnel in je lijf zijn opgenomen.

Vic

Nou, ik denk dat die 140 Kcal per dag zeker wel uit gaat maken. Ook omdat het lege calorieën zijn, zoals Pluk aangeeft. En daarnaast ben je de volgende dag minder fit, met de kans dat je dan ook minder beweegt etc.

Marian

Marian

21-04-2011 om 22:25

Pluk: oplossing (licht ot)

"afvallen schijnt/blijkt voor veel personen een vreselijk moeilijke opgave te zijn. De definitieve "oplossing" is uiteindelijk een evenwicht tussen je bewegingspatroon en je inname, wat je levenslang moet vasthouden"

Tja, ik neem al zeven jaar lang niet meer dan 1400 kcal per dag. Nooit snoep, chips, patat. Een keer in de week een glaasje droge witte wijn. Ik beweeg elke (echt elke dag behalve als ik de eerste dag ongesteld ben) een uur.
Ik heb 25 kilo overgewicht en ik val geen grammetje af. Dietisten snappen er niks van en vinden het alleen maar heel sneu. Ik ook.
En ik word een beetje kriegel als mensen denken dat er een definitieve oplossing bestaat.
En oh ja, mijn schildklier waarden zijn goed.
Marian

Vic

Vic

22-04-2011 om 10:02

Tja

Het is gewoon heel erg irritant. Ik ben jaren op gewicht gebleven zonder enig probleem. Vorig jaar viel ik in een drukke periode behoorlijk wat af, en moest echt meer gaan eten om weer wat aan te komen. Nou, dat is dus erg goed gelukt, en nu is het lastig om de hoeveelheden weer te verminderen.

Pluk53

Pluk53

22-04-2011 om 11:24

10%

http://www.trouw.nl/tr/nl/4516/Gezondheid/article/detail/1878859/2011/04/21/Lijf-verzet-zich-tegen-afvallen.dhtml 10% is blijkbaar het haalbare maximum wat mensen met overgewicht uiteindelijk blijvend kunnen afvallen. Dat is voor veel mensen "niet de moeite" en dan geven ze het maar helemaal op. Maar anderzijds staat die 10% wel voor bijvoorbeeld 50-60% van het "echte" overgewicht, en als je dat kwijt bent verminder je je risico's op bijvoorbeeld diabetis aanzienlijk.
Het onderwerp overgewicht/afvallen is al een aantal malen (heftig) in draadjes bediscussieerd. Maar als ook hier in dit artikel weer staat, dat sommige mensen nu eenmaal "meer verslaafd" zijn aan eten, of de "natuurlijke neiging hebben om weinig te bewegen", "of minder snel een verzadigigsgevoel hebben", dan kun je dat als een "excuus" gebruiken, of je kunt je er ook meer bewust van zijn, en dat met je "wil" (ja ja, vies woord) aanpakken.
Zie bijvoorbeeld http://www.runnersweb.nl/Training/Calculators/Calorieverbruik.htm Als je 80 kilo weegt, en je loopt 10km (wandelen of hardlopen maakt niet uit), dan verbrand je 829 calorieen. Lijkt me dat ieder daarvan afvalt als je dat dagelijks doet.

Valkyre

Valkyre

22-04-2011 om 11:49

Vic en marian

Vic, het zijn juist de kleine veranderingen die het verschil uitmaken - omdat die beter vol te houden zijn dan je hele levensstijl omgooien. Dus die wijntjes eruit, en (bijvoorbeeld) magere melk voor je cappucinoschuim en jam ipv chocoladevlokken op je brood. Oh, en in mijn ervaring gaan de "lege calorieen" inderdaad meer rond de taille zitten dan de calorieen uit gezonde voedingsmiddelen (zoals olijfolie en volkorenbrood).

Marian, ken je het afvalboek van Dr Phil (The Ultimate Weight Solution - Seven Keys to Permanent Weight Loss)? Misschien ook wel in het NL in de bieb te vinden. Er staat een hoofdstuk in over het gebruik van supplementen etc voor mensen wiens lijf "weight loss resistant" is. Misschien iets om met je arts te bespreken? En ik weet niet of je aan krachttraining doet, maar dat kan je afvalpoging weer een nieuwe boost geven. Zoek een trainer die (evt eenmalig) een schema voor je wil maken!

Verder wil ik even zeggen dat ik het ontzettend knap van je vind dat je 't zo goed volhoudt. Bewonderenswaardig. Ik ben zelf heel langzaam 18 kilo afgevallen, maar nu komt 't er weer langzaam bij

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Marian

Marian

22-04-2011 om 13:17

Valkyre

Dank je wel. Naast mijn dietiste en arts krijg ik nooit dat soort complimentjes omdat niemand me eenvoudigweg gelooft. Ja mijn man, die is de hele tijd bij me en ziet (bijvoorbeeld in de vakantie dat ik nooit snoep en me keurig aan mijn dieet houd)Ik loop 50 kilometer per week en dat bij 1400 kcal zou gegarandeerd gewichtsverlies op moeten leveren. Nee dus. Zo'n krachttrainig is wellicht wat maar ik raak dan erg snel in een hypo (te lage bloedsuiker). Misschien niet als ik langzaam opbouw. Maar ik vind eigenlijk dat ik wel genoeg beweeg...
Weet je, het weinig eten ben ik aan geweend, het bewegen vind ik fijn maar de meningen van mensen (die medische artikelen aanhalen bijvoorbeeld) die laten doorschemeren dat ik wel een couchpotato zou zijn die veel graast en snaait... dat went niet. Ik snoep per jaar waarschijnlijk minder dan zij per week of zelfs per dag.
Zelf heb ik de theorie dat mijn metabolisme eigenlijk verpest is doordat ik anorexia heb gehad in mijn tiener en alodescentenjaren.

Marian

Marian

Marian

22-04-2011 om 13:20

Euh ik bedoel

als ik zeg "Ja mijn man, die is de hele tijd bij me en ziet (bijvoorbeeld in de vakantie dat ik nooit snoep en me keurig aan mijn dieet houd)"
dan bedoel ik: hij is dan 24 uur per dag bij me en ziet dat ik niks buiten mijn dieet eet. Het is niet zo dat ik alleen in de vakantie dieet bedoel ik maar.

Pluk53

Pluk53

22-04-2011 om 14:12

Marian

"maar ik raak dan erg snel in een hypo (te lage bloedsuiker)" . Zit daar het probleem, dat je lichaam niet in staat is vet te verbranden.

Marian

Marian

22-04-2011 om 14:28

Vertel eens pluk

je zegt "Zit daar het probleem, dat je lichaam niet in staat is vet te verbranden." Ja daar zit zeker iets raars, ik heb sowieso diabetes. Maar vertel eens hoe zie jij dat (of waar weet je er iets over te vinden). Want is dat dan een algemeen bekend iets?

Marian

Pluk53

Pluk53

22-04-2011 om 15:27

Helaas

ik snap er ook niks van, anders werd ik stinkend rijk. Als je af wilt vallen zal je lichaam toch het opgeslagen vet moeten verbranden, En dan moet je ook nog oppassen dat je lijf niet je spieren gaat verbranden, dan ben je nog verder van huis. Er is heel veel over geschreven, en ik kan daar niet goed de zin en de onzin uit elkaar houden. Hier een artikel over vetverbranding bij hardlopen: http://www.runnersweb.nl/Gezondheid/EtenEnDrinken/EtenLopen/Vetverbranding.htm . Blijkbaar moet je je toch wat harder inspannen dan gewoon lopen. Maar als je door hypo onderuit gaat, dan ben je ook niet goed bezig.

Marian

Marian

22-04-2011 om 15:50

Ja gek

want je verbrandt net zo veel kcal als je 10 kilometer wandelt, als dat je 10 kilometer hardloopt. Ik zal ermee moeten leren leven. Kan ik eigenlijk al. Nu de rest nog.
Marian

Pluk53

Pluk53

22-04-2011 om 16:06

Brandstof

je lichaam kan een aantal "soorten" brandstof gebruiken. De glucose uit het glucogeen. Daar heeft een mens een beperkte voorraad (die voorraad is bijvoorbeeld "op" als marathonlopers ~32 km gelopen hebben), vet, en eiwit. Blijkbaar gebruikt het lichaam een andere bron voor de calorieen afhankelijk van je inspanningsniveau, en de duur van de inspanning. Dus de totale hoeveelheid calorieen die je verbrandt blijft wel gelijk, maar in het ene geval is het alleen glucogeen, en in het andere geval wordt er ook wat van je spek verbrand.
Dus mogelijk moet je niet je totale hoeveelheid work-out-energie veranderen, maar wel de intensiteit om effect te hebben op je vetverbranding.

Vic

Vic

22-04-2011 om 16:40

Valkyre

Ik ben blij dat je het herkent, dat die loze calorieën vooral rond je taille gaan zitten. Ik vrees dat het ook een leeftijdskwestie is (mooi excuus). Om me heen zie ik toch bij veel vrouwen rond de 40 hun taille verdwijnen. Jammer hoor, want ik kon altijd alles eten wat ik wilde (geen absurde hoeveelheden, maar gewoon iets lekkers als dat zo uitkomt).

Marian

Marian

22-04-2011 om 19:54

Pluk

tja weet je, ik loop 50 kilometer per week en dans nog eens drie uur intensief met gewichtbanden om enkels en polsen. Ik heb al begeleiding gehad van fysiotherapeuten en die komen er ook niet uit. Ik vraag mijn arts om door te zoeken. Ze heeft geen idee hoe.
Blijkbaar is niet alles maakbaar ook in lijf en ledenland niet. Het enige jammere is dat je er zo'n stigma op overgewicht is terwijl ik volgens mij gezonder leef dan menige slanke den.

Marian

fladder

fladder

22-04-2011 om 20:16

De mythes rond dik-zijn

Marian: "Blijkbaar is niet alles maakbaar ook in lijf en ledenland niet. Het enige jammere is dat je er zo'n stigma op overgewicht is terwijl ik volgens mij gezonder leef dan menige slanke den."

Klopt.

Ik heb net 3 maanden herstellingsoord achter de rug. Daar kreeg ik gezond (niet lekker, wel gezond) normaal eten, daar kan niemand omheen. Ik snaaide niet (anderen wel, er was volop aanbod, maar ik vind die ene minuut iets lekkers in de mond niet opwegen tegen het verdriet om dat enorme lijf) en mijn enige zonde, het wijntje (droog, rood) voor het slapen, had ik daar ook niet. Ook bewoog ik er meer dan thuis (veel wandelen).

Ik ben ruim 5 kilo aangekomen... Niemand heeft dat tot nu toe kunnen verklaren, los van beschuldigende opmerkingen als "je zal door de stress wel meer zijn gaan eten". Ik ben bang dat ik me toch moet neerleggen bij dat enorme lijf, dat niet bij mij past...

fladder

fladder

22-04-2011 om 20:24

Oh ja, ook nog...:

Ik ben een tijd geleden werk met veel bewegen gaan doen, met in mijn achterhoofd dat ik misschien wel zou gaan afvallen. Ook daar ben ik een paar kilo van aangekomen.
"Dat zijn spieren, die zijn zwaarder dan vet," werd me verzekerd.
Toen ik ziek werd en moest stoppen, zouden de spieren wel verdwijnen en het vet terugkomen, beredeneerde ik cynisch, dus raakte ik die paar kilo wel weer kwijt... Fout natuurlijk (ik heb, om e.e.a. te compenseren, een goede fiets gekocht zodat ik i.i.g. zó kon bewegen).

Ik zeg al jaren: wie me niet gelooft, wie niet snapt dat ik waarschijnlijk levenslang moet leven op een minimum aan eten (probeer het maar eens een weekje... En dan levenslang erbij voorstellen, echt 500 kcal/dag of zo) om misschien ooit een normaal lijf te krijgen, mag me op mijn of haar kosten laten opnemen in een kliniek waar ik 24/7 bewaakt wordt op wat ik eet en hoe ik beweeg. Misschien krijg ik wel een groen rondje op mijn hoofd getatoeëerd bij wijze van certificaat: "Deze mevrouw doet écht haar best en kan er écht niks aan doen."

Enkele jaren geleden ben ik 25 kilo afgevallen. Daarvan zijn er, ondanks mijn gevecht met dat rotlijf, ruim 10 terug. Ik ben echt serieus bang dat ik weer net zo'n kolos word als eerst, toen men me nariep op straat, in mijn winkelwagentje gluurde en ik niet meer kon gaan zwemmen... (en voor wie me niet kent: ik heb het niet over "een pondje teveel")

(dat is het enige dat mislukt is in het herstellingsoord: het accepteren van dat lijf, dat niet bij mij hoort en te vaak bespot is door vreemden die me niet eens kennen)

Marian

Marian

22-04-2011 om 21:32

Fladder

Weet je, ik heb niet eens zo hekel meer aan mijn lijf. Veel minder dan toen ik dun was in ieder geval. Maar ik heb wel een @#$%^&*()hekel aan de oordelen van iedereen die echt niet weet hoe het zit en je gewoon vies vinden. Heel naar, heel oneerlijk, heel gemeen en kwetsend. Maar goed, ik moet het dan ook maar hebben van mijn goede karakter -

'iedereen die echt niet weet hoe het zit '

als ik zo de verhalen lees, weet niemand echt 'hoe het zit' en hoe het nou precies werkt met overgewicht krijgen en houden, wat je ook probeert. Volgens mij moet er op dit gebied nog heel wat ontdekt worden!

Ik heb zelf het idee dat er 'ergens' een knop omgaat als je in een bepaalde fase van dikker-worden bent beland. Maar hoe die knop terug moet - dat schijnt een buitengewoon lastige kwestie te zijn.

Heb zelf een heel aardige collega die een paar jaar geleden met veel discipline ongelooflijk veel afviel. Nu zit alles er met rente weer aan en er is geen strijden meer tegen. Heel triest.

Ik leef erg met jullie mee en hoop echt dat er meer bekend wordt over hoe het werkt.

Valkyre

Valkyre

23-04-2011 om 00:45

Fladder en marian

Ik weet hoe het is, ik strijd al sinds mijn puberteit tegen de kilo's. Ik was in 2,5 jaar 18 kilo afgevallen - netjes, heel langzaam dus - maar als ik niet 3x per week fanatiek sport (cardio met hartslagmeter, plus krachttraining) en vrij streng op mijn eten let (geen alcohol, niet snoepen, veel rauwkost tussendoor, etc) komt het er gewoon weer bij. Ik vond mezelf al heel slank (BMI was 24,9 dus precies binnen de "gezonde norm"), maar nu ben ik dus alweer een paar kilo aangekomen. En ik begin de moed langzaam te verliezen...

Marian, misschien moet je je laten doorverwijzen naar een specialist? Een huisarts kan niet zoveel met de evt schade van anorexia, denk ik. En ik ben indertijd bij een goede sportfysio begonnen met sporten - misschien heb je daar iets aan? Ik heb echt bewondering voor je doorzettingsvermogen - bij mij is er altijd wel een reden om te verslappen (stress, verdriet, of welke andere emotie dan ook) en dat maakt 't zo moeilijk... Eten is nog steeds m'n trouwe vriend (en vijand).

Fladder, het raakt me hoe je praat over je lijf. Zo heb ik me ook zoooo lang gevoeld! En de angst is er dat dat weer terugkomt... Het verdriet is herkenbaar.

Ik hoef niet superslank te worden, maar terug naar (net) binnen de grenzen van het gezonde zou fijn zijn...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

liora

liora

23-04-2011 om 09:06

Eerlijk

Een enkeling heeft misschien echt een medisch probleem waardoor ze dik wordt, maar verreweg de meeste dikke mensen, waaronder ikzelf, worden gewoon dik omdat ze veel teveel eten.
Feit is wel dat als je gevoeliger bent voor grote schommelingen in de suikerspiegel, je ook meer risico loopt op overgewicht. Dat is goed op te vangen door te zorgen voor niet al te woeste schommelingen.

Als je niet eerlijk bent over hoe je zelf bijdraagt aan overgewicht, zal er ook nooit iets veranderen.

Liora

fladder

fladder

23-04-2011 om 12:00

Teveel eten (liora)

Ik weet dat er mensen zijn met een serieuze eetstoornis/eetverslaving, hen spreek ik dan ook niet aan.
Maar ik zie ook regelmatig hoe mensen met "een pondje teveel" klagen over hun gewicht en tóch teveel of verkeerd eten. Ik kom net uit een soort "leefgemeenschap" en heb gezien wat daar aan zoutjes, koek en snoep doorheen gaat! Dat zijn toch echt niet allemaal mensen met een eetstoornis, toch?

Ik vraag me dan, in al mijn onnozelheid, af: waaróm kóópt iemand het dan!!! Is snoep, koek en zoutjes zo onlosmakelijk verbonden aan dagelijkse gezelligheid? Zijn er dan toch meer "verslaafden" dan ik dacht?

Ik heb echt wel eens het idee dat er best veel mensen zijn die zonder na te denken van alles in hun mond steken. En dat vind ik heel erg. Elke hap die ik eet, is berekend, en dat vind ik helemaal niet erg, het is een way of life geworden. Maar het doet mij, als "ongeleeslijke dikkerd", echt verdriet om te zien hoe achteloos sommige mensen hun maag vullen, en dan klagen als er een pondje teveel komt. Hierdoor wordt dat verdomde stigma alleen maar in stand gehouden... Denk toch alsjeblieft ná!

Hoe komt dat toch? Dat onbewust eten, zonder na te denken want het is er tóch... Het aanbod is enorm, ik weet het, maar iedereen moet weten hoe erg het is om zo dik te zijn, want niemand wil zo worden en mensen met obesitas worden zelden serieus genomen door "de massa", en toch wordt er door veel mensen schijnbaar gedachtenloos gegeten, gegeten en nog eens gegeten...

Liora, en alle anderen die wéten dat ze eigenlijk wel wat minder kunnen eten, waarom doen jullie dat toch? Toch een eetverslaving? Of zit er iets anders achter? Is het net als met roken: kanker en COPD treft alleen een ander? Er is een enorm aanbod, de verleiding is groot, maar je leert je kinderen toch ook om niet op alles "ja" te zeggen?

Ik ben hier serieus in geïnteresseerd, omdat ik het gewoon niet snáp...

cocktailsaus

cocktailsaus

23-04-2011 om 15:54

Fladder

Joehoe, daar ben ik al. Ik ben zo iemand die de hele dag van alles in zijn mond steekt.
Ik weet niet of ik er niet over nadenk. Ik denk er juist heel veel over na. Ik denk ook dat het feit dat ik toch bewust eet, en daardoor wel enigzins gezonde keuzes maak, ervoor gezorgd heeft dat bij bmi niet ver boven de 25 is gevlogen.

Ik ben een emo-eter. Als ik lekker in mijn vel zit val ik zo 5 tot 10 kilo af. De afgelopen maanden zat ik niet lekker in mijn vel en dan eet ik de hele dag. Alle broeken staan op knappen. Vooral als ik iets lastigs/moeilijks voor me heb op het werk of thuis. Ik heb in zo'n periode nooit maaghonger, zover laat ik het nooit komen. Ik eet zeker ieder uur wat. En dat gaat de héle dag zo door. Moeheid verergert dit enorm, dan ben ik helemaal niet meer te houden.
Ik heb al heel vaak geprobeerd om gedisciplineerder te eten, maar dat lukte nooit. Dieet is dus voor mij een vreemd iets. Wat me wel lukt is om áls ik eet enigszins goede keuzes te maken, maar dan bedoel ik avocado met tomaat in plaats van chips. Even vet maar net iets meer vezels en vitamine. Als ik dan minder problemen ondervind val ik dus weer 7 kilo af. Maar dat is geen bewust besluit. Dat is omdat ik dan óf minder onlustgevoelens heb óf een type onlustgevoelens heb waar ik beter en op een andere manier mee om weet te gaan. Ik ervaar dat ook niet bewust, dat minder eten, ik merk het alleen maar aan mijn broeken.
Ik eet gevoelens weg. Ik moet dus aan de slag met die gevoelens om minder te kunnen eten.
Recent ben ik voor iets anders naar een therapeut gegaan, en die vond dat er veel meer onder zat. Hij heeft me verder laten onderzoeken en daar kwam een persoonlijkheidsstoornis uit. Best wel heftig op mijn leeftijd (boven de 40), een beetje het gevoel om weer op hokje 1 gezet te worden. Terug naar start. Ik viel met name uit op coping-gedrag; dat is bij echt helemaal in de war. Ik kan niet duiden wat er op me af komt, en ik kan mijn persoon thuis en buitenshuis niet integreren (ja, vaag he, dat vond ik nou ook).
Verder heeft mijn moeder me vroeger altijd getroost met snoep, maar ik weet niet of ik nou weer alles bij mijn moeder op de rekening moet zetten.

Polly Shearman

Polly Shearman

23-04-2011 om 17:40

Fladder

wat vind ik dat erg voor je, dat je iedere hap moet berekenen, overal over na moet denken en op die manier altijd met eten bezig moet zijn! wat erg!

eten kan juist zoveel vreugde, liefde en gezelligheid brengen, en mij lijkt dat als je er zo berekenend mee bezig ben dat, dat allemaal wegvalt.

Ik bekijk eten als brandstof maar zeker ook met mijn brantse bourgondische inslag! Hoera eten, lekker, liefdevol bereid!! ik kan zoveel liefde kwijt in een maaltijd! En ik kan zo genieten van andere die dat dan opeten, en er zelf van genieten.

Ik let op gezondheid, dat zeker. Maar niet ten koste van het genot!

maar dat is waarschijnlijk ook de reden van mijn immer dikke kont! ahwhahahah

Valkyre

Valkyre

24-04-2011 om 00:38

Tja, waarom?

"Als ik me zielig voel kruip ik op de bank met een stapeltje tijdschriften , pot thee en een bonbonbloc."

Hele volksstammen - mezelf incluis - leven zo. Ik eet de hele dag gezond (hooguit een derde boterham bij de lunch die ik echt niet nodig heb), maar 's avonds, als zoonlief in bed ligt en manlief aan het werk is, begint het Grote Grazen. Het is niet dat ik niet kan bedenken dat ik die calorieen niet nodig heb, fladder, het is meer dat ik niet meer WIL denken op dat moment. Vooral na een stressvolle dag wil ik mezelf "belonen" en geef ik toe aan de neiging iets ongezonds te eten (als we dat in huis hebben - meestal niet) of gewoon te eten eten eten, n'importe quoi, tot ik bijna plof. Ik heb zelfs weleens midden in de nacht wentelteefjes staan bakken om aan mijn zoetbehoefte te voldoen... Als ik stress heb, een zware dag heb gehad, verdrietig ben, schakel ik mijn verstand uit en eet ik mijn gevoel weg.

Ja, en dat mechanisme zit er al van jongs af aan in. Toen ik acht was, overleed mijn vader. Mijn moeder at haar verdriet weg, en wij deden met haar mee. Ook op jongere leeftijd werd ik getroost met eten (heb je je pijn gedaan? Hier heb je een snoepje. Heb je ruzie met je vriendinnetje? Kom, dan gaan we een ijsje eten.) Mijn moeder heeft zelf een erg nare jeugd gehad, en ze deed haar best met de skills die ze had - en troosten met eten was haar oplossing, omdat ze niks kon aanvangen met emoties. Niet haar schuld dus, maar wel een erfenis die ze onbewust doorgaf...

Tenslotte: ik ben ook "gezegend" met een flink labiele bloedsuikerspiegel. Als mijn bloedsuiker te laag wordt (na drie a vier uur niets eten), kan ik niet meer rationeel nadenken. Ik gedraag me dan als een heks (gelukkig weet mijn man dan hoe laat het is en zet me vliegensvlug een schaaltje rauwkost voor). Als hij er niet is, bezwijk ik nog weleens voor de combi koolhydraten-met-veel suiker. Ik voel me dan ook even beter, maar dat is dus van korte duur.

Tenslotte: ieder pondje gaat door 't mondje, tenminste bij mij wel. Maar ik word dus erg verdrietig als dat mij wordt aangerekend als "ik snap niet waarom je zoveel eet als je toch weet dat 't slecht voor je is." Nou, omdat het een coping tool is dus. Net als iedere verslaving. Waarom roken mensen? Waarom raken mensen verslaafd aan alcohol/drugs/winkelen/sex? Omdat het een ziekte is, die maar moeilijk te overwinnen is. Daarom dus.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Vic

Vic

24-04-2011 om 15:12

Geen last van

Ik heb niet zozeer last van (vr)eetbuien of emo-eten, maar ik ben gewoon zoekende naar de juiste balans tussen eten en verbranden. Tot een jaar geleden ging het prima. Ik ben jarenlang op gewicht gebleven met ca. 1600 caloriën per dag. Geen centje pijn om dat vol te houden, er is best wat ruimte om te snacken als je normaal gezond (en niet teveel) eet. Vorig jaar heb ik een tijdlang verbouwd en geklust (ruim een maand 12 uur per dag). Dat kostte zoveel energie dat daar niet tegenop te eten was. Vervolgens heb ik een paar maanden meer moeten eten om weer wat aan te komen. Nu zit ik dus met die grotere porties en een lichaam dat daaraan gewend is, maar het niet meer verbrandt. Plus het feit (denk ik) dat die kilo's een voorkeur lijken te hebben voor mijn buik en benen, als het nou nog een beetje verdeeld was ;-(
Hierboven zegt trouwens iemand dat je met een uur wandelen net zoveel verbrand als met een uur hardlopen. Ik weet niet hoe je daarbij komt, maar dat is echt niet waar hoor. Om vet te verbranden moet je hartslag omhoog. Zie ook: http://www.wandeltraining.nl/energieverbruik.htm

Marian

Marian

24-04-2011 om 16:58

Nee vic

Ik bedoelde: met vijf kilometer gewoon wandelen verbrandt je net zoveel kcal als met vijf kilometer hardlopen. Je doet er natuurlijk langer over en als je in diezelfde dat nog eens vijf kilometer erbij loopt, verbrandt je natuurlijk twee keer meer in dezelfde tijd.

Vic

Vic

24-04-2011 om 17:16

Nee, klopt niet

Dat zie je ook op die link die ik gaf. Als je x maal sneller gaat lopen gaat het energieverbruik meer dan x maal zoveel omhoog per uur/kilometer.
Dus 5 km wandelen met 5 km/uur verbrandt 300 cal., 5 km hardlopen met 10 km/uur verbrandt 375 cal.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.