Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

Geertruida

Geertruida

24-05-2012 om 13:49

Hertrouwen; meisjesnaam houden of niet?

Ik ga binnenkort, 3 jaar na mijn echtscheiding, hertrouwen. Volgende week gaan we in ondertrouw en dan moet ik de beslissing nemen; ga ik zijn achternaam aannemen of niet. En ik vind het een moeilijke..

Bij mijn vorig huwelijk, als jong meisje, was het duidelijk; we gingen samen alles opbouwen en ik wilde dezelfde achternaam hebben als mijn toekomstige kinderen. Maar die kinderen heten nu dus naar hun vader terwijl ik mijn meisjesnaam weer heb aangenomen. En alle narigheid al heb gehad om mijn naam weer op mijn meisjesnaam terug te krijgen bij alle instanties.

Daarom twijfel ik nu.. emotioneel gezien wil ik zijn achternaam graag aannemen (is ook veeel mooier dan mijn meisjesnaam.. en de kinderen heten toch al anders, dus dat argument bestaat niet meer. Maar.. ik zie er tegenop om mijn naam overal weer te veranderen. Maar moet dat eigenlijk wel? Kan ik niet officieel worden geregistreerd als mevrouw X-Y terwijl mijn bankrekening en mijn contracten bij Nuon en KPN (om maar wat te noemen) gewoon op mevrouw Y blijven? Weet iemand hoe dit zit?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tinus_p

Tinus_p

24-05-2012 om 14:10

Heu

Formeel neem je zijn achternaam niet aan: je gebruikt zijn achternaam, of niet. Maar je blijft officieel altijd Mw. meisjesnaam.

Hanne.

Hanne.

24-05-2012 om 14:32

Inderdaad

Tinus haalt me de woorden uit de mond.

Zo lang het jou om het even is of het NUON (oid) de rekening aan mevrouw meisjesnaam of mevouw mansnaam interesseert zou ik ook geen enkele moeite nemen om dat aan te passen. Het NUON zal het een zorg zijn. Zolang de rekening maar betaald wordt!

Geertruida

Geertruida

24-05-2012 om 14:40

Wanneer wel

OK, jullie zijn duidelijk; ik ben dus niet verplicht alle officiële instanties mijn nieuwe getrouwde naam door te geven. De meeste zal het ook een worst wezen of ik nu getrouwd ben of niet.

Maar aan welke instanties moet ik dit dan wel doorgeven? Zorgverzekering? Bank? Of gaat dit automatisch (via mijn BSN)?

Hanne.

Hanne.

24-05-2012 om 15:09

Niemand

Zoals gezegd < moet> het aan geen enkele organisatie doorgeven! Alleen de organisaties waarvan jij het belangrijk vindt dat ze je bij je mansnaam aanschrijven.

Ik heb bv de bank op mansnaam, maar de bijbehordende credit card op m'n meisjes naam. Was in eerste instantie makkelijker ivm legetimatie (vond het geldverspilling om ook meteen een nieuw paspoort te regelen). Daarna nooit meer veranderd.

Ik weet niet wat er automatisch gaat, maar volgens mij gaat het dan om dingen als de belasting, SVB, gemeente etc. Volgens mij stond dat toen op het formulier wat ik bij de ondertrouw tekende.

Fransien

Fransien

24-05-2012 om 15:13

Verandering burgerlijke stand

Aan alle instanties die een verandering in de burgerlijke stand moeten weten, zou ik het doorgeven, dus ziektekostenverzekering, pensioenfondsen, belastingdienst, school (al was het maar om vrij voor je kinderen te krijgen .

Duo

Duo

24-05-2012 om 21:17

Incidenteel

Bij mijn eerste huwelijk heb ik alles gewijzigd in mansnaam, dus ook op mijn werk. De tweede keer heb ik het alleen bij de gemeente aangegeven. Toen kreeg ik post van officiële instanties op mansnaam-eigennaam, dus van de belastingdienst, CJIB, SVB e.d. Het opheffen daarvan is een kwestie van een formuliertje invullen bij de gemeente. Overigens staat alleen op mijn bankpasje nog de achternaam van eersteexman. Daar heb ik destijds een paar pogingen aan gewaagd om het te wijzigen, en het toen maar laten gaan

Geertruida

Geertruida

25-05-2012 om 10:04

Volhouders

Ja dat herken ik wel ja.. ooit pogingen gedaan de KPN duidelijk te maken dat mijn ex uit ons huis was verdwenen en het contract op mijn naam moest.. Ze hebben zijn initialen laten staan, bij mijn meisjes-achternaam.. en dat kreeg ik er met de beste wil van de wereld niet uit. Veel 'dat kan niet mevrouw'. Totdat mijn nieuwe lief zich er tegen aan ging bemoeien en een forum op internet vond waar klachten over KPN gedumpt kunnen worden en KPN zelf reageert. Toen was het vreemd genoeg zo geregeld.. De kracht van de social media is groot!

Ik wil voor officiele instanties de achternaam van mijn nieuwe echtgenoot aannemen. Dus mevrouw X-Y. Voor mijn werk blijf ik mevrouw Y. Heb al moeite genoeg gehad de naam van mijn ex eraf te krijgen en er is al iemand met achternaam X, dus om algehele verwarring te voorkomen blijf ik maar gewoon Y..
Nu moet ik alleen nog bepalen wat ik met de rest van mijn omgeving doe. Ga ik me (bij vreemden) voorstellen als Geertruida X of Geertruida Y? Wordt wel lastig en verwarrend allemaal.. pff..

Duo

Duo

25-05-2012 om 10:42

Eigen naam

Vind je jezelf niet een beetje te volwassen om ineens met een andere naam verder te gaan? Dat is leuk als je 25 bent, maar daar vond ik me met bijna 40 echt te oud voor. Ik deed het wel bij instanties, om duidelijk te maken dat ik de vrouw van was, maar in het dagelijks leven gewoon onder mijn eigen naam. Gelukkig maar, achteraf, want anders had ik het weer allemaal moeten terugdraaien

Caitlynn

Caitlynn

25-05-2012 om 11:06

Mansnaam

Ik heb de tweede keer ook weer mansnaam in gebruik genomen, ondanks dat ik de 25 allang gepasseerd was. Ik ben nogal ouderwets ingesteld op dat gebied, dus daar was geen twijfel over.
De officiele instanties (UWV, Zorgverzekering, Belastingdienst) hebben via de gemeente bericht gehad, daar heb ik geen moeite voor hoeven doen. De rest, daar wilde ik geen moeite voor doen, dus dat is in de loop van de jaren veranderd bij het afsluiten van nieuwe contracten. De enige die wel moeilijk deed was de bank, omdat er geen trouwboekje was waaruit bleek dat ik daadwerkelijk mevrouw mansnaam-eigennaam was. Dat heb ik pas jaren later laten veranderen toen ik een identiteitsbewijs had waar mijn mansnaam ook op stond vermeld.

Egel

Egel

25-05-2012 om 13:39

En hij?

En je a.s. man? Hebben jullie ook overwogen of hij jouw naam misschien zou nemen?
Verander je een beetje in iemand anders vanwege het trouwen?
Sorry, ik begrijp het niet echt, waarom je je naam zou veranderen. En nog minder als je al een keer gescheiden bent en dus weet dat het niet handig is en niet prettig ook. En wat een gedoe: hier wel, daar niet, soms wel, kinderen natuurlijk ook niet want die houden hoop ik gewoon altijd hun eigen naam die ze bij geboorte kregen....
Ga je ook in maagdelijk wit trouwen in kleren van 100 jaar geleden?
Je begrijpt het al: ik bleef liever dezelfde persoon met dezelfde naam toen ik trouwde. Wij gaven dat 10 jaar geleden gewoon aan bij de ondertrouw, wat we wilden, en ik koos daarvoor (niets veranderen aan mijn naam dus, ook al vind ik die van man wat mooier). Man ook blij dat ik niet zo'n type was die in verering vooral nog van iemand anders wil zijn.
En ik heb werkelijk nog nooit post gehad op mijn mans naam. O, niet helemaal waar, enkele kennissen schrijven ons zo aan, maar daar ga ik dan weer niet zo'n punt van maken als op dit forum....
Overigens wens ik je natuurlijk een fijne dag toe en veel geluk.
Groeten, Egel

Egel

Egel

25-05-2012 om 21:56

Hihi, sorry p...

Ja sorry P, ik heb soms wat vastgeroeste principes en wat bekeringsdrang ook nog... ik neem me regelmatig voor wat makkelijker te worden, met minder oordelen en zo, maar nou ja.... dan lukt niet altijd. (ik vond zelf die opmerking over maagdelijk witte jurk van 100 jaar geleden eigenlijk te ver gaan, maar ik vind dat vaak zo'n raar toneeltje!)
Fijn dat jij erom kan lachen!
Groeten, Egel

Kiki

Kiki

25-05-2012 om 23:31

Ik heb ook zo'n vriendin

eerst heette ze Jansen, toen trouwde ze met meneer Bakker en heette ze zo, toen ging ze scheiden moest alles weer terug naar Jansen en nu is ze weer getrouwd en moet alles ineens naar Dekker. Waarom al die moeite.

Ik heb maar gewoon mijn eigen naam gehouden, hoef ik ook niets te veranderen en het voorkomt verwarring

Ik kom er wel overheen dat ik bij een telefoongesprek over mijn kinderen erbij moet zeggen dat ik de moeder ben van kindje X

Aagje Helderder

Aagje Helderder

26-05-2012 om 10:03

Juist ja

caitlynn: "Ik heb de tweede keer ook weer mansnaam in gebruik genomen, ondanks dat ik de 25 allang gepasseerd was. Ik ben nogal ouderwets ingesteld op dat gebied, dus daar was geen twijfel over."
Ouderwets, dat is het goede woord, het aannemen van mansnaam is een regeling uit vervlogen tijden waarin duidelijk was dat DE MAN het hoofd van het gezin was, de baas van vrouw en kinderen, waarin vrouwen minder rechten hadden (vrouwen hadden tot op een hogere leeftijd dan mannen toestemming van hun vader nodig dan mannen) en die een aantal rechten nog vaak door het huwelijk verloren (denk aan automatisch ontslag als je ging trouwen, in de jaren '60 van de vorige eeuw nog gangbaar bij de overheid). Het overnemen van mansnaam door vrouw was daar een zichtbaar exponent van. En tja, als je het positief of romantisch vindt om een overblijfsel uit die tijd met die betekenis nu in je leven over te nemen....ik kan er met m'n hoofd niet bij. En ik ben echt geen doorgewinterde feminist, maar ik kan gewoon niet snappen dat vrouwen in deze tijd dat willen. Bovendien vind ik het heel bijzonder dat het gebruiken van dezelfde naam voor veel mensen die associatie van ultieme verbondenheid oproept. Ik heb niet het gevoel dat het feit dat er twee verschillende achternamen in ons gezin zijn de verbondenheid een greintje minder maakt....
En ja, ik weet t, ben nogal stellig en principieel op dit punt en heb ook nogal last van bekeringsdrang, net als iemand hierboven.... Overigens zal ik altijd iemands wens respecteren en mensen altijd aanspreken en aanschrijven op de wijze waarop zij dat willen. Zo principieel ben ik dan ook wel weer....
Aagje Helderder

Klaartje

Klaartje

26-05-2012 om 14:02

Wel gedaan

Ik heb 30 jaar gelden wel mijn mans naam aangenomen. Mocht ik nu opnieuw beginnen, dan zou ik gewoon mijn eigen naam houden. Was nog jong en onschuldig in die tijd Eigenlijk is het nu wel makkelijk, we heten allemaal hetzelfde. Op mijn id kaart staat meisjesnaam gehuwd met mansnaam en bij mijn man staat mansnaam gehuwd met meisjesnaam, dat dan weer wel.

+ Brunette +

+ Brunette +

26-05-2012 om 19:24

Helemaal eens met aagje helderder

En ik heb het al eerder geschreven: in het achterlijke macholand waar ik woon houdt een getrouwde vrouw gewoon haar eigen achternamen. Ook haar kinderen hebben twee achternamen, namelijk Vadersnaam Moedersnaam. Dus je hebt ook niet dat gedoe met kinderen die een heel andere achternaam hebben dan jezelf.

nathalie

nathalie

27-05-2012 om 14:10

Maar aagje

Je kunt niet snappen dat vrouwen de naam van hun man gebuiken, jij doet dat niet. Principieel en met duidelijke gedachten daarover, oké. Maar kun je wel snappen dat er vrouwen zijn die het allemaal niet zo belangrijk vinden welke naam ze gebruiken? Geen diepe gedachten maar uitsluitend pragmatiek.
Ik ben 25 jaar geleden de naam van mijn man gaan gebruiken. Gewoon omdat ik dat makkelijker vond, in die tijd gingen kinderen automatisch ook zo heten en ik heb die pragmatische keus gemaakt. Geen principes, niks van meer verbonden zijn ofzo. Ik vind het niet leuk dat ik daarom nu wordt neergezet als ouderwets of romantisch, daar heeft het niets mee te maken. Ik ben gewoon toch wel ik, daar heb ik mijn meisjesachternaam echt niet voor nodig.
Mocht ik nog eens een huwelijk aangaan dan zal ik waarschijnlijk niet meer de naam van de nieuwe partner aannemen omdat dat voor mij dan geen reden heeft. Er zullen geen kinderen meer komen met die naam. Als ik dan weduwe ben dan zal ik denk ik de naam blijven gebruiken die ik nu voer, zo kennen de meest mensen me nu en ik zie ook weer geen reden om dat dan veranderen. Ook weer pragmatisch. Mocht het nieuwe huwelijk na een scheiding zijn (kan ik me niks bij voorstellen, zuiver hypothetisch) dan zal ik mijn meisjesnaam weer gaan gebruiken omdat ik dan inschat dat ik de naam van mijn (dan) ex niet meer horen wil.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

27-05-2012 om 15:21

Nathalie

Kort antwoord op jouw vraag: nee, ik kan eerlijk gezegd ook helemaal niet snappen dat het vrouwen niet echt interesseert welke achternaam zij gebruiken. Reden daarvoor is dat je naam (voor- en achternaam) ongeveer t eerste is dat je als mens meekrijgt in dit leven en dat maakt dat het heel wezenlijk bij je hoort. In mijn ogen dan hè . Pragmatisme vind ik in deze ook een vreemd argument, want het is helemaal niet ingewikkeld of onpraktisch om je eigennaam te blijven voeren.
Uitgebreider antwoord is dat ik best snap dat zaken rondom de achternaam van gehuwde vrouwen vijfentwintig jaar geleden en misschien ook wel nog minder lang geleden anders waren dan nu. En dan vooral sociaal gezien. Maar ook sociale omstandigheden dragen bij aan de wijze waarop je naar dingen kijkt. Dus ja, ik snap best enigszins dat het daarom 25 jaar geleden minder vanzelfsprekend was dan nu om te kiezen je eigennaam te houden. Ik kan me er ook nog wel wat bij voorstellen dat je een gewoonte van zoveel jaar niet ineens verandert. Mijn oude moeder piekert er natuurlijk ook niet over om niet meer mijn vadersnaam te gebruiken en terug te gaan naar haar eigennaam....
Maar ik had t in mijn posting eerlijk gezegd vooral over vrouwen in deze tijd, laatste 15 jaar vooral. De vrouwen die nadrukkelijk de keuze krijgen en waar het dus qua formele zaken zeker niet vanzelfsprekend hoeft te zijn. Volgens mij is het nu eerder onpraktisch is om de naam van een man te gaan voeren, want je moet er van alles voor regelen. En juist van die vrouwen hoor ik dat ze kiezen voor mansnaam omdat het zo mooi is dat de buitenwacht aan de achternaam kan zien dat man en zij bij elkaar horen, dat ze anders een andere achternaam hebben dan hun eventuele kinderen, enzovoort. Ik kreeg een paar maanden geleden een huwelijksaankondiging van een stel dat al kinderen had voor t trouwen? Er stond namens de kinderen op dat t zo fijn was dat mama na het huwelijk hetzelfde ging heten als de rest van het gezin.... En ik snap daar dus helemaal niets van. Ik snap niet dat vrouwen in deze tijd kiezen voor een ouderwetse gewoonte, die te maken heeft met minder rechten hebben.
Maar ja, om het dan maar meteen te relativeren: ik weet heel goed dat ik ook niet alles van een ander hoef te snappen. Dit dus ook niet.... Zoals gezegd, ik respecteer ieders keuze, maar begrijpen is iets anders.
Aagje

nathalie

nathalie

27-05-2012 om 16:39

Vroeger en nu

daar zit wel een verschil in denk ik. Nu zouden we er misschien voor kiezen om de kinderen mijn achternaam te geven, of misschien ook wel niet...geen idee, niet zo interessant verder voor mij.
Dat je naam (voor- en achternaam) ongeveer t eerste is dat je als mens meekrijgt in dit leven en dat maakt dat het heel wezenlijk bij je hoort, dat zie ik dus niet zo. Mijn indentiteit zit voor mij in andere dingen dan de letters die op me zijn geplakt. Het maakt mij ook niet zoveel uit of ik genoemd wordt c.q. aangeschreven wordt met mijn aangenomen mansnaam, mijn meisjesnaam of mans-meisjes. Ik vind alles best.

Nathalie

En als ze je voornaam verknippen,verhaspelen, of je ineens Truus noemen (ik ga er even vanuit dat je geen Truus heet) vind je dat ook geen punt?

Mijn voornaam wordt in meerdere talen hetzelfde geschreven maar anders uitgesproken. Daar zit ik niet mee, maar als ze er echt iets anders van maken (zoals in het Italiaans bijvoorbeeld waar mijn voornaam ineens een rare uitgang krijgt) ben ik daar toch niet van gediend. Dat is mijn naam niet.

Over de keuze van mijn achternaam heb ik me niet druk hoeven maken, ik ben namelijk niet getrouwd. Maar was ik dat wel, dan zou ik er werkelijk geen seconde over piekeren de naam van mijn partner aan te nemen, hoewel die zowel mooier als exclusiever is dan de mijne. Maar het is nou eenmaal niet mijn naam.

Groeten,

Temet

Rosase

Rosase

27-05-2012 om 22:21

Aagje

Jij redeneert wel heel erg vanuit jezelf: "Pragmatisme vind ik in deze ook een vreemd argument, want het is helemaal niet ingewikkeld of onpraktisch om je eigennaam te blijven voeren."

Ja dat vindt jij. Dat jij dat niet ingewikkeld en onpraktisch vindt wil nog niet zeggen dat dat ook voor anderen moet gelden.

Ik was erg gehecht aan mijn meisjesnaam maar vond het onverteerbaar om een andere achternaam te hebben dan mijn kinderen. Want dat zijn toch de mensen die je het meest na staan... Ik vind de oplossing uit het land van Brunette dus een prima oplossing. Jammer dat we dat hier niet hebben.

Ik heb in mijn werk nog een tijdje mijn meisjesnaam aangehouden, maar werd daar toch ook een beetje kriegel van. Dus bij de eerst volgende wissel van baan ben ik daar ook vanaf gestapt. Mocht ik ooit gaan scheiden dan denk ik dat ik mijn mans naam ook weer via natuurlijk verloop laat afvloeien.

Mijn bankrekening en creditkaart staan trouwens wel nog steeds op mijn meisjesnaam. Kan prima. Is alleen lastig als ik iets voor de kinderen betaal. Dat wil nog wel eens tot verwarring leiden.

Rosase

Rosase

27-05-2012 om 22:23

Overigens

Geef ik er de voorkeur aan om aangeschreven te worden op mansnaam-meisjesnaam. Ik zie eigenlijk ook niet zo dat ik iets weg gedaan heb. Ik heb er iets bijgekregen toen ik trouwde...

Aagje Helderder

Aagje Helderder

27-05-2012 om 23:26

Tuurlijk

redeneer ik vanuit mijzelf; dat lijkt me duidelijk. Geef ik volgens mij ook wel aan. Maar echt waar, er IS ook echt niets onpraktisch aan om je eigen naam te hebben en eventueel een andere naam te hebben dan je kinderen. Vijftien jaar geleden gaf het nog wat klein gedoe, maar vlgs mij is dat nu nauwelijks meer zo. Je hoeft na je huwelijk nl nergens aan te geven dat je een andere naam wilt voeren en niets te veranderen. Het enige is dat je, zoals Kiki al zegt, hier en daar moet zeggen: ik ben Aagje Helderder, moeder van Pluk junior, that's all. Niets onpraktisch aan. Wbt betalen voor je kinderen: ik zet in het vak mededelingen (of hoe heet t?) betaling betreffende Pluk jr en dat heeft echt nog nooit voor verwarring gezorgd en ik woon bepaald niet in de grote stad, maar in een klein gat. Oké, met credit cardbetaling voor iets op naam van kind hebik geen ervaring.
Maar jouw opmerking dat je het onverteerbaar vindt een andere achternaam te hebben dan je kinderen, daar kan ik persoonlijk met m'n hoofd niet bij (maar zoals al eerder gezegd, da's persoonlijk): mijn kinderen zijn niet minder mijn kinderen met een andere achternaam, of meer wanneer ik me van hun achternaam bedien. Het zijn gewoon mijn kinderen.... Dus ja, voor mij (maar da's weer heel persoonlijk) valt dat onder die 'verbondenheidsgedachte' waarover ik in mijn eerste posting schreef. En die gedachtengang ken ik van genoeg anderen, maar snappen doe 'k 'm nog steeds niet. Maar goed, zoals ook al eerder gezegd, ik hoef ook niet alles van anderen te snappen. Ik zal er in t dagelijks leven ook niemand op aanspreken, maar ja, als er zo expliciet naar gevraagd wordt zoals hier, dan ben ik niet meer te houden.....
Aagje

Aagje Helderder

Aagje Helderder

27-05-2012 om 23:34

O en

nu ik toch even losga: de term 'meisjesnaam' vind ik ook raar. Je hebt eigennaam en mansnaam. 'Meisjesnaam' hoort bij diezelfde vervlogen tijd waarin een vrouw alleen niet als volwassen menspersoon gezien werd. Ze was pas echt een vrouw als ze iemands vrouw was. Dan kwam de naam die bij de onvolwassen tijd hoorde letterlijk op t tweede plan....
Aagje

Ely

Ely

27-05-2012 om 23:54

Twee dingen

1) Aagje: ik had een brede grijns bij jouw 'Pluk jr', ik zag m helemaal voor me, op zijn trap-kraanautootje

(Bij de andere weet ik niet meer wie t schreef, sorry)
2) onverteerbaar dat je kinderen jouw naam niet dragen? Geef je ze toch jouw achternaam to start with? Of is dat nou weer heel nieuwerwets gedacht?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Rosase

Rosase

28-05-2012 om 00:39

Ja ely

Dat was eigenlijk de oplossing geweest (kind was er eerder dan huwelijk). Maar zo kien was ik toen nog niet...

Rosase

Rosase

28-05-2012 om 00:43

Aagje

Ik snap dat je vanuit jezelf redeneert en dat je mijn keuzes niet snapt ook prima.

Maar er klinkt, wellicht niet zo bedoelt, een nogal veroordelend toontje door in je post. En daar kan ik niet zo goed tegen.

Prima dat jij dat ouderwets vind. En prima dat jij dat niet onpraktische en weet ik wat vind. Maar dat wil dan nog niet zeggen dat het dat dan ook niet IS. Snap je wat ik bedoel?

Je mag in mijn ogen nooit oordelen over wat een ander vindt.

En verder vind ik eigennaam net zo krom klinken als meisjesnaam.

Moeilijk gedoe

ik heet gewoon zoals ik heet, en mijn man ook. Ik heb geen meisjesnaam en hij heeft geen jongetjesnaam.

Ik heb totawl geen behoefte aan een andere naam aan mijn naam te plakken, of om mijn eigen naam te veranderen.

Ik snap werkelijk niet waarom mensen zelfs bij een tweede f volgend huwelijk zichzelf al die toestanden aandoen.

Ik vind hesysteem van Brunettes land eerlijk gezegd het mooiste.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

28-05-2012 om 10:25

Mwah

Wat vind je nu zo veroordelend dan, Rosase? Ik zit mijn stukjes terug te lezen en ik vind eerlijk gezegd dat t wel meevalt.
Het meest zeg ik dat ik het gewoon niet snap als vrouwen de keuze maken om de naam van hun man te gaan gebruiken. Daar is volgens mij niets veroordelends aan. Daarnaast gebruik ik in mijn argumentatie een paar termen waar je blijkbaar over valt.
Ik noem het ouderwets, maar da's ( in mijn ogen dan, hè) ook heel erg terecht, omdat de reden zit die achter het gebruik dat vrouwen een historische is. Een historische reden waar we verder door de bank genomen wel afstand van willen nemen: we vinden tegenwoordig doorgaans niet meer dat vrouwen bij hun huwelijk van verantwoordelijke wisselen: van hun vader naar hun man. We vinden doorgaans ook niet meer dat mannen het hoofd zijn van het gezin, vrouw en kinderen. Historisch gezien was dat de reden waarom de naam van vrouwen met het huwelijk mee veranderde. Juist omdat we al die dingen niet meer vinden, noem ik het vrijwillig aannemen van mansnaam ouderwets. En nee, ik snap helemaal niet (maar da's dus weer persoonlijk) waarom vrouwen in deze tijd voorbij zien aan die historische context en er aan meedoen.
En verder, zo lang 'het is gewoon praktisch om de naam van mijn man aan te nemen' of 'het is zo praktisch om allemaal hetzelfde te heten' worden ingebracht als argument om het wel te doen, mag ik daar op reageren en inbrengen dat er niets onpraktisch aan is om het wel te doen. Ondertussen zijn de systemen ingericht op die keuze. Sommige mensen misschien wat minder, maar daar mag ik dan weer wat van vinden....
Als ik hiermee jou het gevoel geeft dat ik jou veroordeel, vind ik dat jammer, maar in deze discussie is t in mijn optiek niet ongepast om op deze manier te spreken.
Aagje

Eigennaam? vadersnaam!

Ik heb er geheel vrijwillig, en goed doordacht, voor gekozen de achternaam van mijn echtgenoot te gaan gebruiken: de eerste helft van mijn leven heb ik de naam van mijn vader moeten gebruiken. Dat is helemaal niet mijn 'eigen naam', het is de naam die ik heb gekregen omdat mijn moeder bij haar huwelijk automatisch de naam van haar man kreeg, en hun kinderen dus ook.
Ik ben het volkomen met Aagje eens dat 'we' daar nu juist van af willen, ben dan ook erg blij dat we tegenwoordig de vrije keus hebben. Maar juist mijn 'meisjesnaam' was een gevolg van deze ouderwetse wetgeving, en ik heb dan ook helemaal geen behoefte daar aan vast te houden.

erykah

Aagje Helderder

Aagje Helderder

28-05-2012 om 12:57

Vadersnaam

Natuurlijk Erykah, dat is zo, maar ( om met Tihama) te spreken, het is iig je vaders naam en niet die van je schoonvader.. En bovendien: het is mijn naam geworden op t moment dat ik 'm bij mijn geboorte meekreeg.
Natuurlijk is het zo dat tot pakweg 15 jaar geleden namen alleen door vaders werden doorgegeven (behalve bij het koningshuis als er een vrouwelijke troonopvolger was, dan kwam Oranje enz voor de naam van de echtgenoten) en dat is mijns inziens ook wel raar. Maar om met die wetenschap nu vernieuwing tegen te houden, is ook al weer zo wat. Alles terugbrengen naar de namen van de moeders van de moeders van...Is ook weer verre van pragmatisch.
Ik kan me de wens om niet langer met de naam die je bij je geboorte hebt meegekregen eigenlijk alleen voorstellen als je een fundamenteel probleem hebt met je ouders/vader. Maar dan zou ik ( ook weer persoonlijk) denk ik een officiële naamswijziging willen en niet het gebruik van echtgenoots naam.
Aagje

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.