Relaties Relaties

Relaties

roosje

roosje

21-09-2008 om 19:24

Over-enthousiaste opa


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tihama

Tihama

26-09-2008 om 16:45

De normen

"Alleen passen wij er gezamenlijk voor om onze kinderen op te voeden met de normen van Oma. Daar is mijn man namelijk lang niet altijd gelukkig van geworden. "

Maar dat bedoel ik ook niet. Mijn schoonmoeder heeft andere normen dan ik en mijn vader ook.
Maar mijn kinderen leren dat ze voor het eten bij oma de handjes vouwen en 'amen' zeggen, terwijl wij niet eens in god geloven. Ze leren ook dat ze bij opa veel meer mogen dan bij ons. Dat ze daar dingen mogen, waar ik zenuwachtig van word.
Ik ben het lang niet altijd eens met de keuzen van mijn ouders of schoonouders. Mijn vader geeft veel meer vrijheid dan ik aan mezelf kan verantwoorden. Mijn schoonmoeder is veel strenger dan ik redelijk vind.

Maar de kinderen leren vooral dat er dus alternatieve sets normen zijn en dat die normen naast elkaar kunnen bestaan.

Het enige waar het om gaat is dat IK het aankan en aandurf om te accepteren dat het niet altijd en overal gaat zoals IK het zou willen. Dat dat soms betekent dat er iets gebeurt dat IK niet gezond of veilig vind. Maar dat dit niet betekent dat míjn normen altijd moeten prevaleren. En geloof me: ik héb me toch een partij normen en meningen voor wat betreft de opvoeding

Mijn kinderen stellen ook allang vast dat mama bezorgder is dan opa en dat oma veel strenger is dan mama.

Het grote verschil is dat ik dit accepteer omdat ik denk dat mijn kinderen evenwichtiger worden als ze ervaren dat er meer volwassenen zijn die van hen houden, met soms diametrale opvattingen en dat je dan ook nog in staat kunt zijn die te respecteren zonder dat je het er mee eens hoeft te zijn.

Tihama

Schoondochter

Schoondochter

26-09-2008 om 20:43

Tihama,

Ik vind niet dat grootouders recht hebben op de kleinkinderen, zoals ik ook niet vind dat ik de kinderen bezit. Je krijgt kinderen tijdelijk om ze toe te rusten voor het leven. Dat doen we door ze op te voeden op een manier waarvan wij denken dat het de goede is. Het gaat er daarbij niet om dat wij onze normen en waarden op alle fronten doorgevoerd willen zien en dat wij vinden dat opa's en oma's zich aan alles moeten houden wat wij vinden. En ik weet ook dat kinderen heel goed verschillende manieren van doen naast elkaar kunnen accepteren. Ik vind dat je ook nog eens gelijk hebt als je zegt dat het mogelijk is dat diametraal tegenover elkaar staande meningen gerespecteerd moeten kunnen worden. Ook dat proberen we onze kinderen te leren.
Tegelijkertijd vind ik niet dat Opa's en Oma's het recht hebben om steeds over de grenzen van hun kinderen heen te gaan, omdat ze als Opa's en Oma's recht hebben op hun kleinkinderen. Ouders zijn de opvoeders, die bepalen op welke manier ze hun kinderen grootbrengen. Met welke waarden en met welke regels. Als die ouders slim zijn, geven ze Opa en Oma daar ook ruimte bij om lekker langs de regels heen te gaan en de kinderen te verwennen. Maar ook daarbij zijn er grenzen en het is aan de ouders om die aan te geven. Het is aan Opa's en Oma's om die te respecteren, ook als ze dat niet leuk vinden.
Schoondochter

Morgana Fata

Morgana Fata

26-09-2008 om 22:17

Roosje

Ik heb niet het hele draadje gelezen, maar wou toch graag reageren. Zelf had ik in het begin ook nogal wat moeite met de oma's.
Oma 1 zit altijd boven op de kids. Je kan geen zin afmaken zonder dat haar blik naar de kinderen afdwaald, ze loopt er telkens achter aan en corrigeerd ze voordat ik maar de kans krijgt. Als ik wel zelf kan corrigeren dan doet ze het nog een keer dunnetjes over. Daar heb ik dus echt een hekel aan. Bovendien is ze ook nog wat strenger dan ik.
Oma 2 heeft een kast vol snoep en lekker, drinken gaat in pakjes en daar gaan er veeeel van op in een dag, avondeten is altijd een kindervriendelijk maaltje en de regels zijn een stuk losser dan bij mij thuis. Daarnaast heeft ze soms de neiging een correctie te 'overrullen'.
Sinds ik het meer zie als een kans om zelf wat te relaxen en opvoeden de volgende dag weer op te pakken gaat het een stuk beter.
Oma 1 laat ik lekker achter de kids aanhobbelen en als de kinderen slapen, of even achter een dvd-tje zitten, dan kunnen we zelf even , dat scheelt mij veel werk, kan ik lekker een tijdschrift lezen oid. Ik laat haar tot op zekere hoogte corrigeren. Wel heb ik haar verteld dat er maar 1 keer gecorigeerd word. Dus als ik heb gecorrigeerd en zij wil er nog wat van zeggen, dan zeg ik bijvoorbeeld: Hij heeft het wel begrepen hoor. (oid) Oma is ook regelmatig bij ons. Dan gelden uiteraard onze regels. En mogen ze bijvoorbeeld wel op de tafel spelen. Alhoewel ze er dan nog steeds de hele tijd achteraan rent, daar veranderd niks aan.
Bij oma 2 laat ik het allemaal maar een beetje los. Ik verwacht daar ook niet dat ze hun avondeten opeten, aan tafel blijven en ik weet dat ze zelf om snoep gaan vragen. (bleh) en dat oma het allemaal goed vind. Ik pas me aan haar regels aan. als ik een kind corigeer en ze wil dat 'overrullen' dan ga ik daar niet mee accoord. Dan word ik heel stellig, en al moet de onderste steen boven, als ik heb gezegd dat hij 3 minuten op de gang moet, dan gebeurd dat. Al word het een scene. Dan maar.
Dus in beide gevallen probeer ik het zoveel mogelijk los te laten, en alleen het kader aan te geven. Ik denk dat het inderdaad voor kinderen heel gezond is om te zien dat het er bij anderen anders aan toe gaat. Ikzelf vond het als kind tenminste zeer intressant. en eigenlijk nog steeds
Daarnaast word het een waarschijnlijk een hele stijd met opa, als oma het zelfs al opgegeven heeft. Bedenk je goed of je daar je energie in wil stoppen, pick your battles. Succes in ieder geval.

Schoondochter

Schoondochter

28-09-2008 om 13:41

Tihama en extended family

In de afgelopen dagen best veel gedacht aan jouw woorden over een extended family. Het is heel mooi dat je het zo kunt zien, dat meen ik echt, maar volgens mij moet je wel beseffen dat in jouw situatie zo'n extended family alleen kan bestaan bij de gratie van goede of redelijk goede relaties (waarbij je ook van elkaar kunt verschillen natuurlijk) en dat je de vrijheid hebt om er voor te kiezen of niet. Dan kan het inderdaad een prachtig gegeven zijn voor alle partijen.
In Nederland is het kerngezin ondertussen idd de norm geworden. Dat heeft voors en tegens. Maar ik denk dat maar weinig mensen echt terug willen naar de situatie waarin zo'n extended family een voorgegevenheid was en waar verschillende generaties samen leefden. Dat je bijvoorbeeld als jong stel bij je ouders introk en samen de boerderij ging doen. Buiten de familie's waar dit nog steeds met vallen en opstaan werkt, heb ik veel mensen gesproken die daar erg aan geleden hebben: ouders die leden onder de houding van de kinderen, maar ook kinderen die gillend gek werden van de positie van de ouders. Ook voor de kleinkinderen hoeft het niet altijd goed uit te pakken. In Nederland zie je de extended family verder nog terug in een aantal allochtoonse gezinnen. Ik kan je verzekeren dat het daar ook niet altijd fijn is om tot een extended family te horen waar de hele bijvoorbeeld de mannelijke leden van de familie bezorgd zijn over de meisjes die de familie-eer kunnen bezoedelen...
Ik bedoel maar, jouw keuze om ouders en schoonouders te zien als een extended family, is echt heel erg mooi (ik wilde oprecht dat het in onze situatie ook zo kon werken), maar het is echt een keuze. Bij traditionele extended families is die keuze er vaak niet. Daar is het traditioneel bepaald dat het zo gaat en kan men zich er nauwelijks aan onttrekken. In die zin is jouw situatie een luxe situatie.
Schoondochter

Tihama

Tihama

28-09-2008 om 16:32

Vrijheid

Nee, het is ook in ons geval geen kwestie van volledige vrijheid geweest. Mijn moeder 'eiste' de nodige rechten op. Je hebt het over goede relaties als voorwaarde. Ik zal bekennen dat de relatie tussen mij en mijn moeder absoluut niet voldeed aan die criteria, en dat ik ook heel erg lang moeite had om te zien dat mijn moeder soms ook gelijk had. De loopgraven zijn vaak genoeg betrokken.

Maar het is mij/ons gelukt om de voordelen en de nadelen op verschillende manieren te gaan zien. Ik heb geleerd te relativeren. Ik heb geleerd om bepaalde dingen te accepteren omdat ik het voordeel: een sterke relatie tussen kinderen en grootouders, belangrijker vond. Dat relativeren betekende vaak mijn eigen rol, mijn eigen normen en waarden, als minder maatgevend beschouwen.

Naarmate de kinderen ouder werden (nu 11 en 7) ben ik ook gaan ontdekken dat het spreekwoord 'it takes a village to raise our childeren' klopt.

Ik ga absoluut niet beweren dat het makkelijk is.
Dat maakt ook dat ik hier zo op reageer. Roosje hoeft mij niet met steeds zwaardere voorbeelden te overtuigen dat opa niet deugt. Er zijn veel manieren om naar de werkelijkheid te kijken en we hebben allemaal van nature de neiging om die bril op te zetten die onze overtuiging het meeste gelijk geeft. Zodra je in staat bent om je overtuiging te veranderen, kun je ook door die andere brillen gaan kijken.

Tihama

PunteNel

PunteNel

29-09-2008 om 09:47

Extended family en de relaties

Wij hebben ons ook wel behoorlijk geërgerd aan sommige acties van de opa's en oma's. En er is ook nog een over-enthousiaste buurvrouw bij de ene opa en oma, die meteen aan komt rennen zodra ze kleinkinderen bespeurt, om ze dan direct snoep in de handen te stoppen. Ik vind dat eeuwig zonde van dat snoep, nog niet eens omdat de kinderen dan een keer slecht eten, maar omdat ik het gevoel krijg dat die buurvrouw hun aanhankelijkheid probeert te kopen. En dat is helemaal niet nodig, want ze is een hartstikke leuk en lief mens. Eigenlijk vind ik dat ze het voor zichzelf verknoeit, dat onze kinderen nu bij haar alleen maar denken aan het snoep dat ze gaan krijgen in plaats van aan hoe leuk zij wel is.
De andere opa en oma doen echt dingen waar we ook moeite mee hebben, vergelijkbaar met dat uit de armen rukken waar Roosje het over had en bovendien verdwenen ze dan ook nog in het niets. Een kwartier later kwamen ze terug en waren ze het kind even aan de buurvrouw laten zien. En wij maar boos en ongerust wezen. Want ze vonden ook net zo makkelijk dat onze kinderen helemaal niet allergisch waren en dus best wel dit of dat lekkers toegestopt mochten krijgen. Dan ben je echt niet gelukkig als ze zomaar een kwartier verdwijnen met je peuter op de arm.
Wat die allergie aangaat zijn we natuurlijk op ons standpunt blijven staan maar verder hebben we net als Tihama leren loslaten. Het lukte ons mede doordat we vanuit de kinderen geredeneerd hebben. Zij hebben al hun grootouders nog. Wat een geluk voor ze!! Als we ze de kans willen geven om een relatie op te bouwen met hun grootouders en herinneringen te verzamelen voor later, dat zullen we daar wat voor moeten doen. De snoepbuurvrouw wordt vast een heel lieve herinnering. De opa en oma die weglopen hebben we danig verteld dat dat de bedoeling niet is en we komen er wat minder vaak dan bij de andere opa en oma. Maar we komen wel en als we daar zijn, laten we ze ook met de kinderen.
Zoals Tihama ook zegt, it takes a village to raise our children. Waarom moet de relatie vlekkeloos zijn om je kinderen toch mede te laten grootbrengen door anderen? Ik hoop dat onze kinderen goede herinneringen overhouden aan vele mensen in hun leven. En dat ze zelf leren nadenken over waarden en normen, in plaats van klakkeloos aan te nemen dat alleen wij, hun ouders, het goed deden.

roosje

roosje

29-09-2008 om 10:39

Tihama

Met alle respect, maar ik heb nooit gezegd dat mijn schoonvader "niet deugt". Dat maak jij ervan.
Dat verhaal van een extended family klinkt heel mooi, maar ook ik vind dat daarvoor de onderlinge relaties goed en op gelijkwaardig niveau moeten zijn wil je geen "scheve gezichten" krijgen. Maar nogmaals dat het bij jullie zo mooi werkt dan is dat prachtig.

Afgelopen zondag waren mijn schoonouders bij ons en het ging gewoon goed.

roosje

roosje

29-09-2008 om 10:46

Schoondochter

Wat je eerder vertelde dat sommige oma's dingen doen die hun eigen belang dienen, dat doet mijn schoonmoeder ook. Ze kijkt helemaal niet of het kind het wel leuk vind of prettig. Daar let ik dus ook wel op.
Bijv. slapende babietjes bewust wakker maken omdat zij wil dat ze wakker zijn en dus met ze op schoot kan. Dat zijn dingen waar je als ouder gewoon bedacht op moet zijn.
Zo wilde mijn dochtertje dat oma niet haar optilde, maar een autootje met popje erin (als zijnde een lift). Oma keek haar aan en liep direct weg want dat wilde ze duidelijk niet, want ze wilde mijn dochter optillen en niet dat popje. Ik vond dat wel zielig.

Dagmar

Dagmar

30-09-2008 om 23:51

Stel nou dat...........

opa over een paar jaar over gaat tot het geven van slokjes alcohol? Of een trekje van een sigaret...... Het is maar voor 1 keer......

Staan de tolerante ouders dat voor die ene keer wel toe? Die ene keer is immers niet schadelijk. Het is maar voor 1 keer en die opa's en oma's bedoelen het zo goed. Laat ze toch die arme oudjes.

Ben benieuwd....

Dagmar

Vind ik ook dagmar!

Ergens leg je een grens en waarom mag dat niet bij snoep maar wel bij alcohol? Om dat dat de algemene norm is? Voor wat betreft extended family werkt dat bij ons prima maar het werkt eigenlijk alleen omdat mijn (schoon)familie respect heeft voor de grenzen die wij als ouders stellen en andersom hebik dat naar de kinderen van mijn zus en schoonzussen/broers. Mijn schoonmoeder past vaak op en wij komen vaak bij elkaar als familie. En er zijn soms ook heel duidelijk verschillen in de opvoeding. Wanneer de ouders er bij zijn, zijn zij degene die de regels hanteren en wanneer niet dan worden ze zoveel mogelijk gerespecteerd. Dat is zeker niet altijd mogelijk maar dan zul je van beide kanten tegenmoet moeten komen.
Mijn schoonmoeder vraagt gewoon wanneer ze niet zeker is en juist dat geeft vertrouwen. Het hoeft voor mij zeker niet altijd volgens mijn regels maar juist dat ze even vraagt toont respect. Dat doe ik als nichtjes en neefjes komen spelen, zelfs als er vriendjes en vriendinnetjes komen. Ik vraag ook of ze snoep mogen of mee mogen naar het speeltuintje, in de auto etc. Wat is daar nou zo moeilijk aan?
Ik begrijp Roos heel goed. Het is de manier waar op het gaat.
Ik denk trouwens dat zo'n extended family alleen werkt met dit wederzijds respect ipv 'och ik zal het maar laten gebeuren'. De band met familie is volgens mij alleen maar goed als je dit soort dingen naar elkaar kunt uitspreken en mensen rekening met jouw gevoels houden.

PunteNel

PunteNel

01-10-2008 om 10:04

Dagmar

Alcohol is ook bij een slokje al schadelijk. Roken is ook bij een trekje al schadelijk. Dat vind ik niet goed en ik heb het dus ook afgekapt toen een opa ons kind advocaat wilde voeren. Het is trouwens ook de reden dat onze kinderen niet alleen bij opa en oma gaan logeren. Dat soort dingen gaan over mijn grenzen. Snoep is van een heel ander kaliber.
En trouwens hoor je mij niet praten over 'laat ze toch die arme oudjes'. Er is niks arms aan en zo oud zijn ze ook niet.

Dagmar

Dagmar

01-10-2008 om 10:18

Respect

Ik denk ook dat respect het sleutelwoord is. Eigenlijk zijn het ook gewoon de algemene omgangsvormen waar we het hier over hebben.De schoonvader van Roosje heeft daar volgens mij niet zoveel kaas van gegeten gezien het feit dat zijn eigen vrouw zich voor hem schaamt.

Wat mij óok opvalt in deze discussie is dat een "goede band" met de kleinkinderen vaak wordt geassocieerd met snoep, kadootjes (en later misschien geld). Als ik terug denk aan mijn opa en oma denk ik aan heel andere dingen ondanks dat ik ook regelmatig een zakcentje en chocola kreeg. Waar ik aan denk zijn de wandelingetjes met mijn opa. Hij liep altijd naar de grond te kijken om te zien of daar nog wat leuks lag. We kwamen vaak wel met iets thuis als een haakje, een dopje maar ook een bedeltje van een armbandje of zo. Heerlijk vond ik dat.
De aandacht van oma geeft mij ook goede herinneringen. Ze leerde me breien en haken (ik weet, het is oubollig) maar we deden ook spelletjes. En als ik daar logeerde zaten we 's ochtends gezellig in de keuken te ontbijten met een gekookt eitje enz. Hele gewone dingen dus.

Als ik opa's en oma's tegenwoordig zie dan denk dat er ook een heleboel gecompenseerd moet worden. Waar ze vroeger met hun eigen kinderen niet aan toe kwamen omdat er gewerkt moest worden of omdat er geen geld was willen ze nu inhalen. Dat is helemaal niet erg en heel begrijpelijk maar waarom zou de opvoeding van de ouders hierbij moeten worden ondermijnt? Dat blijft voor mij onduidelijk. Je kunt namelijk ook een heel goede band opbouwen met je kleinkinderen terwijl je ook de regels van ouders zoveel mogelijk respecteerd. De "tolerante" ouders hebben mij nog niet duidelijk kunnen maken waarom deze twee dingen niet samen gaan.

Ik vind het genoeg nu. Ik moet eigenlijk mijn vloer dweilen en verschrikkelijk strijken....

Dagmar

Dagmar

Dagmar

01-10-2008 om 10:25

Puntenel

In een Slush Puppy zit veel aspartaam. Krijgen proefdieren hersenkanker van. Een bekertje groene, rode, blauwe of een combi van dit gif is, in mijn ogen, net zo slecht als 1 lepeltje advocaat.

Dagmar

blom

blom

01-10-2008 om 10:33

Dagmar, omdat

je nu eenmaal niet de baas bent over je ouders. Natuurlijk kan het samen, respecteren van de regels van ouders en toch een goede band opbouwen. Maar wat als dat niet is? Ik zou ook graag zien dat mijn moeder koekjes ging bakken met mijn kinderen, ipv ze voor de tv te zetten en volstoppen met snoep. Maar goed, mijn moeder is er nu eenmaal niet om voor mij te voldoen aan mijn ideaal-beeld van oma voor mijn kinderen. We willen ook een veel te perfect -leven voor onze kinderen, dat denk ik echt. (huidige wens tot maakbaarheid?)
Veel meer heb ik eraan om me te focussen op datgene dat ze wel doet. Zo zal ze altijd vanalles uithalen voor de kinderen, leest ze veel voor, zijn ze altijd welkom, is ze altijd lief, enz enz enz. Er valt zoveel positiefs te zien als je wil.
Maar misschien heb je een punt en ik snap dat enerzijds wel. Ik denk wel dat opa´´s en oma´s vandaag de dag on zekerder zijn. Kleinkinderen zijn ook niet meer zo´n vanzelfsprekend gegeven. Het zijn er sowieso minder, dan vroeger. En wat als ouders gaan scheiden? En ze de kleinkinderen straks minder of helemaal niet meer zien? Dit soort angsten (al dan niet op achtergrond) speelden vroeger toch helemaal niet. Bovendien gaan ontwikkelingen sneller, grootouders zijn misschien ook-onbewust-bang hun kleinkinderen niet meer goed te kunnen volgen. Dus ze eerder kwijt te raken, hun belevingswereld niet meer te kunnen volgen. Dan moet je toch wat uit de kast halen om de relatie goed te houden. Erg generaliserend maar ik kan me er iets bij voorstellen.
Overigens probeert mijn moeder juist krampachtig normen en waarden van ouders aan te houden. Tenenkrommend. Je krijgt de idiote scenario´s dat mijn kinderen aan dezelfde tafel hun bord niet leeg hoeven te eten, en de kinderen van mijn broer wel op hetzelfde moment. Lijkt me ook niet zo leuk voor de kinderen. Of ze komt bij elk snoepje aan me vragen of het wel mag van mij.

Dagmar

Dagmar

01-10-2008 om 11:15

Blom,

volgens mij gaat het niet om het respecteren van de REGELS van de ouders maar om respect naar de OUDERS. Kinderen zijn inderdaad geen baas over hun ouders maar ouders ook niet over hun kinderen zodra die volwassen zijn. In principe zou er toch een bepaalde gelijkwaardigheid moeten bestaan waarbinnen een normale dialoog kan plaatsvinden. Of ben ik nu heel naief?

In de angsten van opa's en oma's die jij beschrijft kan ik overigens wel mee gaan. Kleinkinderen van nu zijn niet meer die van vroeger. En huwelijken trouwens ook niet.

Bij mij roept bepaald gedrag van mijn ouders/schoonouders irritatie op omdat dan duidelijk wordt dat de relatie niet meer gelijkwaardig is. Toen ik 17 was had ik constant bonje met mijn ouders omdat ik vond dat ze me behandelden als een kind dat nog niets wist(dat was natuurlijk ook wel zo maar dat zie je niet op die leeftijd). Zoals de uitspraak "wacht maar tot je ouder bent".....enz.) Ik kon daar echt van uit mijn plaat gaan.

Dan uiteindelijk krijg je een meer gelijkwaardiger relatie. Je bent immers nu allemaal volwassen en zo wordt er ook met elkaar omgegaan.

EN DAN KOMEN DIE KLEINKINDEREN.....en dan wordt je ineens weer dat kind dat eigenlijk niet weet waar ze het over heeft als het om opvoeden gaat. Die zich zo kan aanstellen als het over een lepel suiker gaat. Opeens is die gelijkwaardigheid verdwenen. Zij zijn weer superieur want zij hebben al kinderen opgevoed en jij niet. Wat jij met je partner als regels hebt uitgedacht wordt afgedaan als moderne flauwekul. Ik krijg dan weer dat gevoel van toen ik 17 was. Niet gehoord worden. De uitspraak "wacht maar tot je ouder bent" wordt nog net niet genoemd maar het scheelt niet veel.

Vooral jou mening in gezelschap afdoen als minderwaardig en dan toch doen wat jij eigenlijk niet wilt. Moordadig kan ik ervan worden. Heeft niets te maken met een band opbouwen met je kleinkind. Misschien verhoogt het wel hun gevoel van eigenwaarde. Zo van "zie je wel, ik ben er nog, ik kan het nog, ik ben nog niet afgeschreven".

Weer een lang verhaal.

Groet,
Dagmar

PunteNel

PunteNel

01-10-2008 om 11:22

Dealen met de feiten

Dagmar schrijft 'In principe zou er toch een bepaalde gelijkwaardigheid moeten bestaan waarbinnen een normale dialoog kan plaatsvinden. Of ben ik nu heel naief? '
Ja, in principe heb je helemaal gelijk. Maar het probleem is dat je geen gelijk krijgt van de realiteit. Jij, ik, Roosje, Tihama en de anderen moeten dealen met het feit dat opa en oma nu eenmaal doen zoals ze doen. Ze zullen niet anders doen als je roept hoe het wel zou moeten. Daarom kies ik er voor om er zelf anders in te staan. En als ik dan nog geen vrede met de situatie kan vinden of ze doen in mijn ogen echt gevaarlijke of onverantwoorde dingen, dan zal ik de consequenties moeten trekken. Contact verbreken dus.
Het werkt hetzelfde als bij kinderen, als je wilt dat ze veranderen zul je zelf moeten veranderen. En als jij niet verandert zullen zij dat evenmin doen.

Dagmar

Dagmar

01-10-2008 om 12:07

Puntenel

Ik ben met je eens dat je iemand niet kunt veranderen. En dat probeer ik ook niet hoor. Mijn ouders en schoonouders zal ik (bijna) nooit aanspreken op hun handelwijze. Ik gun het ze allemaal vanharte en van die (overbodige)suiker op die aardbeien lig ik niet wakker. Van een bord patat vlak voor het eten (las ik hier ook ergens) van oma ga ik ook niet steigeren. Ik denk hooguit dat ik het erg jammer vind dat ik die patat ben misgelopen. Je kan mij namelijk wakker maken voor een patatje oorlog.

Wat is dan wel het "probleem" zou je denken? Ik denk dat ik niet behandeld wil worden op een manier die ik bij mijn eigen kind ook niet zou toepassen. De mening van mijn kinderen doe ik ook niet af als flauwekul. Ik behandel mijn kinderen met respect en dat wens ik ook van hun kant uit en waarom mag ik dat niet wensen van mijn ouders?

Waarom mag je mensen zodra ze opa of oma worden niet meer aanspreken op hun sociale omgangsvormen? Dit heeft toch niets met veranderen te maken?

Wat maakt dat ouders dit gedrag wel acceptabel vinden van opa en oma maar niet van de juf, de buurvrouw of hun eigen kind?

Dagmar

Puntenel

Puntenel

01-10-2008 om 12:21

Dagmar

Wederom heb je gelijk. Maar ik neem aan dat je opa en oma al hebt aangesproken hierop en het heeft niet geholpen. Dus ondanks je gelijk zul je moeten dealen met hoe ze doen. Dat moet ik ook.
Als je ze hebt aangesproken op hun sociale omgangsvormen en ze veranderen niet, wat dan. Nu is het wel zo dat veel opa's en oma's naar mijn idee hun relatie met kleinkinderen beschouwen als iets volkomen anders dan relaties met anderen. In die zin kun je het niet helemaal vergelijken met de buurvrouw en de juf. Maar ik ben met je eens dat je niet alles over je kant hoeft te laten gaan. Als aanspreken niet helpt moet je je plan trekken. Dat hebben wij ook gedaan, hoewel ik het niet leuk vond.
Maar zoals ik al schreef mogen onze kinderen dus niet alleen bij die opa en oma logeren. En de verhouding is ook wel zodanig dat we er helemaal niet meer logeren, al jaren niet meer. We komen er nog wel. En zoals ik al eerder schreef, de kinderen hebben intussen ook wel wat van zich af leren bijten. Ze kunnen beter voor zichzelf opkomen dan toen ze twee waren. En ook krijgen ze ook wel in de gaten dat opa en oma niet altijd even respectvol bezig zijn naar papa en mama. Daar verbazen ze zich wel eens over. Het was erg leuk dat onze oudste dochter de laatste keer zei, oma, zo moet je niet tegen papa doen hoor.
Heb ook wat vertrouwen in je kinderen zelf. En laten we ons hier niet opsplitsen in de twee kampen 'hakken in het zand' en 'supertolerant' want het zijn zoals gewoonlijk weer veel meer grijstinten dan zo zwartwit.

Schoondochter

Schoondochter

02-10-2008 om 22:24

Veel gemist

zie ik wel. Een paar dagen off line geweest en de discussie loopt nog lekker.
Het is prachtig als je zoals Tihama en anderen de boel lekker los kunt laten. Echt, ik wilde dat ik het zou kunnen wat betreft mijn schoonfamilie. De grap is dat wij juist mensen zijn die helemaal niet zo exclusief denken wat betreft onze kinderen als nu wel lijkt. Ik deel helemaal het idee om veel anderen te hebben in mijn eigen leven en dat van mijn kinderen en dat zijn zeker niet allemaal mensen die leven zoals wij. Wij hanteren het principe dat wij onze kinderen ook maar gekregen hebben en dat ze daarmee niet exclusief van ons zijn, al hebben wij in onze ogen wel de hoofdtaak in de opvoeding, omdat we nu eenmaal de ouders zijn. Maar in de situatie met mijn schoonfamilie werkt het helaas niet. Natuurlijk maken wij daarin ook onze fouten, maar de kern van de problemen hebben te maken met acceptatie en respect. Wij accepteren hun manier van leven en hebben daar respect voor, maar andersom ervaren we niet dat we geaccepteerd en gerespecteerd worden in ons leven en onze keuzen. Juist vanwege de kinderen houden we ondanks dit alles het contact aan (bijna altijd door mij geïnitieerd, mijn man is al lang afgehaakt). We vinden het belangrijk dat de kinderen ook in die familie op de een of andere manier geworteld blijven. Maar het zou kunnen dat we ook een keer echt afhaken. Soms waren we daar al dichtbij. De kinderen voelen zelf ondertussen heel goed dat het 'niet echt' is allemaal. Oma is Oma van de cadeautjes en het lekkers, maar ze zien haar niet als lieve Oma, die belangstelling of aandacht voor hen heeft. Ze zijn er vooral voor Oma's genoegen van het moment, Oma is er niet voor hen. Dat doet Oma helemaal zelf.
Schoondochter

roosje

roosje

03-10-2008 om 08:29

Schoondochter

Ik had het niet beter kunnen verwoorden, maar ook bij ons is deze situatie precies zoals jij het beschrijft. Het heeft even geduurd voordat mijn ogen echt opengingen want e geloofd het gewoon niet, of wilt het gewoon niet geloven dat iemand alleen in eigen belang handelt.
Wij trekken ons eigen plan en betrekken mijn schoonouders er veel minder bij ons doen en laten. Ik had het graag anders gezien, maar de situatie is nu eenmaal zo; helaas.

Limi

Limi

03-10-2008 om 12:02

Schoondochter

"Ze zijn er vooral voor Oma's genoegen van het moment, Oma is er niet voor hen."

Toevallig had ik mijn schoonmoeder aan de lijn gisteren en zij zei letterlijk dat ze blij was dat mijn man een zoontje had, want dat was een substituut voor haar overleden zoon. Nu zei ze wel dat het voor hém een vervanging was en niet voor háár, maar zoiets komt niet bij je op als je dat zelf niet zo voelt. En ik heb hier nog nooit iets van gemerkt bij mijn man.

Bij haar juist wel: mijn zoontje vervult voor haar een bepaalde behoefte, een tweede kans als moeder of opvoeder of zo. Ze refereert ook voortdurend aan het verleden als ze hem ziet: dat zij ook altijd zoiets deed of had, dat haar jongens net zo waren...

Het is voor haar ook heel belangrijk dat hij precies lijkt op haar zoon(s). Werkelijk iedere keer praat ze over op wie hij lijkt, dat ze (mijn schoonouders?) pech hebben omdat hij op mij lijkt, dat hij net zo lelijk is als z'n moeder. Aangezien ik verre van lelijk ben vatte ik dat eerder op als een uiting van haar vreemde behoefte dan als belediging, maar toch.

Ik vond het lastig dat ze totaal geen oog had voor de behoeften van mijn zoontje, maar dat ze alleen vanuit haar eigen behoeften handelde. Nu nog spreekt ze hem niet aan op zijn niveau. Ze zal dat niveau toch ooit wel gekend hebben, want ze refereert immers voortdurend aan hoe haar zoon(s) op die leeftijd waren. Misschien is het meer dat ze mijn zoontje niet als nieuw individu ziet, maar als soort reïncarnatie?

Het gaat nu wel een stuk beter OMDAT ik in het begin voet bij stuk heb gehouden en haar weinig ruimte heb gegeven.

Maar dan nog. Ze vergelijkt haar kleinzoons gedrag met andere kinderen en vindt hem dan beter, want die andere moeder deed het toch wel verkeerd, maar dan haalt ze gelijk weer haar zoon(s) erbij (soms 1, soms 2) en die waren precies hetzelfde. Dus eh, het goede gedrag van haar kleinzoon komt dus doordat hij familie van haar zoon is? Eigenlijk vergelijkt ze gewoon haar zoon(s) met andere kinderen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.