Relaties Relaties

Relaties

Twijfelaar

Twijfelaar

29-09-2008 om 00:15

Wat zou jij doen in deze situatie?

Stel, je bent al jaren gehuwd, maar je huwelijk is vaak een sleur, eigenlijk elke dag, al jaren lang. De passie is eruit, het vuur is gedoofd, je leeft naast elkaar, je hebt geen of weinig sex, slechte sex ook want manlief denkt enkel aan zichzelf en werkt ook op tijdslimiet in bed, je man valt steeds in slaap in de sofa, werkt alleen op het werk, dus niet in huis, doet geen leuke dingen meer met je, kan soms verschrikkelijk zeuren,etc., etc., etc. kortom, je hebt er weinig aan.
Maar... Door hem woon je groot. Is er luxe etc. want hij verdient veel geld. Je woont in een soort van villa, je rijdt in een nieuwe wagen, kortom, financieel kom je niks of weinig tekort.
Maar dan...
Kom je plots die andere man tegen, totaal onverwacht duikt hij op in je leven, het lijkt alsof jullie elkaar al jaren kennen, je kan samen praten, lachen, huilen,...alles! Je bent smoorverliefd, jij op hem, hij op jou, noem maar op, de liefde vonkt eraf.
Maar...
Jij bent getrouwd! Hij wil wel meer, hij wil een toekomst met jou, maar wat doe jij?
Want...
Hij heeft geen geld, woont niet in een villa, kan je nooit luxe aanbieden, rijdt met een rammelbak, woont petieterig klein ook en zit momenteel ook zonder baan. Wat doe jij?
Kies je voor de liefde en volg je je hart?
Of kies je eerder met je verstand en blijf je toch maar bij je man want financieel speel jij liever op veilig. Wat zou jij doen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

zijn er geen kinderen in het spel? Zou bij mij erg zwaar mee wegen, dus die info moet ik hebben om plaatje te overdenken. En de nieuwe vriend is een alleenstaande man? Of gescheiden met kids?
Mijn eigen financiële/sociale veiligheid zou me niet zo boeien, maar die van mijn kind wel. Die sleur ik mee in mijn verliefdheid.Dus ik moet er nog een nachtje over slapen....

dc

dc

29-09-2008 om 07:09

Alarmsignaal

tja, ik ben ouderwets getrouwd met het idee dat het voor altijd is, dus ik wil knokken voor m'n huwelijk. Niet voor het geld en de luxe. Ik zou de verliefdheid dus gebruiken als een wake-up signal naar mijn man toe, en duidelijk aangeven dat het zo niet meer gaat.

Sleur kan namelijk doorbroken worden, zeker als er voldoende geld is.

Twijfelaar

Twijfelaar

29-09-2008 om 07:50

Tja...

Ja er zijn ook kinderen in het spel, langs beide kanten. Hun toekomst vind ik ook wel belangrijker dan die van mijzelf.
Geld of luxe komt bij mij niet op de eerste plaats. Geluk maak je zelf, daar heb je geen villa ofzo voor nodig. Wat ik dan wel weer héél belangrijk vind in je leven dat is de liefde die je voelt voor elkaar, samen met respect, begrip, vriendschap,warmte, etc. Hoe bouw je dat weer op? Mijn man is een pesimist en ziet alles zwart. Ik leef maar één keer, hier en nu, maar ik wil een vrolijker leven, wil weg uit de sleur...

Ali As

Ali As

29-09-2008 om 09:15

Cinderella

Beetje te sprookjesachtig verhaal naar mijn idee. Op een gegeven moment wordt het weer gewoon twaalf uur, hoor.
Behalve dat jouw man blijkbaar is ingedut letterlijk en figuurlijk,lijk jij ook niet erg gemotiveerd om iets van je huwlijk te maken. Doe eens gek en sleur die man van de bank. Ga een weekend uitwaaien met z'n tweeën en vertel wat je overkomt en dat je niet weet wat je ermee aan moet. Je gevoelens voor de andere man, je twijfels over het huwelijk, je teleurstellingen. Mischien kom je er wel achter dat je man ook zo z'n gedachten laat gaan over jullie samenzijn. Misschien zag hij jullie toekomst ook anders. Wellicht komen jullie er achter dat samen voor die toekomst vechten best interessant kan zijn....

Praten, eerlijk zijn.

De prachtige zinnen die je hier neer zet twijfelaartje...heb je dit ook zo tegen je man gezegd?
Ik heb er eens een heerlijk nachtje over geslapen. Dat je nu zo veliefd bent is niet zo vreemd. Thuis een man met weinig aandacht en dan een man tegenkomen die je helemaal begrijpt en zorgzaam is. Nou, sta dan maar sterk in je schoenen. Maar dat is verliefdheid. Zeker niet onbelangrijk. Maar om daar nou een huwelijk voor op het spel te zetten? Het klinkt heel flauw, maar verliefdheid gaat vaak weer over. De vriend blijft ook niet nieuw en spannend. Over een jaar of eerder zit hij ook de krant te lezen als jij wilt kletsen. En is hij `s avonds moe en kijkt naar het saaie voetbal op t.v.
Nieuw leven inblazen dat saaie huwelijk van je! Trek `m uit die bank en stel maar eens wat eisen. Dat je wilt dat er wat veranderd, dat je zo niet gelukkig bent. Even wakker schudden die vent van je.En waarom ziet je man alles zwart? Is hij altijd zo geweest? Daar moet ook eens dieper op in gegaan worden. Misschien maakt hij zich zorgen, is er iets waar je hem bij kunt helpen? Of is hij van nature een doemdenker? Misschien baalt hij wel van zijn werk maar durft jullie niet tekort te doen qua luxe. Bij sommige mannen weegt financiële zorg heel zwaar. Mijn man heeft ook zo`n periode achter de rug. Het zwaard van de euro leunde zwaar op zijn schouders. Zijn hele humeur had er onder te lijden. Respect, zorgen voor,warmte...dat alles was er wel. Maar kwam er alleen uit op de giro. We hebben maar eens een paar flinke stappen terug gedaan. Het leven is ook voor hem weer veel ontspannender. Hij is weer de gezellige vader en echtgenoot die hij was. De vakantie gaat nu niet naar Griekenland maar naar de Veluwe. Niks mis mee. Hij wilde ons niet teleurstellen en zorgen dat we onze luxe kostte wat kost konden behouden. Toen ik zei dat me dat werkelijk geen bal interesseerde en liever een flinke boswandeling ging maken met een gezellige man, viel er een hoop van hem af.Dat speeldde bij ons, bij jullie zit er ook een andere reden achter als alleen maar "saai". Maar wat? Bij ons was er geen andere man of vrouw in het spel,dat maakte het wel eenvoudiger natuurlijk.

Ali as

Hahaha, die arme man van Twijfelaar. Hij wordt constant uit de bank getrokken. Die man krijgt nooit geen rust!

liora

liora

29-09-2008 om 10:13

Tja

Hoi,

Als eerste denk ik dat die geweldige man die er echt voor wil gaan, uiteindelijk ook maar gewoon een man is die in slaap zal vallen, de sex zal zeker ook afnemen en sleur zal ontstaan. Dat is gewoon inherent aan relaties.
Jouw tweede punt van twijfel, de materiele kant van de zaak, vind ik echt schokkend. Misschien naief van mij, maar als je bij iemand blijft omdat hij veel verdient, vind ik dat gewoon prostitutie van je ziel.

Het welzijn van je kinderen vind ik wel een heel belangrijk punt, maar dat lijkt in je twijfels wat minder een rol te spelen.

Liora

Sancy

Sancy

29-09-2008 om 10:42

Mijn motto

is simpel: je moet niet scheiden omdat je denkt dat je met een ander gelukkiger kunt worden, je moet scheiden als je heilig overtuigd bent dat je huwelijk voorbij is. Dat betekent dat je bereid moet zijn om desnoods op een houtje te bijten en onder bijstandsniveau te leven, ZONDER man, in de overtuiging dat je dan altijd nog gelukkiger zult zijn dan nu.
In alle andere gevallen: knok voor je geluk, mét je man.

Paula B

Paula B

29-09-2008 om 10:45

Prostitutie

Liora: "als je bij iemand blijft omdat hij veel verdient, vind ik dat gewoon prostitutie van je ziel".

Tsja. Als het echt zo zwart-wit ligt, ben ik het met je eens, maar meestal ligt het toch wat genuanceerder. Hoeveel vrouwen zijn er niet die juist door die goede baan van echtgenoot niet of nauwelijks gebouwd hebben aan hun mogelijkheden om zelf geld te verdienen? Twijfelaar probeert een keuze te maken waar ze gelukkig van wordt - van liefde zonder dak boven je hoofd word je ook niet echt gelukkig. Dan gaat alle energie zitten in het herwinnen van wat je al had: een financiele basis onder je bestaan. Als je zelf niet in die basis kunt voorzien, is er ook geen ruimte voor 'geluk' dat hoger in Maslows piramide zit.
Een probleem bij dit soort overwegingen is dat er al snel vanuit wordt gegaan dat ´geluk´ gelijk staat aan ´samen zijn met een geliefde´. Het echte leven is een stuk afwisselender. Financiele stabiliteit draagt echt wel bij aan je welbevinden. Of het is totaal onbelangrijk, als je een meer spirituele vorm van geluk zoekt. Maar dan is die minnaar ook niet relevant.

En dan heb ik het nog niet over andere belangrijke factoren zoals het belang van de kinderen.

Nee, ik denk dat Fladderbeestje en anderen groot gelijk hebben: Twijfelaar, begin met echt investeren in je huwelijk. Hoor die alarmbel, laat 'm je man ook horen en ga iets veranderen. Hoe moeilijk ook, hoezeer je ook het gevoel hebt dat je niets *kunt* veranderen. De mogelijkheden zijn er wel, maar altijd buiten je normale gedragspatroon om.

Geld maakt niet gelukkig

maar het is wel makkelijk, zeker als je kinderen hebt moet je niet voor een verliefdheid uit je kasteel vertrekken. Het nare van dit soort leuke mannen die zomaar even langs schuiven en je hoofd op hol brengen is dat je helemaal niet weet hoe ze zijn als je na een jaar de 1e relatiecrisis in gaat. Misschien is hij wel zo'n sukkelige moederpleaser, of een nietsnut, een egoistische eikel.

Als ik jou was zou ik eens kijken wat je zelf allemaal kan. Die mannen in je leven zijn er niet om 'jou te redden van een saai leven'.

Wat kan jij financieel bij elkaar harken ?

Misschien moet je je man eens duidelijk maken dat je ongelukkig bent. Als hij daar niets mee of aan wil doen dan weet je ook dat hij niet genoeg om je geeft.

*Sophie*

*Sophie*

29-09-2008 om 13:13

En wat

was toentertijd de reden dat je voor je man bent gegaan? Dolle verliefdheid? Het geld? Of misschien een andere reden?
Je bent vast niet zomaar met hem getrouwd, toch? Durf je hier eerlijk te vertellen wat toen de echte reden was?

Als je nl toen bv (let op: ik zeg dus niet dat het zo is, ik noem maar een voorbeeld) met hem bent getrouwd omdat je per ongeluk zwanger was, na een korte tijd samen...tja, dan zou ik me kunnen voorstellen dat het lastiger zou kunnen zijn om de boel weer op te krikken.
Maar als jullie toen bv doldwaasverliefd waren...dan moet je het toch een kans geven om datzelfde gevoel weer terug te vinden? Dan zou ik daarvoor gaan.

En wat is de reden dat je man zo passief is geworden?

En wat is de reden dat jij nu ontevredener bent? Zou het ook iets met jezelf te maken kunnen hebben? Ben jij voor jezelf helemaal tevreden? Als dat bv niet zo is dan kan dat je ontevreden gevoel over je man wel versterken, denk ik.

Toch wel dingen om eens over na te denken.

Maar het is erg moeilijk om de juiste dingen te zeggen voor buitenstaanders. We kunnen er natuurlijk hard naast zitten. Het kan ook vallen of staan met de info die jij geeft; is deze volledig?

sterkte iig.

groetjes, Sophie.

Werk aan je eigen relatie

Probeer je relatie met je man weer op de rit te krijgen. Ooit vond je hem toch fantastisch. De "klachten" die je over hem hebt, zitten die in je hoofd of kun je ze ook met hem bespreken? Doe samen weer eens leuke dingen, kijk wat jullie samen bindt ipv alleen maar naar zijn negatieve kanten te kijken. Ik ben ook getrouwd met een erg drukke man en heb dankzij zijn inspanningen een zeer comfortabel leventje maar die drukke man maakt gelukkig ook tijd vrij om leuke dingen te doen en verzint ook leuke dingen en we kunnen goed praten samen. Maar de bottomline is; als je in luxe leeft maar je leven is verder leeg, dan denk ik dat je gelukkiger bent met minder inkomen maar wel met een fijne relatie. Alleen, zou ik eerst alles eruit proberen te halen met je huidige man voordat je alle schepen achter je verbrand en op een dag "wakker" wordt en denkt; hoe ben ik hier terechtgekomen.....

Marith

klokje 2

klokje 2

29-09-2008 om 14:31

Aktie!

stap nou niet in die valkuil, natuurlijk is die minnaar veel leuker nu! Vergelijk ze niet met elkaar, dat is niet eerlijk.
Doe wat met die alarmbellen en probeer er met je man weer iets van te maken. Wees eerlijk naar hem toe, heel belangrijk. Hoe kan hij zich nu verdedigen als hij niet weet waar jij achter zijn rug om mee bezig bent? Geef hem die kans! Geef jullie een kans! Je kunt er altijd nog met die minnaar vandoor gaan, slecht plan trouwens, ik zou nooit van het ene in het andere nest springen.
Eigenlijk heb ik best meelij met je man, het lijkt er op dat hij hard werkt, misschien te hard, en 's avonds gewoon kapot is. Praat er met hem over, jullie leven moet anders. Misschien kan hij een stapje terug doen, heb je meer tijd samen, kun jij ook gaan werken, misschien misschien, maar je moet samen uit die sleur in ieder geval. En daar moet je aan werken. Wil je dat? Om hem, en niet om financiele zekerheden? Want ik vind deze zin niet zo positief klinken:
'Of kies je eerder met je verstand en blijf je toch maar bij je man want financieel speel jij liever op veilig. Wat zou jij doen?'
Als je echt alleen om het geld bij je man blijft, maak dan als de donder dat je weg komt, zoek een baan en ga voor jezelf zorgen. Want dan verdient hij beter.

juno

juno

29-09-2008 om 19:16

Liefde

Vriendin van mij had precies hetzelfde. Haar man was rijk, ze had een heel goed leven met haar 2 kinderen maar werd verliefd op de timmerman die aan hun huis werkte. Ze koos voor de timmerman die qua geld niks had, ze koos voor de liefde. Het is nu zo'n 10 jaar later en ze is er niet gelukkiger mee geworden, nee, ze is dood ongelukkig vooral omdat ze zich realiseert dat ze de verkeerde keuze heeft gemaakt...........

Polly Shearman

Polly Shearman

29-09-2008 om 19:52

Twijfelaar, wat was er eerst?

Had je al klachten over je relatie voor je verliefd werd?
had je alles wat je hier benoemt ook al bedacht voordat die geweldige man voorbij kwam?

iedereen word volgens mij wel eens verliefd, het gevaar is, dat vele er dan van uit gaan dat er dan wel iets mis moet zijn in hun relatie. Dat is vaak niet het geval, maar vergeleken met prille verliefdheid valt de passie tussen een stel wat al 20 jaar samen is, in het niet.

Probeer je relatie te zien als herman de koek! die raakt nooit op! Je gooit er gewoon regelmatig wat nieuwe ingredienten door, ff lekker roeren en tadaaaaa de koek is weer zalig... hard werken, wel resultaat.

groet, polly

Paula B

Paula B

29-09-2008 om 20:11

Grijns, herman (polly)

Er ontstaat langzamerhand een OOL-therapeutische aanpak van huwelijksproblemen. Ik verwacht over niet al te lange tijd de nieuwe stroming van het hermanisme in de relatietherapeutische vakliteratuur...

Jade

Jade

29-09-2008 om 20:41

Twijfelaar,

heb je al eens een goed gesprek met je man gehad over jullie huwelijk?? Het komt erop neer dat je hem zat bent, maar bij hem blijft voor het geld. Je zegt in je volgende posting dat geld niet op de eerste plaats komt......waarom blijf je dan nog bij je man??

Hoe bouw je liefde, respect etc. weer op in je huwelijk?? Door er samen aan te werken. Ik heb geen idee of je daadwerkelijk hebt geprobeerd jouw onvrede aan hem kenbaar te maken. Dat lijkt me de eerste stap.

Geen idee wie dat schreef (Sancy?), maar je moet een eind aan je huwelijk maken niet voor de ander, maar omdat er niks meer is tussen jou en je man.

Ik vind het bed induiken met een ander zo´n makkelijke weg om uit de sleur te komen......

Twijfelaar

Twijfelaar

29-09-2008 om 23:15

Woensdag

Woensdag vertel ik jullie iets meer want dan ben ik alleen en kan ik hier beter alles van me afschrijven. Nu ga ik ook eens een nachtje goed slapen over alles, toch stof om over na te denken, jullie rea's, waar ik ook dankbaar voor ben. Tot woensdag voor het vervolg, maar blijf maar schrijven intussen, ik lees wel mee tot dan...

daantje123

daantje123

30-09-2008 om 22:23

'zit momenteel ook zonder baan'.......

daar gaan mijn alarmbellen rinkelen!!
Sorry, dit wil je niet horen, maar is die leuke man niet verliefd op jouw geld?
En hoe lang ken je deze man eigenlijk? Ook hij heeft negatieve kanten die je straks gaat zien als je niet meer die roze bril op hebt....
Als je huwelijk niet goed is, ga daar dan eerst aan werken. Je bent vast jaren geleden om een goede reden met de vader van je kinderen getrouwd, gooi dat niet zomaar weg.
Alles aan die ander lijkt nu leuker, eigenlijk geef je je eigen man geen kans als ik je zo hoor.
Geniet maar even van dit heerlijke gevoel, maar raap je verstand straks bij elkaar voor het te laat is!!!!

Sterkte, Daan

Twijfelaar

Twijfelaar

01-10-2008 om 09:06

Ik heb er over gesproken met mijn man

Oké, hier ben ik dan.
Ik ben blij dat ik hier een stukje van mijn verhaal heb kunnen doen want het heeft me tot nadenken gezet. Eigenlijk niet alleen tot nadenken, maar ook tot aktie.
Ik heb er met mijn man een eerlijk gesprek over gehad. Hem eerlijk verteld waar ik al jaren mee zit. Wat me overkomen is toen ik die andere man tegenkwam. Het was moeilijk deze dingen te vertellen, want ik was bang, wist niet hoe hij zou gaan reageren, ik heb gehuild, hij heeft gehuild, maar we zijn er wel een groot stuk beter uitgekomen.
Hij heeft me gezegd dat hij wist hoe moeilijk ik het al jaren heb. En dat hijzelf ook niet altijd even leefbaar is geweest voor mij en zijn gezin. Hij wil eraan gaan werken want hij wilt me absoluut niet verliezen. Hij wil een toekomst met me. Een mooiere dan tot nog toe. Hij heeft me bewonderd voor wie ik ben en hoe ik alles al jaren heb kunnen volhouden. Een leven zonder mij kan hij niet zegt hij. Hij heeft me nodig, kan niet alleen.
Hij heeft gehuild, harder dan ik, en dat greep me aan...Ik had nooit gedacht dat hij zou huilen, ik had ook nooit gedacht dat hij mij zo graag nog zag. Het greep me enorm aan, en net daarom wil ik vechten, kiezen voor hem, en alleen voor hem!
Hij heeft me beloofd te veranderen. Dat hij zich meer zou gaan inzetten. Zijn huwelijk wil redden. Terug leuke dingen doen samen. Af en toe eens wat meehelpen in het grote huishouden. Hij beseft dat ik hier aan het leeglopen was.
Ik ben nooit getrouwd met hem voor het geld! Nooit.
Toen ik hem leerde kennen was er nog geen geld. Hij studeerde toen nog voor de job die hij nu heeft. Een studie van 12 lange jaren, waarbij ik hem hielp en moed insprak telkens hij de leerstof niet meer zag zitten.
Ik heb hem leren kennen toen ik nog erg jong was. Hij was voor mij de man waar ik me aan optrok. Ik hield van hem, voelde me goed en thuis bij hem, altijd zo geweest.
Tot er problemen kwamen, toen begon alles te veranderen...
Mijn schoonmoeder probeerde al jaren ons huwelijk kapot te maken, maar ik vocht me er altijd doorheen, dit omdat ik mijn man erg graag zag, en een leven zonder hem me niet kon bedenken, ik wilde hem niet verliezen. Dus wilde ik de sterkste zijn, mijn huwelijk niet door haar laten stukmaken. Jaren heb ik gevochten daarvoor, keihard geknokt.
Maar dan op het onverwachts slaat het noodlot toe. De pa van mijn man pleegde zelfmoord. Mijn man kon het niet verwerken en begon zwaar te drinken. Schoonmoeder zag ook daarin weer nieuwe doelen om mij uit te schakelen...Haar zoon stond zwak in zijn schoenen, dus het ideale moment om weer in aktie te schieten, alsof het nog niet genoeg was geweest.
Jaren heeft mijn man gedronken, het ene moment zat hij in zak en as in de sofa, het andere moment werd hij enorm agressief naar mij en de kinderen. Dan brulde hij en brulde hij op alles en iedereen, gebruikte geweld, sloeg de huisraad in de vernieling... De politie is toen vaak langs geweest.
Vaak wilde hij ook dood. Ook zelfmoord plegen als zijn pa. Het leven met hem was zwaar en zat vol angsten, ook de kinderen zijn destijds in therapie geweest. Schoonmoeder vond het enorm leuk om iedereen tegen elkaar op te zetten, zelfs de kinderen tegen elkaar...
Jaren heeft het geduurd. Jaren heb ik bloed zweet en tranen gehuild. Maar gelukkig beterde het. De drank werd verbannen, man ging in therapie, de rust keerde terug, stilletjes, maar ze keerde terug.
Wat bleef was zijn zwarte gat. Altijd alles negatief zien, geen plezier meer kunnen maken, niet kunnen ontspannen, de kinderen niet kunnen verdragen, brullen, nog eens brullen, zeuren en klagen, op alles en iedereen. En sindsdien begon ik na te denken over mijn eigen leven. Wat voor leven heb ik? Hoelang nog? Is het dit tot mijn dood? Hoelang hou ik dit nog vol tot ik verzuip?
Ik huilde elke dag. Snoepte alles van me af, begon weer te roken ook. Ik betrapte er mezelf op dat ik niet meer buiten kwam. Elke dag sloot ik mezelf op. Luisterde ik naar muziek, trieste muziek, raakte ik aan de kalmeerpillen, en zag ik niks nog zitten.
Ondanks alles bleef ik knokken. Alleen was ik de enige hier die knokte. En telkens ik de boel wilde opfleuren begon mijn man opnieuw aan zijn klaaglied, uren lang, en daardoor verloor ik al mijn eigen energie, ik werd zwak.
Ik begon na te denken...Wat is nu het belangrijkste in een leven? Wat zou ik fijn vinden wanneer ik later op mijn sterfbed lig? Dat ik in een villa heb gewoond? Of dat ik gelukkig was en een fijn leven heb gehad met gelukkige kinderen?
Ik heb vaak gedacht aan weggaan. Maar durfde niet. Enerzijds omdat ik geen inkomen had, ben maar een huismoeder dus hoe ging ik de kinderen hun studie's betalen? Anderzijds kon ik niet. Mijn man chanteerde me met het feit hij dan ook zeker zelfmoord zou plegen. Dus dat kon ik hem niet aandoen. Dus bleef ik verder sukkelen door te blijven.
Na enige tijd, leerde ik die andere man kennen. Door mijn ongelukkig leven begon ik op zoek te gaan naar de spirituele wereld. Hopende daar antwoorden te vinden. Op een meditatieavond leerde ik hem daar kennen. Hij was spiritueel, lief, zacht, noem maar op. Ik was zwak en op zoek naar... Dan droom je snel weg en denk je nog sneller, hé, kijk, eindelijk...
Toch leefde ik in tweestrijd. Door die andere man was ik geliefd. Was er weer warmte. Maar mijn eigen man was er ook nog. Weliswaar onleefbaar, maar hij was er. Ik begon na te denken en na te denken, en hoe meer ik over alles nadacht hoe moeilijker het werd. Want diep vanbinnen zag ik mijn man nog graag, hield ik van hem, wilde ik hem niet achterlaten en wilde ik al zeker niet dat hij domme dingen zou gaan doen...
Maar zelf wilde ik ook gaan leven... want ook ik leef. Nu en hier. Wat moest ik gaan doen?
Tot ik besefte dat ik het anders eens moest gaan delen met iemand. Maar waar of met wie? Ik had een geheim hé... Dus besloot ik om het hier neer te zetten, en ja! Ik ben blij om de reactie's. Het heeft me beter geholpen om tot inzichten te komen, dus ga ik ook werken aan mijn huwelijk, samen komen we er wel uit. We vechten nu al jaren, wat maakt het dan nog uit? Uiteindelijk zullen we alles wel overwinnen hé?
Gisteren hebben we samen de meubels geboend! Tussendoor heel veel geknuffeld! We komen er wel...
Toch bedankt voor de rea's, ik had het even nodig. Bedankt!

Polly Shearman

Polly Shearman

01-10-2008 om 14:34

Prima!

zo'n goed gesprek is een heel goed ingredient voor het hermanisme!! Maar je bent er nog niet, zoek meer ingredienten, misschien samen eens therapie? Samen een nieuwe hobby zoeken, Samen iets ouds op knappen.
Je bericht klinkt hoopvol! zet hem op!

Bewondering...

...voor je positieve instelling.
Ik denk dat je heel veel van deze man houdt.
Ik hoop dat jullie het gaan redden, en ik denk ook dat het gaat lukken door jouw inzet.
Probeer jezelf niet te vergeten!

Mooi!

Om dit bericht te lezen! Maak er samen iets moois van en veel geluk!

klokje 2

klokje 2

02-10-2008 om 13:12

Klinkt geweldig,

ik schiet helemaal vol. Erg dapper hoor, het klinkt heel positief allemaal.
En die minnaar, die laat je nu toch los, hoop ik?
Sterkte ermee!

Twijfelaar

Twijfelaar

02-10-2008 om 22:16

Zeker weten

Zeker weten dat ik hem loslaat. Ik heb nu gekozen en blijf bij mijn beslissing. Ik heb mijn man nodig en hij mij en onze kinderen ons nog veel meer.
Samen komen we er wel! We knuffelen elkaar nu weer meer en meer, we bloeien weer naar elkander toe, en da's een fijn gevoel.
In de herfsvakantie gaan we met ons gezin een weekendje uitwaaien aan zee. De kinderen kijken er al vol enthousiasme naar uit! (en wij nog veel meer...) Het zal ons deugd doen. Nogmaals bedankt voor de goede rea's!

Twijfelaar

Twijfelaar

09-10-2008 om 08:47

Opnieuw twijfels

Ja, je leest het goed, ik heb weer mijn twijfels.
Waarom? Omdat ik het niet meer zie zitten. Ik ben het beu en kan het niet langer meer aan. En ik ben moe, doodmoe.
Gisteren was weer een rot dag. Hij herviel weer in zijn oude gewoonte's. Misschien zeg ik beter dat hij herviel in zijn normale doen, ja, dat klinkt beter.
Hij heeft weer heel de dag liggen brullen! Op alles en iedereen! Op mij, op de kinderen, op andere weggebruikers in het verkeer, en zijn gezicht verandert dan in iets duivels. Dit is toch niet mijn leven meer, en zeker niet dat van de kinderen!
Ik voel me weer helemaal naar af. Zit hier te huilen en heb verschrikkelijke hoofdpijn.
Ons zoontje heeft ASS. Ik zie dat manneke graag! En gisteren wilde hij enkel maar wat aandacht van zijn papa en hem knuffelen, maar papa kon het niet verdragen en heeft hem uitgemaakt en op hem liggen brullen! Mijn hart brak...Ik heb hem gezegd: Kan je nu niet gewoon eens een papa zijn? Waar is jou vader gevoel? Jij wilt maar niet veranderen hé?
Er zijn nog zovele dingen maar nu heb ik de moed niet meer om hier weeral alles te gaan neerschrijven.
Ik zie het niet meer zitten hier. Echt niet. En ik ben zo moe, zo doodmoe

Maries

Maries

09-10-2008 om 10:38

Ach

meisje toch, wat naar voor je, ik snap hoe je je voelt. Ik heb je draadje gevolgd. Ik denk dat als je voor je huwelijk kiest, je ontzettend sterk moet zijn. Want ik denk dat jouw man het heel moeilijk vindt om te veranderen. Dat hij het misschien wel wil, maar dat hij dat idee ook weer heel snel kan verliezen. Ik kan me voorstellen dat jij je door zijn houding en gedrag van gisteren ook niet meer serieus genomen voelt. Dat jouw gevoelens over jullie huwelijk niet erkent worden.
Er zullen nog meer van dit soort dagen volgen, het zal niet zomaar goed gaan. Wil je dit? Kan je dat aan? Misschien moet je voor jezelf een datum in gaan stellen waarbij je voor jezelf evalueert of jullie huwelijk verbeterd is, in grote lijnen? Op deze momenten is het natuurlijk superverleidelijk om terug te vallen op je gevoel voor die andere man. Maar probeer dat even weg te stoppen! Kijk hoe het in de herfstvakantie gaat als jullie naar zee gaan. En ga, als het nodig is, een paar dagen zelf met je kinderen weg. Even afstand nemen van elkaar, kan ervoor zorgen dat je ook weer andere gevoelens ervaart.
Zelf heb ik een heel moeilijk jaar achter de rug met mijn man. Veel dingen zijn herkenbaar van jouw verhaal, alleen was er bij mij geen andere liefde in het spel. Maar het was voor mijn gevoel gewoon helemaal op. Ik zag geen toekomst meer voor ons. Mijn liefde was voor een groot deel weg. Na 16 jaar samen. Mijn eerste grote liefde. Maar...wel samen 2 kinderen ,een leuk huis, leuke buurt. Wat me tegenhield, of ervoor zorgde dat ik wilde blijven vechten, waren onze kinderen. En eigenlijk vond ik het ook een beetje zielig voor hem, want hij hield zielsveel van mij. Ik heb mn tijd af en toe genomen. Ben met de kinderen alleen op vakantie geweest. Heb een paar dagen ook eens alleen ergens geslapen. Ben in therapie geweest (wat overigens niks was) Ik was ongelukkig, bleef in circeltjes draaien. Mijn man lijkt in bepaalde dingen op jouw man. Altijd zo snel boos, negatief, niet snel knuffelig. Maar toch, ik wilde doorzetten. En soms, net als ik dacht dat het wat beter ging, kwam er weer een dag dat ie zoiets ontzettend lulligs zei. Of rot deed tegen de kinderen. Maar ik wist, dat hij ook heel veel goede en leuke dingen had. En geloof me, na een jaar, was er opeens weer een beter gevoel. Alsof ik wakker werd. Ik weet niet hoe het komt, echt niet. Ik voelde weer voor hem! Niet in ene super de puper, maar mijn twijfels waren weg! Het kan dus terugkomen, ookal denk je soms van niet. Nu zijn er nog wel dagen dat de twijfel weer heel even de hoek om komt kijken, maar ik zorg ervoor dat ik het niet teveel toelaat.
Wat ik dus eigenlijk probeer te zeggen is dat je een lange weg te gaan hebt, met vast meer van dit soort terugslagen. Niet ieder huwelijk werkt, maar geef het veel tijd voordat je het opgeeft. En als je besluit om op te geven, weet je voor jezelf dat je er alles aan hebt gedaan en je man de kans hebt gegeven om te verbeteren. En hou hem ook scherp he!
Sterkte meid, en blijf bij jezelf en je eigen gevoel.

groetjes Maries

Maries

Maries

10-10-2008 om 14:20

Vandaag

Hoe is het vandaag met je?
groetjes maries

twijfelaar

twijfelaar

13-10-2008 om 11:36

Tijd

Tijd heb ik nu nodig om alles op een rijtje te krijgen en hopelijk brengt tijd ook raad want op dit ogenblik weet ik het ni meer

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.