Relaties Relaties

Relaties

Koud kikkertje

Koud kikkertje

11-08-2008 om 09:19

Verschil in affectie-behoefte


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Beike

Beike

19-09-2008 om 15:58

Niet zo fijn

Beste NonJolie,

Dit stukje tekst vond ik opmerkelijk in je verhaal;

'En sinds een jaar zitten we op een afglijdende schaal: hij wil intimiteit/sex en dwingt dat naar mijn gevoel af door me te zoenen en in mijn kruis te pakken,'

Op zo'n manier wil toch niemand de liefde bedrijven, ik kan mij voorstellen dat je geen initiatief neemt. Laat je man eerst maar eens leren hoe hij een betere minnaar kan worden.

Sub Rosa

Sub Rosa

30-09-2008 om 12:02

Hoe gaat het nu nonjolie?

Hallo NonJolie,

Ik heb de laatste dagen vaak aan je gedacht (zeker toen het hier qua knuffelfactor ook even heel slecht ging). Hoe is het inmiddels en is er nog hoop voor je relatie?

NonJolie

NonJolie

02-10-2008 om 14:21

Tja...

Hallo Sub Rosa,
Lief dat je aan me gedacht hebt.
Wat naar dat het bij jullie ook nog niet op rolletjes loopt. Ik hoop van harte voor je dat het met de knuffelfactor snel goed komt. Hoe is het nu?
Tja, hoe het gaat? We hebben gepraat, we hebben gemaild, maar eigenlijk weet ik niet hoe het er precies voor staat. En mijn man weet het ook niet meer zo goed. We zitten momenteel in een soort niemandsland, een dode hoek. Ik probeer af te tasten welke kant het op gaat en ik blijf toch vrezen dat het einde van ons huwelijk in zicht is, helaas. Hij is ervan overtuigd dat ik hem niet wil en misschien wel nooit gewild heb, dat de sex voor mij al hele lange tijd afwerken is, dat er geen liefde en passie is zoals die er tussen man en vrouw zou moeten zijn (en dat gebrek ligt dan bij mij). Natuurlijk besef ik heel goed dat ik op een aantal gebieden tekort ben geschoten, maar ik ben wie ik ben en de een heeft nu eenmaal meer passie in zich dan de ander. Hij voelt zich al heel, heel lang alleen en nu denkt hij ook nog dat hij een aanrander is. Dat laatste n.a.v. het berichtje van Fladderbeestje waarin zij stelde dat ongewenst kruisgrijpen aanranding is (hij heeft mijn postings op dit draadje ontdekt en dus alles gelezen). Ik heb hem verteld dat ik het nooit als aanranding heb gezien, wel als iets wat ik op dat moment niet prettig vond. Helaas blijft dat woord in zijn hoofd zitten en heeft hij gezworen mij nooit meer aan te raken.
Dus hoe het nu verder moet? Ik heb werkelijk geen idee. Of er nog hoop is? Ik zou het niet weten. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed, de hele dag zeurt het in mijn hoofd. Enerzijds denk ik 'Ik kap ermee, weg met dat huwelijk', anderzijds hebben we zoveel moois en leuks (maar ook trieste dingen) meegemaakt dat ik het het waard vind om voor te vechten en ik hou van hem. Kortom, het kan nog alle kanten op.

Morgana Fata

Morgana Fata

02-10-2008 om 16:25

Nonjolie

Ik heb dit draadje half half gevolgd. Ongewenst kruisgrijpen is in principe aanranding hoor. Je zegt zelf ook dat je je er niet lekker bij voelde. Maar goed, het ligt misschien ook een beetje aan de situatie. Dacht hij misschien dat het wel welkom was? Of dat het wel zou komen als hij maar zou beginnen? En hoe reageerde hij toen je zei dat je niet wou? In iedergeval lijkt het mij een goed teken dat hij zich er nu niet goed bijvoelt. Zijn reactie daarop vind ik weinig productief, daar kom je natuurlijk niet verder mee.

Sub Rosa

Sub Rosa

03-10-2008 om 09:46

Goed verwoord

Hallo NonJolie,

Zoals jouw man het verwoord, is het alsof ik de mijne hoor praten... En ik vind het van allebei heel mooi dat ze dat zo goed verwoorden en dat het voor hen verder gaat dan alleen behoefte aan sex! Ze zijn op zoek naar een gepassioneerd liefdesleven met lichamelijke én geestelijke intimiteit. Met die mannen ons is niets mis. Ze zijn niet oversext en het zijn geen aanranders!
Ik heb alle vertrouwen in jouw man. Het klinkt niet alsof hij erop uit is om jou te frusteren. Het lijkt alsof hij vecht voor een betere relatie.

Maar onze mannen moeten ook niet denken dat er met jou en mij iets mis is omdat wij daaraan minder behoefte hebben. Wij zijn gewoon anders. Maar niet abnormaal, of gefrusteerd of ijsklompen!

Het is en blijft alleen een hele toer om de behoeften van de een af te stemmen op de behoefte van de ander. Ik vrees dat dat in mijn huwelijk nooit gaat lukken. Mijn man zal altijd het gevoel hebben iets te missen en ik het gevoel dat er teveel aan mij wordt getrokken. Ik weet niet goed hoe we daarin ooit een evenwicht kunnen vinden.

Overigens weet ik alleen met mijn verstand dat ik niet abnormaal ben. Er zijn massa's vrouwen die het moeilijk vinden hun lichaam en geest voor een man open te stellen! Toch krijg ik vaak wel het gevoel dat dit niet normaal is, vooral omdat het voor mijn man zo makkelijk is. Ik heb ook wel overwogen eens naar een haptonoom te gaan of een sextherapeut ofzo. Maar van het idee alleen al schiet ik al in de stress. Ik zou het ook alleen doen voor mijn man, die zo graag een gepassioneerde vrouw wil. Ik zelf heb die behoefte helemaal niet en heb helemaal niet het gevoel dat ik in mijn sexleven iets mis. Het lijkt me ook niet goed het daarom via sextherapie te forceren. Al zou het misschien wel goed zijn om beter te bedrijpen waaróm ik intimiteit vaak bedreigend vind.

Sub Rosa

Sub Rosa

03-10-2008 om 09:57

Geen aanranding

Ik vind het nogal overtrokken om 'kruisgrijpen' aanranding te noemen. (Behalve natuurlijk als iemand anders het doet dan je man of vriend). Ik kan me dan ook helemaal niet voorstellen dat NonJolie's man dat zo bedoeld heeft, zeker niet zoals ze zelf over hem schrijft. Die man is helemaal niet alleen maar uit op sex, hij wil NonJolie's liefde, aandacht én lichaam!
(Je begrijpt dat ik hier niet alleen háár man aan het verdedigen ben, maar ook de mijne...).
Wanneer mag een man dan wel aan het llichaam van zijn vrouw zitten? Moet hij dat eerst vragen ? Je bent aan het zoenen, knuffelen, en daarbij komen ook borsten en kruis aan de beurt... Niks aanranding. Maar als je dat als vrouw niet wilt, is dat moeilijk om aan te geven omdat mannen dan vaak zo teleurgsteld/afgewezen reageren. Zeker als er al een hele voorgeschiedenis is waarbij de vrouw wordt verweten een ijskonijn te zijn.
Alles komt er op neer om elkaars behoeften op goed af te stemmen maar hoe krijg je dat in vredesnaam voor elkaar?????????

Morgana Fata

Morgana Fata

03-10-2008 om 11:49

Subrosa

Nonjolie zei: "De laatste tijd als mijn man me zoent tast hij ook direct in mijn kruis en dat ervaar ik als heel intimiderend en bedreigend. Dat is nog een reden waarom ik hem ontwijk. Ik heb al een aantal keer aangegeven dat ik dat niet wil, niet prettig vind, maar daar heeft hij niet zoveel boodschap aan lijkt het wel."

En in het zelfde stukje tekst zegt ze:
"Ik krijg het verwijt dat ik hem te weinig aanraak, dat de sex op afwerken lijkt, dat hij zich al een hele tijd alleen voelt en niet langer gewild./// We hebben dit jaren geleden ook al eens meegemaakt en ik heb oprecht geprobeerd om te veranderen, om hem vaker aan te raken, te laten zien dat ik van hem hou, maar we zijn weer terug bij af."

In het eerste stukje zegt ze duidelijk dat ze zich er absoluut niet pretig bij voelt en, nog belangrijker, ze dit duidelijk heeft aangegeven. In het tweede stukje staat dat het gebrek aan intimiteit al eerder een issue was. Waarin ze dus waarschijnlijk al veel over dit onderwerp hebben gehad. En waardoor ik aanneem dat hij weet hoe zij zich eigenlijk voelt. Dan vind ik het aanranding. Ik kan niet tot een andere conclusie komen. Hij gaat willens en wetens of haar grens.
Overigens hoeft hij het niet persee kwaad te bedoelen. Waarschijnlijk denkt hij dat een goed idee is. Een beetje zin maken oid. En ik snap ook dat als hij meeleest het niet makkelijk moet zijn om dit soort termen te lezen.
Nog even voor de duidelijkheid, als je beide opgewonden bent, en de relatie zit goed, dan is kruisgrijpen natuurlijk geen enkel probleem. Je hoeft ook niet altijd toestemming te vragen voordat je je partner aanraakt. Maar als daar een nieuwe balans in gevonden moet worden, dan mag je best rustig beginnen. Of als je partner er gewoon niet van houdt. En dat heeft ze duidelijk aangegeven.

Sub Rosa

Sub Rosa

09-10-2008 om 13:50

Balans vinden blijft moeilijk...

Fata Morgana,

Misschien ga ik inderdaad teveel van mijn eigen situatie uit dat ik de acties van NonJolie's man niet als 'aanranding' zie. En verder blijft het inderdaad moeilijk om elkaar grenzen duidelijk te stellen en er een balans in te vinden.

Voor mensen die graag aanraken en aangeraakt worden, is het misschien ook moeilijk te begrijpen dat hun partner dat juist niet wil.

En wiens grens moet je respecteren ? Die van de aanraker of de 'onaanraakbare'? Kan de grens ergens in het midden liggen? En is het feit dat je getrouwd bent en (min of meer) van elkaar houd, genoeg om aanrakingen te rechtvaardigen? En is er wel sprake van een relatie, als je dit (vaak) niet wilt?

Ik vraag me dit af omdat ik er zelf ook vaak niet van houd om op intieme plekken aangeraakt te worden. Maar ik vind het moeilijk dit te weigeren omdat het er "nu eenmaal bij hoort als je een relatie hebt".
Kennelijk is het voor andere vrouwen echter wel makkelijk om dit te zeggen. En kennelijk vinden niet alle mannen dat vreemd. En blijft de relatie toch in stand.

Morgana Fata

Morgana Fata

10-10-2008 om 08:59

Sub rosa

Zelf kijk ik ook door een gekleurde bril. Ik heb, zeker op het moment, ook liever niet dat hij aan mij zit. Niet om te knuffelen en al helemaal niet voor seks. Daar zijn in mijn geval meerdere oorzaken voor. Een daarvan is onze relatiedip en zo zijn er nog wat oorzaken. Met die oorzaken ben en ga ik aan de slag. Maar zolang het voor mij niet helemaal goed voelt, kan het even niet. Of minder. Een hele tijd heb ik gedacht dat ik me er dan maar 'even' overheen moest zetten, maar dat blijft 'fout' voelen, op de lange termijn. Dus ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn nee zwaarder weegt dan zijn ja. We moeten beide ja zeggen en anders is het nee. Daarnaast bied ik hem wel 'afwerk-seks' aan.
Dus ja, jouw grens telt volgens mij zwaarder. En voor veel vrouwen hoeft seks niet zo nodig (meer). Ik herken het gevoel heel erg, dat je het maar doet omdat dat erbij hoort. Maar als je daar nou eens mee zou stoppen? Wat gebeurd er dan?

bang

bang

27-10-2008 om 10:37

Buiten de deur?

Hoi,

bij ons speelt zo'n zelfde probleem. Mijn behoefte aan sex staat al jaren op een laag pitje terwijl mijn man juist graag wilde sex wil, wil experimenteren. Ik raak hem inderdaad ook niet meer aan want iedere aanraking draait uit op of sex of ruzie.

Mijn man meent dat dit voor hem een enorm probleem is en zegt dat hij de hele dag denkt aan zijn behoefte om met mij te vrijen. Ik heb die drang helemaal niet dus vind het eigenlijk tamelijk geobsedeerd gedrag, maar ja wat weet ik er van?

Hij heeft nu voorgesteld dat hij dan maar sex buiten de deur gaat zoeken en wat ik daar van vind? Op zich zou ik daar nog niet ees zo veel bezwaar tegen hebben maar ik ben bang dat sex met een ander leidt tot een relatie met een ander en dus tot een huwelijksbreuk.

Wat vinden jullie hiervan?

Toosje

Toosje

28-10-2008 om 11:21

Obsessie?

Beste Bang, ik begrijp jouw reactie, omdat ik die reactie vaker heb gezien hier op het forum. Maar geobsedeerd vind ik hem zeker niet. Het is waar dat de behoefte naar seks een deel van je leven kan gaan beïnvloeden, als je niet in je behoeftes wordt voorzien. Daar wordt altijd maar makkelijk overheen gestapt.

Natuurlijk moet jij niets doen, wat tegenstaat. Maar dat veel huwelijken stuklopen op het gebrek aan seks, terwijl de behoefte zo groot is bij één van de twee partners, is wel algemeen bekend. Seks mag dan geen eerste levensbehoefte zijn, ik kan een leven met erg weinig seks ook niet accepteren. Trouwens, ook bij mij gaat er nooit een half uur voorbij dat ik niet aan seks denk. In wat voor vorm dan ook. Veel mannen hebben dat ook. Ik zie dat niet als een obsessie.

Het voorstel van hem, vind ik wel wat makkelijk gezegd. Ik heb het zelf, wegens te weinig seks thuis, jaren buiten de deur gezocht. Dat werkt prima zolang lust en liefde gescheiden blijft. Maar mij overkwam wat velen voor mij was overkomen: ik werd verliefd. Seks buiten je relatie kan dus prima werken, maar brengt wel een groot risico met zich mee.

Fijner zou het zijn als jullie samen een manier zouden kunnen vinden om (weer) te genieten van seks. Geloof me, van seks krijg je meer zin in seks. Als je het niet vaak meer doet, beleef je er geen plezier meer aan. Maar als je het weer vaker doet (of op andere manieren), komt de zin vaak vanzelf weer terug.

Sterkte in ieder geval, Bang!

Groetjes,
Toosje

Raica

Raica

28-10-2008 om 21:15

Betaalde seks?

Ik vind het geen geobsedeerd gedrag. Jij wilt geen seks hij wil graag seks. Jij kan niet van hem eisen dat hij geen zin meer krijgt en hij kan niet van jou eisen dat jij veel zin krijgt. Ik denk dat jullie hier allebei water bij de wijn moeten doen. Elkaar aanraken en seks met elkaar hebben is volgens mij een essentieel onderdeel van je relatie. Seks buiten de deur zoeken is dus volgens mij vragen om problemen. Maar als dat voor jullie geen probleem is dan zou ik in ieder geval wel voor betaalde seks gaan en niet het risico lopen dat hij verliefd kan worden.Maar nogmaals ik geloof hiet dat het een oplossing kan zijn.

Sub Rosa

Sub Rosa

07-11-2008 om 14:48

Buiten de deur...

Hallo Bang,

Ik vraag me af of sex buiten de deur echt is wat je man zoekt. Zelf heb ik mijn man wel eens geadviseerd om het buiten de deur te halen - maar hij zei dat hij dat helemaal niet wil. Hij wil geen sex met onbekenden, hij wil intimiteit delen met mij! Daardoor voel ik me natuurlijk wel gevleid - maar ook voor het blok gezet.

HOe zit dat bij jouw man? Heeft hij vooral een grotere behoefte aan sex/experimenteren, of wil hij vooral een beter lichamelijk/geestelijk contact met jou via sex?
Als dat laatste het geval is, is het dan voor jou ook gemakkelijker je weer open te stellen voor (meer) sex? (Bijv. doordat je jezelf dan niet meer ziet als zijn 'opblaaspop' maar als de vrouw die hij 'begeert')

Bij mij helpt het wel dat mijn man echt míj wil. Maar wat Toosje en/of Raica schrijven: dat je meer zin in sex krijgt door het vaker te hebben, gaat voor mij niet echt op. We vrijen wel vaker en ik voel me dan minder een 'lichaam dat voor hem beschikbaar moet zijn', maar ik zou het net zo makkelijk kunnen missen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.