Relaties Relaties

Relaties

Yessi

Yessi

06-10-2008 om 12:15

Tussen 2 mannen

Ja, daar ben ik weer. Moet effe mijn hart luchten, en dat kan echt nergens anders dus val ik jullie weer lastig.
Ik ben dus braaf getrouwd, niet met de minste man ook, maar ik heb ook een sportmaatje waar ik erg goed mee overweg kan, zo goed dat ik het eigenlijk niet meer gezond vind. Ik wil ze allebei niet missen.
Dit week-end lekker op stap geweest, met beide mannen... dat was natuurlijk wel errug leuk, maar ook verwarrend. Ik weet steeds minder wat ik moet. De avond was zeker geslaagd, ik flirt met beiden, krijg alle aandacht, en wil ze uiteindelijk liefst allebei mee naar huis nemen... dat gaat natuurlijk niet, ik breng mijn maatje netjes naar huis en duik met mijn man het bed in. Ik zie hier echt nooit een happy end aan komen. Soms wil ik dat ze het weten, soms wil ik gewoon eerlijk zijn tegen mijn man, want ik ben eigenlijk altijd eerlijk tegen hem, maar dit vind ik ook een kwestie van onnodig kwetsen, er is nooit iets gebeurd waarom moet ik hem dan lastig vallen met mijn (op hol geslagen) fantasie. Soms wil ik eerlijk zijn tegen mijn maatje, maar dat is nog enger, want als hij me uitlacht ben ik natuurlijk zwaar op mijn ziel getrapt, maar wat nog erger is is als hij het ook voelt, dan word het hoe dan ook moeilijk van elkaar afblijven.
Ik zie hem ook veeeeel te vaak. Dacht eigenlijk na de vakantie dat ik wel een beetje over mijn verliefdheid heen was, maar nu ik weer bijna iedere dag tegen hem aanloop is het gevoel allesbehalve weg, en daar baal ik van. Het begint echt als verraad naar mijn man te voelen. En ik ben zo niet !!! Ik wil in ieder geval niet zo zijn; de sloerie die alles op z'n kop zet en twee gezinnen bij het grof vuil zet voor een stomme verliefdheid. In de tussentijd lijkt het wel meer dan een "gewone" verliefdheid, want het duurt allemaal al zo lang, ik word er moe van.
Laatst ook eens een "manloos" week-end gehad. Mijn man alleen op stap, mijn maatje gezellig met zijn eigen vrouw, en dan gewoon lekker alleen trainen en met de kinderen bezig zijn. Het was heerlijk rustig in mijn hoofd, soms zou het de oplossing zijn, laat ze toch allebei opzouten! Maar goed, ik zie ze allebei TE graag.
Oh wie herkend dit??? waarom kan ik me niet gewoon met mijn eigen man bezig houden, waarom kan ik mijn maatje maar niet negeren, waarom komt hij steeds weer terug, waarom ben ik daar dan toch weer altijd blij mee............. Yessi


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Valium

Valium

06-10-2008 om 13:00

Moet het even kwijt...

"Ik ben dus braaf getrouwd"

Deze zin, die kom ik vaak tegen in berichten hier (niet alleen van jou hoor), ik krijg er de kriebels van! Net zo erg als ik dat ik lees dat iemand stout is. Brrrr!

"waarom kan ik me niet gewoon met mijn eigen man bezig houden, waarom kan ik mijn maatje maar niet negeren, waarom komt hij steeds weer terug, waarom ben ik daar dan toch weer altijd blij mee"

Ja waarom kan je dat eigenlijk niet?
Ik ben al zo vaak hier tegen gekomen dat verliefde mensen hun verliefdheid (persoon) de rug toe keren, dus het kan wel. Maar, wil je dat wel....?

ik ook

ik ook

06-10-2008 om 13:05

Hier

Ik was het ook zat, je kent mijn verhaal vast nog wel.
Ik heb het uitgemaakt met mijn maatje, die arme man snapt er natuurlijk niks van. Maar dat is gewoon jammer.
Ik heb besloten 'out of love' te vallen. Na bijna een jaar ben ik het gewoon zat. Het leid nergens toe, dat wil ik ook niet. Het kost energie en in het begin toen ik het nog wel grappig vond GAF het ook energie maar de laatste tijd niet meer.
Dus het is uit! over! geen gezellige na borrels meer, geen smsjes meer, geen hyves krabbels meer. Klaar!

mirreke

mirreke

06-10-2008 om 13:57

Ik ken twee mensen

die ooit allebei met twee anderen samenwoonden. Een vriendin die met twee vriendinnen samenwoonde en een mannelijke kennis die met een man en een vrouw samenwoonde. Gek genoeg is in beide gevallen één van de drie overleden, waardoor er twee overbleven. Maar ik wil maar zeggen, het bestaat hoor, dat iemand van twee mensen houdt, en dat het ook nog lukt om met zijn drieën een relatie te hebben, gewoon samen in een huis, het heterotrio ook met kinderen.
Beiden zijn overigens als nieuwste partner bij het oorspronkelijke stel gekomen.
Kortom, de wereld is niet zo zwart-wit...

Valium

Valium

06-10-2008 om 14:11

Het is ook niet zwart-wit

Maar in het voorbeeld van Mirreke, moeten alle partijen het over eens zijn. Anders gaat het mis lijkt mij.
Dan zal Yessi het eerst moeten vertellen aan man, dan aan vriend, dan moet vriend het vertellen aan zijn vrouw.
Tsja, proberen kan altijd natuurlijk. Misschien verrast je man je wel dat hij het niet erg vindt.

Yessi

Yessi

06-10-2008 om 14:42

Het klinkt ook heel simpel

Maar dat is het natuurlijk nooit. Sinilind, van de drie opties die jij aangeeft weet ik echt wel welke ik de meest aantrekkelijke vind: je duikt met maatje het bed in. Maar er zijn meer dan drie mensen bij betrokken, wat haal je je op je nek met zo'n aktie?
Ik ook; ik vind het zo knap van jou dat je het afgekapt hebt, ik ken je verhaal idd nog wel, ik ben zo ver nog niet, ben gewoon een lastig mens, maar voor jou echt: respect, ik weet hoe lastig het is.
Mirreke geeft me ergens in de verte wel hoop, al denk ik dat het hier niet zou werken. De beste optie zou zijn dat mijn man een verhouding accepteerd, maar zelfs dat zie ik niet gebeuren.
Voor de anderen die zeer moe van mij worden... ik word ook moe van mezelf... en ik laat het heel lang aan modderen, ik weet het. Maar dit is een verhaal dat ik niet bepaald bij mijn vriendinnen kwijt kan, dus doe ik hier mijn verhaal. Dan krijg ik soms nog wat relativerende reacties want het rondmalen in mijn hoofd is helemaal vreselijk.
groetjes Yessi

koentje

koentje

06-10-2008 om 16:01

Stap 1 yessi

als je werkelijk van je man houdt en eigenlijk met hem verder wil: wees om te beginnen eens eerlijk!
Zijn gevoelens en de crisis die er ontstaat zal je eindelijk eens met je beide voeten op de grond doen komen en niet zo puberachtig stiekem verliefd te blijven.

Het beste zou zijn als mijn man een verhouding accepteert....
Draai het eens om, Yessi... zou jij dat doen?

alinda

alinda

06-10-2008 om 16:15

Grijs

Leven is helaas niet zwart / wit. Ik begrijp je heel goed.
Zit inmiddels al bijna een jaar in affaire met een andere man. Ik heb vantevoren niet eens zo bewust een keuze gemaakt (althans zo voelt het). Kon geen weerstand bieden (kende 'm al jaren). Ben dolverliefd maar heb daarnaast ook een goed huwlijk. Dat blijkt dus te kunnen.
Ik blijf moeite hebben met 'de keuze voor altijd'. Het is goed nu. De kinderen groeien in een harmonieus gezin op. Mijn man komt niets tekort en ik.. ik ben gelukkig. Ik weet niet hoe dit gaat eindigen maar dat zie ik wel.

Ik sta dus helemaal aan de andere kant van veel meningen hier. Ook wel goed misschien een ander geluid.

Succes!

Miep

Miep

06-10-2008 om 16:20

Toch simpel

Yessi, ik heb het allemaal meegemaakt (en erger nog). Je kan het voor jezelf heel ingewikkeld maken, maar het is heel simpel. Je moet gewoon stoppen met die man steeds te zien en hem als maatje te behandelen. Ik zeg expres "gewoon": het is een kwestie van doen en volhouden. Natuurlijk zal het pijn doen en moeilijk zijn maar het IS te doen ALS je het WILT. En aan dat laatste ontbreekt het volgens mij bij jou. Je wilt het niet echt; het levert je kennelijk nog teveel op.
Wat je zou kunnen doen:Wachten tot de nadelen groter worden dan de voordelen. Het aan je man vertellen en kijken wat er gebeurt. Praat erover met je man. Grote kans dat je daardoor met beide voeten op de grond komt. In ieder geval zal er dan iets veranderen.

Groet Miep

Miep

Miep

06-10-2008 om 16:35

Waarschuwing

Ik wil even reageren op Alinda's "rooskleurige" voorstelling van zaken. Het is maar voor weinigen weggelegd om zo'n affaire probleemloos naast je huwelijk te "runnen". Nog los van de vraag of je het moet willen en of het door de beugel kan, is het hebben van een affaire meestal 1 doffe ellende bestaande uit schuldgevoel en allerlei tegenstrijdige emoties. Je wordt er doodmoe en uiteindelijk meestal erg ongelukkig van. In de praktijk houden de meeste mensen het daardoor niet lang vol en barst op een of andere manier de bom, met vaak een scheiding tot gevolg.
Miep

Yessi

Yessi

06-10-2008 om 18:24

Het probleem monogamie

Hoe gemakkelijk het ook mag klinken, ja, als ik voor de keuze kwam dat mijn man een verhouding had zou ik dat accepteren. En dat zeg ik niet alleen omdat ik het nou toevallig wil. Ik denk niet dat je alles in een persoon kunt vinden, tenminste, ik ben dat alles-in-een pakketje nog niet tegen gekomen. Als je op zich een goed huwelijk hebt, zeker met kinderen, vind ik het zonde om dat overboord te gooien voor een ander, want ws zit je met die ander over een aantal jaren weer in hetzelfde schuitje; beetje op elkaar uitgekeken, beetje teveel aandacht van een ander... en daar gaan we weer.
Ik heb eerder een jarenlange relatie gehad, toen had mijn vriend een ander. Ik was toen daarvan niet eens zozeer geshockeerd, maar wel door het feit dat hij het met mij meteen opgaf omdat hij met zijn gevoel in de knoop zat.
Tja, het verhaal van Alinda geeft toch hoop (sorry miep) ik heb het ook wel eens zo bekeken; als de kinderen het goed hebben, en in een gezin opgroeien waar de ouders het op zich prima met elkaar kunnen vinden... en van de volwassenen ook niemand die iets tekort lijkt te komen. Wat is het probleem dan?
Alinda, jou man weet van niks, heb je er nooit over gedacht om er met hem over te praten. Als hij er ooit achter komt kun je natuurlijk alles kwijt zijn.
groetjes Yessi

Valium

Valium

06-10-2008 om 19:49

Maar yessi

Waarom ga je dan niet even met je man praten? Hier maken wij afspraken, waar we samen achter staan. Is er iets aan de hand of wil je iets in de overleg gooien of herzien, dan gaan we opnieuw om de tafel zitten.
Als jij een wat lossere relatie wilt, dan lijkt mij een gesprek met je man de eerste keus.

Ik geloof zelf dat jij en je partner de relatie zo invullen zoals jullie dat willen en niet zoals je denkt dat het hoort.

Yessi

Yessi

06-10-2008 om 20:04

Valium

Je hebt helemaal gelijk. Als wij er allebei mee kunnen leven dan is een verhouding geen probleem.Maar ik denk niet dat ik met mijn man hierin tot een overeenstemming kom. Ik heb wel eens een balletje opgegooid, maar hij lijkt er echt niet voor open te staan.
Misschien moet ik een minder vrijblijvend gesprek met hem aangaan, en zeggen dat ik het meen! dat het niet zomaar een idee is om elkaar wat vrijer te laten. Ik zou er een stuk gelukkiger van worden.
Waar ik bang voor ben is dat hij het niet accepteerd, wel ontdekt wie de "boosdoener" is in dit verhaal, en dan het contact "verbied" of, nog erger, dat hij de grootste ruzie krijgt met mijn maatje, en mij.
Ik weet het ook allemaal niet. Jullie antwoorden helpen me wel om eens wat verder na te denken en de boel op een rijtje te krijgen. En heel eerlijk, dat wordt hoog tijd! groetjes Yessi.

ik ook

ik ook

06-10-2008 om 20:26

Yessi

Ik ga het volhouden, want anders ga ik er aan onderdoor. Ik kan geen 2 levens lijden. Vergeet niet dat het niet om JOU draait, maar dus ook om je man, je maatje en zijn vrouw en kinderen. JIJ kan wel doodleuk met je man bespreken of het bespreekbaar gaat worden. Maar je maatje? zit die daar wel op te wachten?
Probeer het eens op mijn manier. Maak het UIT!
("het is voorbij, nog voor het begon")
mag je even lekker rouwen, verdriet hebben, IJs en chocolade eten. Dat je maatje het misschien raar vind dat jullie contact ineens stukken minder is dat is dan jammer. JIJ en je MAN zijn belangrijker. Mijn maatjes snapt er niks van. Dat is echt heel jammer voor hem, maar ik heb voor mijn eigen en voor het geluk van mijn man gekozen. Maatje is overginds ziek, nog een reden voor mij om niet te betrokken te raken. Hij heeft de uitslag van de onderzoeken nog niet gehad, maar ik verwacht niet veel goeds. Ik heb nachtmerries gehad ( en nog) over dat ziekte verloop en ik wil en ik kan daar niet te ver in betrokken worden. Als de uitslag echt slecht is, weet ik trouwens niet of ik het over mijn hart kan krijgen om hem niet te steunen. Maar dat zien we dan wel weer.
Ik neem afstand, omdat ik bang ben een liefde te verliezen.........

Alinda

Alinda

06-10-2008 om 20:48

Yessi

In antwoord op jouw vraag; nee, ik ga dit niet met mijn man bespreken. Hij gaat hier volledig van flippen en wil dan waarschijnlijk meteen scheiden.
Mijn geliefde heeft ook een eigen gezin en we hebben dan ook geen intentie om met elkaar een nieuw leven te starten (al droom ik daar soms wel van). We genieten intens van elkaar en kunnen dit naast ons huwelijk volhouden.

Als mijn man erachter komt kan ik inderdaad alles kwijt zijn; dat realiseer ik me volledig (en moet daar ook niet aandenken). Maar met die wetenschap kan ik nu niet zoveel. Niets in het leven is zeker.

Dit is overigens de eerste keer dat het me overkomt maar er was zo'n enorme spanning tussen ons dat het bijna onvermijdelijk was.
Het rare is dat ik ook echt van hem ben gaan houden en dat voelt zo bijzonder. Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen. Ook heb ik geen schuldgevoel naar mijn man toe terwijl ik dol op hem ben. Hij komt niets tekort bij mij en krijgt genoeg liefde (ok, een puntje minder dan vroeger maar nog meer dan genoeg).

We maken het onszelf als mens soms wel heel moeilijk door monogamie als zo'n hoog goed te beschouwen en er ondertussen zoveel vreemd gegaan wordt.

Moeilijk hoor.

ik ook

ik ook

06-10-2008 om 22:14

Sorry yessi

mijn bericht klinkt misschien wat hard, ik wil je niet op je vingers tikken. Ik weet hoe je je voelt. Dit is mijn oplossing. I'm falling out of love.
Ik ontken het, dan gaat het vanzelf wel weg.
Hoop ik.

Tante Bep

Tante Bep

07-10-2008 om 09:50

Yessi

Yessi zegt *als de kinderen het goed hebben, en in een gezin opgroeien waar de ouders het op zich prima met elkaar kunnen vinden... en van de volwassenen ook niemand die iets tekort lijkt te komen. Wat is het probleem dan?* Vraag het eens aan Toosje zou ik zeggen. Het verhaal van alinda begint daar wel erg op te lijken.

Alinda

Alinda

07-10-2008 om 10:17

Beppig

Kan ik jou dan ook een beppig saai leven toebedelen?
Volgens mij ben je appels met peren aan het vergelijken. Als ik het me goed herinner gaat Toosje stelselmatig vreemd.

Elk verhaal en leven staat op zich. Je kunt dat niet zomaar in een voor jou lekker klinkend vakje stoppen. Beetje kort door de bocht.

Miep

Miep

07-10-2008 om 11:02

Gevaarlijk

Alinda jij doet hetzelfde als tante Bep, ook jij behandelt het onderwerp eendimensionaal. Hoe jij je leven hebt ingericht, werkt meetal niet. Kijk naar Toosje, kijk naar mij en naar vele anderen. Meestal komt er veel ellende en verdriet van, niet in de minste plaats bij degene die er een dubbelleven op na houdt. Misschien dat het bij jou, voor nu, werkt, maar ik denk dat jij daar een uitzondering in bent. En ik denk dat je heel diep in je hart, deze situatie ook liever niet wilt. Eigenlijk wil toch niemand in een leugen leven. De wijze waarop jij jouw keuze hier zonder enige nuancering aanprijst is "levensgevaarlijk".
Miep

Tante Bep

Tante Bep

07-10-2008 om 12:23

Wat heet saai

Alinda ik kies er vooral voor om geen dingen achter te houden voor mijn man. Toosje heeft na stelselmatig vreemdgaan een relatie gekregen buiten haar huwelijk en vindt het moeilijk om te stoppen. Korte samenvatting: spijt. Ik heb geen behoefte aan hokjes hoor.
Yessi voelt zich nu al zo lang rot om hoe het gaat. Dan klopt er toch iets niet. Tijd voor een oplossing.
Miep ik behandelde geen probleem. Ik reageerde op 1 opmerking die volgens mij voor Yessi niet opgaat. Waarom zou ik mijn volledige mening geven. Dat heb ik in eerdere draden van Yessi wel gedaan maar ze komt zo te zien geen stap verder.

Marieke

Marieke

07-10-2008 om 12:32

Open kaart

Ik weet dat mensen meerdere (liefdes) relaties kunnen onderhouden. Voorwaarde hierbij is dat er open kaart wordt gespeeld en er respect is voor de gevoelens van alle partijen.
Het verzwijgen van een relatie omdat de ander volledig zou flippen is geen basis voor welke relatie dan ook. Voor mij geldt ook dat je iemand van wie je houdt nooit zo zal behandelen, het is egoïstisch en respectloos. Het gaat ontaarden in nare, pijnlijke en gênante toestanden en kinderen zijn daar altijd de dupe van.
Het is jammer dat hier iedere keer opnieuw mensen zichzelf inbeelden dat dit voor hen heel anders is en het aan de lijve willen ervaren. Het is zo voorspelbaar allemaal. Waar leugens zijn is geen plaats voor liefde.
Marieke

mirreke

mirreke

07-10-2008 om 14:32

Eerlijkheid

Is idd een eerste vereiste. Ik denk echt Yessi dat je met je man moet gaan praten. Als je een wat vrijere relatie wilt zul je het gaan moeten organiseren. Dus praten, en verwacht niet dat je na 1 gesprekje alles hebt geregeld, je moet iemand tijd gunnen. En je loopt idd het risico dat je man het niet wil of kan, en dat je hem kwijt bent.
En als je het allemaal niet aandurft, blijf dan gewoon fantaseren, in je hoofd ben je wel vrij.

ik ook

ik ook

07-10-2008 om 14:39

Mirreke

"En als je het allemaal niet aandurft, blijf dan gewoon fantaseren, in je hoofd ben je wel vrij"

daar vergis je je in, Natuurlijk is dat wel leuk, voor even. Maar op de lange duur breekt het je op. Tenminste bij mij wel. Ik ben nu al bijna een jaar vreselijk verliefd, fantaseerde me een ongeluk. Maar echt, ik trek het niet meer. Soms lijken fantasie en werkelijkheid door elkaar te gaan lopen, het is vreselijk vermoeiend. De lol is er af, ik ben NIET meer verliefd.

mirreke

mirreke

07-10-2008 om 15:02

Sterkte

ermee, ik ook. Weet je man helemaal van niks? Want dat lijkt me helemaal een ramp, je moet dan ook nog verbergen dat je zo van slag bent.

"mijn man komt niets tekort"

Ahum, dat hebben we eerder gehoord, maar de realiteit is anders:
- de bedrogen partner komt eerlijkheid te kort,
- mist het kunnen vertrouwen van de ander,
- respect voor zijn mening,
- zelfbeschikkingsrecht om eigen keuzes te kunnen maken,
- de kans om van mening te veranderen,
- inspraak in de vorm van het huwelijk of partnerschap
- komt aandacht, tijd e.d. tekort, wat nu naar de minnar gaat, enz.

Hoewel Alinda stelt dat ze nog niet weet hoe dit afloopt, weet de rest van het forum het wel. Simpel, of je kapt op tijd of het 'goede' huwlijkt blijkt ineens een 'mijn huwelijk was al lange tijd slecht' te worden, 'maar dat staat er los van'. Derde optie is dat één van de bedrogenpartners erachter komt en eindelijk het recht om zelf te beslissen terugwint.

Veel wijsheid gewenst.
Jessica

wendelien

wendelien

07-10-2008 om 15:34

Giphart

citeert in zijn column in de Volkskrant van vandaag dat uit een (Amerikaans) onderzoek is gebleken dat mannen depri worden van gemiste kansen op seksueel gebied en vrouwen juist van de kansen die ze wel hebben aangegrepen.....
Ik denk ook weleens met weemoed terug, maar heb straks gelukkig nog voldoende stof tot fantaseren achter de rollator.

Yessi

Yessi

07-10-2008 om 21:49

Alinda

Ja, je geeft me een gevaarlijk soort hoop...het kinkt zo als mijn situatie; mijn man zal het echt niet accepteren. Mijn huwelijk is goed, zoals ik eerder al zei, maar niet perfect (zoals de meesten). Ik mis vaak een stukje, ik kan het mijn man niet eens verwijten. Als hij er is is het een schat voor mij en ook voor de kinderen. Maar hij is ook getrouwd met zijn werk. Ik heb veel voor hem en de kinderen aan de kant moeten zetten. Overal is wel wat, en ik heb een goede man, maar hij IS er vaak gewoon niet voor me.
Dit klinkt alsof ik iets goed wil praten, dat is niet de bedoeling. Mijn maatje vult het in... we sporten samen, ik vind het heerlijk als hij er is, we kunnen vreselijk melig lopen lachen. We zijn gewoon behoorlijk aan elkaar gewaagd, waarom precies? ik weet het ook niet. Ik wil met hem geen gezinnetje, maar ik wil hem gewoon om me heen hebben. En soms wil ik meer, en dan hou ik maar wat meer afstand... het is allemaal zo ingewikkeld.
Ik wil hem niet missen, kan hem ook trouwens niet helemaal uit mijn leven bannen al zou ik dat willen. Maar ik ben bang dat de fout ooit nog wel gaat komen en we met elkaar in bed belanden. En van de andere kant, misschien ook niet... we leven zo al zeker anderhalf jaar gezellig allemaal naast elkaar, dan kan het ook langer.
En Wendelien; ik vraag me echt wel eens af waar ik meer spijt van zou hebben... de kans wel of niet grijpen? Ach hij komt steeds weer terug als een boemerang, misschien eindigen we ooit in het bejaardentehuis als buren
Yessi

Alinda

Alinda

08-10-2008 om 09:12

Yessi

Jouw laatste zin kwam me zo bekend voor:
"En Wendelien; ik vraag me echt wel eens af waar ik meer spijt van zou hebben... de kans wel of niet grijpen?"

....Krijg je later spijt van de dingen die je wel of juist niet hebt gedaan; spookte een jaar geleden constant door mijn hoofd.

Ik vind het logisch dat iedereen hier over me heen valt. Ik probeer jou helemaal niets aan te praten of te promoten. Ik praat nu puur en alleen voor mezelf. Het zou misschien ook raar zijn als iedereen heel enthousiast op mijn verhaal zou reageren.

Ik kan je pas later vertellen wat voor een invloed (positief of negatief) dit op mijn leven heeft gehad. Vooralsnog begrijp ik je dilemma en meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen.

Alinda

Tihama

Tihama

08-10-2008 om 12:11

Spijt

"....Krijg je later spijt van de dingen die je wel of juist niet hebt gedaan; spookte een jaar geleden constant door mijn hoofd. "

Waarom betrek je die zin wel op vreemdgaan, maar niet op de volgende actie "je man vertellen wat er speelt"?

Krijg je er spijt van dat je hem hebt voorgelogen (verzwegen) of krijg je er spijt van dat je het hem hebt verteld?

Een goede vriend van mij was erg verliefd op een ander. Hij had zelfs al een afspraakje met haar gehad. En hij vertelde het mij. Ik zei dat hij het zijn vrouw moest vertellen. Dat was ondenkbaar. Zijn vrouw zou het nooit begrijpen, ze zou witheet worden etc.
Ik zei dat als hij het níet vertelde zijn verliefdheid alleen maar zou groeien, zijn relatie alleen maar moeizamer zou worden en dat hij dan veel meer brokstukken zou hebben.

Een week later zei hij tegen me: "Nou, je word bedankt, hoor. Ik heb het mijn vrouw verteld. Ik wou dat ik mijn mond gehouden had.". En ja, ze was witheet geworden. Maar na de ergste ruzies was er wel wat veranderd. Dit signaal was nodig voor een diepere slag.

Zoals Jessicah al zo mooi opsomde: als je het niet vertelt, dan geef je je partner ook niet de kans om dingen te veranderen, keuzen te maken.

In Yessi's geval: je man lijkt getrouwd met zijn werk. Je kunt hem 1000 keer vertellen dat je meer aandacht wil, maar vermoedelijk beschouwt hij je als vanzelfsprekend. Ik ben er zeker van dat als jij hem zou vertellen wat je voelt en hoe dícht je bij vreemdgaan staat, hij die alarmbellen wél zou horen. Door het niet te vertellen blokkeer je de kans om werkelijk wat te veranderen.

Tihama

Enjoy

Enjoy

08-10-2008 om 18:41

Keuzes (lang verhaal)

Hoi Yessi,

Je zit in een herkenbare situatie...Echter, zoals ik vorige keer al eens heb geschreven, heb ik het wel aan mijn man verteld. Nu verschilt onze situate hierin, dat het bij mij puur om fysieke aantrekking ging en ik totaal geen emotionele band had met die ander. Desalniettemin (wat een woord) sta je ineens voor keuzes/vragen waar je in geen jaren (dan wel ooit) voor hebt gestaan.

De vraag...waarvan krijg ik meer spijt...is voor mij inmiddels beantwoord. Door namelijk wel open kaart te spelen, ben ik weer even heel erg met beide voeten op de grond gezet. Besef ik ook weer, hoe blij ik moet zijn met een partner die er helemaal voor mij is.

Wat mij hielp was ook de gedachte...wat als die ander, andere vrouwen ook nog heel erg leuk vindt. Kan hij nu wel zeggen van niet (hypotetisch), maar als hij buiten z'n huwelijk voor mij valt, kan dat ook voor anderen gelden. Dus de zekerheid en de liefde die je nu ontvangt is dan geen vanzelfsprekendheid meer (nu bij je man natuurlijk ook niet, maar wel met grotere zekerheid). Kun je me nog volgen?

Ben je bang voor de reactie van je man? Dan zou ik je willen meegeven, dat zolang je trouw bent aan je eigen gevoelens en je vindt het lef om eerlijk en open te zijn, je na je 'opbiechting' wel meteen weet waar je staat in je relatie. Waardeert je man je eerlijkheid, dan kun je van daaruit verder werken...wordt hij witheet van woede dan klopt daar ook iets niet, want je bent natuurlijk ook maar mens. Maar je blijft in ieder geval eerlijk naar jezelf en naar hem en je geeft hem daarmee ook een eerlijke kans.

Hoe moeilijk dit ook is...ik zou ook gaan voor eerlijkheid. Je hoeft niet iedere flirt open en bloot op tafel te gooien, maar als het je zo raakt, dat je er bijna dag en nacht mee bezig bent (en het ondertussen tonnen energie van je vreet), zal het een opluchting zijn eindelijk iets met je emoties te doen. En dan zou ik eerst eerlijk zijn naar je partner.

Wij zijn ervan gegroeid. En die ander is nog steeds leuk, maar al veel minder de moeite waard, juist door het begrip van mijn partner...(vind maar eens zo iemand

Wat blijft is ook het besef dat het meer om de spanning en de aandacht gaat, dan daadwerkelijk om de persoon (hoe goed ken je hem nu werkelijk, buiten flirten en bijzonder aardig zijn voor elkaar om)? Als je die emoties kunt scheiden wordt het denk ik ook weer helderder.

Heel veel sterkte met je keuzes!

Dit is geen genieten meer, maar alleen nog maar moeilijk.

Liefs,
Enjoy

Sub Rosa

Sub Rosa

09-10-2008 om 14:11

Vertellen, maar voorzichtig...

Yessi, ik heb ook in een vergelijkbare situatie als jij gezeten. Ik was ook verliefd op een andere man. Ik heb het mijn man wel verteld, het voelde verkeerd om dat niet te doen. Uit loyaliteit naar hem en naar ons verleden. Toch twijfelde ik achteraf of ik het beter toch voor me moest houden...
Mijn man was er helemaal kapot van, dit bevestigde het gevoel dat hij toch al had: dat ik niet (genoeg)van hem hield. We zijn door een diep dal gegaan, relatietherapie incluis...en er is wel veel verbeterd maar om nu te zeggen dat het echt goed is ?!
Door deze heftige crisis was het ook niet mogelijk dat ik met mijn X bevriend bleef. Jammer, want ik mis hem wel.

Mijn advies aan jou: vertel je man wel ongeveer wat er speelt, maar hou het luchtig. Vertel niet hoe verliefd je écht bent, maar alsof je nog in een voorfase zit. Kijk dan hoe je man reageert en bouw het indien mogelijk geleidelijk op. Zo kan hij wennen aan het idee.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.