Relaties Relaties

Relaties

Brenda

Brenda

15-10-2008 om 01:12

Scheiden? en dan?

De liefde lijkt er niet meer te zitten. Mijn man loopt al tijden met een mokkig gezicht en is niet te pruimen. Alles wat ik zeg wordt omgebogen tot iets wat tegen hem gericht is. Of ik krijg een kort antwoord. Ik kan geen goeds meer doen. In sex heb ik geen zin, hij wil wel. Maar voor mij geldt dan toch echt wel eerst maar eens normaal met elkaar om gaan. Hij vindt dat we alleen nog maar aan het opvoeden zijn en elkaar niet meer hebben. Waarschijnlijk heb IK dat gedaan.
Tja, ik kan nog wel even doorgaan zo. Ik ben totaal niet iemand die er bij neer gaat zitten. Hij wacht volgens mij af tot ik de stap zet. En zo komt het dat ik plots midden in de nacht op Funda zit te zoeken naar huurwoningen. Het liefst stap ik nu meteen op met de kinderen. Lekker gezellig genieten, geen negatief gedoe om ons heen. Bah.

Maar ja. Hoe pak ik dat allemaal aan. Ik heb net mijn baan opgezegd om meer met de kinderen te zijn (ze hebben extra zorg nodig, omstandigheden) en scharrel hier en daar wat geld met klusjes. Geen echte basis dus.
Hoe kan ik in godsnaam huur betalen en eten etc etc. Hoe ga ik dat opbouwen? Een baan zoek ik wel. Maar dan. Dan werk ik toch voor de opvang? Dat is peperduur.

Kan iemand mij helpen. Wat zijn de stappen die ik kan nemen. Hoe pak ik het snel aan?
Ik voel me plots een gevangene.

Brenda

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
meeleverd

meeleverd

15-10-2008 om 09:10

Probeer het toch nog eens....

Als ik jouw verhaal zo lees, zijn jullie gewoon aan het ruziën. Er zijn geen grote dingen gebeurd, vertrouwen gebroken dmv overspel, jullie zijn denk ik gewoon te druk. Neem toch eens de tijd, ga samen eens weg (als je al overweegt om een opvang te nemen zou ik zeggen begin hier eerst eens). En spreek eens uit wat je verwacht, want volgens mij is dit best op te lossen.
"gevangene" kom op zeg. Over een paar jaar denk je hier heel anders over, dan kijk je hier op terug van:
- had ik er maar voor gevochten;
- of: goed dat we er toen aan hebben gewerkt.

MRI

MRI

15-10-2008 om 09:56

He wat is het toch altijd jammer

dat er vaak op neerkomt dat de man seks wil en dan wat liever wordt en dat de vrouw wil dat ze eerst wat liever voor elkaar zijn voordat er seks aan te pas komt. Kunnen jullie het daar niet eerst eens over hebbeen? En andere manieren zoeken om tot elkaar te komen? Nu zitten jullie allebei vast in een kwetsing en iets van 'laat de ander maar eerst eens over de brug komen'. Kunnen jullie elkaar niet halverwege tegemoet komen?

MR

Brenda

Brenda

15-10-2008 om 10:09

Opgeven

Dank voor de reacties. Dit komt niet zomaar. Het is eigenlijk in jaren erin geslopen. Echt jaren. Het lijkt of ik alleen nog maar mijn best doe. Praten lukt helemaal niet. Dat vind ik nog het ergste van alles. Ik wil het eigenlijk helemaal niet opgeven. Maar als er al niet eens gepraat kan worden. Het is echt zo dat wanneer ik ook maar iets zeg, hij het als aanvallend opvat. Zelfs met het hele gewone hoor. Als ik bijvoobeeld zeg wat mijn idee is over iets (opvoeding vooral). Dan roept hij gelijk: o, ik heb het weer gedaan of o ik doe het weer niet goed etc.

Ik ben echt heel vaak bezig geweest met het zoeken van mijn aandeel. Het is nu op. Het ligt aan twee zijden, niet alleen bij mij. En als ik de enige ben die het bij zichzelf zoekt schiet het al helemaal niet op.

Ik heb de kinderen juist bij de opvang weggehaald omdat dat totaal niet meer ging. We hebben zorgenkinderen en dat neemt natuurlijk ook mee dat de energie bij ons weggetrokken is. Voor wat dat betreft krijg ik ook steeds 'de schuld'. Op de een of andere manier is dat belangrijk. Het is ook naar om grapjes aan te moeten horen als: ik ga wel met een ander een normaal gezin beginnen.

Ik ben het zo zat en ik weet niet meer hoe ik hem kan helpen om het weer op te pakken, het positief te zien. Voor mij is 'vreemd gaan' niet de enige reden om bij een man weg te gaan. Gedoofde liefde, vaak stomme opmerkingen en veel wrok wat op mij afkomt hoef ik niet mijn leven verder te hebben. Ik heb echt mijn best gedaan. Weet het niet meer

Brenda

tonny

tonny

15-10-2008 om 10:15

Je man weet het ook niet meer...

en dat reageert hij af op jou, degene die hem het naast staat.

Dat is het eerste wat in mij opkomt...

Tonny

meeleverd

meeleverd

15-10-2008 om 11:33

Leren hoe je ruzie moet maken

is denk ik heel belangrijk voor jullie. Ik kan me ook echt voorstellen dat je de 'grappige' opmerkingen over het starten van een nieuw gezin niet trekt. Zoiets hoor je ook niet te zeggen, vind ik. Daarom is het misschien handig om iemand te vinden die jullie 'leert' hoe je ruzie maakt en praat. Een soort coach of zo. Dat zou ik toch eerst proberen voordat je er een punt achter zet.
Je bent toch ook ooit uit liefde met deze man verder gegaan en je hebt er ook kinderen mee gekregen.
Zoek hulp.

Brenda

Brenda

15-10-2008 om 13:21

Bijzonder

Ik vraag hier naar stappen die ik kan zetten om er een punt achter te zetten. En ik krijg deze heerlijke, opbouwende reacties. Bedankt daarvoor. Ik kan het wel weer in een ander licht zetten. Hoewel ik nog steeds niet weet wat ik kan doen om het te verbeteren. Misschien probeer ik dat juist wel te veel. Ook al ooit geopperd om een therapeut of coach in te schakelen, maar hij vindt het maar niets.
Ik begrijp wel dat hij het ook niet meer ziet zitten, niet meer weet hoe. En dan...?

Ja, er is sprake van autisme Fladderbeestje. En hij snapt er waarschijnlijk ook niets van. Ik heb me er helemaal gek in verdiept en krijg er vat op. Hij doet het niet. En gaat door met de 'onhandige' reacties op de 'onhandige' reacties van mijn kinderen. Terwijl hij weet dat er beperkingen zijn bij ze, eist hij nog steeds het 'normale'. Herken jij dat ook dan? De kinderen klagen ook nog wel eens bij me over hem. Hoe hij tegen ze doet.

Als je diep van binnen kijkt wil ik ook helemaal niet bij hem weg. Maar ik kan zo gewoon niet verder. Hoe bereik je iemand die totaal niet naar zichzelf kijkt en alleen maar van de ander eist en ook geen hulp van buiten wil.

Ik ga het nog maar eens aanzien, okee. Beslissingen zijn natuurlijk niet van de een op de andere dag gemaakt. Maar er moet echt wel iets veranderen.

Brenda

Tinus_p

Tinus_p

15-10-2008 om 20:57

Wake up call

Brenda:
"Lekker gezellig genieten, geen negatief gedoe om ons heen. Bah."
Niet dus. BIj eens cheiding ruil je de ene soort ellende in voor de andere :-S Of je die ruil de moeite waard vindt, hangt sterk fa van je situatie.
JIj zit wat dat betreft in een slechte situatie, omdat je gene baan hebt. dat betekent ten eerste gene inkomen en ten tweede eindeloos gezeik met de sociale dienst over je bijstandsuitkering. Dit nog los van het eindeloze gezeik met je ex over alimentatie, omgangsregeling, en de afwikkeling van de scheiding.

Fladder's standaard advies is: Schrijf je in bij een woningbouwvereniging; het mijne is; zoek met spoed weer werk.

Brenda

Brenda

16-10-2008 om 09:45

Crisis

Het voelt zo dat ik een last van mijn schouder zou laten vallen als ik alleen de kinderen zou hebben. Natuurlijk is er een heleboel ellende bij. Maar die kan ik zelf dragen, ik ben sterk. Ik kan niet de ellende van mijn man dragen die ook nog eens extra wordt ingedrukt. Hij legt zoveel bij mij neer. Juist als ik in mijn kracht sta lijkt het of hij zich depressief gaat voelen. Dat zet mij wel te denken. Want wat iemand al schreef, op dat moment kan hij dus ook bij mij de kracht vinden om hem verder te helpen in dingen. Maar dat doe ik niet. Ik wil dat nooit, ik vind dat ik al genoeg heb. Ik zal daar eens meer open voor staan. Kijk, alweer een stukje zelfinzicht.

Ik heb wel eens eerder gedacht dat hij ook iets autistisch zou kunnen hebben. Het is zo moeilijk om te zeggen. Hij zou daar ook totaal niet open voor staan denk ik. Wat hij wel zegt is dat hij herkenning in bijvoorbeeld de kinderen nodig heeft om aansluting te vinden.

We hebben flinke ruzie gehad gisteren en op de een of andere manier is er wel iets geraakt bij hem. Hij heeft aangegeven van mij te houden en dat geeft voor mij weer de wil om het verder te proberen.

Ook dankzij jullie steun. Wat fijn om dat hier te vinden.

Fladderbeestje, ik hoop zo dat we het wel gaan redden. Jij weet dan waar je tegen aan loopt. Ik zal dat boek eens zoeken en ook de link naar het forum eens bezoeken. Herkenning doet ook weer hopen he

Brenda

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.