Relaties Relaties

Relaties

Truus

Truus

15-09-2008 om 22:58

Spijt van scheiding


San

San

10-10-2008 om 12:49

Eens

Ik kan me wel vinden in wat Truus zegt, over zelf verantwoordelijk zijn. Wel vind ik de ex van Truus niet zo heel betrouwbaar overkomen. Hij bedriegt haar met een ander en na een jaar is hij daar alweer van terug gekomen. Het kan best dat het hem allemaal heel erg tegenvalt, het geco-ouder en gescheiden zijn. Hij was tenslotte (had ik volgens mij gelezen) ook niet degene die wilde scheiden. Mijn man zou nooit zijn ex terug willen maar ik geloof best dat hij soms zou willen dat hij dat wel wilde. Het valt hem erg zwaar dat de omgang met zijn kinderen stroef verloopt en dat de kinderen 'partij kiezen' voor hun moeder.

Winona Ryder

Winona Ryder

10-10-2008 om 13:07

Oh je bent al getrouwd?

Das snel allemaal gegaan dan. Ik dacht dat je niet binnen het jaar al wilden samenwonen en dat manlief eerst voor zichzelf wilde zorgen...maar goed jullie leven hé

Ik begrijp zijn kinderen wel hoor. Zij zijn ook niet "gek" geweest van hoe alles werkelijk is gegaan. Met geduld, toewijding en tijd gaat het vast wel goedkomen.

Miep

Miep

10-10-2008 om 13:49

San

"Wel vind ik de ex van Truus niet zo heel betrouwbaar overkomen. Hij bedriegt haar met een ander en na een jaar is hij daar alweer van terug gekomen"

Gadver San, dit is wel erg kort door de bocht. Hij wilde niet scheiden hoor, dat was de keuze van Truus. Je zou het ook in hem kunnen prijzen als hij samen met Truus zou willen vechten voor hun huwelijk. Ik voel me altijd erg aangesproken door dit soort ongenuanceerde oordelen, je kent mijn geschiedenis

Groet Miep

klokje 2

klokje 2

10-10-2008 om 14:23

Truus

hou jij heel toevallig van macrameën? Dan zou je de ex van de vriend van San kunnen zijn.

Truus

Truus

10-10-2008 om 16:28

Nou....

Ik ben maar weer even in het archief gedoken om het verhaal van San te lezen en ik moet toegeven dat alhoewel het qua tijd niet overeen komt ik toch ook vaak gedacht heb: goh, dat had ik wel kunnen zijn. Maar toen San begon over vierkante sokken wist ik wel zeker dat ik het niet was. Pfff wat een verhalen staan er hier in het archief, ik wou dat ik hier eerder terecht was gekomen. Het laat mij nu wel weer een heel andere kant van het vreemdgaan zien. Eerst had ik alleen mijn eigen ervaring, vorige week heb ik het verhaal van Miep terug gelezen in het archief en nu het verhaal van San. Ik leer hier veel van, ook van de reacties die Miep en San toendertijd kregen over wat een goed huwelijk is en hoe vanzelfsprekend bepaalde dingen worden naar verloop van tijd. En dat iedereen eigenlijk graag gewaardeerd, aantrekkelijk, begeerd en bijzonder gevonden wil worden in zijn relatie. Maar hoe hou je dat vol? Je raakt toch gewent aan iemand en aan een bepaalde situatie? Hoe gewaardeerd, aantrekkelijk, begeerlijk en bijzonder vind je dezelfde persoon nog na 10, 20, 30 jaar? Hoe doe je dat?

San

San

10-10-2008 om 17:04

Miep

De tijd zal het leren. Ik hoop voor Truus dat haar ex oprecht is en zijn eventuele beslissing om het weer te proberen niet een negatieve is (dus omdat het hem nu niet zo bevalt).
Voor het overige denk ik dat ik me maar weer terugtrek onder mijn steen Ik weet dat ik ooit zelf heb geschreven over het macrameeën, maar ik vind het heel vervelend om keer op keer aangesproken te worden op iets wat ik bijna twee jaar geleden gezegd heb.

Moes

Moes

10-10-2008 om 23:44

San

Je hebt gelijk San, ik heb met stijgende verbazing zitten lezen hoe mensen meteen als jij post teruggrijpen op 'jouw verleden'. Alsof het ze nog dagelijks dwars zit. Je hebt vast al eens gepost onder een andere nick. Dat lijkt me een beter alternatief voor je dan onder je steen. Dit is een openbaar forum, met plek voor iedereen, óók als je wel eens iets minder tactisch/stoms hebt gezegd. Vind ik dan. Tenzij je iemand hier persoonlijk kwetst, doelbewust. Maar dat heb ik jou in ieder geval nooit zien doen. Groeten van Moes.

hartje

hartje

11-10-2008 om 09:49

San

San, ik heb destijds ook je verhaal gevolgd. Er waren dingen die mij verbaasden, zowel uitspraken en meningen van jou als van anderen die reageerden.
Maar dat was toen. Wat nu is is dat jullie samen zijn, en een nieuw leven samen hebben. Zal voor niemand makkelijk geweest zijn.
Ik persoonlijk vind het heel sterk van je dat je toch onder je eigen nick post. Beetje flauw is dat je om de oren wordt gemept met uitspraken van toen.
Verdwijn niet onder je steen, blijf erboven staan, boven op die steen en boven uitspraken die bedoeld zijn om flauw te doen tegen jou over dingen die nu allang niet meer aan de orde zijn.

klokje 2

klokje 2

13-10-2008 om 11:03

Oud zeer

jullie hebt gelijk, de doden moeten we begraven.
Lullig van mij om er weer over te beginnen. Twee jaar geleden was ik hypergevoelig voor verhalen zoals die van San omdat mij toen ongeveer hetzelfde was overkomen als haar macrameënde theemuts. Nou maakte zij het ook wel heel bont. Ik hoefde het archief niet eens in te duiken, zo helder stond alles nog op mijn netvlies. Terwijl ik nu toch weer geheel fris en fruitig in het leven sta! Het hakt er nogal in, blijkbaar.
Mijn ex heb ik vergeven en we hebben een goeie band, gelukkig, dus ik zal San ook open tegemoet treden, voortaan.
Toch vraag ik me af of het niet handiger is van nick te veranderen, voor jezelf San, dan ben je toch van dat gekleurde verleden af? Dat is juist zo prettig van een forum, je kunt iedere dag een nieuw leven beginnen.

Pfffffffff

Ach, hou toch op!
Wat moet San nou, met haar oude nick in dit draadje posten? Even lekker stangen naar diegenen toe die haar verbaal om de oren hebben geslagen twee jaar geleden? Tja, dan krijg je 'm gelijk weer terug hoor.
"Verdwijn niet onder je steen, blijf erboven staan, boven op die steen en boven uitspraken die bedoeld zijn om flauw te doen tegen jou over dingen die nu allang niet meer aan de orde zijn." O? Is dat zo? Volgens mij is ze nog steeds met de man die ze op zeeeeer slinkse wijze heeft veroverd en is die "macrameende" mevrouw nog steeds alleen!

Gr. Poezie.

Truus

Ik heb een tijdje niet op dit forum gezeten en las net jouw verhaal hoe het verder is gegaan.

Eind september stelde je mij de vraag of ik het initiatief voor de scheiding heb genomen en daar wil ik je nog even antwoord op geven.

Nadat ik ontdekt had dat mijn ex een verhouding had van een paar maanden hebben we in de 2 weken erna veel gehuild en gepraat. Hij wist het niet meer en wilde tijd om na te denken. Ik vond dat heel erg moeilijk maar heb hem een week laten nadenken. Dat is kort maar mijn ex wist het toen nog niet maar wist wel dat hij heel erg twijfelde of het nog goed zou kunnen komen tussen ons. En ondanks mijn geduld (grrr, ondertussen...) en goede gesprekken samen bleef hij twijfelen. Het was toen ook nog rondom Kerst en hij wilde toen ook niet bij mij en de kinderen zijn.

Ik vond het een ongelofelijk moeilijke periode en in januari heb ik toen de knoop doorgehakt om te gaan scheiden.

Dat had oa te maken met mijn eigen waarde. Ik vond het vreselijk dat hij niet voor ons wilde kiezen of met ons verder wilde proberen. Hij was heel erg met zichzelf bezig en zei niet eens sorry of liet niet eens blijken hoe moeilijk het wel voor mij allemaal was.

Toen brak er bij mij iets. Ik wil iemand die WEL voor mij wilt gaan en niet met twijfels rondloopt. In ieder geval de intentie heeft om het opnieuw te proberen en waar je niet aan moet trekken terwijl jezelf gekwetst bent.

Ik zit nog in de echtscheidingsprocedure, welke een soort van vechtscheiding is geworden.

Als ik jouw verhaal lees kan ik me jouw gevoel heel goed voorstellen. Maar ik heb er geen goed gevoel bij jouw ex omdat hij "toen" niet heeft willen vechten en er alles voor over had om met jou verder te gaan. En zelfs nu nog steeds bij die vrouw is waar hij toen al een jaar een verhouding mee had. Als hij zo graag bij jou terug zou willen komen of met jou verder zou willen gaan dan had hij toch in de tussentijd allang hier iets mee kunnen doen....???

En als hij niet gelukkig is in de relatie die hij nu heeft zou het hem sieren als hij die zou verbreken en eens een tijd op zichzelf zou gaan wonen.

Groetjes, Mana

Truus

Truus

20-10-2008 om 09:59

Pffff

Hij weet het nog niet. We hebben al een paar keer gesproken over onze eventuele toekomst samen. Ik wou dat hij goed nadacht en alleen voor mij zou kiezen als hij er 100% achter stond, en nu kan hij dus niet kiezen en heeft hij meer tijd nodig. Hoe lang weet hij niet, geen dagen eerder weken. Ik heb gezegd dat ik geen weken wil wachten op een antwoord, dus dat als hij niet kiest dat uiteindelijk ook een keuze van hem is. Ik ben bang dat ik hier ook weer spijt van ga krijgen. Ik weet ook niet goed wat ik nu moet doen. Hem nog tijd geven of hem nog 1 week of zo geven of alles afkappen.
Mijn goeie gevoel wat ik er eerder nog over had is wel een stuk minder geworden, alhoewel ik wel voel dat hij voor mij wil kiezen. Hij is bang dat wij weer in dezelfde sleur terecht zullen komen en vindt het te moeilijk om zijn vriendin zomaar aan de kant te zetten. Ik snap dat aan de ene kant wel maar aan de andere kant valt het me zo tegen dat hij niet gelijk kan kiezen, dat hij niet staat te springen. Maar dat had ik ook niet hoeven te verwachten natuurlijk want als hij het zelf graag had gewild dan had hij er allang wat mee kunnen doen zoals Mana ook al schreef.Hij is nu met de kinderen een paar dagen weg, vrijdag komen ze weer, dan zal ik wel een beslissing moeten hebben genomen voor mezelf. Pffff….
Mana, ik kan me je verhaal nog wel een beetje herinneren, misschien zoek ik het nog wel een keer op in het archief om het helemaal nog eens te lezen.
Bij ons is het heel anders gegaan. Ik wou scheiden. Onze scheiding is ook heel soepel verlopen. We konden nog goed met elkaar praten en waren overal zo uit. De scheiding was binnen 4 maanden officieel. We hebben nog een half jaar samen in het huis gewoond tot ik een andere woning had. Ook nu gaan we nog samen met de kinderen wel eens naar een pretpark en samen naar feestjes van zijn familie. Het voelt voor mij nog zo vertrouwd allemaal.(voor hem ook, zegt hij) Wel moeilijk als ik me soms bedenk dat hij met die andere vrouw ook zo vertrouwd zit te doen. Ik weet ook niet of hij niet gelukkig is in zijn huidige relatie, al met al hebben ze al ongeveer 2.5 jaar wat met elkaar maar het lijkt mij gewoon niet erg serieus. Ik heb ook wel eens het idee dat hij bang is om alleen te zijn en nu dus afweegt of het wel slim is om zijn relatie met haar te verbreken voor een onzekere toekomst met mij. Ach het zijn allemaal speculaties van mijn kant, ik maal de hele dag maar een beetje door. Ik ga de komende dagen beslissen wat ik vrijdag tegen hem ga zeggen, ik hoop ook op wat reacties, want dat helpt me om goed over alles na te denken en niet in dezelfde gedachtes te blijven hangen.

Paula B

Paula B

20-10-2008 om 12:17

Je hoeft niet na te denken

Truus, jij hóeft helemaal niet meer na te denken. De stap die jij genomen hebt zegt genoeg: wat jíj echt wilt is met hem verder, onzeker of niet. Blijf daar gewoon bij. En laat hem met dat gegeven zijn keuze maken. Alles wat je verder doet leidt hem af. Of hij al dan niet keuzes kan maken, twijfelt of wat dan ook - dat is geen nieuwe informatie, dat wist je allang, en met die kennis heb je toch besloten dat je liefst samen verder wilt. Je verwart hem onnodig als je jouw beslissing ook weer op losse schroeven zet.

En als jullie weer samen verder gaan: zoek goede hulp. Zonder dat komen jullie vast weer in je oude patronen terecht. Maar met hulp kun je verder komen en krijg je de mogelijkheid om allebei enorm te groeien als individu, juist doordat je die patronen gebruikt als input. De wrijving geeft aan waar je zelf stagneert. En precies daar zit mogelijkheid om een rijker mens te worden.

Ik hoop het beste voor jullie!

Eens met paula b

Inderdaad Truus, JIJ hoeft nu helemaal niets!! Jij hebt in al je eerlijkheid aan je ex te kennen gegeven het liefst met hem verder te willen. Het balletje ligt nu bij hem!!!

Ik kan me goed voorstellen dat,nu hij meer tijd nodig heeft om na te denken, jij je nog onzekerder voelt.
Ik zou daar ook geen goede in zijn hoor....

Maar als je er nog steeds achter staat, hou dat gevoel dan vast en geef hem die tijd. Ga niet dezelfde "fout" als ik maken en hem voor het blok zetten want dan jaag je hem alleen maar van je weg. Hij is waarschijnlijk helemaal verrast met jouw "aanbod" en wellicht daardoor ook verward. Laat hem maar even. Ga gewoon met hem om zoals je voorheen al deed en laat de tijd erover heen gaan. Wees die sterke vrouw!

Geef jezelf een deadline (langer dan 1 week!) maar spreek die niet uit naar je ex dan leg je een te hoge druk erop denk ik.

Succes! Ben erg benieuwd hoe het verder met jullie zal gaan.

Mana

Truus

Truus

22-10-2008 om 21:59

Ja, ik had dat zelf ook al bedacht. Ik weet ook zeker dat als ik hem een ultimatum geef en hij neemt ook dan nog geen beslissing dat ik daar later toch weer spijt van ga krijgen omdat ik dan zelf weer de beslissing heb genomen. Ik heb toendertijd ook de beslissing genomen en ik ga hem nu zelf laten beslissen. Ik ga mezelf inderdaad misschien wel een deadline geven want ik heb nu echt het gevoel dat ik in de wachtstand sta en daar word ik zelf gek van. Alleen weet ik nog niet hoe lang. Wel dit jaar nog.

Geen deadline

Ik zou jezelf ook geen deadline geven. Dat is ook niet nodig, want je merkt vanzelf wanneer de deadline zich aandient.Ga vooral nu al leuke dingen doen al heb je geen zin of dingen die je inspireren.Een cursus ofzo.Tut je op en ga op stap.

Damajo

mirreke

mirreke

23-10-2008 om 01:04

Vertrouwen

Ik sluit me aan bij de vorige schrijfsters, geen deadline, ook niet voor jezelf. Probeer het even los te laten, hoe moeilijk dat ook is. Ik vind het eerlijk gezegd wel positief, hij wil lijkt mij een afgewogen beslissing nemen, en daarbij gaat hij niet over een nacht ijs. Hij neemt jou en je vraag dus heel serieus.
Probeer vertrouwen te hebben. Vertrouw erop dat het goed komt, ook al heeft het tijd nodig. Tijd maakt veel goed. Ook als zijn beslissing naar de andere kant zou doorslaan.
Wat allemaal niet wegneemt dat je best met hem kunt praten. Eventuele bezwaren die hij heeft zou je bijvoorbeeld kunnen proberen weg te nemen. Jij wilt immers toch ook niet in dezelfde sleur als voorheen komen, dus mag je hem daar best van overtuigen.
Ik zie het nog steeds positief in hoor Truus. Sterkte met wachten en geduld hebben, (het is ook niet mijn sterkste kant

nu

nu

05-10-2013 om 22:13

pms

Vooral als ik premenstrueel ben heb ik al eens zin om mijn man uit wuiven Maar waarschijnlijk ga ik ook al snel daarna spijt daarvan krijgen. Toch heb ik soms het idee dat ik het best wel fijn zou vinden alleen (de kinderen staan grotendeels op eigen benen)
Maar ik kan mij natuurlijk niet inbeelden hoed dat dan echt zou voelen en welk gemis daar dan bij zou komen kijken

Truus

Truus

06-10-2013 om 16:52

Goh zie ik plots een heel oud draadje van mij langs komen

Ik heb alleen het begin en eind van het draadje overnieuw gelezen wat apart om dat zo terug te lezen zeg!
Het moet ook haast wel voorbestemt zijn dat dit draadje precies op dit moment bovenkomt! De situatie met ex is nog steeds niet duidelijk. Zelfs niet na al die jaren. Wat een eye opener zeg! Pffffff

mirreke

mirreke

07-10-2013 om 00:11

Grappig

Omdat ik ook ineens een oude reactie van mezelf tegenkom

Heftig Truus, dat is al wel 5 jaar geleden...

Misschien wordt het tijd voor jou om wat knopen door te hakken dan.

Truus

Truus

07-10-2013 om 13:52

5 jaar

Precies het is al 5 jaar geleden! Veel gebeurt in die tijd maar wezenlijk is er niks veranderd. Knopen heb ik vaak doorgehakt maar ook weer vast geknoopt.....ben ik niets mee opgeschoten dus....

nu

nu

09-10-2013 om 18:41

dus?

Als je nu al 5 jaar je ex van 2 walletjes laat eten en hij zich daarin heeft weten nestelen... ga je daar dan je energie niet beter op iets anders richten? Wil je nu het 6e jaar ingaan om hem voor je terug proberen te winnen?
Hoe ziet hij het nu? Wil hij er helemaal voor gaan of lijkt het hem wel mooi zoals het loopt?

mirreke

mirreke

28-10-2013 om 01:47

hmm, ze zeggen

dat je je dingen laat overkomen. Dus in wezen kies jij hier ook voor Truus. Tja, als je dit toch wel een prettige situatie vindt zo, zou ik hem gewoon zo laten doorgaan. Maar als je dit eigenlijk toch anders zou willen, dan zou ik denk ik ervoor kiezen om bij mijzelf te gaan uitvogelen waarom ík deze situatie zou lang laat duren.

Ik zeg dus niet dat dit perse een slechte situatie is. Als jullie je beiden hier goed bij voelen (je hebt wel iemand maar bent niet echt gebonden en hebt je eigen bedoening... ach dat vind ik helemaal niet slecht klinken) waarom kan dit dan niet?

Mirjam

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.